Στην πρόσφατη εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη στο Mega το κύριο θέμα ήταν το προφίλ της Χρυσής Αυγής και των ψηφοφόρων της. Οι καλεσμένοι είχαν ως... αποστολή να σχολιάσουν τα ευρήματα δημοσκόπησης όπου «χαρτογραφούνταν» η Χρυσή Αυγή και οι μάζες που τη στηρίζουν. Κάποια στιγμή, όταν παρετέθη η κάρτα με τα ποσοστά των κοινωνικών τάξεων που εκφράζονται εκλογικά από το εν λόγω κόμμα, ο παρουσιαστής είπε: «Είναι ένα κόμμα ανδρών, είναι ένα κόμμα νέων, είναι ένα λαϊκό κόμμα. Απευθύνεται στον λαουτζίκο! Δύο στους τρεις ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής είναι λαουτζίκος!» Αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος το συγκεκριμένο απόσπασμα για να δει έκπληκτος με πόση αποστροφή και περιφρόνηση ξεστόμισε δύο φορές ο κ. Πρετεντέρης τη λέξη «λαουτζίκος». Επίσης έχει ενδιαφέρον η «αφωνία» των βουλευτών της Αριστεράς όταν άκουσαν τον παρουσιαστή να διατυπώνει υποτιμητικά αυτή την ήδη συναισθηματικά φορτισμένη λέξη.
Η κυρία Ρεπούση, η κυρία Κανέλλη και ο κ. Τατσόπουλος, αν και εγνωσμένης «αριστεροφροσύνης», δεν βρήκαν να πουν μια λέξη για τη δημόσια έκφραση απέχθειας του κ. Πρετεντέρη προς τις μάζες που φτωχοποίησε η πολιτική, την οποία ο ίδιος στήριξε με φανατισμό.
Σε όλους αυτούς τους προοδευτικούς του “συνταγματικού τόξου” και την αριστεράντζα Ρεπούση, Κανέλλη, Τατσόπουλο ο “λαουτζίκος” έχει την απάντηση του:
Δεν νομίζω πως ελπίζετε πια σε κάτι, δεν περιμένετε κάτι, απλώς γίνεται αβάσταχτη, ώρες ώρες, αυτή η πτωματική γεύση στο στόμα σας, ξεχειλίζουν μέσα της οι χυμοί της αποσύνθεσης αυτού που υπήρξατε, και τότε η στοιχειωμένη ερήμωση στις σκοτεινές γιάφκες και στους τεκέδες σας θλίβει θανάσιμα. Ευτυχώς κάτι γεγονότα εδώ και εκει σας θυμήζουν οτι κάποτε ζήσατε. Κολλημένοι στις έμμονες ιδέες σας, δέντρα ξεραμένα που δεν κυλάει ζωή μέσα τους. Νοιώθετε οτι αποξηρενεστε σιγά-σιγά, οτι εξαερώνεστε και οτι σε λίγο θα καταντήσετε ένα κέλυφος του εαυτού σας άχρηστο και κούφιο, ένας εμετός ύπαρξης, θληβεροί επαίτες. Αδυνατο να ξεμπλέξετε πια, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ρημαγμένοι απο την μοναξιά και την αγωνία με το μυαλό να έχει γίνει σκεπάρνι και η ψυχή κοφτερό πριόνι ροκανίζετε την άγρια κραυγή της κενής σας ματαιοδοξίας οτι είστε οι μοναδικοί και υπέρτατοι, οι εκλεκτοί που με αγκλίτσα την κουκουλα, την μολοτοφ και τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” θα σαλαγήσετε το κοπάδι των Ελλήνων. Σαν τα λυσσασμένα σκυλιά δηλαδή, που όλην ώρα γυρίζουν γύρω γύρω και δαγκώνουν την ουρά τους μεχρι να γεμίσει αφρούς το στόμα τους και να ξεψυχήσουν απο την εξάντληση.
Αυτό που δεν θα συγχωρέσετε ποτέ μα ποτέ στον εαυτό σας ειναι ότι, επιτέλους, βρέθηκαν παιδιά του “λαουτζίκου” που μίλησαν για πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια και τίναξαν στον αέρα όλα τα σχέδια των πλανητικών νταβατζήδων και τα σχεδιάκια σας και τα αλλα κουραφέξαλα που είχατε καταστρώσει μέσα στο κοτοπουλίσιο μυαλουδάκι σας!
Για πρώτη φορά στην ματοβαμμένη πορεία σας - η αριστερά δεν έχει ιστορία έχει μόνο ποινικό μητρώο - κατάλαβατε οτι έχετε πεθάνει προ πολού. Πήγατε στο κάτω κόσμο και γυρίσατε ζωντανοί νεκροί. Τώρα συνειδητοποίησατε οτι όλα αυτά τα χρόνια ήσασταν σκιές, περιπλανώμενοι νεκροί που ζητούσατε να πάρετε πίσω την χαμένη σας ζωή. Δεν σας φτάνει όμως μια ζωή γιατι γερνάτε και δεν μπορείτε να την ξεχειλώνετε και να την κάνετε να αξίζει όσο δέκα, γιατί καίγεστε και δεν αισθάνεστε τίποτα στο τέλος. Τα έχετε χάσει όλα . Την δημιουργία, ! Την προσφορά:! Τη ζωντάνια! Την ανθρωπία! Ολα! Μία υστερία άνευ αιτίας σας μένει. Τραγικές υπάρξεις, αμετακίνητα παγιδευμένες, με το χρόνο να σας ροκανίζει τα ποδάρια και την αποτυχία να αναδύεται εμπρός στο πρόσωπο σας σαν λευκή παγερή σελήνη, γκονγκ τεράστιο που ηχεί στα αυτια σας το μέγα, απέραντο και ανικητο μηδέν. Τελικά παραμένετε ενστικτώδεις, ένα οχι και τόσο σπάνιο είδος. Στο Κολωνάκι, στο Ψυχικό στα βόρια προάστεια της Αθήνας, στο Πανόραμα το είδος αυτο περισσεύει.
Μοιάζετε με ένα μπόγο απο σάρκες και οστά που προσπαθεί να ελευθερωθεί και να αναστήσει το νερωμένο του αίμα με λέξεις, λόγια φτασμένα στα άκρα. Ετσι θα περνάει η υπόλοιπη ζωή σας, δεμένοι χειροπόδαρα πάνω στις θύμησες να τρέχετε, να βογκάτε, να πασχίζετε ...την τύχη σας που ενδίδει πια, τα έργα σας που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σας που βγήκαν όλα πλάνες, θρηνήστε τα!... Δεν μπορείτε να ξεχάσετε όσο και να κυλιέστε στο πάτωμα. Το θολωμένο σας μυαλό ...θέλει, μα δεν βουλεί να λησμονήσει... Εχετε χάψει τα δολώματα των καιρών με τέτοια βουλιμία και αφέλεια, που στο ορίζοντα της ζωής σας δεν φαίνεται καμιά περίπτωση αυτογνωσίας, ουτε βέβαια κάποια πιθανότητα για λύτρωση και γαλήνη. Ετσι θα περάσει η υπόλοιπη ζωή σας, δεμένοι χειροπόδορα πάνω στις ιδεοληψιες σας, να τρέχετε, να βογκάτε, να πασχίζετε, να καίτε και να ξεραίνετε τα αισθήματά σας και τη χαρά της δημιουργίας λειτουργώντας σαν έμπειροι αυτιστικοί. Εχετε μεταλλαχθεί σε μια μηχανή, γι’ αυτό δεν έχουν πια κανένα νόημα ο διαλογος, οι ιδέες, οι άνθρωποι. Θα ακούτε τις λέξεις Χρυσή Αυγή και θα νομίζετε οτι ακουυε την αξίνα που γκρεμίζει την παράγκα της ματαιοδόξίας σας . Στο μυαλό σας έχετε πλέον εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν ζείτε πια μέσα στην κοινωνία. Απλά περπατάτατε..
Ο “λαουτζίκος” της Χρυσής Αυγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου