Ρωσία: Συλλογική Μνήμη Εισβολών

Τα γεγονότα στην Ουκρανία κινούνται γρήγορα πάρα πολύ γρήγορα. Ο κίνδυνος από την οικονομική παράλυση στην Ουκρανία και μια ευρύτερη σύγκρουση με τη Ρωσία είναι πολύ πραγματικοί. Όλοι πρέπει να παρατηρήσετε  τις ιστορικές μας προκαταλήψεις στην αντίληψη και διαστρέβλωση των  γεγονότων. Τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή στην ανθρώπινη ιστορία για γεωπολιτικά παιχνίδια εξουσίας και στρατιωτικές συμμαχίες. Τώρα είναι η ώρα για συντονισμένες διεθνείς δράσεις με γνώμονα το συμφέρον των απλών ανθρώπων. Δεν έχουμε καμία ιδιαίτερη γνώση της Ρωσίας, εκτός από τις συμβατικές πηγές ( Google Scholar , Wikipedia , JSTOR ) .

Στο μυαλό μας στριφογυρνάει η περίφημη δήλωση του James Joyce ότι “η ιστορία είναι ένας εφιάλτης” από την οποία θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε, και που εύστοχα περιγράφει αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία. Χάος στην πλατεία Μαϊντάν, νεο-ναζί σε θέσεις εξουσίας στο Κίεβο, η Κριμαία  επανενώνετοι με την Ρωσία, αυτά είναι μερικά από τα γεγονότα που ο καθένας βλέπει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα ιστορικά οράματα που κουβαλάει στο μυαλά του. Οι  εθνικές μας μνήμες έχουν το πάθος και τη δύναμη να μας οδηγούν σε τυφλά μίση και στον πόλεμο.

Η Χίλαρι Κλίντον, στις 5 Μαρτίου, δήλωσε ότι η ανησυχία Πούτιν για τους Ρώσους στην Ουκρανία είναι σαν την ανησυχία του Χίτλερ για τους Γερμανούς στην Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Είναι, επίσης, όπως το ενδιαφέρον του Ρόναλντ Ρίγκαν για τους Αμερικανούς φοιτητές ιατρικής στη Γρενάδα, με την οποία δικαιολόγησε την εισβολή του 1983 σε αυτό το μικρό νησιωτικό έθνος. Η Κλίντον είπε , “Μπορούμε να μάθουμε από αυτή την τακτική που έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν." Αυτό είναι μια καλή συμβουλή, αν λάβουμε υπόψη ότι αυτή είναι η τακτική της

•  α) προσωποποίησης  ένα έθνος με το όνομα του ηγέτη του και

• β) στη συνέχεια, την  παρομοίωση του  ηγέτης σαν   “Χίτλερ "

Αυτός είναι ο σίγουρος τρόπος για να ενεργοποιήσει ένα δαίμονα στην αμερικανική εθνική μνήμη και να κινητοποιήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες για να καταπολεμήσει και πάλι το κακό που προσωποποιείται από ένα νέο Χίτλερ. Ο Τζον Κέρι, δήλωσε ότι ο Άσαντ είναι ο Χίτλερ. Ο Τζον MακΚαιην, δήλωσε ότι ο Κάστρο είναι ο Χίτλερ. Ο Τζορτζ Μπους, είχε δηλώσει ότι ο Σαντάμ ήταν ο Χίτλερ. Ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, είχε δηλώσει ο ότι Τσάβες ήταν ο Χίτλερ . Ο κατάλογος των ηγετών που οι  ΗΠΑ στοχευσαν σαν Χίτλερ περιλαμβάνει Αλλιέντα ( Χιλή ), Νοριεγκα (Παναμάς), Ορτέγκα ( Νικαράγουα ), Μιλόσεβιτς ( Σερβία ), Αραφάτ ( Παλαιστίνη ), ο Καντάφι ( Λιβύη ), ο Αχμαντινετζάντ ( Ιράν), και Κιμ ( Βορεια Κορέα) .

Ο Χίτλερ, στην πραγματικότητα, νικήθηκε από την ΕΣΣΔ και όχι από τις ΗΠΑ. Μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ, το Φεβρουάριο του 1943, την μάχη του Κουρσκ, τον Αύγουστο του 1943 η Γερμανία είχε ουσιαστικά χάσει τον Πόλεμο. Η απόβαση στην Νορμανδία, η  D - Day, ήταν ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 1944. Τα  Ρωσικά  στρατεύματα ήταν που προκάλεσαν περισσότερο από το 90 % του συνόλου των γερμανικών  απωλειών. Παρ' όλα αυτά, οι Αμερικανοί θυμούνται ότι ήταν εκείνοι που νίκησαν τον Χίτλερ .

Αμερικανοί, επίσης, " Θυμηθείτε το Άλαμο". Το 1835, οι Αμερικανοί  έποικοι στο μεξικανικό έδαφος του Τέξας αισθάνθηκαν να απειλούνταται από την κυβέρνηση του Σάντα Άννα στην Πόλη του Μεξικού, η οποία είχε έλθει στην εξουσία με πραξικόπημα. Το 1836, οι αμερικανοί έποικοι στο Τέξας ανακηρύσσουν την ανεξαρτησία τους, και αργότερα διαπραγματεύονται την προσάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι, οι Αμερικανοί μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να εκτιμήσουν  ότι οι κάτοικοι της Κριμαίας  αισθάνονται να απειλούνται από την κυβέρνηση στο Κίεβο, η οποία ήρθε στην εξουσία με πραξικόπημα, και ότι οι κάτοικοι της  κήρυξαν  επίσης την ανεξαρτησία τους, αλλά και στη συνέχεια διαπραγματεύτηκαν την προσάρτηση από το έθνος καταγωγής τους. Ωστόσο, σε αντίθεση με το Τέξας, η Κριμαία ήταν προηγουμένως μέρος της Ρωσίας εδώ και 170 χρόνια.

Ακριβώς όπως το  Άλαμο είναι μια εικονική ιστορική τοποθεσία για τους Αμερικανούς, έτσι, επίσης, είναι το  φρούριο της Σεβαστούπολης στην Κριμαία μια εικονική ιστορική τοποθεσία για τους Ρώσους. Και τα δύο συμβολίζουν το ακλόνητο θάρρος και την θυσία για την αντιμετώπιση μιας συντριπτικής δύναμης. Η πολιορκία του Άλαμο το 1836 διήρκεσε 13 ημέρες, με 1.500 στρατιώτες του Μεξικού συντριπτικά περισσότεροι από τους  250 Αμερικανούς, οι οποίοι έπεσαν ηρωικά υπερασπίζοντας την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Η πρώτη πολιορκία της Σεβαστούπολης το 1854, διήρκεσε δύο χρόνια, από 170.000 βρετανικά, γαλλικά , τουρκικά , γερμανικά, ιταλικά , πολωνικά και της Ελβετίας στρτεύματα συντριπτικά ανώτερα από τους 35.000 Ρώσους στρατιώτες που υπερασπίστηκαν ηρωικά την Ρωσική Κριμαία. Η δεύτερη πολιορκία της Σεβαστούπολης το 1941 διήρκεσε ένα χρόνο, με περισσότερες από 200.000 γερμανικές , ρουμανικές, ιταλικές και βουλγαρικές δυνάμεις εναντίον 106.000 Ρώσων  στρατιωτών που  ηρωικά υπερασπίστηκαν  την Ρωσική Κριμαία. Οι Αμερικανοί αισθάνονται συναισθηματική φόρτιση όταν θυμούνται  το Άλαμο, μπορούν να αρχίσουν να φαντάζονται  την  συναισθηματική φόρτηση των Ρώσων όταν θυμούνται την Σεβαστούπολη.

Η Αμερική γνώρισε την εισβολή ξένων δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ανεξαρτησίας στη δεκαετία του 1770, και πάλι σε μικρή κλίμακα κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1812. Αλλά μόνο δύο ξένες επιθέσεις έχουν σφραγίσει την αμερικανική ψυχή με  ιστορική δύναμη. Η μία είναι η 7 Δεκεμβρίου του 1941, επίθεση στο Περλ Χάρμπορ η οποία διήρκεσε λιγότερο από 2 ώρες και σκοτώθηκαν 2.400 Αμερικανοί. Η άλλη είναι η 11 Σεπτεμβρίου 2001, η επίθεση στους δίδυμους πύργους στην Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον,  η οποία διήρκεσε λιγότερο από 3 ώρες και είχε  3.000 θύματα. Η οργή των Αμερικανών που ζητά να εκδικηθεί τις επιθέσεις αυτές είναι βαθιά και διαρκής, δεν επιτρέπει όρια κόστους, δεν έχει όρια νόμου, για την μελλοντική πρόληψη τέτοιων επιθέσεων. Έτσι, οι Αμερικανοί μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να εκτιμήσουν τις αντιδράσεις της Ρωσίας όταν  δέχεται επίθεση από ξένους στρατούς, και ίσως μπορέσουν  να καταλάβουν γιατί η Ρωσία , επίσης, δεν θα επιτρέψει τα όρια του κόστους, τα όρια του νόμου,  να εμποδίσουν την πρόληψη τέτοιων επιθέσεων στο μέλλον.

Οι ΗΠΑ δεν έχουν  υποστεί εισβολές, διότι οριοθετούνται από μεγάλους ωκεανούς ανατολή και δύση,  και ανίσχυρα ειρηνικά κατ΄ανάγκη έθνη βόρεια και νότια. Η Ρωσία δεν έχει προστατευτικά φυσικά εμπόδια, και έχει  επιθετικούς γείτονες από όλες τις πλευρές. Παρά το γεγονός ότι μπορεί να ξεχασθεί  ή να διαψευσθεί αυτή η ιστορία, οι Τούρκοι, Πολωνοί,  Σουηδοί, Γάλλοι, Γερμανοί , Βρετανοί και Ιάπωνες έχουν ο καθένας με την σειρά του εισβάλλει στη Ρωσία περισσότερο από μία φορά . Για παράδειγμα , στις αρχές της δεκαετίας του 1600, η Πολωνία  εισβάλλει στη Ρωσία όταν η κυβέρνησή της σπαράζονταν απο εσωτερικές έριδες. Ρώσοι από όλες τις κοινωνικές τάξεις ενώθηκαν σε λαϊκή εξέγερση και έσωσαν το έθνος  τους. Το 1613, ο Τσάρος Ρομανόφ  όρισε εθνική εορτή  που την ονόμασε “Ημέρα Απελευθέρωσης της Μόσχας από τους Πολωνούς  εισβολείς", η οποία  πλέον γιορτάζεται κάθε 4 Νοεμβρίου, ως " Ημέρα Ενότητας”. Στις αρχές της δεκαετίας του 1700, η Σουηδία εισέβαλε στη Ρωσία με 40.000 στρατιώτες , αλλά νικήθηκε από τον Μεγάλο Πέτρο  που υποχώρησε σε βάθος και εφάρμοσε την τακτική  της καμένης γης. Μόνο ο Σουηδός βασιλιάς και 543 στρατιώτες επέζησαν.

Δεν είναι κάτι το μοναδικό στις προσωπικότητες του Μεγάλου Πέτρου ή του Προέδρου Πούτιν, που οδηγεί την Ρωσία να απαιτεί μη - απειλητικούς γείτονες. Είναι η συλλογική μνήμη των εισβολών στη Ρωσική γη. Κάθε εποχή της ιστορίας έχει μια  στρατιωτική υπερδύναμη, και κάθε υπερδύναμη με τη σειρά της επιτέθηκε στην Ρωσία:

• Η υπερδύναμη των Μογγόλων: Η Αυτοκρατορία των Μογγόλων ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία , κατακτώντας την Κινεζική αυτοκρατορία και την Περσική Αυτοκρατορία . Το 1238 οι Μογγόλοι διέσχισαν τον ποταμό Βόλγα με 35.000 έφιππους τοξότες που υποστηρίζονταν από 70.000 Τούρκους και  κινεζικό πολιορκητικό εξοπλισμό για να επιτεθεί στα τείχη των  πόλεων. Κατέκτησαν τις περισσότερες περιφέρειες της Ρωσίας, καθώς και την Κριμαία. Το 1240, οι Μογγόλοι κατέλαβαν το Κίεβο και έσφαξαν περισσότερους από 50.000 κατοίκους. Υπολογίζεται ότι 500.000 Ρως ( Ρώσους , Ουκρανούς , Λευκορώσοι ) έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εισβολής των Μογγόλων. Για πολλούς αιώνες αργότερα, τα περιφερειακά Χανάτα  συνέχισαν τις επιθέσεις κατά της Ρωσίας. Για παράδειγμα, το 1382, η Χρυσή Ορδή  πολιόρκησε τη Μόσχα, σφάζονται 24.000 Μοσχοβίτες, και παίρνοντας χιλιάδες αιχμαλώτους.

• Η Οθωμανική υπερδύναμη: Στο απόγειο της δύναμής της το 1600, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έλεγχε το μισό του μεσογειακού κόσμου και όλες τις περιοχές της Μαύρης Θάλασσας και την Ερυθρά Θάλασσα. Οι Τάταροι της Κριμαίας εφοδίαζαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία με δούλους.  Η  "συγκομιδή της στέπας" μάζεψε περίπου 2 εκατομμύρια αιχμαλώτους μεταξύ 1500 και 1700. Tο πιό γνωστό φρούτο της συγκομιδής ήταν η Χουρέμ Σουλτάνα για τους λάτρης του Σουλεΐμάν. Το 1571, μια  Οθωμανική δύναμη και Τάρταροι της Κριμαίας εισβάλλει στη Ρωσία, καίει την Μόσχα, σφάζει περίπου 80.000 Ρώσους, και αρπάζει 150.000 Ρώσους για τα σκλαβοπάζαρα  της Κριμαίας  Οι ιστορικοί μετρούν πάνω από 50 επιθέσεις Ταρτάρων . Η τελευταίο “συγκομιδή”  Ρώσων ήταν το 1769. Στον 7ο Ρωσο - τουρκικό πόλεμο (1768-74), οι Ρώσοι κατέλαβαν την Κριμαία και τελικά απαλλάχθηκαν από τις επιθέσεις των Τατάρων και τη δουλεία. Το 1783, η Ρωσία προσαρτά την Κριμαία. Πρόκειται για την ίδια στιγμή στην ιστορία που οι αμερικανικές αποικίες απελευθερώθηκαν τελικά από την καταπιεστική βρετανική φορολογία .

• Η Ναπολεόντια υπερδύναμη: Ο Ναπολέων αξιοποιεί με πάθος τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης και την εξαναγκαστική διπλωματία του ισχυροτέρου. Με τις νέες στρατιωτικές τακτικές του μαζικού στρατού και του κινούμενου πυροβολικού ήταν ανίκητος στην κατάκτηση της ηπειρωτικής Ευρώπης σε 9 μόνο χρόνια. Το 1812, ο Ναπολέων συγκεντρώνει την μεγαλύτερη στρατειά που είχε δει μέχρι τότε η Ευρώπη, που αποτελείται από  περίπου 600.000 στρατιώτες, συμπεριλαμβανομένων 98.000 από την Πολωνία. Παρά το γεγονός ότι ο Ναπολέων κέρδισε τις μάχες στο Βίλνιους, Σμολένσκ και Μποροντίνο, η ρωσική στρατηγική της υποχώρησης σε μεγάλο βάθος, της καμένης γης, συμπεριλαμβανομένης της εκκένωσης και το κάψιμο της Μόσχας, ανάγκασε τον στρατό εισβολής πεινασμένο και με το  ηθικό του καταρρακωμένο  σε υποχώρηση. Σχετικά λίγοι επιβίωσαν τον χειμώνα κατά την υποχώρηση από τη Μόσχα. Οι Ρώσοι νεκροί εκτιμάται ότι ήταν 150.000 - 400.000 στρατιωτών και πολλών αμάχων. Οι Ρώσοι έβαλαν τέλος στις Ναπολεόντιες φαντασιώσεις  στην μαχή της Λειψίας.

• Η Γερμανική  υπερδύναμη: Ο Χίτλερ αξιοποιεί με πάθος τα ιδεώδη του φασισμού στην εξαναγκαστική διπλωματία και τις νέες στρατιωτικές τακτικές των blitzkrieg και επομένως ήταν ανίκητος στην κατάκτηση της ηπειρωτικής Ευρώπης σε μόλις 2 χρόνια. Το 1941, ο Χίτλερ θα συγκροτήσει το μεγαλύτερο στρατό που είχε δει ποτέ η Ευρώπη, που αποτελείται από περίπου 3,2 εκατομμύρια Γερμανούς στρατιώτες και περίπου 500.000 από την Ιταλία και τη Ρουμανία. Παρά το γεγονός ότι οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους  κατέκτησαν τεράστια τμήματα της Ρωσίας, απέτυχαν να καταλάβουν τη Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Στάλινγκραντ ή τις πετρελαιοπηγές της Κασπίας. Οι ρωσικές απώλειες υπολογίζονται ότι 8 έως 13.000.000 στρατιώτες και 20 εκατομμύρια αμάχους. Για παράδειγμα, 200.000 στρατιώτες και 1,2 εκατομμύρια άμαχοι έχασαν τη ζωή τους στην πολιορκία του Λένινγκραντ. Αντίθετα, ο συνολικός αριθμός θανάτων των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου ήταν 418.000 στρατιωτικούς και λιγότεροι από 2.000 πολίτες.

• Η Αμερικανική υπερδύναμη: Οι ΗΠΑ έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν με πάθος τα ιδεώδη της “δημοκρατίας” στην εξαναγκαστική διπλωματία και τις νέες τακτικές των μυστικών επιχειρήσεων, πραξικοπήματων, μαζικές εξεγέρσεις, την προηγμένη τεχνολογία των όπλων και τον οικονομικό πόλεμο για να πετύχουν αυτό που αποκαλείται  “απόλυτη κυριαρχία”. Λαμβάνοντας υπόψη τους δικούς τους τεράστιους στρατιωτικούς πόρους συν των άλλων 27 χωρών του ΝΑΤΟ που ελέγχουν, καθώς και τους πόρους των  συμμάχων τους στην Ασία της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, οι ΗΠΑ έχουν υπό τις διαταγές τους τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη που ο κόσμος έχει δει ποτέ. Όπως και με τις προηγούμενες υπερδυνάμεις, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ φαίνεται να στοχεύουν  τη Ρωσία. Ίσως η ιστορία του Ψυχρού Πολέμου μας αναγκάζει να συγχέουμε τη Ρωσία με τη Σοβιετική Ένωση και τις πολλές θηριωδίες που υπέστη η Ρωσία από την δυτική αίρεση του κομουνισμού που τις επέβαλαν οι τότε διεθνείς νταβατζήδες που την μισούσαν με αταβιστικό μίσος, τις δικτατορίες του Λένιν (εβραιομπολσεβίκος), του Στάλιν (Γεωργιανός) και Χρουστσόφ (Ουκρανός ). Ή ίσως οι ρατσιστικές αντιλήψεις  του Ναζί Ρόζεμπεργκ των Ρώσων ως “untermensch” εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στο Δυτικό μυαλό. Ή ίσως οι τεράστιοι  πόροι της Ρωσίας να είναι πολύ ελκυστικοί για να τους αφήσεις στους Ρώσους.

Ο Γκορμπατσόφ επέτρεψε την επανένωση της Γερμανίας βασιζόμενος στις υποσχέσεις του Πρόεδρο Μπους και του Καγκελάριου Κόλ ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς ανατολάς, και  στη συνέχεια, το ΝΑΤΟ έκανε ακριβώς αυτό, ακόμη και καλώντας την Ουκρανία και τη Γεωργία να προετοιμαστούν για την προσχώρηση. Η Γεωργία είναι πιο κοντά στην Ινδία από ό, τι είναι στο Βόρειο Ατλαντικό . Οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει  την εγκατάσταση αντιπυραυλικών συστημάτων στην Πολωνία, υποτίθεται για να αντιμετοπίσουν τα ανύπαρκτα ιρανικά ICBMs, αλλά ύποπτα ικανά να ματαιώσουν την πυρηνική αποτροπή της Ρωσίας. Πρόσφατες δημοσιοποιήσεις τηλεφωνικών παρακολουθήσεων δείχνουν ότι η Αμερικανοί  Αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ( Victoria Nuland και Geoffrey Pyatt ) συναρμολόγησαν μια   αντι - ρωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία, όταν η εκλεγμένη συνταγματική κυβέρνηση ήταν ακόμη στην εξουσία. Στη συνέχεια, το χάος στο Κίεβο που δημιουργήθηκε από άγνωστους ελεύθερους σκοπευτές και αμερικάνικα δολλάρια είχε ως αποτέλεσμα η εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας να καταρρεύσει . Σύμφωνα με το σχεδιασμό των ΗΠΑ, η επιλεγμένη αντι - ρωσική κυβέρνηση-αντικατάστασης που ανέλαβε την εξουσία στο Κίεβο ανακηρύχθηκε γρήγορα νόμιμη από χώρες του ΝΑΤΟ .

Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί η Ρωσία αντιλαμβάνεται τα γεγονότα αυτά ως μια άλλη υπερδύναμη να προετοιμάζεται να της επιτεθεί. Είναι απόλυτα προβλέψιμο ότι η Ρωσία θα αντιδράσει με όποιοδήποτε τρόπο για να αμυνθεί, δεν έχει σημασία ποιο θα είναι το κόστος. Επειδή οι Αμερικανοί δεν ξέρουν τίποτα για τη ρωσική ιστορία και δεν έχουν καμία εθνική εμπειρία ξένων εισβολών, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα όρια της δικής τους ρητορικής του Ψυχρού Πολέμου. Δεν μπορούν να φανταστούν πως η ιστορία φαίνεται από τη ρωσική οπτική γωνία. Επειδή τα  Ευρωπαΐκά έθνη-οχι η cabal των Βρυξελλών- γνωρίζουν τη φρίκη του πολέμου στο έδαφός τους, στο πετσί τους και επίσης θα  θυμούνται τη δική τους ιστορική εμπειρία των επιθέσεων κατά της Ρωσίας πρέπει να αντιδράσουν στα σκοτεινά σχέδια της βορειοατλαντικής μαφίας. Σε αυτή την κρίση, είναι τα ευρωπαϊκά έθνη που πρέπει να σηκωθούν και να ταρακουνήσουν την υπερδύναμη να ξυπνήσει πριν ένα τυχαίο περιστατικό μετατραπεί σε συμβατικό πόλεμο, μετατραπεί σε πυραυλικό πόλεμο, μετατραπεί  σε πυρηνικό πόλεμο. Η Μαρί Λεπέν έκανε το βήμα αναγνωρίζοντας τα δικαιώματα της Ρωσίας στην Κριμαία.

Νάτο πάλι το Κέντρο ή Μεσαίος Χώρος....

Την άποψη πως η Νέα Δημοκρατία πρέπει να κάνει στροφή και να απευθυνθεί στον προβληματισμένο κεντρώο πολίτη εξέφρασε η βουλευτής του κόμματος, Ντόρα Μπακογιάννη.

Μιλώντας στον Alpha 989 η κυρία Μπακογιάννη αρνήθηκε τις όποιες αιτιάσεις πως η ΝΔ έχει ακροδεξιά στοιχεία τονίζοντας «Δεν είχε ασπαστεί και ποτέ από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ιδρυτού της, ακροδεξιές λογικές. Αντίθετα τις πολέμησε και τις πολέμησε φανερά».

«Η Νέα Δημοκρατία ήτανε από ιδρύσεως της ένα κόμμα το οποίο πήγαινε από τη δεξιά μέχρι την κεντροαριστερά και αν θέλετε και σήμερα ευθέως να σας πω, θεωρώ ότι η ΝΔ έπρεπε να κάνει μια κανονική μα κανονική στροφή προς το κέντρο. Διότι το κέντρο είναι άστεγο σήμερα» είπε με νόημα η βουλευτής του κόμματος.

«Το κέντρο είναι αυτό το οποίο αναζητά έκφραση» πρόσθεσε η Ντόρα Μπακογιάννη και συνέχισε «Για το κέντρο γίνεται η μάχη από τις διάφορες Ελιές, Ποτάμια ρυάκια και ότι άλλο θέλετε. Εμείς λοιπόν με πολύ περισσότερη αξιοπιστία θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε σε αυτόν τον Ευρωπαίο, προβληματισμένο κεντρώο πολίτη. Και όταν λέω κεντρώο, εννοώ κεντρώο και φιλελεύθερο και στις κοινωνικές του αρχές. Δεν εννοώ τώρα οικονομικά, οικονομικά τώρα έχουνε λυθεί τα θέματα, δεν υπάρχουν πια τέτοιου είδους διαφορές».

Τέλος, υπογράμμισε ότι το κόμμα της δεν πρέπει να λοξοκοιτάζει προς τα δεξιά γιατί δεν έχει τίποτα απολύτως να πάρει, αλλά να απευθυνθεί σε αυτή τη μεγάλη δεξαμενή των προβληματισμένων πολιτών, οι οποίοι θέλουν ένα ευρωπαϊκό αύριο, ξέρουν ότι έχουμε θυσίες απερίγραπτες αλλά οι οποίοι θέλουνε μιας άλλης μορφής σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας.

Πηγή: Ντόρα Μπακογιάννη: Η ΝΔ αντί να κοιτάζει προς τα δεξιά καλύτερα να κάνει στροφή προς το κέντρο | Ειδήσεις και νέα με άποψη http://www.iefimerida.gr/node/147428#ixzz2xOjBZBDE

Νάμαστε πάλι στο  εκτρωματικό στο ανόητο όσο και εξωφρενικό και ακατανόητο στους δεξιούς ιδεολόγημα του κέντρου ή μεσαίου χώρου.

Το ιδεολόγημα του μεσαίου χώρου ήταν πάντα ένα από τα βασικά προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας. Προσθέτοντας δεξιές θέσεις με αριστερές αντιθέσεις προέκυψε η αδράνεια κατά τη διάρκεια της πενταετίας Καραμανλή Β. Αδράνεια που οι Έλληνες την συνόψισαν: “η ΝΔ στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία”. Ο «Μεσαίος χώρος» είναι μια «φούσκα». Δεν είναι κοινωνική κατηγορία (όπως η μεσαία τάξη). Δεν είναι πολιτική κατηγορία (όπως ο κεντρώος χώρος). Δεν είναι ιδεολογική κατηγορία (όπως η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά). Είναι ένα στατικό υποσύνολο της πολιτικής γεωγραφίας: ο «ενδιάμεσος χώρος» ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα…

Η έννοια του «μεσαίου χώρου» είναι «στατική», παραπέμπει στο «λογιστικό ενδιάμεσο» (median) του εκλογικού σώματος, αποτελεί «αδρανές υλικό». Δεν μπορείς ούτε να κυβερνήσεις αποτελεσματικά ούτε να μεταρρυθμίσεις τολμηρά, όταν δεσμεύεσαι από τα φοβικά ανακλαστικά και την ακαμψία του λεγόμενου «μεσαίου χώρου». Που, τελικά, δεν είναι ούτε «μεσαίος» ούτε «χώρος». Καθίσταται, όλο και περισσότερο, αδρανές περιθώριο…Και περιλαμβάνει όλους εκείνους που δεν θέλουν ρίξεις, δεν θέλουν τομές, δεν θέλουν «φασαρίες» - θέλουν «μεταρρυθμίσεις», αλλά δεν θέλουν να πειραχθεί τίποτε απ’ όλα εκείνα που τους «βολεύουν». Τελικώς «μεσαίος χώρος» κατάντησε να σημαίνει το πιο βαθιά συντηρητικό, το πιο βαλτωμένο, το πιο υποκριτικό κομμάτι τις κοινωνίας.

Οι άνθρωποι του “μεσαίου χώρου” είναι αυτοί που ζούνε πιό πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγότερο Δεν μετράνε την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της. Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν. Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κάτω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκιδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να προφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, από κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και από τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. Είναι οι άνθρωποι του «δώστα όλα». Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των κομμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας.. Είναι οι άνθρωποι του «μεσαίου χώρου», οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Εχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονιούνται πώς τους ποδοπατούν.

Αντε να κάνεις τολμηρές μεταρρυθμιστικές τομές όταν στηρίζεσαι σε ένα τέτοιο «μεσαίο χώρο». Αντε να τα βάλεις με «διαπλεκόμενα» και «εξωθεσμικά κέντρα», όταν κύριο σημείο αναφοράς της πολιτικής σου είναι η «ευαρέσκεια» ενός τέτοιου «μεσαίου χώρου».

Η κυρία Μπακογιάννη στην εκπομπή είπε ότι “η Νέα Δημοκρατία ήτανε από ιδρύσεως της ένα κόμμα το οποίο πήγαινε από τη δεξιά μέχρι την κεντροαριστερά”

Δεν μπορεί να καταλάβει η καλή κυρία ότι ιδεολογία ενός κόμματος δεν είναι καλσόν ή καλτσοδέτα να την τεντώνεις όπως σε βολεύει για να ικανοποιείς τις φοβικές σου ανεπάρκειες. Προσπαθεί,  να πείσει τους οπαδούς τηςς, ότι η ιδεολογία είναι «αναχρονιστική» και η παραταξιακή ταυτότητα «άχρηστη» ή «επιζήμια», με άλλα λόγια αντιμετωπίζει τους ψηφοφόρους ως «εφήμερους πελάτες». Οι άνθρωποι που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή δεν είναι “πελάτες”, δεν είναι “μεσαίοι”, δεν είναι “ανενεργός κοινωνικός πολτός”. Είναι οι άνθρωποι που είπαν φτάνει. Εφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε σκυφτοί.  Έφτασε η ώρα να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας για το έθνος και την πατρίδα. Για 40 χρόνια το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού έθνους παρακολούθησε την επέλαση της αριστερόστροφης  προοδευτικάντζας που διέλυσε την κοινωνία, διαστρέβλωσε τις έννοιες. “Την φιλοπατρία” την αποκάλεσε “φασισμό”, την “καταστροφή”, “διαμαρτυρία”, τις “δολοφονίες”, “εκτελέσεις”. Η ΝΔ διέπραξε το σφάλμα αποκήρυξε την ιδεολογία – αλλά έχει μιαν ευκαιρία να το διορθώσει. Την τελευταία…\

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της. Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των  ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι κοινωνικοί φίλοι του Χριστοφοράκου, η συμορία των κουκουλοφόρων και των ληστών του ΣΥΡΙΖΑ, ή οι πτωχοαλαζονικές οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ, που πήγαν την χώρα ανάποδα προς τα πίσω, την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή.

Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα απο την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική η ΝΔ έγινε μαζική. Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας "σιωπηλής πλειοψηφίας". Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει.  Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παραρακολουθεί το πολιτικό γιγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Περιορίζεται στις μισές αλήθειες, στην άγονη καταγγελτική πολιτική, που θέτει τον κατήγορο εκτός του προβλήματος και τον απαλλάσει απο κάθε ευθύνη.

Η Ελληνική γραμματική σφαγιάζεται και οι δήθεν λεπτεπίλεπτοι άνθρωποι της ΝΔ κοιτάνε αλλού. Η διαβόητη συντρόφισσα Ρεπούση  με αταβιστικό Αμόκ και θράσος απεργάζεται μετά τον ιστορικό,  τον θρησκευτικό αποχρωματισμό της νεολαίας  και η ΝΔ σιωπά.  

Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται. Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής,  αλαζονικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της. Κερδίζει μία ψευδαίσθηση του παρόντος αλλά χάνει το μέλλον. Ένα κόμμα, (η ΝΔ) που δεν σκέπτεται το μέλλον  του, αλλά επιβιώνει  επειδή συναλλάσεται, είναι οπωσδήποτε κόμμα, αλλά δεν γλυτώνει απο αυτό το οποίο καλλείται να υποστεί. Δηλαδή να χάσει το κόμμα τον σεβασμό των ταλαιπωρημένων,  απο την 40χρονη απολυταρχία της αριστεράς, Ελλήνων.

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Οι ηγεσίες οδηγούν μιά κοινωνία. Δεν την περιμένουν. Στις ταραχώδεις και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία μορφή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στυμόχνωνται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή απο την οικονομοτεχνική προσέγγιση, να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή.

Η ΝΔ πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη  προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο απο οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός. Εμείς οι Ελληνες πολίτες έχουμε την θέληση, το πάθος έχουμε απαλλαγεί από τα δεσμά του παρελθόντος και αποκτήσαμε την δυνατότητα να σκεφθούμε με δικά μας εργαλεία τον εαυτό μας. Περιμέναμε απο την ΝΔ αυτή την θέληση να την κάνει δύναμη και να μας οδηγήσει προς τα εμπρός για μία Ελλάδα νέα.  Το κλείσιμο του μάτιου  στους ολετήρες της αριστεράς δεν είναι πολιτική. Ξεχνάει ότι ο λαός μπορεί να λέει πολλά, αλλά το ενστικτό του είναι αλάθητο, και το ένστικτο του λέει δεν είναι “καλά” παρά με μια πολιτική που τον βοηθά να υπερβεί τον εαυτό του και τον καθιστά κάτι. Η κυρία Μπακογίανννη δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι οι απλοί Έλληνες αυτοί που υπέφεραν την αριστερή πανούκλα του “μπάτε σκύλοι αλέστε”  έχουν κάνει την υπέρβαση και περιμένουν η υπέρβαση αυτή να γίνει δύναμη για ανατροπή και πράξη για απαλλαγή από τις δοξασίες του παρελθόντος που έφεραν την Ελλάδα στον πάτο. Για πρώτη φορά βρίσκει διέξοδο με ένα τρόπο συνθετικό ή πνευματικότητα, η πίστη ενός λαού, εκφραζόμενη μέσα απο την αντισταση στην ισοπεδωτική αριστερά. Ας κάνουν μία βόλτα, οι άνθρωποι του Σαμαρά, σε κανα καφενείο να δουν ότι, επι τέλους ο Έλληνας βρήκε φωνή και αντίλογο στο μονόλογο της αριστεράς.  Σε αντίθεση με την ΝΔ  κόμμα με κουλτούρα απάντήσεων,  η Χρυσή Αυγή είναι το  κόμμα των ερωτημάτων. Η Χρυσή Αυγή  τολμά να περάσει απο το “Καυδιανά δίκρανα” των ερωτημάτων γι αυτό και το μέλλον της ανήκει.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ

"Τα τελευταία τρία χρόνια, το φαινόμενο της ανοικτά προπαγανδιστικής χρήσης των δημοσκοπήσεων, από τα Μέσα Ενημέρωσης, έλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Το γεγονός αυτό αποτελεί άλλη μια λυπηρή ελληνική ιδιομορφία. Οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ σε επιχειρήσεις «ψυχολογικού πολέμου» (PSYOPS), για την κατίσχυση στη μάχη των «εντυπώσεων». Στo πλαίσιo του κομματικού «πολέμου» (του κομματικού ανταγωνισμού), δεδομένου και του αυξημένου ρόλου που έχουν καταλάβει στην Ελλάδα τα ΜΜΕ, απέναντι στα κόμματα, ο στόχος είναι διπλός: τόσο η κοινή γνώμη, όσο και το ηθικό των (αντίπαλων) κομματικών στελεχών." Γιαννης Μαυρης (Καθημερινή 19/11/2006)

Οι δημόσιες προπαγανδιστικές δημοσκοπήσεις απελπισμένα προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους Έλληνες και να τους βάλουν στις  στρούγκες των εγκεκριμένων κομμάτων. Ακούμε, βλέπουμε, διαβάζουμε ποσοστά, νούμερα. Μας βομβαρδίζουν καθημερινά με περίτεχνες ορολογίες γεμάτες επιστημοσύνη. Όλα στην προσπάθεια να κατευθήνουν την ψηφομάζα προς συγκεκριμένη κατευθυνση, συγκεκριμένα εγκεκριμένα κόμματα.

Πέραν της ποσοτικής εικόνας των δημοσκοπήσεων υπάρχει και μία ποιοτική που αποσιωπάται με πάθος. Είναι ο χρόνος έκθεσης των κομμάτων απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης). Αν λάβουμε υπόψη τον χρόνο που δίνεται στον  κάθε πολιτικατζή, στο κάθε εγκεκριμένο κόμμα απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) τα ποσοστά πέρνουν άλλη σημασία. Το ποσοστό της Χρυσής Αυγής είναι πολύ πιο σημαντικό απο το οποιοδήποτε ποσοστό όλων των άλλων μαζί. Είναι ένα ποσοστό, ένα νούμερο. Εκείνο που δεν μας λένε, δεν μας αναλύουν είναι ότι περαν της ποσοτικής  αξίας του ποσοστού, οποιαδήποτε αξία άν έχει, υπάρχει και μία ποιοτική διάσταση. Τα μερίδια αγοράς κάθε προιόντος εξαρτώνται απο την διαφήμιση, το ράφι στο Supermarket, τις προσφορές, την προώθηση των προϊόντων.

Η Χρυσή Αυγή διεκδικεί το ποσοστό αυτό απομονωμένη απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης), κατασυκοφαντούμενη, προπηλακιζόμενη  και υβριζόμενη. Ούτε τις λέξεις Χρυσή Αυγή δεν τολμάν να προφέρουν. Σε αντίθεση με τα λοιπά προϊόντα-κόμματα και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις που μονοπωλούν τα τηλεπαράθυρα και τα ραδιόφωνα, η Χρυσή Αυγή είναι απούσα. Αυτή η απουσία κάνει τα ποσοστά της πολύ πιο σημαντικά απο όλα μαζί τα ποσοστα των άλλων. Οι ρεπατζούδες, τα Botox των 8 και 9, οι κοινωνικοί φίλοι του χουβαρντά Χριστοφοράκου, οι έγκριτοι δημοσιογράφοι επισκέπτες της “πρεσβείας” είναι απασχολημένοι στο να προβάλουν, να προωθούν, να διαφημίζουν τα προϊόντα-κόμματα και τα αποκόμματα τα εγκεκριμένα απο τους μπετατζήδες, τα ξένα κέντρα και τους διαπλεκόμενους ολετήρες.

Και όμως!  Η Χρυσή Αυγή προχωρά. Μπορεί τα ανεξάρτητα, μαχητικά, αδεύσμετα ΜΜΕ(ξαπατησης) να έχουν ρίξει ένα πέπλο συνωμοτικής σιωπής στους Έλληνες αγωνιστές, η κοινωνία όμως τους αγκαλιάζει. Η κοινωνία καταλαβαίνει.  Οι Έλληνες δεν λένε πολλά, αλλά καταλαβαίνουν ότι κάτι ύποπτο υπάρχει πίσω απο την σιωπή. Το σύστημα φοβάται. Οι νταβατζήδες τρέμουν. Μέχρι τώρα το καταστημένο της διαπλοκής έπαιζε με τράπουλες σημαδεμένες και ζάρια καραγκιοζάκια για να διαβουκολίσει τους Ελληνες και να τους μαντρώσει στην κομματική στρούγκα, στο Supermarket Democracy για να αγοράζουν με την έρμη ψήφο τους τα προϊόντα-κόμματα που θέλουν να μας επιβάλλουν τα Diktat της Νέας Τάξης. Να μας μεταρέψουν απο έθνος σε πληθυσμό..

Οι έλληνες το κατάλαβαν το παιχνίδι που παίζεται και αγκαλιάζουν την Χρυσή Αυγή σαν τον γνήσιο εκφραστή του Έθνους και των πεπρωμένων του.

Η Χρυσή Αυγή απομονωμένη, συκοφαντούμενη και καθυβριζόμενη απο τους πάντες και τα πάντα συγκεντρώνη ποσοστό μεγαλύτερο απο το ΠΑΣΟΚ και αυτό λέει πολλά. Λέει ότι: “ποιός έχει ανάγκη τα βοθροκάναλα των μπετατζήδων της ενημέρωσης”; Όταν ο Έλληνας σε αγκαλίαζει. Όπου και να πάμε στο χωριό, στο καφενείο, στο σαλόνι στην ταβέρνα δύο λέξεις κυριαρχούν Χρυσή Αυγή. Το συντονισμένο κατεστημένο προσπαθεί καταφεύγοντας σε εκβιασμούς, δωροδοκίες-τροπολογίες, παραπληροφόρηση, προπαγάνδα να κρατήσει τις ψήφους εκεί που πρέπει και να διαιωνίσει το status quo.

Οι άνθρωποι που ενορχήστρωσαν την πορεία στο κατήφορο, οι αποτυχήμένοι πολιτικοί αφισοκολητές, τα αγόρια και τα κορίτσια του κομματικού σωλήνα είτε είναι παιδιά του αγωγιάτη, του χωροφύλακα, του ταχυδρόμου είτε γεννήθηκαν σε ορυχεία είναι υπεύθυνοι και τρέμουν την ιδέα ότι οι ψήφοι θα πάνε στους αγωνιστές, στους πατριώτες, στους Έλληνες.

Με θράσος υπεραπλουστεύουν την αγωνία των Ελλήνων με το ψευδεπίγραφο ερώτημα “ή είστε μαζί μας ή εναντίον μας, ή είστε με την Ευρώπη ή δεν είστε”; Οι Ελληνες έχουν περάσει τους τελευταίους μήνες με τέτοια ψευδοδιλλήματα που τους θέτουν τα περιτυλίγματα CD και DVD. Ερχονται τώρα οι προπαγανδιστικές δημοσκοπήσεις να τους τρομοκρατήσουν να τους κάνουν να υποχωρήσουν να γυρίσουν πίσω στο κομματικό μαντρί για να περάσουν τα δέκα επόμενα χρόνια στην δυστυχία όπως και την απώλεια εθνικών πόρων. Ο εκβιασμός δεν θα περάσει. Ο αγώνας άρχισε.

Η Χρυσή Αυγή έχει δώσει φωνή στους τυραγνισμένους Ελληνες που δεν  υποχωρούν.  Αγωνίζονται οι άνεργοι, οι πεινασμένοι, οι αδικημένοι, οι συνταξιούχοι, οι εκτός για να απελευθερώσουν την Ελλάδα απο τον ζυγό των εγκεκριμένων κομμάτων απο τους διεθνείς νταβατζήδες (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ-ΚΚΕ-ΑΝΕΛ) που διαγούμισαν τον πλούτο ή έκαναν τα στραβά μάτια.

Η ΝΔ Δεξιά!.. Ας γελάσουμε.....

Διαβάσαμε ένα αρθρο στην εφήμερίδα ΤΑ (ελεύθερα) ΝΕΑ, με τον πιασάρικο τίτλο: “Οταν η Δεξιά ξηλώνει το πουλόβερ της Ακρας Δεξιάς” κάποιου κύριου Δημήτρη Μητρόπουλου. Ο κύριος αυτός σαν γνήσιος εκπρόσωπος του νεοταξίτικου Αγκιτ-Προπ ακολουθεί κατά γράμμα  τον σταλινικό Γκλέτκιν:“Ο,τι παρουσιάζεται ως σωστό, πρέπει να λάμπη σαν το χρυσάφι. Ό,τι παρουσιάζεται ως λάθος πρέπει να είναι μαύρο σαν πίσα” (Αρτουρ Καίσλερ, “Το Μηδέν και το Απειρον” μετάφραση Αλ. Κοτζιά σελ. 204, 1970).  Είναι χαμένος στον λαβύρινθο των υπολογισμένων ψευδών και των διαλεκτικών προφάσεων, στο λυκόφως μεταξύ αλήθειας και χίμαιρας.

Συμπαγης και ξερόλας είναι η κτηνώδης προσωποποίηση της Μεταπολίτευσης στην οποία της οφείλει την υπαρξή του. Παραφράζοντας τον Άκη Πάνου:”Το θολωμένο του μυαλό τον έχει προδώσει προ πολού του λέει αλλού και τρέχει αλλού τον κάνει και παραμιλά”. Είναι κουρασμένος  απο τα χρόνια του “μεγάλου φαγοπότι”, τσακισμένος απο το σκύψιμο και το γλείψιμο των κέντρων και παράκεντρων της εξουσίας. Πνευματικά αφυδατωμένος απο την αδιάκοπη νευρική υπερένταση  να κατανικεί συνεχώς τον φυσικό του φόβο ότι κάποτε οι τυραγνισμένοι Έλληνες  θα σηκώσουν κεφάλη και θα αγκαλιάσουν την  Χρυσή Αυγή που δίνει φωνή στους τυραγνισμένους Έλληνες.

Στην αξιοθαύμαστη αναίδεια της υπαλληλικής δημοσιογραφίας του“ανθρώπου” αυτού που βυσσοδομεί ασύστολα η Χρυσή Αυγή   απαντάει  με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει  την αγωνιστική της πορεία για την απελευθέρωση και αναγέννηση του Ελληνισμού…

Ο τίτλος του άρθρου και μόνο “Οταν η Δεξιά ξηλώνει το πουλόβερ της Ακρας Δεξιάς” προκαλεί ένα μεγάλο γέλιο.

Το κόμμα του  κυρίου Σαμαρά, δεν είναι δεξιά.  Είναι πολιτικά ανύπαρκτο γιατί το κόμμα του αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με την ιστορία. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της. Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου,ή οι οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή.

Η ΝΔ είναι κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση,  δεν είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλώνουν  οι άνθρωποι της και αφήνονται  να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Εσιώπησε και σιωπά στην απογύμνωση της Ελλάδας από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών και  περιορίζεται  σε κουφια κενά περιεχομένου φληναφήματα χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα φέρει την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης. Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας».

Η ΝΔ δεν είναι δεξιά. Θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. Είναι ανίκανη να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένη στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερό ακροατήριο. Περισσότερο την ενδιαφέρουν τα τσογλάνια, οι τεντιμπόηδες  της ροζέ αριστερά παρά οι Έλληνες που ζούνε μέσα στην ένδεια και τον φόβο. Η Παιδεία αφελληνίζεται. Η Ιστορία έχει πέσει στα νύχια εμπαθών ιστοριοδηφών που με τα λεφτά του ΝΑΤΟ(Παρασκευή+13, 15/4/11), επιδιώκουν την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Σκοτεινές και περίεργες ΜΚΟ, φωνακλάδικες και τσαμπουκαλούδες προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες τις σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον και να τους μετατρέψουν από Ιστορικό Έθνος σε ουδέτερο πολτό, έναν πολυπολιτισμικό Φρανκεστάιν. Επιδιώκεται η αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων όπως κυνικά έγραψε ο πρωτεργάτης της σειράς 1821 του ΣΚΑΙ κύριος Βερέμης  ότι η εκπομπή “προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία υπερβάσεως της καθηλωμένης συνειδήσεως μας” (Καθημερινή 27/2/2011). Η απάντηση της ΝΔ σε αυτήν την επέλαση που θέλει να μετατρέψει τους Έλληνες από Έθνος σε πληθυσμό ειναι η σιωπή.

Έχει στερήσει από τον εαυτό της την δυνατότητα να οδηγήσει την χώρα. Παίζει ρόλο διακοσμητικό του πολιτικού σκηνικού, άκρως παθητικό. Κυριαρχείται από ανθρώπους με αποξεραμένους τους γεννητικούς αδένες της δράσης χωρίς ιδεολογία και πιστεύω. Όσα χρόνια κυβέρνησε δεν είχε κατορθώσει να ψελλίσει ούτε απόπειρα κριτικού λόγου και έγκυρης αντίστασης στην ιδεολογική τρομοκρατία της Νεοταξίτικης αριστεράς. Σήμερα, κυριαρχούμενη από βαθιά συμπλέγματα μειονεξίας περιφέρεται στην πολιτική σκηνή σαν ηττοπαθής Λευκορώσος χωρίς πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική εκδοχή, άλλη οπτική. Το κόμμα της ΝΔ είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτο, γιατί έχει κυριολεκτικά απορροφηθεί από την κυρίαρχη μόδα του αριστερισμού. Πανικοβάλλεται, κυριολεκτικά τρέμει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χαρακτηριστεί "ελληνοκεντρική", "εθνικιστική", "αντιδραστική". Τα στελέχη της τρέχουν να υιοθετήσουν τη γλώσσα, τα κριτήρια, τις αξιολογήσεις της νεοταξίτικης αριστεράς. Όλο αυτό το συνονθύλευμα που ακούει στο όνομα ΝΔ δεν έχει τίποτα δικό της να αντιτάξει στον ιδεολογικό μονόδρομο της κατεστημένης "προοδευτικής" ασυδοσίας γιατί δεν πιστεύει σε τίποτα, το πνευματικό της κενό είναι ολοφάνερο.

Χρυσαυγήτες είναι η γενιά που άρχισε να σκέφτεται μετά τον κατακλυσμό, το μεταπολιτευτικό τσουνάμι.Είναι οι άνθρωποι που είπαν φτάνει. Εφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε σκυφτοί.  Έφτασε η ώρα να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας για το έθνος και την πατρίδα. Για 40 χρόνια το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού παρακολούθησε την επέλαση της αριστερόστροφης  προοδευτικάντζας που διέλυσε την κοινωνία, διαστρέβλωσε τις έννοιες. “Την φιλοπατρία” την αποκάλεσε “φασισμό”, την “καταστροφή”, “διαμαρτυρία”, τις “δολοφονίες”, “εκτελέσεις”. …

Είναι η γενιά που παρά τις προσπάθεις των σεσημασμένων διαγουμιστάδων του Ελληνισμού να της κόψουν τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν, την ιστορία, τις παραδόσεις ξεκίνησε τον αγώνα. της τιμής και της αξιοπρέπειας. Τιμή είναι να υπηρετείς την Ελλάδα χωρίς ματαιοδοξία, χωρίς να λυπάσαι τον εαυτό σου, και μέχρι την τελευταία συνέπεια.

Οι Χρυσαγήτες βγήκαν απο τα σπλάχνα του λαού. Πήγαν στα δημόσια σχολεία και όχι στα Αρσάκεια, τα Κολέγια, του Κωστέα-Γείτονα (ξέρουν αυτές), ούτε στην Εσπερία. Δουλέυουν την γή και την έχουν ποτίσει με ιδρώτα. Είναι παιδιά δικά μας. Είναι παιδιά της Ελλάδας.  Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς, οι τυρρανοκτόνοι.  Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφερονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της  αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα, ένα σπίτι η μία επαυλη…και απο την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα θυσίας, προσφοράς και αγάπης για την αιώνια Ελλάδα.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγήτης, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...Οι Χρυσαυγήτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν στους  ημιμαθείς, του τύπου Μητρόπουλου, με τα πασσαλείματα γνωσεων, τις συλλογές τσιτάτων και τα πιασάρικα, κατα παρεγγελία, άρθρα τους να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας. Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος.

Η Χρυσή Αυγή,  με τις καθαρές ιδέες της, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς, των νεοφιλελεύθερων άσχετων, των μεταλλαγμένων εθνικονεοφιλευθερων και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Η Χρυσή Αυγή   διακηρύσσει αυτό που είναι.  Αναγνωρίζει τον κυριότερο εχθρό της Ελλάδας, τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το κυριότερο,   ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.

Χαιρετώντας..."ναζιστικά"

Χαμός έγινε απο τις ρεπατζούδες της ενημέρωσης με μια φωτογραφία που βολικά διερευσε απο την δικογραφία οπου οι δήθεν χρυσαυγήτες χαιρετάνε δήθεν "ναζιστικά".

Αντίθετα ο καινουργιος Ουκρανός νεοναζί φίλος του Ομπάμα και των ΗΠΑ Αρσένι Γιατσένιουκ οπως πολυ γλαφηρά το περιγράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης χαιρετάει τους οπαδούς του:

...Προ ημερών, κάποια ελληνικά blogs δημοσίευσαν ένα καρέ από βίντεο που έδειχνε μια μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου. Αυτό απεικόνιζε τον πρωθυπουργό της Ουκρανίας να έχει προτεταμένο το χέρι, σαν να χαιρετά ναζιστικά. Το πρόβλημα δεν είναι ότι διάφορα αριστερίστικα και ακροδεξιά blogs αναπαρήγαγαν αμάσητη τη ρωσική προπαγάνδα. Είναι ότι το εν λόγω καρέ του βίντεο αναπαράχθηκε από τις εφημερίδες, τα κανάλια, «ενημερωτικούς» διαδικτυακούς τόπους –ακόμη και από τον μετριοπαθή βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη– δίχως κανείς να σκεφτεί ότι ακόμη και αν ο Αρσένι Γιατσένιουκ ήταν ναζί, θα χαιρετούσε δημοσίως ναζιστικά, αφού επιθυμεί διακαώς τη βοήθεια της Ευρώπης;
Τελικά, αποδείχθηκε ότι το απομονωμένο καρέ ήταν από ένα βίντεο στο οποίο ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας χαιρετούσε τα πλήθη. Ομως, η ρωσική προπαγάνδα που θέλει όλους –μα όλους!– τους αντιπολιτευόμενους του απελθέντος προέδρου Γιανουκόβιτς ναζί, οργιάζει μόνο στην Ελλάδα."Καθημερινή 9/3/2014

Με άλλα λόγια ότι βολεύει τους υπερεθνικούς νταβατζήδες. Ο νέος φίλος της Δύσης απλά χαιρετάει τους οπαδούς του! Ας γελάσουμε... Ο Καραμανλής Α' ακόμη θα αναρωτιέται "ποιός επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο" Δεν έχει καταλάβει ο δυστυχής Πάσχος ότι την εποχή του διαδικτύου δεν μπορείς να γράφεις μπούρδες όσο και αν αυτές εξυπηρετούν κάποιους.....

Η επανένωση Κριμαίας Ρωσίας

Στην αρχή φαινόταν σαν όλα να πήγαιναν σύμφωνα με τα ψυχροπολεμικά εγχειρίδια του Άλεν Ντάλες, αφεντικού της  CIA 1953-1961, του 1945 τα οποία υποτίθεται ότι κανείς δεν έχει δει ποτέ, αλλά που η Αμερική έχει ακολουθήσει πιστά για πολλές δεκαετίες. Στην αρχή της ουκρανικής κρίσης, δυτικοί πολιτικοί ηγέτες αναφέρονται από κοινού στο πολιτικό εγχειρίδιο που δημιουργήθηκε κατά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, το  οποίο έχει γίνει σημείο αναφοράς κατά την αξιολόγηση κάθε εκδήλωσης που σχετίζεται με τη Ρωσία : Η Ρωσία είναι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς , ο Ρώσος ηγέτης πρώην αξιωματούχος της “διαβόητης” KGB, ο Πούτιν  είναι ένας δικτάτορας ιστορική συνέχεια του Ιβάν του Τρομερού, Στάλιν, Μπέρια, η ρωσική εξωτερική πολιτική είναι ιμπεριαλιστική , δεν μπορείς να εμπιστευθείς την Μόσχα, οι Ουκρανοί εθνικιστές είναι μαχητές της ελευθερίας, oi  θανατηφόροι πυροβολισμοί στο Μαϊντάν είναι ειρηνικές διαδηλώσεις, η ληστείες των νεοναζί σε πόλεις της Ουκρανίας είναι η αποκατάσταση στην τάξη, οι πραξικοπηματίες στο Κίεβο η νόμιμη κυβέρνηση, ο Αρσένι Γιατσενιούκ δε χαιρετάει ναζιστικά απλά χαιρετάει τους οπαδούς, το δημοψήφισμα στην Κριμαία είναι μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου , και η επανένωση της Κριμαίας και της Ρωσίας είναι μια προσάρτηση .

Η επανάληψη αυτών των φράσεων συνοδεύεται από απειλές από τους ηγέτες της Δύσης, οι οποίοι συνεχώς δηλώνουν ότι η Ρωσία θα “πληρώσει ένα υψηλό τίμημα” για την επιστροφή της Κριμαίας. Σε σε όλα αυτά προστέθηκαν οι κραυγές μιας Ρωσικής πέμπτης φάλαγγας διαφόρων ΜΚΟ, στην οποία οι απόγονοι του Άλεν Ντάλες εναποθέτουν τις τελευταίες τους ελπίδες .

Όλα πήγαιναν σύμφωνα με τα σχέδια. Ωστόσο, σε κάποιο σημείο, ο μηχανισμός άρχισε να δυσλειτουργεί. Πιο συγκεκριμένα, στην ένταση της στιγμής ορισμένοι δυτικοί έκαναν ό, τι συνήθως ονομάζεται “γκάφα ολκής” .  Ο Πρόεδρος Ομπάμα μάλλον ξέχασε την παλιά σοφή αγγλοσαξονική ρήση  “ποτέ μη λες ποτέ” όταν δήλωσε στον Πρόεδρο Πούτιν ότι οι ΗΠΑ “δεν θα  να αναγνωρίσουν ποτέ τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Κριμαία” . Ούτε καν υποψιάζεται ότι  η στάση του είναι μία πνευματική και ηθική λήθαργος. Και πραγματικά, ποιος νοιάζεται αν οι ΗΠΑ  αναγνωρίζουν ή δεν αναγνωρίσουν τα αποτελέσματα της δήλωσης  βούλησης του λαού της Κριμαίας; Δεδομένου ότι, σαν να  κοροϊδεύει τον Αμερικανό Πρόεδρο, το αμερικανικό περιοδικό National Geographic έχει δηλώσει την πρόθεσή του να δείξει στους χάρτες του την  Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας. Εκεί κάνουν τους χάρτες του κόσμου , όπως είναι, και όχι όπως κάποιοι πολιτικοί θα ήθελαν να είναι.

Η συμπεριφορά του “μάγκα της Ευρώπης”, Φρανσουά Ολλάντ, είναι επίσης ενδιαφέρουσα από μια φροϋδική προοπτική. Σε τυπική γήρανση  με το μάγκικο ύφος του, ο Ολλάντ δήλωσε ότι “το Παρίσι ετοιμάζει μια ισχυρή αντίδραση στα γεγονότα στην Κριμαία” . Ίσως , είπε , η Γαλλία θα μπορούσε  ακόμη και να ακυρώσει την σύμβαση για τα πλοία της κατηγορίας Mistral. Φυσικά, η απάντηση του ρωσικού στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος ήταν  μια ψυχρολουσία  για τον τζάμπα μάγκα : “Μπορούμε να κατασκευάσουμε πλοία και χωρίς τη Γαλλία . Δεν είναι δα και τίποτα περίπλοκο”.

Μένει να δούμε ποιον θα τιμωρήσει; Τις  ρωσικές ναυπηγικές επιχειρήσεις ή τις δικές του. Αλλά σίγουρα δίνει στην ηγέτιδα  του Εθνικού Μετώπου Μαρι Λεπεν ένα ατού. Το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία έχει αναγνωρίσει τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Κριμαία . Έτσι, οι τακτικές εκφοβισμού που υποσχέθηκε ο Ολλάντ ή Ολλανδρέου κάτα Τσίπρα θα παραμείνουν πιθανότατα κούφια λόγια .

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγγελλα Μέρκελ έχει συμπεριφερθεί κόσμια περισσότερο από ό, τι οι άλλοι  “μονοπωλητές της  αλήθειας”. Ενώ παίζει επίσημα τον ρόλο που υπαγορεύεται  από την καμαρίλα των Βρυξελλών σχετικά με την “παραβίαση του διεθνούς δικαίου”, δεν έχει προβεί σε απειλές προς τη Μόσχα. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ανήκει στην παλαιότερη γενιά των Γερμανών, η οποία εκτιμά τις σχέσεις με τη Ρωσία,  γιατί ίσως  επειδή η Γερμανία έχει τη δική της  άποψη για το μέλλον της Ευρώπης και η Ρωσία κατέχει εξέχουσα θέση σε αυτό το μέλλον. Κάποιος μπορεί να διαισθανθεί στις θέσεις της Μέρκελ μια απροθυμία να φέρει τον  κατακλυσμό με αφορμή την Κριμαία.

Έτσι, δεν είναι όλοι στην ευρω-ατλαντική κοινότητα πρόθυμοι να ακολουθήσουν το Λονδίνο, το  οποίο κατέδειξε την πιο φρενήρη αντίδραση στην επανένωση της Κριμαίας και της Ρωσίας. Ο επικεφαλής του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών , Γουίλιαμ Χαγκ , δήλωσε τα εξής χαριτωμένα  για το θέμα της Κριμαίας :  “Εγώ δεν θα το περιγράψω ως έναν νέον ψυχρό πόλεμο, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από την πορεία των γεγονότων κατά τις προσεχείς ημέρες” .

Παρεμπιπτόντως το London City θα εξεραιθεί απο την επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία. Αν σκεφτεί κανείς ότι η πλειοψηφία των συναλλαγών συναλλάγματος που πραγματοποίησαν οι ρώσοι φορείς του εξωτερικού εμπορίου περνούν απο το London City, και η μείωση τους θα ήταν ένα πλήγμα στο  βρετανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, είναι προφανές ότι τα σχέδια του Γουίλιαμ Χαγκ, ακολουθούν το παραδοσιακό  Αγγλικό δρόμο, να αφήνουμε τους άλλους να βγάζουν τα κάστανα από την φωτιά. Η καγκελάριος Μέρκελ είναι πιθανώς εξοικειωμένη με τη φράση του Βίσμαρκ ότι “οι Άγγλοι πάντα αναζητούν ανόητους που είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν για αυτούς”, και είναι απίθανο να βιαστεί να γίνει αλληλέγγυα του Λονδίνου σε όλα και για όλα .

Γενικά δεν υπάρχει πλήρης ομοφωνία στη Δύση για το πώς να “τιμωρήσει” τη Ρωσία . Δεν υπάρχει μαχητικότητα ή εμπιστοσύνη στην επιτυχία τηε “τιμωρίας” . Φαίνεται ότι η συνάντηση των G7 για την  ουκρανική κρίση που  αρχίζει στο τέλος της εβδομάδας δεν θα παράγει κανένα  ουσιαστικό αποτελέσματα πέραν των γνωστών αφορισμών που προκαλούν γέλειο αλλά στρούνται ουσίας.

Και οι δηλώσεις των δυτικών πολιτικών ότι η Ρωσία έχει καταλήξει στον “κόσμο της απομόνωσης” ακούγονται  απλά αστείες. Στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχουν και άλλες χώρες  εκτός των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι ενέργειες της Ρωσίας όσον αφορά την Κριμαία υποστηρίζονται με τον άλφα  ή βήτα τρόπο από την Κίνα, την Ινδία και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ευρώπης και της Αφρικής .

Το πολιτικό εγχειρίδιο του Άλεν Ντάλες είναι  από καιρό απελπιστικά ξεπερασμένο . Λίγοι το διαβάζουν ακόμη . Και εκείνοι, κυρίως δημοσιογράφοι, που χρησιμοποιούν αυτό το εγχειρίδιο καταλήγουν στο να εξαπατούν  το ακροατήριο ή τους αναγνώστες τους. Μεροκαματιάρικα παπαγαλάκια δεμένα χειροπόδαρα σε ξένα συμφέροντα.  

Αντι-Αμερικανισμός (2)

Για να καταλάβουμε, όμως, τι είναι αντι-αμερικανισμός πρέπει να καταλάβουμε τί είναι Αμερικανισμός. Αν θελήσουμε να πάμε στις πηγές του αντι-αμερικανισμού πρέπει πρώτα να ορίσουμε τον Αμερικανισμό.  Απο τι απορρέει αυτή η αλαζονική έπαρση  που λίγο λίγο, σκοτώνει όλες τις πνευματικές καλλιέργειες της γης, όλη την διαφοροποίηση του κόσμου, για να τις αντικαταστήσει με τις νεκρές μορφές ενός πολιτισμού χωρί ψυχή, παρά στο κατώτατο  υλικό επίπεδο;  Το επίπεδο αυτό του «αμερικανικού τρόπου ζωής»,  ο οποίος είναι το «ύστατον μέγιστον» του υλιστικού εκφυλισμού, το οποίο μας παρουσιάζεται, με την μαστρωπική ευχέρεια των ταχυδακτυλουργών του Χόλλιγουντ, σαν αναπόφευκτη κατάληξη κάθε εκσυγχρονισμού.

Αμερικανισμός είναι η ιδεολογία του αυτοκρατορικού εθνικισμού που ισοπεδώνει την πολυεθνικότητα, τις πολιτισμικές κληρονομιές, την διαφορετικότητα, αποδομεί κάθε μεγάλη συλλογική αφήγηση και κάθε φαντασιακό «ανήκειν». Προς τα έξω η Αμερική αυτοδιαφημίζεται σαν η χώρα μοντέλο του «πολυπολιτισμικού», του «πολυφυλετικού» του «πολυσυλλεκτικού» κράτους. Είναι οι λέξεις παγίδες για τους λαούς, τις μικρές χώρες που τις κυβερνάν μικρονοϊκές  ή μικρόψυχες ελίτ οι οποίες, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» προτρέπουν να γίνουμε η «Αμερική των Βαλκανίων». Προς τα μέσα είναι μία μονολιθική αυτοκρατορία, ένα έθνος ομοούσιο και αδιαίρετο  το οποίο  καλλιεργεί έναν πρωτόγνωρο, πρωτοφανή εθνικισμό με άξονα οδηγητικό την ιδιαιτερότητα των «αμερικανικών  ιδεωδών» . Που δεν είναι τίποτε άλλο από μία τάση για συνεχή επέκταση, για συνεχή κυριαρχία κάτω απο το αγρυπνο βλέμμα του Θεού. « ..Και ευλόγησεν  αυτούς ο Θεός, λέγων αύξανεστε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γήν και κατακυριεύσατε αυτήν» (Γενεσις Α,28).

Με χωρισμό  του κράτους από την εκκλησία και όχι από τη θρησκεία (one Nation under God), ο Αμερικανισμός βασίζεται στο θέσφατο ενός έθνους ποιμνίου "του περιούσιου λαού" .  Στο δόγμα ότι ο Θεός στις πιο διαφορετικές εκφάνσεις του θεωρείται ότι προτρέπει την Αμερική, όπου θρησκεια και κράτος είναι σαν τους σιαμαίους αδελφόυς που κανείς δεν μπορεί να τους χωρίσει γιατί τότε ο ένας απο τους δύο θα πεθάνει,να επιτελέσει ένα παγκόσμιο καθήκον, τον α λα Αμερικάνα εκπολιτισμό του κόσμου.  Ο Θεός την καλεί να διαμορφώσει ένα βέβαιο πεπρωμένο. Είναι ο παντοδύναμος Θεός-Βούληση.  Είναι η απόλυτη βούληση που δεν δεσμεύεται απο τίποτα και δεν αφήνει περιθώρια για καμμιά άλλη βούληση έξω απο αυτήν. Πιστεύει βαθιά ότι  έχει τον «ελέω Θεού»  προορισμό τον εξανθρωπισμό της ανθρωπότητας,  με κινητήριο δύναμη την μανιχαϊκή αντίληψη ότι οι αμερικανοί εκπροσωπούν το υπέρτατο καλό που πολεμάει το υπέρτατο κακό που είναι οι "άλλοι". Από την μία οι δικοί μας, οι καλοί, οι γενναίοι, οι δίκαιοι, από την άλλη, οι κακοί, οι φονταμεταλιστές, οι βάρβαροι και οι τύραννοι.  

Διαβάζει  το παρόν με τον κώδικα τον οποίο του προσφέρει η ανάγνωση του δικού του παρελθόντος. Είναι πίστη σε μία αλήθεια που ξεκινάει από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.  Αλήθεια αυταπόδεικτη που  δεν επιδέχεται ερμηνείες και αποδείξεις.  Είναι η αλήθεια που έγινε το δόγμα του αμερικανικού εθνικισμού.   Οι δυνάμεις του κακού καραδοκούν.  Ολοι μας μισούν γιατί «μισούν την ελευθερία» είναι το πρότυπο εθνικιστικό παράδειγμα. Η νίκη ενάντια στο κακό γίνεται το μέγιστο στρατηγικό καθήκον του Αμερικανισμού ως φορέα του καλού. Ο Αμερικανισμός, θρησκεία και κράτος,  γίνεται το Πιστεύω, η συνεκτική ιδεολογία της ίδιας της ταυτότητας και ύπαρξης των ΗΠΑ, όπως είχε γίνει ο μαρξισμός - λενινισμός για τη Σοβιετική Ενωση. Ο Αμερικανισμός μετά τον Ιουδαισμό, τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ είναι η τέταρτη μεγάλη θρησκεία που μηδενίζει οτιδήποτε αλλo εκτός αυτής.

Από τον Τζώρτζ Ουασινγκτον  στον Μπαράκ Ομπάμα, με την λαμπρή παρένθεση του Φρανκλίνου Ρούσβελτ, η Αμερική δεν άλλαξε ποτέ.  Είναι «μία», σε ότι αφορά στην υπονοούμενη «ιδεολογία» της.  Απο τι απορρέει η «ιδεολογία» αυτή;  Ένα έθνος επιστρέφει την ομοιογένεια ενός λαού, ή προστατεύει την ομοιογένεια αυτή. Η Αμερική κοσμοπολίτικη από κλίση και από προορισμό, είναι η ζωντανή άρνηση κάθε ειδικότητας εθνικής , κατά το μέτρο που, εξ αρχής, θέλησε να είναι ο πρόδρομος μιας μελλοντική Παγκόσμιας  Δημοκρατίας. Πράγματι τίποτε δεν ενώνει σε ανώτερο επίπεδο τους Αμερικανούς, γιατί δεν έχουν τίποτα κοινό, εκτός ίσως απο μία κάποια περιφρονηση προς τα ευρωπαϊκά ιστορικά έθνη, την «παλιά Ευρώπη» του Ραμσφελντ, από τα οποία αποφάσισαν να αποχωρισθούν κάποτε. Υπο τους όρους  αυτούς, το μόνο κοινό σημείο που μπορεί να τους ενώσει, δεν μπορεί παρά να υπάρξει παρά σαν μία ιδέα. Δεν μιλάνε για έθνος  αλλά για μια  ιδέα που ενώνει το έθνος και όχι την οποιαδήποτε ιδέα, αλλά μια θρησκευτική πίστη που μετακινεί βουνά.

Ο Αλέξις ντε Τοκεβίλ που ταξίδεψε στην Αμερική του Τζέφερσον σχολίασε την μοναδική αμερικανική τάση να αναμειγνύει τον θρησκευτικό ενθουσιασμό με την εθνικιστική υπερηφάνεια. Πράγματι, σε όλα τα πατριωτικά τραγούδια που υμνούν την Αμερική, απο το «Chester»  του αγώνα για την ανεξαρτησία  στο «The Battle Hymn of the Republic»  του εμφυλίου πολέμου,  το «America the Beautiful»  και μέχρι τον Εθνικό Ύμνο «The Star Spangled Banner» ο Παντοδύναμος  Θεός , κατά την προτροπή του Τζον Ανταμς, είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών».

Ο Αμερικανισμός δεν είναι μία ιδεολογία  όπως όλες οι άλλες,  αλλά πιστη βασισμένη στην Βίβλο, κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη. Όπως  οι πρώτοι άποικοι  ξεμπαρκαράνε στις ακτές του Νέου Κόσμου με την Βίβλο στο ένα χέρι  και κραδαίνοντας το μουσκέτο με το άλλο, σήμερα μιλάει στον κόσμο  και την οικουμένη κρατώντας την  Βίβλο με το ένα χέρι και το πολυβόλο με το άλλο. Ο Λίνκολν στο λόγο της δεύτερης ορκωμοσίας του έδωσε το σκοπό της Αμερικής : «με αποφασιστικότητα για το δίκαιο , όπως ο Θεός μας φωτίσει να βλέπουμε το δίκαιο». Ενα δικαιο που την κόψη της ρομφαίας του δοκίμασαν οι Ινδιάνοι, οι λαοί των Φιλιππίνων, της Λατινικής Αμερικής, της Ν.Α. Ασίας, της Σερβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν και έχει ο Θεός ποιοί και πόσοι άλλοι θα περάσουν απο τα μονοπάτια των δακρύων. Ακολουθεί κατά γράμμα την ρήσην της Παλαιάς Διαθήκης: «και νυν πορεύου και πατέξεις τον Αμαλήκ και Ιερίμ και πάντα τα αυτού και ου περιποιήση εξ αυτού και εξολοθρεύσεις αυτόν και αναθεματίεις αυτόν και πάντα τα αυτού και ού φείση απ΄αυτού και αποκτείνεις από ανδρός και έως γυναικός και απο νηπίου έως θηλάζοντος και απο μόσχου έως προβάτου και απο καμήλου έως όνου». (Βαιλειών ΙΕ, 4)

Λέω ότι η Αμερική αναμφίβολα συνεχίζει να πραγματοποιεί το μεγαλύτερο σόου στον πλανήτη. Μπορεί να είναι κτηνώδης, αδιάφορη, περιφρονητική και ανηλεής, αλλά είναι επίσης πολύ έξυπνη. Σαν καλός έμπορος ενδιαφέρεται για το δικό της συμφέρον και το πιο ευπώλητο αγαθό της είναι ο αυτοθαυμασμός της. Είναι νικήτρια. Ακούστε όλους τους Αμερικανούς προέδρους στην τηλεόραση να λένε τις λέξεις "Ο αμερικανικός λαός" όπως π.χ. στη φράση "Λέω στον αμερικανικό λαό πως ήρθε η ώρα να προσευχηθούμε και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα του αμερικανικού λαού γι' αυτό ζητώ από τον αμερικανικό λαό να εμπιστευτεί τον πρόεδρό του και τις πράξεις που αυτός πρόκειται να αναλάβει για λογαριασμό του αμερικανικού λαού".

Είναι ένα ευφυές στρατήγημα. Η γλώσσα χρησιμοποιείται για να καταστείλει τη σκέψη. Οι λέξεις "ο αμερικανικός λαός" δημιουργούν ένα βολικό μαξιλάρι που καθησυχάζει τις μάζες. Δεν χρειάζεται να σκέφτεται κανείς. Απλώς να βυθίζεται στο μαξιλάρι του. Μπορεί το μαξιλάρι να πνίγει την νοημοσύνη ή την κριτική σκέψη, αλλά είναι και εξαιρετικά άνετο. Αυτό δεν ισχύει βεβαίως για τα 40 εκατομμύρια Αμερικανών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ούτε για τα 2 εκατομμύρια ανδρών και γυναικών που κρατούνται στα αχανή γκουλάγκ των αμερικανικών φυλακών. Harold Pinter Ολόκληρη η ομιλία του Harold Pinter

Ο πρόεδρος Ομπάμα, στη πρώτη θητεία του. επέλεξε να φθάσει στην Ουάσινγκτον ακολουθώντας την διαδρομή που είχε ακολουθήσει ο 16ος πρόεδρος της χώρας, Αβραάμ Λίνκολν. Ορκίστηκε στην Βίβλο που είχε χρησιμοποιήσει για την ορκωμοσία του ο Αβραάμ Λίνκολν. Για να θυμίσει με μεγάλο συμβολισμό τις θυσίες των προγόνων που: "Για εμάς ήταν που πολέμησαν και πέθαναν, σε μέρη σαν το Κόνκορντ και το Γκέτυσμπεργκ· τη Νορμανδία και το Κε Σαν. Ξανά και ξανά, αυτοί οι άνδρες και αυτές οι γυναίκες μόχθησαν και θυσιάστηκαν και δούλεψαν μέχρι τα χέρια τους να ζαρώσουν, ώστε εμείς να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Είδαν την Αμερική σαν κάτι το μεγαλύτερο απ’ το άθροισμα των ατομικών μας φιλοδοξιών· κάτι το μεγαλύτερο απ’ όλες τις διαφορές στην καταγωγή, τον πλούτο ή τη φατρία του καθενός μας". Λόγια απλά, αλλά και μεστά που δίνουν το στίγμα  του πώς στοχάζεται το έθνος αυτός που θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Ο πρόεδρος Ομπάμα δεν προκάλεσε αγωνιώδη ερωτήματα για την ατομική και συλλογική ζωή των Αμερικανών. Εξαντλώντας τις δυνατότητες της γλώσσας με ανάφορες στην Βίβλο δεν αρνήθηκε την Αμερική  για τον Κόσμο. Ο λόγος του δεν παρουσίασε καμία εγγενή υστέρηση από το γεγονός ότι εμείς οι άλλοι άλλοτε βλέπουμε τον κόσμο από την σταθερή σκοπιά του Έθνους και άλλοτε το Έθνος μέσα από τον κατακλυσμό των αλλαγών του κόσμου. Αναλογίστηκε: "τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας, θυμόμαστε με ταπεινότητα κι ευγνωμοσύνη τους γενναίους Αμερικάνους που, αυτή τη στιγμή, περιπολούν μακρινές ερήμους και απόμακρα όρη. Έχουν κάτι σήμερα να μας πουν, σαν τους πεσώντες ήρωες στο Άρλιγκτον που ψιθυρίζουν μέσα απ’ το διάβα των αιώνων". Είναι στοχασμός για την Αμερική   που περνάει μέσα από θυσίες και αποτελεί τον σκληρό πυρήνα μιας αντίληψης ιστορικότητας και ταυτόχρονα ενσωματώνει το παρελθόν μέσα στην ενατένιση του μέλλοντος. Είναι το μήνυμα της ιδεολογίας του  Αμερικανισμού, του αυτοκρατορικού εθνικισμού.

Ο πρόεδρος Ομπάμα μίλησε στο όνομα των αξιών  της Αμερικής , στο όνομα της απειλής για την Αμερικής, στο όνομα της απειλής για τις πανανθρώπινες αξίες που ο μοναδικός φορέας και υπερασπιστής είναι η χώρα του . Μίλησε στο όνομα του δικαίου, του αμερικανικού δικαίου, στο όνομα του πατριωτισμού του αμερικανικού πατριωτισμού. Μίλησε για ειρήνη και αξιοπρέπεια του κάθε λαού, του κάθε Εθνουςς όπως τις ορίζει η χώρα  του που είναι έτοιμη να ηγηθεί. Επειδή όμως η χώρα του εξακολουθεί να είναι ένα νεαρό έθνος, όμως όπως λέει η Γραφή, ήρθε ο καιρός να αφήσει  στην άκρη «τα του νηπίου». Ήρθε ο καιρός να επιρρώσει το προαιώνιο πνεύμα του. Να αναδεχθεί την πιο καλή ιστορία του. Να προαγάγει το πολύτιμο αυτό δώρο, τούτη την ευγενή ιδέα, που πέρασε από γενιά σε γενιά: τη θεόδοτη υπόσχεση πως όλοι είναι ίσοι, όλοι είναι ελεύθεροι και όλοι δικαιούνται μια ευκαιρία να επιδιώξουν την ευτυχία τους στην πληρότητά της. Με βαθιά συνείδηση αυτοκρατορίας το αμερικανικό δίκαιο πρέπει να είναι παγκόσμιο δίκαιο, ο αμερικανικός πατριωτισμός πρέπει να είναι παγκόσμιος πατριωτισμός: "κάτω τα σύνορα και οι πατρίδες" των άλλων, οι αμερικανικές αξίες πρέπει να γίνουν παγκόσμιες αξίες.

Ισχυρίζομαι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποιούν πέρα από κάθε αμφιβολία το μεγαλύτερο σόου στον πλανήτη. Το πραγματοποιούν με τρόπο βίαιο, αδιάφορο, υπεροπτικό και ανηλεή, αλλά και με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο. Ως έμποροι δεν έχουν αντίπαλο, και η εμπορική τους επιτυχία ονομάζεται αυταρέσκεια. Και έχει πολύ μεγάλη επιτυχία. Πρέπει να ακούσει κανείς τους Αμερικανούς προέδρους να λένε στην τηλεόραση τις λέξεις: «ο αμερικανικός λαός», όπως για παράδειγμα στην πρόταση: «Και λέω στον αμερικανικό λαό ότι ήρθε η ώρα να προσευχηθεί και να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του αμερικανικού λαού, και παρακαλώ τον αμερικανικό λαό να έχει εμπιστοσύνη στις πράξεις του προέδρου του που τις πραγματοποιεί εξ ονόματι του αμερικανικού λαού». Harold Pinter Ολόκληρη η ομιλία του Harold Pinter

Από το  η Αμερική είναι "η τελευταία ελπίδα του κόσμου" του Λίνκολν, στον "Αμερικανικό αιώνα" του Λούς μέχρι την εθνικιστική κορόνα του Ομπάμα "οι Αμερικανοί παραμένουν το πλέον ευημερούν, πιο ισχυρό έθνος στον πλανήτη γή" ο Αμερικανισμός είναι έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο. Έχει μία και μόνο αποστολή τον εξαμερικανισμό όλων ανεξαρτήτως των λαών, όχι μόνο οικονομικό, όχι μόνο πολιτικό, όχι μόνο στρατιωτικό. Σε όλες τις εκφάνσεις  της ανθρώπινης έκφρασης. Παλεύει για την προοδευτική εξαφάνιση της διαφοροποίησης του κόσμου. Επιδιώκει την ισοπέδωση των  λαών, την σμίκρυνση όλων των πολιτισμών σε ένα "παγκόσμιο πολιτισμό" ένα "αμερικανικό πολιτισμό"  κτισμένο πάνω σε ότι είναι πιο κοινό ευτελές και αμελητέο. Έχει υιοθετήσει  τις αρχές ενός βαμπιρικού χυδαίου καταναλωτισμού, χωρίς αρχές, χωρίς αξίες, πέρα απο τις πιστωτικές, χωρίς οράματα ζωής, χωρίς ευαισθησίες, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς πολιτισμό.  Ή όλοι θα γίνουμε αντικείμενα της ιστορίας, της αμερικάνικης ιστορίας, ή όλους  θα μας ρίξουν στα Τάρταρα. Ή όλοι θα αποδεχθούμε την ιερή αποστολή του Αμερικανισμού ή είμαστε τρισκατάρατοι αμαρτωλοί, όποτε θα έλθει ο τιμωρός Γιαχβέ να μας φέρει στο δρόμο του. Μία τάση που συνοψίζεται στο επίγραμμα του Μαρκ Τουαίν:  «Ο κανόνας είναι τέλειος: Όσον αφορά απόψεις και γνώμες οι αντίπαλοι μας είναι  παράφρονες».

O Αμερικανισμός ξεκίνησε να επιβάλει στον κόσμο τα Diktat μιας δήθεν ελεύθερης κοινωνίας ανθρώπων που δεν είχαν να φοβηθούν πάρα μόνο το ίδιο τον φόβο και στην ουσία δεν είναι παρά μία ιστορία φόβου που έφτασε σε σημείο ανοιχτής λοιδωρίας κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.  

 

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ στήριξαν και σε πολλές περιπτώσεις εξέθρεψαν κάθε δεξιά στρατιωτική δικτατορία στον πλανήτη. Αναφέρομαι στις χώρες: Ινδονησία, Ελλάδα, Ουρουγουάη, Βραζιλία, Παραγουάη, Αϊτή, Τουρκία, Φιλιππίνες, Γουατεμάλα, Ελ Σαλβαδόρ και φυσικά στη Χιλή. Δεν υπάρχει ούτε κάθαρση ούτε συγχώρεση για τις ΗΠΑ μετά τον τρόμο που επέβαλαν στο Χιλή το 1973. Εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι σημειώθηκαν σε όλες αυτές τις χώρες. Συνέβησαν στα αλήθεια; Και για όλους αυτούς ευθύνεται η αμερικανική εξωτερική πολιτική; Η απάντηση είναι ναι. Αλλά πώς θα μπορούσατε να το γνωρίζετε; Αυτά δεν συνέβησαν ποτέ. Τίποτε ποτέ δεν συνέβη. Ακόμα και τότε που συνέβαινε δεν συνέβη. Δεν είχε καμία σημασία. Και κανένα ενδιαφέρον. Τα εγκλήματα των ΗΠΑ υπήρξαν συστηματικά, διαρκή, διεφθαρμένα, ανήθικα, αμείλικτα αλλά ελάχιστοι άνθρωποι μίλησαν γι' αυτά. Πρέπει να παραδεχτούμε την Αμερική για το εξής. Εξάσκησε μια κλινική χειραγώγηση κατά την άσκηση παγκόσμιας εξουσίας ενώ την ίδια στιγμή υποδυόταν τη δύναμη του παγκόσμιου καλού. Είναι μια λαμπρή, ευφυής, επιτυχής πράξη ύπνωσης. Harold Pinter Ολόκληρη η ομιλία του Harold Pinter

«Διεθνές Δίκαιο; Συγγνώμη, δε ρώτησα τον δικηγόρο μου», απάντησε ο Tζορτζ  Mπους σε ερώτηση δημοσιογράφου για την απόφασή του να αποκλείσει από τις συμβάσεις για την ανοικοδόμηση του Iράκ όσους δεν πήραν μέρος στον πόλεμο.  Με το έτσι θέλω και μονομερώς ο Αμερικανισμός λαμπρός μέσα στην ωμότητά του, ιδεαλιστής μέσα στην κατακτητικότητά του και γενναιόδωρος μέσα στην αλαζονεία του,  κατά το Καβαφικό:  «-ασυνείδητος,ήσυχος, κ’ ευτυχής’ ακμαίος μες στην ευρωστία της σαρκός και στης νεότητας τ’ ωραίο σφρίγος.»  χαράζει γραμμές στην άμμο,  σαν τον «Κουκόπετρο» ξεκινάει νέες σταυροφορίες του δικού του  «καλού» εναντίον των «άλλων», και κατά το μηδενιστικό λεξιλόγιο του Γούλφοβιτς  θέλει να καταργήσει  τα έθνη, να επιβάλει  την πολιτική του μονοπολισμού στις διεθνείς σχέσεις, την αδιαλλαξία και την μονομέρεια ως προς τη σκληρή ισχύ. Εχει αυτοανακηρυχθεί σε δικαστή, ένορκο , εκτελεστή που αποφασίζει ετσιθελικά  και  αυτοδικαίως να τιμωρεί, να συγχωρεί ή να αγνοεί. Πρόκειται για έναν τρόπο απολυταρχικής επιβολής που αρνείται το δικαίωμα στο παλιό να επιβιώσει, αν όχι σαν διαμαρτυρία, έστω σαν μαρτυρία.  Ιστορία πνιγμένη στο αίμα σελίδων.  "Μας έκοψαν στα δυο" για να είναι ο κόσμο ελεύθερος και όμως οι δεινόσαυροι εξακολουθούν να κόβουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Τον ξάπλωσαν πάνω στο προκρούστειο κρεββάτι των ιδεολογημάτων τους και με ένα ιδιόμορφο συνδυασμό αλαζονείας και ναρκισσισμού  τον πελεκάν μέχρι να χωρέσει.

Τι πρέπει να κάνουμε; Μα αυτό είναι μία άλλη ιστορία...