Στην Ουκρανία ένα καλοπληρωμένο συνονθλυλευμα αθλίων ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας για να βάλει στην εξουσία τους λακέδες της Δύσης. Στην περίπτωση της Ουκρανίας γνωρίζουμε μία κορύφωση χειραγώγησης της κοινής γνώμης για την επικύρωση ένος πραξικοπήματος μοναδικός στόχος του οποίου είναι η εχθρότητα προς την Ρωσία. Με όρους Ντίσνεΰλαντ της μάχης του καλού, που εκπροσωπούν οι Χιτλερικοί επίγονοι των Waffen SS, και του κακού Πούτιν και της Ρωσίας γινέται προσπάθεια αποπροσανατολισμού της Ελληνικής κοινής γνώμης.
Επιστρατεύθηκε όλο το παρακμιακό συνονθύλευμα των ΜΜΕ(εξαπατησης). Ο εσμός αυτός έχει όνομα και ταυτότητα.
Είναι ο ίδιος εσμός δημοσιογράφων διανοούμενων και διαφόρων άλλων παραγόντων που τα τελευταία χρόνια συναγωνίζεται στο να υπερασπίζεται μετά μανίας κάθε αυθαιρεσία του αμερικανοσιωνιστικού άξονα
Πολλοί θα αναρωτηθούν ποια είναι τα κίνητρα που οδηγούν τους αρλουμπολόγους αυτούς να βυσσοδομούν με τόση υστερική μανία κατά του προέδρου Πούτιν και να χειροκροτούν τους νεοναζί της Ουκρανίας. Η κυρία Plame-Wilson(κλίκ)καί ο κύριοςKiesling(κλίκ) στα βιβλία τους μας έδωσαν μία ιδέα για το ποιός και πώς κινάει τα σχοινιά στις ασπόνδυλες μαριονέτες του Νεοταξισμού.
Καταλαβαίνουμε ότι μία υπερεθνική ελίτ θέλει, πρέπει και μπορεί να υπερασπισθεί τα συμφέροντα της στρατολογώντας, επιδοτώντας διαφόρους οσφυοκάμπτες που είναι έτοιμοι να ζευτούν και να σύρουν τον αραμπά της.
Το ερώτημα που μας απασχολεί είναι. Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που διαστρεβλώνουν τις συνειδήσεις τους και τους κάνουν να θέλουν να μας πείσουν ότι το νέο αφεντικό του Κιέβου δεν χαιρετούσε ναζιστικά, αλλά απλά ήταν ένα απομονωμένο χέρι που χαιρετούσε. Ειρωνεύονται τα τεθωρακισμένα του ξανθού γένους γιατί κατά την δυτική τους γνώμη θα έπρεπε οι κάτοικοί της Κριμαίας να αφεθούν στην μοίρα τους να σφαγούν απο τους μισθοφόρους της Μέρκελ ή του Ομπάμα
Η απάντηση είναι απλή. Την έδωσε ένας πρώην πράκτορας της KGB, ο οποίος πριν αυτομολύσει στην Δύση υπηρέτησε στο Τόκιο. Στο βιβλίο του ON THE WRONG SIDE: MY LIFE in the KGB ο Stanislav Levchenko. μας προσφέρει τα μυστικά της τέχνης του στρατολογείν πράκτορες και πρακτορίδια. Την συνοψίζει σε ένα απλό ακρωνύμιοM(oney). I(Ideology). C(ompromise). E(go). Το ακρωνύμιο MICEμεταφράζεται στα Ελληνικά κατά μια φανταστική συγκηρία "ποντίκια"
Money. (Χρήμα) Η πρασινωπή μαγία αναμοχλεύει συνειδήσεις και τις κάνει να τραγουδούν και ναχορεύουν στο ρυθμό που θέλει ο μέγας κλαριτζής του σύμπαντος.
Αν νομίζεται ότι φακελάκια παίρνουν μόνο οι γιατροί, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Φυσικά δεν είναι μόνο το μετρητό που βοηθάει Υπάρχουν υποτροφίες, Συνέδρια με τα έξοδα πληρωμένα και το κάτι τις, θέσεις επισκέπτη καθηγητή ή καθηγήτριας σε κάποιο πανεπιστήμιο πέραν του Ατλαντικού, Yale, Princeton,Tufts, και λίγο Harvard και φυσικά δημοσιογράφοι(κλίκ).
Ideology (Ιδεολογία) Η ιδεολογία ήτανε η κινητήριος δύναμής την εποχή του Μεσοπολέμου και του Πρώτου Ψυχρού Πολέμου. Το τέλος του κομουνισμού που φλόγιζε και έδινε έμπνευση για αγώνες άλλαξε το ιδεολογικό υπόβαθρο. Σήμερα το περιβάλλον, τα "ανθρώπινα δικαιώματα " παίζουν τον ρόλο που έπαιζε η πάλαι ποτέ κραταιά ιδεολογία. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλι και αγωνίζονται για το περιβάλλον όπως η δράση των περιβαλλοντολόγων στην Αλεξανδρούπολη την εποχή του αγωγού, η τα ανθρώπινα δικαιώματα "μειονοτήτων" κατά σύμπτωση εκεί που υπάρχουν συμφέροντα.
Compromise (Φόβος μην εκτεθούμε) Ο καθένας έχει κάποιο μυστικό που προσπαθεί να το κρύψει. Μετά την κατοχή πολλοί δωσίλογοι πήρανε τα πιστοποιητικά των Εγγλέζων για καλές δήθεν υπηρεσίες και φυσικά έκανα τα πάντα να τα εξαργυρώσουν, όπως κατά την διάρκεια του αγωνα της Κύπρου. Πόσοι είναι αυτοί που σήμερα παίζουν τον αντιστασιακό και ας μην είχαν αφήσει επωμίδα αξεσκόνιστη και πουλί απεριποίητο κατά την εποχή της Χούντας. Το φάντασμα της Χούντας τους κυνηγάει και θα χορέψουν κατά πως πρέπει για να μην εμφανιστεί ξαφνικά κάνα χαρτάκι από τα αρχεία του ΕΑΤ-ΕΣΑ ή από τα καμμένα αρχεία του στρατιωτικού ακολούθου στο Παρίσι...
Ego (Εγώ). Πόσες ταλαιπωρημένες υπάρξεις, νομίζουν ότι είναι μεγάλοι δημοσιογράφοι, ποιητές, λογοτέχνες , πολιτικοί αναλυτές αλλά δεν είναι παρά τσιράκια του νεοταξισμού. Πόσοι πρώην διορθωτές που το παίζουν μεγάλοι και εμπνευσμένοι συγγραφείς και αρθρογράφοι οφείλουν την ύπαρξή τους στο ότι τα έχουν καλά και ακολουθούν τις παραγγελιές της Νέας Τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου