Στην αρχή φαινόταν σαν όλα να πήγαιναν σύμφωνα με τα ψυχροπολεμικά εγχειρίδια του Άλεν Ντάλες, αφεντικού της CIA 1953-1961, του 1945 τα οποία υποτίθεται ότι κανείς δεν έχει δει ποτέ, αλλά που η Αμερική έχει ακολουθήσει πιστά για πολλές δεκαετίες. Στην αρχή της ουκρανικής κρίσης, δυτικοί πολιτικοί ηγέτες αναφέρονται από κοινού στο πολιτικό εγχειρίδιο που δημιουργήθηκε κατά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, το οποίο έχει γίνει σημείο αναφοράς κατά την αξιολόγηση κάθε εκδήλωσης που σχετίζεται με τη Ρωσία : Η Ρωσία είναι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς , ο Ρώσος ηγέτης πρώην αξιωματούχος της “διαβόητης” KGB, ο Πούτιν είναι ένας δικτάτορας ιστορική συνέχεια του Ιβάν του Τρομερού, Στάλιν, Μπέρια, η ρωσική εξωτερική πολιτική είναι ιμπεριαλιστική , δεν μπορείς να εμπιστευθείς την Μόσχα, οι Ουκρανοί εθνικιστές είναι μαχητές της ελευθερίας, oi θανατηφόροι πυροβολισμοί στο Μαϊντάν είναι ειρηνικές διαδηλώσεις, η ληστείες των νεοναζί σε πόλεις της Ουκρανίας είναι η αποκατάσταση στην τάξη, οι πραξικοπηματίες στο Κίεβο η νόμιμη κυβέρνηση, ο Αρσένι Γιατσενιούκ δε χαιρετάει ναζιστικά απλά χαιρετάει τους οπαδούς, το δημοψήφισμα στην Κριμαία είναι μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου , και η επανένωση της Κριμαίας και της Ρωσίας είναι μια προσάρτηση .
Η επανάληψη αυτών των φράσεων συνοδεύεται από απειλές από τους ηγέτες της Δύσης, οι οποίοι συνεχώς δηλώνουν ότι η Ρωσία θα “πληρώσει ένα υψηλό τίμημα” για την επιστροφή της Κριμαίας. Σε σε όλα αυτά προστέθηκαν οι κραυγές μιας Ρωσικής πέμπτης φάλαγγας διαφόρων ΜΚΟ, στην οποία οι απόγονοι του Άλεν Ντάλες εναποθέτουν τις τελευταίες τους ελπίδες .
Όλα πήγαιναν σύμφωνα με τα σχέδια. Ωστόσο, σε κάποιο σημείο, ο μηχανισμός άρχισε να δυσλειτουργεί. Πιο συγκεκριμένα, στην ένταση της στιγμής ορισμένοι δυτικοί έκαναν ό, τι συνήθως ονομάζεται “γκάφα ολκής” . Ο Πρόεδρος Ομπάμα μάλλον ξέχασε την παλιά σοφή αγγλοσαξονική ρήση “ποτέ μη λες ποτέ” όταν δήλωσε στον Πρόεδρο Πούτιν ότι οι ΗΠΑ “δεν θα να αναγνωρίσουν ποτέ τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Κριμαία” . Ούτε καν υποψιάζεται ότι η στάση του είναι μία πνευματική και ηθική λήθαργος. Και πραγματικά, ποιος νοιάζεται αν οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν ή δεν αναγνωρίσουν τα αποτελέσματα της δήλωσης βούλησης του λαού της Κριμαίας; Δεδομένου ότι, σαν να κοροϊδεύει τον Αμερικανό Πρόεδρο, το αμερικανικό περιοδικό National Geographic έχει δηλώσει την πρόθεσή του να δείξει στους χάρτες του την Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας. Εκεί κάνουν τους χάρτες του κόσμου , όπως είναι, και όχι όπως κάποιοι πολιτικοί θα ήθελαν να είναι.
Η συμπεριφορά του “μάγκα της Ευρώπης”, Φρανσουά Ολλάντ, είναι επίσης ενδιαφέρουσα από μια φροϋδική προοπτική. Σε τυπική γήρανση με το μάγκικο ύφος του, ο Ολλάντ δήλωσε ότι “το Παρίσι ετοιμάζει μια ισχυρή αντίδραση στα γεγονότα στην Κριμαία” . Ίσως , είπε , η Γαλλία θα μπορούσε ακόμη και να ακυρώσει την σύμβαση για τα πλοία της κατηγορίας Mistral. Φυσικά, η απάντηση του ρωσικού στρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος ήταν μια ψυχρολουσία για τον τζάμπα μάγκα : “Μπορούμε να κατασκευάσουμε πλοία και χωρίς τη Γαλλία . Δεν είναι δα και τίποτα περίπλοκο”.
Μένει να δούμε ποιον θα τιμωρήσει; Τις ρωσικές ναυπηγικές επιχειρήσεις ή τις δικές του. Αλλά σίγουρα δίνει στην ηγέτιδα του Εθνικού Μετώπου Μαρι Λεπεν ένα ατού. Το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία έχει αναγνωρίσει τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στην Κριμαία . Έτσι, οι τακτικές εκφοβισμού που υποσχέθηκε ο Ολλάντ ή Ολλανδρέου κάτα Τσίπρα θα παραμείνουν πιθανότατα κούφια λόγια .
Η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγγελλα Μέρκελ έχει συμπεριφερθεί κόσμια περισσότερο από ό, τι οι άλλοι “μονοπωλητές της αλήθειας”. Ενώ παίζει επίσημα τον ρόλο που υπαγορεύεται από την καμαρίλα των Βρυξελλών σχετικά με την “παραβίαση του διεθνούς δικαίου”, δεν έχει προβεί σε απειλές προς τη Μόσχα. Ίσως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ανήκει στην παλαιότερη γενιά των Γερμανών, η οποία εκτιμά τις σχέσεις με τη Ρωσία, γιατί ίσως επειδή η Γερμανία έχει τη δική της άποψη για το μέλλον της Ευρώπης και η Ρωσία κατέχει εξέχουσα θέση σε αυτό το μέλλον. Κάποιος μπορεί να διαισθανθεί στις θέσεις της Μέρκελ μια απροθυμία να φέρει τον κατακλυσμό με αφορμή την Κριμαία.
Έτσι, δεν είναι όλοι στην ευρω-ατλαντική κοινότητα πρόθυμοι να ακολουθήσουν το Λονδίνο, το οποίο κατέδειξε την πιο φρενήρη αντίδραση στην επανένωση της Κριμαίας και της Ρωσίας. Ο επικεφαλής του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών , Γουίλιαμ Χαγκ , δήλωσε τα εξής χαριτωμένα για το θέμα της Κριμαίας : “Εγώ δεν θα το περιγράψω ως έναν νέον ψυχρό πόλεμο, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από την πορεία των γεγονότων κατά τις προσεχείς ημέρες” .
Παρεμπιπτόντως το London City θα εξεραιθεί απο την επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία. Αν σκεφτεί κανείς ότι η πλειοψηφία των συναλλαγών συναλλάγματος που πραγματοποίησαν οι ρώσοι φορείς του εξωτερικού εμπορίου περνούν απο το London City, και η μείωση τους θα ήταν ένα πλήγμα στο βρετανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, είναι προφανές ότι τα σχέδια του Γουίλιαμ Χαγκ, ακολουθούν το παραδοσιακό Αγγλικό δρόμο, να αφήνουμε τους άλλους να βγάζουν τα κάστανα από την φωτιά. Η καγκελάριος Μέρκελ είναι πιθανώς εξοικειωμένη με τη φράση του Βίσμαρκ ότι “οι Άγγλοι πάντα αναζητούν ανόητους που είναι πρόθυμοι να θυσιαστούν για αυτούς”, και είναι απίθανο να βιαστεί να γίνει αλληλέγγυα του Λονδίνου σε όλα και για όλα .
Γενικά δεν υπάρχει πλήρης ομοφωνία στη Δύση για το πώς να “τιμωρήσει” τη Ρωσία . Δεν υπάρχει μαχητικότητα ή εμπιστοσύνη στην επιτυχία τηε “τιμωρίας” . Φαίνεται ότι η συνάντηση των G7 για την ουκρανική κρίση που αρχίζει στο τέλος της εβδομάδας δεν θα παράγει κανένα ουσιαστικό αποτελέσματα πέραν των γνωστών αφορισμών που προκαλούν γέλειο αλλά στρούνται ουσίας.
Και οι δηλώσεις των δυτικών πολιτικών ότι η Ρωσία έχει καταλήξει στον “κόσμο της απομόνωσης” ακούγονται απλά αστείες. Στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχουν και άλλες χώρες εκτός των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι ενέργειες της Ρωσίας όσον αφορά την Κριμαία υποστηρίζονται με τον άλφα ή βήτα τρόπο από την Κίνα, την Ινδία και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Ευρώπης και της Αφρικής .
Το πολιτικό εγχειρίδιο του Άλεν Ντάλες είναι από καιρό απελπιστικά ξεπερασμένο . Λίγοι το διαβάζουν ακόμη . Και εκείνοι, κυρίως δημοσιογράφοι, που χρησιμοποιούν αυτό το εγχειρίδιο καταλήγουν στο να εξαπατούν το ακροατήριο ή τους αναγνώστες τους. Μεροκαματιάρικα παπαγαλάκια δεμένα χειροπόδαρα σε ξένα συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου