Διάλογος με τους Έλληνες

Η Χρυσή αυγή άνοιξε τον διάλογο με τους Έλληνες για την υπέρβαση μιας εποχής που σηματοδότησε η οπώσδήποτε αναπόφευκτη λογική της ολιγαρχίας. Ολιγαρχίας που αρνείται ακόμη και να αποδεχθεί σήμερα κάθε αυτονομία σκέψης, η οποία θα παράγεται απο την Ελληνική κοινωνία, επειδή ενδεχομένως φοβάται ότι είναι ικανή να θέσει σε κίνδυνο τις ευαίσθητες ισορροπίες που της παρέχουν την ιδεολογική ηγεμονία και μάλιστα, την ίδια τη νομιμοποίηση λεηλασίας της πατρίδας μας.  

Η Χρυσή Αυγή είναι ο σπινθήρας που  κινητοποιεί την κοινωνία να εναντιωθεί στο σύστημα κομματοκρατίας/λεηλασίας που την έρριξε βορά στον Καιάδα της διεθνούς ολιγαρχίας των αγορών.

Χρύσή Αυγή είναι η “ογρή φωτιά” που καίει ο πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας της εξουσιαστικής ολιγαρχίας που λειτουργεί έναντι του κράτους με τους όρους του “υποκόσμου”. Ένα πολιτικό σύστημα που παράγει “ηγέτες σκουπίδια”, χωρίς καμία “φιλοδοξία” υστεροφημίας. Ιδιοποιείται απροκάλυπτα το δημόσιο αγαθό που προώρισται να υπηρετήσει και έχει μεταβληθεί σε σύστημα νομής λεηλατικού τύπου. Η δημόσια διοίκηση, η δικαιοσύνη, η βουλή που νομοθετεί και θεσμοθετεί αυτό το σύστημα της διαπλοκής και διαφθοράς υπερβαίνει τη φανατασία ακόμη και του πιο ευφάνταστου κακοποιού.

Χρυσαυγήτες είναι η γενιά που άρχισε να σκέφτεται μετά τον κατακλυσμό, το μεταπολιτευτικό τσουνάμι. Είναι ο λαουτζίκος, οι άνθρωποι που είπαν φτάνει. Εφτασε η ώρα να πάψουμε να είμαστε σκυφτοί.  Δεν θα νομιμοποιούμε πλέον με την ψήφο μας το πολιτικό προσωπικό που επέλεξαν οι μηχανισμοί στην ιεραρχία του κράτους.Έφτασε η ώρα να πάψουμε να κρύβουμε τις ιδέες μας για το έθνος και την πατρίδα. Για 40 χρόνια το μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού παρακολούθησε την επέλαση της αριστερόστροφης  προοδευτικάντζας, της καθεστωτικής διανοήσης που διέλυσε την κοινωνία, διαστρέβλωσε τις έννοιες. “Την φιλοπατρία” την αποκάλεσε “φασισμό”, την “καταστροφή”, “διαμαρτυρία”, τις “δολοφονίες”, “εκτελέσεις”. …Με άμεση απειλή να μεταβληθεί η Ελλάδα σε “μη χώρα” και μάλιστα να “ιμιοποιηθεί”.

Είναι η γενιά που παρά τις προσπάθεις των σεσημασμένων διαγουμιστάδων του Ελληνισμού να της κόψουν τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν, την ιστορία, τις παραδόσεις ξεκίνησε τον αγώνα. της τιμής και της αξιοπρέπειας. την εμβάθυνση βιώματος της ελληνικότητας μας. Τιμή είναι να υπηρετείς την Ελλάδα χωρίς ματαιοδοξία, χωρίς να λυπάσαι τον εαυτό σου, και μέχρι την τελευταία συνέπεια.

Οι Χρυσαυγήτες βγήκαν απο τα σπλάχνα του λαού. Πήγαν στα δημόσια σχολεία και όχι στα Αρσάκεια, τα Κολέγια, του Κωστέα-Γείτονα, ούτε στην Εσπερία. Δουλέυουν την γή και την έχουν ποτίσει με ιδρώτα. Είναι παιδιά δικά μας. Είναι παιδιά της Ελλάδας.  Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς, οι τυρρανοκτόνοι.  Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφερονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της  ολιγαρχίας που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα, ένα σπίτι η μία επαυλη…και απο την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα θυσίας, προσφοράς και αγάπης για την αιώνια Ελλάδα.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος χειραγωγείται απο αυτόκλητους “γνώστες” που προσέρχονται να τον “φωτίσουν” να τον καθοδηγήσουν στο πεπρωμένο, ως δήθεν σωτήρες του, το να είναι κανείς Χρυσαυγήτης, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...Στον Χρυσαυγήτη βρίσκεται μια εμπειρία του Έλληνα ανθρώπου, που του δίνει τη δυνατότητα μερικές φορές να σπάσει το αλυσοδέσιμο της αναποφασιστικότητας και της απάθειας, της οδύνης και του μίσους, και να κατακτήσει της Ελλάδα, την ευθύβολη ματιά της ολοκληρωτικής αντικειμενικότητας, της αγάπης για τον τόπο μας, της μόνης τέλειας αγάπης. Οι Χρυσαυγήτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν στους  ημιμαθείς της κρατικής διανόησης με τα πασσαλείματα γνωσεων, τις συλλογές τσιτάτων και τα πιασάρικα, κατα παρεγγελία, άρθρα τους να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας. Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία της ολιγαρχικής μαφίας που αμνηστεύει με απόλυτο τρόπο το δύσσοσμο πολιτικό της παρελθόν.

Η Χρυσή Αυγή,  με τις καθαρές ιδέες της, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς, των νεοφιλελεύθερων άσχετων  και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Η Χρυσή Αυγή   διακηρύσσει αυτό που είναι.  Αναγνωρίζει τον κυριότερο εχθρό της Ελλάδας, την δυναστική ολιγαρχία που εκκόλαψε την λεηλατιτική κομματοκρατία των επάλληλων κομματικών συμμοριών που ενορχήστρωσε η κομματική νομενκλατούρα, και χρησιμοποιει την βουλή ως νομοθετικό όχημα και ως καθαρτήριο ανομίας, και το κυριότερο, ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.

Φτερά βουτηγμένα στο αίμα...

“Κατά τις μάχες του Δεκέμβρη, η ΟΠΛΑ, η αστυνομική δύναμη του ΕΑΜ, είχε διαπράξει αποτρόπαια εγκλήματα. Ενώ ο ΕΛΑΣ πολεμούσε στα οδοφράγματα, μονάδες της ΟΠΛΑ, με φανατισμό αστυνομικών ολοκληρωτικών καθεστώτων, συνέλαβαν κι΄εκτέλεσαν όχι μόνο συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και κοινούς πολίτες που είχαν εκδηλωθεί υπέρ της νοναρχίας” Ανδρέας Παπανδρέου, Η δημοκρατία στο Απόσπασμα, Εκδόσεις Καρανάση, 1974, σελ. 84.

Ο  Γιώργος Α. Λεονταρίτης μας έδωσε ένα βιβλίο “Πορεία Αριστερά” με τον πιασάρικο υπότιτλο “Οταν οι κομμουνιστές και σοσιαλιστές είχαν φτερά” και  βουτηγμένα στο αίμα προσθέτουμε.

Ο κύριος  Λεονταρίτης ακολουθεί κατά γράμμα  τον σταλινικό Γκλέτκιν:“Ο,τι παρουσιάζεται ως σωστό, πρέπει να λάμπη σαν το χρυσάφι. Ό,τι παρουσιάζεται ως λάθος πρέπει να είναι μαύρο σαν πίσα” (Αρτουρ Καίσλερ, “Το Μηδέν και το Απειρον” μετάφραση Αλ. Κοτζιά σελ. 204, 1970).  Είναι χαμένος στον λαβύρινθο των υπολογισμένων ψευδών και των διαλεκτικών προφάσεων, στο λυκόφως μεταξύ αλήθειας και χίμαιρας.

“Λάθος! τα Δεκεμβριανά”

Τον Δεκέμβριο του 44 οι ΚΚέδες έπεσαν σαν λυσσασμένα σκυλιά πάνω στους ταλαιπωρημένους από την κατοχή Έλληνες και σφάξαν δολοφόνησαν, βασάνισαν, ακρωτηρίασαν αποκεφαλίσαν. Αναρίθμητα 16χρονα και 18χρονα αγόρια και κορίτσια βρέθηκαν με τα πρόσωπα φρικτά παραμορφωμένα, δεκάδες αθώοι γνώρισαν από πρώτο χέρι τα βασανιστήρια, τον ακρωτηριασμό και τον θάνατο.

Εκατοντάδες οικογένειες έζησαν στιγμές φρίκης στην αναγνώριση των άψυχων κορμιών τους και έκλαψαν πάνω από τους τάφους τους

Τόσα χρόνια η βαρβαρότης των μπόγιδων του ΚΚΕ, η θυσία αυτών των παιδιών μένει καλά κρυμμένη κάτω από το πέπλο των πολιτικών σκοπιμοτήτων της στιγμής, Καραμανλής ή τάνκς, ή τις ανάγκες μιας καριέρας. Οι ΚΚεδες του σήμερα, επίγονοι των μπόγιδων του τότε έφθασαν να προβάλλουν τα εγκλήματα, τον Δεκέμβρη, την ΟΠΛΑ σαν "ηρωικά" σαν "εθνική αντίσταση" σαν "φωτεινό μετέωρο"...

Ο Ηλίας Ηλιου το “μεγάλο κεφάλαιο για την Αριστερά” και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των εγχώριων ΚΚεδων μετέσχε στα Δεκεμβριανά σαν αρχηγός της “λαϊκής επιτροπής Αμπελοκήπων”. Ο ίδιος, στις 17 Μαρτίου 1945, δήλωσε ση εαμική εφημερίδα “Ελεύθερη Ελλάδα”, ότι οι σφαγιασθέντες απο τους κομμουνιστές στα δεκεμβριανά ήσαν προδόται άρα η τιμωρία τους, ούτε έγκλημα ούτε αυτοδικία είναι και κακώς δικάζονται οι περιβόητοι δήμιοι Μονέδας, Μπουρδής και Αυγέρης.

Ας Θυμηθούμε μερικούς από εκείνους έκανα την ζωή τους σπονδή στο βωμό της πατρίδας

Όσο και αν ο χρόνος περνάει κανείς δεν μπορεί να σβήσει από την μνήμη των ανθρώπων, όσο και αν προσπαθεί ο κύριος Λεονταρίτης,  τις σκηνές φρίκης και αποτροπιασμού που αντίκρισαν οι συγγενείς των θυμάτων. Δεν ήταν μόνον η δολοφονία αθώων ατόμων και παιδιών το έγκλημα. Ήταν τα βασανιστήρια πριν από την κάθε δολοφονία που μαρτυρούν την φρικαλέα σε έμπνευση κτηνωδία των ΚΚεδων.

Το ρέμα της Καλλιρρόης, εκεί που σήμερα έχει γίνει η οδός Χαμοστέρνας, είχε στοιχειώσει από τα βογγητά των ανθρώπων που με κομμένα τα πόδια, τα χέρια, τα στήθη, με βγαλμένα τα μάτια τους έριχναν εκεί μέσα χωρίς ποτέ να του αποτελειώσουν έτσι ώστε να ζουν για πολλή ώρα μέσα στο πόνο και την αγωνία πριν ξεψυχίσουν.

Το «κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος», όπως αποκαλούσε το ΚΚΕ ο Γεώργιος Παπανδρέου – χωρίς ποτέ να το πάρει πίσω, όπως έκαναν άλλοι, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής...- ξεπέρασε και αυτούς τους κατακτητές σε θηριωδία. Ενεφύσησε στις ορδές των δολοφόνων του μίσος ανηλεές κατά των συμπολιτών, των συναδέλφων, των φίλων, των γειτόνων και των συγγενών ακόμη που συνέβαινε να αντιστέκονται την βαρβαρότητα του μισθοφόρου των Εγγλέζων ΕΛΑΣ που πληρωμένος με εγγλέζικες λίρες είχε επιδοθεί μετά μανίας στην εξόντωση όποιου αντιστέκονταν.

Τον Δεκέμβριο του 44 η νέα γενεά πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Σπουδαστές, φοιτητές, και μαθητές συνελήφθησαν, για μια «ανακρισούλα», οδηγήθηκαν στους τόπους του μαρτυρίου και δολοφονήθηκαν άγρια.

Οι καθηγητές δεν μπορούσαν να λείψουν από το όργιο αίματος του «μεγάλου Δεκέμβρη». Επελέγησαν ως θύματα προς παραδειγματισμό.

Τρεις διαπρεπείς καθηγητές του Πολυτεχνείου πλήρωσαν με την ζωή τους την αφοσίωση τους στο Έθνος και την ελευθερία

Από τις ομάδες θανάτου του ΚΚΕ δολοφονήθηκαν:

• Ο προπρύτανης του Πολυτεχνείου Ιωάννης Θεοφανόπουλος.

• Ο κοσμήτωρ της σχολής Μηχανολόγων Γεώργιος Σαρρόπουλος.

• Ο καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πολυτεχνείο,Σπυρίδων Κορώνης – σύμβουλος και σχεδιαστής της κοινωνικής πολιτικής του ελευθερίου Βενιζέλου.

Μαζί με τους καθηγητές τους, στο άνθος της νεότητας των, δολοφονήθηκαν πολλοί σπουδαστές και φοιτητές. Ο αριθμός μόνον των σπουδαστών του Πολυτεχνείου που σύρθηκαν στο τόπο του μαρτυρίου από τους δολοφόνους του ΚΚΕ ανέρχεται σε δώδεκα, μεταξύ αυτών:

• Η Ευγενία Λύτρα, απόγονος του μεγάλου ζωγράφου Λύτρα και ανεψιά του καθηγητή Χόρς.

• Τα αδέλφια Στάθης και Δανάη Ιατρίδου.

• Ο Ν. Κορυζής, ανεψιός του πρωθυπουργού Αλ. Κορυζή και γιος του επίσης δολοφονημένου Στ. Κορυζή.

Μήπως ο κύριος Λεονταρίτης θα μας πεί πως συνελήφθηκαν, από ποιούς και γιατί δολοφονήθηκαν οι τρεις καθηγητές και οι δώδεκα σπουδαστές του Πολυτεχνείου; Ο Γ.Φαράκος καπετάνιος του κουκουέδικου λόχου Μπάυρον πήρε το μυστικό στον τάφο όπως και ο μεγάλος “δημοκράτης” τσιλιαδόρος στην δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου Λ. Κύρκος. Μόνον ο πολύς Κουνδουρος ζεί απο την παρέα του Μπάυρον αλλά δεν αισθανθηκε ποτέ την ανάγκη να ασπολογηθεί ή έστω να μιλήσει για το έγκλημα.

Το βήμα του αστυφύλακα

Ο Γίαννης Ριτσος αυτός που έβλεπε τα σοβιετικά άρματα να χορεύουν βάλς και τον Στάλιν να σκύβει να φυσήξει την φωτιά της γιαγιάς για να μην σβήσει περιγράφει με μελό τρόπο την μεταδεκεβριανή Αθήνα.

..Μόνο το βήμα του ααστυφύλακα ακούγεται

καθαρά πολύ καθαρά το βήμα του αστυφύλακα

στις βραδυνές γειτονιές της Αθήνας

εκείνο το οποίο δεν λέει ο ποιητής και αποσιωπά ο Λεονταρίτης είναι οτι το βήμα του αστυφύλακα ήταν προτιμότερο από το χτύπημα στην πόρτα του μπόγια του ΚΚΕ που θα σε πήγαινε για μια “ανακρισούλα” για να μην γυρίσεις ποτέ και την άλλη μέρα οι συγγενείς σου θα βρίσκαν το παραμορφωμένο απο τα μαρτύρια άψυχο κορμί σου.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά

Σιγουρα αναφέρεται στην Μη Κομμουνστική Αριστερά (Non Communist Left) Δεν μας λέει ο κ. Λεονταρίτης ότι αυτή η αριστερά οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε απο την CIA   για να γίνει το εργαλείο ανάσχεσης του Σοβιετικού κομμουνισμού κατω απο την ομπρέλλά της ΜΚΟ Congress of Cultural Freedom

“Το αίσχος της Μακρονήσου”

Είναι ένα παραμύθι το όποιο κατασκευάστηκε απο την αριστερά του Κολωνακίου Οι διάφοροι λεπτεπίλεπτοι έπρεπε κάτι να πουν στα παιδιά της αγροτιάς που πολεμούσαν πάνω στα βουνά. Ετσι δημιουργησαν και καλλιέργησαν τον μύθο της Μακρονήσου. Δεν βγήκαμε στο βουνό να πολεμήσουμε αλλά μας βασάνισαν στο Μακρονήσι. Δεν ακολούθησαμε τον δρόμο που χάραξε ο καπετάν Μπαρούτας γιατί ήταν προτιμότερο

“ο ανεμος επαιρνε τις σκηνές μας

τις στήναμε και τις ξανάπαιρνε”

απο το χιόνι, τις πορείες, το δάγκωμα της σφαίρας και τον θάνατο πάνω στα βουνά της Ελλαδας. Που να αφήνεις την ρακέτα του τένις και να πιάσεις το ντουφέκι. Επρεπε όμως κατι να πείς. Υπέφερες και εσυ! Επεισες την αριστερή μάζα ότι η σφαλιάρα του Σκαλούμπακα είναι το ίδιο και χειρότερη απο το κάψιμο των ναπάλμ.

Το παρακράτος

Πόσο βολικός όρος. Δεν μας λέει ο κύριος Λεονταρίτης ότι αυτοί που πετροβολούσαν τους εκπροσώπους της Αριστεράς δεν ήταν παρακρατικοί αλλά οι συγγενείς των θυμάτων του καπετάν Ακέλα, Τραγία, Ροβεσπιέρου, Καλόγερου…..και τόσο άλλων που έπεσαν θύματα των “υπερβασιών” του ΚΚΕ. Τα περι παρακράτους του κυρίου Λεονταρίτη θυμίζουν τον ανεκδιήγητο νεαρό που αφού έσφαξε την μάνα του και τον πατέρα του ζητούσε την επιείκεια του δικαστηρίου επειδή ήταν ορφανός

Mr Alexis

“Διάβασε αμέσως τούτα είναι μεγάλα πράγματα που σ’ενδιαφέρουν”
Μάρτιαι Ειδοί Κ.Π. Καβάφη

Δεν νομίζω πως ελπίζεις πια σε κάτι, δεν περιμένεις κάτι, απλώς γίνεται αβάσταχτη, ώρες ώρες, αυτή η πτωματική γεύση στο στόμα σου, ξεχειλίζουν μέσα σου οι χυμοί της αποσύνθεσης αυτού που υπήρξες, και τότε η στοιχειωμένη ερήμωση στα σκοτεινά γραφεία των μυστκών υπηρεσιών, στις γιάφκες  και στους τεκέδες σε θλίβει θανάσιμα. Ευτυχώς κάτι γεγονότα εδώ και εκει θα σου θυμήζουν οτι κάποτε έζησες. Κολλημένος στις έμμονες ιδέες σου, δέντρο ξεραμένο που δεν κυλάει ζωή μέσα του. Θα νοιώθεις οτι αποξηρενεσαι σιγά-σιγά, οτι εξαερώνεσαι και οτι σε λίγο θα καταντήσεις ένα κέλυφος του εαυτού σου άχρηστο και κούφιο, ένας εμετός ύπαρξης, θλιβερός επαίτης των ξένων κέντρων. Αδυνατο να ξεμπλέξεις πια, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ρημαγμένος απο την μοναξιά και την αγωνία με το μυαλό να έχει γίνει σκεπάρνι και η ψυχή κοφτερό πριόνι θα ροκανίζεις την άγρια κραυγή της κενής σου ματαιοδοξίας οτι είσαι ο μοναδικός και υπέρτατος, ο  κλεκτός του αμερικανοσιωνισμού που με αγκλίτσα την κουκουλα, την μολοτοφ και τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” θα σαλαγήσει το κοπάδι των Ελλήνων. Σαν τα λυσσασμένα σκυλιά δηλαδή, που όλην ώρα γυρίζουν γύρω γύρω και δαγκώνουν την ουρά τους μεχρι να γεμίσει αφρούς το στόμα τους και να ξεψυχήσουν απο την εξάντληση.

Για πρώτη φορά στη ζωή κατάλαβες οτι έχεις πεθάνει προ πολού. Σε πήγαν στο Brookings, Yale, LSE για να σου δώσουν “περιωνύμου ανθρώπου σχήμα”. Πήγες στο κάτω κόσμο και γυρίσες ζωντανός νεκρός, άψυχη μαριονέτα που της κουνάνε τα νήματα, Τώρα συνειδητοποίησες οτι όλα αυτά τα χρόνια ήσουν, ένα εργαλείο, μια σκιά, ένας περιπλανώμενος νεκρός που ζητούσε να πάρει πίσω την χαμένη του ζωή. Δεν σου φτάνει όμως μια ζωή γιατι γερνάς και δεν μπορείς να την ξεχειλώνεις και να την κάνεις να αξίζει όσο δέκα, γιατί καίγεσαι και δεν αισθάνεσαι τίποτα στο τέλος. Τα χάνεις όλα . Την δημιουργία, ! Την προσφορά:! Τη ζωντάνια σου, την ανθρωπία σου! Ολα! Μία υστερία άνευ αιτίας σου μένει. Τραγική ύπαρξη, αμετακίνητα παγιδευμένη, με το χρόνο να σου ροκανίζει τα ποδάρια και την αποτυχία να αναδύεται εμπρός στο πρόσωπο  σου σαν λευκή παγερή σελήνη, γκονγκ τεράστιο που ηχεί στα αυτια σου το μέγα, απέραντο και ανικητο μηδέν. Τελικά παραμένεις ενστικτώδης, ένα οχι και τόσο σπάνιο είδος. Στις λίστες των μυστικών υπηρεσιών και στα κιτάπια των μπετατζήδων των ΜΜΕ(ξαπάτησης)  το είδος αυτο περισσεύει.

Μοιάζεις με ένα μπόγο απο σάρκες και οστά που προσπαθεί να ελευθερωθεί και να αναστήσει το νερωμένο του αίμα με λέξεις, λόγια φτασμένες στα άκρα. Ετσι θα περνάει η υπόλοιπη ζωή σου, δεμένος χειροπόδαρα πίσω απο το άρμα του αμαρικανοσιωνισμού να σε σέρνουν, και εσυ να βογκάς, να πασχίζεις ...την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, θρήνησέ τα!...

Όσο και να κυλιέσαι στις πλατείες και τα στάδια, όσα χειροκροτήματα και αν εισπράττεις θα περαμένεις δούλος, εθελόδουλος, ένα συγχρονος Μπάρμα Θωμάς αυτών που σε δημιούργησαν. Το θολωμένο σου μυαλό ...θέλει, μα δεν βουλεί να λησμονήσει... Εχεις χάψει τα δολώματα των καιρών με τέτοια βουλιμία και αφέλεια, που στο ορίζοντα της ζωής σου δεν φαίνεται καμιά περίπτωση αυτογνωσίας, ουτε βέβαια κάποια πιθανότητα για λύτρωση και γαλήνη. Ετσι θα περάσει η υπόλοιπη ζωή σου, δεμένος χειροπόδορα πάνω στις ιδεοληψιες σου  να καίς και να ξεραίνεις τα αισθήματά σου και τη χαρά της δημιουργίας  λειτουργόντας σαν έμπειρος αυτιστικος. Εχεις μεταλλαχθεί  σε  μια μηχανή, γι’αυτό δεν έχουν πια κανένα νόημα ο διαλογος, οι ιδέες, οι άνθρωποι. Θα ακούς τις λέξεις Χρυσή Αυγή και θα νομίζεις οτι ακους την αξίνα που σκάβει τον τάφο σου. Στο μυαλό σου έχεις πλέον εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν ζείς πια μέσα στην κοινωνία. Απλά περπατάς...

Αυτό που δεν θα συγχωρέσεις ποτέ μα ποτέ στον εαυτό σου ειναι που βρέθηκε ενα παιδί με μαυρα αγωνιστής, δημιουργικός, ήρωας και τίναξε στον αέρα όλα τα σχέδια των νταβατζήδων και τα σχεδιάκια σου και αλλα κουραφέξαλα που είχες καταστρώσει μέσα στο κοτοπουλίσιο μυαλουδάκι σου!

Η Αριστεράντζα της Βίας, του Αιματος και της Προδοσίας

- Συμβατό ευρύτερο ιδεολογικό περιβάλλον. Η τρομοκρατία δεν αναπτύσσεται σε ιδεολογικό κενό. Παράγεται μέσα στους χώρους της άκρας Αριστεράς και του αναρχισμού που «συνδιαλέγεται» ιδεολογικά, κοινωνικά και ψυχολογικά με την επίσημη Αριστερά, τις ιδέες, τις αξίες και τις παραδόσεις της. Τράφηκε από τους μύθους της εποποιίας του αντάρτικου και του Αρη Βελουχιώτη, ως μια ελληνική εκδοχή Τσε Γκεβάρα. Μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων μεγαλωμένη στα γραφεία των κομμάτων της Αριστεράς αντιμετώπισε την επαναστατική βία ως φυσική προέκταση του πολιτικού ανταγωνισμού, ως ένα είδος πολιτικής με άλλα μέσα. Γι’ αυτό και η βία δεν καταδικάζεται συλλήβδην. Εχει πρωτίστως αρνητικό πρόσημο όταν είναι η βία του «καπιταλισμού», αλλά η βία της επανάστασης αποθεώνεται και οι επαναστάτες λατρεύονται και οργανώνονται στη μνήμη τους μνημόσυνα – σε ένα από τα οποία ήταν προσφάτως παρών ο Α. Τσίπρας. Επιπλέον, η ιδεολογική σχέση μεταξύ της επίσημης και της επαναστατικής Αριστεράς παράγει μια τρανταχτή αντίφαση: η επίσημη Αριστερά καταδικάζει την τρομοκρατία, συμφωνώντας με τον πυρήνα των ιδεολογικών επαγγελιών της τελευταίας.

Η επαναστατική βία, η Αριστερά και η Δημοκρατία

Νίκου Μαραντζίδη Καθημερινή 3/2/2013

Ευ. Βενιζέλος: Ποια Χρυσή Αυγή; Τη βία την πολιτική, την ένταση, το προπηλακισμό, τις αντισυγκεντρώσεις, δεν τα έφερε στην πολιτική ζωή ο κ. Μιχαλολιάκος ούτε ο κ. Κασιδιάρης. Τον έχουν φέρει από τ’ αριστερά. Μια συγκεκριμένη ριζοσπαστική λαϊκιστική αντίληψη.  Συνεντευξη Πρώτο Θέμα

“Απαιτούνται συγκεκριμένα ποσά βίας για να έλθει ο σοσιαλισμός” συριζαίος Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος  Αυγή 21/6/2008

Στην Ελλάδα κατά τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης η αριστερά ανέπτυξε  ένα γενικό αίσθημα αντίστασης προς την εξουσία. Η πολιτική ανυπακοή, μαζί με τις βίαιες διαδηλώσεις και την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, ήταν πάντα δικαιολογημένη, αν όχι ωραιοποιημένη ενώ προωθείτο και απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης). Η Αστυνομία είχε πάντα άδικο: αν αντιδρούσε σκληρά ήταν κτηνώδης, αν όχι ανίκανη και χρειαζόταν ξένους εκπαιδευτές.

Σε τακτά χρονικά διαστήματα και με αφορμή ποικίλα γεγονότα η προοδευτική αριστεράντζα επιδιδόταν σε βίαιες διαδηλώσεις και προκαλούσε εκτεταμένες καταστροφές κάψιμο παλαιά Πρυτανεία, Πολυτεχνείο 1991, την δολοφονία του ειδικού φρουρού τον Δεκέμβριο του 2005, τις βομβιστικές επιθέσεις κατά Βουλγαράκη και άλλων στόχων, τις δολοφονικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα,  με την πολιτική κάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ κάηκε η Αθήνα τον Δεκέμβρη 2008 για να φύγει ο ατακτος Καραμανλής, την δολοφονία του Μανου και του Γιώργου κ.λπ. Η πολιτική, πολιτιστική και πνευματική ηγεσία της Αριστεράς δεν ήταν καθόλου πρόθυμη να καταδικάσει την αναρχικής υποκουλτούρα. Στην πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις τη δικαιολογούσε, την υποκινούσε ή και την επιδοκιμάζε - όπως και κεντροαριστερές εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας. Ηταν μάλιστα ο εγκληματικός κυνισμός, κυρίως της αριστερής διανόησης, που έκανε την αποφασιστική πλύση εγκεφάλου σε σχέση με την βία στην κοινωνία, εισάγοντας την έννοια της "καλής", "δικαιολογημένης", λαϊκής-αριστερόστροφης βίας (βλέπε π.χ. τις υπόγειες ή φανερές συμπάθειες για κάποιες πράξεις της 17Ν την δεκαετία του '90, τις θέσεις Κατρούγκαλου).

Εχουμε δει την εικόνα φοιτητών με την κάληψη της αριστεράς να “χτίζουν” πρυτάνεις στα γραφεία τους γιατί κάποια απόφαση δεν τους άρεσε, την εικόνα των αριστεροειδών να καίνε τα εργαστήρια χημείας στο πολυτεχνείο, ή τις αίθουσες που έχουν καταλάβει.

Πιο κράτος δικαίου, πια νομιμότητα και πιο σεβασμό στην ελευθερία έκφρασης είδατε στην αριστεροκαρουμενη Ελλάδα της μεταπολιτευσης; Μπουρδέλο κατάντησε η χωρα, ένα ghetto εγκληματικότητας το ιστορικό κέντρο τις Αθηνας υπό την κατοχή τον λαθρομεταναστών και η αρεστεράντζα  τον χαβά της.

Η εκτραχηλισμένη Αριστερά πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά που για 40 χρόνια στην ιστορία της λεγόμενης “δημοκρατίας”  η Αριστερά με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα.

Έρχονται σήμερα ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα, θα λέγαμε  να ζητήσουν να ξεχάσουμε, την πολιτική της βαρβαρότητας και βίας που σημάδεψε την μεταπολίτευση που δεν ήταν μία νέα αρχή αλλά η συνέχεια του εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα....

Η αριστερα σήμερα  γίνεται η ζωντανή ενσάρκωση των κτηνωδών ενστίκτων, των καταπιέσμένων παθών, των απραγματοποίητων πόθων.

Οι λεπτοί και ραφιναρισμένοι δημοσιογράφοι και πολικατζήδες με λόγους αυτοπαρηγοριάς ανησύχησαν που οι Έλληνες αγκαλιάζουν την Χρυσή Αυγή. Σταμάτησαν  να σκύβουν το κεφάλι και με  τους ελληνόψυχους αγωνιστές της Χρυσής Αυγής έβαλαν τέλος στον μονόλογο  των αγαπημένων του Τσίπρα, Λαφαζάνη, και του συρφετού των λαθρολάγνων της αριστεράς.

Θα το πούμε εκ των προτέρων: δεν μπορούμε, δεν θέλουμε και δεν σκοπεύουμε να δεχθούμε  τον πολιτικό λόγο που εκπορεύεται απο την αριστερά, απο τους παλιούς, τους τωρινούς και τους μελλοντικούς δημίους, τους δειλούς θιασώτες της βίας, τους λαθρολάγνους, τους συμπλεγματικούς που μισούν τον Ελληνικό χώμα που πατάνε, τους υπεραπιστές των 45αριών της 17Ν, τους λακέδες της Νέας Τάξης, όποιοι και αν είναι οι ευγενικοί σκοποί που τους καθοδηγούν. Για τους Ελληνες εθνικιστές η λέξη “αριστερά” ήταν και παραμένει συνώνυμη των λέξεων “παρακμή”, “σκοταδισμός”, “βϊα” “προδοσία” και “αίμα”. Κι αυτό απο την πλευρά των Ελλήνων εθνικιστών δεν είναι πολιτικό ή ρητορικό σχήμα, αλλά υπεύθυνη κατηγορία γιατί στο διαστημα της μεταπολίτευσης   με την λέξη “αριστερά” συνδέονται μόνο η λάσπη η λαμογιά και η βία.  

Οταν οι ιδέες της καταρρέουν η Αριστερά καταφεύγει σε εκδηλώσεις ανομίας. Εν τούτοις ισχυρίζεται πως καταδικάζει την βία. Την οποία όμως ουσιαστικά ενθαρρύνει. Με την στάση και τις επιλογές της. "Οι τρομοκράτες δεν ενοχοποιούν την Αριστερά", κάποιοι υποστήριζαν όταν συνελήφθησαν στελέχη τηες 17Ν. Αλλά οι ίδιοι οι τρομοκράτες υπερηφανεύονταν για τα Αριστερά τους πιστεύω. Και η Αριστερά στήριξε με πολλούς τρόπους την δικαστική τους πορεία. Το ίδιο και με τους βανδάλους των δρόμων. Από την μιά η αναποφασιστική κι' αντιφατική αστυνομία. Κι από την άλλη τα αντανακλαστικά της παραδοσιακής Αριστεράς που αισθάνεται σχεδόν υποχρεωμένη να υποστηρίζει τις όποιες διαμαρτυρίες - ανεξάρτητα πόσο αστήρικτες είναι - ενάντια στο κακό "αστικό " κράτος. Ακόμα κι ενάντια στις αποφάσεις της Βουλής. Την οποία, κατά τα άλλα, σέβεται! Η άνομη βία λοιπόν εκπορεύεται από το ίδιο λίκνο που επωάζει τις Αριστερές δοξασίες. Με συνέπεια να ταυτίζονται στο μυαλό  της κοινής γνώμης!

Η καταστροφική αριστερά και οι διάφορες συμμορίες της ανίκανες να παράγουν έργο φέρονται απέναντι  στην χωρα με μία “λούμπεν ανευθυνότητα” σαν να μην εκτιμάν τίποτα στη ζωή και σαν να μην είναι υπεύθυνες  για τίποτα. Όλες οι ιδεολογίες, όλες οι παρατάξεις επιδιώκουν και προσπαθούν να κερδίσουν την εκτίμηση των Ελλήνων με όσα πρόσφεραν και όχι με όσα έπαθαν. Όλες οι πολιτικές παρατάξεις θέλουν να έχουν τον θαυμασμό του λαού και όχι την λύπη του. Μόνον η αριστερά κλαψουρίζει και προβάλλει όσα, αλήθεια ή ψέματα, δίκαια ή άδικα, έπαθε και ζητάει αναγνώριση μέσα απο την λύπη. Καμία πολιτική παράταξη ή ιδεολογία δεν ανήγαγε σε υψηλή πολιτική να την λυπούνται οι άλλοι. Χιλιάδες βάναυσες, μελοδραματικές, υποκριτικές σελίδες έχουν γραφτεί για το τι υποτίθεται τράβηξε η αριστερά. Ακόμα και σήμερα εν έτει 2014 οι διάφοροι δήθεν θυμούνται τον Μεταξά το κράτος της Δεξιάς, την “χούντα” και κλαψουρίζουν.  Δείξτε μας μία σελίδα για το τι πρόσφερε;

Το μόνο που πρόσφερε ήταν να αναδειχθεί η αριστερά στον κατ έξοχήν θεσμό κοινωνικής ανέλιξης και να φθάσουμε στην εποχή του lifestyle και της καλόπερασης. Οι καραμπουζουκλήδες της Αριστεράς για 40 χρόνια  ξεχαρβάλωσαν και μαζικοποίησαν καθε θεσμό για να φθάσουμε σήμερα στο χάος της κατάρευσης.

Επιτέλους η Χρυσή Αυγή είναι εδώ και το μέλλον ανοίγεται μπροστά μας. Έχουμε αποτινάξει τα δεσμά του παρελθόντος, τα εικονικά πιστεύω και τα φανταστικά χρέη προς τα περιτρίμματα της αριστεράς. Η Χρυσή Αυγή μας απελευθέρωσε απο την αριστερή βαρβαρότητα των επιδοτούμενων λακέδων της Νέας Τάξης. Η Χρυσή Αυγή  μας λύτρωσε και το μυαλό είναι ξεκάθαρο όσο ποτέ άλλοτε. Η Χρυσή Αυγή μας απάλλαξε ξαφνικά από μία πίεση επίμονη, από ένα μαρτύριο τρομερό που δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε άλλο. Από εδώ και εμπρός η λάμπα θα μένει αναμμένη. Τώρα, ξέρουμε ότι τα φαντάσματα έχουν εξορκιστεί και ο εφιάλτης δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ. Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Δεν υπάρχουν πιστωτές και μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε. Χρυσή Αυγή για να ξεβρωμίσει ο τόπος....

Ων έκαστος κατά διάνοιαν έχει.

Χριστίνα Κοραή: Οι ψηφοφόροι  αυτοί (της Χρυσής Αυγής, σημείωση σχολιαστή) είναι “παραπλανημένοι” όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τάκης Μπαλτάκος: Είναι ευκαιριακοί. Θέμα στρατηγικής της ΝΔ είναι η επιστροφή τους.

Από την συνένευξη του Τάκη Μπαλτάκου στην RealNews 7/7/2014

Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων ο κύριος Μπαλτάκος παραρακολουθεί το πολιτικό γιγνεσθαι ανίκανος να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Περιορίζεται στις μισές αλήθειες, στην άγονη καταγγελτική πολιτική, που θέτει τον κατήγορο εκτός του προβλήματος και τον απαλλάσει απο κάθε ευθύνη.

Ο καλός αυτός νεοδημοκρατης δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Οι ηγεσίες οδηγούν μιά κοινωνία. Δεν την περιμένουν. Στις ταραχώδεις και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία Χρυσή Αυγή στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων.

Ο κύριος Μπάλτακος πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη  προϋποθέτει θέληση. Οι Ελληνες πολίτες βρήκαν την θέληση απαλλάχθηκαν από τα δεσμά του παρελθόντος και αποκτήσαν την δυνατότητα να σκεφθούνε με δικά τους εργαλεία τον εαυτό τους/  Ξεχνάει ο κύριος Μπαλτάκος ότι ο λαός μπορεί να λέει πολλά, αλλά το ενστικτό του είναι αλάθητο, και το ένστικτο του λέει δεν είναι “καλά” παρά με μια πολιτική που τον βοηθά να υπερβεί τον εαυτό του και τον καθιστά κάτι. Το κόμμα του κυρίου Μπαλτάκου δεν έχει καταλάβει, ακόμα, ότι οι απλοί Έλληνες αυτοί που υπέφεραν την αριστερή πανούκλα του “μπάτε σκύλοι αλέστε” ψηφίζοντας Χρυσή Αυγή έκαναν την υπέρβαση και η υπέρβαση αυτή θα γίνει δύναμη για ανατροπή και πράξη για απαλλαγή από τις δοξασίες του παρελθόντος που έφεραν την Ελλάδα στον πάτο.

Για πρώτη φορά βρίσκει διέξοδο με ένα τρόπο συνθετικό ή πνευματικότητα, η πίστη η θέληση ενός λαού, εκφραζόμενη μέσα απο την αντισταση στην ισοπεδωτική αριστερά. Αυτήν την πνευματικότητα, την πίστη, την θέληση  οι Έλληνες, οι Ελληνίδες, τα Ελληνόπουλα την έκαναν δύναμη ψήφισαν Χρυσή Αυγή και μας οδηγούν προς τα εμπρός για μία Ελλάδα νέα. Ας κάνει μία βόλτα, ο κύριος Μπαλτάκος σε κανα καφενείο να δει ότι, επι τέλους ο Έλληνας μέσα απο την Χρυσή Αυγή βρήκε φωνή και αντίλογο στο μονόλογο της αριστεράς. Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν είναι “ευκαιριακοί” όπως φανατασιωνεται, αλλά οι Έλληνες που απο ψηφομάζα με κουλτούρα απαντήσεων, έγιναν οι άνθρωποι των ερωτημάτων.

Σημείωση: Καμία ερωτηση  για το “κυνηγι μαγισσών” κατά της Χρυσής Αυγής που επιβάλουν τα αμερικανοσιωνιστικά κέντρα. Ω! Πόσο βολικό...

Σε ποιά Ιστορία;

"Υπόλογοι στην Ιστορία" Με αυτόν τον πιασαρικο τίτλο κάποιος κύριος Γιάννης Πολίτης από την RealNews 7/7/2014 προτρέπει τους χρεοκοπημένους πολιτικατζήδες να αντιμετωπίσουν το "τέρας της Χρυσής Αυγής" γιατί δήθεν "η μεταπολιτευτική δημοκρατία που κατακτήθηκε με κόπους, τρίζει συθέμελα" ! Τι μας λέει ο μεροκαματιάρης δημοσιογράφος;

Για 40 χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της αριστεράς. Η Αριστερά είναι αυτή που καταβρόχθισε τον πλούτο της χώρας. Αριστερά είναι αυτή που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια σε χωματερές ελπίδων. Αριστερά είναι αυτή που διαστρέβλωσε και άλλαξε  με αργουελικό τρόπο τις έννοιες των λέξεων; “λαμογία” = ανακατανομή του πλούτου, “ανυπακοή” = αντίσταση, “κατάληψης”  = διαμαρτυρία, “ξυλοδαρμός των αντιπάλων”= δημοκρατική  έκφραση.

Η εκτραχηλισμένη Αριστερά πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά που για 40 χρόνια στην ιστορία της λεγόμενης “δημοκρατίας”  η Αριστερά με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα Ποιος οδηγησε τη χωρα σε αυτο το χαλι; Σιγουρα οχι η Χρυση Αυγη, αλλα οι δημοκρατικές δυνάμεις της αριστεράς που υποκρινονται πανω σε εναν νεκρο και υποκρινονται επισης για τη σωτηρια της δημοκρατιας, αλλα φροντισαν νωρητερα να την εχουν κανει σαν ενα ξεπουπουλιασμενο κότερο.

Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή Αριστερά προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της Αριστεράς  ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.

Η Αριστερά  έκαψε την Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της η Αριστερά, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων. Υπεραπίστηκε με πάθος τους δολοφόνους της 17Ν.
Καλή η προσπάθεια. αλλά θα μείνει προσπάθεια. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η Αριστερά κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της.

Το καλό το μαγαζί..."Η Βουλή"

Η πολιτική μας χρόνια τώρα μοιάζει με τσιμπούσι κατσασπλιάδων.

Ένοχες συνειδήσεις, κολυμπάν στη θάλασσα του μηδενός, χωρίς κανένα ορίζοντα μπροστά τους. Η κρίση άδειασε την πολιτική σκηνή της χώρας από την μία μέρα στην άλλη, εγκαταλείποντάς την  σε ανδρείκελα κωμικά και ανόητα κι αυτοί μολονότι ποτέ ως σήμερα δεν είχαν συμμετάσχει στις δημόσιες υποθέσεις ρουφήχτηκαν απο την πολιτική ως απο δυνάμεις κενού.

223 “Καματερά ανθρωπόμορφα σπρωμένα απ’ τη βουκέντρα φαρμακερά και αλύπητα δυνάστη αιματοπότη”  υπάκουσαν και ψήφισαν την άρση ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Υπάκουσαν σκηφτοί και χαμηλοί στον πολύ κύριο Λόντερ, επικεφαλή  του Παγκόσμιου Εβραϊκού Συμβουλίου (World Jewish Congress  που τους διέταξε: πως η Ελλάδα, όπου αιώνες τώρα υπάρχει δημοκρατία, "θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα, θέτοντας εκτός νόμου κάτι, όπως η Χρυσή Αυγή".  Ότι πρέπει να διαλέγουμε κόμματα που αρέσουν στους διεθνείς τοκογλύφους. Ο κύριος αυτός με λίγα λόγια χώρισε τα ελληνικά πολιτικά κόμματα σε νόμιμα και αρεστά (αυτά που πρέπει να ψηφίζονται) και σε παράνομα (αυτά που πρέπει να εξαφανιστούν ως επικίνδυνα). Τα καμάτερά της Βουλής γίνανε χαμηλά ταπεινά και ασύμαντα και ψήφισαν. Θα βγούνε μετά και με άφθονο θράσσος θα μιλάνε για “εθνική αξιοπρέπεια” Ας γελάσουμε!

Και καλά οι 223 “δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα” επέλεξαν να γίνουν χατζηαβάτηδες. Που είναι ο Μανώλης Γλέζος; Που είναι ο ήρωας, ο αντιστασιακός, ο αγωνιστής, ο υπερήφανος αριστερός Γλέζος; Να πεί το μεγάλο ΟΧΙ! Που είναι ο γέρων τον 92 χρόνων να σηκώσει το λάβαρο της αντίστασης στον αμερικανοσιωνισμό;

Μανώλη Γλέζο με τον αναγραμματισμό του ο Mr Alexis σε έκανε να φαίνεσαι 29 και ξέχασες τον Πιουριφόι, το Γ’ Ψήφισμα, τον ΑΝ 509, τον Άι Στρατή, τις φυλακές, τις εξορίες. Δεν τολματε εσύ και η αριστεράντζα παρέα σου  να πείτε όχι στους αμερικανοσιωνιστές και θα πείτε ΟΧΙ στoυς διεθνείς τοκογλύφους της  ΕΕ. Εδώ γελάνε. Μακαριοι αυτοί που  σαν ψήφισαν. Τα σκοτάδια της κόλασης τους ανοίκουν….

Η ταχύτητα και η σπουδή με την όποια η βουλή ψήφισε την άρση της βουλευτικής ασυλίας των βουλευτών της Χρυσής Αυγής γεννά το εύλογο ερώτημα: τι εκπροσωπεί  η βουλή; Μήπως είχε δίκιο ο Καραγάτσης;

"..το μπορντέλλο, όπου τριακόσιοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού! " Μ. Καραγάτση, "Τα Στερνά του Μίχαλου"

Μήπως έχει δίκιο ο Τράγκας που την αποκάλεσε "Χαβάη του Κατελάνου"  (Kontra 4/4/2013). Η περιβόητη "Χαβάη" της οικογένειας Κατελάνου κάτω από το θέατρο "Περοκέ", όπου έγραψε ιστορία η "Βασίλω" κατά κόσμον Βασίλης και έκαναν πρόγραμμα  οι θρυλικές τραβεστί της εποχής.

Το 2014 η βουλή εχει  μετατραπεί, κατά την παλαιά έκφραση του Γεωργίου Παπανδρέου, σε οίκο ανοχής και η δημοκρατία δεν είναι παρά μία πεπειραμένη μελαχρινή με τσακίρικα μάτια, πονηρό μουτράκι και ένα κορμάκι με μικρά ηδονικά τρεμουλιαστά λακκάκια. Πόρνη που τριγυρνάει στα έδρανα της βουλής με το βρακί της η και χωρίς βρακί. Κουναει προκλητικά το τροφαντά πισινά και τους πουδραρισμένους γλουτούς της. Ανεμίζει δύο μαστάρια καλά κρεατωμένα, σφικτά, γεροστεκούμενα με μεγάλες καστανόμαυρες ρώγες ορθωμένες. Βάζει χέρι στη σχισμή του παντελονιού τους και οι 300 κερατάδες με βλέμμα απλανές, με μισάνοιχτο στόμα ευχαριστούν εκ βάθους καρδίας την καλή κυρία που το σπίτι της είναι τόσο εξυπηρετικό.

Στην Βουλή ζούμε τον εκφυλισμό του πολιτικού λόγου και ταλαιπωρούμαστε απο τον εκφαυλισμό του. Είναι αυτός ο λόγος που αφυδάτωσε τις ιδέες, τις μάρανε και τις μίκρυνε, είναι ο λόγος που ταυτίζεται με την δημαγωγία, εκμαυλίζει τους Έλληνες και τους υποβιβάζει σε μάζα, υποκαθιστώντας στην αλήθεια, την υπόσχεση. Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά και παρακάμπτουν τα πραγματικά προβλήματα και την αλήθεια. Κανένα επιχείρημα για  διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση, προς ψηφοθηρική σαγήνη - δίχτυ για “ψάρια μικρά” και για γενικότερες παγιδεύσεις.

Ακούγεται μόνο ένας κενός δημαγωγικός λογος γεμάτος από καλολογικά ευρήματα ή υβριστικά τοξεύματα που κάνει αφειδή χρήση του επιθέτου, το τελευταίο επιχείρημα των ανικάνων, επειδή οι επιθετικοί προσδιορισμοί υπονομεύουν και “περιγράφουν” την ουσία. Κυριαρχεί μια ακατασχετη φλυαρία που με την αοριστία της υποδηλώνει  το άψυχο κενό, που“μπάζει” καθώς λέει ο λαός,  και προδηλώνει τον πολιτικό μας εκφυλισμό, καρφώνοντας στο πνεύμα και την ψυχή των Ελλήνων την ιδέα της μηδαμινότητας και της ανικανότητας.

Με άλλα λόγια. Η Βουλή είναι το κέντρο της κομματοκρατίας από όπου διέρχονται όλες οι αιτίες της παρακμής και της παραλυσίας που συνθλίβουν την πατρίδα μας. Είναι η αντανάκλαση και το κέντρο ισχύος του χρήματος, είναι το σημείο εφαρμογής όπου εξασκούνται οι δυνάμεις παραμόρφωσης της Ελλάδας. Είναι το νευρικό κέντρο ενός ασθενούς έθνους και η παραλυσία του αντιπροσωπεύει την ανικανότητα στην οποία βρίσκεται η άρχουσα ελίτ να ταξινομήσει την έκφραση της εθνικής θέλησης. Αλλά ακριβώς αυτή η Βουλή, που θα έπρεπε να είναι ενσαρκωτής της θέλησης του λαού, για καλύτερη παιδεία, καλύτερη υγεία, εθνική υπερηφάνεια και δικαίωμα στην ευτυχία είναι καταδικασμένη να είναι ένα ασθματικό, εξασθενημένο και άχρηστο όργανο. Κάθε θέληση, αν υπάρχει ακόμη, καταποντίζεται μέσα σε αυτή την "βουλή" και χάνεται χωρίς ελπίδα. Κάθε πρωτοβουλία πέφτει μέσα σ' αυτό το χωνευτήρι, απ' όπου δεν βγαίνει ποτέ, ασβεστοποιήται και γίνεται σκόνη, Είναι ένας τεράστιος φράκτης μεταξύ της δύναμης που απομένει ακόμα στο έθνος και της δράσης. Ένας φράκτης που καμία ακτίνα φωτός δεν κατορθώνει ποτέ να υπερκεράσει!

Στη Βουλή της Ελλάδας υπάρχουν ουσιαστικώς δυο μεγάλες συμμορίες, δηλαδή, δυο οργανωμένα εχθρικά κομματικά στρατόπεδα, των οποίων η ψυχή είναι τα πάθη. Η μία που κατέχει την εξουσία και η άλλη που είναι μακρά της αρχής και που πάντοτε αυτοτιτλοφορείται “εκφραστές του λαού”η “δημοκρατική παράταξη”. Ο αντικειμενικός σκοπός της πολιτικής είναι φυσικά η κατάκτηση της εξουσίας. Στην χώρα μας όμως η κατάκτηση της εξουσίας επιδιώκεται, επί 40 χρόνια, όχι για την επικράτηση της μίας ή άλλης ιδεολογίας., αλλά προς εξασφάλιση θέσεων, κάτι εις χρυσόν και κυρίως προς εκδίκηση. “απόψε πεθαίνει η δεξιά” του 1981. Τα σκάγια που βρήκαν στα παράθυρά τους οι οπαδοί της ΝΔ, την επομένη του θανάτου της δεξιάς του 35% των Ελλήνων, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Οι πρασινοφρουροί, οι κλαδικές φρόντισαν για την ολοκλήρωση της εκδίκησης.

Στην Βουλή αντιπροσωπεύονται οι Έλληνες αλλά επίσης τα ατομικά συμφέροντα, τα φλογερά πάθη, αλλά δεν αντιπροσωπεύεται η Ελλάδα. Στην Βουλή η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει τους ειλικρινής και εύγλωττους αντιπροσώπους της. Είναι φυσικό το να διεξάγονται εκεί οι οξύτεροι των πολιτικών αγώνων, αλλά αυτό που αντηχεί είναι η κραυγή του πάθους και του ασυγκράτητου φανατισμού, το ισχυρότερο και φοβερότερο όπλο στα χέρια δημαγωγών που απομάκρυναν της ελληνική ευημερία κατασπαταλώντας ασύστολα τον πλούτο της χώρας.

Εύκολες ρητορικές εξάρσεις, ωραίες λέξεις βαλμένες πλάι-πλαί που χαϊδεύουν τα αυτιά. Κανένα επιχείρημα για  διαφώτιση, αλλά όλα τα επιχειρήματα προς ψυχική εξέγερση, προς ευκολότερη εξαπάτηση

Σήμερα η κομματική πειθαρχία έχει αντικαταστήσει την αυτόνομη σκέψη, την αυτόνομη παρουσία, την ανεξαρτησία γνώμης του βουλευτή. Μπορεί να ψελλίζουν κάποια διαφωνία από το βήμα της Βουλής ή από τα τηλεπαράθυρα. Σταματάνε εκεί, τα κεφάλια μέσα και στην ώρα της αλήθειας ψηφίζουν όπως πρέπει και όπως τους θέλει ο αρχηγός. Ο βουλευτικός θώκος είναι πολυτιμότερος από το μαρτύριο των Ελλήνων.

Οι κοινοβουλευτικές ομάδες δεν είναι πάρα μαντριά χειροκροτητων, πειθαρχημένων εκφραστών τη κομματικής γραμμής.

Ασφαλώς δεν έχει λησμονηθεί η ασφυκτική επιτήρηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας το 1985 ( υποψήφιος Χρ. Σαρτζετάκης) , οπότε κατά το Σύνταγμα ίσχυε η μυστική ψηφοφορία, με την χρησιμοποίηση εγχρώμων ψηφοδελτίων (κυανών) αντί των λευκών και την καταύγαση της αίθουσας με ισχυρούς προβολείς για να αποκλεισθεί η δυνατότητα αρνητικής ψήφου από μέρους των κυβερνητικών βουλευτών. Και όμως ούτε ένας δεν είχε την αξιοπρέπεια να υψώσει έστω να ψελλίσει κάτι για την αποξίωση του Κοινοβουλίου και την μεταχείριση των βουλευτών σαν εγκλείστους στο Μπούλκες.

Για 40 χρόνια η ελληνική κοινωνία είχε παραδοθεί στα νύχια των χούλιγκαν των  “προοδευτικών” δυνάμεων που διέλυσαν τα πάντα.  “Προοδευτικές” δυνάμεις που αναδείχθηκαν σε εκτροφείο συνδικαλισμένων τυράννων της κοινωνίας, ψυχανώμαλων βανδάλων, μονοδιάστατης υστερίας συμφεροντολόγων. Πανεπιστήμια καταστρέφονται. Καθηγητές προπηλακίζονται και τους κυνηγούνε σαν αγρίμια μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας στο όνομα του Πανεπιστημιακού ασύλου και της ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Χτίζουν τα γραφεία των καθηγητών ( δεν θυμάμαι να γίνεται κάτι τέτοιο στην Οξφόρδη). Τέσσερεις άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην Marfin υπό τους αλαλαγμούς των αφιονισμένων “προοδευτικών” αφήστε τους να καούν τραπεζίτες είναι. Η Αθήνα κάηκε τον Δεκέμβρη 2008 με τις ευλογίες των “προοδευτικών δυναμεων”. Επί  τέσσερεις δεκαετίες οι κάπηλοι της “προοδευτικότητας” παράγουν μαζικά βανδάλους, καταληψίες, ευνουχισμένους διαδηλωτές που αναμηρυκάζουν τον κρετινισμό της κομματικής ντουντούκας.   Ο πλούτος των Ελλήνων καταβροχθίστηκε ασύστολα και μετατράπηκε χωρίς ντροπή και αιδώ σε βίλες και κότερα. Οι μίζες της Siemens τροφοδότησαν ένα πολιτικό σύστημα που ανερυθρίαστα μας λέει: “πιθανολογούμε κάτι έχει συμβεί, ίσως σοβαρό”.  

Όλα αυτά και άλλα χυδαία συνέβησαν, συμβαίνουν, πιθανόν να ξανασυμβούν και όμως  η βουλη έτρεξε να ψηφίσει την άρση της βουλευτικής ασυλίας των αγωνιστών βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Πόσο γελοίοι είναι!