Φτερά βουτηγμένα στο αίμα...

“Κατά τις μάχες του Δεκέμβρη, η ΟΠΛΑ, η αστυνομική δύναμη του ΕΑΜ, είχε διαπράξει αποτρόπαια εγκλήματα. Ενώ ο ΕΛΑΣ πολεμούσε στα οδοφράγματα, μονάδες της ΟΠΛΑ, με φανατισμό αστυνομικών ολοκληρωτικών καθεστώτων, συνέλαβαν κι΄εκτέλεσαν όχι μόνο συνεργάτες των Γερμανών, αλλά και κοινούς πολίτες που είχαν εκδηλωθεί υπέρ της νοναρχίας” Ανδρέας Παπανδρέου, Η δημοκρατία στο Απόσπασμα, Εκδόσεις Καρανάση, 1974, σελ. 84.

Ο  Γιώργος Α. Λεονταρίτης μας έδωσε ένα βιβλίο “Πορεία Αριστερά” με τον πιασάρικο υπότιτλο “Οταν οι κομμουνιστές και σοσιαλιστές είχαν φτερά” και  βουτηγμένα στο αίμα προσθέτουμε.

Ο κύριος  Λεονταρίτης ακολουθεί κατά γράμμα  τον σταλινικό Γκλέτκιν:“Ο,τι παρουσιάζεται ως σωστό, πρέπει να λάμπη σαν το χρυσάφι. Ό,τι παρουσιάζεται ως λάθος πρέπει να είναι μαύρο σαν πίσα” (Αρτουρ Καίσλερ, “Το Μηδέν και το Απειρον” μετάφραση Αλ. Κοτζιά σελ. 204, 1970).  Είναι χαμένος στον λαβύρινθο των υπολογισμένων ψευδών και των διαλεκτικών προφάσεων, στο λυκόφως μεταξύ αλήθειας και χίμαιρας.

“Λάθος! τα Δεκεμβριανά”

Τον Δεκέμβριο του 44 οι ΚΚέδες έπεσαν σαν λυσσασμένα σκυλιά πάνω στους ταλαιπωρημένους από την κατοχή Έλληνες και σφάξαν δολοφόνησαν, βασάνισαν, ακρωτηρίασαν αποκεφαλίσαν. Αναρίθμητα 16χρονα και 18χρονα αγόρια και κορίτσια βρέθηκαν με τα πρόσωπα φρικτά παραμορφωμένα, δεκάδες αθώοι γνώρισαν από πρώτο χέρι τα βασανιστήρια, τον ακρωτηριασμό και τον θάνατο.

Εκατοντάδες οικογένειες έζησαν στιγμές φρίκης στην αναγνώριση των άψυχων κορμιών τους και έκλαψαν πάνω από τους τάφους τους

Τόσα χρόνια η βαρβαρότης των μπόγιδων του ΚΚΕ, η θυσία αυτών των παιδιών μένει καλά κρυμμένη κάτω από το πέπλο των πολιτικών σκοπιμοτήτων της στιγμής, Καραμανλής ή τάνκς, ή τις ανάγκες μιας καριέρας. Οι ΚΚεδες του σήμερα, επίγονοι των μπόγιδων του τότε έφθασαν να προβάλλουν τα εγκλήματα, τον Δεκέμβρη, την ΟΠΛΑ σαν "ηρωικά" σαν "εθνική αντίσταση" σαν "φωτεινό μετέωρο"...

Ο Ηλίας Ηλιου το “μεγάλο κεφάλαιο για την Αριστερά” και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των εγχώριων ΚΚεδων μετέσχε στα Δεκεμβριανά σαν αρχηγός της “λαϊκής επιτροπής Αμπελοκήπων”. Ο ίδιος, στις 17 Μαρτίου 1945, δήλωσε ση εαμική εφημερίδα “Ελεύθερη Ελλάδα”, ότι οι σφαγιασθέντες απο τους κομμουνιστές στα δεκεμβριανά ήσαν προδόται άρα η τιμωρία τους, ούτε έγκλημα ούτε αυτοδικία είναι και κακώς δικάζονται οι περιβόητοι δήμιοι Μονέδας, Μπουρδής και Αυγέρης.

Ας Θυμηθούμε μερικούς από εκείνους έκανα την ζωή τους σπονδή στο βωμό της πατρίδας

Όσο και αν ο χρόνος περνάει κανείς δεν μπορεί να σβήσει από την μνήμη των ανθρώπων, όσο και αν προσπαθεί ο κύριος Λεονταρίτης,  τις σκηνές φρίκης και αποτροπιασμού που αντίκρισαν οι συγγενείς των θυμάτων. Δεν ήταν μόνον η δολοφονία αθώων ατόμων και παιδιών το έγκλημα. Ήταν τα βασανιστήρια πριν από την κάθε δολοφονία που μαρτυρούν την φρικαλέα σε έμπνευση κτηνωδία των ΚΚεδων.

Το ρέμα της Καλλιρρόης, εκεί που σήμερα έχει γίνει η οδός Χαμοστέρνας, είχε στοιχειώσει από τα βογγητά των ανθρώπων που με κομμένα τα πόδια, τα χέρια, τα στήθη, με βγαλμένα τα μάτια τους έριχναν εκεί μέσα χωρίς ποτέ να του αποτελειώσουν έτσι ώστε να ζουν για πολλή ώρα μέσα στο πόνο και την αγωνία πριν ξεψυχίσουν.

Το «κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος», όπως αποκαλούσε το ΚΚΕ ο Γεώργιος Παπανδρέου – χωρίς ποτέ να το πάρει πίσω, όπως έκαναν άλλοι, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής...- ξεπέρασε και αυτούς τους κατακτητές σε θηριωδία. Ενεφύσησε στις ορδές των δολοφόνων του μίσος ανηλεές κατά των συμπολιτών, των συναδέλφων, των φίλων, των γειτόνων και των συγγενών ακόμη που συνέβαινε να αντιστέκονται την βαρβαρότητα του μισθοφόρου των Εγγλέζων ΕΛΑΣ που πληρωμένος με εγγλέζικες λίρες είχε επιδοθεί μετά μανίας στην εξόντωση όποιου αντιστέκονταν.

Τον Δεκέμβριο του 44 η νέα γενεά πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Σπουδαστές, φοιτητές, και μαθητές συνελήφθησαν, για μια «ανακρισούλα», οδηγήθηκαν στους τόπους του μαρτυρίου και δολοφονήθηκαν άγρια.

Οι καθηγητές δεν μπορούσαν να λείψουν από το όργιο αίματος του «μεγάλου Δεκέμβρη». Επελέγησαν ως θύματα προς παραδειγματισμό.

Τρεις διαπρεπείς καθηγητές του Πολυτεχνείου πλήρωσαν με την ζωή τους την αφοσίωση τους στο Έθνος και την ελευθερία

Από τις ομάδες θανάτου του ΚΚΕ δολοφονήθηκαν:

• Ο προπρύτανης του Πολυτεχνείου Ιωάννης Θεοφανόπουλος.

• Ο κοσμήτωρ της σχολής Μηχανολόγων Γεώργιος Σαρρόπουλος.

• Ο καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας στο Πολυτεχνείο,Σπυρίδων Κορώνης – σύμβουλος και σχεδιαστής της κοινωνικής πολιτικής του ελευθερίου Βενιζέλου.

Μαζί με τους καθηγητές τους, στο άνθος της νεότητας των, δολοφονήθηκαν πολλοί σπουδαστές και φοιτητές. Ο αριθμός μόνον των σπουδαστών του Πολυτεχνείου που σύρθηκαν στο τόπο του μαρτυρίου από τους δολοφόνους του ΚΚΕ ανέρχεται σε δώδεκα, μεταξύ αυτών:

• Η Ευγενία Λύτρα, απόγονος του μεγάλου ζωγράφου Λύτρα και ανεψιά του καθηγητή Χόρς.

• Τα αδέλφια Στάθης και Δανάη Ιατρίδου.

• Ο Ν. Κορυζής, ανεψιός του πρωθυπουργού Αλ. Κορυζή και γιος του επίσης δολοφονημένου Στ. Κορυζή.

Μήπως ο κύριος Λεονταρίτης θα μας πεί πως συνελήφθηκαν, από ποιούς και γιατί δολοφονήθηκαν οι τρεις καθηγητές και οι δώδεκα σπουδαστές του Πολυτεχνείου; Ο Γ.Φαράκος καπετάνιος του κουκουέδικου λόχου Μπάυρον πήρε το μυστικό στον τάφο όπως και ο μεγάλος “δημοκράτης” τσιλιαδόρος στην δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου Λ. Κύρκος. Μόνον ο πολύς Κουνδουρος ζεί απο την παρέα του Μπάυρον αλλά δεν αισθανθηκε ποτέ την ανάγκη να ασπολογηθεί ή έστω να μιλήσει για το έγκλημα.

Το βήμα του αστυφύλακα

Ο Γίαννης Ριτσος αυτός που έβλεπε τα σοβιετικά άρματα να χορεύουν βάλς και τον Στάλιν να σκύβει να φυσήξει την φωτιά της γιαγιάς για να μην σβήσει περιγράφει με μελό τρόπο την μεταδεκεβριανή Αθήνα.

..Μόνο το βήμα του ααστυφύλακα ακούγεται

καθαρά πολύ καθαρά το βήμα του αστυφύλακα

στις βραδυνές γειτονιές της Αθήνας

εκείνο το οποίο δεν λέει ο ποιητής και αποσιωπά ο Λεονταρίτης είναι οτι το βήμα του αστυφύλακα ήταν προτιμότερο από το χτύπημα στην πόρτα του μπόγια του ΚΚΕ που θα σε πήγαινε για μια “ανακρισούλα” για να μην γυρίσεις ποτέ και την άλλη μέρα οι συγγενείς σου θα βρίσκαν το παραμορφωμένο απο τα μαρτύρια άψυχο κορμί σου.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά

Σιγουρα αναφέρεται στην Μη Κομμουνστική Αριστερά (Non Communist Left) Δεν μας λέει ο κ. Λεονταρίτης ότι αυτή η αριστερά οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε απο την CIA   για να γίνει το εργαλείο ανάσχεσης του Σοβιετικού κομμουνισμού κατω απο την ομπρέλλά της ΜΚΟ Congress of Cultural Freedom

“Το αίσχος της Μακρονήσου”

Είναι ένα παραμύθι το όποιο κατασκευάστηκε απο την αριστερά του Κολωνακίου Οι διάφοροι λεπτεπίλεπτοι έπρεπε κάτι να πουν στα παιδιά της αγροτιάς που πολεμούσαν πάνω στα βουνά. Ετσι δημιουργησαν και καλλιέργησαν τον μύθο της Μακρονήσου. Δεν βγήκαμε στο βουνό να πολεμήσουμε αλλά μας βασάνισαν στο Μακρονήσι. Δεν ακολούθησαμε τον δρόμο που χάραξε ο καπετάν Μπαρούτας γιατί ήταν προτιμότερο

“ο ανεμος επαιρνε τις σκηνές μας

τις στήναμε και τις ξανάπαιρνε”

απο το χιόνι, τις πορείες, το δάγκωμα της σφαίρας και τον θάνατο πάνω στα βουνά της Ελλαδας. Που να αφήνεις την ρακέτα του τένις και να πιάσεις το ντουφέκι. Επρεπε όμως κατι να πείς. Υπέφερες και εσυ! Επεισες την αριστερή μάζα ότι η σφαλιάρα του Σκαλούμπακα είναι το ίδιο και χειρότερη απο το κάψιμο των ναπάλμ.

Το παρακράτος

Πόσο βολικός όρος. Δεν μας λέει ο κύριος Λεονταρίτης ότι αυτοί που πετροβολούσαν τους εκπροσώπους της Αριστεράς δεν ήταν παρακρατικοί αλλά οι συγγενείς των θυμάτων του καπετάν Ακέλα, Τραγία, Ροβεσπιέρου, Καλόγερου…..και τόσο άλλων που έπεσαν θύματα των “υπερβασιών” του ΚΚΕ. Τα περι παρακράτους του κυρίου Λεονταρίτη θυμίζουν τον ανεκδιήγητο νεαρό που αφού έσφαξε την μάνα του και τον πατέρα του ζητούσε την επιείκεια του δικαστηρίου επειδή ήταν ορφανός