Από το Λουζιτάνια στο Μαλαισιανό αεροσκάφος

Σε καιρούς χαλεπούς  σαν τους δικούς μας ας ακολουθήσουμε την ρήση του Πολύβιου: “καλλίστη παιδείαν προς αληθινόν βίον την εκ της πραγματικής ιστορίας περιγιγνομένης εμπειρίαν” που θα  πυροδοτήσει μια περιέργεια για να αρχίσουμε  και εμείς να ψάχνουμε την γνώση  για αυτό που πραγματικά γίνεται και όχι αυτό που μας λένε ότι γίνεται. Να αποκτήσουμε την ικανότητα να διακρίνουμε μεταξύ του κάλπικου της παραχάραξης και του έγκυρου της ιστορικής αλήθειας. "Και γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς" (κατά Ιωάννην, η-32). Ρήσης σκαλισμένη στο τοίχο της κεντρικής εισόδου του αρχηγείου της CIA στο Langley, Virginia.

 ΛΟΥΖΙΤΑΝΙΑ: Ο κάθε Αμερικανός  μαθητής ξέρει, ή θα πρέπει να ξέρει, ότι η συμμετοχή τον ΗΠΑ στον Α’ΠΠ έγινε για: «να κάνει ασφαλέστερη την δημοκρατία στον κόσμο», το οποίο, ερήμην της δημόσιας ιστορίας που πρέπει εκάστοτε να επιλέγει, να σιωπά και να αποκρύπτει, ανάλογα με την εκάστοτε σκοπιμότητα, είναι  λάθος. Ο Πρόεδρος  Wilson έστειλε το Αμερικανικό Εκστρατευτικό Σώμα στην Γαλλία το 1917 -παρά την ρητή υπόσχεση του προεκλογικού αγώνα το 1916 ότι δεν θα  στείλει ούτε ένα Αμερικανό στρατιώτη στο δυτικό μέτωπο – για να σώσει τον  Οίκο Morgan που είχε δανείσει τεράστια ποσά στις δυνάμεις της Αντάντ τα οποία και θα έχανε σε περίπτωση που οι Κεντρικές Δυνάμεις βγαίναν νικητές από την σύγκρουση. Η “πραγματική ίστορία” αφαιρεί τον μύθο από την εικονική πραγματικότητα των ΜΜΕ(ξαπάτησεις). 

Ο Wilson εκμεταλευτηκε τον καλά στημένο τορπιλλισμό του Λουζιτάνια και μπήκε στον πόλεμο όχι για το ψωμί των λαών και την ελευθερία τους άλλα για το παντεσπάνι  του Οίκου Morgan και της Αμερικανικής βιομηχανίας όπλων που  πούλαγε όπλα στην Αγγλία επί πιστώσει και θα τα έχανε όλα αν νικούσαν οι άλλοι.  
http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/02/blog-post_7800.html 

ΜΑΛΑΙΣΙΑΝΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ: Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα. Στην Ανατολική Ουκρανία τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για τους ευρωναζί του Κίεβου. Οι ρωσόφωνοι πολεμιστές είχαν πάρει το πάνω χέρι. Οι μισθοφόροι δεν απεδιδαν τα αναμενόμενα.  Άλλο είναι να δολοφονείς αμάχους στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν και άλλο να αντιμετωπίζεις ανθρώπους αποφασισμένους που πολεμάν για την ύπαρξη τους. Οι Don Corleone  της Δύσης, του διαφωτισμού και του πολιτισμού ανησύχησαν και αναρωτηθηκαν όπως ο Λένιν κάποτε “Τι να Κάνουμε;”

Θυμήθηκαν το προήγουμενο του Λουζιτάνια που οι Άγγλοι αφου το φορτωσαν όπλα και πυρομαχικά στο λιμάνι της Νέα Υόρκης το αφησαν στην μοίρα του να ταξιδεύει μέσα στην ζώνη αποκλεισμού χωρίς προστασία με την ελπίδα να τορπιλισθεί από γερμανικό υποβρύχιο και να παρασύρει στον πολεμο τις ΗΠΑ εναντίον της Γερμανίας.

Ενα αεραπλάνο της πολιτικής αεροπορίας ήταν ο κατάλληλος στόχος. Άλλαξαν αεροδιαδρομο ώστε να περάσει πάνω απο την εμπόλεμη ζώνη και η τραγωδία έγινε. Αμέσως ο λόχος μεγαφώνων, πριν ακόμη σβήσουν καλά-καλά οι φωτιές απο τα συντριμια του αεροπλάνου, άρχισε σαν την χωρωδία των κακών πνευμάτων να ουρλίαζει κατά της Ρωσίας και του Πούτιν.