Δεν αναλαμβάνουμε την υπεράσπιση της Χρυσής Αυγής. Αναλαμβάνουμε την υπεράσπιση της αλήθειας. Δεν ξέρουμε αν υπάρχει αλήθεια και μάλιστα πολύς κόσμος μας αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει. Αλλά ξέρουμε ότι το ψέμα υπάρχει, ξέρουμε ότι η συστηματική παραχάραξη των γεγονότων υπάρχει. Ζούμε μέσα σε μία παραχάραξη. Η παραχάραξη αυτή είναι πολύ επιδέξια, παρασύρει τις φαντασίες και ύστερα στηρίζεται στην ύπαρξη των φαντασιών αυτών. Εφεύραν μάλιστα και μία φιλοσοφία της παραχάραξης. Συνίσταται στο να μας εξηγούν ότι τα πραγματικά γεγονότα δεν έχουν καμία σημασία, αλλά το μόνο που μέτρα είναι η εικόνα που έχουμε για τα γεγονότα. Φαίνεται ότι η αυτή η μεταφορά της πραγματικότητας είναι η μόνη πραγματικότητα.
Η επίθεση κατά της Χρυσής Αυγής έχει μία γερή βάση, πολύ πιο γερή από όσο νομίζεται γενικά. Μόνο που δεν είναι αυτό που διακηρύσσεται.
Η κατάσταση στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο δραματική από όσο λένε, γιατί η βάση των κατηγοριών και τα κίνητρα της, είναι πολύ πιο αγωνιώδη για την κομματική, με στοιχεία κληρονομικότητας, ολιγαρχία του “συνταγματικού τόξου”, κρύβεται στις λεπτομέρειες όπως θα έλεγε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ. Είναι διώξεις στοχευμένες απολύτως εναρμονισμένες με την λογική του δυναστικού κράτους. Η πραγματική βάση της επίθεσης που γίνεται, αυτή που κανείς δεν τολμάει ποτέ να υποδείξει, είναι ο φόβος. Είναι το θέαμα της απόγνωσης των Ελλήνων. Είναι ο πανικός της ολιγαρχίας του “συνταγματικού τόξου”. Είναι ο τρόμος των “παλικάριών” της γενιάς του Πολυτεχνείου ΑΕ που αφού χρεοκόπησαν την Ελλάδα μας πάλι ορίζουν τις τύχες μας, σε αυτούς βάζουμε και τον Τσίπρα, το ότι, δήθεν, δεν κυβέρνησε δεν τον απαλάσσει των ευθυνών μια που ποτέ δεν αντέδρασε για την υπερχρέωση προ κρίσης και εξάλλου εκπροσωπεί πλήρως τις ιδέες της γενιάς αυτής. Είναι η απελπισία της σοσιαλεβεντουριάς που μετέτρεψε διαλλεκτικά τον πλούτο της χώρας σε βίλες και κότερα.
Σ ́αυτά τα σαράντα χρόνια μεταπολίτευσης έκαναν τα πάντα για να ξεχάσουμε ποιοι είμαστει: α) Μας είπαν ότι έννοιες όπως πατρίδα είναι «κακό» πράγμα, ξεπερασμένες, δύσοσμες όπως οι παρατημένες βιβλιοθήκες. β) Μας είπαν ότι με την πολιτική ασχολούνται μόνο οι άχρηστοι και σε έπεισαν σε τέτοιο βαθμό που άφησες, εσύ άφησες, την πολιτική στους άχρηστους. γ) Μας έδωσαν μια πιστωτική κάρτα και μας αμόλυσαν να ζήσουμε το “Sex & The City”, το “Beverly Hills”, το “Safe Sex” και κάθε άλλη μυθοπλασία με δανεικά λεφτά, σκοπός τους δεν ήταν να τα επιστρέψουμε, αλλά να τους χρωστάμε για πάντα.
Πρέπει να είναι η Χρυσή Αυγή που έχει άδικο. Πρέπει. Γιατί αν κατά τύχη οι χρυσαυγήτες δεν είναι τα τέρατα που λένε. Πόσο βάρος θα αντιπροσωπεύει η κατεστραμμένη Ελλάδα για τους κυρίους-κυρίους ρέκτες της δημοκρατίας; Ενώ εξολοθρεύονται κυριολεκτικά η κοινωνία και ο οικονομικός ιστός της χώρας, δεν αγγίζονται ούτε στο πραμικρό τα προνόμια της κομματικής μαφίας του “συνταγματικού τόξου” και το καθεστώς ιδιοποίησης του κράτους που οδήγησαν στην καταστροφή και κρατά δέσμια την χώρα στον Άδη. Είναι η απελπισία, ο πανικός, ο τρόμος των ανθρώπων της θεσμοθετιμένης μαφίας του “συνταγματικού τόξου” τα πραγματικά κίνητρα των διώξεων.
Απλές ερωτήσεις προς τους ρέκτες αντιφάσιστες, αντιχρυσαυγήτες. Η δικαιοσύνη πότε θα επιβληθεί επί των πράξεων απάτης; Πότε θα αποδοθούν ευθύνες ακόμα και σε πολιτικούς που υπέγραφαν πράξεις που υποστήριζαν την υπεξαίρεση, την διαφθορά και το κομματικό κράτος; Διότι η παραγραφή δεν είναι απόδειξη αθώοτητας αλλά απόδειξη ενοχής. Γιατί φοβάστε περισσότερο την Χρυσή Αυγή αλλά κρατάτε εγκληματική σιωπή έναντι των πράξεων εξαπάτησης των επώνυμων Δημοκρατών; Γιατί κατηγορείτε δυσανάλογα την Χρυσή Αυγή όταν κρατάτε στάση περίεργη απέναντι στα κόμματα που διέσυραν την Δημοκρατία εν καιρώ ειρήνης; Γιατί δεν έχετε ζητήσει με σθένος διερεύνηση των πολιτικών ευθυνών της πολιτικής ηγεσίας που κατέθεσε ψευδή οικονομετρικά στοιχεία για την κατάσταση της οικονομία διαχρονικά αποκρύβοντας το επίπεδο της δημοσιονομικής εκτροπής;
Γιατί δεν ακούγεται τίποτα για τα ζητήματα των ερευνητικών προγραμμάτων (ΕΛΚΕ), που είναι ίσως τα πιο φλέγοντα, καθώς ενδιαφέρουν σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα της πανεπιστημιακής κοινότητας. Το θέμα αυτό πρόσφατα πήρε κι άλλη διάσταση, καθώς έπειτα από πολύμηνη έρευνα το ΣΔΟΕ εντόπισε μεγάλο σκάνδαλο ερευνητικών προγραμμάτων ύψους 82.000.000 ευρώ από στελέχη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και ήδη έχει διαταχθεί δικαστική έρευνα. Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που ανησυχούν για το ποιοι μπορεί να βρεθούν στην πορεία εμπλεκόμενοι, ίσως
και σε άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα, προκαλώντας έκπληξη...
Σκέπασαν τα πρόσωπα τους μπροστά σ' αυτό που κάνουν στην Ελλάδα και για να δώσουν θάρρος στον εαυτόν τους, μετέτρεψαν την διάλυση της Χρυσής Αυγής σε σταυροφορία. Εφεύραν ένα δικαίωμα διάλυσης στο όνομα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας. Όντας οι ίδιοι φονιάδες αυτοπροήχθησαν σε χωροφύλακες. Τους συμπαραστέκονται δόκιμοι και εκλεκτοί δημοσιογραφοι όπως; ο Μανώλης Καψής, η στυλάτη Όλγα Τρέμη(πριν αλλαξοπιστήσει!), ο λυγμικός Σταύρος Θεοδωράκης που ο Γιαχβέ τον ονόμασε σωτήρα, ο γενναιόψυχος παλαιοκνίτης κοινωνικός φίλος του χουβαρντά μπάρμπα Χριστοφοράκου Παύλος Τσίμας αλλά ακόμη και ο ταπεινός απολογητής του μητσοτακέικου και περιφρονητής του “λαουτζίκου” Πρετεντέρης. Να μην ξεχάσουμε την πάντα άψογη και πολύ-πολύ, μα πάρα πολύ σικάτη Έλλη Στάη καθώς και την στιβαρά μασσελάτη Κάτια Μακρή. Δεν μπορεί να λείπει ο “καλός καγαθός” Χρήστος Κώνστας που αγωνίζεται να μας πείσει οτι το μνημόνιο απελευθερώνει κια τώρα παλευει να αποδείξει ότι μια κυνηγετική καραμπίνα Mossberg μπορει να μετατραπεί σε Καλάσνικοφ.
Υποπτευόμαστε ότι όλα είναι μία απλή κωμωδία και η κοινή γνώμη, σήμερα δεν αγνοεί το γεγονός της σκηνοθεσίας. Τους τραβάνε στις φυλακές. Οι αγριότητες που προσάπτουν στην Χρυσή Αυγή, κάθε δίκαιος άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι θα μπορούσαν να προσαφθούν στους πολιτικατζήδες της μεταπολίτευσης. Η απάτη, η λαμογιά, η μίζα, η βαρβαρότητα του ΔΝΤ δεν είναι καλύτερες από τις μαύρες μπλούζες.
Έριξαν την Ελλάδα στα δίκτυα της διεθνούς των αγορών για να αποφύγουν την αλλαγή, όχι γιατί ήταν αναγκαία. Μας υπέβαλαν σε μια επαχθή όσο και ταπεινωντική κατοχή για να διατηρήσει το “συνταγματικό τόξο” την δική του απεχθή κατοχή.
Η υπονόμευση της “αυθεντίας του κράτους δικαίου” απο την Χρυσή Αυγή είναι ένα τζούφιο, κενό περιεχόμενου και βαθύτερης σημασίας αυτάρεσκο ρητορικό εύρημα που δεν στηρίζεται σε συγκροτημένη σκέψη και γνώση, αλλά σε ηθικές αφαιρέσεις και σοφιστικά τεχνάσματα. Το κράτος δικαίου και η όποια αυθεντία του υπονομεύεται απο την επικρότηση της άθλιας συμπεριφοράς δικαστικού λειτουργού που επιχείρησε να φυγαδεύσει τους ενόχους στο σκανδαλο της ΕΛΣΤΑΤ, ή την μεθόδευση της παραγραφής των κακουργημάτων Παπακωνσταντινου. Κρύβουν τα εγκλήματα του Σημίτη. Δεν αναρωτιούνται που πηγε η δικογραφία Τσουκάτου, που θα θέσει το ΠΑΣΟΚ εκτος νόμου όταν βγει απο το συρτάρι κλπ. Ένα δικαστήριο που θα δικάσει την Χρυσή Αυγή με τα συγκλονιστικά ευρήματα των κουζινομάχαιρων και των αεροβόλων δεν έχει μεγαλύτερη αξία από ένα δικαστήριο που θα δίκαζε τον Σημίτη, τον Τσοχατζόπουλο, τον Τσουκάτο, τον Παπακωνσταντίνου, τον ΓΑΠ.
Θα προτιμούσαμε τον νόμο του ισχυροτέρου γιατί είναι πιο έντιμη πράξη. Όταν o Γαλάτης Βρυέννιος φώναξε Vae Victis (ουαί τοις ηττημένοις) τουλάχιστον δεν έπαιρνε τον εαυτό του για Σολομώντα. Αλλά οι εισαγγελείς και οι ανακριτές κατόρθωσαν να είναι μία συνέλευση μαριονετών με τήβεννο, είναι το πρόγραμμα του μελλοντικού πολιτισμού μας. Μια μασκαράτα με διαρροές, ένας εφιάλτης τηλε λινταρίσματος. Δικαστές σοβαροί, βαριοί και με “αδιαμφισβήτητο δημοκρατικό αίσθημα” στην πραγματικότητα δεν είναι παρά υποτακτικοί φυλάρχων και μέσα στα γραφεία τους δεν ακούει κανείς πάρα τον απόηχο των τυμπάνων των ντόπιων και ξένων φυλάρχων που τους δίνουν τον ρυθμό.
Πιστεύουμε ακράδαντα στην τιμωρία των ενόχων, αλλά δεν υπάρχει νομική ή ηθική βάση να απαλλάσσονται αυτοί που μας έφεραν στην σημερινή κατάντια από την διερεύνηση των πράξεων τους. Το δίκαιο και οι νόμοι δεν είναι μονόδρομος. Μέχρις ότου, δούμε να κάθονται στο σκαμνί οι της λίστας Λαγκαρντ, οι διάφοροι μπετατζήδες που κατασπάραξαν τον πλουτο της χώρας και τα λοιπά λαμόγια της μεταπολίτευσης oι δικαστές πέτυχαν χωρίς να το ξέρουν, με την πρωτόγονη απλοϊκότητα τους, ένα αποτέλεσμα που αναμφίβολα κανείς τους δεν είχε προβλέψει. Με την κακοπιστία τους, οι δικαστές αποκατέστησαν αυτούς που η υπεράσπιση τους είναι αδύνατη και έδωσαν σε εκατομμύρια ανθρώπους ανά την Ελλάδα, που δέχονται καθημερινά το βαρύ χέρι του φορομπηχτικού μηχανισμού και την δυστυχία να έχει μπει για τα καλά στα σπίτια τους, το δικαίωμα να περιφρονούν την δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου