Ελληνίδες ...Έλληνες...!

Καθίστε λοιπόν καλοί μου Ελληνίδες και Έλληνες, και κοιτάξτε τους νέους φεουδάρχες σας. Δεν φοράνε καθόλου μπότες και σπιρούνια...Τα βαριά σκήπτρα δεν γέρνουν στις άκρες των δακτύλων τους...Δεν δείχνουν πιά ένα μεγάλο τράχηλο γεμάτο επωμίδες, ούτε φέρουν χαλύβδινους θώρακες με παράσημα και καμία βαρύτιμη γούνα δεν σκεπάζει την γηραιά τους ράχη...Πρόεδροι ή υπουργοί, όλοι χαμογελαστοί! Χαμογελούν με τα επισκευασμένα και γυαλισμένα δόντια τους. «Είναι τόσο εύκολο, τόσο ευχάριστο, τόσο καλό να είναι κανείς αρχηγός σας. Οποιοσδήποτε κατά βάθος θα μπορούσε να είναι στη θέση μου. Δείτε πόσο είμαι κοινός, απλός και μέσος άνθρωπος». Είναι πράοι και ειρηνικοί που τους αρέσουν οι σπανακόπιτες, τα ντολμαδάκια, τα γεμιστά κολοκύθια με αυγολέμονο, και που και που ρίχνουν και καμιά ζεμπεκιά. Στα γραμματόσημα θα έχουν πολύ νοσηρή όψη. Το κεφάλι τους γέρνει και λαγοκοιμούνται και ούτε καν έχουν στο βλέμμα τους την γρήγορη και άγρια λάμψη που είχαν οι δόγηδες, οι ηγέτες του άλλοτε...Το χαλαρό τους στόμα προφέρει καλά λόγια και γερμένοι πάνω από χάρτες, στριφογυρίζουν βαριεστημένα τα ακροδάκτυλα τους. Είναι «Σοφοί» καλοί μου άνθρωποι, δηλαδή κοιμισμένοι εγκέφαλοι! Ο κόσμος φθείρεται στην σκιά και γλιστρά αργά πάνω τους και πάνω μας, όπως η άμμος ενός νταμαριού που σκεπάζει μια χαμοκέλα... Αυτοί όμοιοι με ασθματικούς ρολογάδες, επαληθεύουν την κίνηση του μηχανισμού τους και φροντίζουν να πηγαίνουν για γκόλφ ή τένις κάθε πρωινό για να βοηθήσουν την κυκλοφορία του αίματός τους... Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο κόσμος να αγοράζει αυτό που κατασκευάζουν και κανείς να μην ενδιαφερθεί να κατασκευάσει τα ίδια πράγματα...Επιτηρούν πάνω στους χάρτες τις τεράστιες ηπείρους, όπως ο έμπορος, που ανοίγοντας κάθε πρωινό το μαγαζί του, κοιτάζει να δει αν κάποιος ανταγωνιστής του ξεφύτρωσε στον δρόμο... Τίποτε δεν πρέπει να κουνιέται πάνω στα μεγάλα χαρτιά που αντιπροσωπεύουν τις χώρες μας, τις μεγάλες μας πεδιάδες τα βουνά μας , τα ποτάμια μας, τα νησιά μας, τις βραχονησίδες μας, τις πόλεις μας, τα πεπρωμένα μας...Καμιά ιδέα δεν πρέπει να στεριώσει το λάβαρό της! Κανένας λαός δεν πρέπει να σηκωθεί! Αλλά παντού σ΄αυτές τις χώρες που δείχνουν με τα νύχια τους, να πολλαπλασιασθούν οι σταθμοί βενζίνης, οι κατσαρόλες, τα ψυγεία, οι κονσέρβες, τα μπουκάλια Κόκα-Κόλας, τα σκυλάδικα....Όλος ο λαός κοιμάται σαν κι αυτούς, οι λαοί όμως κοιμούμενοι ξεχνούν το αληθινό τους πρόσωπο. Αυτοί κοιμούνται, άλλα όταν κλείνουν τα μάτια βλέπουν στον ύπνο τους αμέτρητους λαούς, όλους παρόμοιους κάτω από το βλέμμα της παντοδύναμου Νέας Τάξης. Λαούς που έχουν ενστερνισθεί νέους τρόπους σκέψης, υιοθετήσει νέα ήθη και πολύπλοκες ανάγκες που τους καθιστούν καλούς πελάτες του μεγάλου καταστήματος και δέσμιους των επίπλαστων αναγκών του νεοταξικού πολιτισμού. Είχαμε ιδέες, αυτοί τις έκαναν Super Market! Κλείνουν τα μάτια και κοιτάζουν τις χώρες κάτω από τον ουρανό και δοξολογούν γιατί έγιναν η «τιμή ευκαιρίας» που περνάει από τα ταμεία τους. Είναι φιλειρηνικά ανθρωπάκια και αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν θα μας καταντήσουν ειρηνικά σε καματερά ανθρωπόμορφα, πιο σίγουρα και από το ραβδί της Κίρκης...

Ο Ανθρώπος του «Μεσαίου Χώρου»

Ζούμε σήμερα στον καιρό ενός διαφορετικού είδους οργανικού όντος, αυτό του ανθρώπου του «μεσαίου χώρου» του μεσαίου ανθρώπου, ο οποίος είναι ο άνθρωπος-έμπορος, ο μαζα-άνθρωπος, ο άνθρωπος καταναλωτικό αντικείμενο, ο άνθρωπος των υλικών αγαθών και ανέσεων προηγμένων σε τελικό στόχο και προοπτική. Το παρελθόν τού είναι βουβό . Το μέλλον δεν τον απασχολεί. Το παρόν του είναι το «βασίλειο του κανείς» των εμπορικών κέντρων που του χαρίζουν την ψευδαίσθηση της εντατικότητας και της πλησμονής. Οι αξίες έχουν μικρύνει. Η γη έχει στενέψει και πάνω της χοροπηδά ο μεσαίος άνθρωπος που τα μικραίνει όλα. Η ράτσα του είναι άφθαρτη, όπως του ψύλλου. Ο μεσαίος άνθρωπος ειρωνεύεται τα πράγματα που ξεφεύγουν από την φιλοδοξία του και την ευφυΐα του, οι οποίες είναι καθαρά και ουσιαστικά υπολογιστικές: «Αγάπη; Δημιουργία; Πάθος; Αγώνας; Ένταση; Ελπίδα; Απελπισία;...Τι είναι αυτά»; Έτσι ρωτά ο μεσαίος άνθρωπος και κλείνει πονηρά το μάτι ήσυχος, ασυνείδητος και ευτυχής. Εφεύρα την χαρά της ζωής κραυγάζει.

Εφεύραμε την χαρά μας λένε πρόεδροι, υπουργοί, πολιτικοί, όλοι χαμογελαστοί με τα επισκευασμένα και γυαλισμένα δόντια τους! Και όλοι με μιά νοικοκυρά στο πλευρό τους, όταν δεν είναι με παιδιά και εγγόνια. Μιλούν θρασύτατα για ελευθερία, δημοκρατία, ενώ προορίζουν την δουλεία για τον ηλίθιο λαό, εμπαίζουν ότι πιο ιερό και επιτίθενται οι μεν στους δε, κινούμενοι από ένα χέρι άπληστο, εγκληματικό, ισχυρό, οι άνθρωποι και οι απόψεις τους, σαν ματαιόδοξα αθύρματα. Σιχαμερές εικόνες μιάς ηλίθιας χαμέρπειας. Είναι οι νάνοι, που παριστάνουν δημόσια τον άθεο ή τον κοσμοπολίτη ή τον διεθνιστή και τεντώνονται να φθάσουν σε ύψος ώστε να φανούν γίγαντες.

Οι μεσαίοι άνθρωποι ειναι αυτοί που ζούνε πιό πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγώτερο. Δεν μετράν την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της. Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν. Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κατω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκιδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να προφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, απο κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και απο τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. Είναι οι άνθρωποι του «δώστα όλα». Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των καμμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας.. Είναι οι άνθρωποι του «μεσαίου χώρου», οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Εχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονοιούνται πώς τους ποδοπατούν.

«μας κόψανε στα δυό»....γατί;...

Ανάμεσα στο τότε και το σήμερα παρεμβάλλεται μία απέραντη έρημος...

Τότε, οι καραβοκύρηδες που σπάγανε τους αποκλεισμούς και γέμιζαν τις στέρνες τους με τάλιρα. Οι πραματευτάδες που όργωναν από την Βιέννα μέχρι την Βαβυλώνα,, από τα ρουμάνια του Αίμου μέχρι τα βράχια του Ταινάρου. Ήτανε οι έμποροι, οι άνθρωποι άρχοντες του χθες. Ήτανε μεγάλοι, ισχυροί. Ήτανε ελεύθεροι. Είχανε στόλους, λογιστήρια, γραμματικούς, μπιστικούς, αγωγιάτες, ναυτόπουλα, ήτανε πρίγκιπες, δάνειζαν τους βασιλείς, δίνανε το χρήμα τους απλόχερα στους αγώνες της φυλής τους. Χρηματοδοτούσανε επαναστάσεις, εξεγέρσεις. Ταύτιζαν την ύπαρξη τους με το Γένος. Με ανιδιοτέλεια και πάθος, ψυχρή και στυγνή λογική δύναμη διεκδικούσαν.

Σήμερα δεχόμαστε «επιχορηγήσεις» όπως λένε στην επίσημη γλώσσα. Και είναι οι τράπεζες, οι μεγάλες «διεθνείς», εκείνες που δανειοδοτούν τη χώρα. Με τους έμπορους, τους καραβοκύρηδες, τους βιομηχάνους, τους ηγέτες της πολιτικής μας παίζουν από καιρό ήδη, όπως η γάτα με το ποντίκι. Αλλά ήδη πλησιάζει η σκιά που θα τους κτυπήσει μια μέρα.

Η σκιά επεκτείνεται στα εργοστάσια τους, στα καράβια τους , στα χωράφια τους, στα μαγαζιά τους, στις επιχειρήσεις τους, απειλή την ίδια μας την ύπαρξη, όπως οι γιγαντιαίες σκιές της νύχτας.

Ήδη έχουν εγκατασταθεί στη χώρα μας οι αόρατες αποικίες των «αυθεντών». Αγοράζουν τις πλειοψηφίες, συνάπτουν δάνεια με τις τράπεζες, Πλημμυρίζουν την αγορά με μάρκες, νοικιάζουν τις ευρεσιτεχνίες τους, παρέχουν τους «τεχνικούς» τους. Οι σύγχρονοι κατακτητές δεν περνάνε τα σύνορα μας με τα φοβερά τους φουσάτα, δεν είναι σπαθάρηδες της μοίρας, οι ιππότες των επικών ξολοθρεμών του άλλοτε, δεν οδηγούν άρματα μάχης, τα αεροπλάνα τους δεν σκιάζουν τον ήλιο, οι βόμβες δεν πέφτουν βροχή, στα χέρια τους δεν κρατάνε παράξενα όπλα. Είναι καλοντυμένοι, κομψοί χαμογελούν με τα κάτασπρα δόντια τους. Τα καλομανικιουρισμένα δάχτυλά τους δεν πατάνε σκανδάλες όπλων, άλλα παίζουν στα πληκτρολόγια των υπολογιστών τους και ξερνάνε τρόμο, σπίλωση, διασυρμό, συκοφαντία. Λοιδορούν και χλευάζουν, επιστρατεύοντας δολοφονικά στερεότυπα και χιλιοειπωμένα κλισέ, τους λίγους που τολμάνε να αντισταθούν να αμφισβητήσουν.

Ισοπεδώνουν κάθε αίσθηση ποιότητας, τροποποιώντας τον Έλληνα υπαρκτό άνθρωπο σε αμνήμονα γλεντοκόπο, αδιάφορο ουδέτερο πολτό, ανίκανο να οραματιστεί όχι μόνο τη σωτηρία αλλά και την προκοπή του.

Οργανώνουν έξω θεσμικά κέντρα «προτάσεων πολιτικής» για να χειραγωγηθεί κατάλληλα και καλύτερα η κοινή γνώμη για να περάσουν πιο εύκολα οι γραμμές του νεοταξίτικου προοδευτικού «νομοτελειακού πεπρωμένου» ή manifest destiny αν προτιμάτε.

Επεξεργάζονται την έννοια του πολίτη ώστε να πάψει να είναι πολιτικό υποκείμενο, αλλά ένα χωρίς ιστορική μνήμη καταναλωτικό αντικείμενο με ανάγκες ενστικτωδών απαιτήσεων αυτοσυντήρησης και ηδονής. Όλα αυτά επιτρέπονται, έτσι δεν είναι;

Πολεμήσαμε, αγωνισθήκαμε βασανισθήκαμε, «μας κόψανε στα δυό», για να είναι ο κόσμος ελεύθερος, ατέλειωτα ελεύθερός... Και σιγά-σιγά αυτά τα μαστόδοντα μας παραλαμβάνουν μεσ΄στα θεληματικά χέρια τους, κολακευουν τις παρακρούσεις μας, καλλιεργούν τις φοβίες μας, μας υποβάλουν πως μόνο εκείνοι μπορούν να μας νιώσουν και να μας παρασταθούν, εγκρίνουν απόλυτα την πρόθεσή μας να ξεκόψουμε από τους συνανθρώπους μας, ρίχνουν άφθονο λάδι υπουλότητας στη φωτιά του παραλογισμού. Κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα στην ιστορία, πλαστογραφούν, εξευτελίζουν τον κάποτε ελληνικό πολιτισμό, εκβαρβαρίζουν την αισθητική και με πλέγμα ανικανοποίητης κυριαρχίας, ικανοποιημένοι πια, μας ρίχνουν ματιές κρυφού μίσους, και λένε μέσα τους: «Επί τέλους μόνοι! Ήλθε ο καιρός να λογαριασθούμε».

Επεκτείνονται, υφαίνουν στο έδαφός μας το πλέγμα των υποκαταστημάτων τους και των σημείων πώλησης τους, αποβιβάζουν αμείλικτα το ισχυρό πυροβολικό των ανεξάντλητων οικονομικών τους μέσων, σκεπάζουν τους αγρούς και τις πόλεις μας με διαφημίσεις. Οι πωλητές τους, οι πράκτορες τους είναι ωραίοι όπως οι αξιωματικοί στις οπερέτες του Λεχαρ, είναι οι πιο καλοπληρωμένοι, με έκτακτα επιδόματα, ημερήσιες η πιο μόνιμες αποζημιώσεις, και οι πιο προβεβλημένοι από οποιονδήποτε και σε οποιονδήποτε κλάδο και αν βρίσκονται. Οι θυρεοί τους λάμπουν την νύχτα στον ουρανό μας, σκοτεινιάζοντας τις ψυχές μας ...

Και οι αναιμικοί μας έμποροι, βιομήχανοι, καραβοκύρηδες, ασθμαίνουν, σφίγγουν το χέρι των παλαιών πελατών τους και τους θυμίζουν τις «προσφερθείσες υπηρεσίες», το «όνομα του πατέρα τους», την αφοσίωση τους παλαιότερα! Καμιά φορά αγωνίζονται ακόμη για την διατήρηση των υπολειμμάτων αυτού που υπήρξε άλλοτε το βασίλειο των εταιρειών τους, για την διατήρηση αυτής της ανεξαρτησίας που είναι η υπερηφάνεια και η κληρονομιά τους, που είναι η πόρτα τους και ο πύργος τους. Για λίγο βγαίνουν από την ζάλη και την μέθη και ανίκανα και μισοζαλισμένα κάτι ζητάνε, κάτι προσπαθούνε, κάτι να κάνουνε, κάτι να σχεδιάσουν και αποτυγχάνουν οικτρά. Έπειτα κάποια μέρα ο ισολογισμός εκφράζεται αποφασιστικά, το παρελθόν τους σκεπάζεται και εξουθενώνονται.

Το τέλος τους κάπου θα γραφεί και θα χαθεί. Η ιστορία θα τους περάσει στα αζήτητα, μία απλή υποσημείωση.

Ο αόρατος ανταγωνιστής κατακτητής τοποθέτησε παντού τους έμπιστούς του, τους παρακεντέδες του και τα γραφεία του. Και οι δικοί μας βιομήχανοι, έμποροι, καραβοκύρηδες πολιτικοί κάθονται κάποια μέρα στο τραπέζι και υπογράφουν την πράξη της παραιτήσεως τους: διατηρούν τον οδηγό τους, το κότερο, την βίλα τους και το εξοχικό τους, αλλά δεν είναι πλέον, από την ημέρα εκείνη, παρά μόνο οι μίσθαρνοι και ανακλητοί εντολοδόχοι των αόρατων αυτοκρατοριών.

Με πολλή ευγένεια ψελλίζοντας «ιδού η εταιρεία σας!» και με ικανοποιητικές αμοιβές απαλλοτριώνονται. Αποστερούνται από κάθε ίχνος εξουσίας καταντούν τέλος να είναι σαν κι εμάς υποστάσεις ουδέτερες, ευνουχισμένες, άκρως παθητικές, χωρίς πρόταση: οι πληβείοι των νέων Βασιλείων...

«Και τώρα, αγροίκοι ιθαγενείς, αφού υποταχθήκατε αγοράζετε, αγοράζετε όλοι», φωνάζουν οι ντελάδηδες των αόρατων αυτοκρατοριών. «Το αίμα σας ρέει για μας, ο κόπος σας συντηρεί τα χρηματοκιβώτια μας, ο ιδρώτας σας ποτίζει τις φυτείες μας, ο λήθαργος σας είναι η αμοιβή μας, όπως και η χαρά σας, κάθε μία από τις χαρές σας κάθε μια από τις κινήσεις σας. Πληρώνετε φόρους για το σπίτι και το κρεβάτι σας, για τα παιδιά και το ποδήλατο τους, στη εφημερίδα και στο κινηματογράφο, στο ψωμί και το κρασί. Στο φως και στο μετρό. Πληρώνετε φόρο όταν σηκώνεστε στις πέντε το πρωί για να πάτε στη δουλειά, πληρώνετε φόρο όταν φτιάνετε τον καφέ σας, ανάβοντας το πρώτο σας τσιγάρο, οδηγώντας το αυτοκινητό σας, αλλά και ακόμα χωρίς να τα κάνετε πληρώνετε φόρο τρώγοντας το φαγητό σας, πίνοντας το φραπέ σας κάνοντας καμάκι τα κορίτσια, εισπράττοντας τον μισθό σας, πλένοντας τα χέρια σας, ακόμη και όταν ζητάτε ένα κομμάτι σπάγκο από τον γείτονα σας. Η αυτοκρατορία μας είναι πολιτισμός και ο πολιτισμός μας η ίδια η ζωή σας. Πληρώνετε φόρο για την ζωή σας, για κάθε ένα από τους σφυγμούς της, για κάθε μια από τις εκδηλώσεις και τις επιθυμίες της. Είσαστε για μας μία αγορά, σας θερίζουμε όπως τους αγρούς, σας κόβουμε όπως τα σταφύλια στον τρύγο. Μας ανήκετε. Μας ανήκετε όπως οι δούλοι στις φυτείες του αμερικάνικου Νότου, που τους αγόραζαν μαζί με την φυτεία. Μας ανήκετε όπως οι μουζίκοι των ρώσικων χωριών, που τους πούλαγαν μαζί με τα χωριά. Είσαστε οι κούληδες που τους πουλάμε και τους αγοράζουμε και λογαριασμό δεν δίνουμε. Είσαστε ο υποχρεωμένος αγοραστής Είσαστε η συγκομιδή και εμείς σας αγοράζουμε. Σας αγοράζουμε και είσαστε η περιουσία μας.

Όλη την ζωή σας θα την περάσετε εργαζόμενοι και καταναλώνοντας για μας, αγαπητοί κύριοι, κυρίες και παιδιά.

Όλη η ζωή σα θα περάσει πληρώνοντας το φόρο σας σε μας. Είμαστε ο πολιτισμός σας, η ύπαρξη σας το είναι σας. Είμαστε η καλοπέραση που λένε οι εφημερίδες σας.

Και η καλοπέραση πληρώνεται. Δεν υπάρχει μέρος ή τρόπος να γλιτώσετε από την «πρόοδο», την «ελευθερία», την «δημοκρατία» δηλαδή από την εξουσία μας. Θα εργάζεστε, χωρίς να ξέρετε πώς, χωρίς να ξέρετε για ποιόν, θα καταναλώνετε χωρίς λόγο, θα παίζετε Ξυστό ελπίζοντας. Θα βρεθείτε στη Βοσνία στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ χωρίς να γνωρίζετε πώς, χωρίς να γνωρίζετε για ποιόν και γιατί. Είχατε γεννηθεί ελεύθεροι, ακούτε; Ελεύθεροι, και δεν καταλάβατε πως η ελευθερία σας έχει υπεξαιρεθεί, ούτε καταλάβατε από ποιόν. Την κρατάμε την ποσότητα της σάρκας! Και επί πλέον πετύχαμε και καλό βάρος. Για σας αγαπητοί Ελληνίδες, Έλληνες, η ζωή είναι γλυκειά και μην αμελείτε να σκύβετε όταν θα μιλάτε για μας».

Έτσι μιλούν οι ντελάληδες των αόρατων αυτοκρατοριών. Αλλά μην ψάχνετε τις σάλπιγγες και τα στολίδια τους. Είναι το μικρό κορίτσι στο ταμείο του Super Market που σας τα λεει όλα αυτά τείνοντας με χαμόγελο την απόδειξη του ταμείου. Η λούλουδου που προσφέρει στις κυρίες της παρέα σας το μπουκέτο λουλούδια στού Ψειρή.

Μας έκαναν «πολίτες» όπως ακριβώς στους στρατώνες μας έκαναν στρατιώτες. Το επάγγελμα του πολίτη επιδέχεται και αυτό, χωρίς αμφιβολία το πανωφόρι που κουμπώνει δεξιά η αριστερά, το κράνος στο κεφάλι και τα άρβυλα. Φοράμε την στολή του πολιτισμένου, ο αριθμός των ανοησιών, των ελαττωμάτων, των προκαταλήψεων και των ψεμάτων που έχουμε μέσα στον γυλιό μας ξεπερνά όσα μπορούμε να φανταστούμε.

Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι περηφανευόμαστε! Λυγίζοντας υπό το βάρος της αθλιότητας αυτής βαδίζουμε με την υπερηφάνεια ενός γαϊδουριού που κουβαλάει άγια λείψανα.

Φοβάμαι ότι κάτω από το σαμάρι οι ψυχές μας βγάζουν ένα είδος σπασμένου ήχου, εκβάλλουν μία παράξενη φωνή, άκαιρη ανησυχητική όπως αυτή των καθυστερημένων, που κοιτάμε με κατάθλιψη.

Αλλά δεν την ακούμε. Καμιά φορά στην νύχτα μας υπάρχει κάποια αναλαμπή φωτός. Αντιλαμβανόμαστε για μια στιγμή την βρωμερή μυρωδιά του σάπιου με το οποίου ζούμε χωρίς να θρηνούμε κοιμισμένοι μέσα στην αθλιότητα μας. Και περιμένουμε ειρηνικά τον θάνατο, επιπλέον νομίζουμε ότι «ζήσαμε!»

Ελληνες και Ποντίκια....

Τα τελευταία χρόνια ένας εσμός δημοσιογράφων διανοούμενων και διαφόρων άλλων παραγόντων συναγωνίζεται στο να υπερασπίζεται μετά μανίας κάθε αυθαιρεσία του αμερικανοσαξωνικού άξονα Λυτό το εκφυλισμένο σύμφυρμα παρατάχθηκε με τον αγγλοαμερικανικό άξονα στην αιματηρή εθνο κάθαρση δεκάδων χιλιάδων Σέρβων και τη δολοφονία αθώων πολιτών από την Νατοϊκή Luftwaffe. Έχει βαλθεί να υποστηρίζει με πάθος και φανατισμό κάθε αυθαιρεσία του αγγλοαμερικανικού άξονα, κάθε παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, κάθε βιασμό της εννοίας Διεθνούς Δικαίου, κάθε νομιμοποίηση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καθολική και παντοτινή καταστολή της ανεξαρτησίας των λαών.Τα ανθρωπάρια αυτά έχουν μάθει να διασώζονται όχι με επίπλαστες δικαιολογίες άλλα με θωρακισμένες ψυχολογικές βεβαιότητες. Δεν ανησυχούν γιατί οι αξίες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ηθική αλληλεγγύη προς τα θύματα καταπίεσης και μαζικού εξανδραποδισμού δεν είναι ανάγκη να επιβληθούν ή να αναχαιτίσουν την γενοκτονία των Ιρακινών, των Αφγανών, τον εκπατρισμό των Παλαιστινίων η την εθνοκάθαρση στην Βόρεια Κύπρο. Οι εγχώριοι κλώνοι,. ερωμένοι του Χάντιγκτον σε όλες τις ιδεολογικοπολιτικές τους εκδοχές και συγκυρίες με τρομακτικές ανασφάλειες, επιθετικές φοβίες που γεννάει η ανορθόλογη φυγή στο μηδενισμό, τον πανικό που κρύβεται μέσα σε κάθε μαινόμενο ιδεολόγο ανοίγουν την κερκόπορτα από όπου περνάει η ξενοκρατία, η ξένη εξάρτηση και ο αυταρχισμός . Πάγια χαρακτηριστικά των ιδεολογικοπολιτικών εκλογικεύσεων της ντόπιας συντεχνίας των νεροκουβαλητών της Νέας Τάξης είναι η προσπάθεια απώθησης στο κοινωνικό περιθώριο κάθε προσπάθειας υπεράσπισης παραδοσιακών ιδιαιτεροτήτων, η αμφισβήτηση της φιλοπατρίας, τα αναμάσημα μαρξιστικών καταλοίπων περί διεθνισμού, η καλλιέργεια αμπελοφιλοσοφημάτων περί κοσμοπολιτισμού και παγκοσμιοποίησης που εμφανίζουν τις πατρίδες ως περιττές και η καλλιέργεια της θέσης ότι η υποταγή στην θέληση του ισχυρότερου αποτελεί, δήθεν, αναγκαιότητα στην οποία οι αδύναμοι θα πρέπει, δήθεν, να υποτάσσονται μονίμως και αδιαμαρτύρητα. Οι θέσεις τους κινούνται σε διανοητικό επίπεδο παιδαριώδους κραυγαλέου ανορθολογισμού με πολύ λογισμό, λίγη διαίσθηση, αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση. Η παρακολούθηση των διανοητικών τους ακροβατισμών γεννάει πανικό, ναυτία και εμετό.
Πολλοί θα αναρωτηθούν ποια είναι τα κίνητρα που οδηγούν τους αρλουμπολόγους αυτούς να βυσσοδομούν με τόση υστερική μανία κατά της Ελλάδος. Η κυρία Plame-Wilson(κλίκ)καί ο κύριος Kiesling(κλίκ) στα βιβλία τους μας έδωσαν μία ιδέα για το ποιός και πώς κινάει τα σχοινιά στις ασπόνδυλες μαριονέτες του Νεοταξισμού.
Καταλαβαίνουμε ότι μία μεγάλη χώρα όπως η Αμερική θέλει και μπορεί να υπερασπισθεί τα στρατηγικά της συμφέροντα στρατολογώντας, επιδοτώντας διαφόρους οσφυοκάμπτες που είναι έτοιμοι να ζευτούν και να σύρουν τον αραμπά της Νέας Τάξης.
Εκείνο που μας απασχολεί είναι. Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που διαστρεβλώνουν τις συνειδήσεις τους και τους κάνουν να αποκαλούν την Ελλάδα Odd country.....ή Greek Tiermondism, να εκφράζονται απαξιωτικά για τους Έλληνες που αντιστάθηκαν στο βιβλίο αίσχος και να τους ονομάζουν κηπουρούς, βοσκούς και καπετάνιους; Θέλουμε να μάθουμε, από που ορμώμενοι και ποια είναι τα κίνητρά τους ώστε αποκαλούν την ελληνική γλώσσα των 3000 χρόνων "ντοπιολαλιά"; Ποια είναι τα κίνητρα που τους καθοδηγούν ώστε να επιμένουν, με σαθρή επιστημοσύνη, να παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν αποκύημα της φαντασίας μερικών ρομαντικών του 19ου αιώνα; Σήμερα δε μετά την συνάντηση Καραμανλή- Πούτιν και την υπογραφή της συμφωνίας South Stream ένας φραγκολεβαντίνος να μας απειλεί θυμίζοντας τον Νάσερ και φαντάζομαι υπαινισσόμενος τον πόλεμο των Έξη Ημερών.
Για να δοθεί απάντηση θα χρειαζότανε να επιστρατευθεί ολόκληρο επιτελείο από ψυχολόγους, ψυχιάτρους, κοινωνιολόγους. Και όμως η απάντηση είναι απλή. Την έδωσε ένας πρώην πράκτορας της KGB, - μόνον ο Κούλογλου θα φιλοξενεί πρώην πράκτορες - ο οποίος πριν αυτομολύσει στην Δύση υπηρέτησε στο Τόκιο. Στο βιβλίο του ON THE WRONG SIDE: MY LIFE in the KGB ο Stanislav Levchenko. μας προσφέρει τα μυστικά της τέχνης του στρατολογείν πράκτορες και πρακτορίδια. Την συνοψίζει σε ένα απλό ακρωνύμιο M(oney). I(Ideology). C(ompromise). E(go). Το ακρωνύμιο MICE μεταφράζεται στα Ελληνικά κατά μια φανταστική συγκηρία "ποντίκια"

Money. (Χρήμα) Η πρασινωπή μαγία αναμοχλεύει συνειδήσεις και τις κάνει να τραγουδούν και να χορεύουν στο ρυθμό που θέλει ο μέγας κλαριτζής του σύμπαντος.
Αν νομίζεται ότι φακελάκια παίρνουν μόνο οι γιατροί, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Φυσικά δεν είναι μόνο το μετρητό που βοηθάει Υπάρχουν υποτροφίες, Συνέδρια με τα έξοδα πληρωμένα και το κάτι τις, θέσεις επισκέπτη καθηγητή ή καθηγήτριας σε κάποιο πανεπιστήμιο πέραν του Ατλαντικού, Yale, Princeton, Tufts, και λίγο Harvard και μαζί με όλα τα άλλα παρά λίγο να πάει η νησίδα Πάτροκλος σ΄άλλα χέρια. και φυσικά δημοσιογράφοι(κλίκ).

Ideology (Ιδεολογία) Η ιδεολογία ήτανε η κινητήριος δύναμής την εποχή του Μεσοπολέμου και του Πρώτου Ψυχρού Πολέμου. Το τέλος του κομουνισμού που φλόγιζε και έδινε έμπνευση για αγώνες άλλαξε το ιδεολογικό υπόβαθρο. Σήμερα το περιβάλλον, τα "ανθρώπινα δικαιώματα " παίζουν τον ρόλο που έπαιζε η πάλαι ποτέ κραταιά ιδεολογία. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλι και αγωνίζονται για το περιβάλλον όπως η δράση των περιβαλλοντολόγων στην Αλεξανδρούπολη, η τα ανθρώπινα δικαιώματα "μειονοτήτων" κατά σύμπτωση εκεί που υπάρχουν συμφέροντα και περνούν αγωγοί.

Compromise (Φόβος μην εκτεθούμε) Ο καθένας έχει κάποιο μυστικό που προσπαθεί να το κρύψει. Μετά την κατοχή πολλοί δωσίλογοι πήρανε τα πιστοποιητικά των Εγγλέζων για καλές δήθεν υπηρεσίες και φυσικά έκανα τα πάντα να τα εξαργυρώσουν, όπως κατά την διάρκεια του αγωνα της Κύπρου. Πόσοι είναι αυτοί που σήμερα παίζουν τον αντιστασιακό και ας μην είχαν αφήσει επωμίδα αξεσκόνιστη και πουλί απεριποίητο κατά την εποχή της Χούντας. Το φάντασμα της Χούντας τους κυνηγάει και θα χορέψουν κατά πως πρέπει για να μην εμφανιστεί ξαφνικά κάνα χαρτάκι από τα αρχεία του ΕΑΤ-ΕΣΑ ή από τα καμμένα αρχεία του στρατιωτικού ακολούθου στο Παρίσι...

Ego (Εγώ). Πόσες ταλαιπωρημένες υπάρξεις, νομίζουν ότι είναι μεγάλοι δημοσιογράφοι, ποιητές, λογοτέχνες , πολιτικοί αναλυτές αλλά δεν είναι παρά τσιράκια του νεοταξισμού. Πόσοι πρώην διορθωτές που το παίζουν μεγάλοι και εμπνευσμένοι συγγραφείς και αρθρογράφοι οφείλουν την ύπαρξή τους στο ότι τα έχουν καλά και ακολουθούν τις παραγγελιές της Νέας Τάξης.

Τα ντόπια MICE είναι τα τρωκτικά που ροκανίζουν την ύπαρξη της χώρας.

Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται...αλλά διδάσκει...

Απελευθέρωση των μεταφορών

Σήμερα οι ιδιοκτήτες φορτηγών Δημόσιας Χρήσης δεν εκβιάζουν απλώς το κοινωνικό σύνολο. Παρανομούν. Δεν απεργούν μόνο –όπως έχουν δικαίωμα–, αλλά εμποδίζουν βιαίως και τη διακίνηση πετρελαιοειδών και άλλων προϊόντων από οχήματα ιδιωτικών εταιρειών. Και όλα αυτά όχι απλώς με την ανοχή της Πολιτείας, αλλά ουσιαστικά με τη σιωπηρή προτροπή της.

Ο κλάδος των εμπορευματικών μεταφορών αποτελεί κλειστό επάγγελμα. Αυτό σημαίνει ότι η Πολιτεία δεν επιτρέπει σε όποιον θέλει να ανταγωνιστεί για τα κόμιστρα. Ετσι δημιουργείται ένα οιονεί μονοπώλιο: οι αυξήσεις ορίζονται κατ’ έτος με υπουργική απόφαση και είναι στη διακριτική ευχέρεια των ιδιοκτητών φορτηγών να τις δεχθούν ή άλλως να θέσουν σε ομηρία ολόκληρη την κοινωνία.

Ελπίζουμε ότι η διένεξη της κυβέρνησης με τους ιδιοκτήτες φορτηγών να τελειώσει σύντομα. Οι καταναλωτές όμως θα παραμείνουν θύματα αυτού του οιονεί μονοπωλίου, αφού –σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ– ο διοικητικός ορισμός του ύψους των κομίστρων αυξάνει τον Γενικό Δείκτη Τιμών Καταναλωτή κατά 0,2-0,3 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως.

Ηρθε, λοιπόν, η ώρα να απελευθερωθεί η αγορά των εμπορευματικών μεταφορών, όπως έξαλλου έγινε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.

Hμερομηνία : 13/5/08 Καθημερινή


Δεν ξέρω αλλά θυμήθηκα μία άλλη απεργία φορτηγατζήδων που κατέβασε την κυβέρνηση Αλλιέντε στη Χιλη 11/9/1973 .....Ατιμο South Stream.....Αντε και τι έχουμε να δούμε ακόμα εμεις οι συνομωσιολόγοι....

Αλήθεια μέτρησε κανείς πόσα δάση μας έχουν μείνει. Γιατί διάφοροι παράξενοι προσπαθούν να μας προετοιμάσουν μιλώντας ήδη για χωματερές!....

Εμείς δεν Ξεχνάμε...

Καραολής-Δημητρίου 10 Μαϊου 1956(κλίκ)


Σαν σήμερα "μερα μαγιού(κλικ)" οι Εγγλέζοι τους έστειλαν στην κρεμάλα.

"we (the United States) had nothing to do with it"*. Αυτή την απάντηση πήρε ο Έλληνας πρέσβης στην Ουάσινγκτον, απο έναν γραφειοκράτη του State Department όταν έτρεξε 9 Μαίου να εκλιπαρήσει για την σωτηρία τους.
Ολοι οι παρατρεχάμενοι του νεοταξισμού θέλουνε να το ξεχάσουμε.

*Memorandum of conversation, 9 May 1956, Box 3276, RG59, State Department Records USNA. Οπως αναφέρεται στο βιβλιο: Britain and the Cyprus Revolt, Robert Holland, σελ. 130.
Αντίθετα ο "δικός" μας Στεφανίδης (Stirring the Greek Nation) το αγνοεί όπως αγνοεί ότι υπήρξαν 4 νεκροί στην Αθήνα και μιλάει για τραυματίες μόνο!

Συνωμοσιολογία...;

Η συνεργασία της μαρξιστικής αριστεράς (της μη ελεγχόμενης από το Κρεμλίνο αριστεράς) με την CIA, κατά την διάρκεια του Πρώτου Ψυχρού Πολέμου είναι η πλέον τεκμηριωμένη υπόθεση. Υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία. Χαρακτηριστικά αναφέρω:

1. Who Paid the Piper?: CIA and the Cultural Cold War (Σημαντικό βιβλίο)

http://www.amazon.co.uk/Who-Paid-Piper-Cultural-Cold/dp/1862073279

Origins of the Congress for Cultural Freedom, 1949-50 (Η άποψη της CIA)

https://www.cia.gov/csi/studies/95unclass/Warner.html

I'm glad the CIA is 'immoral'

Thomas W. Braden, The Saturday Evening Post, 20 May 1967, page 10 – 14 (Ο υπεύθυνος της CIA)

http://www.cambridgeclarion.org/press_cuttings/braden_20may1967.html

Διαβάζοντας τις ανωτέρω βιβλιογραφίες μπορούν, όσοι θέλουν, να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Σήμερα που οι ΗΠΑ έχουν προχωρήσει σε μια μείζονα πολιτικό-στρατιωτική επίθεση για την κυριαρχία του κόσμου. Η Washington χρησιμοποιεί το σύνθημα «τρομοκρατία ή δημοκρατία» ακριβώς όπως, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πόλεμου , χρησιμοποιούσε «Κομμουνισμός ή Δημοκρατία». Και στις δύο περιπτώσεις στρατολόγησε και χρηματοδότησε, οργανώσεις, διανοούμενους και δημοσιογράφους για να εξουδετέρωση τους αντιπάλους της και όσους αντιστέκονται στα σχέδια της .

Σημείωση:Για όσους/όσες θέλουν περισσότερα ας πάνε google CIA Non Communist Left

"Ανεξάρτητη" ελληνική δικαιοσύνη.....

Ο υπουργός δικαιοσύνης αποφάσισε να εξασκήσει την δικαιοσύνη όχι με λόγια αλλά και πράξεις. Ζήτησε τον πειθαρχικό έλεγχο του δικαστή που απεφάσισε την απόσυρση του Ζιγκ Ζαγκ από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Κατά τα άλλα η ελληνική "δικαιοσύνη" είναι ανεξάρτητη! Ας γελάσουμε... Ο κύριος Χατζηγάκης καλά θα κάνει να ξαναδιαβάσει το βιβλίο του "ΨΗΓΜΑΤΑ γνώσης και σοφίας" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004) μπορεί να βρει χρήσιμη την ρήση του Μυριβήλη.."Η δικαιοσύνη βαστά σπαθί. Σαν της πάρεις το σπαθί απομένει μόνο με τη ζυγαριά. Αυτή την έχουν μόνο οι μπακάληδες". σελ. 120. Εκτός βέβαια αν ο κύριος υπουργός γράφει μόνο ψήγματα, για να μας δείξει πόσο "σοφός" νομίζει ότι είναι, και την πραγματική σοφία την γράφει στα παλιά του τα παπούτσια υποταγμένη στα μικροκομματικά του συμφέροντα. Δεν πρέπει να χάνει καιρό, πρέπει να ξαναδιαβάσει το βιβλίο του, μήπως και φωτιστεί από τα λόγια του Ρεζίς Ντεμπρέ "Υπάρχουν δύο νόμοι: ο νόμος του κράτους και ο νόμος της ζούγκλας. Ο νόμος για όλους και ο νόμος του δρόμου - εκεί όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό".σελ 120 Ο κ. Χατζηγάκης παρέδωσε τον νόμο δεμένο χειροπόδαρα στο φωνακλάδικο πεζοδρόμιο προς χάριν της αυτιστικής αριστεράς και μιάς έμπουσας που ονειρεύεται διπλοκέφαλες ψωλές. Ο δικαστής κύριε υπουργέ, οπώς κάθε φοιτητής της νομικής ξέρει, δικάζει με γνώμονα την συνείδηση του και τους νόμους, γι αυτό υπάρχει και Εφετείο. Ο υπουργός φαίνεται ότι ξέχασε τα λόγια του Σατωμπριάν: "Αν επιτραπεί ποτέ η παραβίαση της δικαιοσύνης υπο το πρόσχημα του κοινού καλού, δείτε που θα μας οδηγήσει αυτό: είστε σήμερα ο ισχυρότερος, σκοτώνετε για την ελευθερία την ισότητα, την ανεκτικότητα - αύριο θα είστε ο πιο αδύναμος και θα σας σκοτώνουν για την δουλειά, την ανισότητα, τον φανατισμό", σελ 121, εκτός αν ο κύριος υπουργός έχει ενστερνισθεί και θαυμάζει το ναζιστικό "περί κοινού αισθήματος δίκαιο". Σ' αυτήν την περίπτωση μάλλον το βιβλίο του αξίζει όσο και το ζιγκ ζαγκ....

Η "Έκθεση Ζιγκ-Ζαγκ"

Μιάς και κύριος Χατζηγάκης, ο υπουργός μας της "δικαιοσύνης" αποφάσισε να επέμβει προς χάριν του μουνιού και των πισινών της Έρση Σωτηροπούλου. Μπορεί να του έχουνε μείνει τραυματικές καταβολές από τον καπετάνΓκαγκά!... Εμείς θα ασχοληθούμε με την Έκθεση Ζιγκ-Ζαγκ. Την περιμέναμε πώς και τι. Επιτέλους μας ήλθε η πολυπόθητη "έκθεση" του State Department. Συντάχθηκε από ανθρώπους που τρέφουν βαθύ αταβιστικό μίσος εναντίον κάθε τι που ακούει στο όνομα Ελλάς. Το να μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα οι σημαδεμένοι με πολυποίκιλα συμπλέγματα μειονεξίας μιγάδες του State Department ακούγεται σαν βρισιά. Προκαλεί αηδία και αποτροπιασμό μια έκθεση που προέρχεται από την χώρα που ο πρόεδρος της τιμήθηκε ως "The Terror President", The New York Review of Books, May 1, 2008. Θρασύτατα σαν ύαινες κλαψουρίζουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαθρομεταναστών, όταν στην χώρα τους οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι κυνηγιούνται σαν αγρίμια, από άτυπες πολιτοφυλακές συμμορίες, μέσα στις ερήμους της Arizona και του New Mexico και κλίνονται για να σαπίσουν στα κολαστήρια της Migra (υπηρεσίας μετανάστευσης). Ποιος θα μιλήσει για την Maricopa της Arizona όπου τα τσιράκια του σερίφη σταματάν οποιονδήποτε δεν είναι ξανθός με γαλανά μάτια για να το ψαχουλεύουν. Πριν ένα χρόνο περίπου οι οπλισμένοι σαν αστακοί μπράβοι της Migra μπουκάρανε σε ένα εργοστάσιο στο New Bedford, MA μπαγλάρωσαν όποιον και όποια δεν είχε "papier" ή "ausweis" του φόρτωσαν σε αεροπλάνα και "άλλους για Texas τράβηξαν και άλλους για το Maine" κλίνοντας τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πίσω τους άφησαν μωρά, ανήλικα παιδιά που ψάχνανε για την "γλυκιά τους μάνα" γιατί γεννημένα στοΑμέρικα ήτανε υπήκοοι και δεν μπορούσαν να τα ακουμπήσουν. Το τι θα κάνανε κανείς δεν νοιάστηκε. Ούτε βέβαια οι ρέκτες του State Department που ξέρουν τα πάντα για όλους τους άλλους εκτός από την χώρα τους. Δεν μπορώ να πιστέψω το θράσος και την ύβρι αυτών των ανθρώπων. Ξαφνικά έγιναν οι θεματοφύλακες των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", όταν πλάι στο Χαϊδάρι, τα κολαστήρια της Γκεστάπο της οδού Μέριλιν και τα υπόγεια της Kommandatur της οδού Κοραή φιγουράρει το Guantanamo, πραγματικό μνημείο του πολιτισμού της Νέας Τάξης Κάποτε μας είχαν πει ότι βασάνιζαν μόνο οι εγκάθετοι του Χίτλερ και η Γκε Μπεού του Στάλιν. Το να δεχόμαστε εκθέσεις από το State Department περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλες παρλαπίπες για μας τους Έλληνες είναι προσβολή. Προσβάλλεται η μνήμη των χιλιάδων Ελληνίδων και Ελλήνων που πέρασαν από τα κολαστήρια της Γκεστάπο, όταν μας κρίνουν οι άνθρωποι που η χώρατους νομιμοποιεί τα βασανιστήρια. Ο Χιμλερ στο καζάνι της κόλαση που βράζει, γελάει με αγαλλίαση. Και για να μη ξεχνάμε. Στην Νυρεμβέγη δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και κρεμάστηκαν οι commanders in chief και όχι οι μπόγηδες της Γκεστάπο. Εν πάσι περιπτώσει το State Department την δουλειά του κάνει, και την κάνει πολύ καλά, αν κρίνουμε από την σιωπή των διαφόρων μαλάκιων του προοδευτισμού και της ροζέ αριστεράς που έχουν κολλήσει στην καρίνα του εξουθενωμένου, ηθικά και πολιτικά βαποριού της Ελλάδας, τρέφονται από του βούρκους και τα λήμματα των μυστικών κονδυλίων και επιδοτήσεων και το εμποδίζουν να πλεύσει. Που είναι οι διάφορες συντεχνίες και κοινωνίες. Που είναι ο πολύς κύριος Παπαχελάς να υπερασπιστεί την Πατρίδα του ή ο καλός, μειλίχιος και γεμάτος σοφίαΕλλις. Δεν θα μνημονεύσουμε τους διαφόρους άλλους ξερόλες της Νέας Τάξης αυτοί περιμένουν παραγγελία για να παίξουν, όπως την πήρανε για το Θιβέτ. Το κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη έχει την τιμητική του. Αν υπήρχαν πραγματικοί βουλευτές και όχι βολευτές θα έπρεπε να έχουν ξεσηκωθεί μετά βδελυγμίας και να καταδικάσουν την κατάφωρη επέμβαση στα εσωτερικά τής χώρας αλλά μάλλον τους ενδιαφέρουν ποιο πολύ τα κωλομέρια της Έρση