Το ανθρωπάκι της βιας

Ο σύντροφος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μικρόψυχο ανθρωπάκι ξεχαληνωμένο στην ασυνειδησία, ένας αισχρός υποκριτής. Εθισμένος,στα όρια της εξάρτησης, στη δημαγωγίας της ατάκας δεν του έφθανε η "κινηματική βία" του Βέλτσου ή τα "συγκεκριμένα ποσά βίας" του συνασπισμένου εκπροσώπου του "λούμπεν του φραπέ" κατάντησε να επιστρατεύσει και τον Διονύσιο Σολωμό για να νομιμοποιήσει την βία της αριστεράς λαίλαπας που βασανίζει την χώρα. Ο σύντροφος του ΣΥΡΙΖΑ αδύναμος να ολοκληρωθεί σαν άτομο με ιδιοσυγκρασία αρρωστημένη, ίσως από κάποια βαριά κληρονομικότητα, έχει παρατηθεί παθητικά στην μοίρα του και στις ορέξεις της με ένα τρόπο στρυφνό και πολύπλοκο και λογική επιτηδευμένου πιθήκου. Μη μπορώντας να κουβαλήσει ολόκληρη την ύπαρξή του μισεί τον εαυτό του και την κοινωνία έχοντας στήσει μάχη μαζί της. Έχει μεταλλάξει την ύπαρξη του σε ένα τεράστιο τίποτα. Γι αυτόν δεν έχουν πλέον νόημα η άμιλλα της πολιτικής, ο διάλογος. Δεμένος χειροπόδαρα πάνω στις έμμονες ιδέες του τρέχει βογκά, και πασχίζει. Στο λίγο μυαλό του έχει εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν ζει πλέον μέσα στην κοινωνία. Απλά περπατάει μέσα της με την κουκούλα περασμένη στο άδειο του κεφάλι, ένας δειλός φανατικός της βίας. Τραγική ύπαρξη, αμετακίνητα παγιδευμένη, με το χρόνο να του ροκανίζει τα ποδάρια και την αποτυχία να αναδύεται εμπρός στο πρόσωπο του σαν λευκή παγερή σελήνη, γκονγκ τεράστιο που ηχεί στα αυτιά του το μέγα, απέραντο και ανίκητο μηδέν. Ζει μέσα σε ένα σκληρό όνειρο.

Ο άνθρωπος αυτός είναι η εικόνα της αριστεράς που παρήκμασε, γέρασε, αρτηριοσληρώθηκε και πριν καλά-καλά ωριμάσει, μολυσμένη απο μία τεχνική σκέψη, πέθανε. Μεθυσμένη από την παντοδυναμία της, κυλίστηκε με ηδονή μέσα στις "διακριτικές χαρές της μπουρζουαζίας". Ναρκωμένη από τις εύκολες και ενορχηστρωμένες "επιτυχίες" της, αυτοθαυμαζόμενη απο κοσμικά σαλόνια και από επιτηδευμένα φερέφωνα, στο τιμόνι της BMW της περιορίστηκε τελικά στο μηρύκασμα και μονότονη επανάληψη ενός μονοδρομικού μαρξιστικού τυφλοσούρτη, συνεχώς διαψευδόμενο από τα γεγονότα και την πραγματικότητα. Είχε σπασμούς μέσα σε μία φαντασίωση εξουσίας. Τυλίχθηκε στον μύθο της "πάλης των τάξεων", στα αντιδραστικά της όνειρα, στις μεταφυσικές αναφορές της, την θεμελιώδη παρελθοντολογία.

Όποια πέτρα και να σηκώσεις θα βρεις διαλεκτικούς σαν αυτόν που προπαγανδίζουν την προλεταριακή απλότητα, τις σερνικές γεροντοκόρες που ποτέ δεν τους έχει προταθεί η εξουσία. Και όλοι τους θέλουν να ρίξουν το δέντρο γιατί δεν φθάνουν τους καρπούς του. Μέσα στο διανοητικό παραλογισμό τους, τον πλινθοκεραμισμό των γνώσεων τους, και την ανυπαρξία οποιασδήποτε συγκράτησης ή μετρήματος κυριαρχούμενοι από συμπλεγματικά ιδεολογήματα αγωνίζονται σπασμωδικά να επιβάλλουν την χοντροκομμένη τους άποψη.

Η βία που με κυκλοθυμική μανία διακηρύσσει ο άνθρωπος αυτός έχει μία δυναμική όσον αφορά τον στόχο της. Οι επαναστάτες του 1821 με βία μετρούσαν τη γή, γιατί για κείνους η βία, και η φωτιά ήταν το λογικό μέσο για να πετύχουν το στόχο τους, την απελευθέρωση της Ελλάδας. Για τον άνθρωπο αυτόν και το παρακράτος του ΣΥΡΙΖΑ η βία είναι μία διέξοδος στην υστερία τους. Ισχύει απόλυτα για αυτόν τον κοινωνικό ντελβέ η ρήση του Σαλβόρ Χάρντιν από το "οι Δήμαρχοι" Η Γαλαξιακή Αυτοκρατορία του Ισαάκ Ασίμωφ: "Η βία είναι το τελευταίο καταφήγιο των ανικάνων".

Μας ενοχλούν αφάνταστα οι τύποι σαν αυτόν και την συμμορία του. Το ένστικτο μας λέει ότι υπάρχει κάτι αφύσικο και παράξενο στην επιθυμία τους να το παίζουν φτωχοί όταν όλοι αγωνίζονται να ξεφύγουν από την φτώχεια . Μήπως έχουμε άδικο; Μέχρι τώρα οι τραμπούκοι του σημερινού Gladio, με τις πλάτες γερά καλυμμένες, στο όνομα του λαού, καταστρέφουν την περιουσία του ,τα Πανεπιστήμιά του, τα σχολεία του, τα μαγαζιά του, τα αυτοκίνητα του. Κανένας δεν τολμάει να πάει κατά τα χρυσά γκέτο της πλουτοκρατίας σε αυτούς που πράγματι ρουφούν το αίμα της Ελλάδας και διαλεκτικά μετατρέπουν τον ιδρώτα και το βιός τής χώρας σε βίλες και κότερα και να τους μετρήσει με την βία. Σιγά μην πάνε κατά Πολιτεία η Πανόραμα. Χαζοί είναι να κάψουν την BMW του μπαμπά ή το Cayenne της μαμάς. Σιγά μη χαλάσουν την Σχολή Μωραΐτη και το Λύκειο Μακρή. Ζουν μέσα σε ένα σκληρό όνειρο με το δεκαπέντε ή είκοσι τις εκατό του εαυτού τους. Πρέπει να μεγάλωσαν στην τύχη, μέσα στις ερημιές και στη σιωπή, σαν άθλια αγρίμια που τα ξαμολήσανε, ο λαμόγιας μπαμπά και η μποβαρίζουσα μαμά, μέσα στο μπουρδέλο της κοινωνίας να αρπάξουν και αυτά το κομμάτι τους, αναλώσιμα προκατασκευασμένα ζωάκια απαραίτητα για να λιπάνουν την αιώνια κρεατομηχανή του κόσμου. Η απαραίτητη κοπριά, ο ανθρακίτης που πυρώνει το καυστήρα και κινεί εσαεί τις μηχανές που περιπλέκουν την κατάσταση και φτιάχνουν την πραγματικότητα και τον ρυθμό της, η πιο φτηνή καύσιμος ύλη του κόσμου. Δεν χρειάστηκαν σκοτεινά ορυχεία και γεωτρήσεις στα έγκατα της γης για να ρθει στο φως. Στην Φιλοθέη, την Πολιτεία και το Ψυχικό αυτό το είδος περισσεύει.

Αλλά, όπως σε όλα, υπάρχει και η αρνητική πλευρά γι΄αυτήν την ίδια την αριστερά. Ο εθισμός στην παντοδυναμία της τυφλής βίας, την κατέστησε ευάλωτη από τους "άγρυπνους" σκεπτόμενους της "δεξιάς", όχι του παλαιούς αρτηριοσκληρωμένους που ζητάνε συγγνώμη πριν καλά-καλά ανοίξουν το στόμα τους, αλλά τους νέους για τους οποίους οι έννοιες δεν έχουν χάσει τις λέξεις τους, ούτε οι λέξεις τις έννοιές τους.

Μπροστά σ΄ αυτήν την αξιοθαύμαστη αναίδεια του ξεκουρδισμένου ανερμάτιστου συντρόφου και της συμμορίας του ΣΥΡΙΖΑ, οπαδών ενός δόγματος στο όνομα του οποίου έχει παραδοθεί στην λεηλασία και την καταστροφή η πατρίδα μας και που παρ΄όλα αυτά εμφανίζονται , με το χέρι στην καρδιά και το γαρύφαλλο στο πέτο, σαν υπερασπιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας, οι νέοι της Ελλάδας ας απαντήσουν με ένα τεράστιο γέλιο και ας συνεχίσουν την αγωνιστική τους πορεία. Το σήμερα, το αύριο, το μέλλον είναι εδώ σ΄αυτήν την ξέρα που κατοικούμε. Δεν μας περιμένουν τα LSE, Harvard, Yale, Imperial που οι θιασώτες της βίας στέλνουν τα παιδιά τους. Το μέλλον είναι εδώ και μας ανήκει.

Άρης Αλεξάνδρου, Το μαχαίρι

Όπως αργεί τ' ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κ' οι λέξεις ν' ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιπαστείς
απ' τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.