Δήμου ο Δυτικός....

Θέλω μια Ελλάδα με Έλληνες αλλά χωρίς "ελληνάρες" γιατί μας βλάπτουν ανεπανόρθωτα.
Θέλω μία Ελλάδα χωρίς αντί-δυτικούς, αντί-Αμερικανούς, αντί-οτιδήποτε γιατί είναι μόνο αντί.
Μία Ελλάδα με αυτοπεποίθηση που γενναιόδωρα θα άφηνε το όνομα Μακεδονία στους γείτονες χωρίς να παθαίνει υστερία.
Ευχαριστώ. Νίκος Δήμου

Με αυτές τις τρεις φράσεις ο κύριος Δήμου έδωσε το στίγμα το τί είναι και τι πιστεύει.
Η προσοχή όλων επικεντρώθηκε στην τελευταία του πρόταση:

"Μία Ελλάδα με αυτοπεποίθηση που γενναιόδωρα θα άφηνε το όνομα Μακεδονία στους γείτονες χωρίς να παθαίνει υστερία.",

η οποία και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών κοσμητικών επιθέτων και ότι μπορούσε να φανταστεί ο κάθε αγανακτισμένος Ελληνας. Εμείς τον αποκαλέσαμε "Μεγάλο Ιεροεξεταστή"(κλικ). Όμως μέσα στην αγανάκτηση για το ατόπημα του για το όνομα της Μακεδονίας μας ξέφυγαν οι λέξεις κλειδιά "χωρίς αντι-δυτικούς". Είναι οι λέξεις ανθρώπου που έχει πλέον εγκαταλείψει το ευγενές άθλημα της αναζήτησης και προτιμάει την δογματική πίστη στο "μεγαλειώδες και ανιδιοτελές τίποτα"

Ο κύριος Δήμου δεν είναι ανθέλληνας, μισέλληνας η οτιδήποτε άλλο του προσάπτουν. Ο Π. Πιπινέλης για το Γεώργιο Β είχε γράψει στη βιογραφία του ότι "ήταν Αγγλος στη ψυχή" το ίδιο ισχύει για τον Δήμου. Ο άνθρωπος αυτός είναι Γάλλος, Γερμανός, Αγγλος, Ευρωπαίος ακόμη και Αμερικανός δεν είναι 'όμως Ελληνας. Ανήκει στην Ευρώπη του Καρλομάγνου που θεωρεί τους Ελληνες ανατολίτες μη Ευρωπαίους, μεσογειακές μύγες αμόρφωτες απλοικές, ξένες που ενοχλούν, επιθετικά κουνούπια απο τα έλη.

Η Δύση για την όποια τόσο επαίρεται και τον κάνει δυστυχισμένο που κουβαλάει την ελληνική υπηκοότητα απαξίωσε την χιλιετή ιστορία και τον πολιτισμό της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης. Η αποτελεσματικότερη ιστορική πλαστογράφηση που επιτεύχθηκε ποτέ, ήταν η μετονομασία αυτής της χιλιετούς αυτοκρατορίας σε "Βυζάντιο"

Γνήσιος φραγκοφορεμένος "ελληνας" έχει ξεχάσει την οργανική σχέση που συνδέει τον ελληνισμό από τα Ομηρικά έπη μέχρι σήμερα. Σπουδασμένος σε ξένα σχολεία με την συστηματική αποσιώπηση του έργου και της προσφοράς των ελλήνων συγγραφέων, όπως όλοι οι δυτικοποιημένοι, θαυμάζει τους Ιταλούς, τούς Γάλλους, τούς Γερμανούς συγγραφείς οι οποίοι είναι άκρως παραμορφωτικοί του ελληνικού πνεύματος.

Το σύγχρονο ελλαδικό κράτος φιλοδοξεί να απεμπολήσει το άμεσο ιστορικό παρελθόν του και την πολιτιστική του ιδιαιτερότητα, προκειμένου να καταστεί ένα μιμητικό αντίγραφο των δυτικοευρωπαϊκών κρατών.Εδώ και εκατόν ογδόντα χρόνια τώρα, ο Ελληνισμός, τραγικά συρρικνωμένος στο ελλαδικό κρατίδιο και με χαμένες τις πανάρχαιες ιστορικές του κοιτίδες, λειτουργεί μόνο προς την κατεύθυνση του εκδυτικισμού του, έχοντας απεμπλολίσει κάθε ενεργό πολιτιστική ιδιαιτερότητα και απογυμνωθεί από κάθε πολιτιστική δυναμική. Φυσικά όπως όλοι οι δυτικοποιημένοι ο Νίκος Δήμου ταυτίζει την Ευρώπη με την Δύση και συνεπώς δεν συμπεριλαμβάνει σ΄αυτήν την ελληνοορθοδοξη Ανατολή. Απλά κατά την συνήθεια των Δυτικών σφετερίζεται προς χάριν της Δύσης τις ρίζες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού που ξεκόβει με τον τρόπο αυτό από την Ελλάδα και τον προσαρτά στην Φραγκιά. Εξ ου και η προτροπή: "Μία Ελλάδα με αυτοπεποίθηση που γενναιόδωρα θα άφηνε το όνομα Μακεδονία στους γείτονες χωρίς να παθαίνει υστερία"
Κατά την συνήθεια των δασκάλων του Ευρωπαίων να μη θεωρούν οι Δυτικοί τους Ελληνες ως Ευρωπαίους μετά το τέλος του αρχαίου κόσμου και προ της εισόδου το 1981 στην Ευρώπη του Καρλομαγνου, μιλάει για "μία Ελλάδα". Εννοεί το φραγκοφορεμένο κρατίδιο του σήμερα Για αυτόν και τους ομοίους του η Ελλάδα τελείωσε το 526μχ με το κλείσιμο των τελευταίων φιλοσοφικών σχολών της Αθήνας και αναβιώνει στην Δύση. Δωρίζει την Αρχαία Ελλάδα στους Δυτικούς και την αφαιρεί απο τον κορμό του βυζαντινού και νέου ελληνισμού. Αγνοεί την οργανική συνέχεια και δημιουργική εξέλιξη του αρχαιοελληνικού πνεύματος στα αναστήματα των Καππαδοκών, Μάξιμου Ομολογητή, του Ιωάννη Δαμασκηνού, Γρηγορίου Παλαμά και τόσων άλλων. Δεν διδάχθηκε ποτέ ότι στην ελληνορθόδοξη ανατολή έλαβε χώρα η μεγαλύτερη σύντηξη, αυτή του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και της χριστιανική πίστης που υιοθέτησε το όνομα Ελληνορθοδοξία για να διαφοροποιηθεί από την Καθολική Εκκλησία της Ρώμης.

Ο Νίκος Δήμου φοβάται το περιθώριο. Οι πνευματικοί άνθρωποι κινούνται υποχρεωτικά στο περιθώριο γιατί μόνο ως περιφερειακοί απελευθερώνονται από την πνευματική δουλεία του κατεστημένου, αυτός αποφάσισε να ριχτεί στο κεντρικό ποτάμι της σάπιας πολιτικής που τον έφερε στην παρακμή του κομματισμού.

Το ερώτημα παραμένει: Ποιος θα αφήσει βαθύτερο στίγμα στην Ιστορία της Ελλάδας: ο Περικλής Γιαννόπουλος που το σώμα του αναπαύθηκε πνιγμένο στα νερά του Σαρωνικού. Ο δολοφονημένος από τους μπόγηδες του δυτικόφιλου Βενιζέλου Ιων Δραγούμης ή ο Νίκος Δήμου. Νομίζω ότι η καρδιά της Ελληνικής νεολαίας έχει ήδη αποφασίσει υπερ των δύο πρώτων.