Σώσμα κρασί σερβιρισμένο σε νέο ποτήρι....

Ο πρώην υπουργός και στέλεχος της μεγάλης “δημοκρατικής παράταξης” σύντροφος Αλέκος Παπαδόπουλος έδωσε μία βαρυσήμαντη συνέντευξη στον κύριο Παπαχελά στην εκπομπή “νέοι Φάκελλοι (28/3/2011). Τα είπε όλα! Έξω από τα δόντια! Αμέσως κινητοποιήθηκαν τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) να μας παρουσιάσουν τα λεγόμενα του σαν την απόλυτη σοφία.

Αχ! Αλέκο! Δεν μας είπες τίποτα καινούργιο. Το κόμμα σου έφερε την χώρα στην σημερινή κατάντια. Από την ημέρα που το ΠΑΣΟΚ (ΠΑνελληνια Οργάνωση Καθαρμάτων) άρπαξε την κυβέρνηση με το κούφιο σύνθημα “Αλλαγή” και ο λαός την εξουσία άρχισε η κατρακύλα στου κακού την σκάλα. Το κόμμα του ή η “μεγάλη δημοκρατική” έκανε δώρα στο εαυτό της, τα έδωσε όλα στην ανάγκη να γραπωθεί στην εξουσία. Ο Ανδρέας Παπανδρέου καλλιέργησε την ιταμότητα, την λαμογιά την απαξίωση των θεσμών. Επέβαλε στην ελληνική κοινωνία την χυδαιότητα των πρασινοφρουρών. Αρκούσε να ανήκεις στην Οργάνωση Καθαρμάτων του Ανδρέα για να μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Το φαυλοκρατικό σύστημα στην παπαδνρεϊκή του ολοκληρωση. Κάντε ό,τι θέλετε, αρκεί να με ψηφίζεται. Καταπατάτε τους νόμους. Διαγουμίζετε τα λεφτά του ελληνικού λαού. Μετατρέψτε τα διαλεκτικά σε βίλες και κότερα, σε BMW και σε πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Αρκεί να με ψηφίζετε. Τα πακέτα στήριξης, δισεκατομμύρια Ευρώ τόσα Ευρώ που δεν είχε δει η Ελλάδα στα 150 χρόνια ανεξαρτησίας, κατασπαταλήθηκαν ασύστολα και χωρίς αιδώ και ντροπή στην ικανοποίηση των απωθημένων της κοινωνικής στέρησης του λαού. Να γίνω κάποιος.

Έρχεται ο Αλέκος σαν τον εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσώντα άνδρα να μα πει τί; Αργησε! Μπορεί να τον ετοιμάζουν σαν την εφεδρεία των αρίστων που θα βγάλει την χώρα από το αδιέξοδο, θα φέρει εις πέρας την δυσάρεστη δουλειά του ξεπουλήματος. Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Οι Έλληνες ρωτάνε. Που ήσουν όταν ο πλούτος της χώρας ληστευόταν. Που ήσουν όταν τα Πανεπιστήμια οι ανίκανοι, αλλά ανήκοντες στην “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” τα μετέτρεπαν σε χωματερές των ελπίδων των νέων. Που ήσουν όταν τα σχολεία κατασκεύαζαν όχι Έλληνες πολίτες, αλλά αφισοκολλητές Που ήσουν όταν οι ανίκανοι για κάθε δραστηριότητα καταλάμβαναν θέσεις και αξιώματα με μόνο προσόν το πάχος των αφισών που είχαν κολλήσει. Μπορεί να έπεισε την μάζα, την αδιαφοροποίητη, την ουδέτερη, τα υποζύγια των ψήφων. Δεν έπεισε τους Έλληνες που για 35+1 χρόνια σιωπηλά δουλεύουν, καλλιεργούν, παράγουν χωρίς εκλεκτικές κομματικές συγγένειες. Δεν έπεισε τον αγρότη που δουλεύει την γή με αγάπη και μεράκι χωρίς να ζυγίζει το μπαμπάκι 10 φορές. Δεν έπεισε την δημόσια υπάλληλο που την είδα, με ευχάριστη έκπληξη, να ξεπερνά τον εαυτό της για να με εξυπηρέτηση. Υπάρχουν και αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Τα ΜΜΕ(ξαπατησης) θα βαφτίσουν τον Αλέκο στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, θα τον ραντίσουν με ύσσωπο και θα καθαρισθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος και έτσι αναβαπισμένο και καθαρό θα μας τον σερβίρουν σαν την εφεδρεία των αρίστων.

Ποιος φοβάται τον Φαήλο Κρανιδιώτη;

Στην RealNews της 26/3/2011 διαβάσαμε για την γαλάζια επανασταση των βουλευτών της ΝΔ. Ο Φαήλος Κρανιδιώτης έχει δημιουργήσει πρόβλημα στα ήσυχα στελέχη του κόμματος που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να μη δυσαρεστήσουν κανέναν. Ο λόγος του δυνατός και μεστός ταράζει το τέλμα της ΝΔ. Η ΝΔ για 35+1 χρόνια έχει αποδειχθεί ανίκανη να ψελλίσει κριτικό λόγο ενάντια στον αριστερίστικο “φωταδισμό” και την “προοδευτική” απολυταρχία που λυμαίνεται την χώρα και την κατέβασε στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα και σήμερα χτίζει και άλλα για να την κατεβάσει ακόμα πιο κάτω.

Τρόμαξαν τα παιδιά της ΝΔ με την παρατήρηση του Φαήλου ότι “ κόμμα και κυβέρνηση χωρίς ιδεολογία είναι σώμα χωρίς ψυχή” (Δημοκρατία, 16/3/2011). Τα διάφορα παραδείσια πτηνά της ΝΔ φοβήθηκαν ότι μπορεί να βρεθούν στην ανάγκη να αποκτήσουν λόγο, πιστεύω και ιδεολογία. Οι απεργοί της ενεργού δράσεως, σφραγίζουν τα χείλη και απέχουν σαν “πράοι ειρηνιστές από τον αγώνα κατά του Πασοκικού αμοραλισμού. Ιστανται με το όπλο παρά πόδα ελπίζοντας ότι η εξουσία θα πέσει στα χέρια τους σαν σάπιο φρούτο. Ξεσπάθωσαν κατά της “ομάδας του προέδρου” οι γαλάζιοι βουλευτές όμοιοι με θρησκόληπτους της παλαιάς Ρωσίας που αχρήστευσαν τις γενετήσιες ικανότητες τους, οι στερούμενοι σθένους, αποφασιστικότητας, πυγμής.

Σήμερα οι Έλληνες στενάζουν. Ζητάνε την υιοθέτηση από την ΝΔ μίας θαρραλέας εθνικής πολιτικής που να δίνει απαντήσεις στα πάντα. Ο Φαήλος Κρανιδιώτης έχει το θάρρος να προτείνει, να σηκώσει την σημαία του αγώνα και όμως τα γαλάζια στελέχη ξεσηκώθηκαν. Αντι για την ιδεολογία του αγώνα προτιμούν την φακιρική ανυπαρξία του ευδαιμονισμού και της ησυχίας. Τους βολεύει το ιδεολόγημα του “κοινωνικού νεοφιλευθερισμού”. Είναι ώραίο. Ακούγεται μυστηριακό άσχετα αν είναι σκέτη αντίφαση. Κοινωνικός και νεοφιλευθερισμός; Σε ποίο οικονομολογικό σύγγραμμα το βρήκαν οι εγκέφαλοι της ΝΔ. Είναι ένας δημιουργικός συνδυασμός λέξεων που διευκολύνει τους ηττοπαθείς, δήθεν λεπτεπίλεπτους λευκορώσους της ΝΔ και τους απαλλάσσει από την ανάγκη να μιλήσουν στους Έλληνες την γλώσσα της Αλήθειας, Να ξεσκεπάσουν την κενότητα του αριστερού λόγου που ταλάνισε τους Έλληνες για 35+1 χρόνια.

Κατά της όξυνσης της πολιτικής!....

Ο κύριος Μίλτος Παπαϊωάννου, βουλευτής ΠΑΣΟΚ, σήμερα (23/3/2011) στον RealFM συνομιλώντας με την πρασινοσκουφίτσα κυρία Κάτια Μακρή σχετικά με το γιαούρτωμα Πάγκαλου και το προγκάρισμα του Yorgo στην Σύρο καταφέρθηκε κατά της όξυνσης της πολιτικής στην χώρα μας. Τώρα που η οργή του κόσμου άρχισε να χαιδεύει το τομάρι των Πασόκων θύμήθηκε την “όξυνση” ξύπνησαν τα “δημοκρατικά” αντανακλαστικά του. Που ήταν ό κύριος Παπαϊωάννου όλα αυτά τα χρόνια;

Για 35+1 χρόνια οι Έλληνες έφαγαν στο πετσί τους την βία, την ασυδοσία, την διαστρέβλωση λέξεων και εννοιών των “προοδευτικών” δυνάμεων. Η ασυδοσία έγινε ελεύθερη έκφραση, η κατάληψης αντίσταση, η εγκληματικότητα παραβατικότητα η χυδαιότης τέχνη...

Για 35+1 χρόνια στα ελληνικά πανεπιστήμια κυριαρχούσε η βία και η παρανομία. Φοιτητές προπιλακίζoντανκαι δέρνονταν καθηγητες κυνηγιώντουσαν μέσα στις αίθουσες σαν αγρίμια.

Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης αναπτύχθηκε ένα γενικό αίσθημα καταστροφής και βίας. Η πολιτική ανυπακοή, μαζί με τις βίαιες διαδηλώσεις και την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, ήταν πάντα δικαιολογημένη, αν όχι ωραιοποιημένη, “κίνηματική βία” του Βέλτσου ή τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” του Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου. Αυτή η τάση αποδείχθηκε ανθεκτική στον χρόνο και στα παγκόσμια γεγονότα, ενώ προωθείτο και από τα μέσα ενημέρωσης. Όλες οι κυβερνήσεις για 35+! έμεναν άπραγες καθώς αναπτυσσόταν μια αναρχική υποκουλτούρα. Σε τακτά χρονικά διαστήματα και με αφορμή ποικίλα γεγονότα οι αναρχικοί επιδίδονταν σε βίαιες διαδηλώσεις και προκαλούν εκτεταμένες καταστροφές.

Τέτοιου είδους πράξεις ενισχύονταν από την παντελή απουσία κυρώσεων ελάχιστοι συλλαμβάνονταν και σχεδόν κανείς δεν τιμωρείτω. Η συμμετοχή στις αναταραχές αντιμετωπιζόταν ως μια διασκεδαστική, χαμηλού κινδύνου δραστηριότητα Η πολιτική, πολιτιστική και πνευματική ηγεσία της Ελλάδας δεν ήταν είχνει πρόθυμη να λάβει μέτρα κατά αυτής της αναρχικής υποκουλτούρας. Στην πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις την δικαιολογούσε, την υποκινούσε ή και την επιδοκίμαζε- κυρίως τα μικρά κόμματα της Αριστεράς, όπως και κεντροαριστερές εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας.

Τώρα που η “κινηματική βία” ή τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” έχουν στόχο το τομάρι, το πετσί ή τα μούτρα των Πασοκων ο κύριος Παπαϊωάννου βγήκε σαν τον έν πολλές αμαρτίες άνδρα να μας θυμίσει και να καταφερθεί “κατά της όξυνσης της πολιτίκής στη χώρα μας”.

Άργησες σύντροφε. Άργησες κατά 35+! χρόνια.....

Το γιαούρτωμα του κυρίου Πάγκαλου

Το γιαούρτωμα του κυρίου Πάγκαλου είναι τη τελευταία πράξη σε ένα θέατρο που παίζεται τον τελευταίο καιρό. Πολίτες μαζεύονται έξω από σπίτια πολιτικών, πολιτικοί προπηλακίζονται στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό ή και δέρνονται. Διάφοροι δήθεν θέλουν να εκφράσουν την αγανάκτηση τους κατά των πολιτικών κυνηγώντας τους παντού όπου βρεθούν. Είναι πράγματι για γέλια. Πρώτα πρέπει να γιαρτώσουν τους εαυτούς τους, να πάνε μπροστά στον καθρέπτη και να μουτζώσουν τον εαυτό τους γιατί ο κύριος Πάγκαλος και οι άλλοι πολιτικοί είναι εικόνα και ομοίωση αυτών πους τους διάλεξαν. Τους χειροκροτούσαν, τους επιδοκίμαζαν στριμώχνονταν κάτω από μπαλκόνια και ούρλιαζαν για τον αρχηγό τους ότι και αν έλεγε παγιδευμένοι στο σύνδρομο σκλάβου-αφέντη. Αυτοί που σήμερα γιαουρτώνουν τον Πάγκαλο είναι οι ίδιοι που επιβράβευαν σε επανειλημμένες εκλογικές αναμετρήσεις τον παπανδρεϊκό αμοραλισμό και μηδενισμό, η μάζα η παραιτημένη από τη σκέψη, την κρίση, την αξιοπρέπεια του λογικού υποκειμένου.

Για 35+1 χρόνια οι Έλληνες υπέστησαν μία άνευ προηγουμένου λοβοτομή, δέχθηκαν τα πάντα με παθητικότητα την υποβάθμιση της Παιδείας, της Υγείας, της Πολιτικής με αντάλλαγμα το γλύψιμο του κόκαλου των παροχών, την ώρα που οι αφέντες έτρωγαν το αρνί. Μπροστά στο κίνδυνο απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και οι τυραγνισμένοι Έλληνες να βγούνε από τα κομματικά μαντριά και να ψηφίσουν το άλλο το διαφορετικό, στήθηκε ένας μηχανισμός σωτηρίας.

Τα γιαρτούματα, τα γιουχαίσματα, οι προπηλακισμοί, οι ξυλοδαρμοί δεν είναι πάρα ένα καλοστημένο σκηνικό. Θέλουν να μας πούνε ότι τα άτομα φταίνε για τα κακά και την παρακμή. Είναι μια απελπισμένη προσπάθεια να κερδηθεί η μάχη των εντυπώσεων. Ας γελάσουμε! Οι διάφοροι κύριοι που υπέστησαν την “οργή” του λαού είναι παρά το κομμάτι ένος μηχανισμού που δούλεψε καλά τα 35+1 χρόνια της μεταπολίτευσης αμβλύνοντας της κριτικές μας αντιδράσεις, θεσμοθετώντας το ψεύδος, τον κοινωνικό μιθριδατισμό, μετασχηματίζοντας την κοινωνία σε αγορά. Εναν μηχανισμό που εμείς τον στηρίξαμε αχρηστεύοντας τις ζωτικές λειτουργίες του λογικού υποκειμένου, όπως είναι η αίσθηση της πραγματικότητας, η διάκριση των σημαινόντων απο τα σημαινόμενα, του απλά επιθυμητού απο το ρεαλιστικό δεδομένο.

Αφήστε τα γιαούρτια. Δώστέ τα σε καμιά γιαγιά ή τον παπού που τα 300 Ευρώ της σύνταξης τον έχουν φέρει στα όρια της πείνας. Σταθείτε εμπρός στον καθρέπτη και μουτζωθείιτε. Στις επόμενες εκλογές, πριν πάτε να ψηφίσετε ξαναστηθείτε μπρος στο καθρέπτη, και σκεφθείτε.

Εγώ τους διαλέγω.......

Το τέλος του "μεσαίου χώρου"....

Ζούμε σήμερα στον καιρό ενός διαφορετικού είδους οργανικού όντος, αυτό του ανθρώπου του “μεσαίου χώρου” του μεσαίου ανθρώπου, ο οποίος είναι ο άνθρωπος-έμπορος, ο μαζα-άνθρωπος, ο άνθρωπος καταναλωτικό αντικείμενο, ο άνθρωπος των υλικών αγαθών και ανέσεων προηγμένων σε τελικό στόχο και προοπτική. Ο άνθρωπος του «μεσαίου χώρου» δεν θέλει ρίξεις, δεν θέλει τομές, δεν θέλει φασαρίες. Θέλει μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν θέλει να πειραχθούν τίποτα απο εκείνα που τον βολεύουν. Το παρελθόν τού είναι βουβό . Το μέλλον δεν τον απασχολεί. Το παρόν του είναι το “βασίλειο του κανείς” των εμπορικών κέντρων που του χαρίζουν την ψευδαίσθηση της εντατικότητας και της πλησμονής. Οι αξίες έχουν μικρύνει. Η γη έχει στενέψει και πάνω της χοροπηδά ο μεσαίος άνθρωπος που τα μικραίνει όλα. Η ράτσα του είναι άφθαρτη, όπως του ψύλλου. Οι μεσαίοι άνθρωποι ειναι αυτοί που ζούνε πιό πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγώτερο. Δεν μετράν την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της. Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν. Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κατω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκιδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να προφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, απο κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και απο τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. Είναι οι άνθρωποι του “δώστα όλα”. Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των καμμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας.. Είναι οι άνθρωποι του “μεσαίου χώρου”, οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Εχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονοιούνται πώς τους ποδοπατούν.

Ο μεσαίος άνθρωπος ειρωνεύεται τα πράγματα που ξεφεύγουν από την φιλοδοξία του και την ευφυΐα του, οι οποίες είναι καθαρά και ουσιαστικά υπολογιστικές: “Αγάπη; Δημιουργία; Πάθος; Αγώνας; Ένταση; Ελπίδα; Απελπισία;...Τι είναι αυτά”; Έτσι ρωτά ο μεσαίος άνθρωπος και κλείνει πονηρά το μάτι ήσυχος, ασυνείδητος και ευτυχής. Εφεύρα την χαρά της ζωής κραυγάζει.

Εφεύραμε την χαρά μας λένε πρόεδροι, υπουργοί, πολιτικοί, όλοι χαμογελαστοί με τα επισκευασμένα και γυαλισμένα δόντια τους! Και όλοι με μιά νοικοκυρά στο πλευρό τους, όταν δεν είναι με παιδιά και εγγόνια. Μιλούν θρασύτατα για ελευθερία, δημοκρατία, ενώ προορίζουν την δουλεία για τον ηλίθιο λαό, εμπαίζουν ότι πιο ιερό και επιτίθενται οι μεν στους δε, κινούμενοι από ένα χέρι άπληστο, εγκληματικό, ισχυρό, οι άνθρωποι και οι απόψεις τους, σαν ματαιόδοξα αθύρματα. Σιχαμερές εικόνες μιάς ηλίθιας χαμέρπειας. Είναι οι νάνοι, που παριστάνουν δημόσια τον άθεο ή τον κοσμοπολίτη ή τον διεθνιστή και τεντώνονται να φθάσουν σε ύψος ώστε να φανούν γίγαντες. Στηρίζονται στην ευαρέσκεια του ανθρώπου του “μεσαίου χώρου”, το πιό βαλτωμένο, το πιο υποκριτικό κομμάτι της κοινωνίας. Δεν είναι “μεσαίος” ούτε “χώρος”. Είναι ένα αδρανές περιθώριο. Απεχθάνεται κάθε αναφορά σε ιδέες, προτάγματα, αξιακά πρότυπα. Δεν είναι κοινωνική κατηγορία. Δεν είναι πολιτική κατηγορία. Δεν είναι ιδεολογική κατηγορία. Είναι μία φούσκα που η γεμάτη φοβικά ανακλαστικά Νεά Δημοκρατία ανακάλυψε για να ακυρώσει όλες τις προηγούμενες ιδεολογίες, να αποιδεολογοποησεί την πολιτική στο όνομα του “μεσαίου χώρου”.

Οι προκλήσεις που έχουμε απέναντι του ίσως να είναι νέες. Τα εργαλεία με τα οποία τις αντιμετωπίζουμε μπορεί να είναι νέα.Όμως οι αξίες από τις οποίες εξαρτώνται οι επιτυχίες μας ―σκληρή δουλειά και εντιμότητα, θάρρος και δικαιοσύνη,ανεκτικότητα και φιλομάθεια, πίστη και πατριωτισμός― αυτά τα πράγματα είναι παλιά. Αυτά τα πράγματα είναι αληθινά.Αποτέλεσαν την αθόρυβη δύναμη της προόδου καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας. Αυτό που επιβάλλεται λοιπόν είναι μιαεπιστροφή σε αυτές τις αλήθειες. Αυτό που απαιτείται από εμάς τώρα είναι μια νέα εποχή υπευθυνότητας ―αναγνώριση, απ’τη μεριά του κάθε Έλληνα, Ελληνίδας και Ελληνόπουλο ότι έχουμε καθήκοντα απέναντι στον εαυτό μας, το έθνος μας, καιτον κόσμο, καθήκοντα που δεν αποδεχόμαστε κλαυθμηρίζοντας, αλλά τα οποία αδράττουμε με ευφροσύνη, βασιζόμενοι στηστέρεη γνώση ότι δεν υπάρχει τίποτα τόσο ικανοποιητικό για το πνεύμα, τόσο καθοριστικό για τον χαρακτήρα μας, όσο το ναδώσουμε το άπαν μας σε μια δύσκολη αποστολή. Οι Ελληνες, οι Ελληνίδες και τα Ελληνόπουλα ήταν, είναι και θα είναι πάντα έτοιμοι για πάλεμα για μάτωμα για την καινούργια γέννα.

Εξακολουθούμε να είμαστε ένα ιστορικό έθνος, όμως όπως λέει η Γραφή, ήρθε ο καιρός να αφήσουμε στην άκρη “τα τουνηπίου” του “μεσαίου χώρου”. Ήρθε ο καιρός να επιρρώσουμε το προαιώνιο πνεύμα μας· να αναδεχθούμε την πιο καλήιστορία μας· να προαγάγουμε το πολύτιμο αυτό δώρο, τούτη την ευγενή ιδέα, που πέρασε από γενιά σε γενιά: Η Ελλάδα θέλει να ζήσει και θα ζήσει.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει μία ευκαιρία. ίσως την τελευταία, να εγκαταλήψει την ανοησία του “μεσαίου χώρου” να αφουγκραστεί την αγωνία της κοινωνίας, να ξανα ανακαλύψει την Πολιτική. Η οποία απαιτεί ιδεολογική ηγεμονία.

Ποια είναι η ιδεολογία της ΝΔ;

“Κόμμα και κυβέρνηση χωρίς ιδεολογία είναι σώμα χωρίς ψυχή” (Φαήλος Κραανιδιώτης, εφημερίδα Δημοκρατία 16/3/2011). Ποια είναι η ιδεολογία της ΝΔ; Η ΝΔ αυτοπροσδιορίζεται ως Κεντροδεξιά. Είναι ένας όρος παγίδα που κάνει ακόμη μεγαλύτερη την σύγχυση σχετικά με την ιδεολογία της ΝΔ. Σε μία εποχή που η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο. Υφίσταται την πιό άγριο επίθεση στην ιστορία της, την κοινωνία την θρησκεία αυτό καθ’ αυτό το έθνος η ΝΔ διαλέγει έναν ασαφή και λανθασμένο όρο για να προσδιορίσει την ιδεολογική της ταυτότητα. Πρόκειται για αποτέλεσμα συμβιβασμών, αναγκών, τακτικών και σκοπιμοτήτων Ο όρος Κεντροδεξιά είναι το άλλοθι που απαλλάσσει τις ηγεσίες της ΝΔ από την ανάγκη να σκεφτούν για την ανάδειξη μιας ιδεολογίας που θα είχε σκοπό την αγωνιστική διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων. Σήμερα όσο ποτέ η ΝΔ έχει ανάγκη να απαλλαγεί από το βαρίδι του “μεσαίου χώρου” του ‘Κέντρου” να αποκτήσει φωνή και την θέληση της δύναμης να απευθυνθεί σε όλους τους πολίτες εκφράζοντας την άποψη της σε κάθε θέμα που αφορά την Ελλάδα. Η σιωπή της πρέπει να πάρει τέλος. Οι Έλληνες βλέπουν το αφελληνισμό της Παιδείας, την υποταγή της ιστορίας σε ξένα κέντρα, την απεμπόλιση της εθνικής ταυτότητας στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και απαιτούν φωνή δυνατή βίαια άγρια. Πρέπει να απευθυνθεί σε όλους τους πολίτες που τυραγνιώνται καθημερινά από μία προοδευτική βαρβαρότητα.

Οι Έλληνες πολίτες περιμένουν, το ζητάνε η ΝΔ να αποκτήσει άποψη και γνώμη, χωρίς συμβιβασμούς και καθωσπρεπίστικες υπεκφυγές για κάθε θέμα, την ιστορία, την θρησκεία, την πολιτική, την λογοτεχνία, την ποίηση, ακόμη και το θέατρο και τον κινηματογράφο. Επιβάλλεται από την ανάγκη της ιστορίας και του μέλλοντος της χώρας να δίνει απάντηση στις εθνομηδενιστικές καμαρίλες που απεργάζονται την μετατροπή του Έθνους των Ελλήνων σε πληθυσμό ουδέτερο χωρίς παρελθόν, παρόν και μέλλον. Το ντοκιμαντέρ 1821 ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών απο καθηγητές, μελετητές, απλούς πολίτες και όμως η ΝΔ εσιώπησε. Οι “προδευτικοί” βησσοδομούσαν κατα παντός που εξέφρασε αγανάκτηση και αντίθετη άποψη και η ΝΔ έκανε την πάπια. Σαν να μην έφτανε αυτό ο αντιπρόεδρος του κόμματος ο κυριος Αβραμόπουλος, επικοινώνησε με τον ανθυποκουλτουριάρη παρουσιαστή του ντοκιμαντέρ κύριο Τατσόπουλο για να ενημερωθεί!

Η ΝΔ πρέπει να απευθυνθεί σε όλους τους πολίτες που έζησαν για 35+1 χρόνια την αριστερή λαίλαπα, την διαστρέβλωση των λέξεων, το διαγούμισμα του πλούτου με καθαρές θέσεις. Πρέπει να παράγει πολιτική με συνοχή επιστρατεύοντας ιδέες καθαρές και ξάστερες. και όχι την αντιπαραγωγική διάκριση Κεντροδεξιά-Κεντροαριστερά. Κέντρο ποιανού πράγματος. Κέντρο είναι ουδέτερο Στον πόλεμο δεν υπάρχουν ουδέτεροι και σήμερα βρισκόμαστε σε πόλεμο.

Η Σχεδία.....της Νέας Δημοκρατίας...

Το κόμμα του κυρίου Σαμαρά είναι ανύπαρκτο γιατί το κόμμα του αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με την ιστορία. Το κόμμα της ΝΔ έχει από μόνο του αποκλείσει την δυνατότητα να οδηγήσει την χώρα γιατί είναι άσχετο με τον ψυχισμό της ελληνικής κοινωνίας ασκώντας πολιτική που είναι ασύμπτωτη με τα κοινωνικά προβλήματα, τις συλλογικές πραγματικές ανάγκες. Δεν προβληματίστηκε ποτέ σαν κόμμα γιατί άραγε οι πολιτικοί του αντίπαλοι που έκαναν δώρα στον εαυτό τούς, επέβαλαν στους Έλληνες την δικτατορία των πρασινοφρουρών, την ιδεολογική απολυταρχία, οδήγησαν την χώρα στα νύχια του ΔΝΤ, θεσμοθέτησαν την φτώχεια το κατατροπώνουν συνεχώς. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Το κόμμα της ΝΔ δεν τολμάει να διαφοροποιηθεί πολιτικά γιατί είναι βαθιά βυθισμένο στην παραπολιτική μειονεξία που του κληροδότησε ο Μολιερικός αρχοντοχωριάτης της ελληνικής πολιτικής ζωής ο αμαθής, αλλά μεγαλοφυής παλαιοκομματικός ανήρ Καραμανλής Α’, ο οποίος την έβρισκε να περιβάλλεται, με οπερετικό τρόπο, από εκλεκτούς διανοούμενους πολιτικούς σαν τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Ο ίδιος δεν έμαθε τίποτα.

Ο Καραμανλής Α’ με την επιστροφή του, καβάλα στα τουρκικά άρματα μάχης, στην Ελλάδα το 74 δημιούργησε το κόμμα της ΝΔ. Κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση, το οποίο δεν ήτανε παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλωσαν οι άνθρωποι της και αφέθηκαν να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Αφού απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών: «ανοίκομεν στην Δύση», περιορίστηκε στην διαχείριση της εξουσίας χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα έφερνε την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης . Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας».

Ο «εθνάρχης» Καραμανλής μπόλιασε το κόμμα του με ανεξίτηλη φοβία μήπως και χαρακτηριστεί “εθνικιστικό” ή “δεξιό”και παρέμεινε προσκολλημένο στην παθητική μίμηση της “προοδευτικής” χολερικής αρλουμπολογίας. Κόμμα ουραγός του “προοδευτικού” μηδενισμού και λακές της ιμπεριαλιστικής απανθρωπιάς της “Νέας Τάξης”. Οι άνθρωποι του, τα στελέχη του είναι μπόγοι από σάρκες και κόκαλα ριγμένοι πάνω στην κομματική τους σχεδία. Με νερωμένο αίμα έχουν αφεθεί στο έλεος των κυμάτων της τρικυμισμένης θάλασσας των καιρών μας. Στο μυαλό τους έχουν εγκαταστήσει μπαταρίες. Δεν μπορούν να το αφήσουν να σκεφτεί γιατί κάθε φορά που σκέπτεται πονάει. Μη μπορώντας να αρθρώσουν δημιουργική λέξη μηρυκάζουν τυποποιημένες ετικέτες, αναμασούν ταξινομημένες απόψεις απλοϊκών σχημάτων πχ, κοινωνικός νεοφιλευθερισμός! Τί είναι αυτό;

Ακόμη και σήμερα μετά την λαίλαπα και το τσουνάμι των “μέτρων” που κάνουν τους Έλληνες φτωχούς, η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται να δηλώσει κριτική αντίρρηση στην “προοδευτική” απολυταρχία, στον αφελληνισμό και στην αποσύνθεση της παιδείας, στην “φενάκη” του διαλόγου, στην φρεναπάτη του “πανεπιστημιακού ασύλου”. Η αριστερά ουρλιάζει για το παραμικρό και το κόμμα της ΝΔ ξαπλωμένο πάνω στην σχεδία του, ελπίζοντας να περάσει η τρικυμία, συμβιβασμένο με την παρακμή, ψελλίζει. Το έθνος υφίσταται την πλέον χυδαία επίθεση στην γλώσσα, την θρησκεία, την ιστορία και η ΝΔ τρέμει μήπως και χαρακτηριστεί οπισθοδρομική αν βγάλει έστω και ένα βογκητό για να εκφράσει την αγανάκτηση των Ελλήνων που θέλουν κρίση και δύναμη. Η παιδεία αφελληνίζεται, η θρησκεία λοιδορείται, η ιστορία διαστρεβλώνεται και το κόμμα του κυρίου Σαμαρά περιορίζεται σε ρητορικές υπεκφυγές αντί της καίριας και ουσιώδους απάντησης στον αμοραλισμό της προοδευτικής θολο-κουλτούρας . Η ΝΔ μειονεκτεί και ντρέπεται γιατί έχει η ίδια πιστέψει ότι ο “φωταδίστικος” μηδενισμός είναι μονόδρομος “εκσυγχρονισμού”.

Το μέγα κέρδος από την οικονομική λαίλαπα του ΔΝΤ και το τσουνάμι της Νέας Τάξης είναι ότι καταρρέει οριστικά και τελεσίδικα η κενή καυσιολογία, οι ρητορικές σαπουνόφουσκες της μεταπρατικής προοδευτικότητας. Ξεγυμνώνεται εξευτελιστικά, γελοιοποιείται και ακυρώνεται ανεπίστρεπτα όλος ο κούφιος λόγος της ΝΔ.

Αυτή είναι η αριστερά...

Αφού ξεσκίστηκα βαθιά

κι αφού ξεσκίστηκα παντού ναζιάρα και καμωματού

θα κάνω το κορίτσι πια

Κώστας Βάρναλης: Το φως που καίει

Δεν υπάρχει καλύτερος στίχος που να περιγράφει την αριστερά σήμερα. Αφού ξεχαλινωμένη κατέστρεψε την Ελλάδα, Έκαψε, ρήμαξε, ποδοπάτησε κάθε αξιοπρέπεια και έννοια ανθρωπιάς, και έβγαλε από μέσα της όλο το συμπλεγματικό της μίσος κατά της κοινωνίας προσπαθεί τώρα να το παίξει αγνή και παρεξηγημένη. Ο Έλληνας άνθρωπος, η πλειοψηφία των Ελλήνων ανθρώπων σήμερα αισθάνεται ότι είχαν βρεθεί υπό κατοχή. Μια φωνακλάδικη, τσαμπουκαλού μικρονοϊκή αριστερά είχε επιβάλει την θέληση της με το έτσι θέλω. Μία αριστερά κλαψιάρα. Όλες οι ιδεολογίες, όλες οι παρατάξεις επιδιώκουν και προσπαθούν να κερδίσουν την εκτίμηση των Ελλήνων με όσα πρόσφεραν και όχι με όσα έπαθαν. Όλες οι πολιτικές παρατάξεις θέλουν να έχουν τον θαυμασμό του λαού και όχι την λύπη του. Μόνον η αριστερά κλαψουρίζει και προβάλλει όσα, αλήθεια ή ψέματα, δίκαια ή άδικα, έπαθε και ζητάει αναγνώριση μέσα απο την λύπη. Καμία πολιτική παράταξη ή ιδεολογία δεν ανήγαγε σε υψηλή πολιτική να την λυπούνται οι άλλοι. Χιλιάδες βάναυσες, μελοδραματικές, υποκριτικές σελίδες έχουν γραφτεί για το τι υποτίθεται τράβηξε η αριστερά. Δείξτε μας μία σελίδα για το τι πρόσφερε; Με μανιχαϊστικές μελοδραματικές σχηματοποιήσεις του τύπου αριστερά/δεξιά και μονότονα επαναλαμβανόμενε γερασμένα συνθήματα και χρόνια ολέθρια κατά συνθήκην ψεύδη κάθισε στο σβέρκο των Ελλήνων σαν μεγάλη "δημοκρατική παράταξη" και έφαγε, καταβρόχθισε, διασπάθισε τον πλούτο της Ελλάδας. Οι Έλληνες σήμερα κατάλαβαν, ότι η αριστερά δεν είναι πλέον το ποιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας που βλέπει αυτά που εμείς οι "αλλοτριωμένοι" δεν μπορούμε να δούμε, που σκέφτεται αυτή για μας. Η ωμή τρομοκρατία που για 35+1 χρόνια ασκούσαν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια οι αριστερές συμμορίες πήρε τέλος. Η οικονομική κρίση αποκάλυψε το μεγάλο φαγοπότι. Οι ορδές των κουκουλοφόρων της αριστεράς έδωσαν στους Έλληνες πολίτες την δύναμη της θέληση. Η Αριστερά μας έδωσε την θέα του χειρότερου ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο για το καλλίτερο.

Αυτή είναι η αριστερά. Είναι η πραγματική αριστερά. Η αριστερά που πέταξε το προσωπείο και εμφάνισε το πραγματικό της πρόσωπο, αποδεικνύοντας πόσο μισάνθρωπη, μισαλλόδοξη και μισελληνική είναι και θα είναι πάντα. Από τα πειθήνια 45άρια της "17 Νοέμβρη", το μαρξιστικό καθηγηταριό με την κούφια ρητορεία που προσπαθεί να βρεί μία αρρενωπή συντροφικότητα μέσα από την "κινηματική βία" του Βέλτσου, μέχρι τις αριστερές συμμορίες των παρακρατικών που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια και τα έχουν μετατρέψει σε άντρα ανομίας μοιράζοντας "συγκεκριμένα ποσά βίας", τους επιδοτούμενους "αντιρατσιστές"των ΜΚΟ που προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβάλουν στους Έλληνες το Diktat της Νέας Τάξης.

Αυτή είναι η αριστερά, η αριστερά των βανδάλων, των κουκουλοφόρων, των καλάσνικοφ, των τροφίμων των σκοτεινών κέντρων των μυστικών υπηρεσιών. Οι άνθρωποι της καίνε βιβλιοπωλεία, χτυπούν καθηγητές μέσα στις αίθουσες των Πανεπιστημίων και από τις εφημερίδες λοιδορούν και βρίζουν όποιον τολμήσει να εκφράσει αντίθετη άποψη. Οι δολοφόνοι, οι επαγγελματίες 'αντιρατσιστές" και οι κουκουλοφόροι δεν σφετερίζονται, οπως αυτάρεσκα γράφεται και λέγεται, τους αγώνες και τα συνθήματα της αριστεράς. Αυτή είναι η αριστερά των νεοταξίτικων ταγμάτων εφόδου.

Αυτή είναι η αριστερά. Από την πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης με την βία επέβαλε την στυγνή της δικτατορία. Οι κόκκινες ορδές των άλουστων ανθυποκουλτουριάδων με τις αξύριστες μασχάλες, των μουσάτων με τα αμπέχονα και το κουλτουριαρικο ύφος με την στρατωνισμένη σκέψη και την μονοτροπία του ιστορικού υλισμού περασμένων εποχών επέβαλλαν, με την βοήθεια και την αρωγή του Καραμανλή Α, μια στυγνή δικτατορία φρίκης σε ολόκληρη της χώρα τρομοκρατώντας και προπηλακίζοντας όποιον θα τολμούσε να φέρει αντίρρηση στον πλινθοκεραμισμό των σκέψεων τους. Με άναρθρες κραυγές και υψηλή υστερία αναμασούσαν με ηδονή τα μουχλιασμένα υποπροϊόντα της ιδεοληψίας τους, χωρίς να βρίσκουν κανέναν λόγο να ξανασκεφτούν κάτι, μόνιμα ασφαλείς στις γενικολογίες και αερολογίες, μόνιμα βέβαιοι ότι αυτές δείχνουν το σωστό δρόμο. Με ιησουίτικη μονομέρεια προσπάθησαν και προσπαθούν να μας διδάξουν ότι: "η "δημοκρατία" είναι η αυθαιρεσία, η "ελευθερία" είναι να ψεύδεσαι ασύστολα και ο "στοχασμός" είναι η φθηνή προπαγάνδα των μακντολναντοποιημένων γνωμοδιαμορφωτών της παγκοσμιοποίησης.

Σήμερα τα κατεστραμμένα Πανεπιστήμια, τα λουκέτα στα μαγαζιά,η απόγνωση στις γειτονιές της Ελλάδας, η τραγωδία στο Ρέντη παίρνουν την σωστή τους θέση. Οι ανώμαλες γωνιές τους, κατάλοιπα της αριστερής λαίλαπας, εξαφανίζονται δένονται σε ένα συμπαγές σύνολο απελευθέρωσης.

Επιτέλους το μέλλον ανοίγεται μπροστά μας. Έχουμε αποτινάξει τα δεσμά του παρελθόντος, τα εικονικά πιστεύω και τα φανταστικά χρέη προς τα περιτρίμματα της αριστεράς. Η αριστερή βαρβαρη χυδαιότητα των επιδοτούμενων λακέδων της Νέας Τάξης μας λύτρωσε και το μυαλό είναι ξεκάθαρο όσο ποτέ άλλοτε, μας απάλλαξε ξαφνικά από μία πίεση επίμονη, από ένα μαρτύριο τρομερό που δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε άλλο. Από εδώ και εμπρός η λάμπα θα μένει αναμμένη. Τώρα, ξέρουμε ότι τα φαντάσματα έχουν εξορκιστεί και ο εφιάλτης δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ. Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Δεν υπάρχουν πιστωτές και μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε.

Πάντα υπάρχει ένας δυνατότερος για να σταθεί στο πλευρό του έθνους που βασανίζεται. Εμείς οι Έλληνες πατριώτες είμαστε οι Δυνατοί. Εμείς οι Δεξιοί είμαστε το στόμα που καρτερεί η Ελλάδα να της πει το “έλα πάλι”.