Πάλι η Αργεντινή...

Ο θείος Τράγκας πάλι σήμερα (29/2/2012)παραληρώντας θυμήθηκε την Αργεντινή. Τον ακούμε και θαυμάζουμε την αμετροέπεια και βλακεία της ελληνικής ανεξάρτητης, αδέσμευτης μαχητικής δημοσιογραφίας. Δεν περιμέναμε τίποτα καλλίτερο. Τον έχουμε συνηθίσει. Δεν είναι πάρα ένα γραμμόφωνο που το κουρδίζουν. Είναι ο άνθρωπος της περιορισμένης εμβέλειας, των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, τσούλα της πολιτικής και δημοσιγραφίας που μηρυκάζει σαν τα κατσίκια τις στεγνές και κούφιες ιδεοληψίες του για να χαϊδεύει τα αυτιά των αμνημόνων καματερών που θέλουν να ξεχάσουν τον μεγάλο πάρτι που ακολούθησε το ολέθριο 1981, όταν η Πανελλήνια Σοσιληστρική Οργάνωση Καθαρμάτων πήρε την εξουσία και ισοπέδωσε την Ελληνική κοινωνία.

Η Αργεντινή έγινε το μέτρο σύγκρισης το σημείο αναφοράς με το τι γίνεται στην Ελλάδα σήμερα και τι μπορεί να γίνει στο μέλλον

Εκείνα που δεν λέει ο καλός Τράγκας έχουνε μεγαλύτερη σημασία από εκείνα που είπε. Απομονώσε μία περίοδο της Αργεντινής για να βγάλει δήθεν συμπεράσματα, να τρομοκρατήσει και να αποπροσανατολίσει τους Έλληνες. Παρουσιάζει το πρόβλημα της Αργεντινής και συνεπώς της Ελλάδας σαν κάτι το στιγμιαίο. Αφήνει ασχολίαστο το πώς έφθασε η Αργεντινή στην φτώχεια, ως το ΔΝΤ. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς η πανίσχυρη οικονομικά Αργεντινή των αρχών το 20ου αιώνα και μέχρι το 1940 κατάντησε ένας διεθνής παρίας ένας ζήτουλας με υποθηκευμένο το μέλλον των επερχομένων γενεών.

Από το 1880 και μέχρι το 1940 η Αργεντινή ήταν προορισμός μεταναστών από όλον τον κόσμο στο ίδιο επίπεδο με τις ΗΠΑ. Το Μπουένος Άιρες ήταν μία κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα στο ίδιο επίπεδο του Λονδίνου, του Παρισιού και της Νέας Υόρκης. Οι ξένες επενδύσεις έρεαν. Είχε την μεγαλύτερη και πιο ευημερούσα μεσαία τάξη σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική. Ζηλευτά Πανεπιστήμια και μία δημόσια εκπαίδευση μοναδική. Με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η Αργεντινή ήταν η 10η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο. Την δεκαετία του 40 οι οικονομολόγοι μελετούσαν το Αργεντινό μοντέλο της τεράστιας ανάπτυξης μέσα σε μία υπανάπτυκτη Λατινική Αμερική.

Όλα άλλαξαν το 1940. Ο "αείμνηστος" Περόν πήρε την εξουσία. Με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, παιδαριώδης κομπασμούς, κυριαρχούμενος από μία φασίζουσα συντεχνιακή εξουσιαστική λογική και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ξεκίνησε την συστηματική λεηλασία του πλούτου. Ισοπέδωσε την κοινωνία της Αργεντινής προς τα κάτω στο χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας ποιοτικών κριτηρίων, επιβάλλοντας έναν βάναυσο αμοραλίστικο μονοκομματικό καθεστώς. Ένα καθεστώς που τυράννησε την Αργεντινή και την ξεκούρδισε.

Οι κάτοικοι της Αργεντινής έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι να τα πάρουμε από την "πλουτοκρατία" και τους "έχοντες και κατέχοντες" πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν στο Περονικό κίνημα και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν.

Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, στο όνομα του Περόν βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο.

Καθ' όλη την διάρκεια της Περονικής λαίλαπας τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη Περονική παράταξη του "ουλα δικά μας είναι" ήξερε να αμείβει τους ανθρώπους της. Κολάκεψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έκριβε ο λαός μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε για να αποκτήσεις περονικό πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία,συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια της πνιγερής απολυταρχίας του Περονισμού . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι διαγουμίζοντας τον πλούτο της χώρας τους.

Ο Περόν πέρασε σαν λαίλαπα ισοπέδωσε τα πάντα, διέλυσε τα πάντα και παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν μετά η Αργεντινή δεν μπόρεσε να συνέλθει. Ο "αείμνηστος" είχε κάνει καλά την δουλειά του. Παρέδωσε την χώρα του στους σανκουλότους του περονικού κινήματος, για να την φτάσουν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και να την σπρώξουν στην αγκαλιά του ΔΝΤ.

Αν ο "αείμνηστος" της Αργεντινής θυμίζει κατά κάποιον τρόπο τον δικό μας "αείμνηστο" ολετήρα, αρπακολατζή Ανδρέα Παπανδρέου είναι καθαρή σύμπτωση...

Καλαμουκης Κανέλλη Ελληνοφρένεια

Καθαρά Δευτέρα (27/2/2012) το παλικάρι της ελληνοφρένειας φιλοξένησε στην εκπομπή του την όψιμη κομουνίστρια Λιάνα Κανέλλη σε ένα ρεσιτάλ φαυλοκυκλικού και φαλλοκυκλικού παραληρήματος. Με βαθύ διανουμενίστικο ξερόλικο ύφος έβγαλε το σοφό ότι “και το κατούρημα είναι πολιτική πράξη" και άρχισε να μας κατουράει με τον γνωστό περισπούδαστο τρόπο που δεν σηκώνει αντίρρηση Μεταξύ των άλλων πολλών και ευρηματικών έβγαλε το συμπέρασμα ότι γενίκευση είναι ίδιον του φασισμού. ¨ Όχι κυρά μου η γενίκευση είναι ίδιον της αριστεράς. Η αριστερά είναι αυτή που βάζει στο ίδιο τσουβάλι όσους πάνε κόντρα στην δική της, κατ’ ευφημισμόν, αλήθεια. Για 37 χρόνια η αριστερά βησσοδόμησε, χλεύασε και μερικές φορές επέβαλε με την διαλεκτική της βίας την δική της άποψη, την δική της ιδεοληψία. Γενίκευση που την έχουν πληρώσει οι Έλληνες με αίμα και δάκρυα Η αριστερά υπόσχεται στον λαό ψωμί και τον ποτίζει πτώματα και αίμα.

Έκανε μια σπαραξικάρδια έκκληση να ψηφίσουμε ΚΚΕ άσχετα αν συμφωνούμε μαζί του, με το επιχείρημα ότι, ο εχθρός του εχθρού μου είναι δικός μου φίλος. Με άλλα λόγια το ΚΚΕ επειδή είναι εχθρός των άλλων είναι δικός μας φίλος. Ας γελάσω! Το ΚΚΕ φίλος του λαού; Απο το 1974 μέχρι σήμερα το ΚΚΕ αδιαφόρησε για τον λαό. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να ανεβάζει όλο και περισσότερο τους αγώνες των μαζών κλεισμένο σε μία επαναστατική λογική.

Για 37 χρόνια με έκδηλα τα στοιχεία φεουδαρχικής διοίκησης το ΚΚΕ παραμόρφωσε την σχέση κόμματος και λαού. Έγινε κομμάτι, γρανάζι του συστήματος. Απουσίαζαν τόσον η έκφραση γνώμης όσο και η γνώμη. Αγωνιζόταν για τον λαό με αφηρημένες προσεγγίσεις όταν τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια του λαού γινόντουσαν χωματερές ελπίδων. Το ΚΚΕ γνήσιο κομμάτι του συστήματος έβλεπε τα Πακέτα Στήριξης να καταβροχθίζονται άλλα έκανε την πάπια. Έρχεται η Κανέλλη με θράσσος να ζητήσει την ψήφο του λαού που τον έχει καταπροδώσει. Ο λαος θέλει σχολεία και πανεπιστήμια για τα παιδιά του, νοσοκομεία για την υγεία του και δουλειά. Τι του πρόσφερε το ΚΚΕ; Τίποτα! Με τα παιδιά του στο Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών άφησε τα σχολεία του λαού να γίνουν απόπατος του μέλλοντος. Αγωνίστηκε για την αποβιομηχανοποίηση της χώρας, το κλείσιμο τον εργοστασίων και την μετατροπή των εργαζομένων σε καρατικοδίαιτο λούμπεν. Γενικεύοντας, ο κακός επιχειρηματιας και οι καλοί εργάτες, οδήγησε την χώρα στην ανέχεια και στην εξάρτηση.

Ασε μας ρε Κανέλλη που ξαφνικά ανακάλυψες τον κομμουνισμό σαν την πανάκεια στο δράμα που ζούμε. Υπάρχουν αρκετοί που θα πέσουν στην παγίδα, τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) θα φροντίσουν, αλλά οι πολλοί θα φύγουν, θα γυρίσουν την πλάτη στο κόμμα της απάτης. Δεν μπορούν οι Έλληνες να καταλάβουν ότι ενώ αυτοί προσπαθούν να ξεφύγουν την φτώχεια οι χορτασμένοι θέλουν να το παίζουν φτωχο και κουκουέδεςί. Κατάλαβαν την μεγάλη κοροϊδία. Υπάρχει κάτι αφύσικο οι μεγαλοκουκουέδες να στέλνουν τα παιδία τους στο Κολέγιο και στα Ιδιωτικά άντι στα δημόσια σχολεία και την ίδια ώρα να αγωνίζονται εκ του ασφαλούς για τον λαό.

Ο Καλαμούκης στην ίδια εκπομπή μας έπαιζε το αποκριάτικο τραγούδι των γυναικών κρατουμένων (1949-50) στη φυλακή Αβέρωφ με το παραπειστικό σχόλιο ότι ήταν φυλακισμένες για τις ιδέες του. Τι μας λές ρε Καλαμούκη; Οι γυναικες δεν ήταν φυλακισμένες για τις ιδέες τους, αλλά γιατί είχαν συμμετοχή σε μια ένοπλη εξέγερση. Είναι τυχεροί ο Καλαμούκης και η Κανέλλη που οι γυναίκες αυτές και η παράταξή τους ηττήθηκαν γιατί αλλιώς η μάνα του και η Κανελλη θα ήταν υπηρέτριες σε κάποια άλλη χώρα. Αυτές δε οι γυναίκες, θα είχαν την τύχη των ναυτών της Κροστάνδης ή του Ζινόβιεφ και της παρέας του.

Που είναι το Αφγανιστάν;

Μεγάλες αντι-αμερικανικές εκδηλώσεις στο Αφγανιστάν μετά το κάψιμο του Κορανίου απο Αμερικανούς στρατιώτες σε μία βάση στην Καμπούλ. Όμως τα ελληνικά ΜΜΕ(ξαπατησης) ούτε λέξη. Αμερικανοί και Αφγανοί σκοτώνονται και όμως τα ντόπια ΜΜΕ(ξαπάτησης) Alpha, ANT, ΣΚΑΙ (24/2/2012) ούτε λέξη. Ξέρουν τα πάντα ή αυτά που τους επιτρέπεται να ξέρουν για τα γεγονότα στην Συρία. Βυσσοδομούν ασύστολα κατα του προέδρου Πούτιν. Ούτε λέξη για τα συμβαίνοντα στο Αφγανιστάν. Τυχαίο; Δεν νομίζω....

http://www.washingtonpost.com/world/asia-pacific/top-nato-general-calls-for-afghan-restraint-over-quran-burnings-says-investigation-continues/2012/02/24/gIQAAuCFXR_story.html

Το ανέκδοτο της Λούκας Κατσέλη

Σήμερα (23/2/2012) η συντρόφισσα Λόυκα Κατσέλη από την συχνότητα του RealFm συζητώντας με τον Νίκο Χ”Νικολάου με γνήσιο θράσος πασοκανθρώπου (μσή-πασόκα, μισή άνθρωπος) μας είπε ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα.

“Έχω δώσει αγώνες για την δημοκρατία και τον διάλογο”, Για ποια δημοκρατία και ποιο διάλογο μιλάει; Από το 1981 που με νταούλια και ζουρνάδες αποκαταστάθηκε, κατά Πάγκαλο, η δημοκρατία στην Ελλάδα οι Έλληνες έζησαν κάτω απο το βαρύ χέρι της αυθαιρεσίας και αρπακόλας των πρασινοφρουρών, των κλαδικών, και των κομματικών εγκαθέτων. Από εκείνη την αποφράδα ημέρα που το κίνημα του μεγάλου ολετήρα και “αείμνηστου” αρπακολατζή Ανδρέα πήρε την εξουσία υποσχόμενο τα πάντα στους πάντες η δημοκρατία πήγε για τα μπάζα. Οι Έλληνες έζησαν κάτω απο το βαρύ κνούτο των πρασινοφορουρών με τα μούσια, τα αμπέχονα και τις αρβύλες και των άλουστων πρασινοφρουρούδων με τις αξύριστες μασχάλες που πολύ γρήγορα έβγαλαν τις αρβύλες, τα αμπέχονα, αλλά κράτησαν τα μούσια, και οι συντρόφισσες ξύρισαν τις μασχάλες, λούστηκαν για να φορέσουν τα Armani και “συμπτωματικά και τυχαία” να καταβροχθίσουν τον πλούτο της χώρας.

Όσον αφορά τον διάλογο και τους αγώνες που έχει δώσει η συντρόφισσα Κατσέλη...Ας γελάσουμε! Μάλλον η πασοκάνθρωπος έχει πρόβλημα ορισμού της σημασίας των λέξεων. Φαίνεται ότι στην πασοκική διάλεκτο μονόλογος σημαίνει διάλογος. Από την ημέρα που το κίνημα έγινε εξουσία επέβαλε στους Έλληνες την πλέον στυγνή μορφή δικτατορίας. Κάθε αντίλογος, κάθε κριτική πνίγηκε κάτω από την πασοκική αυθάδεια, θρασύτητα και ιταμότητα. Όποιος τολμούσε να αρθρώσει κριτικό λόγο στη πασοκική βαρβαρότητα έπεφτε θύμα του πλέουν χυδαίου διασυρμού, σερνόταν στα δικαστήρια για προσβολή του προσώπου του πρωθυπουργού Ανδρέα, μία βόλτα στα αρχεία των εφημερίδων του τότε θα μας πείσει. Ο διάλογος των επιχειρημάτων είχε αντικατασταθεί από τους συντρόφους και συντρόφισσες της Λούκας Κατσέλη απο τον μονόλογο των επιθέτων. Δεν τολμούσες να εκφράσεις αντίθετη άποψη, διαφορετική θέση, να αμφισβητήσεις την ορθότητα του πάνω απο τους θεσμούς είναι ο λαός και αμέσως στολιζόσουν με τα πλέον χυδαία επίθετα. Ένας ολόκληρος μηχανισμός είχε στηθεί για να πνίγει τις φωνές που θα τύχαινε να αμφισβητήσουν το αλάθητο των πασοκανθρώπων που συμπεριφέρονταν σαν δικαστές, ένορκοι εκτελεστές με το διακριτικό δικαίωμα να τιμωρού, να συγχωρού και μεταφορικά να εκτελούν οποιονδήποτε θα εύρισκε το θάρρος και την αυταπάρνηση να θυσιάσει το προσωπικό του συμφέρον και να αμφισβητήσει την αυθεντία τους.

Έρχεται σήμερα η συντρόφισσα Κατσέλη να μας μιλήσει για αγώνες για την δημοκρατία και τον διάλογο. Άσε μας κυρά μου! Τώρα θυμήθηκες την δημοκρατία και τον διάλογο; Λογαριάζεις χωρίς το ξενοδόχο.

Πληρώνουμε και το διασκεδάζουμε..

Ακούγεται μακάβριο και χυδαίο. Αλλά ναι, όλοι εμείς που φάγαμε στην μάπα την εικοσαετή πασοκρατία, την χυδαία και ανερμάτιστη δικτατορία των πασοκανθρώπων (μισών πασόκων-μισών ανθρώπων) κοιτάζοντας τις εικόνες ποδοπατήματος, σπροξήματος και λιποθυμίας στο Αιγάλεω που μας έδιναν (18/2/2012) τα ΜΜε(ξαπάτησης) και ακούγοντας τους δημοσιογράφους μοιρολογήτρες αισθανθήκαμε μία μεγάλη ικανοποίηση. Πληρώνουμε τα χαράτσια. Εχουμε φτάσει στον πάτο. Δεν τα βγάζουμε πέρα. Βλέποντας στο Αιγάλεω τους μαζανθρώπους να ποδοπατιούνται, να στριμώχνονται και να λιποθυμάνε δεν μπορέσαμε να μη γελάσουμε, να μη το διασκεδάζουμε, το καλλίτερο πρώτο τραπέζι πίστας.

Όλοι αυτοί που σήμερα κλαψουρίζουν και χτυπιούνται είναι οι ίδιοι που το 1981 με κλαρίνα, νταούλια και ζουρνάδες βγήκαν στους δρόμους και ούρλιαζαν, πυροβολούσαν με τις καραμπίνες τα σπίτια των “άλλων”, μαζεύονταν κάτω από τα παράθυρα των γειτόνων και ούρλιαζαν με εγκληματικό πάθος “απόψε πεθαίνει η δεξιά”. Παρέδωσαν την Ελλάδα στα νύχια του ολετήρα αρπακολατζή Ανδρέα Παπανδρέου για ένα πιάτο φαϊ. Είναι οι ίδιοι που το 2009 με σημαίες και τραγούδια και άφθονη υστερία άκουγαν το “λεφτά υπάρχουν” του Yorgo και πέφταν σε πολιτικούς παροξυσμούς Σήμερα αυτοί οι ίδιοι κλαψουρίζουν Ας γελάσω!

Πληρώνουμε και το διασκεδάζουμε Είναι η μεγαλύτερη χαρά να βλέπουμε όλους αυτούς να ποδοπατιούνται και να στριμώχνονται. Βλέπανε τους πασοκανθρώπους της γειτονιάς τους, του χωριού τους να διαγουμίζουνε τον πλούτο της χώρας και όμως τους ψήφιζαν Ο καθένας τους γνωρίζε ένα πασοκάνθρωπο που απο ρυπαρό και τρισάθλιο τίποτα σε μία νύχτα έγινε κάποιος και πλούσιος. Τον βλέπαν και τον ξέραν αλλά τον θεωρούσαν μάγκα και ωραίο και τον ψήφιζαν Ας πληρώσουν τώρα. Εμείς “οι άλλοι” μέσα στην κατήφεια και δυστυχία μας ας το διασκεδάσουμε. Βλέποντας τους πασοκάνθρωπους, αφού για χρόνια καταβρόχθισαν τον πλούτο της χώρας, τώρα να κλαψουρίζουν είναι η καλλίτερη διασκέδαση....

Οι Προβοκάτορες.....

Μετά την βαρβαρότητα που βίωσε η Αθήνα την νύχτα 12-13/2/2012 με την συστηματική καταστροφή και πλιάτσικο της πολιτιστικής της κληρονομιάς βγήκαν οι διάφοροι δήθεν που αγωνίζονται για τον “λαό” να απλοποιήσουν την βαρβαρότητα με μία λέξη προβοκάτορες.

Η ξεχαλινωμένη αριστερά κρύφτηκε πίσω απο μία λέξη. Ζητάει το συγχωροχάρτι. Η συντρόφισσα Παπαρήγα και τα ορφανά της KGB με γνήσια περισσιότικια γλώσσα “νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” και λενινιστική διαλεκτική ότι πάντα φταίνε οι άλλοι. Ο σύντροφος Τσίπράς και οι καρικατούρες του ξέχασαν το ημερολόγιο της «Αυγής» με 70 φωτογραφίες που πρόβαλλε τη δράση των κουκουλοφόρων, δηλαδή την καταστροφή και τη διαρπαγή καταστημάτων, φλεγόμενους αστυφύλακες, το κάψιμο και το χάος της Αθήνας τον Δεκέμβρη 2008. Ο Λαφαζάνης με θυμώδη βλακεία μας μίλησε για πράκτορες ξένων δυνάμεων. Θα είδε τον Τζέρυ Καρμαεσίνη εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA επικεφαλή ειδικής μονάδας του αμερικανικού πενταγώνου να πετάει μολότοφ. Οι κακομήρηδες σύντροφοι και συντρόφισσες νομίζουν ότι με την λέξη “προβοκάτορες” θα διαγράψουν απο την μνήμη των Ελλήνων την μεταπολιτευτική βάρβαρη αριστερά.

ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, και ο Κουβέλης που τώρα παριστάνει την αθώα περιστερά της Δημοκρατικής Αριστεράς όλες αυτές οι βοναπαρτίστηκες καρίκατούρες της αριστεράς όλα τα χρόνια της μεταπολιτευτικής ασυδοσίας όχι μόνο δεν καταδίκαζαν την αριστερή υποκουλτούρα. αλλά την χρησιμοποιούσαν. Στα 37+1 χρόνια της μεταπολίτευση στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ κολακεύαν ανερμάτιστες μάζες, ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις ατόμων αδίστακτων σε αντικοινωνική βαναυσότητα. Συναγωνίζονταν τα δύο έκνομα κόμματα, ποιο θα πλειοδοτήσει σε λαϊκισμό καπηλείας της Αριστεράς, σε φαντασιωσικές μάχες με στερεότυπα αποδιοπομπαίων τράγων. Επαίζαν με την παρακμιακή ευήθεια και απαιδευσία συνανθρώπων μας το αδίστακτο επαγγελματικό τους παιχνίδι εξουσίας. Η αριστερά όλα αυτά τα χρόνια δίδαξε ότι η νομιμότητα είναι κατ’ αποκοπή και ορίζεται αναλόγως της πολιτικής συγκυρίας.

Στην Ελλάδα κατά τα 37+1 χρόνια της μεταπολίτευσης η αριστερά ανέπτυξε ένα γενικό αίσθημα αντίστασης προς την εξουσία. Η πολιτική ανυπακοή, μαζί με τις βίαιες διαδηλώσεις και την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, ήταν πάντα δικαιολογημένη, αν όχι ωραιοποιημένη ενώ προωθείτο και απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης). Η Αστυνομία είχε πάντα άδικο: αν αντιδρούσε σκληρά ήταν κτηνώδης, αν όχι ανίκανη και χρειαζόταν ξένους εκπαιδευτές.

Σε τακτά χρονικά διαστήματα και με αφορμή ποικίλα γεγονότα η προοδευτική αριστεράντζα επιδιδόταν σε βίαιες διαδηλώσεις και προκαλούσε εκτεταμένες καταστροφές κάψιμο παλαιά Πρυτανεία, Πολυτεχνείο 1991, την δολοφονία του ειδικού φρουρού τον Δεκέμβριο του 2005, τις βομβιστικές επιθέσεις κατά Βουλγαράκη και άλλων στόχων, τις δολοφονικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα κ.λπ. Η πολιτική, πολιτιστική και πνευματική ηγεσία της Αριστεράς δεν ήταν καθόλου πρόθυμη να καταδικάσει την αναρχικής υποκουλτούρα. Στην πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις τη δικαιολογούσε, την υποκινούσε ή και την επιδοκιμάζε - όπως και κεντροαριστερές εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας.

Έρχονται σήμερα ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα, θα λέγαμε με την λέξη προβοκάτορες να ζητήσουν να ξεχάσουμε, την πολιτική της βαρβαρότητας και βίας που σημάδεψε την μεταπολίτευση που δεν ήταν μία νέα αρχή αλλά η συνέχεια του εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα......

Μερικά ερωτηματικά

Είδαμε τις φωτιές που κατέστρεψαν 13/2/2012 τα νεοκλασσικά της Αθήνας. Το Αττικόν μαζί με άλλα διατηρητέα κτίρια παραδόθηκαν στις φλόγες. Μία σκέψη τριγυρνάει στο μυαλό μας. Κοιτάζοντας το κατεστραμμένο κτίριο του Αττικόν γωνία Σταδίου και Χρήστου Λαδά και το άθικτο κτίριο Σταδίου και Κοραή που στεγάζει το κατάστημα Zara μία παράξενη ερώτηση πέρασε απο το αντιδραστικό μυαλό μας. Ήταν οι φωτιές τυχαίες; Ήταν αποτέλεσμα τυφλού βανδαλισμού ή κάτι πιό απλό; Μήπως οι λεγόμενοι βάνδαλοι ανάλαβαν εργολαβικά την κατεδάφιση των κτιρίων που δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, ώστε να λυθούν τα χέρια των ιδιοκτητών για αξιοποίηση. Την απάντηση θα την πάρουμε μετά απο καιρό. Αν στην θέση τους σηκωθούν ωραία μεγαθήρια απρόσωπα τότε η απορία θα έχει λυθεί. Θα καταλάβουμε το το πώς, το γιατί και ποιοι ήταν πίσω από τις φωτιές....Φωτογραφίες τραβήχτηκαν 13/2/2012

Απαγορεύουμε....

Η χορωδία των κακών πνευμάτων της αριστεράς που για χρόνια βησσοδόμησε κατά της Ελλάδας με μία εξουσιαστική λογική στην υπηρεσία της Νέας Τάξης, ξαφνικά ανακάλυψε την “Εθνική ανεξαρτησία”.

Αυτές είναι οι αντιδράσεις των μορφωμάτων της προοδευτικής αριστεράντζας που αποτελούν κομμάτι της “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης” που για 37+1 χρόνια διαγουμίζει την ικμάδα του Ελληνικού λαού. Οι αντιδράσεις και οι δηλώσεις τους το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι θρασύτατες, αχρείες και ιδιοτελείς

Θρασύτατες γιατί αυτοί που μιλούν τώρα για την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησιας έκαναν την πάπια όταν ξαναγραφόταν η Ελληνική ιστορία. Η καταστροφή της Σμύρνης που μετονομάστηκε απο την συντρόφισσα Ρεπούση, υποψήφια της Δημοκρατικής Αριστεράς, σε συνωστισμό χρηματοδοτήθηκε με 100.000 USD από το State Department. Αυτό δεν ήταν πολιτιστική και με ηγεμονικό ύφος επέμβαση, στην αλλοίωση και το ξαναγράψιμο της ιστορίας του Εθνους;

Αχρείες γιατί δεν είδαμε καμία αντίδραση από το μέρος αυτών που τώρα κόπτονται για την Εθνική ανεξαρτησία, για τα λεφτά που σκορπάει απλόχερα το ΝΑΤΟ, οι διάφοροι οργανισμοί, και οι ΜΚΟ για το άλλαγμα των φώτων της ελληνικής ιστορίας ώστε οι δύστροποι Έλληνες να ξεχάσουν το παρελθόν τους και να γίνουν δουλοπάροικοι της Νέας Τάξης.
Η εφημερίδα Παρακευή+13 (15/4/11) παρουσίασε μια άριστα τεκμηριωμένη μελέτη πώς το ΝΑΤΟ υποδεικνύει: “Έτσι να διδάσκεται το παρελθόν σας”. Η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα και οι διάφορες συμμορίες της έκαναν το κορόιδο. Βγάλανε τον σκασμό. Που ήταν τότε οι σύντροφοι Τσίπρας και Κουβέλης και οι παρέες τους που σήμερα κόπτονται για τις ξενικές επεμβάσεις στα εσωτερικά της Ελλάδος.

Ιδιοτελείς γιατί θέλουν να εξακολουθούν να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Το 2008 έκαψαν την Αθήνα. Την Αθήνα τότε δεν την έκαψε κάποια ειδική μονάδα του αμερικανικού πενταγώνου που με επικεφαλής τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη Τομ Καραμεσίνη, έριχνε βόμβες μολότοφ. Την Αθήνα της έκαψαν οι ομοτράπεζοι των Τσίπρα και Κουβέλη και τώρα σαν τα καλά παιδία κόπτονται και χτυπιούνται για τις ξένες επεμβάσεις. Γνήσια σκυφτά φερέφωνα του αμερικανισμού.


Οι Έλληνες δεν ξεχνάνε ότι, για 37+1 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα μιλάνε για εθνική ανεξαρτησία λοιδορούσαν όποιον τόλμαγε να μιλήσει για Έθνος, πατρίδα, αγώνες, Μακεδονία. Για 37+1 χρόνια οι ίδιοι ανθρωποι που σήμερα μιλάνε για έθνος γαλούχησαν την ελληνική νεολαία να μισεί την πατρίδα, να καίει την σημαία, και να φτύνει την έννοια του Έθνους. Για 37+1 χρόνια όποιος μιλούσε για ελληνισμό και τις αξίες του, για θρησκεία, πατρίδα οι διάφοροι σύντροφοι και συντρόφισσες, τα Botox και τα Montblanc των ΜΜΕ(ξαπάτησης) του προοδευτισμού, οι “ανεξάρτητοι, μαχητικοί, αδέσμευτοι” δημοσιογραφίσκοι και οι πανεπιστημιακοί υπαλληλίσκοι, φορώντας τον φερετζέ του σεχταρισμού, τον χλεύαζαν, τον αποκαλούσαν ακροδεξιό, χρησαυγίτη, εθνικιστή και ότι άλλο μπορούσε να κατεβάσει ο συφιλιδικός και κατευθυνόμενος εγκέφαλός τους.

Η λέξη Έθνος ήταν απαγορευμένη. Ακόμη και το να την ξεστομίσεις ήταν αρκετό να σε ονομάσουν “καραγκιόζη με γκρά”, βοσκό, κηπουρό, νοικοκυρά. Με φονταμεταλίστικο φανατισμό αποδόμησαν την έννοια του έθνους γράφοντας ωδές στον αδικήμένο Φαλμεράυερ Σήμερα όλο αυτό το συνονθύλευμα των ελαττωματικών όντων που ακούει στο όνομα αριστερά, προοδευτικοί, μοντέρνοι, μεταμοντέρνοι βγαίνει και μιλάει για εθνική αξιοπρέπεια και εθνική ανεξαρτησία.

Μπροστά σ΄αυτό το θράσος των ολετήρων, εθνομηδενιστών.

Εμείς οι Ελλήνες πατριώτες, που γεννηθήκαμε δεν μας κάνανε Ελλήνες, απαγορευουμε στα πολιτικά κατακάθια, στον μισθοφορικό επιστημονικό ντελβέ να χρησιμοποιούν την λέξη Έθνος.

Εμείς οι Ελληνες πατριώτες που δεν κρύψαμε το μπασταδο πρόσωπο μας πίσω απο την Ελλάδα των 3000 χρόνων, αλλά κλείσαμε την Ελλάδα στην καρδιά μας απαγορεύουμε στους ολετήρες να χρησιμοποιούν την λέξη Έθνος.

Εμείς οι Έλληνες πατριώτες που δεν προσέχουμε το θυμικό μας, γιατί αυτό το θυμικό οδήγησε τους Έλληνες στην πορεία τους στην Ιστορία απο τον Μαρθώνα στα τείχη της Πόλης, στα Δερβενάκια, στο Σαραντάπορο, στο Έπος του 40, στα οχυρά της Μακεδονία, απαγορεύουμε σε υπάλληλους να χρησιμοποιούν την λέξη Έθνος.

Η λέξη Έθνος ανήκει σε εμας τους Έλληνες που για 37+1 χρόνια λοιδορήθηκαν ασύστολα από τους προοδευτικούς μισθοφόρους οπαδούς των Huntington και Hobsbaum.

Το Αριστερό-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ είναι εδώ...

Αθήνα 12/2/2012 το ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ είναι εδώ. Τρομαγμένο το σύστημα καταδυνάστευσης της χώρας από την προγραμματισμένη συγκέντρωση των Ελλήνων που αντιστέκονται κινητοποίησε τους καλοταΪσμένους και ασύδωτους μηχανισμούς του. Μάζεψε από τα καταγώγια των Εξαρχείων τον κοινωνικό ντελβέ που για 37+1 χρόνια καταδυναστεύει την Ελλάδα και του έδωσε την εντολή κάψετε Η χορωδία των “πονηρών πνευμάτων” κατηγόρησε το παρακράτος. Η συντρόφισσα Παπαρήγα με την γνήσια λενινιστική διαλεκτική του πάντα φταίνε οι άλλοι κατάγγειλε το παρακράτος. Ο Τσίπρας,του κόμματος των ληστών, ξέχασε ότι τον Δεκέμβρη του 2008 χάιδευε τα αυτιά των κουκουλοφόρων και με βλακώδη θυμοσοφία κατακεραύνωσε το παρακράτος. Θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι για 37+1 χρόνια οι Έλληνες ζούν κάτω από το βαρύ χέρι της αριστεράς βίας . Τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” της Αυγής. η κινηματική βία του Βέλτσου, η μισαλλόδοξη αριστερά σφράγισαν την μεταπολίτευση σαν μια συνέχεια του εμφυλίου πολέμου. Το δήθεν μαρξιστικό “βία είναι η μαμή της ιστορίας” για 37+1 χρόνια ήταν το άλλοθι που χρησιμοποίησε η αριστερά για να νομιμοποιήσει την χυδαιότητα της βίας.

Να θυμίσω απλώς, έτσι για την ιστορία, ότι μετά το 1974 η ελληνική πολιτική σκηνή μπορούσε να επαίρεται ότι είχε διαγράψει το παρακράτος της Δεξιάς της εποχής του 60, ένα κατακερματισμένο κόσμο χαφιέδων και χαφιεδομένων, παπατζήδων, τεμπέληδων και ακαμάτηδων έτοιμων για κάθε λαμόγια και κάθε μορφής βίας οργανωμένο κάτω από ταμπέλες σαν την "Συντονιστική Επιτροπή Εθνικών Οργανώσεων" την οργάνωση της "Καρφίτσας", κλπ. Έναν κόσμο που το πρωί έπαιζε πρέφα στο Ideal, το γνωστό καφέ τραμπούκ και το βράδυ έβγαινε παγανιά για να ξυλοκοπήσει "κουμούνια", να κατέβει σε "αντισυγκεντρώσεις" με ευγενές πάθος χωρίς να ξέρει το γιατί και τελικά να δολοφονήσει τον Λαμπράκη. Εναν κόσμο που κινείτο στους δυσώδεις διαδρόμους των μυστικών υπηρεσιών, τον κοινωνικό ντελβέ και την βρωμιά του τότε, το λούμπεν αυτή την κοινωνική σαπίλα, τα αποβράσματα που πάνω τους στηρίχτηκε ένας ολόκληρος τρομοκρατικός μηχανισμός. Ένας μηχανισμός αναιδέστατος ασήμαντος που φυτοζοούσε με ψίχουλα και εκινείτο στα περιθώρια του νόμου με την πλάτη καλυμμένη από τους αόρατους προστάτες του Gladio και της "Κόκκινης Προβιάς" που ανάγκασαν τον τότε πρωθυπουργό, Καραμανλή Α', να ξεφωνίσει το γνωστό "ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;".

Το παρακράτος του τότε πήγε στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, όμως δεν χάθηκε. Το παρακράτος του τότε, που περιέγραψε απαράμιλλα ο Ανδρέας Λεντάκης ξαναγεννήθηκε, βαφτίστηκε στην κολυμβήθρα του ΣΙ(λο)Αμ και το ζούμε σήμερα με την καινούργια του ταμπέλα και τους καινούργιους μηχανισμούς, Antifa, Αντιεξουσιαστές, Αντιρατσιστικές Οργανώσεις και Συσπειρώσεις, ΜΚΟ, ΜΜΕ(ξαπάτησης) για να αποτελέσει το σύγχρονο Gladio, την σημερινή "Κόκκινη Προβιά".

Το ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ που θέλει σώνει και καλά να επιβάλει στους Έλληνες τα Diktat της Νέας Τάξης.
Το ΑΡΙΣΤΕΡ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ξαναβγαίνει ανανεωμένο και δυνατό κινώντας τα νήματα του καινούργιου μεταλλαγμένου Gladio με τις νέες του ταμπέλες. Το ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ τρομοκρατεί τους Έλληνες που αρνούνται να καταπιούν τις κοσμοπολίτικες και πολυπολιτισμικές αρλούμπες και επιμένουν, παρ' όλα τα ελαττώματα τους, να εμμένουν στις εθνικές και αγωνιστικές παραδόσεις τους, όπως έχουν μεταφερθεί από την μία γενιά στην άλλη στην ιστορική τους πορεία πολλών δεκάδων αιώνων. Η βρωμιά του τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από την ανίκανη για δημιουργία έτοιμη να πουληθεί για το τίποτα να καίει, να καταστρέφει,να λεηλατεί, να βυσσοδομεί, να συκοφαντεί βρωμιά του σήμερα. Τα αποβράσματα του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλη στα περιτρίμματα του "αντιεξουσιαστικού" χώρου, τους μεροκαματιάρηδες πανεπιστημιακούς, τους παρακοιμώμενους δημοσιογράφους, του σήμερα που πάνω του στηρίζεται ένας ολόκληρος μηχανισμός υποταγής των Ελλήνων.

Οι εγκάθετοι του σημερινού ΑΡΡΙΣΤΕΡΟ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ καίνε βιβλιοπωλεία, προκαλούν τρομακτικούς βανδαλισμούς σε σχολεία και Πανεπιστήμια, καίνε εκκλησίες, την Ελληνική Σημαία, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, παραπληροφορούν την κοινή γνώμη, κάνουν "αντισυγκεντρώσεις" οργανωμένα και κατευθυνόμενα με την σιγουριά της ΚΑΡΦΙΤΣΑΣ του τότε, ότι τίποτα δεν θα πάθουν. Κάψανε την Αθήνα τον Δεκέμβρη 2008 και την ξανακάψανε χθές. Γίνανε σημεία και τέρατα και δεν συνελήφθη κανένας, δεν εντοπίστηκε τίποτα. Αλλά και όταν κάποιος συλλαμβάνεται αυτοί που σήμερα καταδικάζουν το παρακράτος είναι έτοιμοι για την υπεράσπιση του στα δικαστήρια. Το αίμα νερό δεν γίνεται. Αριστερά είναι πάντα αριστερά και η βία είναι κομμάτι της ύπαρξη της. Αριστερά και βία είναι σαν τους σιαμαίους αδερφούς ενωμένους στον εγκέφαλο, άν τους χωρίσεις θα πεθάνουν,

Το ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ του σήμερα χρησιμοποιώντας τις ίδιες κλασσικές συνταγές, που στοίχησαν την ζωή στον Λαμπράκη και θανάτωσαν την δημοκρατία την δεκαετία του 60, προσπαθεί να επιβάλει τις πολιτικές λύσεις που θέλουν τα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας.

Βλέπουμε, διαβάζουμε, ακούμε την αλητεία της παραμορφωμένης πολιτικής ιντριγκας, την κουστωδία των φαντασμάτων της πολυπολιτισμικότητας, προάγγελων άλλων κακών που έρχονται, και διαισθανόμαστε ότι η ΚΑΡΦΙΤΣΑ είναι εδώ. Βλέπουμε τις λεηλασίες και καταστροφές των εγκαθέτων αφιονισμένων τραμπούκων που κινούνται στην χώρα με ασυδοσία και ατιμωρησία, ακριβώς όπως οι τραμπούκοι του τότε παρακράτους και καταλαβαίνουμε ότι οι Γκοτζαμάνηδες είναι ανάμεσα μας.

Όπως οι τραμπούκοι του τότε είχαν την υποστήριξη σκοτεινών κύκλων χρηματοδοτούμενων από μυστικά κονδύλια και κάναν τον τσάμπα κόκκορα με τα λεφτά της CIA. Οι τραμπούκοι του σημερινού ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ έχουν την υποστήριξη των ανωτάτων κομματικών ηγεσιών της Αριστεράς ή τουλάχιστον την ανοχή τους. Οι κάποιοι μάγκες δεν πέτυχαν πλήρη ασυλία με τον μπαμπούλα της Δεξιάς. Έχουν ασυλία γιατί κάποιος τους την παρέχει. Οι πολιτικές κακουργίες του σημερινού ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ έχουν πολιτική κάλυψη, την ίδια πολιτική κάλυψη που είχαν οι πολιτικές κακουργίες του παρακράτους του 60.

Το ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ είναι εδώ...

Φταίει το κακό το ριζικό μας....

Η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή θέση τίποτα δεν προχωράει τίποτα δεν κινείται. Οι Έλληνες σταθερά χάνουν κάθε δικό τους εθνικό αλλά και ηθικό προσανατολισμό. Ο εαυτός τους λιγοστεύει και όλο και περισσότερο γίνονται αντικείμενα χωρίς συνείδηση, χωρίς παρελθόν, χωρίς παρόν, χωρίς μέλλον. Το νόημα της ζωής είναι ένα Logo.

Ο πολιτισμός έπαψε να είναι ουσία και τρόπος ζωής. Μεθοδικά και συστηματικά οι εθνικές ευαισθησίες, η θρησκεία, η ιστορία νεκρώνονται βαλσαμώνονται. Η σκέψη ακρωτηριάζεται. Το πνεύμα αυτοπεριορίζεται. Οι ιδέες μεταλλάσσονται μέσα στο εργαστήρι των αλχημιστών της πολυπολιτισμικότητας. Η επιβολή της σιωπής είναι η κυριαρχούσα ιδεολογία. Οι πνευματικές ελίτ έχουν μεταλλαχθεί σε ένα ιδεολογικό ιερατείο, μία Ιερά Εξέταση που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια το μονοπώλιο της νοσηρής εξουσίας του λόγου τους και ασκούν μία βία χυδαία και καταθλιπτική. Εξαναγκάζουν τους πολίτες στην σιωπή. Έχουν εγκαινιάσει το παγκόσμιο πολυπολιτισμικό ολοκληρωτικό κράτος, μια βαρβαρότητα μέσα στον πολιτισμό.

Μας απομυζούν από το 'Εθνος το αίμα και την δύναμή του. Και εμείς αδρανούμε. Το Έθνος μας είναι αναιμικό, γιατί αυτό το πολύτιμο αίμα, που έβραζε άλλοτε για αυτό, τροφοδοτεί σήμερα άυλα τέρατα, άπληστους θεούς από άργιλο, που λιβανίζονται σε ξένες πόλεις από άγνωστα πλήθη.

Αυτή η αλλοτρίωση των ψυχών είναι ο τελικός στόχος, όχι των πολιτικών μας, που είναι ύπουλοι μύωπες, "μπάσταρδοι, ψεύτες, κλέφτες, πόρνοι", που δεν βλέπουν πέρα από τη βίλα, το κότερο ή το μέλλον των παιδιών τους, αλλά των "σοφών" που ασχολούνται δήθεν προς το συμφέρον μας , δήθεν με το πεπρωμένο των λαών.

Αυτοί οι "σοφοί" οι διαβασμένοι είναι οι πρυτάνεις και οι ιθύνοντες της αλλοτρίωσης μας. Είναι ισχυροί, γιατί δεν είμαστε πλέον τίποτα, και για να συνεχίσουν να είναι ισχυροί πρέπει η πατρίδα μας να συνεχίσει να είναι τίποτα. Αντιπροσωπεύουν την λέπρα, την ακρίδα, την διαίρεση, τον διαχωρισμό, την ανυπαρξία, τον αφανισμό. Το ξέρουν αλλά ζουν από αυτό, "κ΄είναι η κακία τους χωρίς φωτιά κι ανάστημα κι αέρα.....και ζουν εδώ και ζουν εκεί, και παραδέρνουν πάντα, γύφτοι καθιστικοί". Ξέρουν ότι αν, από κάποιο θάμα, συνειδητοποιήσουν τι κάνουν τους περιμένει η σκληρή τιμωρία της ανυπαρξίας, η επιστροφή στους οχετούς από εκεί που βγήκαν.

Για να συνεχίσουν να υπάρχουν πρέπει να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Πρέπει η θέληση της δύναμης του Έθνους των Ελλήνων να διαμελισθεί και να καταδικασθεί στην αδυναμία. Γιατί αν αυτή η δύναμη δεν έχει πρώτα μετριασθεί, εξατμισθεί από κάποια αινιγματική σπατάλη, θα τινάξει στο αέρα το ωραίο σύστημα υποταγής που μηχανεύονται. Οι "σοφοί" είναι λεπτολόγοι έμποροι σκλάβων. Ξέρουν ότι οι φιλές που δαμάζονται είναι αυτές που αποδυναμώνονται. Πρώτα θα εξορίσουν κάθε ενοχλητική ιδέα, θα καταδικάσουν στη σιωπή κάθε αντίσταση και καθετί που στρέφεται κατά της σοφίας τους. Με διάφορα λοιπόν δηλητήρια, που η ιατρική δεν γνωρίζει, με δηλητήρια καθαρώς ηθικά, αργά, σταγόνα-σταγόνα μας ρίχνουν αυτό το κώνειο, όπως οι άποικοι της Αμερικής μοίραζαν μολυσμένες με ανεμοβλογιά κουβέρτες στους αυτόχθονες λαούς από τους οποίους ήθελαν να απαλλαγούν.

Κάποια μέρα, χωρίς αμφιβολία, όπως οι απόγονοι των Ινδιάνων, αυτό που θα έχει απομείνει από το άλλοτε υπερήφανο γένος μας θα βρεθεί σε περιχαρακωμένους χώρους (reservations) όπου θα χορεύουμε προς χάριν των τουριστών και θα τα κονομά με πουλώντας σουβενίρ made in China. Που και πού κάποιος ή κάποια με μυαλό θολωμένο από Scotch θα ψελλίζει "Φταίει το κακό το ριζικό μας.."

Τότε, εκείνη την ημέρα, οι έρημες πολιτείες του Ελλιοτ και οι αποικίες των κολασμένων του Κάφκα θα μοιάζουν με παράδεισο.

Είμαστε το νερό που κινεί τον μύλο!

Δεν είμαστε πια τίποτα στην χώρα μας. Είμαστε το νερό που κινεί τον μύλο. Μας ταΐζουν με λέξεις, μας ποτίζουν με προγράμματα, μας βάζουν σε δικά τους κανάλια, μας οδηγούν, μας εκμεταλλεύονται....Δεν είμαστε παρά πλέον παρά ο ατμός που κινεί τις τουρμπίνες, το ηλεκτρικό ρεύμα που ανάβει τα φώτα με το γύρισμα του διακόπτη. Δεν είμαστε ούτε καν σκεπτομενες υπάρξεις, αφού η σκέψη μας, που είναι τελικά "επικίνδυνη" για μας, είναι εγκλωβισμένη, απασφαλισμένη, άοπλη, αριθμημένη συσκευασμένη στα πακέτα και σταλμένη για διαμόρφωση την κατάλληλη ώρα. Η σκέψη μας χρησιμεύει σαν πυροκροτητής. την τοποθετούν την τελευταία στιγμή στην μηχανή και τότε το ρομπότ δουλεύει, και η μάζα εκρήγνυται, η θέληση του να υπερασπισθεί την "ανθρώπινη ύπαρξη" την "Democracy", τον "δημοκρατικό κόσμο" ΄την "ελεύθερη οικονομία" ή τις "προόδους του πολιτισμού" ανάβει τα καύσιμα και μας εκτινάσσει σαν βέλη, μέσα σε δευτερόλεπτα, προς τον πόλεμο, την σφαγή, στην εθνική αυτοκτονία.

Είμαστε όλοι μισθοφόροι. δεν είμαστε πλέον παρά λαός μισθοφόρων. Η δημοκρατία μας είναι μία μορφή κατάκτησης. Δεν βλέπουμε, άρματα στους δρόμου, δεν ακούμε μπότες και έτσι είμαστε ήσυχοι. Οι αφέντες μας είναι αόρατοι, άγνωστοι, Χειρίζονται σιωπηλά τους μοχλούς που ορίζουν την ζωή μας. Δεν εξορίζουν, δεν κρεμάνε,δεν τουφεκίζουν. Δεν ανήκουν σ' αυτούς τους απλοϊκούς που διερωτώνται αν θα βάλουν την υπογραφή τους στο χαρτί μιας απόφασης για την εξαφάνιση ενός δύστροπου. Βλέπουν απλά τα πράγματα σε μεγάλη κλίματα και δημιουργούν ξαφνικά εκατομμύρια νεκρούς, κυκλώνες οδύνης και ωκεανούς καταστροφής, χωρίς κανένας μας να το καταλαβαίνει.

Πώς μπορούμε να το καταλάβουμε; Έχει σχηματιστεί ένα είδος κλειστού κυκλώματος, εκμετάλλευσης της λαϊκής θέλησης, μέσα στο οποίο βασιλεύει, όπως και στην φυσική, το κλασσικό αξίωμα: "τίποτα δεν χάνεται, τίποτα δεν δημιουργείται". Οι Ελληνες ψηφίζουν, αλλά ψηφίζουν αναγκαστικά "αρεστά" κόμματα και "αρεστούς" ενδιάμεσους. Αυτά τα κόμματα και αυτοί οι ενδιάμεσοι είναι με την σειρά τους εύκολα υποχείρια αυτών που τους δίνουν τον παρά που έχουν ανάγκη για να συντηρήσουν την πολιτική τους ύπαρξη, να διατηρήσουν την θεσούλα τους. Οι Ελληνες ενημερώνονται, αλλά ενημερώνονται από "αρεστά" ΜΜΣ(κοταδισμού). Τα ΜΜΣ είναι φυσικά στα χέρια αυτών που ελέγχουν το χρήμα. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει, αφού οι απαραίτητοι πόροι για την δημιουργία μιας νέας πολιτικής πινακίδας αποστερούνται συστηματικά από κάθε ανταγωνιστή. Όλα τα λεφτά πάνε στο ΕΛΙΑΜΕΠ, στους Δούρειους Ίππους των καλοταϊσμένων ΜΚΟ, στα “εγκεκριμένα” κόμματα-συνδικάτα ελέγχου της κοινής γνώμης. Ας δοκιμάσει κάποιος άλλος να διεκδικήσει χρηματοδότηση στο άνομα της δημοκρατίας και της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών. Θα πάρει τα κατώτερα και χλεύη. Ο καθένας μας εσείς ή εγώ, ο οποιοσδήποτε, , μπορεί θεωρητικά να ιδρύσει ένα νέο πολιτικό σχήμα, μια πατριωτική Μη Κυβερνητική Οργάνωση και να προσπαθήσει να προωθήσει το "προϊόν" του. Θα μείνει πάντοτε ένας μικρέμπορος καθόλου επικίνδυνος, αφου δεν θα αποκτήσει ποτέ τα μέσα να διαφημίσει την "μάρκα" του και να την αντιπαραβάλει, επί ίσοις όροις, με τα ανταγωνιστικά "προϊόντα".

Έτσι τίποτα δεν χάνεται, ή πολύ λίγο, αφού οι Ελληνες θα είναι αναγκασμένοι να ψηφίζουν "εγκεκριμένα", "αρεστά" κόμματα και τους "εγκεκριμένους" και "αρεστούς" ανθρώπους, με άλλα λόγια αναθέτει πάλι την εξουσία σ΄εκείνους που είναι αποδεκτοί και αρεστοί στον μεγάλο Καραγκιοζοπαίχτη. Τίποτα δεν θα αλλάξει αφου "Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων" και αυτοί που κρατάνε το πουγκί θα τα αρνούνται πάντα σ' αυτούς που δεν δέχονται του όρους του παιχνιδιού και της υποταγής...

Έλληνες, Ελληνίδεσς ....Εύγε!

Ένα μεγάλο Εύγε, ένα μεγάλο μπράβο σε αυτό το 3% που πήρε την μεγάλη απόφαση και με τόλμη έδωσε στην δημοσκόπηση του ΣΚΑΙ (7/2/2012) την ψήφο στην Χρυσή Αυγή. Πρέπει, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που πήραν αυτή την απόφαση ψήφου, να είναι υπερήφανοι.

Έκλεισαν τα αυτιά τους στις κασσάνδρες, σειρήνες και κουτσομπόλες της σεσημασμένης δημοσιογραφίας των εκλεκτικών συγγενειών και των κοινωνικών σχέσεων του Χριστοφοράκου, της Siemens και ΣΙΑ, στα Botox των 8, στα διάφορα Montblanc της ενημέρωσης.. Αψήφησαν την χλεύη, των βοηθητικών σαλτιμπάγκων. Εγραψαν, εκεί που δεν πιάνει το μελάνι, τα κορίτσια γλάστρες, τα αγόρια κόπανους, τους έκφυλους σαχλάκηδες των πρωϊνάδηκων, των μεσημεριανάδηκων, και των διάφορων “διασκεδαστικών” εκπομπών τύπου “ελληνοφρένεια” , “Ραδιο Αρβύλα” που συμπληρώνουν με το καλαμπούρι, την πλάκα, και φαυλοκυκλικά επίχειρήματα τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης πηγαίνοντας την προς τα εκεί που θέλουν τα αφεντικά τους και πρέπει να πάει. Είπαν ΟΧΙ στους μαγαρισμένους εφιάλτες που ξεπουλάν το έθνος για 100.000 δολάρια, ένα μπράβο απο τα ξένα κέντρα και στα ορφανά της KGB.

Με συναίσθηση εθνικής ευθύνης έδωσαν το αγωνιστικό μήνυμα. Βγήκαν από τα μαντριά των κατεστημένων κομμάτων, αυτών των συνδικάτων ελέγχου της κοινής γνώμης, που για 37+1 χρόνια έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε χωματερή των ελπίδων καταβροχθίζοντας τον πλούτο της χώρας κάνοντας δώρα στον ευατό τους και φροντίζοντας το μέλλον των παιδιών τους. Βροντοφώναξαν “ως εδώ και μη παρέκει” στον πολιτικό ντελβέ που “χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ” μετέτρεψε την Ελλάδα αποθήκη των τριτοκοσμικών απόβλητων. Εστειλαν στον αγύριστο τα πολιτικά απόβλητα που μετάλλαξαν τους Έλληνες από υπερήφανους, δημιουργικούς και δουλευτάδες σε μιζαδόρους και τώρα σε ζήτουλες της ευρωπαικής ελεημοσύνης. Άκουσαν την φωνή της Ελλάδας και πήραν την απόφαση τους.

Οι ψηφοφόροι της Ελλάδας , οι ψηφοφόροι ήρωες, οι ψηφοφόροι Ελληνες είπανε το μεγάλο ΝΑΙ στην αξιοπρέπεια, στην Ελλάδα και πήγανε στην τιμή και στην πεποίθηση τους.

Ανοιχτή επιστολή στην Σεμίνα Διγενή

Κυρία μου γράψατε μία ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο της δημοκρατίας κύριο Παπούλια που αρχίζει με το σπαραξικάρδιο"Κάποτε ήμουν πραγματικά ηλίθια. Αθώα, ευκολόπιστη, Κάποτε πίστευα με τη μία τους ανθρώπους, μ έπειθαν τα λόγια. Τώρα θυμώνω εύκολα, γιατί μάλλον ξύπνησα, βγήκα από το λήθαργο, μαζί με όλους, ξαφνικά. Εξοργίζομαι λοιπόν, όταν με κοροιδεύουν.”....

Όχι κυρά μου δεν ήσουν ούτε ηλίθια, ούτε Αθώα, ούτε ευκολόπιστη. Είσαι ένα μπουλόνι στον μηχανισμό που για 37 χρόνια εξανδραπόδισε τους Ελληνες και τους μετέτρεψε σε κοινωνικά αθήρματα, αμνήμονες γλεντοκόπους. Απογύμνωσε την ελληνικότητα απο κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών. Με μία απλοίκη επιστολή που δεν είναι παρά η πιο απάνθρωπη τεχνική προπαγάνδας εξαπατάς τον λαό. Περιφρονείς την νοημοσύνη του.
Ο κύριος Παπούλιας δεν είναι παρά ένα κομμάτι του εικοσάχρονου μονοκομματικού κράτους που συμπεριφέρθηκε σαν στρατός κατοχής, έχοντας υποτάξει ή εξαγοράσει σύνολο το κουκλοθέατρο των “προοδευτικών δυνάμεων”. Έκλεινες τα μάτια μπροστά στην οξύτερη κοινωνική βαρβαρότητα που γνώρισε η χώρα. Πλαισίωνες τον μηχανισμό που επέβαλε στους Έλληνες τον τύπο του ανθρώπου με ποιοτικές απαιτήσεις ζωώδους ηδονικής επιβίωσης που τον απασχολούν το χρήμα, οι μηχανές, η κατανάλωση και οι σωματικές εκκρίσεις.
Εθίστηκες για πολλά χρόνια να λατρεύεις και να χειροκροτείς, μεταξύ του ένος τσίπουρου και του άλλου, τους ήρωες του προοδευτικού σου οράματος και τώρα αναθεματίζεις τα ίδια αυτά πρόσωπα.

Καλή η επιστολή, αρέσει αν κρίνουμε απο την δημοσιότητα που πήρε, έχει λάθος αποδέκτει.
Την επιστολή έπρεπε να την απευθύνεις στους Ελληνες, τις Ελληνίδες, τα ελληνόπουλα.
Να ζητάς συγνώμη που για τόσα χρόνια με μαχητικές απαιτήσεις υψίστης εγκυρότητας ήσουν η “σός για να γλιστράει” η ιταμότητα, η χθαμαλότητα, ο ωχαδερφισμός που επέβαλε στον λάο ο ολετήρας αρπακολατζής Ανδρέας και η “μεγάλη δημοκρατική παράταξη”. Δεν χρειαζόταν να ρωτήσεις... Ήξερες και έβλεπες τον πλούτο της χώρας να διαγουμίζεται, να ροκανίζεται απο τους καθεστωτικούς αρουραίους να μετατρέπεται διαλεκτικά σε βίλες και κότερα και όμως για χρόνια σιωπούσες. Γιατί;

H Ψυχοπαθολογία της Αριστεράς

Είναι γεγονός, ότι στον κόσμο αυτό, τα αριστεροειδή δεν επιτυγχάνουν ποτέ.Συσσωρεύουν τις νίλες και τις αποτυχίες τα μίση και τις ταπεινώσεις και τα κάνουν μια μάζα εσωστρεφή για να εκραγούν σε «κοινωνικές διεργασίες» που συνοδεύονται από τα ουρλιάγματα πόνου, τους λόξιγκες αγωνίας των θυμάτων τους και τα χάχανα των μπόγηδων («Μεγάλος» Δεκέμβρης), με συνιστώσα την καταστροφική μανία (κάψιμο Πολυτεχνείου, καταστροφές Θεσσαλονίκης, καταστροφές σχολείων - οχι των ιδιωτικών-κάψιμο βιβλιοπωλείων). Μισούν την Ελλάδα που δεν τους επιτρέπει παρά ταπεινώσεις και θέσεις δευτερεύουσες και αισθάνονται την σχεδόν φυσική ανάγκη να κατασκευάσουν μίανάλλη στην διάσταση και στα μέτρα του μίσους τους και των επιδιώξεών τους. Το ιδεώδες τους άλλωστε δεν είναι ποτέ στο παρόν (αντιληπτό σαν επικαιρότης αυτού που προϋπήρξε) αλλά σε ένα ουτοπιστικό μέλλον που θα «τραγουδά». Το «εμπρός» των αριστερών όπως το υπερπέραν των μεταφυσικών, είναι πάντα αντιληπτό ως επανάληψη ενός «χρυσού αιώνα» ανύπαρκτου, τον οποίον η σειρά τωνιστορικών γεγονότων κατέστρεψε. Ο σοσιαλιστικός παράδεισος επρόκειτο ναεπαναλάβει την αρχική Εδέμ, το κράτος χωρίς τάξεις, να ξαναφτιάξει την αρχέγονη κοινοκτημοσύνη, κλπ. Ετσι εκφράζεται η ιεραποστολή των ανικάνων της αριστεράς σήμερα, αυτή η πνευματική έκλυση ελαττωματικών όντων, που δεν έχουν παρά έναν «άλλο κόσμο» για να εκδικηθούν αυτόν εδώ!

Οι αριστεροί του τότε ήτανε τραγικοί και φρικτοί. Τα αριστεροειδή του σήμερα είναι φρικτά και φαιδρά Ονειρεύονται μια κοινωνία, της οποίας όλοι οι δρόμοι θα είναι ανήφορος και στην οποία θα πάρουν την εκδίκηση τους. Γιατί το παρελθόν τους είναι βουβό. Όλοι αυτοί οι αρρωστημένοι ελπίζουν ενστικτωδώς στη οργάνωση «αγέλης». Ο λόγος είναι αυτονόητος. Ο αριστερός πιστεύει ότι προσθέτοντας τις αδυναμίες θα μπορέσει να δημιουργήσει μία δύναμη. Ελπίζει να δημιουργήσει μια μονάδα προσθέτοντας συνεχώς μηδενικά. Είναι το ανθρωποειδές του όχι, του ιδεοληπτικού «ενάντια και κόντρα». Είναι το ανθρωποειδές της αμφισβήτησης, της μνησικακίας, του διχασμού και του παιγνιδιού των κομμάτων. Είναι το ανθρωποειδές που τα υποσυνείδητα συμπλέγματα μειονεξίας το αναγκάζουν να χαράσσει γραμμές υπεροχής καλλιεργώντας των φιλιστινισμό των μαζών, οδηγώντας τις πλάνες των όχλων και ακολουθώντας την αλήθεια της ιστορίας. Ένας εμετός ύπαρξης δηλαδή, τυφλωμένο, κολλημένο ανθρωπόμορφο ζώο, επικίνδυνο, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό του μήτε για τους άλλους γύρω. Το συναντάμε κάθε μέρα, στην γειτονιά, στο σχολειό, στη δουλειά, στα bar, στις διακοπές. Είναι ο εκπρόσωπος ενός λούμπεν που η χαρά της ζωής και της δημιουργίας του είναι βάρος, στόματα σφιγμένα, γεμάτα μίσος και απόγνωση. Ακαλαίσθητο από φυσικού του, ακόμη και κάτω από το Armani παραμένει ο ψυχισμός του μογγόλου.

Μπορούμε να παρομοιάσουμε το αριστεροειδές με το αιλουροειδές, που τραυματίζει αντί να σκοτώσει. Είναι η άρνηση που ακολουθεί και συνοδεύει κάθε θέση, το ανάποδο σε κάθε ορθό, το όχι που απαντά σε κάθε ναι. Διαβάστε τα αποξέσματα εντέρων που ο κάθε κιτρινιάρης αριστερός, αριστερίζων, ή επαμφοτερίζων ξερνάει καθημερινά σταΜΜΣ(κοταδισμού) και προσπαθήστε να βρείτε έστω ένα ΝΑΙ, έστω και μια Θέση. Πολύ αμφιβάλω.

Το όχι του αριστερού είναι αλληλένδετο με το ναι, όπως το παράσιτο με τον οργανισμό σε βάρος του οποίου ζει. Υπάρχει στα ανθρωποειδή του «όχι» (τον κομουνιστή που ρίχνει ανάθεμα στον κόσμο, τον αμφισβητία που καταριέται την κοινωνία, τους κουκουλοφόρους του Αλαβάνου, τους γιαλατζί επαναστάτες του Τσίπρα, τους στρατονισμένους του ΚΚΕ, τους εθνομηδενιστές του Κουβέλη και ΣΙΑ, τα πρακτορίδια και τους πράκτορες του Νεοταξισμού) μια κτυπητή αντίθεση μεταξύ της υπερικανότητας να καταστρέφουν και της απολύτου ανικανότητας να δημιουργήσουν. Μ΄αυτό το νόημα είναι που οι όποιες επιτυχίες του ανθρωποειδούς του όχι μεταβάλλονται όλες σε αποτυχίες, που σκοτώνεται σφάζοντας, που εξαφανίζεται εξαφανίζοντας. Γιατί δεν υπάρχει παρά σαν αντίθεση. Η θέση τού είναι μοιραία και το αναπόφευκτο τέλος του η χωματερή της Ιστορίας.