Αυτή είναι η αριστερά...

Αφού ξεσκίστηκα βαθιά

κι αφού ξεσκίστηκα παντού ναζιάρα και καμωματού

θα κάνω το κορίτσι πια

Κώστας Βάρναλης: Το φως που καίει

Δεν υπάρχει καλύτερος στίχος που να περιγράφει την αριστερά σήμερα. Αφού ξεχαλινωμένη κατέστρεψε την Ελλάδα, Έκαψε, ρήμαξε, ποδοπάτησε κάθε αξιοπρέπεια και έννοια ανθρωπιάς, και έβγαλε από μέσα της όλο το συμπλεγματικό της μίσος κατά της κοινωνίας προσπαθεί τώρα να το παίξει αγνή και παρεξηγημένη.

Ο Έλληνας άνθρωπος, η πλειοψηφία των Ελλήνων ανθρώπων σήμερα ακούγοντας τον Λόγο της Χρυσής Αυγής  αισθάνεται ότι είχαν βρεθεί υπό κατοχή. Για 38+1 χρόνια μια φωνακλάδικη, τσαμπουκαλού μικρονοϊκή αριστερά είχε επιβάλει την θέληση της με το έτσι θέλω. Μία αριστερά κλαψιάρα. Όλες οι ιδεολογίες, όλες οι παρατάξεις επιδιώκουν και προσπαθούν να κερδίσουν την εκτίμηση των Ελλήνων με όσα πρόσφεραν και όχι με όσα έπαθαν. Όλες οι πολιτικές παρατάξεις θέλουν να έχουν τον θαυμασμό του λαού και όχι την λύπη του. Μόνον η αριστερά κλαψουρίζει και προβάλλει όσα, αλήθεια ή ψέματα, δίκαια ή άδικα, έπαθε και ζητάει αναγνώριση μέσα απο την λύπη. Καμία πολιτική παράταξη ή ιδεολογία δεν ανήγαγε σε υψηλή πολιτική να την λυπούνται οι άλλοι. Χιλιάδες βάναυσες, μελοδραματικές, υποκριτικές σελίδες έχουν γραφτεί για το τι υποτίθεται τράβηξε η αριστερά. Δείξτε μας μία σελίδα για το τι πρόσφερε; Με μανιχαϊστικές μελοδραματικές σχηματοποιήσεις του τύπου αριστερά/δεξιά και μονότονα επαναλαμβανόμενε γερασμένα συνθήματα και χρόνια ολέθρια κατά συνθήκην ψεύδη κάθισε στο σβέρκο των Ελλήνων σαν μεγάλη "δημοκρατική παράταξη" και έφαγε, καταβρόχθισε, διασπάθισε τον πλούτο της Ελλάδας.

Οι Έλληνες σήμερα κατάλαβαν, ότι η αριστερά δεν είναι πλέον το ποιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας που βλέπει αυτά που εμείς οι "αλλοτριωμένοι" δεν μπορούμε να δούμε, που σκέφτεται αυτή για μας. Η ωμή τρομοκρατία που για 38+1 χρόνια ασκούσαν στην Ελληνική πολιτική σκηνή οι συμμορίες  των αριστερό-προοδευτικών πήρε τέλος. Η οικονομική κρίση αποκάλυψε το μεγάλο φαγοπότι. Οι ορδές των κουκουλοφόρων της αριστεράς έδωσαν στους Έλληνες πολίτες την δύναμη της θέληση. Η Αριστερά μας έδωσε την θέα του χειρότερου ώστε να μπορέσουμε να βρούμε τον δρόμο για το καλλίτερο.

Αυτή είναι η αριστερά. Είναι η πραγματική αριστερά. Η αριστερά που με την μεταπολίτευση πέταξε το προσωπείο και εμφάνισε το πραγματικό της πρόσωπο, αποδεικνύοντας πόσο μισάνθρωπη, μισαλλόδοξη και μισελληνική είναι και θα είναι πάντα. Από τα πειθήνια 45άρια της "17 Νοέμβρη", το μαρξιστικό καθηγηταριό με την κούφια ρητορεία που προσπαθεί να βρεί μία αρρενωπή συντροφικότητα μέσα από την "κινηματική βία" του Βέλτσου, μέχρι τις αριστερές συμμορίες των παρακρατικών που λυμαίνονται, με το αζημίωτο, τα πανεπιστήμια και τα έχουν μετατρέψει σε άντρα ανομίας μοιράζοντας "συγκεκριμένα ποσά βίας", τους επιδοτούμενους "αντιρατσιστές"των ΜΚΟ που προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβάλουν στους Έλληνες το Diktat  της Νέας Τάξης, τους ληστές και τους δολοφόνους της Marfin και της Πάρου.

Αυτή είναι η αριστερά, η αριστερά των βανδάλων, των κουκουλοφόρων, των καλάσνικοφ, των τροφίμων των σκοτεινών κέντρων των μυστικών υπηρεσιών. Οι άνθρωποι της καίνε βιβλιοπωλεία, ληστεύουν τράπεζες, δολοφονούν αθώους, χτυπούν καθηγητές μέσα στις αίθουσες των Πανεπιστημίων και από τις εφημερίδες λοιδορούν και βρίζουν όποιον τολμήσει να εκφράσει αντίθετη άποψη. Οι δολοφόνοι, οι επαγγελματίες 'αντιρατσιστές" και οι κουκουλοφόροι είναι η αριστερά των νεοταξίτικων ταγμάτων εφόδου.

Αυτή είναι η αριστερά. Από την πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης με την βία επέβαλε την στυγνή της δικτατορία. Οι κόκκινες ορδές των άλουστων ξέκολων ανθυποκουλτουριάσων με τις αξύριστες μασχάλες,  των μουσάτων με τα αμπέχονα και το κουλτουριαρικο ύφος με την στρατωνισμένη σκέψη και την μονοτροπία του ιστορικού υλισμού περασμένων εποχών επέβαλλαν, με την βοήθεια και την αρωγή του Καραμανλή Α, μια στυγνή δικτατορία φρίκης σε ολόκληρη της χώρα τρομοκρατώντας και προπηλακίζοντας όποιον θα τολμούσε να φέρει αντίρρηση στον πλινθοκεραμισμό των σκέψεων τους. Η πολυτραγουδισμένη μεταπολίτευση δεν ήταν παρά η συνέχεια του εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα. Ένας άνθρωπος που θα διάβαζε “Ελεύθερο Κόσμο”, έστω και τριπλογυρισμένο, κινδύνευε να φακελλωθεί απο τους  εγκάθετους της μεταπολίτευσης. Δεν τολμούσες να προφέρεις τις  λέξεις πατρίδα, Έθνος, Ελλάδα και έπεφτες θύμα της πλέον χυδαίας συκοφαντίας και βάρβαρου διασυρμού.  Με άναρθρες κραυγές και υψηλή υστερία αναμασούσαν με ηδονή τα μουχλιασμένα υποπροϊόντα της ιδεοληψίας τους, χωρίς να βρίσκουν κανέναν λόγο να ξανασκεφτούν κάτι, μόνιμα ασφαλείς στις γενικολογίες και αερολογίες, μόνιμα βέβαιοι ότι αυτές δείχνουν το σωστό δρόμο. Με ιησουίτικη μονομέρεια προσπάθησαν και προσπαθούν να μας διδάξουν ότι: "η "δημοκρατία" είναι η αυθαιρεσία, η "ελευθερία" είναι να ψεύδεσαι ασύστολα, “νόμος” είναι το δίκαιο του εργάτη,  και ο "στοχασμός" είναι η φθηνή προπαγάνδα των μακντολναντοποιημένων γνωμοδιαμορφωτών της παγκοσμιοποίησης.

Η μεταπολίτευση διέγραψε  τον δημοκρατικό πολιτισμό, που είναι η ανάσα και η ουσία της δημοκρατίας, και με το πελατειακό σύστημα των κλαδικών και  των πρασινοφρουρών άρμεξε και αρμέγει το κράτος και τους πολίτες. Η γενιά του Πολυτεχνείου εξαργύρωσε βιαστικά το “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” με τα σύμβολα και τα προνόμια της εξουσίας. Χωρίς στοιχειώδη εφόδια πνευματικής καλλιέργειας η γενιά του Πολυτεχνείου έγινε μία Ανώνυμη Εταιρεία κρατικοδίαιτων κηφήνων που κυβερνά έως σήμερα. Ακολούθησε με ασυνείδητη μακαριότητα το δρόμο του λαϊκισμού και με ψευδεπίγραφα κλισέ: “Αχ! Ελλάδα σ’αγαπώ!”, υποδαύλισε μια κοινωνία αργόσχολων καταναλωτών με αποκούμπι το κράτος, χωρίς το σφρίγος της ανάπτυξης και την αυτοπεποίθηση της προκοπής  και ωδήγησε την Ελλάδα στην σημερινή κατάντια.

Σήμερα, τα κατεστραμμένα Πανεπιστήμια, τα υποβαθμισμένα Πανεπιστήμια, τα λουκέτα στα μαγαζιά, η απόγνωση στις γειτονιές της Ελλάδας, οι τραγωδίες  στην Πάρο, οι καθημερινές ληστείες και τα εγκλήματα παίρνουν την σωστή τους θέση. Οι ανώμαλες γωνιές τους, κατάλοιπα της αριστερής λαίλαπας, εξαφανίζονται δένονται σε ένα συμπαγές σύνολο απελευθέρωσης.

Επιτέλους το μέλλον ανοίγεται μπροστά μας. Έχουμε αποτινάξει τα δεσμά του παρελθόντος, τα εικονικά πιστεύω και τα φανταστικά χρέη προς τα περιτρίμματα της αριστεράς. Η αριστερή βαρβαρη χυδαιότητα των επιδοτούμενων, με την ρηχή συνείδηση, λακέδων της Νέας Τάξης, που βιώσαμε σαν Έθνος μας λύτρωσε και το μυαλό είναι ξεκάθαρο όσο ποτέ άλλοτε, μας απάλλαξε ξαφνικά από μία πίεση επίμονη, από ένα μαρτύριο τρομερό που δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε άλλο. Από εδώ και εμπρός η λάμπα θα μένει αναμμένη. Τώρα, ξέρουμε ότι τα φαντάσματα έχουν εξορκιστεί και ο εφιάλτης δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ. Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Δεν υπάρχουν πιστωτές και μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε.

Πάντα υπάρχει ένας δυνατότερος για να σταθεί στο πλευρό του έθνους που βασανίζεται. Εμείς οι Έλληνες πατριώτες είμαστε οι Δυνατοί. Εμείς οι Δεξιοί,  οι ακροδεξιοί, οι χρυσαυγήτες- όπως και να μας πουν καρφί δεν μας καίγεται-  ξεπερνάμε, αποτελεσματικά, χωρίς λάθος ή αμφιβολία κάθε δυσκολία. Είμαστε το στόμα που καρτερεί  η Ελλάδα  να της πει το “έλα πάλι”. Η αλήθεια που  για 38+1 χρόνια  πνίγανε οι αριστερόστροφες προοδευτικάντζες είναι ανοιχτή πλέον στην ιστορία. Την ίδια στιγμή που το κενό αισθήματος στην Ελλάδα διαμορφώνει συνθήκες αποσύνθεσης έφτασε η ώρα της Δεξιάς. Η Δεξιά σημερα οδηγεί την κοινωνία δεν την περιμένει. Εάν η μεταπολίτευση ήταν ένας εμφύλιος με άλλα μέσα, το τέλος της μεταπολίτευσης  είναι η αναγέννηση της Δεξιάς σαν ιδέας, σαν τρόπος και σκοπός ζωής.  Για πρώτη φορά μετα 38+1 χρόνια βρίσκει διέξοδο με ένα τρόπο συνθετικό η πνευματικότητα, η πίστη  ενός λαού μέσα απο τις γραμμές ενός πολιτικού Εθνικιστικού κινήματος.