Χρηματοδοτήσεις....

Ο κάθε Έλληνας και Ελληνίδα, πολίτες αυτής της χώρας, έχουν την ακόλουθη ερώτηση/απορία:

Τι εμποδίζει τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, τον κ. Αντώνη Σαμαρά και τα άλλα μέλη του πολιτικού θιάσου χωρίς να συνεδριάσει προηγουμένως καμιά επιτροπή, κοινοβουλευτική ή κομματική, να ανακηρύξουν επιτέλους τα κόμματά τους σε απόλυτη διαφάνεια; Πόσοι σοφοί χρειάζεται να συνεδριάσουν για να ανέβουν στο Διαδύκτιο οι προϋπολογισμοί των κομμάτων; Λεπτομερείς, με τους μισθούς των κομματικών στελεχών, με έσοδα και έξοδα που να πιστοποιούνται από αποδείξεις. Υπάρχει πιο απλό πράγμα στον κόσμο;

Είναι μία ερώτηση/απορία που βρίσκετε στα χείλη του κάθε Έλληνα και Ελληνίδας. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Την δίνει με γλαφυρότητα ο Γ. Σεφέρης στο Πολεμικό του ημερολόγιο
...Ήτανε με τον Βενιζέλο (Σοφοκλή) στου Παπανδρέου (Γεώργιο) - προτού ορκιστεί - που έψαχνε χωρίς να τους βρίσκει συνεργάτες ή υποστήριξη. Ένα αδιέξοδο. Ξαφνικά ο Βενιζέλος του λέει. "Γιατί δεν κάνεις υπηρεσιακή κυβέρνηση;" Ο Παπανδρέου αμέσως: "Θα με υπεστήριζες εν τοιαύτη περιπτώσει;" Κι όταν ο Βενιζέλος αποκρίθηκε "ναι", δύο χέρια - του Παπανδρέου - τινάχτηκαν αμέσως στον αέρα: το ένα άρπαξε το καπέλο και το άλλο την παλάμη του Βενιζέλου. "Σε συγχαίρω δια την πατριωτική σου στάση", φώναξε ο υποψήφιος πρωθυπουργός, "πηγαίνω στην Αγγλική Πρεσβεία". Και χάθηκε. Ο Κανελλόπουλος συμπέραινε: "Σπάνια είδα στην ζωή μου άνθρωπο που να έχει τέτοια δίψα της εξουσίας." (Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τομ. Α, 1035-1944, Ικαρος, 1981, σελ. 212)
Δίψα για την εξουσία είναι η κινητήριος δύναμης που καθορίζει τις πολιτικές και τις επιλογές των κομματανθρωπων και των παρακεντέδων τους. Δεν είναι βέβαια μόνο η λάτρεία της εξουσίας η "του πλούτου οχορταγιά, τση δόξας πείνα, - του χρουσαφιού ακριβειά καταραμένη" (Β. Κορνάρου, Ερωφίλη), που ανοίγει τα ταμεία των κομμάτων στις οποιεσδήποτε χρηματοδοτήσεις.

Οι κρυφές και μυστικές χρηματοδοτήσεις ελέγχουν ποιος θα πάρει τη εξουσία, όπως με πολύ απλότητα, αλλά και χωρίς μισές λέξεις παρατηρεί ο Καραγάτσης : "Είναι γνωστό πώς στην Ελλάδα τις εκλογές δεν τις κερδίζει το κόμμα που έχει τα ηθικότερα στελέχη, τον ικανότερο αρχηγό, το καταλληλότερο πρόγραμμα, μα εκείνο που διαθέτει τα δυνατότερα οικονομικά μέσα. Αυτό λέγεται "ελευθέρα εκδήλωσις της θελήσεως του κυρίαρχου ελληνικού λαού, εντός του πλαισίου του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος". (Μ Καραγάτση, Ο Γιούγκερμαν και τα Στερνά του, εκδ. Εστίας, σελ. 230).

Αναρωτιούνται γιατί οι κ.κ Παπανδρέου και Σαμαράς, και οι δύο σπουδασμένοι στις ΗΠΑ, δεν παίρνουν την μεγάλη απόφαση για ένα νόμο που θα ελέγχει τα οικονομικά των κομμάτων και των υποψηφίων, όπως στην χώρα των σπουδών τους.

Λυπάμαι! Αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν και δεν θα γίνει ποτέ. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος ελέγχου μιας χώρας από το να υπάρχουν ένα, δύο, τρία, τέσσερα κόμματα με σκοτεινά ταμεία. Να παίζεις το ένα κόμμα εναντίον του άλλου ανοίγοντας ή κλείνοντας τις βρύσες των χρημάτων είναι το αποτελεσματικότερο μέσο επηρεασμού των αποφάσεων και του τρόπου δράσεως της κάθε κυβέρνησης. Τα κόμματα πέραν της εσωτερικής πολιτικής, για την οποία δεν ενδιαφέρεται κανείς - ποιος δίνει δεκάρα αν τα σχολεία της χώρας είναι κερχανάδες, τα νοσοκομεία χωματερές, και τα Πανεπιστήμια αυλές των θαυμάτων - έχουν γνώμη και φωνακλάδικα επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική. Εξ άλλου η μόνη πολιτική που μετρά είναι η εξωτερική πολιτική. Από τον τρόπο που εκφράζεται και επιβάλλεται, στον εκτός των συνόρων, κόσμο, είτε λέγεται σχέδιο Ανάν, "Ευρωπαϊκή προοπτική" της Τουρκίας, η βέτο στα Σκόπια.

Παραφράζοντας των κ. Κύρτσο τρεις αστερίσκοι δίπλα στο κόμμα που πρέπει να υποστηριχθεί γιατί παίζει το παιχνίδι, δυο αστερίσκοι δίπλα σε εκείνο που είναι έτσι και έτσι και ένας αστερίσκος σε εκείνα που ακόμη και το άκουσμα του ονόματός τους προκαλεί αλλεργία. (Γιώργος Κύρτσος, Ο Μυστικός Πόλεμος των Εξουσιών, Καστανιώτης, 2003, σελ. 30).

Έτσι είναι. Οι χρηματοδοτήσεις κομμάτων, παρατάξεων, οργανώσεων ήτανε, είναι και θα είναι το πλέον αποτελεσματικό μέσο υποταγής των κυβερνήσεων των κρατών στη θέληση του ισχυροτέρου της ιστορικής στιγμής και ποδηγετήσεως των λαών Οι πλουσιότατα βιβλιογραφικά τεκμηριωμένες, χρηματοδοτήσεις των αντικομουνιστικών κομμάτων στις μεγάλες εκλογικές αναμετρήσεις του 1948 σε Ιταλία και Γαλλία από την CIA και τα αποτελέσματα των εκλογών εκείνων είναι αδιάψευστες μαρτυρίες του τι γινότανε, τι γίνεται και πιθανόν θα γίνεται.