Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Ιωάννης Μεταξάς. Ακόμη και ο τάφος του φοβίζει...

Σημερα η RealNew στο κομμάτι της ιστορίας (σελ. 40) έχει το οδοιπορικό περιπλάνησης του Τάσσου Κοντογιαννίδη στην “πολιτεία της σιωπής”, το Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας. Περπάτησε άναμεσα στους τάφους και μας έδωσε μία γεύση του απέραντου μουσείου τέχνης και ιστορίας που είναι το Α’ Νεκροταφείο. Τα αγάλματα, οι επιτύμβιες στήλες (όχι επιτύμβιοι στύλοι, που γράφει στο κειιμενάκι του) είναι οι μάρτυρες μίας γόνιμης και εμπνευσμένης καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ελλάδα του τότε, που παρά τις αντιξοότητες, οικονομικές και πολιτικές, δημιούργησε “την Κοιμωμένη”, “το παιδάκι και ο φύλαξ ΄Αγγελος”, “η γυναίκα με το ειλητάριο”.
Κλείνει με την μνημόνευση των ονομάτων μερικών επιφανών ανδρών και γυναικών που άφησαν την σφραγίδα τους στην νεότερη ιστορία του τόπου μας. ‘Αφησε έκτός την ηγετική μορφή του Ιωάννη Μεταξά. Ακόμα και ο τάφος του τον φοβίζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου