Οι Κοψοχέρηδες

Η Ελλάδα διεκδικεί και μία μοναδική πρωτιά ανά τον κόσμο. Είναι η χώρα των κοψοχέρηδων. Οι κοψοχέρηδες είναι μία ειδική συνομοταξία που χωρίζεται σε δύο είδη τους Π.Ε.Κ και Μ.Ε.Κ δηλαδή τους πριν από τις εκλογές κοψοχέρηδες και τους μετά τις εκλογές κοψοχέρηδες.

Οι Π.Ε.Κ πάσχουν από το σύνδρομο σκλάβου-αφέντη. σηκώνονται όρθιοι χειροκροτούν και ταπεινώνονται εξευτελιστικά παρέχοντας συνεχώς εχέγγυα δουλοφροσύνης. Οι Π.Ε.Κ έχουν πάρει διαζύγιο από την λογική και έχουν υποταχθεί στους πληρωμένους ατάλαντους μεροκαματιάρηδες κονδυλοφόρους προπαγανδιστές της κομματικής αλήθειας. Βλέπουν τα δάση να καίγονται, την εκπαίδευση να έχει πάθει βαρύ εγκεφαλικό, τα νοσοκομεία τριτοκοσμικά. Βλέπουν την ζωή τους να υποβαθμίζεται, το μέλλον των παιδιών τους να υποθηκεύεται. Παρακολουθούν την πολιτική να κακουργεί, να υποβαθμίζει και να εξευτελίζει στο έπακρο τους ακαδημαϊκούς θεσμούς, να υποτάσσει την παιδεία στον συνδικαλιστικό λαϊκισμό, στην κομματοκρατία, στην αναξιοκρατία. Δεν μπορεί τα βλέπουν όλα αυτά! Αν όμως κάποιος τολμήσει έστω και για πλάκα να τους προτείνει να ψηφίσουν το άλλο το διαφορετικό σαν να τους τσίμπησε μύγα πετάγονται απάνω λέγοντας με πάθος: "δεν κόβω καλύτερα το χέρι μου".
Οι Π.Ε.Κ μέσα στην παραζάλη τους ότι ανήκουν κάπου είναι τραγικοί και φρικτοί. Μπορεί κάποιος να τους καταλάβει.

Αυτοί που είναι πράγματι τραγικοί αλλά συνάμα και φαιδροί είναι οι Μ.Ε.Κ. Είναι οι απλοί άνθρωποι που ξέρουν αλλά θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να μη δυσαρεστήσουν κανέναν. Θα ψηφίσουν φοβισμένα κάποιο από τα εγκεκριμένα κόμματα ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει, ότι ξαφνικά η παιδεία θα αναστηθεί, το νοσοκομεία θα πάψουν να είναι στάβλοι, θα μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Είναι οι άνθρωποι πυγμαίοι που ζουν από την μια μέρα στην άλλη έχοντας απαρνηθεί τις μεγάλες συγκινήσεις, τις μεγάλες ανατροπές που θα έφερνε μία ψήφος κάπου αλλού. Δεν μπορούν έστω και μία στιγμή να διανοηθούν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει αρκεί να τολμήσουν. Να ξεφύγουν απο την “Φάρμα των Ζώων”. Να βγούνε από το μαντρί όπου τους αρμέγουν κανονικά και έστω και για μία μέρα να δείξουν ότι έχουν αηδιάσει, να εκφράσουν την εναντίωση τους στα σχέδια και στην εξουσιαστική λογική της Νέας Τάξης. Έστω και για μία φορά να πάψουν να ψηφίζουν ψευδολόγους κομματάνθρωπους. Έστω και για μία φορά να μάθουν ότι μπορούν να τιμωρήσουν έμπρακτα την πολιτική διαφθορά, την αυθάδη πολιτική ασυνέπεια, την αλαζονεία και ιταμότητα των καισαρίσκων της εξουσίας. Αν ο κάθε ένας από αυτούς συνειδητοποιήσει ότι το πολίτευμα στη χώρα μας είναι απερίφραστα και ωμά η κομματοκρατία, η στυγνή ολιγαρχία ανεξέλεγκτων διευθυντηρίων μία εκπληκτική κοινωνική δυναμική θα είχε γεννηθεί. Αλλά φευ! Με το ίδιο τρόπο, όπως κάθε τέσσερα χρόνια με την ψήφο τους θα νομιμοποιήσουν τη ολιγαρχία που νέμεται την χώρα και το μόνο που θα τους έχει μείνει θα είναι "δεν έκοβα το χέρι μου". Αλλά τότε θα είναι αργά..πολύ αργά..

Μία υποκατηγορία των Μ.Ε.Κ είναι αυτοί που αναποφάσιστοι και μοιραίοι θα πάνε εκδρομή, θα πάνε για φραπέ θα κάτσουν σπίτι τους, την ημέρα των εκλογών και θα νομίζουν ότι κάτι πέτυχαν, ότι έκαναν την μούρη κρέας στο κατεστημένο, ότι τους έδειξαν. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εξυπηρετούν απόλυτα τα εγκεκριμένα κόμματα και τους ολιγάρχες που θα τρίβουν με χαρά τα χέρια τους. Μαζεμένοι στο GB την επομένη των εκλογών θα χτυπάει ο ένας τον άλλον στην πλάτη ευχαριστημένοι. "Ευτυχώς που δεν ψήφισαν! Φαντάσου όλη αυτή η αποχή να είχε πάει...." και θα τους λούζει κρύος ιδρώτας μόνο με την ιδέα ότι αν μερικοί δεν πήγαιναν εκδρομή, δεν πήγαιναν για φραπέ, δεν κάθονταν σπίτι...κάποιοι έκτος ξαφνικά θα μπορούσαν να είναι εντός.