Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Οι Γραικύλοι


Το ιστορικό μυθιστόρημα “Οι Γραικύλοι” (1967) είναι το τελευταίο και αρτιότερο έργο του Ρόδη Ρούφου, ενός από τους σημαντικότερους πεζογράφους της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Tο μυθιστόρημα, παρ' ότι η υπόθεσή του διαδραματίζεται τόσους αιώνες πριν, μοιάζει τραγικά επίκαιρο, σαν να έχει γραφτεί για να καταγράψει την αγωνία του δικού μας κόσμου. Αν ο Ρόδης Ρούφος ζούσε ίσως να αναδιατύπωνε τους “Γραικύλους’ του, στην εκδοχή της γραικολεμβαντίνικης αντίληψης των “προοδευτικών”... ελιτ του 2010 μ.χ.

Τον 1ο π.Χ. αι. στην Αθήνα της παρακμής, ο σοφιστής/δημαγωγός Αθηνίων ξύνει τις παλιές πληγές και φέρνει στην επιφάνεια τις ξεχασμένες δόξες. Έτσι πείθει τους Αθηναίους να συμμαχήσουν με τον Μιθριδάτη εναντίον των Ρωμαίων. Αντί όμως για την αναμενόμενη βοήθεια, στην πόλη φτάνει ο Αριστίων για να επιβάλει, εν ονόματι πάντα της ανεξαρτησίας, μια στυγνή δικτατορία και ν' ανοίξει το δρόμο στον Ρωμαίο Σύλλα που θα κάψει την Αθήνα. Με αφορμή αυτό το όχι και τόσο γνωστό επεισόδιο της περιόδου της Ελληνικής παρακμής ο Ρόδης Ρούφος φτιάχνει ένα συναρπαστικό αφήγημα για την κρίση ενός ολόκληρου πολιτισμού.

Το προφητικό μυθιστόρημά “Οι Γραικύλοι” είναι αφάνταστα επίκαιρο και στις ημέρες μας , αφου διαπραγματεύεται μια από τις όχι και λίγες εποχές που οι Έλληνες πέφτουνε θύματα του ίδιου του κακού εαυτού τους.

Η εξουθενωμένη ηθικά και πολιτικά Αθήνα του τότε έχει τόσες ομοιότητες με την εξουθενωμένη Ελλάδα του σήμερα που το μυθιστόρημα λειτουργεί σαν ένα καθρέπτης μέσα στον οποίο ο καθένας θα δει τους ανίκανους, τους έκλυτους, τους φτηνούς δημαγωγούς, τους φρικτούς και τους απαίσιους, αλλά κυρίως θα δει τον εαυτό του. Μη ξεχνάμε εμείς τους διαλέξαμε..

Ο συγγραφέας αναφέρει: «Ο αναγνώστης θα κρίνει αν η εποχή που δοκίμασα να αναστήσω έχει κανένα δίδαγμα για τη δική μας». Στη σαιξπηρικής εμπνεύσεως σκηνή της ιστορίας του Ρούφου πρωταγωνιστούν όλες οι ανθρώπινες δυνάμεις, από τον έρωτα, τη δίψα για μάθηση και την ανάγκη της αισθητικής καλλιέργειας ως τον αχαλίνωτο πόθο της εξουσίας, τη λατρεία του πλούτου και το τσαλαπάτημα κάθε ηθικής αξίας.

Παρόλο ότι κινείται σε άλλη ιστορική στιγμή είναι ένας καθρέφτης της γραικολεβαντίνικης πραγματικότητας του σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου