Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ... ΗΛΕΝΙΑΣ!!
Δεξιά η φωτογραφία της Ηλένιας στο χώρο του Πολυτεχνείου και αριστερά η φωτογραφία ΟΛΟΚΛΗΡΗ
Για τα μάτια της μοντέλας έκλαψαν πολλά ματάκια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες δεν έχουμε ανακαλύψει;
Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το "Πολυτεχνείο", κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το "ωραιότερο" ψέμα της περιπτώσεως.
Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του "Πολυτεχνείου", το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην "ιστορία" σαν της Ηλένιας το κάγκελο"- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.
Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", λέει:
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:
"Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου", αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.
Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την "πλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους νια "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά "παράγοντες" με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για "να τους πιάσει ο φακός" και να φιγουράρουν "θλιμμένοι προσκυνητές" στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει "εν σώματι" η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση "σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους", χωρίς να τον "τσιμπήσει" ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διέπραττε αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.
Δεξιά η φωτογραφία της Ηλένιας στο χώρο του Πολυτεχνείου και αριστερά η φωτογραφία ΟΛΟΚΛΗΡΗ
Για τα μάτια της μοντέλας έκλαψαν πολλά ματάκια, αλλά έκλαψε και ο εμπνευστής της απάτης με 8 μήνες φυλακή, πόσες ακόμη Ηλένιες δεν έχουμε ανακαλύψει;
Με τα τόσα ψέματα που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν γύρω από το "Πολυτεχνείο", κοντεύει να χάσει την αίγλη της η Ηλένια Ασημακοπούλου, το "ωραιότερο" ψέμα της περιπτώσεως.
Η "θλιβερή" ιστορία της Ηλένιας -για όσους δεν την ξέρουν ή δεν την θυμούνται- έχει έτσι: Την πρώτη επέτειο του "Πολυτεχνείου", το 1974. ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων "νεκρών" (σύγχρονων και παλαιότερων, μια και είχαν βάλει φωτογραφίες σκοτωμένων του 1944, του 1950 κλπ) που γέμισαν το πολυπαθές κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο -που έμεινε στην "ιστορία" σαν της Ηλένιας το κάγκελο"- υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: "Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει.
Το "δράμα" το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές δε - η "Αυγή"- έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: "Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε", λέει:
Το σκίτσο της μικρής κοπέλας με το τραγικό ερώτημα κρεμόταν από τα κλαδιά της ελίτσας που φυτεύτηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου. Αργότερα τοποθετήθηκε κι αλλού, κι αλλού, ανάμεσα στα λουλούδια. Με το ίδιο πάντα ερώτημα "Τι απόγινες". Ολότελα τυχαία χθες βρεθήκαμε δίπλα σε ένα αγόρι κι από εκεί ξεκινάει μια ακόμα τραγωδία όπως την αφηγείται το ίδιο:
"Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα οπό την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάμβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε... Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του '74. πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα. Ούτε κι από το σχολείο της. το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη. Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν." Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: "Τι απόγινε:". Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής".
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της "δολοφονημένης" Ηλένιας -στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι- ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας "ΜΠΡΕΚ" και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου "Βογκ" (το σκίτσο της διαφημίσεως -είναι "παστέλ"- το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νίκολας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ. γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο -από το όνομα του φαίνεται "γέννησε" την Ηλένια-ο οποίος καταδικάστηκε (άρον- άρον στις 18/2/75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών. Πάντως, μπορεί να καταδικάστηκε και όλοι οι κουλτουριαραίοι να έριξαν σ' αυτόν όλες τις κατάρες του "απάνω κόσμου", αλλά εκείνος είχε κερδίσει: Το όνομα της Ηλένιας εκφωνήθηκε πρώτο στον πίνακα των νεκρών και σε αυτήν , κατατέθηκαν τα περισσότερα στεφάνια, με πρώτο και καλύτερο εκείνο της Ιωάννας Τσάτσου -συζύγου του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας- η οποία μάλιστα, γονάτισε μπροστά, στο σκίτσο και δάκρυσε. Ο πανίσχυρος, δε. τότε Καραμανλής, ζήτησε φωτογραφία του σκίτσου.
Η περίπτωση, όμως. έχει και ένα δίδαγμα. Και στο θέμα αυτό την "πλήρωσε" ένα απλό ανθρωπάκι, ενώ ολόκληρα χρόνια τώρα οι βιαστές της μνήμης του Έθνους -με τους ψιθύρους και τις "διαβεβαιώσεις" τους νια "εκατόμβες" κλπ- κλονίζουν την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και με τα ολέθρια ψέματα τους. αναμοχλεύουν πάθη και μίση. χωρίς να πάθουν τίποτα. Οι ίδιοι, μάλιστα, κάθε φορά "παράγοντες" με υποκρισία -αφού ξέρουν ποια είναι η αλήθεια!- μετέχουν στις παραπλανητικές τελετές, θεατρινίζουν και κάνουν το κάθε τι για "να τους πιάσει ο φακός" και να φιγουράρουν "θλιμμένοι προσκυνητές" στις εφημερίδες και την τηλεόραση. Και φτάσαμε σε σημείο να πάει "εν σώματι" η Βουλή, πριν από λίγα χρόνια, εκεί και να αφιερώσει ο αλήστου μνήμης Παπασπύρου τη συνεδρίαση "σε εκείνους που θυσίασαν ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΧΩΡΟ τη ζωή τους", χωρίς να τον "τσιμπήσει" ο Εισαγγελέας για τη βάναυση προσβολή της Δικαιοσύνης που διέπραττε αφού εκείνος -καθώς και οι άλλοι που τον συνόδευαν- γνώριζε ότι το δικαστήριο είχε δεχτεί πως κανένας δεν είχε σκοτωθεί στο πολυτεχνείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου