Τυχαίο; Δεν νομίζω

Ο κύριος Χ”Νικολάου σήμερα απο (26/5/2011) απο την εκπομπή του στο RealFm ανάφερε ότι κάτα την χθεσινή συγκέντρωση των “Αγανακτισμένων” στο Σύνταγμα τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας και διαδύκτυου είχαν “πέσει”. Γεννήθηκαν απορίες και ερωτήματα. Ο εκπρόσωπος των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας που παρενέβη εξήγησε ότι ήταν καθαρά τεχνικό πρόβλημα λόγω υπερφόρτωσης των δικτύων. Όλα ακούγονται ωραία. Εμείς οι χαχόλοι έχουμε μία απορία Τον Δεκέμβρη 2008 με πολύ περισσότερες χιλιάδες κόσμο τους δρόμους τα δίκτυα όχι μόνο άντεξαν αλλά και χρησιμοποιήθηκαν για να δίνουν οδηγίες και κατευθύνσεις στην λεηλασία της Αθήνας στέλνοντας στοχευμένα SMS στην νεολαία. Τυχαίο; Δεν νομίζω...

κι εμείς κότες....

Η κυρία Κατερίνα Τσακάλου, ιδιαιτέρα του πάλαι ποτέ ισχυρού άνδρα της Siemens ή η επί εικοσαετίας εξ απορρήτων του κυρίου Χριστοφοράκου, με το βιβλιαράκι της “Μία Ιστορία από Μέσα...” που πρόσφερε στους αναγνώστες της η RealNeww (22/5/2011) μας έδωσε λίγη από την βρώμα και δυσωδία του πολιτικού κόσμου. Χρησιμοποιεί παρατσούκλια, ψευδώνυμα που οδηγούν κατευθείαν σε ένα κόσμο παπατζήδων, λαμόγιων, και υποκόσμου.

Πέραν από τις περιγράφές των διαφόρων γεγονότων στα οποία ήταν πρωταγωνιστής ή κομπάρσος έδωσε και μερικές παρατηρήσεις που έχουν μεγαλύτερη αξία από όσα συγκεκαλυμμένα περιγράφει:

“Οποιαδήποτε προσφορά, βέβαια δεν τους δεσμεύει (τους ομοτράπεζους Χριστοφοράκου, σημ. σχολιαστή) ηθικά - αυτοί πουλάνε και την μάνα τους αν είναι καλή η τιμή...Μην μπερδευόμαστε!” σελ 35.

“Απο δω και πέρα, όταν θα βλέπω Dr., θα τρέχω...” σελ 36,

“Τι καθηγητές είναι αυτοί, της αρπαχτής;” σελ 37

“Αφού φάγανε, φάγανε, φάγανε” σελ 36

‘Τι φελλούς, τι τσαρλατάνους πληρώνουμε συμπατριώτες;....”σελ 37

“Είχαν μάθει όλοι πόσο large είμαστε, πλάκωσαν και οι “μη κυβερνητικές οργανώσεις”. Πόσο γρήγορα επικοινωνούν μεταξύ τους οι κηφήνες και κάνουν ο ένας στον άλλον πάσα, είναι απερίγραπτο”. σελ 38

“Όλο τον τύπο τον είχε με το μέρος του (Χριστοφοράκος σημ σχολιαστή), μιας και ελάχιστοι δημοσιογράφοι είχαν μείνει ατάιστοι” σελ 43


Ποιο συγκλονιστική από οποιαδήποτε αποκάλυψη είναι η κραυγή αγωνίας της κυρίας Τσακάλου:

“Θα ξυπνήσετε ποτέ πατριώτες; Μας δίνουν ψίχουλα και κάλπικη ασφάλεια για να κάνουν ληστρικές επιθέσεις στα λεφτά μας. μεταχειρίζονται αυτή τη χώρα σαν ιδιοκτησία τους και την κληροδοτούν απο την μία γενιά στην άλλη, θαρρείς και είναι οικόπεδο του παππού τους κι εμείς οι κότες...” σελ 30

Αρκετά!

“Το απέδειξαν και στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, όταν ο χρυσαυγίτης κ. Μιχαλολιάκος αποχώρησε περιφρονητικά στην ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Απόστολου Σάντα. Προφανώς οι ελληνοκάπηλοι θα προτιμούσαν να μην είχε ανέβει στην Ακρόπολη ο Σάντας με τον Μανώλη Γλέζο.” Παντελής Μπουκάλας, Καθημερινή 22/5/2011

Πάλη κέντησε ο πολύς Μπουκάλας από τις σελίδες της Καθημερινής. Ο δύστυχος δεν έχει καταλάβει ή δεν θέλει να το καταλάβει. Η δικτατορία της Αριστεράς και τον διαφόρων -ισμών, παραφυάδων και συνιστωσών τελείωσε. Οι διάφοροι καλοταϊσμένοι, καλοζωισμένοι επιδοτούμενοι προοδευτικοί “διανούμενοι” , οι καμαρίλες τους, τα κοινόβια τους και οι κοινωνίες τους που για 35+1 χρόνια καταδυνάστευσαν την Ελλάδα έφτασαν στο τέλους. Τους ανεχόμαστε ΄όπως ανεχόμαστε ένα παλιό ρούχο, ένα τρύπιο παντελόνι που το φοράμε για να κάνουμε δουλειές στο κήπο, στο χωράφια ή για να καθαρίσουμε το σπίτι μας.

Ο Σάντας και ο Γλέζος κατέβασαν την γερμανική σημαία και στην θέση της έβαλαν την σημαία της μισαλλοδοξίας, του μίσους των μπόγηδων του ΚΚΕ. Των μπόγηδων και των μακελλάρηδων που κατέσφαξαν τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα Ελληνόπουλα στο όνομα μιας σάπιας ιδεολογίας. Δεν υπάρχει πέτρα στην Ελλάδα που να μη έχει ακουμπήσει το κεφάλι του Ελληνας, που βολικά του φόραγαν το επίθετο φασίστας, στο μαχαίρι των δημίων ομοϊδεατών του Γλέζου και Σιάντα των καπετάν τραγιάδων των δολοφόνων της ΟΠΛΑ.

Κατέβασαν την σημαία των ναζί για να δώσουν το σύνθημα της μεγάλης σφαγής. Τα καθάρματα του ΚΚΕ πότισαν με αίμα την Ελλάδα με αποκορύφωση τις σφαγές του “Μεγάλου Δεκέμβρη” του 44. Η κίνηση του Μιχαλολιάκου απελευθέρωσε την χώρα από τα ταμπού της Αριστεράς. Τόλμησε εκεί που κανένας δεν τολμούσε. Με την κίνηση του αυτή κατέβασε την σημαία της θρασύτατης αριστεράς των κουκουλοφόρων, των δολοφόνων και των συμπλεγματικών.

Για 35+1 χρόνια “φάγαμε στη μάπα” μία κλαψιάρα αριστερά που διαγούμισε την χώρα, παρουσίασε τα αποξέσματα των εντέρων της σαν υψηλή τέχνη και επέβαλε στον ελληνικό λαό την χυδαιότητά της σαν κάτι το ανώτερο και μοναδικό. Το κείμενο του Μπουκάλα δεν είναι πάρα ο τελευταίος σπασμός της αριστεράς πριν από τον θάνατο. Οι Ελληνες έχουν καταλάβει ότι ο Μπουκάλας εκπροσωπεί το σάπιο κομμάτι της Ελλάδας που οι Ελληνες πατριώτες έχουν αποστολή μεταφορικά να το κόψουν και να καυτηριάσουν. Αρκετά!

Που είναι το Κράτος;

Το κράτος απουσιάζει. “Που είναι το κράτος;” Ρώταγε από την εκπομπή του Παπαδάκη στον Αντένα σήμερα το πρωϊ 23/5/2011 ο Παναγιώτης Ψωμιάδης και οι απλοί πολίτες, τα φορολογικά υποζύγια που κάθε μέρα δέχονται την βάρβαρη επίθεση στους μισθούς τους, τα εισοδήματα τους, τις επιθέσεις των εγκληματιών, των ληστών και οι διάφοροι άνθρωποι των ΜΜΣ(κοταδισμού) συμφωνούν και επαυξάνουν.

Εκείνο το οποίο δεν μας λένε, είναι ότι το Κράτος δεν είναι παρά ένα περίβλημα που απεικονίζει την μορφή και το χρώμα του περιεχομένου του. Η ποιότης του Κράτους δεν είναι άλλη από την ποιότητα των ανθρώπων που μπήκαν στην υπηρεσία του. Ανθρώπους που εμείς διαλέξαμε. Έκαναν δώρα στον εαυτό τους, φρόντισαν το μέλλον των παιδιών τους και εμείς εξακολουθούμε να τους διαλέγουμε είτε ψηφίζοντας είτε απέχοντας. Το Κράτος δεν είναι παρά ένας καθρέπτης που μέσα του ο καθένας μας πρέπει πρώτα να δει τον εαυτό του και μετά να χτυπιέται: “Που είναι το κράτος;”.

Τα πραγματικά Κράτη έχουν την ισχύ και την ενέργεια της θέλησης εκείνων που τα δημιούργησαν Το σύγχρονο ελληνικό Κράτος είναι απεικόνιση εκείνων που το χρησιμοποιούν: βαρύ και αδύνατο συγχρόνως, κλυδωνιζόμενο επάνω στις βάσεις του, έρμαιο των σκανδάλων, συγκεντρώνοντας όλες του τις φροντίδες σε σκοπούς κοινωνικής πρόνοιας, καθοδηγούμενο από απόψεις καθαρά εμποροκρατικές του δούναι και λαβείν. Το ελληνικό Κράτος έχει μεταβληθεί σε "θεία πρόνοια" κάνοντας την κοινωνία εύκολη και βολική σε κάθε είδους αλισβερίσια και σχέσεις. Σήμερα στην Ελλάδα θριαμβεύουν η εξασφάλιση, η αγαθοεργία, γλυκύτης, ελεημοσύνη και πάνω από όλα το βόλεμα.

Το Κράτος δεν πρέπει να είναι "θεία πρόνοια", αλλά εξουσία. Μία εξουσία, καθαρή, δίκαια, αμερόληπτη που καθορίζει τους στόχους, που αποκτά τα μέσα για την επίτευξή τους και κάνει τις τομές.

Το Κράτος πρέπει να είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στον λαό, με την ανεμπόδιστη και χωρίς στεγανά κυκλοφορία των επίλεκτων μέσα από τα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να κρατά τα ινία του λαού και συνάμα να τον βοηθά να διακρίνει τα αιώνια ένστικτα τα οποία μιλούν μέσα του.

Κράτος άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κράτος καθοδηγούμενο κατ΄ουσίαν από οικονομικές, χρηματικές ή κοινωνικές φροντίδες δεν είναι κράτος, αλλά ένας συνεταιρισμός, ευπαθής και ευάλωτος, εμπόρων. Από την στιγμή που οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική (όπως άλλωστε προσπαθούν να τους κάνουν να πιστέψουν) δεν είναι παρά θέμα τεχνικής, δημοσίων σχέσεων, Madison Avenue, ή μεροκάματου περιορίζουν τις διεκδικήσεις τους σ' αυτόν τον τομέα μόνο. Με όλο το βάρος τους (το βάρος της μάζας) επηρεάζουν τις αποφάσεις των "ηγετών", οι οποίοι με την σειρά τους παρασύρονται στη φυγή προς το πουθενά και το τίποτα του κοινωνικού και "θειοπρονοητικού" τομέα μια τάση την πρωτοβουλία της οποίας πήραν από συγκυρία ή δημαγωγία, “Λεφτά υπάρχουν!”, και που θα είναι πάντοτε η αιτία του χαμού τους. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία δεν μπορούν να συναγωνισθούν τους άλλους που είναι στην αντιπολίτευση , οι οποίοι δεν έχουν να ζητάνε πάντα περισσότερα!

Η Βία φέρνει Βία...

Εχθές (18/5/2011) μαζεύτηκε στα ΜΜΕ(ξαπάτησης) ο λόχος ψυχολογικού πολέμου που απαρτίζεται από πρόθυμα δημοσιογραφικά “παπαγαλάκια” και πολιτικούς ρακοσυλλέκτες και διάφορες ρεπατζούδες της ενημέρωσης να ξορκίσει την βία που μαστίζει την Ελλάδα. “Όλοι μαζί απέναντι στην βία από όπου και ένα προέρχεται” Από όπου και ένα προέρχεται! Είναι η φράση κλισέ που οι απελπισμένες μετρέσες της νεοταξίτικης αριστεράς χρησιμοποιούν για να βάλλουν στο ίδιο τσουβάλι θήτες και θύματα. Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει μόνο μία βία. Η βία της αριστεράς.

Η Ελλάδα επί 35+1 χρόνια ζει την βαρβαρότητα της "επαναστατικής" μεταπολίτευσης. Η αριστερά γεμάτη βαθύτατη, υπεροπτική και κυνική περιφρόνηση προς τους Ελληνες και το μέλλον τους, με τρόπο αγύρτικο, δημαγωγικό και παραπλανητικό επέβαλε την θέληση της με την απροκάλυπτη βία.

Η παρέα των διάφορων δήθεν, εχθές (18/5/2011), με πολύ λογισμό και άφθονη οίηση προσπάθησε σας άλλος Τέτζελ να μας πουλήσει το πολιτικό συγχωροχάρτι της αριστεράς καταδικάζοντας την βία από όπου και εάν προέρχεται. Ούτε λίγο ούτε πολύ οι καλοί αυτοί άνθρωποι θέλησαν να μας πείσουν ότι η βαρβαρότητα που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι πολιτική έκφραση της αριστεράς αλλά απλή βία. Θυμίζουν έντονα το νεαρό που αφού δολοφόνησε την μάνα του και τον πατέρα του ζήταγε επιείκεια από το δικαστήριο γιατί ήταν ορφανός.

Επειδή η λέξη βία ενοχλεί έντονα την "δημοκρατική" μας συνείδηση την επικαλούνται με μόνο σκοπό την δημιουργία εντυπώσεων και την ικανοποίηση υποκειμενικών ιδεολογικών ανασφαλειών. Όλα στην προτεραιότητα των εντυπώσεων, στην αμνησία των γεγονότων, στον συμβιβασμό με την αοριστολογία, ώστε να μη θίξουμε τα αριστερά θέσφατα. Μιλήσανε για το πρόβλημα (ώστε να κερδίσουν τις εντυπώσεις των τυραγνισμένων πολιτών της Ελλάδας) και επιδίωξαν την άφεση αμαρτιών της φράξιας τους αοριστολογώντας για κάποια βία.

Οι κύριοι και οι κυρίες της εκπομπής σαν γνήσιοι αβανταδόροι της αριστερής λεηλασίας και τρομοκρατίας, έντρομοι μπροστά στην πιθανότητα οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να καταλάβουν, επί τέλους, τι είναι αριστερά, προσπάθησαν να την σώσουν από την απαξίωση της ελληνικής κοινωνίας, κοινωνίας που διαπερνάται από φόβο, ανησυχία, ανασφάλεια για το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών της.

Σέρνονται αγκυλωμένοι με ιδεολογικά στερεότυπα του παρελθόντος, δίχως να αντιλαμβάνονται ότι η φράση “βια από όπου και εαν προέρχεται" δεν είναι παρά η ιδεολογική γλίτσα που έχει κατακαθίσει στα αρρωστημένα μυαλά των παπατζήδων της αριστεράς που καλουπωμένοι μέσα σε ιδεολογήματα και νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις αδυνατούν να αρθρώσουν δημιουργικό λόγο. Πρόκειται για φαινόμενο ανθρώπινης αναπηρίας που κυριολεκτικά μας φοβίζει. Καλή η προσπάθεια αλλά θα παραμείνει προσπάθεια. Προσπαθεί να παραποιήσει ή και να αντιστρέψει την εικόνα αισθητών δεδομένων, ψηλαφητών πραγματικοτήτων.

Κυρίες και Κύριοι της εκπομπής Η Βία είναι της αριστεράς. Της αριστεράς που έχει πετάξει το προσωπείο και εμφανίσει το πραγματικό της πρόσωπο, αποδεικνύοντας πόσο μισάνθρωπη, μισαλλόδοξη και μισελληνική είναι και θα είναι πάντα. Από τα πειθήνια 45άρια της "17 Νοέμβρη", το μαρξιστικό καθηγηταριό με την κούφια ρητορεία που προσπαθεί να βρεί μία αρρενωπή συντροφικότητα μέσα από την "κινηματική βία" του Βέλτσου, μέχρι τις αριστερές συμμορίες των παρακρατικών που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια και τα έχουν μετατρέψει σε άντρα ανομίας, κρανίου τόπο μοιράζοντας "συγκεκριμένα ποσά βίας" σε όποιον τολμήσει να φέρει εμπόδιο στην ποικίλη και σκοτεινή συναλλαγή φοιτητικών παρατάξεων και κομμάτων με την διοίκηση των πανεπιστημίων και τους "φωταδίστικους" μηδενιστές. Η βία είναι της αριστεράς, όλης αυτής της καμαρίλα που συμπεριφέρεται σαν να είναι όχι μόνο το κράτος, αλλά ολόκληρη η ελληνική κοινωνία δική της.

Περίπτωση Στρος-Καν

Στις φυλακές με χειροπέδες οδηγήθηκε ο μεγάλος και θρασύς Στρος-Καν μετά την καταγγελία για απόπειρα βιασμού. Οι λεπτομέρειες είναι σχεδόν γνωστές. Εκείνο που μας αρέσει είναι το θέατρο που παίζουν και τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνουν τα ντόπια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια. Οι επικοινωνιακοί ρακοσυλλέκτες, τα Botox των 8 και οι διάφοροι χατζηάβάτηδες μισθοφόροι της αλλήθωρης ενημέρωσης ξεκίνησαν το παραμύθι που τους υπαγόρευσαν τα ακουστικά για τον φίλο της Ελλάδας και άλλα πικρά. Ξεχάστηκαν η θρασύτητα και τα χυδαία σχόλια για την Ελλάδα και τους Έλληνες Τα σκατά που μας είχε ρίξει ξαφνικά έγιναν εύγευστα και διακοσμητικά

Τα ντόπια παπαγαλάκια δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ορισμένα κράτη έχουν δομές, ισχύ και δικαιοσύνη που είναι ίση για όλους. Συνηθισμένοι οι παπαγάλοι από το ελληνικό “κάντε ότι θέλετε αρκεί να με ψηφίζετε” και της παναδρεϊκής κοπής αμοραλισμό που επιβλήθηκε στους Έλληνες, δεν μπορούν να καταλάβουν τις χειροπέδες στο Στρος-Καν.

Στην Αμερική δεν υπάρχουν “Therapin” γιώτ, τα δώρα στο εαυτό μας, χρηματιστήριο, μαύρες χορηγίες στα κόμματα, υποβρύχια που γέρνουν. Επειδή κανείς δεν είναι τέλειος και στην Αμερική θα υπάρχει διαφθορά και ατιμωρησία, αλλά ισχύει η απλή παραδοχή “κάνε ότι θέλεις, άμα όμως σε πιάσω ούτε ψύλλος στον κόρφο σου”. Κύριο μέλημα της ηγετικής ελίτ στην Αμερική είναι η προστασία των θεσμών και η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς. Κανένας δεν μπορεί, όσο και να είναι ψηλά, να υπομονέψει τους θεσμούς και το αίσθημα δικαίου του αμερικανικού λαού.

Η Ψοφιοσύνη

Ο Ίων Δραγούμης μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου του “Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα” αναρωτιέται πώς θα σωθούμε σαν έθνος σαν Ρωμιοσύνη από την “ψοφιοσύνη”. Στίς μέρες μας το περιέχόμενο και η ισχύς της ιδιότυπης λέξης του Δραγούμη μας δίνει περισσότερο από ποτέ την κατάσταση που βιώνει το Έθνος μας. Η λέξη αναφέρεται στο ηθικό κλίμα. Τι είναι ψόφιος και ψοφίμι δεν χρειάζεται κουλτουριάρικη ερμηνεία. Η ψοφιοσύνη είναι η προκύπτουσα και επικρατούσα γενική κατάσταση, όταν ψόφιοι και ψοφίμια πολλαπλασιασθούν. Ψοφιοσύνη και σαπίλα είναι συνώνυμα και τα δύο συνδέονται με την βρώμα και την δυσοσμία. Επίσης κάθε απραξία, κάθε πλαδαρότητα η απουσία ζωντάνιας, ηθικής παρουσίας, ισχυρού Λόγου και θέληση της δυνάμεως είναι ψοφιοσύνη. Είναι χαρακτηριστικό του δημόσιου βίου και μάλιστα το χειρότερό του.
Είναι μία συστηματική κατα την ιατρική ορολογία κατάσταση.
Ψοφιοσύνη αναφέρεται σε όλους τους τομείς ζωής, σε όλα τα παρακλαδια του κοινωνικού οργανισμού. Το Πνεύμα, η Οικονομία, η Δικαιοσύνη, οι θεσμοί όλα έχουν προσβληθεί διαλυτικά. Η πλαδαρότητα, η ακινησία και η παραίτηση οδηγούν με ακρίβεια στην αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού. ‘Οπως κάθε πέτρα που δεν κυλά χορταριάζει και όπως τα νερά που δεν τρέχουν σαπίζουν. Προτού ο Έλληνας άνθρωπος “ψοφίσει” είχε γίνει κοπάδι. Δεν είναι τυχαίο ότι, η έννοια αυτή συνδέεται με τον θάνατο των ζώων, ότι ψοφίμι είναι ένα πεθαμένο ζώο παραπεταμένο σε κάποια γωνιά.

Αυτή την σήψη φοβόταν ο Ίων Δραγούμης για τον Ελληνισμό, αυτήν ξόρκιζε σαν τον πρώτο εχθρό του ολιγάριθμου Έθνους μας. Χρειάζεται αγώνας ώστε οι πλατειοί ορίζοντες και ουρανοί της πατρίδας μας να αποδείξουν την αδυναμία των κοράκων, των πολιτικών ρακοσυλλεκτών, των σκυφτών χατζηαβάτηδων μισθοφόρων της ενημέρωσης και τον αποδεκτών της έξωθεν σοφίας


Το αντίθετο της ψοφιοσύνης είναι η αντίσταση, η πραγματική αντίσταση όχι όπως την κατάντησαν οι ολετήρες του Έθνους, οι εκμεταλλευτές της που την μετέτρεψαν σε επιταγή προς εξαργύρωση, σύνθημα σπατάλης, διαφθοράς με την παροιμιώδη φράση: “Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια!”

Η πραγματική αντίσταση είναι η δύναμη για δημιουργία, η αγάπη για το Έθνος που συνιστά τον άνθρωπο και εξευγενίζει την ψυχή. Να μη πηγαίνεις με το ρεύμα. Να απαλλαχθείς απο τα δεσμά της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας που για 35+1 χρόνια επέβαλλε στους Έλληνες την πιο στυγνή δικτατορία του πλέουν ευτελούς και φαύλου και παρουσίασε την σήψη, την δυσοσμία, την σαπίλα σαν κάτι υψηλό και προοδευτικό με μηρυκάσματα, πιθηκισμούς, διχασμούς, ιδεολογικά εμέσματα,αραχνοειδή συμπλέγματα ανευθυνότητας, ψευδαισθήσεων και προδιατεταγμένες αλήθειες.

Η εκτραχηλισμένη αριστερά έφθασε στο τέλος της.

Για 35 χρόνια αυτό το συνονθύλευμα που ακούει στο όνομα αριστερά και αυτάρεσκα αυτοαποκαλείται "μεγάλη δημοκρατική παράταξη"(κλικ) δεν παρήγαγε ούτε κάν προβληματισμό για ενδεχόμενη αναχώνευση και πλουτισμό των σοσιαλιστικών ιδεών με στοιχεία ελληνικής και κοινωνικής ιδιαιτερότητας. Γεμίσαμε με αποσπασματικές μεταφορές, απομόνωση συγκεκριμένων φράσεων και γραμμών από ιστορικούς ηγέτες-θεατρίνους τοποθετώντας τα αποσπάσματα σε λαϊκό επίπεδο, χωρίς ιδεολογική επεξεργασία. Τα αποσπάσματα και τα επιγράμματα των ινστρουχτόρων και του Αγκιτ-Προπ της αριστεράς είναι ολοφάνερα θεωρητικά και συχνά αχρείαστα διδακτικά, αλλά εκείνο που μεταδίδουν είναι ασυνάρτητο δόγμα, πράγματα εξωφρενικά, παρά ένας τρόπος σκέψης για την ανθρώπινη ζωή στην κοινωνική και ιστορική της συνθήκη.

Η Αριστερά άν ήθελε να αυτοσυστηθεί θα μας έλεγε "Και επηρώτα αυτόν' τι όνομά σοι; λεγεών όνομά μοι, ότι πολλοί εσμέν" αν δεν την είχε προλάβει ο διάβολος στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο ( κεφ. ε' 8-9). Μήπως όμως πρόκειται για την ίδια δαιμονική μορφή που σαν άλλος Πρωτέας αλλάζει πρόσωπα και χρώματα; Λεγεών η αριστερά, γιατί πολυσχιδής όπως το "πνεύμα το ακάθαρτον". Πολυφυής (αν και μονοδιάστατη), πολυκέφαλη (αν και μικρόνους), πολυκέλαδη (αν και μονοσήμαντη), πολυεπικίνδυνη (αν και φύσει εαύλωτη). Και βέβαια φονταμεταλίστικη, όποια και αν είναι η αίρεση-δόγμα που κουβαλάει στο δισάκι της. Αδιάφορη στην λογική του λογισμού και ευαίσθητη μόνο στην λογική της ισχύος.

Η αριστερά με τις παραφυάδες των -ισμών της , μαρξισμό, λενινισμό, σταλινισμό, τροτσκισμό, μαοϊσμό, λαϊκισμό, για να περιοριστούμε σε λίγες απο τις σύγχρονες ολέθριες ενσαρκώσεις της και με τα παρελκόμενα τρομοκρατία, βαρβαρότητα, εκσυγχρονισμό, προοδευτισμό, νεοταξισμό και γιατί όχι δημοκρατισμό εμφιλοχώρησε παντού, διέβρωσε τα πάντα. Καμία περιοχή του ιδιωτικού ή δημοσίου βίου, της δράσης της σκέψης που να μείνει αμόλυντη. Η συνδικαλιστική απολυταρχία, ο αφελληνισμός και η αποσύνθεση της Παιδείας, η φενάκη του διαλόγου, η απάτη του "ακαδημαϊκού ασύλου" είναι η προσφορά της Αριστεράς στην χώρα. Η ελληνική νεολαία εκπαιδεύτηκε στις τελετουργίες της βίας. Η τέχνη, ο λόγος, κατεξοχήν τόποι του υψηλού και ευγενούς δεν αποτέλεσαν εξαίρεση ούτε πανάκεια κατά της βάρβαρης επέλασης των βάρβαρων αριστερών ιδεολογημάτων. Από το "Ζιγκ-Ζαγκ στις Νεραντζιές"(κλικ) μέχρι τα υψηλά και περισπούδαστα φληναφήματα των ημετέρων που είναι ανίκανοι να καταλάβουν τι είναι πολιτισμός και ικανοί μόνο να ακολουθούν την πολιτισμένη ηγεσία τους. Αφού έκτισε την ύπαρξη της σε μία μεγάλη αφήγηση δόξας, τρόμου, μίσους και εκδίκησης που στο βάθος της υποσχέθηκε την οριστική και ολοκληρωτική Δικαίωση-Κυριαρχία επί των άλλων Η εκτραχηλισμένη αριστερά έφθασε στο τέλος της.

Σκέψου πριν μιλήσεις....

Εχθές το βράδυ (10/5/2011) παρακολουθήσαμε τον Λαζόπουλο και το γνωστό και μη εξαιρετέο Καφετζόπουλο να αλληλο προσφωνούνται “ρε μαλάκα” και “ρε μαλάκα”. Φαίνεται ότι η αριστερόστροφη προοδευτικάνζα έτσι χαιρετίζεται και αναγνωρίζεται .Ζητάμε συγγνώμη από τον Λαζόπουλο που σε παλαιότερες αναρτήσεις τον αποκαλούσαμε κύριο. Τότε δε ξέραμε, τώρα μάθαμε. Ο μαλάκας Λαζόπουλος μας έφερε τον άλλο μαλάκα Καφετζόπουλο για να μας διασκεδάσει με τις μαλακίες τους. Ο μαλάκας λέει μαλακίες, δεν έχει ακουστεί ποτέ ο μαλάκας να λέει εξυπνάδες.

Ο μαλάκας Καφετζόπουλος αφού μας επέδειξε και το IPad της Apple, πόσα πήρε από τους κεφαλαιοκράτες που πίνουν το αίμα των λαών για την επίδειξη δεν θα μάθουμε ποτέ, ξεκίνησε τον μονόλογο του. Είπε διάφορα πικρά, ωραία και άλλα. Μεταξύ των άλλων ξεφούρνισε και κάτι σαν το, να αφήσουμε την ατομικότητα και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε συλλογικά το κοινό καλό. Μαλάκα Καφετζόπουλε είσαι αδιάβαστος. Η συλλογική σκέψη ενάντια στην ατομικότητα είναι φασιστική θέση. Το συλλογικό έναντι του ατομικού είναι η πεμπτουσία του φασισμού. Μας έριξε κάτι για εκλογή των βουλευτών με κλήρο αυτό και αν πλησιάζει στο σύνταγμα της “Χούντας” .

Απευθυνόμενος στα μικροαστικά μορμολύκεια που απαρτίζουν το ακροατήριο, τις κυρίες που είναι ακόμη υγρές από τα γαργαλιστικά ανέκδοτα και σχόλια του έτερου μαλάκα και φαντασιώνονται με τις πατούσες τους να κοιτάνε το ταβάνι και τους κυρίους που γελάνε αμήχανα όταν ακούνε για πηδήματα και κερατώματα, ρώτησε αν θέλουμε χούντα.

Κάποιος πρέπει να του πει ότι χούντα μπορεί να ήταν δικτατορία όμως ο κόσμος κοιμότανε στις ταράτσες, τις αυλές και με τις πόρτες ξεκλείδωτες, αλλά συγχρόνως αυτός ο κόσμος ήταν ελεύθερος να σκέπτεται. Έπρεπε να προσέχει τι λέει άλλα η σκέψη ήταν ελεύθερη. Η δημοκρατία 74, μεταπολίτευση, η όπως θέλετε πες τε το επέβαλε την λογοκρισία στην σκέψη. Πρέπει να σκεφτείς πριν μιλήσεις. Υπάρχει η ελευθερία του λόγου, αλλά του μόνου λόγου που εγκρίνουν τα προοδευτικά διευθυντήρια που ελέγχουν την χώρα. Πρέπει να σκεφτείς πριν μιλήσεις για πατρίδα, θρησκεία, Έθνος και τι θα πείς. Τα πολυπολιτισμικά σκυλάκια του Παβλόφ με το άκουσμα των λέξεων αυτών θα αρχίσουν να γαβγίζουν και οι διάφοροι εγκάθετοι χωρίς κουκούλες της αριστεράς διανόησης θα σε κατασπαράξουν

Σήμερα ζούμε την χειρότερη δικτατορία που έζησε η χώρα, την δικτατορία στην σκέψη. Σε αντίθεση με την χούντα, μην μιλάς αλλά μπορείς να σκέφτεσαι και να συλλογάσαι ελεύθερα, η Δημοκρατία 74 επέβαλε το βάρβαρο σκέψου πριν μιλήσεις.

Στο Κολωνάκι, στην Εκάλη, κύριε Τσίμα;

O μεγαλοδημοσιογράφος κοινωνικός φίλος του Χριστοφοράκου και ομοτράπεζος των Σκοπιανών Τσίμας απο το κεντρικό δελτίο του MEGA (10/5/2011) σχολιάζοντας το στυγερό έγκλημα που διαπράχθηκε σήμερα με θύμα τον συμπολίτη μας ανέφερε με πολύ, μα πάρα πολυ στόμφο, ανέδεια και θράσος ότι: ένα τέτοιο έγκλημα θα προκαλούσε ανάλογο αποτροπιασμό είτε γινόταν στη Βικτώρια, είτε στο Κολωνάκι, είτε στην Εκάλη.

Στο Κολωνάκι, στην Εκάλη! Ο άνθρωπος είναι αποκομμένος από το δράμα των Ελλήνων. Απλά εκτελεί υπηρεσία. Ας πάρει μία παρέα λαθρομεταναστών και ας τολμήσει να κάνει μία βόλτα με τα πόδια κατά Εκάλη ή Πολιτεία. Ούτε δύο βήματα δεν θα προλάβουν να κάνουν και θα βρεθούν περικυκλωμένοι από σεκυριταδες που δεν καταλαβαίνουν και πάρα πολλά από ανθρώπινα δικαιώματα και παρόμοιες παρλαπίδες που απασχολούν τα Botox των 8, τους αλληλέγγυους και τον Καμίνη.

Ένας ακόμη 'Ελληνας πλήρωσε με την ζωή του την αγυρτία της Ελληνικής αρχουσα τάξης...

Γίναμε μάρτυρες μιας τραγωδίας.
Μία κάμερα ήταν η αιτία για την οποία άγνωστοι μαχαίρωσαν και σκότωσαν έναν 44χρονο, Έλληνα, την ώρα που πήγαινε να πάρει το αυτοκίνητό του για να μεταφέρει στο μαιευτήριο την ετοιμόγεννη γυναίκα του, που θα γεννούσε το δεύτερο παιδί τους.

Το τραγικό περιστατικό συνέβη στις 5 τα ξημερώματα, στην οδό Γ' Σεπτεμβρίου, στο κέντρο της Αθήνας.

Σύμφωνα με την αστυνομία ο 44χρονος βγήκε από το σπίτι του στην οδό Ηπείρου και πήγαινε σε πάρκινκ στην οδού Ιουλιανού, που είχε το αυτοκίνητό του, όταν δέχθηκε επίθεση από πίσω από τρία άτομα.

Οι δράστες τον τραυμάτισαν με μαχαίρι τουλάχιστον τρεις φορές στην πλάτη, στα χέρια και στο λαιμό επειδή αντιστάθηκε και προσπάθησε να διαφύγει, του άρπαξαν μία κάμερα και εξαφανίστηκαν.

Η ετοιμόγεννη γυναίκα του και η πεθερά του που τον περίμεναν στο διαμέρισμα, επειδή άργησε να εμφανιστεί, κατέβησαν να τον περιμένουν στον δρόμο και εκεί τον βρήκαν νεκρό.

Οι δύο γυναίκες έπαθαν ισχυρό σοκ, ενώ γείτονες κάλεσαν ασθενοφόρο που τον μετέφεραν στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι αστυνομικοί, οι δράστες ήταν τρία άτομα πιθανόν αλλοδαποι (10/5/2011 Real.gr)

Ακόυγαμε έχθες το βράδυ (9/5/2011) στην βουλή τον κύριο Παπουστή με ωραία λόγια γεματο λογισμό αλλά χωρίς αυτοπεποίθηση να περιγράφει με ωραία λόγια και παχιά τι ωραία που είναι η αστυνόμευση της χώρας και αναρωτηθήκαμε άν ο άνθρωπος αυτός κοιμότανε έβλεπε ωραία όνειρα και ξύπνησε για να μας τα περιγράψει. Ο άνθρωπος πρέπει να ζεί μέσα σε ένα όνειρο και το χειρότερο μας ζητάει να ονειρευτούμε μαζί του. Τι θα απαντήσει στην γυναίκα και στο αγέννητο παιδί του ανθρώπου που σφάχτηκε σήμερα το πρωί. Θα εκφράσει την λύπη του. Θα ψιθυρίσει, θα ψελλίσει κάτι πικρά και άλλα θα γυρίσει από την άλλη για να συνεχίσει τον ύπνο και το όνειρο του, φοβισμένο ανθρωπάκι μήπως και δυσαρεστηθούν οι διάφοροι συριζαίοι, οι λαθρολάγνοι, οι κλαψιάρηδες της αριστεράς και οι διάφοροι βερεμλήδες που έχουν βαλθεί να μετατρέψουν τον Έλληνα απο άνθρωπο σε πληθυσμό.

Ο ατυχής σφάχτηκε από το μαχαίρια εγκληματιών σίγουρων για την ατιμωρησία. Το θύμα δεν είναι παρά το άβουλο πιόνι στην σκακιέρα ενός άνοστου, ανίερου και βάρβαρου πολιτικού παιχνιδιού που παίζεται χρόνια τώρα εις βάρος και πάνω στο σώμα της πατρίδας μας.

Οι εγκληματίες μπορεί να σήκωσαν τα μαχαίρια, τα χέρια τους τα έχουν οπλίσει η μωρία, η αγυρτεία, η διανοητική αναπηρία της Ελληνικής άρχουσας τάξης. Άρχουσα τάξη που επί 35+1 χρόνια αφήνει την "προοδευτική" τρομοκρατία να λυμαίνεται τα πανεπιστήμια,την εκπαίδευση, τον τύπο, να παραποιεί ή και να αντιστρέφει έννοιες, αλλά δεν παραλείπει να κάνει δώρα στον εαυτό της και να φροντίζει το μέλλον των παιδιών της.

Αυτή η άρχουσα τάξη και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι της είναι οι ηθικοί αυτουργοί.

ΝΔ: Έχει στερήσει από τον εαυτό της την δυνατότητα να αρθρώσει πολιτικό λόγο. Παίζει ρόλο διακοσμητικό του πολιτικού σκηνικού, άκρως παθητικό. Κυριαρχείται από ανθρώπους με αποξεραμένους τους γεννητικούς αδένες της δράσης χωρίς ιδεολογία και πιστεύω. Όσα χρόνια κυβερνούσε δεν είχε κατορθώσει να ψελλίσει ούτε απόπειρα κριτικού λόγου και έγκυρης αντίστασης στην ιδεολογική τρομοκρατία της Νεοταξίτικης αριστεράς. Κυριαρχούμενη από βαθιά συμπλέγματα μειονεξίας περιφέρεται στην πολιτική σκηνή σαν ηττοπαθής Λευκορώσος χωρίς πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική εκδοχή, άλλη οπτική. Το κόμμα της ΝΔ είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτο, γιατί έχει κυριολεκτικά απορροφηθεί από την κυρίαρχη μόδα του αριστερισμού. Πανικοβάλλεται, κυριολεκτικά τρέμει και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να χαρακτηριστεί "ελληνοκεντρική", "εθνικιστική", "αντιδραστική". Τις κόβονται τα πόδια μήπως και η Dear Dora την χαρακτηρίσει Δεξιά. Βυθισμένα στα ιδεολογήματα του “Μεσαίου Χώρου” του `”κοινωνικού νεοφιλευθερισμού” τα στελέχη της τρέχουν να υιοθετήσουν τη γλώσσα, τα κριτήρια, τις αξιολογήσεις της νεοταξίτικης αριστεράς. Όλο αυτό το συνονθύλευμα που ακούει στο όνομα ΝΔ δεν έχει τίποτα δικό της να αντιτάξει στον ιδεολογικό μονόδρομο της κατεστημένης "προοδευτικής" ασυδοσίας γιατί δεν πιστεύει σε τίποτα, το πνευματικό της κενό είναι ολοφάνερο.

ΠΑΣΟΚ: Από την στιγμή που ανέβηκε στην εξουσία το 1981 ισοπέδωσε την ελληνική κοινωνία "προς τα κάτω" στο χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας ποιοτικών κριτηρίων, επιβάλλοντας έναν βάναυσο αμοραλίστικο, μονοκομματικό καθεστώς. Ένα καθεστώς που τυράννησε την Ελλάδα και την ξεκούρδισε. Σήμερα “κυβερνά” " αλλά ο πολιτικός του λόγος έχει εκπέσει σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχόυμενος από μία εξουσιαστική λογική στην υπηρεσία της Νέας Τάξης.

ΣΥΡΙΖΑ: Έχει καλουπωθεί μέσα σε ιδεολογήματα και νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις, αναμασώντας δογματικές θέσεις και επαναστατικές φράσεις όπως τα "συγκεκριμένα ποσά βίας" του Παπαδάτου-Αναγνωστοπουλου ή την "κινηματική βία" του Βέλτσου. Είναι ένα γρανάζι του συστήματος, ή ουρά της παγκοσμιοποίησης που λόγο αδράνειας το ονομάζουμε Αριστερά. Πρακτορεύει ασύστολα τον υπερεθνικό πλανητικό Μολώχ της Νέας Τάξης. Ανίκανο να δημιουργήσει, να εκφράσει την λαϊκή οργή, καλλιεργεί την καταστροφική μανία των μαζών οδηγεί τις πλάνες τους και ακολουθεί την αλήθεια της ιστορίας.

ΚΚΕ: Έχει φορέσει τα "ενάντια και κόντρα" που λειτουργούν σαν το πολιτικό του Viagra. Κλεισμένο μέσα στο κάστρο του Περισσού κινείται από δωμάτιο σε δωμάτιο σαν έμπειρο αυτιστικό μη έχοντας ξεπεράσει το παρελθόν του. Δεν μπορεί να διακρίνει τον Οργουελικό εφιάλτη της εποχής της Νέας Τάξης και περιμένει τραγικά γεγονότα για να ξαναμπεί στον πολιτικό χάρτη, να ξεφύγει από το άχρωμο περιθώριο του.

ΜΚΟ, αλληλέγγυοι και διάφορα άλλα φρούτα, με διάφορα ονόματα και ταμπέλες, από το λούμπεν (ξεφτίλες στην μαρξιστική) της Εκάλης, της Πολιτείας, του Ψυχικού που καλοταισμένες και καλοκουρδισμένες μαριονέτες απέργάζονται την εξαφάνιση της Ελλάδας για να ικανοποιήσουν ένα μίσος κατα των Ελλήνων που τους δίνουν θέσεις δευτερεύουσες

Αυτοί είναι οι ηθικοί αυτουργοί του τραγικού θανάτου του έλληνα πολίτης.

Αλλά πάνω από όλα ηθικοί αυτουργοί είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς τους παραδώσαμε την εξουσία..... για ένα "κουστούμ"......