Μίλτο ήλθες αργά....

Άκουσα τον υπουργό δικαιοσύνη Μίλτο Παπαϊωάννου στο RealFm (30/9/2011), συζητώντας με την πρασινοσκουφίτσα Κάτια Μακρή, να υπερασπίζεται την νομιμότητα. Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω. Σύντροφε Μίλτο πρέπει να ξέρεις και αν δεν ξέρεις να ρωτήσεις να μάθεις, η νομιμότητα δεν είναι λάστιχο να το τραβάς και να το τεντώνεις όπως σε βολεύει κατά τις ανάγκες της στιγμής. Το κόμμα σου έγραφε την νομιμότητα στα παλια του τα παπούτσια όταν ήταν αντιπολίτευση Η Ελλάδα κάηκε τον Δεκέμβρη 2008 και το κίνημα σφύριζε αδιάφορα τρίβοντας τα χέρια του ότι η εξουσία έρχεται. Ο αρχηγός του έτρεχε από διαδήλωση σε διαδήλωση και έτρωγε δακρυγόνα. Τότε η νομιμότητα ήταν ένα προφυλακτικό φουσκωμένο. Στα 5 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ το ΠΑΣΟΚ είχε κόψει κάθε σχέση και επαφή με τους νόμους και την νομιμότητα και ήταν μόνιμα στο κάγκελο. Καταλήψεις, καταστροφές, διαδηλώσεις ήταν το μέσο εξάσκησης πολιτικής. Οι θεσμοί, οι νόμοι, η νομιμότητα ήταν νεκρό γράμμα. Έρχεται τώρα ο Μίλτος να υπερασπιστεί την νομιμότητα και να κατακεραυνώσει τους παραβάτες. Όχι σύντροφε οι νόμοι είναι διαχρονικοί και πρέπει να επιβάλλονται και η νομιμότητα να υπερασπίζεται άσχετα ποιος κυβερνά την χώρα. Την νομιμότητα έπρεπε να την υπερασπίζεσαι από την εποχή που ήσουν αντιπολίτευση, αλλά τότε την είχες φτύσει Τότε έπρεπε να έχεις σκεφθεί, ότι κάποτε θα κυβερνήσω και την νόμιμότητα που τώρα, σαν αντιπολίτευση καταρρακώνω, θα την έχω ανάγκη. Η νομιμότητα Μίλτο απορρέει από τους θεσμούς που χρειάζεται κάθε πολιτεία για να λειτουργήσει Ο ολετήρας Ανδρέας έβαλε πάνω απο τους θεσμούς τον λαό. Αυτός ο λαός έχει βγει στους δρόμους. Άσε λοιπόν τα κλαψουρίσματα περί νομιμότητας. Ήλθες αργά...Οι λαοί μπορεί να ξεχνούν. Οι Έλληνες όμως δεν ξεχνούν τι σημαίνει ΠΑΣΟΚ. Πανελλήνια Σοσιαλιστική Οργάνωση Καθαρμάτων

Ο Πάγκαλος που μας αξίζει...

Δηλώσεις Πάγκαλου.
Δυστυχώς το ρίξαμε στην πλάκα,Φορτώσαμε τον σύντροφο Πάγκαλο με διάφορα κοσμητικά επίθετα για τις δηλώσεις του. Δεν νομίζουμε ότι ήταν τυχαίες και αποτέλεσμα διανοητικής βραδύτητας η πνευματικής νωθρότητας ή λάθος. Υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα της δήλωσης: "Για να μπορέσω να πληρώσω τον φόρο θα πρέπει να αναγκαστώ να πουλήσω ένα ακίνητο" Αυτό που μας είπε με έξυπνο τρόπο ο πονηρός Πάγκαλος σημαίνει απλά. Αφού εγώ θα πουλήσω για να πληρώσω. Πουλήστε και εσείς για να πληρώστε.

Δεν φτάνει που ξεπουλάνε την δημόσια περιουσία, θέλουνε και τους Έλληνες να ξεπουλήσουν την δικιά τους. Με το σαθρό σκεπτικό, αφου τα φάγαμε μαζί πρέπει να πληρώσουμε και μαζί. Με γνήσια αριστερίστικη λογική εξισώνει τους πάντες προς τα κάτω. Βάζει στην ίδια παλάντζα το σπίτι του Τζοχατζόπουλου με θέα την Ακρόπολη με του παππού στο χωριό που το έφτιαξε οργώνοντας την γή. Εξισώνει τις βίλες των λαμόγιων, των εθνικών μας εργολάβων της Πολιτείας, της Εκάλης, του Ψυχικού με το σπιτάκι της γιαγιάς μου που το έκτισε με δάκρυα, πόνο και το αίμα της καρδιάς της κάνοντας οικονομίες μαζεύοντας δεκάρα-δεκάρα και αποταμιεύοντας, στερούμενη τα πάντα.
Είναι ο Πάγκαλος που μας αξίζει. Εμείς τον διαλέξαμε και μην έχετε καμία αμφιβολία θα τον ξαναδιαλέξουμε

Βενιζέλος και η "τύχη"...

Ο κύριος Βενιζέλος κατά την σημερινή συνέντευξη τύπου (27/9/2010) που παραχώρησε μετά την επιστροφή του από το ΔΝΤ έδωσε μία άλλη διάσταση στο πολιτικό γίγνεσθαι. Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι το αποτέλεσμα των εκλογών κρίνεται από του ψηφοφόρους, που αφού ακούσουν τα προγράμματα των κομμάτων και τα αξιολογήσουν ψηφίζουν ανάλογα. Σήμερα ο κύριος Βενιζέλος ανέτρεψε την πολιτική επιστήμη. Έβαλε τέλος στην καριέρα δεκάδων πολιτικών επιστημόνων, αναλυτών, δημοσκόπων, προπαγανδιστών, Madison Avenue boys, και άλλων συναφών επαγγελμάτων. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι προϊόν τύχης. Κατά τον κύριο Βενιζέλο κατά τύχη έγινε το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση και κατά τύχη η ΝΔ αντιπολίτευση. Ο κύριος αντιπρόεδρος ξέρει, κατά την παλιά διαφήμιση “η θεία Όλγα ξέρει”. Εκείνο που καταλάβαμε, απο τα λεγόμενα του, εμείς οι κηπουροί, οι βοσκοί και οι νοικοκυρές είναι ότι η εκλογική διαδικασία δεν είναι παρά μία μπαρμπουτιέρα όπου ο κάθε πολιτικατζής ελπίζει να φέρει μιά ζαριά καλή. Με μία μικρή διαφορά ο Yorgo και το κόμμα του έπαιζε με καραγκιοζάκια, ζάρια φορτωμένα με “λεφτά υπάρχουν” και έφερε εξάρες, ενω ο Καραμανλής έφερε δύο και άσσο.

Εκτός βέβαια εάν ο κύριος Βενιζέλος θέλει να στείλει μήνυμα στην ΝΔ. Αφού το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ζήτημα τύχης, έφθασε η ώρα να ξεχάσουμε τα καραγκιοζάκια και τα καραγκιοζιλίκια. Να ξαναστρώσουμε την κουβέρτα και να ενώσουμε τις τύχες, τις δικές μας και τις δικές σας, μήπως και ρεφάρουμε απο την απαξίωση των Ελλήνων.

Τα φληναφήματα... της Ν.Δ.

Είδαμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Δημοσκόπηση μετά από δημοσκόπηση η ΝΔ καρκινοβατεί. Μέσα στην οικονομική, κοινωνική λαίλαπα που κτυπάει την χώρα το Νυχτωμένο Διαχρονικά κόμμα του κυρίου Σαμαρά καρκινοβατεί. Ένα νεοταξίτικο τσουνάμι κτυπάει την ιστορία, την θρησκεία, την μνήμη των δύστροπων Ελλήνων, την περιουσία τους, την δουλειά τους και η ΝΔ σφυρίζει αδιάφορα. Αντί του δυνατού λόγου που περιμένουν οι Έλληνες περιορίζεται σε φληναφήματα, μείγματα, αφορισμούς και ευχές. Οι σημερινοί νεοδημοκράτες δεν ξέρουνε αν το αλφάβητο διαβάζεται από τα αριστερά προς τα δεξιά ή ανάποδα. Οι Έλληνες που διέσχισαν τις χιλιετίες αγωνιζόμενοι στα πεδία της Ιστορίας, έβρεξαν για αιώνες το ψωμί τους σε ιδρώτα, δάκρυα και αίμα περιμένουν να ακούσουν λόγο ισχυρό αντί των φληναφημάτων που “δειλόι και άβουλοι αντάμα” ξεφουρνίζουν οι ρέκτες της ΝΔ.

Φληναφήματα ακούσαμε στην “Ανατροπή” του Πρετεντέρη στο MEGA(26/9/2011) απο τον εκπρόσωπο της Νυχτωμένης Διαχρονικά ΝΔ, κύριο Παναγιωτόπουλο. Απο την μία μεριά ο κύριος Ρέπας με θρασύτητα απένειμε στους άλλους την ευθύνη της δικής του μοίρας, επαναλαμβάνοντας το χιλιοειπωμένο κλισέ της Madison Avenue, για τα 5 χρόνια της ΝΔ που έφεραν την χώρα στην σημερινή της κατάντια και από την άλλη έναν κυριλέ εκπρόσωπο της ΝΔ να μην θυμίζει στους Ελληνες ότι το κόμμα του κυρίου Ρέπα θεσμοθέτησε την διαφθορά. “Ο Ανδρέας Παπανδρέου τροπαιοφόρος άγιος των “μη προνομιούχων”, επέτρεψε στον “σοσιαλιστικό” λαό του όχι μόνο να εισβάλει στο κράτος αλλά και να ισοπεδώσει κάθε ιεραρχία και κάθε εξουσία μέσα στα παραδοσιακά του στεγανά, μετατρέποντάς το από εφιαλτικό μπαμπούλα σε συνδικαλιστικό κολτσοσκούφι, όπου “πας ανήρ ξηλεύται” - Κάντε ό,τι θέλετε, αρκεί να με ψηφίζετε, ήταν το μήνυμα” (Θεοδωρος Ζιακας, Ο σύγχρονος μηδενισμός, εκδόσεις Αρμός, 2008, σελ 249).

Η ΝΔ θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. Είναι ανίκανη να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένη στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερό ακροατήριο. Περισσότερο την ενδιαφέρουν τα τσογλάνια, οι τεντιμπόηδες πρασινοφρουροί παρά οι Έλληνες που ζούνε μέσα στην ένδεια και τον φόβο. Η Παιδεία αφελληνίζεται. Η Ιστορία έχει πέσει στα νύχια εμπαθών ιστοριοδηφών που με τα λεφτά του ΝΑΤΟ(Παρασκευή+13, 15/4/11), επιδιώκουν την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Σκοτεινές και περίεργες ΜΚΟ, φωνακλάδικες και τσαμπουκαλούδες προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες τις σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον και να τους μετατρέψουν από Ιστορικό Έθνος σε ουδέτερο πολτό, έναν πολυπολιτισμικό Φρανκεστάιν. Ο πλούτος της χώρας εκποιείται.

Οι άνθρωποι της ΝΔ αντι να στριμώχνονται στα κανάλια και να προσπαθούν να φανούν αρεστοί στα Botox των ειδήσεων και τους ντελπεντέρηδες της διαπλοκής ας κάνουν μία βόλτα στις γειτονιές, στα καφενεία της χωράς μήπως και μάθουν κάτι για το καθημερινό δράμα των Ελλήνων που μετά την δύση κλειδώνονται στα σπίτια τους υπακούοντας σε μία άτυπη “απαγόρευση κυκλοφορίας” που θυμίζει τα σκοτεινά χρόνια της γερμανικής κατοχής. Ας πάνε σε κανένα χωριό που οι κάτοικοι πλέουν πληρώνουν από την τσέπη τους, μία άτυπη ιδιωτικοποίηση της αστυνομίας, ιδιωτικές εταιρείες για να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Ας πάνε σε κανένα Πανεπιστήμιο που οι αριστερές μικρονοϊκές μειοψηφίες, σε αγαστή συνεργασία με το καθηγηταριό λαμόγιο, έχουν μεταρέψει σε χωματερές ελπίδων.

Την ΝΔ ενδιαφέρουν περισσότερο οι εσωτερικές της ισορροπίες μεταξύ των ανακυκλωμένων ΕΚΚΕτζίδων, των πρώην αριστερών, των πρώην, αλλά υπερήφανων Κνιτών, των ευδαιμονιστών της φακιρικής ανυπαρξίας, των ηττοπαθών που έχουν πιστέψει ότι ο φωταδισμός της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας είναι μονόδρομος. Είναι εύκολο να κρύβει τις ιδεολογικές της πεποιθήσεις, είτε από δειλία, μήπως και την πουν δεξιά, είτε για ωφελιμιστικούς λόγους, χάιδεμα των αυτιών κάποιου ανύπαρκτου αριστερού ακροατηρίου. Να μιλάει ουδέτερα, σε τρίτο πρόσωπο. Στο όνομα της αφηρημένης πατρίδας, της αφηρημένης χώρας, της δημοκρατίας και της ανθρωπότητας. Να μην έχει ιστορικές διαδρομές και συναισθηματικές φορτίσεις. Να μην έχει παρελθόν, προκειμένου να αλλάζει κατά το δοκούν και τις μελλοντικές της επιλογές.



Οι Έλληνες εκλέγουν τους Νεοδημοκράτες και αυτοί οι Έλληνες θέλουν λόγο. Θέλουν λόγο ισχυρό, δυνατό και όχι τον αβαθή κούφιο λόγο που θυμίζει τις εποχές της ιδεολογικής τους ανυπαρξίας. Οι απλοί άνθρωποι τολμούν. Σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά οι Έλληνες έχουν απαλλαγεί από την δικτατορία των πρασινοφρουρων που έχουν λουφάξει. Μόλις σκάσουν μύτη ακούγεται το ειρωνικό και ωραίο: “Τα βρήκε τα λεφτά ο Yorgo” και επιστρέφουν, με την ουρά στα σκέλια, στην βίλα τους, καβαλάν την BMW και εξαφανίζονται Οι μεροκαματιάρηδες και οι δουλευτάδες Έλληνες έχουν απαλλαγεί από τα συμπλέγματα του παρελθόντος και του καραμανλισμού ότι η αριστερά είναι μονόδρομος και αγωνίζονται. Καιρός είναι να απαλλαγεί από τα συμπλέγματα του παρελθόντος και η ΝΔ να υψώσει την φωνή της σε κάθε θέμα, την οικονομία, την παιδεία, την ιστορία. Τι θα πεί πολιτική; Να κυβερνάς τους ανθρώπους; Όχι κύριοι της ΝΔ δεν είναι εκεί το θέμα, αλλά στο να τους δώσεις λόγους να ζουν και να αγωνίζονται. Να ξεχνούν τον εαυτό τους, Αυτοί οι λόγοι για να ζεί κανείς, είναι από καταβολής κόσμου οι ίδιοι ακριβώς με τους λόγους για να αγωνίζεται. Στην ζωή, τίποτα δεν είναι ουδέτερο. Δεν υπάρχουν παρά δυνάμεις που προχωρούν. Το να είναι κανείς κυριλέ Νεοδημοκράτης, σημαίνει να εγκαταλείπει στο μη κυριλέ βάρβαρο και θρασύ αριστερό συνονθύλευμα την πρωτοβουλία δράσης.

Οι Έλληνες περιμένουν τον δυνατό λόγο και η σιωπή της ΝΔ τους γεμίζει αγανάκτηση. Καιρός είναι να μιλήσει. Είναι η τελευταία της ευκαιρία.......

Θεσμοί, φρατζόλες, γάλα και γομάρια

Εκκλιση του προέδρου Φ. Πετσάλνικου σε βουλευτές να μην απαξιώνουν τους θεσμούς, με αφορμή εκφράσεις του Αστ. Ροντούλη και τη συμπεριφορά της Λιάνας Κανέλη. (Καθημερινή 23/9/2011)

Ο σύντροφος Πετσάλνικος θυμήθηκε του Θεσμούς. Ρίχνει τις ευθύνες τώρα στους άλλους για να κάνει αυτός τον δημοκρατικό ιστριώνα μπροστά στους ταλαιπωρημένους Έλληνες.

Οι θεσμοί σύντροφε μου δεν είναι μία ελαστική έννοια για να την τεντώνεις όπως βολεύουν οι ανάγκες της στιγμής. Οι θεσμοί υπάρχουν για να τους σέβονται διαχρονικά και όχι όπως υπαγορεύουν οι πολιτικές συγκυρίες. Ο ολετήρας Ανδρέας Παπανδρέου, διψασμένος για εξουσία, καταρράκωσε τους θεσμούς όταν πάνω από τους θεσμούς έβαλε τον λαό, αυτό το αφηρημένο πλάσμα. Ο ολετήρας Ανδρέας Παπανδρέου, περιστοιχισμένος από διάφορους ανεγκέφαλους παρασινοφρουρούς , κουβάρια απο σκουλήκια και μύγες της πολιτικής δημιούργησε γύρω του μία ατμόσφαιρα αγοράς, όχι μίαν ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης, μετατρέποντας την πολιτική σε πορνείο όπου πρέπει να κάνουμε την δουλεία μας με τις περιστάσεις της στιγμής.

Το κίνημα του σύντροφου Πελτσάνικου με ιδιοτέλεια και μωρία ανέτρεψε τους θεσμούς, το κράτος δικαίου, την αξία. Το ΠΑΣΟΚ και τριγύρω ένα σωρό γελοίοι σαλτιμπάγκοι, στραγαλατζήδες, ιδιοτελείς, ηλίθιοι, ή υστερικοί ασυνείδητοι διέλυσε τα πάντα για να κυβερνήσει. Από το λαός στην εξουσία, τα δώρα στον ευατό μας, το Τσοβόλα δώστα όλα, κάθε του πράξει μυρίζει πτωμαΐνη. Ο ολετήρας Ανρέας Παπανδρέου έγραψε τους θεσμούς στα παλιά του τα παπούτσια για να οικοδομήσει ένα σύστημα επίτηδες, προκειμένου να διασφαλίσει την δική του διαφθορά, όπως και τη διαφθορά των ανωτέρων κλιμακίων της πασοκικής νομενκλατούρας.

Εθίγη ο σύντροφος Πελτσάνικος απο την φρατζόλα και το γάλα της Λιάνα Κανέλη. Πρίν η Λιάνα μετατρέψει το βήμα της βουλής σε πάγκο λαϊκής αγοράς η ίδια η βουλή είχε μετατραπεί σε αγορά συνδιαλλαγής και αλισβερισιού θεσμοποιώντας απεριόριστα την φαυλοκρατία.

Ο κύριος Ροντούλης αποκαλώντας τους συντρόφους “γομάρια” έδωσε την πραγματική εικόνα του σημερινού βουλευτή. Ο βουλευτής σήμερα είναι ένα άβουλο υποζύγιο (γομάρι) χωρίς αυτόνομη παρουσία και ανεξαρτησία γνώμης, υποταγμένο στις εντολές και στην βίτσα της κομματικής πειθαρχίας. Ασφαλώς ο σύντροφος Πελτσάνικος δεν έχει λησμονήσει την ασφυκτική επιτήρηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας το 1985 (υποψήφιος Χρ. Σαρτζετάκης), οπότε κατά το Σύνταγμα ίσχυε η μυστική ψηφοφορία, με τη χρησιμοποίηση εγχρώμων ψηφοδελτίων (κυανών) αντί των λευκών και την καταύγαση της αίθουσας, κάτι σαν σκυλάδικο, με ισχυρούς προβολείς για να αποκλεισθεί η δυνατότητα αρνητικής ψήφου από μέρους των κυβερνητικών βουλευτών.

Τοτε, το 1985, το κόμμα του συντρόφου Πελτσάνικου με το ραβδί της Κίρκης του κομματισμού μεταμόρφωσε τους βουλευτές από αυτόνομες οντότητες σε κομματικά “γομάρια”.

Το γάλα και η φρατζόλα της Κανέλη...

Η χριστιανομπολσεβικα κουβάλησε μια φρατζόλα και ένα μπουκάλι γάλα στη Βουλή για να εισπράξει από την σεσημασμένη δημοσιογραφία ένα “μπραβο Λίανα”. Όχι κυρά μου και συντρόφισσα δεν μας είπες τίποτα. Εάν πράγματι το κόμμα σου ενδιαφέρεται για τον μεροκαματιάρη και συνταξιούχο να μαζέψει τους κνίτες και τους παμίτες να τους στείλει στις συνοικίες αυτών που δεν μπορούν να αγοράσουν ψωμί και γάλα, να στείσει τραπεζάκια και να μαζεύει τα χαράτσια της ΔΕΗ για να μην πληρωθούν. Αυτό είναι επανάσταση και όχι το επικοινωνιακό τρίκ της φρατζόλας και του γάλα.

“Θα γίνουμε η Αργεντινή”....

Ο κύριος Βενιζέλος μας είπε ότι μπορούμε να γίνουμε Αργεντινή. Στη δήλωση αυτή που ακούσαμε, θαυμάσαμε την αμετροέπεια και βλακεία της ελληνικής άρχουσας τάξης. Δεν περιμέναμε τίποτα καλλίτερο Το έχουμε συνηθίσει. Δεν είναι πάρα ένα γραμμόφωνο που το κουρδίζουν. Είναι ο άνθρωπος της περιορισμένης εμβέλειας, των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, τσούλα της πολιτικής που μηρυκάζει σαν τα κατσίκια τις στεγνές και κούφιες κομματικές του γραμμές.

Η Αργεντινή έγινε το μέτρο σύγκρισης το σημείο αναφοράς με το τι γίνεται στην Ελλάδα σήμερα και τι μπορεί να γίνει στο μέλλον.

Εκείνα που δεν είπε ο κύριος Βενιζέλος έχουνε μεγαλύτερη σημασία από εκείνα που είπε. Απομονώσε μία περίοδο της Αργεντινής για να βγάλει δήθεν συμπεράσματα, να τρομοκρατήσει και να αποπροσανατολίσει τους Έλληνες. Παρουσιάζει το πρόβλημα της Αργεντινής και συνεπώς της Ελλάδας σαν κάτι το στιγμιαίο. Αφήνει ασχολίαστο το πώς έφθασε η Αργεντινή στην φτώχεια, ως το ΔΝΤ. Είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς η πανίσχυρη οικονομικά Αργεντινή των αρχών το 20ου αιώνα και μέχρι το 1940 κατάντησε ένας διεθνής παρίας ένας ζήτουλας με υποθηκευμένο το μέλλον των επερχομένων γενεών.

Από το 1880 και μέχρι το 1940 η Αργεντινή ήταν προορισμός μεταναστών από όλον τον κόσμο στο ίδιο επίπεδο με τις ΗΠΑ. Το Μπουένος Άιρες ήταν μία κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα στο ίδιο επίπεδο του Λονδίνου, του Παρισιού και της Νέας Υόρκης. Οι ξένες επενδύσεις έρεαν. Είχε την μεγαλύτερη και πιο ευημερούσα μεσαία τάξη σε ολόκληρη την Λατινική Αμερική. Ζηλευτά Πανεπιστήμια και μία δημόσια εκπαίδευση μοναδική. Με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η Αργεντινή ήταν η 10η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο. Την δεκαετία του 40 οι οικονομολόγοι μελετούσαν το Αργεντινό μοντέλο της τεράστιας ανάπτυξης μέσα σε μία υπανάπτυκτη Λατινική Αμερική.

Όλα άλλαξαν το 1940. Ο "αείμνηστος" Περόν πήρε την εξουσία. Με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, παιδαριώδης κομπασμούς, κυριαρχούμενος από μία φασίζουσα συντεχνιακή εξουσιαστική λογική και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ξεκίνησε την συστηματική λεηλασία του πλούτου. Ισοπέδωσε την κοινωνία της Αργεντινής προς τα κάτω στο χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας ποιοτικών κριτηρίων, επιβάλλοντας έναν βάναυσο αμοραλίστικο μονοκομματικό καθεστώς. Ένα καθεστώς που τυράννησε την Αργεντινή και την ξεκούρδισε.

Οι κάτοικοι της Αργεντινής έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι να τα πάρουμε από την "πλουτοκρατία" και τους "έχοντες και κατέχοντες" πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν στο Περονικό κίνημα και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν.

Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, στο όνομα του Περόν βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο.

Καθ' όλη την διάρκεια της Περονικής λαίλαπας τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη Περονική παράταξη του "ουλα δικά μας είναι" ήξερε να αμείβει τους ανθρώπους της. Κολάκεψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έκριβε ο λαός μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε για να αποκτήσεις περονικό πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία,συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια της πνιγερής απολυταρχίας του Περονισμού . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι διαγουμίζοντας τον πλούτο της χώρας τους.

Ο Περόν πέρασε σαν λαίλαπα ισοπέδωσε τα πάντα, διέλυσε τα πάντα και παρόλες τις προσπάθειες που εγιναν μετά η Αργεντινή δεν μπόρεσε να συνέλθει. Ο "αείμνηστος" είχε κάνει καλά την δουλεια του. Παρέδωσε την χώρα του στους σανκουλότους του περονικού κινήματος, για να την φτάσουν στα πρόθυρα της κατάρρευσης και να την σπρώξουν στην αγκαλιά του ΔΝΤ.

Αν ο "αείμνηστος" της Αργεντινής θυμίζει κατά κάποιον τρόπο τον δικό μας "αείμνηστο" είναι καθαρή σύμπτωση...

Δεν ξεχνάμε...

Ακούμε κάθε πρωί τον Γιώργο Τράγκα να αφορίζει με υστερική μανία την “γκιόσα του Βερολίνου”, ο σύντροφος και νυν κύριος Μόσιαλος, ανευθυνουπεύθυνος και μη προνομιούχος. να τα ρίχνει στην Νυχτομένη Διαχρονικά (ΝΔ)(κλικ), τους εκπροσώπους του κόμματος του αίματος και της προδοσίας να αφορίζουν τον καπιταλισμό και ότι άλλο κατεβάσει το μυαλό τους. Αυτή που με έφτιαξε κυριολεκτικά ήταν η Βάσω Παπανδρέου, ιστορικό στέλεχος της Πανελλήνιας Σοσιαλιστικής Οργάνωσης Καθαρμάτων που με περίσσιο θράσος μας είπε ότι πάμε για τα βράχια. Ο ένας τα ρίχνει στον άλλον νομίζοντας ότι οι Έλληνες έχουν κοντή μνήμη. Οχι λοιπον. Το δράμα ξεκινησε το 1981 την χρονιά που η μεγάλη δημοκρατική παράταξη(κλικ) με νταούλια και ζουρνάδες, ουρλιάζοντας “απόψε πεθαίνει η Δεξιά” , πυροβολώντας στα παράθυρα των γειτόνων τους καβάλησε την Ελλάδα. Ο κύριος Γρηγοράκος, βουλευτής Λακωνίας στην πρασινοσκουφίτσα Μακρη σημερα στο RealFm (22/9/2011) με θρασύτητα μας είπε οτι πρέπει να υποστούμε όλα τα μέτρα γιατί το κόμμα του παρέλαβε καυτή πατάτα. Ας γελάσουμε! Αλλά πιο πολύ ας γελάσουν οι Λάκωνες που είδαν τους ρυπαρούς και τρισάθλιους συντοπίτες τους, ελέω Πασοκ, να γίνονται άρχοντες τσαλαβουτώντας στο βιός των Ελλήνων.

Το δράμα που ζούμε σύντροφε Γρηγοράκο ξεκίνησε από τις ακάλυπτες επιταγές του ολετήρα Ανδρεα. Μπορεί οι διάφορες ντουντούκες να τα φορτώνουν όλα στον μέτοικο, στον ξένο Yorgo η στους δύστυχους μουγκούς της ΝΔ. Εμείς οι άλλοι αυτοί που φάγαμε στην μούρη την πασοκρατία. Δεν έχουμε ξεχάσει...Οι ακάλυπτες αρχικά και μετέπειτα με δανεικά καλυμμένες επιταγές του λαοπλάνου πολιτικάντη Ανδρέα Παπανδρέου είχαν ημερομηνία λήξεως.

Αυτό το γνώριζαν όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι Έλληνες, πλην εκείνων που ελέω Pasok - εν μια νυκτί - κοιμήθηκαν ...σκατατζήδες και ξυπνήσαν ...άρχοντες.!
Δεν πρόκειται βεβαίως περί καλοκαιρινής "Ανδρεϊκής" τυμβωρυχίας, αλλά θα είναι ίσως η πρώτη φορά που θα πω, ας μην τον συγχωρέσει ο Θεός.!
Είθισται ο Θεός να συγχωρεί μόνον εκείνους που ζητάνε ταπεινά συγνώμη, αλλά ο καθ' ου, φρόντισε μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του να παραμείνει ένα αμετανόητο ανθρωποειδές.
Ζητώ συγνώμη απ' τον εαυτό μου κι' απ' όλους εσάς, αλλά δυστυχώς, δεν μπορώ να ξεχάσω.
Πιστέψτε με δε, πως δεν μπορώ να κάνω και διαφορετικά.
Θυμάμαι τις αλήστου μνήμης μέρες του "ένδοξου" πλην αισχρού ..."Ανδρεϊσμού" και ντρέπομαι για τη χώρα μου που επέτρεψε να ασελγήσει πάνω της αυτό το πολιτικό έκτρωμα της σύγχρονης ιστορίας συνεπικουρούμενο και από τον πάλαι ποτέ ακριβοπληρωμένο ... "αυριανισμό" που έφθασε σε σημείο να φωτομοντάρει τον Μητσοτάκη ως συνεργάτη των Γερμανοφονιάδων, κι' αυτό βεβαίως τη βοηθεία του "Θείου"...βρέφους του Pasok αισχροτάτου Λαλιώτη, ο οποίος - τώρα πλέον - πατάει πάνω στα αγνώστου μεν προελεύσεως αλλά ελληνικά δισεκατομμύρια του φτωχού κοσμάκη, χωρίς ωστόσο να καταφέρει μέχρι και σήμερα να πάρει εκείνο το κωλοπτυχίο της οδοντιατρικής και να βγάλει έστω και μια δεκάρα τσακιστή με τον ιδρώτα του προσώπου του.
Η αισχρή εποχή του "Ανδρεϊσμού" με σήμα κατατεθέν το ζιβάγκο, την απλησιά και το μούσι, δυστυχώς δεν θα περάσει τόσο εύκολα όσο νομίζαμε αρχικά.
Κι' αυτό γιατί, όταν οι...πάσης φύσεως μουσάτοι αλήτες των απανταχού της χώρας πρασίνων κλαδικών, μπούκαραν από πόρτες και από παράθυρα στο ταλαίπωρο Δημόσιο κι έγιναν εν μια νυκτί, οι κηπουροί γιατροί του μετέπειτα ΕΣΥ του μακαρίτη Γεννηματά , οι τελειόφοιτοι Γ΄ Δημοτικού, προϊστάμενοι τμημάτων, οι ξυλοσχίστες πρόξενοι στις ανά τον κόσμο Διπλωματικές μας εκπροσωπήσεις απέκτησε καθολική ισχύ το λεγόμενο ..."Λαϊκό κεκτημένο".
"Δεν υπάρχουν θεσμοί, παρά μόνον ο Λαός", διακήρυσσε εκστασιασμένος απ' την Λατρεία του ...πλήθους - όχλου από κάποιο μπαλκόνι της Κοζάνης - θυμάμαι - ο μακράν ημών πλέον μακαρίτης, αλυσοδένοντας για 30-40 χρόνια την χώρα με τα δεσμά του Λαϊκισμού...
Έτσι φθάσαμε λίγο αργότερα επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη στα πρωτοφανή ...ξεβρακώματα των άτυχων ..."ΣΕΠιτων" των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας από τους πράσινους στρατευμένους και τερατογενείς Σταμουλοκολλάδες, στα κατεβάσματα των διακοπτών της ΔΕΗ των Μπακούληδων, στα τερατώδη και υπέρΜαυράκηδων "δωράκια" ποσού των500.000.000 δραχμών και σήμερα στα ...νταηλίκια των φορτηγατζήδων και των της εναέριας κυκλοφορίας και ...βάλε.!
Όσοι λοιπόν τότε έδρεπαν καρπούς "αγλαών" ημερών και ειρωνεύονταν τα ... "κοροΐδα της απ' έξω" μεριάς, ας...φάνε τώρα στη μάπα, έναν Ανδρέα ...κατεψυγμένο και αργότερα ...βλέπουμε!
Βεβαίως, κοντά σε σας αληταράδες, θα καούμε κι' εμείς, αλλά θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας επειδή δεν κάναμε μακροβούτι στη λίμνη με το χρυσάφι. Εσείς αφαιρέσατε το περιεχόμενο της λίμνης και τώρα ο Ελληνικός λαός κοιτάζει με απορία τον ξερό πυθμένα της.
Πέστε μας και μαλάκες για να τελειώνουμε.!
Ζητώ ξανά συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω.
Δεν μπορώ να ξεχάσω τον ..."Ανδρεϊσμό" που έχοντας δέσει χειροπόδαρα την δικαιοσύνη, λεηλατούσε ωσεί ιέραξ την δημόσια περιουσία και την μετέτρεπε σε προσωπικό τσιφλίκι τόσον του ιδίου και της κλίκας του, όσο και της μετέπειτα συμβίας του Μιμής, η οποία κατά δήλωσή της παραμένει - από τότε - "κλειστή" ως ..."γυναίκα".
Δεν μπορώ να ξεχάσω τον εκλιπόντα εκλογομάγειρα Κουτσόγιωργα που για τα ...μικροέξοδα των παιδιών του άρπαξε2.000.000 δολλάρια από το υστέρημα του Ελληνικού λαού και τα μετάφερε σε Ελβετική τράπεζα και σε γενόμενη επερώτηση εντός του κοινοβουλίου από μέλος της αντιπολιτεύσεως απάντησε πως "εσείς δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε".
Βεβαίως, ο "περήφανος Έλληνας" ...αντάμειψε δεόντως και ώργο Λούβαρη ο οποίος υπό το βάρος των ασήκωτων ..."Pampers" με τα ..."τούβλα" δεν προσήλθε να καταθέσει στο ειδικό δικαστήριο, επικαλούμενος λόγους υγείας (σκλήρυνση κατά πλάκας), ενώ αργότερα έπαιζε μπάλα στου Καραϊσκάκη ως αντιπρόεδρος της ΠΑΕ, πλάι στον Ντέταρι, το μεγάλο και ακριβοπληρωμένο από τον Κοσκωτά συμβόλαιο ύψους ενός δισ. για την εποχή.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το μπουκάλι ..."Johny Walker" με το οποίο κοιμόταν και ξυπνούσε ο ..."Ανδρέας".
Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι σε μια σύνοδο των "6" που πραγματοποιούνταν στην Αθήνα, αυτός ...ξέχασε να πάει, γιατί τον πήρε ο ύπνος αγκαλιά με τη γκόμενα σε κάπ...πλουσιοπάροχα τον υιόν Κουτσόγιωργα για την ...Εθνική προσφορά του πατρός του, και του έδωσε μια θέση στο ...κοινοβούλιο.!
Ω αφελή Έλληνα.!
Πίστεψες στ' αλήθεια ότι αυτός ο "πολιτικός" θα μπορούσε ποτέ να κάνει καλό στην Ελλάδα, την οποία ουδέποτε θεώρησε πατρίδα του;
Θεωρείς πως ήταν τυχαία η τοποθέτηση του κανακάρη του και νυν πρωθυπουργού στο υπουργείο Παιδείας; Απλά του έδινε μια ευκαιρία μπας και μάθει Ελληνικά.!
Πίστεψες ότι ενδιαφέρθηκε πραγματικά για την Ελλάδα, όταν σε διάστημα δύο μηνών την οδήγησε σε τρεις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις με κόστος δισεκατομμυρίων, μόνο και μόνο για να αποτρέψει την εκλογή Μητσοτάκη;
Δεν κατάλαβες γιατί το εκλομαγειρείο έβαλε στο φουλ τις ...ατμομηχανές του; Απλά γιατί ο ..."Ανδρέας" το είχε χωνέψει ότι ο Μητσοτάκης με αφορμή το σκάνδαλο Κοσκωτά, θα τον έβαζε σίγουρα φυλακή.
Τότε ακριβώς έφθασε και το πράσινο μαντάτο - τελεσίγραφο στον Μητσοτάκη, ότι αν γίνει κάτι τέτοιο το Pasok θα αιματοκυλήσει τη χώρα, γι' αυτό και ο άρπαξ των δισεκατομμυρίων του Κοσκωτά - δηλαδή του Ελληνικού λαού - απηλλάγη οριακά με διαφορά μιας ψήφου.
Και για τους μη κατέχοντες την νομικήν επιστήμην, θα πρέπει να πούμε πως μεταξύ απαλλαγής και αθώωσης υπάρχει μεγάλη διαφορά. Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε σ' αυτή τη λεπτομέρεια, που δυστυχώς ελάχιστοι, και μόνο οι νομικοί γνωρίζουν.
Αυτή η οριακή "απαλλαγή" λόγω ...αμφιβολιών έκανε τα πράσινα παπαγαλάκια να μιλάνε για ..."βρώμικο '89".
Οποία καταισχύνη.!
Συγνώμη και πάλι, μα δεν μπορώ να ξεχάσω.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το "Τσοβόλα δώστα όλα" που δυστυχώς ήταν μια σοβαρή εντολή προς τον τότε υπουργό οικονομικών και όχι απλά ένα ...σχήμα λόγου, όπως θέλησε να το παρουσιάσει αργότερα.
Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια που μου μετέφερε Αξιωματικός της Αστυνομίας όταν ο Κοσκωτάς εν εξάλλω καταστάσει είπε για τα πράσινα της εποχής τρωκτικά: "ως πότε θα τους πληρώνω τους καργιόληδες;"
Δεν μπορώ να ξεχάσω τον ..."πρωθυπουργικό φίλο" Γιώργο Λούβαρη ο οποίος υπό το βάρος των ασήκωτων ..."Pampers" με τα ..."τούβλα" δεν
προσήλθε να καταθέσει στο ειδικό δικαστήριο, επικαλούμενος λόγους υγείας (σκλήρυνση κατά πλάκας), ενώ αργότερα έπαιζε μπάλα στου Καραϊσκάκη ως αντιπρόεδρος της ΠΑΕ, πλάι στον Ντέταρι, το μεγάλο και ακριβοπληρωμένο από τον Κοσκωτά συμβόλαιο ύψους ενός δισ. για την εποχή.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το μπουκάλι ..."Johny Walker" με το οποίο κοιμόταν και ξυπνούσε ο ..."Ανδρέας".
Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι σε μια σύνοδο των "6" που πραγματοποιούνταν στην Αθήνα, αυτός ...ξέχασε να πάει, γιατί τον πήρε ο ύπνος αγκαλιά με τη γκόμενα σε κάποια έπαυλη του Παλιού Ψυχικού και όταν ο σύζυγος της "Κυρίας" τους έκανε ...τσακωτούς, ο "απλοχέρης" Ανδρέας τον έκανε
κάπου ...Διοικητή, με αμοιβές μεγιστάνα.
Δεν μπορώ να ξεχάσω..
Συγχωρέστε με, αλλά δεν μπορώ.
Πηγή: http://gianniotis.blogspot.com/2010/08/blog-post_04.html

Αράχνες και Ποντίκια....

Η εφημερίδα Παρασκευή+13 (16/9/2011) δημοσίευσε ένα ένθετο “ Ο ιστός της αράχνης πάνω από την Ελλάδα” σκιαγραφώντας την πολυδαίδαλη δράση των Αμερικανών στην χώρα μας.

Καταλαβαίνουμε ότι μία μεγάλη χώρα όπως η Αμερική θέλει και μπορεί να υπερασπισθεί τα στρατηγικά της συμφέροντα στρατολογώντας, επιδοτώντας διαφόρους οσφυοκάμπτες που είναι έτοιμοι και προθυμοι να ζευτούν και να σύρουν τον αραμπά των συμφερόντων του αμερικανισμού(κλικ) Η δουλειά της αμερικανικής αράχνης θα ήταν πολύ δύσκολη να απλώσει τον ιστό της, αν δεν υπήρχε ο εξαιρετικά πρόθυμος ντόπιος εσμός δημοσιογράφων, “διανοούμενων”, πανεπιστημιακών, “αποθετηρίων σκέψης” και διαφόρων άλλων παραγόντων που συνωστίζονται στα σκαλιά της πρεσβείας και συναγωνίζεται στην αποδόμηση και κατεδάφιση της εθνικής ταυτότητας και την μετατροπή των Ελλήνων σε καταναλωτικό αντικείμενο χωρίς συνείδηση, ιστορία, παρελθόν και μέλλον.

Ο Τζέρι Καραμεσινης, εγγονός του ιστορικού σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσινη δεν θα μπορούσε μόνος του να υπηρετήσει τα συμφέροντα της πατρίδας του, χρειάζεται και τους ντόπιους μισθοφόρους που για "μιά έπαυλι στόν Νείλο, ένα μέγαρον στήν πόλιν" είναι έτοιμοι για όλα

Πολλοί θα αναρωτηθούν ποια είναι τα κίνητρα που οδηγούν τους πρόθυμους αρλουμπολόγους αυτούς με τις απαιτήσεις υψίστης εγκυρότητας να βυσσοδομούν με τόση υστερική μανία κατά της Ελλάδος. Η κυρία Plame-Wilson(κλικ), πρώην πράκτορας της CIA στην Αθήνα καί ο γνωστός και μη εξαιρετέος κύριος Kiesling στα βιβλία τους μας έδωσαν μία ιδέα για το ποιός και πώς κινάει τα σχοινιά στις ασπόνδυλες μαριονέτες του αμερικανισμου.



Εκείνο που μας απασχολεί είναι. Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που διαστρεβλώνουν τις συνειδήσεις τους και τους κάνουν να αποκαλούν την Ελλάδα Odd country.....ή Greek Tiermondism, να εκφράζονται απαξιωτικά για τους Έλληνες που αντιστάθηκαν στο βιβλίο αίσχος και να τους ονομάζουν κηπουρούς, βοσκούς και καπετάνιους; Θέλουμε να μάθουμε, από που ορμώμενοι και ποια είναι τα κίνητρά τους ώστε αποκαλούν την ελληνική γλώσσα των 3000 χρόνων "ντοπιολαλιά" η “μικρή” γλώσσα. Ποια είναι τα κίνητρα που ώθησαν 270 πανεπιστημιακούς, “διανοούμενους” να υπογράψουν την δήλωση υπέρ του σχεδίου Αναν(κλικ), που τόσο πολύ το ήθελαν οι Αμερικανοί. Να μας προειδοποιούν απο τις σελίδες του Βήματος όταν για πολλοστή φορά ο Καραμανλής συναντήθηκε με τον Πούτιν.

Με ολίγη ομόδοξη Ορθοδοξία και με τη γενική αίσθηση ότι με αυτά τη «φέρνουμε» στους μισητούς Αμερικανούς και στους ανθέλληνες Ευρωπαίους- μείον ο Σαρκοζί, αλλά ως πότε; Δοκίμασαν το «κόλπο» ο Νάσερ και ο Μακάριος. Απέτυχαν. (Το Βήμα 30/4/2008)

Ο Νάσερ άρπαξε τον πόλεμο των "έξη ημερών", ο Μακάριος άρπαξε το πραξικόπημα του 74 και το 2007 ο Καραμανλής άρπαξε την πυρο-τρομοκρατικη επίθεση και τον Δεκέμβρη του 2008 την μήνη των κουκουλοφόρων αντιεξουCIAστων και την καταστροφη της Αθηνας(κλικ).

Ποια είναι τα κίνητρα που τους καθοδηγούν ώστε να επιμένουν, με σαθρή επιστημοσύνη, να παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν αποκύημα της φαντασίας μερικών ρομαντικών του 19ου αιώνα και να μας λένε: “1821 η γέννηση ενός Έθνους”

Για να δοθεί απάντηση θα χρειαζότανε να επιστρατευθεί ολόκληρο επιτελείο από ψυχολόγους, ψυχιάτρους, κοινωνιολόγους Και όμως η απάντηση είναι απλή. Την έδωσε ένας πρώην πράκτορας της KGB, ο οποίος πριν αυτομολήσει στην Δύση υπηρέτησε στο Τόκιο. Στο βιβλίο του ON THE WRONG SIDE: MY LIFE in the KGB ο Stanislav Levchenko. μας προσφέρει τα μυστικά της τέχνης του στρατολογείν πράκτορες και πρακτορίδια. Την συνοψίζει σε ένα απλό ακρωνύμιο M(oney).I(Ideology). C(ompromise). E(go). Το ακρωνύμιο MICE μεταφράζεται στα Ελληνικά κατά μια φανταστική συγκυρία "ποντίκια"

Money. (Χρήμα) Η πρασινωπή μαγιά αναμοχλεύει συνειδήσεις και τις κάνει να τραγουδούν και να χορεύουν στο ρυθμό που θέλει ο μέγας κλαριτζής του σύμπαντος.
Αν νομίζεται ότι φακελάκια παίρνουν μόνο οι γιατροί, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Φυσικά δεν είναι μόνο το μετρητό που βοηθάει Υπάρχουν υποτροφίες, συνέδρια με τα έξοδα πληρωμένα και το κάτι τις, θέσεις επισκέπτη καθηγητή ή καθηγήτριας σε κάποιο πανεπιστήμιο πέραν του Ατλαντικού, Yale,Princeton, Tufts, και λίγο Harvard.

Ideology (Ιδεολογία) Η ιδεολογία ήτανε η κινητήριος δύναμής την εποχή του Μεσοπολέμου και του Πρώτου Ψυχρού Πολέμου. Το τέλος του κομουνισμού που φλόγιζε και έδινε έμπνευση για αγώνες άλλαξε το ιδεολογικό υπόβαθρο. Σήμερα το περιβάλλον, τα "ανθρώπινα δικαιώματα " η παγκοσμιοποίηση παίζουν τον ρόλο που έπαιζε η πάλαι ποτέ κραταιά ιδεολογία. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλι και αγωνίζονται για το περιβάλλον, όπως η δράση των περιβαλλοντολόγων στην Αλεξανδρούπολη, η τα ανθρώπινα δικαιώματα "μειονοτήτων" κατά σύμπτωση εκεί που υπάρχουν συμφέροντα και περνούν αγωγοί. Το κυριότερο όμως μέλημα είναι να αποδομήσουν την Ελληνική συνείδηση για να μετατρέψουν τον Έλληνα Άνθρωπο από υποκείμενο της ιστορίας σε άβουλο αντικείμενο που θα μπορεί να δώσει μερικά στρέμματα για να κοιμάται ήσυχος.

Compromise (Φόβος μην εκτεθούμε) Ο καθένας έχει κάποιο μυστικό που προσπαθεί να το κρύψει. Μετά την κατοχή πολλοί δωσίλογοι πήρανε τα πιστοποιητικά των Εγγλέζων για καλές δήθεν υπηρεσίες και φυσικά έκαναν τα πάντα να τα εξαργυρώσουν, όπως κατά την διάρκεια του αγώνα της Κύπρου. Πόσοι είναι αυτοί που σήμερα παίζουν τον αντιστασιακό και ας μην είχαν αφήσει επωμίδα αξεσκόνιστη και πουλί απεριποίητο κατά την εποχή της Χούντας. Το φάντασμα της Χούντας τους κυνηγάει και θα χορέψουν κατά πως πρέπει για να μην εμφανιστεί ξαφνικά κάνα χαρτάκι από τα αρχεία του ΕΑΤ-ΕΣΑ ή από τα καμμένα αρχεία του στρατιωτικού ακολούθου στο Παρίσι...Να βγούνε τίποτα σβησμένα με μπλάνκο ονόματα από τα τεφτέρια της Σήμενς...

Ego (Εγώ). Πόσες ταλαιπωρημένες υπάρξεις, νομίζουν ότι είναι μεγάλοι δημοσιογράφοι, ποιητές, λογοτέχνες , πολιτικοί αναλυτές, βαρείς επιστήμονες αλλά δεν είναι παρά τσιράκια του αμερικανισμού. Πόσοι ασήμαντοι για κάθε επιστημονικό έργο το παίζουν μεγάλοι και εμπνευσμένοι αλλά στην παραγματικότητα οφείλουν την ύπαρξή τους στο ότι τα έχουν καλά και ακολουθούν τις παραγγελιές της Αμερικης.

Τα ντόπια MICE είναι τα τρωκτικά που ροκανίζουν την ύπαρξη της χώρας.
Οι θέσεις τους κινούνται σε διανοητικό επίπεδο παιδαριώδους κραυγαλέου ανορθολογισμού με πολύ πάθος, λίγη διαίσθηση, αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση Η παρακολούθηση των διανοητικών τους ακροβατισμών γεννάει πανικό, ναυτία και εμετό.

Το νόμισμα του Θανάτου....

Οι άνθρωποι της ελίτ στη σύγχρονης μας Democracy είτε είναι γυιοί του αγωγιάτη, του ταχυδρόμου ή του χωροφύλακα, είτε είναι πειναλέοι "'αντιστασιακοί" του Quartier Latin, ή μέτοικοι που ξέβρασε η παλίρροια των καιρών στην Ελλάδα, ή ασήμαντοι κληρονόμοι σημαντικών ονομάτων εγκαταστάθηκαν στην εξουσία, φερμένοι στις αποσκευές του Τουρκικού στρατού, το 1974! Η εγκατάσταση αυτή δεν είναι μοναδική. Κάθε ολιγαρχία έχει την καταγωγή της σε μία κατάκτηση. Αλλά η νίκη της δεν διαρκεί παρά μόνον αν ανταποκρίνεται σε μία τάση της ιστορίας. Οι ελίτ δεν διατηρούν την εξουσία τους παρά αν ενσαρκώνουν το αίμα του ίδιου του έθνους, ή την αρρώστια που βρίσκεται μέσα σ'αυτό το αίμα. Οι άνθρωποι των ελίτ δεν κοιμούνται, δεν μπορούν να κοιμηθούν, κάθε ημέρα της ιστορίας μας είναι γι αυτούς μία μάχη που πρέπει οπωσδήποτε να κερδηθεί. Πρέπει οι σημαίες τους να είναι το σύμβολο της ισχύς του έθνους ή της παρακμής του. Γιατί μία χώρα αναγνωρίζεται στο πρόσωπο της άρχουσας ελίτ. Το μεγαλείο ή θάνατός της χώρας είναι αποτυπωμένα στο πρόσωπό αυτής της ελίτ.


Η δική μας ελίτ αντιπροσωπεύει τις δύο όψεις του νομίσματος του θανάτου, που το αποτύπωμα φέρει η ιστορία μας εδώ και 35 χρόνια: του δηλητηρίου της μονοπώλησης των ιδεών, της κακοδαιμονίας των ιδεολογιών, της παντοδυναμίας του κομματικού κράτους, του κράτους παροχών και του συνδικαλιστικού πατροναρίσματος. Η επικράτησή τους αντικατοπτρίζει την δική μας παρακμή, γιατί η επιλογή τους αντιστοιχεί στις δύο βασικές αιτίες αυτής της παρακμής. Υπάρχουν, γιατί πρέπει να υπάρχουν. Είναι η ελίτ που μας αξίζει. Δεν έκλεψαν τα αξιώματα, τις θέσεις τους. Ο Τσοβόλας υαπακούοντας τον "αείμνηστο" υπό τους ήχους της Carmina Burana τα έδωσε όλα και εμείς τους προσφέραμε την εξουσία με την ψήφο μας. Υποταχθήκαμε στον κάθε μορφής εξανδραποδισμό μας από την εξουσία των σάπιων ελίτ που έχουν ένα μόνο μέλημα, ένα μόνο σκοπό: τα δώρα στον εαυτό τους και το μέλλον των παιδιών τους. Ανταλλάξαμε την ελευθερία της σκέψης, της κρίσης μας με την εθελούσια δουλεία της μηδενιστικής νοοτροπίας που απορρίπτει την δόξα, την δημιουργία, την ανέλιξη, την πίστη στην ζωή γιατί όλα αυτά σημαίνουν αδιάκοπη αγωνία και έγνοια.

Το άσμα των πονηρών πνευμάτων, η λοιμική αριστερόστροφη ρητορεία σφετερίστηκε την φανταχτερή επίφαση της "προοδευτικότητας" και την παρουσίασε ως την χρυσή ευδαιμονία της ζωής. Με αμβλυμένα στην κοινωνική πλειοψηφία τα αντανακλαστικά των κριτικών ιεραρχήσεων, έχουμε αφεθεί "δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα" να μας ξαπλώσουν οι περιθωριακοί της νεοταξίτικης αριστερής προοδευτικότητας στο ανατομικό τραπέζι και να μας γδέρνουν όπως γδέρνουν τα πτώματα στους πίνακες του Ρέμπραντ.

Το ανατομικό τραπέζι λειτουργεί, ως τώρα, χωρίς κανένα πρόβλημα, ας αποκτήσουμε το θάρρος να ομολογήσουμε αυτήν την αλήθεια, μπροστά στην οποία κρύβουμε υποκριτικά το πρόσωπό μας. Στο νεοταξίτικο τραπέζι ο συρφετός των ανθρώπινων απομειναριών της κατεδάφισης των άλλοτε γοητευτικών και πανίσχυρων ολοκληρωτικών ιδεολογιών, που μεταλλάχθηκε στην μεταπρατική Αριστερά, προσπαθεί να γδάρει την Ελλάδα. Πρακτορεύει τη Νέα Τάξη. Υπηρετεί πειθήνια τη λογική της εξουσίας και τις προστακτικές του αμερικανισμού. Μακελεύει όλα εκείνα τα γνωρίσματα που συνιστούν την ιδιαιτερότητα και τα στοιχεία της υπαρκτικής γνησιότητας του Έλληνα ανθρώπου. Το νεοταξίτικο αυτό σύμφυρμα αφαιρεί σιγά-σιγά την ελληνική μας αυτεπίγνωση, την ιστορία μας, την γλώσσα μας, την θρησκεία μας. Στο τέλος δεν θα έχουν μείνει από το πάλαι ποτέ γένος των Ελλήνων άχρηστα περιτρίμματα που θα πεταχτούν στο κρεματόριο της ιστορίας.