Αμερικανισμός

Το State Department δημοσίευσε την ετήσια έκθεση του για τα ανθρώπινα διακαιώματα ανά τον κόσμο. Η “έκθεση” δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απελπισμένη προσπάθεια να υποταχθεί ο κόσμος στα κελεύσματα του Αμερικανισμού.

Αμερικανισμός είναι η ιδεολογία του αυτοκρατορικού εθνικισμού που ισοπεδώνει την πολυεθνικότητα, τις πολιτισμικές κληρονομιές, την διαφορετικότητα, αποδομεί κάθε μεγάλη συλλογική αφήγηση και κάθε φαντασιακό «ανήκειν». Προς τα έξω η Αμερική αυτοδιαφημίζεται σαν η χώρα μοντέλο του «πολυπολιτισμικού», του «πολυφυλετικού» του «πολυσυλλεκτικού» κράτους. Είναι οι λέξεις παγίδες για τους λαούς, τις μικρές χώρες που τις κυβερνάν μικρονοϊκές ή μικρόψυχες ελίτ οι οποίες, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» προτρέπουν να γίνουμε η «Αμερική των Βαλκανίων». Προς τα μέσα είναι μία μονολιθική αυτοκρατορία, ένα έθνος ομοούσιο και αδιαίρετο το οποίο καλλιεργεί έναν πρωτόγνωρο, πρωτοφανή εθνικισμό με άξονα οδηγητικό την ιδιαιτερότητα των «αμερικανικών ιδεωδών». Που δεν είναι τίποτε άλλο από μία τάση για συνεχή επέκταση, για συνεχή κυριαρχία κάτω απο το αγρυπνο βλέμμα του Θεού. « ..Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων αύξανεστε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γήν και κατακυριεύσατε αυτήν» (Γενεσις Α,28).

Με χωρισμό του κράτους από την εκκλησία και όχι από τη θρησκεία (one Nation under God), ο Αμερικανισμός βασίζεται στο θέσφατο ενός έθνους ποιμνίου "του περιούσιου λαού" . Στο δόγμα ότι ο Θεός στις πιο διαφορετικές εκφάνσεις του θεωρείται ότι προτρέπει την Αμερική, όπου θρησκεία και κράτος είναι σαν τους σιαμαίους αδελφούς που κανείς δεν μπορεί να τους χωρίσει γιατί τότε ο ένας από τους δύο θα πεθάνει,να επιτελέσει ένα παγκόσμιο καθήκον, τον α λα Αμερικάνα εκπολιτισμό του κόσμου. Ο Θεός την καλεί να διαμορφώσει ένα βέβαιο πεπρωμένο. Είναι ο παντοδύναμος Θεός-Βούληση. Είναι η απόλυτη βούληση που δεν δεσμεύεται από τίποτα και δεν αφήνει περιθώρια για καμιά άλλη βούληση έξω από αυτήν. Πιστεύει βαθιά ότι έχει τον «ελέω Θεού» προορισμό τον εξανθρωπισμό της ανθρωπότητας, με κινητήριο δύναμη την μανιχαϊκή αντίληψη ότι οι Αμερικανοί εκπροσωπούν το υπέρτατο καλό που πολεμάει το υπέρτατο κακό που είναι οι "άλλοι". Από την μία οι δικοί μας, οι καλοί, οι γενναίοι, οι δίκαιοι, από την άλλη, οι κακοί, οι φονταμεταλιστές, οι βάρβαροι και οι τύραννοι. Διαβάζει το παρόν με τον κώδικα τον οποίο του προσφέρει η ανάγνωση του δικού του παρελθόντος. Είναι πίστη σε μία αλήθεια που ξεκινάει από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Αλήθεια αυταπόδεικτη που δεν επιδέχεται ερμηνείες και αποδείξεις. Είναι η αλήθεια που έγινε το δόγμα του αμερικανικού εθνικισμού. Οι δυνάμεις του κακού καραδοκούν. Όλοι μας μισούν γιατί «μισούν την ελευθερία» είναι το πρότυπο εθνικιστικό παράδειγμα. Η νίκη ενάντια στο κακό γίνεται το μέγιστο στρατηγικό καθήκον του Αμερικανισμού ως φορέα του καλού. Ο Αμερικανισμός, θρησκεία και κράτος, γίνεται το Πιστεύω, η συνεκτική ιδεολογία της ίδιας της ταυτότητας και ύπαρξης των ΗΠΑ, όπως είχε γίνει ο μαρξισμός - λενινισμός για τη Σοβιετική Ενωση. Ο Αμερικανισμός μετά τον Ιουδαϊσμό, τον Χριστιανισμό, το Ισλάμ είναι η τέταρτη μεγάλη θρησκεία που μηδενίζει οτιδήποτε άλλο εκτός αυτής.

Από το η Αμερική είναι "η τελευταία ελπίδα του κόσμου" του Λίνκολν, στον "Αμερικανικό αιώνα" του Λούς μέχρι την εθνικιστική κορόνα του Ομπάμα "οι Αμερικανοί παραμένουν το πλέον ευημερούν, πιο ισχυρό έθνος στον πλανήτη γή". Ο Αμερικανισμός είναι έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο. Έχει μία και μόνο αποστολή τον εξαμερικανισμό όλων ανεξαρτήτως των λαών, όχι μόνο οικονομικό, όχι μόνο πολιτικό, όχι μόνο στρατιωτικό. Σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης έκφρασης. Παλεύει για την προοδευτική εξαφάνιση της διαφοροποίησης του κόσμου. Επιδιώκει την ισοπέδωση των λαών, την σμίκρυνση όλων των πολιτισμών σε ένα "παγκόσμιο πολιτισμό" ένα "αμερικανικό πολιτισμό" κτισμένο πάνω σε ότι είναι πιο κοινό ευτελές και αμελητέο. Έχει υιοθετήσει τις αρχές ενός βαμπιρικού χυδαίου καταναλωτισμού, χωρίς αρχές, χωρίς αξίες, πέρα απο τις πιστωτικές, χωρίς οράματα ζωής, χωρίς ευαισθησίες, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς πολιτισμό. Ή όλοι θα γίνουμε αντικείμενα της ιστορίας, της αμερικάνικης ιστορίας, ή όλους θα μας ρίξουν στα Τάρταρα. Ή όλοι θα αποδεχθούμε την ιερή αποστολή του Αμερικανισμού ή είμαστε τρισκατάρατοι αμαρτωλοί, όποτε θα έλθει ο τιμωρός Γιαχβέ να μας φέρει στο δρόμο του. Μία τάση που συνοψίζεται στο επίγραμμα του Μαρκ Τουαίν: «Ο κανόνας είναι τέλειος: Όσον αφορά απόψεις και γνώμες οι αντίπαλοι μας είναι παράφρονες».

Με το έτσι θέλω και μονομερώς ο Αμερικανισμός λαμπρός μέσα στην ωμότητά του, ιδεαλιστής μέσα στην κατακτητικότητά του και γενναιόδωρος μέσα στην αλαζονεία του, κατά το Καβαφικό: «-ασυνείδητος,ήσυχος, κ’ ευτυχής’ ακμαίος μες στην ευρωστία της σαρκός και στης νεότητας τ’ ωραίο σφρίγος.» χαράζει γραμμές στην άμμο, σαν τον «Κουκόπετρο» ξεκινάει νέες σταυροφορίες του δικού του «καλού» εναντίον των «άλλων», και κατά το μηδενιστικό λεξιλόγιο του Γούλφοβιτς θέλει να καταργήσει τα έθνη, να επιβάλει την πολιτική του μονοπολισμού στις διεθνείς σχέσεις, την αδιαλλαξία και την μονομέρεια ως προς τη σκληρή ισχύ. Εχει αυτοανακηρυχθεί σε δικαστή, ένορκο , εκτελεστή που αποφασίζει ετσιθελικά και αυτοδικαίως να τιμωρεί, να συγχωρεί ή να αγνοεί. Πρόκειται για έναν τρόπο απολυταρχικής επιβολής που αρνείται το δικαίωμα στο παλιό να επιβιώσει, αν όχι σαν διαμαρτυρία, έστω σαν μαρτυρία. Ιστορία πνιγμένη στο αίμα σελίδων. "Μας έκοψαν στα δυο" για να είναι ο κόσμο ελεύθερος και όμως οι δεινόσαυροι εξακολουθούν να κόβουν τον κόσμο στα μέτρα τους. Τον ξάπλωσαν πάνω στο προκρούστειο κρεββάτι των ιδεολογημάτων τους και με ένα ιδιόμορφο συνδυασμό αλαζονείας και ναρκισσισμού τον πελεκάν μέχρι να χωρέσει.

Ήδη, από την μία άκρη του πλανήτου ως την άλλη, βλέπει κανείς να υψώνεται ο ίδιος τύπος κτιρίων, να εισάγονται οι ίδιες διανοητικές συνήθειες. Από τα "Χολινταίυ Ινν" ως τα "Χίλτον" βλέπει κανείς να περιδιαγράφονται τα όρια ενός κόσμου ντυμένου με την ίδια γκρίζα στολή. Όταν ταξιδεύει κανείς σε άλλες ηπείρους η χαρά που αισθάνεται στο ταξίδι είναι να βλέπει τους ποικίλους τρόπους ζωής ακόμη ριζωμένους, είναι να βλέπει τους διαφορετικούς λαούς να ζουν με τον δικό τους ρυθμό, με άλλο χρώμα δέρματος, με άλλο πολιτισμό, με άλλη νοοτροπία και που είναι υπερήφανοι για την διαφορά της. Αυτή η διαφοροποίηση είναι ο πλούτος του κόσμου και ο ισοπεδωτισμός την σκοτώνει. Γι αυτό πρέπει κανείς όχι μόνο να σέβεται τους άλλους, αλλά να υποβοηθεί παντού την πιο νόμιμη επιθυμία να υπάρξει, την επιθυμία να εκδηλώσει μία προσωπικότητα διαφορετική από κάθε άλλη, να υπερασπισθεί μία κληρονομιά, να αυτοκυβερνηθεί σύμφωνα με αυτό που είναι ο καθένας. Και αυτό εγκλείει να αγωνιστεί κανείς εναντίον ενός απειλητικού Αμερικανισμού που δεν είναι παρά η άρνηση του άλλου, ή άρνηση της διαφοροποίησης, η επιβολή ενος κοινωνικού Δαρβινισμού με αποχρώσεις αγγλο-σαξονικού ρατσισμού.

Ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς, ανηφορικός και δύσβατος. Επιβάλλεται, πρέπει να τον περπατήσουμε, να τον ανεβούμε στο όνομα της συνθετότητας και πολυπλοκότητας της ανθρώπινης ιστορίας μας που ο Αμερικανισμός θέλει δια της βίας να καταργήσει.

Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που έχουν την μακρύτερη μνήμη του παρελθόντος τους. Γιατί μνήμη είναι θέληση. Η επανεύρεση του εαυτού είναι μία συνειδητή πράξη, μία θεληματική επιλογή. Επιπλέον η «μνήμη» του απώτερου παρελθόντος έχει ισχύ προβολής έναντι ενός «ισχυρότερου μέλλοντος». Το παρελθόν εγγράφεται κάθε στιγμή σε ένα παρόν συνεχώς ανανεούμενο και μόνο επιστρέφοντας στις «πηγές», στις «ρίζες» μπορεί κανείς να αποκτήσει το ισχυρότερο παρόν και το πιό ευοίωνο μέλλον.

Σήμερα που ο αγώνας είναι πιο δύσκολος από ποτέ και η έκβαση του είναι πιο αμφίβολη από ποτέ. Τα λόγια που ο Τζορτζ Ουάσινγκτον διέταξε να διαβαστούν στον λαό του, μέσα σε μία κρύα νύχτα του χειμώνα, όταν ο εχθρός του προήλαυνε ας χαραχθούν στην μνήμη μας. Ας γίνουν το καψούλι που θα πυροδοτήσει την καινούργια έκφραση αγώνα και θα ακυρώσει την ιερότητα που διεκδικεί ο Αμερικανισμός.

«Ας ειπωθεί προς τις μέλλουσες γενιές… ότι στο βάθος του χειμώνα, όταν τίποτα δεν μπορούσε να επιβιώσει, πέρα απ’ την ελπίδα και την αρετή… η πόλη και η ύπαιθρος, θορυβημένες από τον κοινό κίνδυνο, στάθηκαν μπροστά με σκοπό να τον αντιμετωπίσουν».

Για αυτόν που θα ήθελε να εμβαθύνει:

· David Gelenter: «Americanism, The Fourth Great Religion», Doubleday, 2007

· Anatol Lieven: «America Right or Wrong, An Anatomy of American Natiolalism, Oxford, 2004

· MinxinPei: The Paradoxes of American Nationalism http://www.carnegieendowment.org/pdf/files/Pei_Paradoxes_of_American_Nationalism.pdf