Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

“Αχ, βρε ‘Ακη, πώς τα έκανες ‘ετσι...”



Μόνον ένας Πάγκαλος θα τολμούσε με αυτήν την ωραία στρογγυλεμένη φράση να προσβάλει την νοημοσύνη των Ελλήνων. Είναι λέξεις βγαλμένες κατευθείαν από “Τα Παιδιά της Πιάτσας” του πραγματικά αείμνηστου Νίκου Τσιφόρου. “Αχ. βρε Άκη πως τα έκανες έτσι” θα ήταν ένας ωραίος τίτλος σε ένα χρονογράφημα. Είναι η γλώσσα της πιάτσας, του υποκόσμου που δημιουργεί λέξεις και φράσεις από τις ανάγκες της ή από τα χαρακτηριστικά γεγονότα και πράγματα. Ο Πάγκαλος θέλει να πει στον Άκη, αλλά να ρίξει και στάχτη στα μάτια των ψηφοϋποζυγίων, ότι πριν από τον γκαγκστερισμό κυριαρχεί η πονηριά.

Αυτό που θέλει να πει ο ποιητής Πάγκαλος, αλλά δεν το λέει, είναι απλό και όμορφο. Μπορούσες Άκη μου να τα έπαιρνες με τον παπά, με το μανιτάρι, με το παιχνίδι. Γιατί τα πήρες με “hold up”; Είσαι ατζαμής Ακη και σε πιάσανε. Ένα παιδαρέλι της πολιτικής που δεν σε γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας σου. Επηρεάστηκες από τον Πασοκικό αμοραλισμό και έκανες ένα δώρο στο εαυτό σου, ανόητο και απερισκεπτο παλιόπαιδο, ποτέ όμως άνθρωπος του πολιτικού υπόκοσμου με όντοτητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου