Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Η Παιδεία...στα χρόνια της "Παπαγαλίας"...



Έχει γεμίσει ο τόπος από διάφορους παρακεντέδες της παρακμής είτε λέγονται υπουργοί, υφυπουργοί που μαζί με τους παρατρεχάμενους των ΜΜΣ(κοταδισμού) με ύφος περισπούδαστο πιπιλάνε την καραμέλα της παπαγαλίας. Για όλα τα κακά της παιδείας, φταίει η αποστήθιση, η απομνημόνευση, η “παπαγαλία”. Δεν απομνημόνευσαν τον πολλαπλασιασμό, τις μαθηματικές εξισωσεις, ή ποήματα. Η “παπαγαλία” φταίει που τα σχολεία έχουν γίνει χωματερές ελπίδων, το Πολυτεχνείο, από κραταιό ίδρυμα, έχει μετατραπεί σε αυλή των θαυμάτων. Τα χολερικά φωτισμένα κολεγιόπαιδα αρλουμπολογώντας έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους.

Τις δεκαετίες του 60-70 το Δημόσιο Σχολείο ήταν πανίσχυρο. Οι μαθητές του σάρωναν το βραβεία της Μαθηματικής Εταιρείας και περνούσαν στα Πανεπιστήμια με το σπαθί τους. Τα ιδιωτικά, Λύκειο Μακρή, σχολή Μωραΐτη, Μαρούδα, Λαζαροπούλου, Τυχόπουλου ήταν το καταφύγιο των ανικάνων και των ηλιθίων που έπρεπε να δώσουν απολυτήριες εξετάσεις ώστε τα απολυτήρια τους να είναι ισότιμα των απολυτηρίων του Δημοσίου. Όσον αφορά το Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών, από ότι μου λένε οι παλαιότεροι, απλά ξέρανε ότι υπάρχει και κανείς δεν νοιαζότανε. Το μόνο που ζήλευαν ήταν το γήπεδο μπάσκετ με το παρκέ που όμως δεν το έσωζε από την ομάδα του 10ου.

Σήμερα το δημόσιο σχολείο έχει καταντήσει εργαστήρι του χειρότερου πολιτικού φανατισμού και το ιδιόρρυθμο σχολείο της πλέον ανιαράς πολιτικολογίας όπου οι νέοι της Ελλάδας, εάν δεν ακούσουν καθημερινά το αντεθνικό επαναστατικό δίδαγμα, μεγαλώνουν από της παιδικής ηλικίας μέσα σε μίαν ακατονομάστως πνιγηρή ατμόσφαιρα πολιτικής βαναυσότητας και εμπαθείας.

Φταίει η “παπαγαλία”; Όχι βέβαια! Εκείνο που φταίει είναι η μωρία της ελληνικής άρχουσας ελίτ που για 35+1 καλλιέργησε, με δημαγωγικό φανατισμό, τον φιλιστινισμό των μαζών, την ευκολία, τον ωχαδερφισμό. Καταξευτίλισε κάθε έννοια δικαίου υποτάσσοντας τους Έλληνες μαθητές και φοιτητές στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις των κομματικών μικρονοϊκών μειοψηφιών μετατρέποντας τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια σε σχολεία τρόμου και βαναυσότητας. Κατά τα άλλα φταίει....”η παπαγαλία”

Φαίνεται η αποστήθιση, η απομνημόνευση, η “παπαγαλία” του 60 του 70 ήταν καλής ποιότητας. Αν δεν πιστεύουν! Ας ρωτήσουν τον “ιστορικό ηγέτη” της αριστεράς Κύρκο, τον Θεοδωράκη, τον Πρόεδρο της δημοκρατίας κύριο Παπούλια απόφοιτο του 7ου, πολύ αμφιβάλω αν θα έστελνε τα εγγόνια του στο ίδιο γυμνάσιο, να τους πουν....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου