Η Παπαχρήστου μας απελευθέρωσε....

Η Παπαχρήστου πρόσφερε το καλλίτερο μετάλιο στους Έλληνες. Μας απελευθέρωσε απο την χυδαία, εθνομηδενιστική, πρακτόρισα της Νέας Τάξης αριστερά.  Ακούσαμε τους "προοδευτικούς", φτωχούς γυρολόγους των ΜΜΕ(ξαπάτησης) των μπετατζήδων, να βησσοδομούν με μίσος μιγάδα σημαδεμένου απο διάφορα σημπλέγματα κατά της αθλήτριας, της Ελλάδας. Αυτό πήρε τέλος.

Για 37+1 χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της αριστεράς. Η Αριστερά είναι αυτή που καταβρόχθισε τον πλούτο της χώρας. Αριστερά είναι αυτή που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια σε χωματερές ελπίδων. Αριστερά είναι αυτή που διαστρέβλωσε και άλλαξε  με αργουελικό τρόπο τις έννοιες των λέξεων; “λαμογία” = ανακατανομή του πλούτου, “ανυπακοή” = αντίσταση, “κατάληψης”  = διαμαρτυρία, “ξυλοδαρμός των αντιπάλων”= δημοκρατική  έκφραση.

Η εκτραχηλισμένη Αριστερά πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά που για 37+1 χρόνια στην ιστορία της λεγόμενης “δημοκρατίας”  η Αριστερά με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα

Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή Αριστερά προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της Αριστεράς  ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων (Κωστέα Γείτονα, Αρσάκειο, Κολεγιο, Μεωραίτη, Μακρή κλπ) και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή. Αντιγράφει ξένα αποξέσματα και τα παρουσιάζει σαν την μεγαλύτερη σοφία χωρίς να σηκώνει μύγα στο σπαθί της για να γίνει κάτι...

Η Αριστερά  έκαψε την Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της η Αριστερά, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλες οι προσπάθειες των Ρεπούση, Δούρου, κόρης Κωνσταντόπουλου, Κουβέλη, Τσίπρα, των φίλων της 17Ν, του Βούρτση και των ληστών....., αλλά θα μείνουν προσπάθειες. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η Αριστερά κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της. 

Είναι γεγονός, ότι στον κόσμο αυτό, τα αριστεροειδή δεν επιτυγχάνουν ποτέ. Συσσωρεύουν τις νίλες και τις αποτυχίες τα μίση και τις ταπεινώσεις και τα κάνουν μια μάζα εσωστρεφή για να εκραγούν σε «κοινωνικές διεργασίες» που συνοδεύονται από τα ουρλιάγματα πόνου, τους λόξιγκες αγωνίας των θυμάτων τους και τα χάχανα των μπόγηδων («Μεγάλος» Δεκέμβρης), με συνιστώσα την καταστροφική μανία (κάψιμο Πολυτεχνείου, καταστροφές σχολείων - οχι των ιδιωτικών-κάψιμο βιβλιοπωλείων, Δεκέμβρης 2008). Μισούν την Ελλάδα που δεν τους επιτρέπει παρά ταπεινώσεις και θέσεις δευτερεύουσες και αισθάνονται την σχεδόν φυσική ανάγκη να κατασκευάσουν μίαν άλλη στην διάσταση και στα μέτρα του μίσους τους και των επιδιώξεών τους. Το ιδεώδες τους άλλωστε δεν είναι ποτέ στο παρόν (αντιληπτό σαν επικαιρότης αυτού που προϋπήρξε) αλλά σε ένα ουτοπιστικό μέλλον που θα «τραγουδά».

Το «εμπρός» των αριστερών όπως το υπερπέραν των μεταφυσικών, είναι πάντα αντιληπτό ως επανάληψη ενός «χρυσού αιώνα» ανύπαρκτου, τον οποίον η σειρά των ιστορικών γεγονότων κατέστρεψε. Ο σοσιαλιστικός παράδεισος επρόκειτο να επαναλάβει την αρχική Εδέμ, το κράτος χωρίς τάξεις, να ξαναφτιάξει την αρχέγονη κοινοκτημοσύνη, κλπ. Ετσι εκφράζεται η ιεραποστολή των ανικάνων της αριστεράς σήμερα, αυτή η πνευματική έκλυση ελαττωματικών όντων, που δεν έχουν παρά έναν «άλλο κόσμο» για να εκδικηθούν αυτόν εδώ!

Οι αριστεροί του τότε ήτανε τραγικοί και φρικτοί. Τα αριστεροειδή του σήμερα είναι φρικτά και φαιδρά.  Ονειρεύονται μια κοινωνία, της οποίας όλοι οι δρόμοι θα είναι ανήφορος και στην οποία θα πάρουν την εκδίκηση τους. Γιατί το παρελθόν τους είναι βουβό. Όλοι αυτοί οι αρρωστημένοι ελπίζουν ενστικτωδώς στη οργάνωση «αγέλης». Ο λόγος είναι αυτονόητος. Ο αριστερός πιστεύει ότι προσθέτοντας τις αδυναμίες θα μπορέσει να δημιουργήσει μία δύναμη. Ελπίζει να δημιουργήσει μια μονάδα προσθέτοντας συνεχώς μηδενικά. Είναι το ανθρωποειδές του όχι, του ιδεοληπτικού «ενάντια και κόντρα». Είναι το ανθρωποειδές της αμφισβήτησης, της μνησικακίας, του διχασμού και του παιγνιδιού των κομμάτων. Είναι το ανθρωποειδές που τα υποσυνείδητα συμπλέγματα μειονεξίας το αναγκάζουν να χαράσσει γραμμές υπεροχής καλλιεργώντας των φιλιστινισμό των μαζών, οδηγώντας τις πλάνες των όχλων και ακολουθώντας την αλήθεια της ιστορίας. Ένας εμετός ύπαρξης δηλαδή, τυφλωμένο, κολλημένο ανθρωπόμορφο ζώο, επικίνδυνο, χωρίς οίκτο και έλεος μήτε για τον εαυτό του μήτε για τους άλλους γύρω. Το συναντάμε κάθε μέρα, στην γειτονιά, στο σχολειό, στη δουλειά, στα bar, στις διακοπές. Είναι ο εκπρόσωπος ενός λούμπεν που η χαρά της ζωής και της δημιουργίας του είναι βάρος, στόματα σφιγμένα, γεμάτα μίσος και απόγνωση. Ακαλαίσθητο από φυσικού του, ακόμη και κάτω από το Armani παραμένει ο ψυχισμός του μογγόλου.

Μπορούμε να παρομοιάσουμε το αριστεροειδές με το αιλουροειδές, που τραυματίζει αντί να σκοτώσει. Είναι η άρνηση που ακολουθεί και συνοδεύει κάθε θέση, το ανάποδο σε κάθε ορθό, το όχι που απαντά σε κάθε ναι. Διαβάστε τα αποξέσματα εντέρων που ο κάθε κιτρινιάρης αριστερός, αριστερίζων, ή επαμφοτερίζων ξερνάει καθημερινά στα ΜΜΕ(εξαπάτησης) και προσπαθήστε να βρείτε έστω ένα ΝΑΙ, έστω και μια Θέση. Πολύ αμφιβάλω.

Το όχι του αριστερού είναι αλληλένδετο με το ναι, όπως το παράσιτο με τον οργανισμό σε βάρος του οποίου ζει. Υπάρχει στα ανθρωποειδή του «όχι» (τον κομουνιστή που ρίχνει ανάθεμα στον κόσμο, τον αμφισβητία που καταριέται την κοινωνία, τους κουκουλοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, τους νεσταλινικούς του ΚΚΕ+Κανέλη, τα πρακτορίδια και τους πράκτορες του Νεοταξισμού  μια κτυπητή αντίθεση μεταξύ της υπερικανότητας να καταστρέφουν και της απολύτου ανικανότητας να δημιουργήσουν. Μ΄αυτό το νόημα είναι που οι όποιες επιτυχίες του ανθρωποειδούς του όχι μεταβάλλονται όλες σε αποτυχίες, που σκοτώνεται σφάζοντας, που εξαφανίζεται εξαφανίζοντας. Γιατί δεν υπάρχει παρά σαν αντίθεση. Η θέση τού είναι μοιραία και το αναπόφευκτο τέλος του η χωματερή της Ιστορίας.