Δημήτριος Παπαδημούλης, (ΣΥΡΙΖΑ) - Βουλή, 17/10/2013:
«Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(...)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σαν σήμερα συμπληρώνεται – αν δεν κάνω λάθος – ένας ακριβώς μήνας από την ημέρα που ο Παύλος Φύσσας έπεσε νεκρός από το δολοφονικό μαχαίρι του Χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά. Και αυτή η εξέλιξη – γιατί δεν ήταν ο πρώτος νεκρός, αλλά ήταν ο πρώτος Έλληνας νεκρός – αποτέλεσε σημείο καμπής και για την αντιμετώπιση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής από την οργανωμένη πολιτεία και από την Κυβέρνηση αλλά και σημείο καμπής για τις πολιτικές εξελίξεις κι ένα μεγάλο σοκ για την ελληνική κοινωνία.
Αυτά μεταξύ άλλων περισπούδαστων είπε ο επαγγελματίας αριστερός Παπαδημούλης στην βουλή κατά την συζήτηση οχετό κατα της ΧΑ. Πρεσέξετε την αποστροφή που αναφέρεται στον Πέτρο Φύσσα “γιατί δεν ήταν ο πρώτος νεκρός, αλλά ήταν ο πρώτος Έλληνας νεκρός”. Με αυτή την φράση ο καλός αυτός άνθρωπος διαγράφει την αριστερή βαρβαρότητα που έζησε η Ελλάδα τα 40 χρόνια μεταπολίτευσης. Τα θύματα της αριστερής τρομοκρατίας πάει ξεχαστηκαν γιατί δεν ήταν Έλληνες αλλά ταξικοί εχθροί. Για 40 χρόνια η αριστερά το έπαιζε εισαγγελέας, ένορκος, εκτελεστής και δολοφονούσε όποιον αποφάσιζαν οι σκοτεινοί της κύκλοι μέσα στα λαγούμια τους.
Ερχεται σήμερα ο Παπαδημούλης σειμιολογικά να διαγράψει τα πειθήνια 45αρια της 17Ν, τις δολοφονίες απο τους επαναστάτες των βορείων προαστίων αστυνομικών που “όπως τα ντόνατς που τρώνε δεν είναι ωραίοι χωρίς μία τρύπα στη μέση”, ή απλών ανθρώπων όπως του ταξιτζή στην Πάρου Τάσου Θεοφίλου. Έλληνες ήταν και αυτοί που δολοφονήθηκαν επειδή το συνάφι του κυρίου αυτού ή η μαφία του αν προτιμάτε, είχαν βγάλει το συμπέρασμα ότι η δημοκρατία δεν είναι “παρά ένα κόλπο της αστικής τάξης να εκτονώνει την οργή των μαζών”.
Η Ελλάδα στα 40 χρόνια μεταπολίτευσης μια δολοφονική οργάνωση γνώρισε την Αριστερά. Μπορεί όλοι οι αριστεροί να μην είναι δολοφόνοι, αλλά όλοι οι δολοφόνοι είναι αριστεροί και στο όνομα της αριστερής ιδεολοψίας δολοφονούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου