Ο κύριος Βερέμης θύμωσε..
Δεν μπορεί να αμφισβητεί το γεγονός ότι:
Είμαστε σίγουροι ότι ενοχλήθηκε αφάνταστα και θύμωσε από τις αντιδράσεις των Ελλήνων για το έκτρωμα που λέγεται 1821. Προσπαθεί τώρα σαν μάγισσα πλανεύτρα να μας συνετίσει για να δεχτούμε την σοφία του σαν την πεμπτουσία της γνώσης, την απόλυτη αλήθεια.
Το θυμικό τον ενοχλεί! Μα αυτό το θυμικό είναι που οδήγησε τους αγωνιστές του 1821 να ξεσηκωθούν και να τα βάλουν με μια Αυτοκρατορία αλλά και την Ιερά Συμμαχία. Μπορεί ο κύριος Βερέμης, και η τηλεοπτική του παρέα, να έχει δίκιο. Θα έπρεπε οι αγωνιστές του 21 να προσέχουν το θυμικό τους γιατί όντας απρόσεκτοι μπήκαν στην περιπέτεια της Επανάστασης και έτσι έχασαν την ευτυχία που τους παρείχε η Τουρκοκρατία με τα ωραία γεφύρια, τα δημόσια έργα και τις υποτροφίες του Παιδομαζώματος.
Σήμερα, όπως τότε, το θυμικό του Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα, του Καραϊσκάκη και των άλλων ηρώων πρέπει να μας οδηγήσει. Πρέπει να ανοικοδομήσουμε εξ ολοκλήρου το Έθνος μας. Δεν πρέπει μόνο να το προφυλάξουμε από την εισβολή του ξένου τρόπου σκέψης και την σεχταριστική μεταπρατική επιστήμη των ζητιάνων και ερημοσπιτών, των κυρίων Βερέμη, Λιάκου, Ρεπουση, Δραγώνα Διαμαντοπούλου και ΣΙΑ, αλλά πρέπει να μας ανήκει ένα πρόσωπο μία αποστολή. Έτσι μόνο μπορούμε να του ξαναδώσουμε την χαμένη του ζωή. Όπως ακριβώς μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να εγγυηθούν την εθνική ανεξαρτησία, κατά τον ίδιο τρόπο μόνο μία εθνική ιδέα, μία νέα εθνική θέληση είναι ικανή να απαλείψει το έργο που έκαμαν οι ιδεολογίες, και να το εμποδίσουν να συνεχισθεί.
Στο όνομα της αληθινής ελευθερίας, της ελευθερίας του Έθνους. Της Ελευθερίας που ονειρεύτηκε ο Κολοκοτρώνης. Κατηγορούμε την κίβδηλη ελευθερία, την ελευθερία της αγοράς, του χρήματος και των “προοδευτικών ιδεών” όπως ακριβώς στο όνομα της αληθινής δημοκρατίας, αυτής που εκφράζει την θέληση των Ελλήνων, κατηγορούμε την κίβδηλη δημοκρατία, αυτήν που αλλοιώνει την θέληση του λαού και θέλει με το έτσι θέλω, με συνωμοτικό, αυταρχικό τρόπο να επιβάλλει πραξικοπηματικά την μετάλλαξη του Έλληνα σε άλλο είδος.
Έφτασε η ώρα του μεγάλου ΟΧΙ. Μέσα από το χυδαίο και βάρβαρο ντοκιμαντέρ και τις ακόμη πιο χυδαίες και βάρβαρες επιθέσεις κατά των Ελλήνων πατριωτών από τις έμπουσες, τις μποβαρίζουσες τις ρεπατζούδες, τους μαιντανούς και τους μεροκαματιάρηδες των ΜΜΕ(ξαπάτησης), αποκτήσαμε την Θέληση της Δύναμης. Μια μόνη απάντηση υπάρχει στο παραλήρημα των κενών αμερικανοθρεμένων (που μπορεί να έζησαν στην Αμερική, αλλά δεν έμαθαν τι είναι πατρίδα), των επαγγελματιών γραικύλων που ξεπουλάνε το Έθνος για να δρέψουν την ξένη δάφνη και των διάφορων “προοδευτικών” κεκράκτων.
ΟΧΙ! Δεν θα περάσει η φτηνή προπαγάνδα. Είμαστε Έλληνες.
Όπλο μας το διαδίκτυο. Έδωσε την νίκη στον Obama σ' εμάς θα δώσει την ελευθερία που μας στέρησαν χτίζοντας τριγύρω μας τα τείχη της χλεύης και της συκοφαντίας. Ήδη ακούγεται ο κρότος των χτιστών και ο ήχος που τα γκρεμίζει.
Ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς, ανηφορικός και δύσβατος. Επιβάλλεται, πρέπει να τον περπατήσουμε, να τον ανεβούμε στο όνομα της συνθετότητας και πολυπλοκότητας της ιστορίας μας που Βερέμης και η συμμορία των προθύμων θέλει δια της βίας να καταργήσει.
Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που έχουν την μακρύτερη μνήμη του παρελθόντος τους. Γιατί μνήμη είναι θέληση. Η επανεύρεση του εαυτού είναι μία συνειδητή πράξη, μία θεληματική επιλογή. Επιπλέον η «μνήμη» του απώτερου παρελθόντος έχει ισχύ προβολής έναντι ενός «ισχυρότερου μέλλοντος». Το παρελθόν εγγράφεται κάθε στιγμή σε ένα παρόν συνεχώς ανανεούμενο και μόνο επιστρέφοντας στις «πηγές», στις «ρίζες» μπορεί κανείς να αποκτήσει το ισχυρότερο παρόν και το πιό ευοίωνο μέλλον.
Σήμερα που ο αγώνας είναι πιο δύσκολος από ποτέ και η έκβαση του είναι πιο αμφίβολη από ποτέ. Τα λόγια που ο Τζορτζ Ουάσινγκτον διέταξε να διαβαστούν στον λαό του, μέσα σε μία κρύα νύχτα του χειμώνα, όταν ο εχθρός του προήλαυνε, ας χαραχθούν στην μνήμη μας. Ας γίνουν το καψούλι που θα πυροδοτήσει την καινούργια έκφραση αγώνα και θα ακυρώσει την αυθεντία που διεκδικούν οι ολετήρες του Έθνους.
Δεν μπορεί να αμφισβητεί το γεγονός ότι:
“οι εθνικές μνήμες αποτελούν κοινό σημείο αναφοράς, ώστε να δημιουργείται ανάμεσα στους κατοίκους της χώρας αυτής η αλληλεγγύη που είναι απαραίτητη σε περιόδους κρίσης σαν την σημερινή. Όμως καλό είναι να προσέχουμε το θυμικό. Υπήρξε πηγή μεγάλων περιπετειών στο παρελθόν. Η υπερβολική του δόση βλάπτει” (Καθημερινή 6/2/2011)Με αυτή την παράγραφο κλείνει ένα περισπούδαστο άρθρο “περι εθνικισμού”.
Είμαστε σίγουροι ότι ενοχλήθηκε αφάνταστα και θύμωσε από τις αντιδράσεις των Ελλήνων για το έκτρωμα που λέγεται 1821. Προσπαθεί τώρα σαν μάγισσα πλανεύτρα να μας συνετίσει για να δεχτούμε την σοφία του σαν την πεμπτουσία της γνώσης, την απόλυτη αλήθεια.
Το θυμικό τον ενοχλεί! Μα αυτό το θυμικό είναι που οδήγησε τους αγωνιστές του 1821 να ξεσηκωθούν και να τα βάλουν με μια Αυτοκρατορία αλλά και την Ιερά Συμμαχία. Μπορεί ο κύριος Βερέμης, και η τηλεοπτική του παρέα, να έχει δίκιο. Θα έπρεπε οι αγωνιστές του 21 να προσέχουν το θυμικό τους γιατί όντας απρόσεκτοι μπήκαν στην περιπέτεια της Επανάστασης και έτσι έχασαν την ευτυχία που τους παρείχε η Τουρκοκρατία με τα ωραία γεφύρια, τα δημόσια έργα και τις υποτροφίες του Παιδομαζώματος.
Σήμερα, όπως τότε, το θυμικό του Κολοκοτρώνη, του Πλαπούτα, του Καραϊσκάκη και των άλλων ηρώων πρέπει να μας οδηγήσει. Πρέπει να ανοικοδομήσουμε εξ ολοκλήρου το Έθνος μας. Δεν πρέπει μόνο να το προφυλάξουμε από την εισβολή του ξένου τρόπου σκέψης και την σεχταριστική μεταπρατική επιστήμη των ζητιάνων και ερημοσπιτών, των κυρίων Βερέμη, Λιάκου, Ρεπουση, Δραγώνα Διαμαντοπούλου και ΣΙΑ, αλλά πρέπει να μας ανήκει ένα πρόσωπο μία αποστολή. Έτσι μόνο μπορούμε να του ξαναδώσουμε την χαμένη του ζωή. Όπως ακριβώς μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να εγγυηθούν την εθνική ανεξαρτησία, κατά τον ίδιο τρόπο μόνο μία εθνική ιδέα, μία νέα εθνική θέληση είναι ικανή να απαλείψει το έργο που έκαμαν οι ιδεολογίες, και να το εμποδίσουν να συνεχισθεί.
Στο όνομα της αληθινής ελευθερίας, της ελευθερίας του Έθνους. Της Ελευθερίας που ονειρεύτηκε ο Κολοκοτρώνης. Κατηγορούμε την κίβδηλη ελευθερία, την ελευθερία της αγοράς, του χρήματος και των “προοδευτικών ιδεών” όπως ακριβώς στο όνομα της αληθινής δημοκρατίας, αυτής που εκφράζει την θέληση των Ελλήνων, κατηγορούμε την κίβδηλη δημοκρατία, αυτήν που αλλοιώνει την θέληση του λαού και θέλει με το έτσι θέλω, με συνωμοτικό, αυταρχικό τρόπο να επιβάλλει πραξικοπηματικά την μετάλλαξη του Έλληνα σε άλλο είδος.
Έφτασε η ώρα του μεγάλου ΟΧΙ. Μέσα από το χυδαίο και βάρβαρο ντοκιμαντέρ και τις ακόμη πιο χυδαίες και βάρβαρες επιθέσεις κατά των Ελλήνων πατριωτών από τις έμπουσες, τις μποβαρίζουσες τις ρεπατζούδες, τους μαιντανούς και τους μεροκαματιάρηδες των ΜΜΕ(ξαπάτησης), αποκτήσαμε την Θέληση της Δύναμης. Μια μόνη απάντηση υπάρχει στο παραλήρημα των κενών αμερικανοθρεμένων (που μπορεί να έζησαν στην Αμερική, αλλά δεν έμαθαν τι είναι πατρίδα), των επαγγελματιών γραικύλων που ξεπουλάνε το Έθνος για να δρέψουν την ξένη δάφνη και των διάφορων “προοδευτικών” κεκράκτων.
ΟΧΙ! Δεν θα περάσει η φτηνή προπαγάνδα. Είμαστε Έλληνες.
"Εσμέν γαρ Ελληνες το γένος, ώς η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί" (Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων).Το ΟΧΙ είναι ειλικρινές δυνατό, ανιδιοτελές. Βγαίνει μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας. Κτυπά πάνω στις πέτρες και του βράχους που τους πότισαν με αίμα χιλιάδες Έλληνες και γίνεται αχός και βουητό. Λυγίζει του αλύγιστους, τα κατεβάζει τ άστρα. Έφθασε ή ώρα για "πάλεμα για μάτωμα για την καινούργια γέννα". Η μεγάλη αλήθεια του Ελληνισμού κυλάει σαν το γάργαρο νερό να ξεπλύνει το μίασμα "της προδοσίας και της ασκήμιας". Δεν αποβλέπουμε σε θέσεις επισκέπτη καθηγητή, σε φακελάκια από τον Soros. Αποβλέπουμε μόνο στο έργο μας. Ιδού η τελευταία φράση του Ζαρατούστρα του Νίτσε: "Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρας κ' εγκατέλειψε τη σπηλιά του λάμποντας και δυνατός, σαν ένας πρωινός ήλιος, που έρχεται από σκοτεινά βουνά". Εμείς οι Έλληνες, οι Ελληνίδες τα Ελληνόπουλα με αυτά τα λόγια ξεκινάμε για την μεγάλη μας οδοιπορία. Κατεβαίνουνε στις πόλεις και τα χωριά για να πραγματοποιήσουμε το έργο μας.
Όπλο μας το διαδίκτυο. Έδωσε την νίκη στον Obama σ' εμάς θα δώσει την ελευθερία που μας στέρησαν χτίζοντας τριγύρω μας τα τείχη της χλεύης και της συκοφαντίας. Ήδη ακούγεται ο κρότος των χτιστών και ο ήχος που τα γκρεμίζει.
Ο δρόμος είναι δύσκολος και μακρύς, ανηφορικός και δύσβατος. Επιβάλλεται, πρέπει να τον περπατήσουμε, να τον ανεβούμε στο όνομα της συνθετότητας και πολυπλοκότητας της ιστορίας μας που Βερέμης και η συμμορία των προθύμων θέλει δια της βίας να καταργήσει.
Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που έχουν την μακρύτερη μνήμη του παρελθόντος τους. Γιατί μνήμη είναι θέληση. Η επανεύρεση του εαυτού είναι μία συνειδητή πράξη, μία θεληματική επιλογή. Επιπλέον η «μνήμη» του απώτερου παρελθόντος έχει ισχύ προβολής έναντι ενός «ισχυρότερου μέλλοντος». Το παρελθόν εγγράφεται κάθε στιγμή σε ένα παρόν συνεχώς ανανεούμενο και μόνο επιστρέφοντας στις «πηγές», στις «ρίζες» μπορεί κανείς να αποκτήσει το ισχυρότερο παρόν και το πιό ευοίωνο μέλλον.
Σήμερα που ο αγώνας είναι πιο δύσκολος από ποτέ και η έκβαση του είναι πιο αμφίβολη από ποτέ. Τα λόγια που ο Τζορτζ Ουάσινγκτον διέταξε να διαβαστούν στον λαό του, μέσα σε μία κρύα νύχτα του χειμώνα, όταν ο εχθρός του προήλαυνε, ας χαραχθούν στην μνήμη μας. Ας γίνουν το καψούλι που θα πυροδοτήσει την καινούργια έκφραση αγώνα και θα ακυρώσει την αυθεντία που διεκδικούν οι ολετήρες του Έθνους.
«Ας ειπωθεί προς τις μέλλουσες γενιές… ότι στο βάθος του χειμώνα, όταν τίποτα δεν μπορούσε να επιβιώσει, πέρα απ’ την ελπίδα και την αρετή… η πόλη και η ύπαιθρος, θορυβημένες από τον κοινό κίνδυνο, στάθηκαν μπροστά με σκοπό να τον αντιμετωπίσουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου