Μεταπολίτευση: Απο τη Σκύλλα στη Χάρυβδη

Τον Ιουλιο 1974 πέσαμε απο την Σκύλλα στη Χαρυβδη. Άξιζε αλήθεια να “απελευθερωθούμε”, να “δραπετεύσουμε” απο την χουντα, για να γίνουμε παιδιά που μας δέρνουν, μας σκοτώνουν, μας δολοφονούν στην δικτατορία του κοινωνικού σνομπισμού. Απο μία κάποια άποψη όλα είναι τα ίδια, η λογοκρισία, ο διαχωρισμός σε δικούς μας και τους άλλους, το εκδοτικό μποϋκοτάζ  και το μποϋκοτάζ των κριτικών, ο κονφορμισμός απο την ανάποδη, με ευϋπόληπτα δημοκρατικά καρικεύματα, και η μέθοδος της πολεμικής  είναι κι αυτή η ίδια και πιο βάρβαρη. Είναι απο καιρό γνωστή απο τις ψυχοσωτήριες συζητήσει στα καφέ της γνωστής πλατείας, στα τηλεπαράθυρα, στην αρθογραφία του αναθέματος.

Στους νέους θιασώτες της Χάρυβδης,της δημοκρατικής δικτατορίας, τους μιλάς για συγκεκριμένα γεγονότα, κι αυτοί σου μιλάν για ταξικούς αγώνες και άλλες παρλαπίπες.  Ταξικούς αγώνες! Ας γελάσουμε! Δεν υπάρχει ταξικός αγώνας στη φύση, για 38 χρόνια πια στην Ελλάδα διεξάγεται ένας μοναδικός θανάσιμος αγώνας, ο αγώνας ανάμεσα στην μεγάλη και στην μικρή μπουρζουαζία, στους μεγάλους και στους μικρούς αστούς. Οι δύο αυτές μπουρζουαζίες χρησιμοποιοόυν στον αγώνα πρός όφελος της υλικής και ψυχικής τους άνεσης ( γεννητούρια Τσίπρα στο “Ιασώ”, ιδωτικά σχολεία για τα παιδιά τους, Πανεπιστήμια στην Εσπερία) όλες τις άλλες τάξεις, μαζί με τις ιδέες τους.  Μετά την νίκη αφήνουν τους πρώην συμμάχους-ψηφοφόρους στο έλεος της μοίρας τους, αντε να τους δώσουν κανα κοκκαλάκι να γλείψουν, κάνετε ότι θέλετε αρκεί να μας ψηφίζετε, για να τους πουν κατόπιν: γιατι φωνάζετε; “μαζί τα φάγαμε”.

Οι μεγάλοι και μικροί αστοί για 38 χρόνια έχουν αλέσει με τι ψεύτικες οδοντοστοιχίες και προσαρμόσει στην δική τους κατανάλωση ό,τι πιό καλο κι ό,τι πιο άγιο έχει πετύχει η Ελλάδα μέσα απο τα βάσανα της, την ελευθερία, τον πολιτισμό, τη θρησκεία. Για να παραμείνει κανείς προσωπικότητα, οποιαδήποτε εποχή έπρεπε να είναι ανδρείος και να έχει συνείδηση. Οι αστοί για 38 χρόνια στην Ελλάδα δυστυχώς δεν έχουν ούτε ανδρεία ούτε συνείδηση, έχουν μόνον οδοντοστοιχίες και ζωική προσαρμοστικότητα. Οι σημερινοί αστοί μικροί ή μεγάλοι είναι τάγμα, είναι μαφία, είναι διεθνείς, είναι πολυπολιτισμικοι. Αν θέλετε ο αστός δημόσιος υπάλληλος  και ο αστός διανούμενος δεν διαφέρουν σε τίποτα απο τον αστό-επαναστάτη (Κανέλλη) και τον αστό κομματικό σύντροφο (Τσιπρα). Ασφαλώς προσέξατε ότι παρ΄όλες τις πολιτικές και κομματικές διακρίσεις συνεννοούνται γρήγορα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, κοινώς μπετατζήδες, και οι χθεσινοί απαλλοτριωτές, οι σνόμπ που το παίζουν λαϊκοί και οι εστέτ της πάλης των ταξεων με τα Armani, οι ανθρωπιστές της 17Ν με τα πειθήνια 45άρια και οι ανθρωποφάγοι με τις μολότοφ των “συγκεκριμένων ποσών βίας”, ο γνωστός μας πρόεδρος με τα καμώματα ενός φιλελέθευρου αριστοκράτη και οι δήμιοι του ελληνισμού. Είναι άπειροι και το όνομα τους λεγεών...