“Η άνομη βία του “αντιεξουσιαστή” εκπορεύεται από το ίδιο λίκνο που επωάζει τις Αριστερές δοξασίες”
Μετά την σύλλυψη του φερόμενου ως δολοφόνου της Πάρου μαζεύτηκε στα ΜΜΕ(ξαπάτησης), ο λόχος ψυχολογικού πολέμου που απαρτίζεται από πρόθυμα δημοσιογραφικά “παπαγαλάκια” και πολιτικούς ρακοσυλλέκτες και διάφορες ρεπατζούδες της ενημέρωσης να τον βαφτίσει “αντιεξουσιαστή” Είναι η λέξη κλισέ που οι απελπισμένες μετρέσες της νεοταξίτικης αριστεράς χρησιμοποιούν για να συσκοτίσουν το πού ανήκει το ανθρωποειδες αυτό. Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει μόνο μία βία. Η βία της αριστεράς.
Η Ελλάδα επί 38+1 χρόνια ζει την βαρβαρότητα της "επαναστατικής" μεταπολίτευσης. Η αριστερά γεμάτη βαθύτατη, υπεροπτική και κυνική περιφρόνηση προς τους Ελληνες και το μέλλον τους, με τρόπο αγύρτικο, δημαγωγικό και παραπλανητικό επέβαλε την θέληση της με την απροκάλυπτη βία. Η παρέα των διάφορων δήθεν των ΜΜΕ(ξαπάτησης) με πολύ λογισμό και άφθονη οίηση προσπάθούν να μας πουλήσουν το πολιτικό συγχωροχάρτι της αριστεράς. Ούτε λίγο ούτε πολύ οι καλοί αυτοί άνθρωποι θέλουν να μας πείσουν ότι η βαρβαρότητα του δολοφόνου είναι κάτι το άλλο το αντιεξουσιαστικό. Ε! λοιπόν το παιχνίδι τελείωσε! Η άνομη βία του “αντιεξουσιαστή” εκπορεύεται από το ίδιο λίκνο που επωάζει τις Αριστερές δοξασίες. Με συνέπεια να ταυτίζονται στο μυαλό της κοινής γνώμης!!
Οι σεσημασμένοι δημοσιογράφοι σαν γνήσιοι αβανταδόροι της αριστερής λεηλασίας και τρομοκρατίας, έντρομοι μπροστά στην πιθανότητα οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να καταλάβουν, επί τέλους, τι είναι αριστερά, προσπαθούν να την σώσουν από την απαξίωση της ελληνικής κοινωνίας, κοινωνίας που διαπερνάται από φόβο, ανησυχία, ανασφάλεια για το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών της με το ασαφές “αντιεξουσιαστής” ή “αντιεξουσιαστικός χώρος”
Όλα στην προτεραιότητα των εντυπώσεων, στην αμνησία των γεγονότων, στον συμβιβασμό με την αοριστολογία, ώστε να μη θίξουμε τα αριστερά θέσφατα. Μιλάν για τον δολοφόνο με το ουδέτερο “αντιεξουσιαστής” ώστε να κερδίσουν τις εντυπώσεις των τυραγνισμένων πολιτών της Ελλάδας και επιδιώκουν την άφεση αμαρτιών της φράξιας τους αοριστολογώντας για κάποιον δήθεν ¨αντιεξουσιαστικό χώρο”.
Η πλύση εγκεφάλου μάς έχει κάνει να βλέπουμε θετικά την αριστερά. Ακόμη και σήμερα, ακούμε μερικούς που παλιά ήταν αριστεροί και μετά άλλαξαν να το λένε με καμάρι, π.χ., "Σαν πρώην αριστερός, θα σου πώ κάτι." Δεν καταλαβαίνω γιατί να καμαρώνουν. Είτε οι αριστερές ιδέες τους ήταν άχρηστες και τις απέβαλαν, είτε αυτοί οι ίδιοι ήταν ανόητοι που τις ενστερνίστηκαν για ένα διάστημα. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε να ντρέπονται ως "πρώην αριστεροί";
ΑπάντησηΔιαγραφή