Ο “φερόμενος” και οι πραγματικοί

Αναστάσιος Θεοφίλου, ο φερόμενος σαν δολφόνος της Πάρου. Προσέξετε με πόση ευαισθησία, απλοχεριά και τάκτ τα ΜΜΕ(ξαπάτησης)  που δολοφονούν ανελέητα τη σκέψη, περιφρονούν τους Έλληνες, θεοποιούν την αμορφωσιά και τη βαρβαρότητα της βλακείας μαζί με την χορωδία των πονηρών πνευμάτων της σεσημασμένης δημοσιογραφίας του χαρίζουν το τεκμήριο της αθωότητας. Είναι οι ίδιοι λακέδες που την επομένη του φόνου του μαθητή Γρηγορόπουλου ανέβαζαν και κατέβαζαν τον Κορκονέα δολοφόνο. Το τεκμήριο αθωότητας ισχύει μόνο για τα μέλη της αριστερόστροφης προοδευτικής φράξιας τους.

Η δικαιοσύνη θα αποφασίσει αν ο φερόμενος σαν δολοφόνος είναι δολοφόνος,  ο φυσικός αυτουργός του ειδεχθούς εγκλήματος. Οι πραγματικοί δολοφόνοι, αυτοί που γεμισαν το όπλο του, βρίσκονται ανάμεσά μας. Η δολοφονία του Μίχα και όσα ακολουθούν αυτές τις γκαστρωμένες ημέρες και νύχτες αποκαλύπτουν την ηθική αυτουργία. Οι ηθικοί αυτουργοί έχουν όνομα και ταυτότητα και το όνομα αυτών Αριστερά.

Απο το 1974 η Μεταπολίτευση έγινε η συνέχεια ενός εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα, ένα ζωντανό πολιτικό διακύβευμα. Το τσουνάμι του αριστερίστικου λαϊκισμού της μεταπολίτευσης μας είχε μετατρέψει σε μία κοινωνία που θεοποιούσε την έν ψυχρώ δολοφονία κάποιου και η σεσημασμένη δημοσιογραφία  την νομιμοποιούσε έμμεσα επικροτώντας τους τρομοκράτες επειδή φροντιζαν να μη χτυπάν “αθώα θύματα”, λες και τα θύματά τους ήταν εξ’ ορισμού ένοχα επειδή η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα αποφάσισε να το παιξει δικαστής, ένορκος και δήμιος, εκτελώντας όποιον θεωρούσε ένοχο.

Η Αριστερά αφου άρπαξε την καρέκλα που της πρόσφερε το σύστημα της μεταπολίτευσης βολεύτηκε και άραξε και σε όλες  της εκφάνσης της όχι μόνο κατάκλεψε τους Έλληνες (Πάντειο, Υποβρύχια, Χρηματιστήριο....), όχι μόνο έφαγε με δέκα μασέλες (ευρωπαϊκά προγράμματα, ΜΚΟ αλά Soros....), όχι μόνο μεταβλήθηκε σε ένα απεριγραπτο κηφηναριό που δεν παράγει τίποτα, αλλά με τα Adidas και τα Grant αποδύθηκε, με την ελευθερη διακίνηση της βίας, σε ένα ηροστράτειο έργο (ημέρες οργής) κατεδάφισης κάθε αξίας, κάθε έννοιας δικαίου.

Στην λογική της έξαλλης αριστεράς δεν υπάρχουν συντεταγμένοι θεσμοί. Μόνος θεσμός είναι το πεζοδρόμιο “νομος είναι το δίκαιο του εργάτη”  και εξαρτάται απο το ισοζύγιο της βίας. Η αριστερά απέτυχε να πείσει την κοινωνία με παρωχημένες πολιτικές ιδέες και τις αντικατέστησε με την πολιτική της πλήρους άρνησης και της βίαιης επιβολής της άποψης της θεωρητικοποιώντας την βία σαν “μάχιμες αμμεσοδημοκρατικές διαδικασίες”.   Κάθε αποδεδειγμένο “καθοίκι” που με την κουκούλα του δήμιου και 45άρι ξεφώνιζε “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός” γινόταν σημείο αναφοράς και ηρωισμού γιατί η αριστερά έχει “καθαρές απόψεις σαν γάργαρο νερό για τη βία και τους κουκουλοφόρους και δεν ζήτά πιστοποιητικά κοινωνικής νομιμοφροσύνης”. Την ίδια στιγμή κυκλοφορούσε το ημερολόγιο της “Αυγής” με 70 φωτογραφίες, προβάλλοντας την δράση των κουκουλοφόρων, δηλαδή την καταστροφή και την διαρπαγή καταστημάτων, φλεγόμενους αστυφύλακες, το κάψιμο και το χάος της Αθήνας τον Δεκέβρη 2008. Επι πλέον η αριστερά βία δικαιώνονταν,  με ασπίδα τις ψυχώσεις του, απο τον περιώνυμο σατιρικό σχολιαστή-σαλντιμπάγκο και στη “τηλεοπτική δημοκρατία” οι κουκουλοφόροι και οι δολοφόνοι της αριστεράς κάναν καριέρα..

Για την αριστερά η νομιμότητα είναι  κατ΄αποκοπή και ορίζεται αναλογα της πολιτικής συγκυρίας. Έβλεπα τους διάφορους εκπροσώπους του ΖΥΡΙΖΑ, της προοδευτικής σάχλας και CIA “να καταδικάζουν” την δολοφόνια της Πάρου απο τον αντιεξουσιαστή διαδικτυακό φίλο τους και η έκφραση τους μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια. Όταν η μάνα μου με ανάγκαζε να πιώ ένα κουταλάκι του εμετικού μουρουνέλαιου.

Έχουν μια ευακαιρία οι της “προόδου” να αποδείξουν ότι δεν υποκρίνονται όταν διακηρύσσουν πως καταδικάζουν την δολοφονία του 53χρονου ταξιτζή της Πάρου Δημήτρη Μίχα.Στα τόσα συλλαλητήρια που κάνουν καθημερινά για ψύλου πήδημα να κάνουν και ένα για τον αδικα δολφονημένο Μίχα. Να δείξουν ότι εναντιώνονται καθολικά στη βια, είτε αυτή πρόερχεται απο τα 45άρια της 17Ν, είτε απο το πιστόλι του “αντιεξουσιαστή” Αναστάσιου Θεοφίλου. Να απομονώσουν τους δολοφόνους που τρέφαν για χρόνια στα σπλάχνα τους. Να φωνάξουν “αντιεξουσιαστές, γουρούνια, δολοφόνοι”