Οι Ρινόκεροι

Στον άγιο αυτό τόπο, την Ελλάδα μας, ξαφνικά ακούμε σαν κύμα απο μακριά το βροντερό ποδοβολητό απο το πλήθος τις όπλες των ρινόκερων. Το ποδοβολητό δυναμώνει ώσπου τέλος μας γεμίζει ολόκληρους. Το αρπαχτικό, το σκληρό, το πολεμικό κοπάδι με μάτια θαμπωμένα ελαφρά από αιματηρή ομίχλη και με τα ροζιασμένα κέρατα έτοιμα για μάχη τρέχει διαπερνώντας την ανίσχυρη ψυχή μας, ορμά, ρίχνει όλα τα εμπόδια με λυσσαλέο ξεφύσημα και ρογχο, αναδίνοντας γύρω του στυφή οσμή μανιασμένου ιδρώτα σκορπίζει μπρός του τούφες απο σάλιο και αφρό. Στην αρχή, σ΄αυτό τον συνεχή ρόγχο και το ποδοβολητό δεν ξεχωρίζεις τίποτα το έναρθρο, σιγά, σιγά όμως απο το ανακάτωμα των χαοτικών ήχων αρχίζει να σχηματίζεται μία κάποια ομιλία που μοιάζει με ανθρώπινη....

Είναι ένα καθηγητής διανούμενος, ένα διάστημα μάλιστα διετέλεσε πρόεδρος μίας καλοπληρωμένης ΜΚΟ. Προοδευτικός, νεοφιλελεύθερος ως τις ακρες των φαγωμένων του νυχιών. Μιλά απο την τηλεόραση, γεμάτος ηχηρό πάθος, προφέροντας σιγά, σιγά τις λέξεις και με τέτοια υπερόπτική αδιαφορία σαν να ξέρει την απόλυτη αλήθεια. Τα αναποδογυρισμένα ρουθούνια του τού δημόσιου διανοούμενου φουσκώνουν με σαρκοβόρα βουλιμία καθώς προαισθάνεται την λεία του, την Ελλάδα, και εμείς ακούμε καθαρά το τομάρι του τού ρινόκερου να τρίζει με αυτοπεποίθηση κάτω απο το καλοραμμένο κουστούμι του...

Αυτός είναι άλλος τύπος. Είναι σκεπασμένος ολόκληρος με ξεφτισμένα τζίν παντελόνια είναι επιμελημένα αχτένιστος και στο ίδιο πάντα στάδιο αξυρισιάς, σαν να σταμάτησαν για την ώρα να μεγαλώνουν τα γένεια του, είναι το απαλό πέπλο της ψυχικής ανωτερότητας που του περιποιείται κάθε πρωί ένας καλλιτέχνης κουρέας. Συνεργάστηκε  σε ένα υπερπροοδευτικό, σουπερμοντέρνο κανάλι με καταστρεπτικές ιδέες και απόκλιση προς τον εθνομηδενισμό. Διατρέχει ορμητικά όλο το “ιστορικό” κέντρο της Αθήνας  και με οξυδέρκεια δεν προσέχει κανέναν και τίποτα γύρω του...

Με τούτον μόλις γνωριστήκαμε. Είναι ήσυχος γαλίφης, μ΄ένα παντοτινό χαμόγελο στο προσωπό του. Είναι διασημος. Είναι πετυχημένος. Είναι αναγνωρισμένος κ.τ.λ. κ.τ.λ. Γνωστός επίσης στο πλατύ κοινό για την εκλεκτική του συμπάθεια στις “μάχημες αμμεσοδημοκρατικές διαδικασίες”. Λαχταρά να μοιράσει το ξένο ψωμί και μάλιστα με την βοήθεια του καλάσνικοφ και της μολότοφ.

Κι άλλο ένα δείγμα με την ίδια λαβή του ρονόκερου. Η εθνικότητα της είναι απροσδιόριστα θολή.  Πρόκειται ή για εκτουρκισμένη Ελληνίδα ή για εξελληνισμένη Τουρκάλα. Ενσαρκώνει την πλήρη ενότητα μορφής και περιεχομένου, η φύση την αδίκησε σε όλα, όπως ο Θεός τη χελώνα.

Αυτοί είνα μερικοί απο τους ρινόκερους που ορμάν κατά της Ελλάδας. Κέρατο με κέρατο, ρουθούνι με ρουθούνι και το σάλιο σαν βεντάλια απο αφρούς. Χυμούν, σχηματίζουν κύκλο. Και η σπιθαμή της ελληνικής γής ελευθερης απο το ποδοβολητό τους, οπου στέκεται ο μοναχικός Έλληνας άνθρωπος γίνεται όλο και πιο μικροσκοπική και στενή. Τον κυκλώνουν απ΄όλες τις μεριές κοιτάζοντας με το λοξό αιμάτινο βλέμμα τους τον καταδικασμένο αλλόκοτο Έλληνα άνθρωπο που δεν θέλει να υποχωρήσει μπροστά τους. Πίασε το χέρι της Χρυσής Αυγής. Να πιάσε το χέρι της , Έλληνα, δεν θα υποχωρήσει. Ναι μπορεί να συμβούν σφάλματα, να ανατραπούν σχέδια, να υπάρχουν ασάφειες στο σύνολο του όμως ο αγώνας της γίνεται στο όνομα των ίδιων ιδανικών που λέγεται Ελλάδα. Χαρη σ΄αυτά ζει, σκέφτεται, προσπαθεί, όσο της  το επιτρέπουν οι δυνάμεις της  και η νοήση της , να εργάζεται δίνοντας αμυντικό αγώνα σε τέσσερα μέτωπα εναντίον της ανελέητης πίεσης των ρινοκέρων.