Η “πιασάρα” δημοσιογραφία

Διαβάσαμε δύο άρθρα στην Καθημερινή, πως κατάντησε η εφημερίδα του Βλάχου, με τους πιασάρικους τίτλους: “ποιούς απειλούν οι ξιφολόγχες;” του Νικου Ξυδάκη και “ “Χρυσαυγίτες” ‘οπως “φαιοχιτωνες” “ του Αγγελου Στάγκου. Οι κύριοι αυτοί σαν γνήσιοι εκπρόσωποι του νεοταξίτικου Αγκιτ-Προπ ακολουθούν κατά γράμμα  τον σταλινικό Γκλέτκιν:“Ο,τι παρουσιάζεται ως σωστό, πρέπει να λάμπη σαν το χρυσάφι. Ό,τι παρουσιάζεται ως λάθος πρέπει να είναι μαύρο σαν πίσα” (Αρτουρ Καίσλερ, “Το Μηδέν και το Απειρον” μετάφραση Αλ. Κοτζιά σελ. 204, 1970).  Είναι χαμένοι στο λαβύρινθο των υπολογισμένων ψευδών και των διαλεκτικών προφάσεων, στο λυκόφως μεταξύ αλήθειας και χίμαιρας.

Συμπαγείς και ξερόλες είναι η κτηνώδης προσωποποίηση της Μεταπολίτευσης στην οποία της οφείλουν την υπαρξή τους. Παραφράζοντας τον Άκη Πάνου:”Το θολωμένο τους μυαλό τους έχει προδώσει προ πολού του λέν αλλού και τρέχει αλλού τους κάνει και παραμιλούν”. Είναι κουρασμένοι  απο τα χρόνια του “μεγάλου φαγοπότι”, τσακισμένοι απο το σκύψιμο και το γλείψιμο των κέντρων και παράκεντρων της εξουσίας. Πνευματικά αφυδατωμένοι απο την αδιάκοπη νευρική υπερένταση  να κατανικούν συνεχώς τον φυσικό τους φόβο ότι κάποτε οι τυραγνισμένοι Έλληνες  θα σηκώσουν κεφάλη και θα αγκαλιάσουν την  Χρυσή Αυγή που δίνει φωνή στους τυραγνισμένους Έλληνες.

Στην αξιοθαύμαστη αναίδεια της υπαλληλικής δημοσιογραφίας των Στάγκου και Ξυδάκη που βυσσοδομεί ασύστολα, στους οπαδούς ενός δόγματος, στο όνομα του οποίου εσφάγησαν εκατομμύρια άνθρωποι, και στραγγίστηκαν ψυχές, στο θράσσος της Παπαρήγα που ποζάρει αυτάρεσκα, ανερρυθρίαστα μπροστά στο πορτραίτο του αρχισφαγέα Λένιν, στην αναίδεια των υμνητών του πατερούλη Στάλιν που "σκύβει και φυσάει την φωτιά σου ν' ανάψει" ή του "ο Στάλιν ζεί" στα “συγκεκριμένα ποσά βίας” του ΣΥΡΙΖΑ και που παρ' όλα αυτά εμφανίζονται με ένα τριαντάφυλλο στο πέτο, ένα ρόπαλο στον ώμο, ώς υπερασπιστές της ελευθερίας, η Χρυσή Αυγή   απαντάει  με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει  την αγωνιστική της πορεία για την απελευθέρωση και αναγέννηση του Ελληνισμού...

Χρυσαυγίτες είναι η γενιά που άρχισε να σκέφτεται μετά τον κατακλυσμό, το μεταπολιτευτικό τσουνάμι. Είναι η γενιά που παρά τις προσπάθεις των σεσημασμένων διαγουμιστάδων του Ελληνισμού, της "γενιά του Πολυτεχνείου ΑΕ" να της κόψουν τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν, την ιστορία, τις παραδόσεις ξεκίνησε τον αγώνα. της τιμής και της αξιοπρέπειας. Τιμή είναι να υπηρετείς την Ελλάδα χωρίς ματαιοδοξία, χωρίς να λυπάσαι τον εαυτό σου, και μέχρι την τελευταία συνέπεια.

Οι Χρυσαγίτες βγήκαν απο τα σπλάχνα του λαού. Πήγαν στα δημόσια σχολεία και όχι στα Αρσάκεια, τα Κολέγια, του Κωστέα-Γείτονα (ξέρουν αυτές), ούτε στην Εσπερία. Δουλέυουν την γή και την έχουν ποτίσει με ιδρώτα. Είναι παιδιά δικά μας. Είναι παιδιά της Ελλάδας.  Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς, οι τυρρανοκτόνοι.  Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφερονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της  αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα, ένα σπίτι η μία επαυλη…και απο την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα θυσίας, προσφοράς και αγάπης για την αιώνια Ελλάδα.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Χρυσαυγίτης, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...Οι Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν στους  ημιμαθείς Στάγκο και Ξυδάκη με τα πασσαλείματα γνωσεων, τις συλλογές τσιτάτων και τα πιασάρικα, κατα παρεγγελία, άρθρα τους να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας. Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος.

Η Χρυσή Αυγή,  με τις καθαρές ιδέες της, έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς, των νεοφιλελεύθερων άσχετων  και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Η Χρυσή Αυγή   διακηρύσσει αυτό που είναι.  Αναγνωρίζει τον κυριότερο εχθρό της Ελλάδας, τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το κυριότερο,   ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.