Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ 2

Μέση Παιδεία, ώρα... μηδέν

Οι εκπαιδευτικοί απαιτούν μεγάλους μισθούς ενώ στην πράξη εργάζονται ελάχιστα. Πώς από παράγοντες μόρφωσης και ήθους της νεολαίας εξετράπησαν σε στυλοβάτες της αμορφωσιάς και της ηθικής κρίσης της. Τι συμβαίνει με τις περίφημες «καταλήψεις» για τις οποίες η ΟΛΜΕ κατηγορεί την... αστυνομία και τους ...εισαγγελείς. Τα σχολικά συγγράμματα είναι κομματικά, αντεθνικά και γελοία.

Υπάρχουν ακόμα ήρωες εκπαιδευτικοί

Πριν από δύο ακόμη δεκαετίες οι εκπαιδευτικοί είχαν με την αξία τους και τον ιερό διδα­σκαλικό τους ζήλο, κατακτήσει την εκτίμηση της κοινωνίας. Από αυτούς πήγαζαν το «αύριο» και οι ελπίδες της Ελλάδας.

Η εικόνα που δίνεται για τους σημερινούς εκπαιδευτικούς από το παρόν άρθρο, Βρί­σκεται στους αντίποδες της προηγουμένης. Πρέπει να πούμε ότι υπάρχει ακόμα μία μειο­ψηφία καθηγητών που όπως και οι παλαιοί συνάδελφοίτους, είναι κοινωνικοί ήρωες και στυλοβάτες της πατρίδας. Το αιτούμενο είναι αυτή η μειοψηφία να ξαναγίνει πλειοψηφία. Πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη χώρα. Τόσο η διεύθυνση του ΤΟΤΕ, όσο και ο για ευνόητους λόγους μη υπογράφων συγγραφέας του άρθρου, είναι πρόθυμοι για σο­βαρό σχετικό διάλογο με οποιονδήποτε.

ΤΟΤΕ...

Τ

ο σχολικό έτος αρχίζει θεωρητικά την 1η Σεπτεμβρίου κάθε έτους και τελειώνει στις 30 Ιουνίου του επομένου. Τα μαθή­ματα αρχίζουν στα μέοα Σεπτεμβρίου, όμως μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου στην πράξη το ω­ράριο είναι μειωμένο (3-4 ώρες ημερησίως ε­κτός εξαιρέσεων) και τελειώνουν περίπου στις 23 Μαίου, καλώς εχόντων των πραγμάτων. Το σύνολο ημερών μαθημάτων, αν αφαιρεθούν οι προβλεπόμενες εορτές, εθνικές, «Πολυτεχνεί­ο», εκδρομές, περίπατοι κ.τ.λ., είναι περίπου 145 στην ιδανικότερη περίπτωση.

Σχολικό έτος: μύθος και πραγματικότητα

Αυτό όμως στην πράξη δε συμβαίνει, διότι υπάρχουν οι διάφοροι «αγώνες» μαθητών και εκπαιδευτικών που μειώνουν δραστικά τις ώ­ρες διδασκαλίας. Αν βάλουμε και τις δικαιο­λογημένες ή όχι απουσίες των εκπαιδευτικών για λόγους αδείας, υγείας κ.τ.λ. τελικά δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα ότι γίνονται σχεδόν οι μισές ώρες από τις ήδη λίγες προβλεπόμε­νες από το νόμο. Για να μη μιλήσουμε για τις ελλείψεις εκπαιδευτικών στην αρχή των μα­θημάτων...

Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι το μει­ωμένο στην πράξη σχολικό έτος έχει μία σει­ρά αρνητικών επιπτώσεων. Οι μαθητές διδά­σκονται ελάχιστες ώρες και, βοηθούντος του νόμου περί απουσιών αλλά και της καταστρα­τηγήσεως αυτού, κάνουν ακόμα λιγότερες.

Επίσης και οι ώρες διδασκαλίας των εκ­παιδευτικών είναι λίγες. Στην ιδανικότερη περίπτωση, χωρίς παρατράγουδα, οι ώρες εργασίας των εκπαιδευτικών είναι περίπου 500-550 διδακτικές και 250-300 εξωδιδακτι-κές ετησίως, περίπου 800 συνολικά όταν των άλλων εργαζομένων είναι 1800 αντίστοιχα, και αυτό στην ιδανικότερη, τονίζω, περίπτω­ση. Βέβαια κατά τις ώρες διδασκαλίας δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς κάνει ο κάθε εκπαι­δευτικός διότι ουδείς έχει το δικαίωμα να τον ελέγξει. Γίνεται πρόσφατα μια προσπάθεια ε­λέγχου, γι' αυτό και ένα αίτημα των απεργών είναι «Κατάργηση του Π.Δ. που επαναφέρει τον επιθεωρητισμό- όχι στη σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα». Πολλοί δε εκπαι­δευτικοί δεν συμπληρώνουν το προβλεπόμε­νο από το νόμο ωράριο διδασκαλίας των 15-21 ωρών εβδομαδιαίως, ανάλογα με τα έτη υ­πηρεσίας, και τα τελευταία χρόνια έχει βρε­θεί ο τρόπος να μην πηγαίνουν για συμπλή­ρωση ωραρίου στα γειτονικά σχολεία. Είναι η δήθεν περιβαλλοντική εκπαίδευση που περι­λαμβάνει «ποικίλα θέματα» από περιβάλλον έως θεατρικό παιχνίδι κ.τ.λ. Ο καθηγητής δη­μιουργεί μια ομάδα 5 τουλάχιστον παιδιών που επιθυμούν να ασχοληθούν με κάποιο θέ­μα και απασχολείται με αυτή για 2 δίωρα την εβδομάδα, μετά το πέρας της λειτουργίας του σχολείου. Τις πρώτες μέρες βρίσκονται όλοι στις θέσεις τους την καθορισμένη ώρα, ύστερα όμως... Και εδώ παρατηρεί κανείς και το εξής τραγελαφικό. Κάποιος να έχει λιγότε­ρες ώρες διδασκαλίας και με το κόλπο αυτό, τελικά να τις υπερβαίνει και να παίρνει υπε­ρωρίες!!! Και σωστά να τις πάρει ένας που πραγματικά εργάζεται, οι άλλοι όμως; Μήπως πρέπει να επανεξεταστεί αυτή η περίπτωση; Βέβαια υπάρχουν, όπως πάντα, και οι φωτει­νές εξαιρέσεις...

Και καλοπληρωμένοι και ανεξέλεγκτοι

Το ωράριο των εκπαιδευτικών εκ των πραγμάτων είναι μειωμένο, λόγω κυρίως της ιδιαιτερότητας του επαγγέλματος τους. Με το μισθό τους όμως τι γίνεται; Κατ' αρχήν πρέπει όλοι οι Έλληνες να γνωρίζουν ότι ο μι­σθός είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και ειδικά του συνολικού προϋπολογισμού. Όπως π.χ. μία οικογένεια δεν μπορεί να τα κα­ταναλώνει όλα για παπούτσια έτσι και το κρά­τος δεν μπορεί να δώσει πάνω από ορισμένο ποσό στους εκπαιδευτικούς. Η πολιτική του «Τσοβόλα δώστα όλα» είδαμε όλοι πού οδη­γεί.

Σύμφωνα με το ενημερωτικό έγγραφο που έστειλε η ΟΛΜΕ στις 19/1/96 στα σχολεία, η Κυβέρνηση με το νέο μισθολόγιο που ισχύ­ει ήδη από 1/1/97 δίνει τις εξής ακαθάριστες αποδοχές:

α) νεοδιοριζόμενος 294.000 (καθαρά περί­που 230.000, ενώ ο στόχος της ΟΛΜΕ είναι 250.000).

β) με 15ετή υπηρεσία 362.000 (καθαρά πε­ρίπου 300.000).

γ) με 33ετή υπηρεσία 440.000 κ.τ.λ.

Δεν μπορώ να πω αν είναι πολλά ή λίγα, ε­ξαρτάται από ποια πλευρά το βλέπει κανείς. Αν π.χ. συγκριθεί με τους μισθούς υπαλλήλων των ΔΕΚΟ είναι μικρότερος, ίσως διότι οι υ­πάλληλοι αυτοί εκβιάζουν περισσότερο το κράτος και όχι διότι εργάζονται πιο πολύ απ' τους υπόλοιπους Έλληνες. Αν συγκριθεί ό­μως με το μισθό των αντίστοιχων πτυχιούχων του ιδιωτικού τομέως, οι έχοντες μισθούς πα­ραπάνω απ' αυτούς των εκπαιδευτικών είναι ελάχιστοι. Προσωπικά θα συμφωνούσα (όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία) να δώσει το Υπουργείο κάτι παραπάνω στους εκπαι­δευτικούς (το έδωσε ήδη) αλλά με μία προϋ­πόθεση: Να ελέγχεται αυστηρότατα το έργο τους, όπως ακριβώς ελέγχεται ο φροντιστη­ριακός καθηγητής από το φροντιστήριο ή τον γονέα σε περίπτωση ιδιαιτέρων μαθημάτων. Αν οι εκπαιδευτικοί θελήσουν τον έλεγχο, και πρέπει να τον θελήσουν, να είναι σίγουροι ό­τι θα βρεθεί ο τρόπος που ο έλεγχος αυτός θα είναι αντικειμενικός· αλλά φεύ: δεν τον θέ­λουν για λόγους ευνόητους...

Το πρόβλημα της έλλειψης εκπαιδευτικών

Οι ελλείψεις των εκπαιδευτικών θέσεων στα σχολεία γίνονται αντιληπτές περίπου 10 ημέρες μετά την έναρξη των μαθημάτων. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά διότι με την πα­ράταση των εγγραφών, ο αριθμός των μαθη­τών αλλάζει και ίσως και ο αριθμός των τμη­μάτων. Επιπλέον, τότε γίνονται και οι απο­σπάσεις των καθηγητών με αποτέλεσμα, ου­σιαστικά κανείς να μην γνωρίζει πού θα πάει τελικά. Πρέπει πρώτα να γίνει η κατανομή των μαθημάτων που θα διδάξουν οι ήδη υ­πάρχοντες καθηγητές και μετά να ζητήσει το σχολείο από τη Διεύθυνση την πρόσληψη άλ­λων εκπαιδευτικών για τη συμπλήρωση των κενών ωρών. Υπάρχει και το πρόβλημα συ­ντονισμού του προγράμματος δύο σχολείων, στην περίπτωση που κάποιος μόνιμος εκπαι­δευτικός υπηρετεί σε δύο από αυτά. Εξάλλου έτσι και αλλιώς, τις πρώτες ημέρες το σχο­λείο δεν έχει πλήρες ωράριο διδασκαλίας και για άλλους λόγους (π.χ. δεν έχει αποφασισθεί ποιος θα μπαίνει σε ποιο τμήμα). Το πρόβλη­μα είναι υπαρκτό αλλά δεν λύνεται αμέσως, μάλιστα εφέτος χάθηκαν κάποιες ώρες διότι άργησε ο διορισμός αναπληρωτών και ωρομι­σθίων. Επί οικουμενικής κυβερνήσεως (1990) οι αναπληρωτές πήγαν στα σχολεία πριν αρχί­σουν τα μαθήματα και δημιούργησαν πολλά προβλήματα με τους μόνιμους συναδέλφους τους ως προς την κατανομή των μαθημάτων. Ας μην φωνασκεί λοιπόν γι' αυτό το θέμα η ΟΛΜΕ διότι περισσότερες διδακτικές ώρες χάνονται με μία 2ωρη συνεδρίαση του συλλό­γου εκτάκτως παρά με μία ώρα συνδικαλιστι­κή ενημέρωση στα σχολεία.

Κάθε χρόνο, και φυσικά εφέτος, είδαμε μαθητές να καταλαμβάνουν το σχολείο τους διαμαρτυρόμενοι δήθεν για έλλειψη εκπαι­δευτικών. Οι μαθητές αυτοί ήταν, προφανώς, σε «διατεταγμένη υπηρεσία». Πώς είναι δυ­νατόν να διαμαρτύρονται για έλλειψη εκπαι­δευτικών, τη στιγμή που πανηγυρίζουν αν χά­νουν μάθημα από απεργίες, γιορτές, ασθέ­νειες καθηγητών κ.λπ.; Είναι τρελλοί; Μάλλον όχι.

Οι «προοδευτικοί» καθηγητές πίσω από τις καταστροφικές καταλήψεις των σχολείων

Είναι γεγονός ότι οι μαθητές δεν σέβονται το σχολείο· γι' αυτό άλλωστε το καταλαμβά­νουν και το καταστρέφουν. Τα αιτήματα των μαθητών είναι διάφορα. Από αύξηση των δα­πανών για την παιδεία, έως σβήσιμο απου­σιών. Στις καταλήψεις πρωτοστατούν συνή­θως μαθητές που και από πλευράς αποδόσε­ως και ήθους δεν είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η ελληνική νεολαία. Χωρίς την νουθεσία και συμπαράσταση των καθηγητών (και των γο­νέων σε ορισμένες περιπτώσεις) ποτέ δεν θα γινόταν κατάληψη στα σχολεία από τους μα­θητές. Ψηφίζουν όλοι κατάληψη και πάνε στις γειτονικές καφετέριες, επιτρέπουν δε να ει­σέρχονται στο σχολείο οι πάντες εκτός από τους «κακούς» καθηγητές. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου καθηγητές έδωσαν κλειδιά στα παιδιά με την παραγγελία «κάντε καταλή­ψεις». Συμμετέχουν και εξωσχολικοί διαφό­ρων ειδών και το αποτέλεσμα είναι οι κατα­στροφές και οι πυρκαγιές για κάψιμο απου-σιολογίων, που τελείως ανεύθυνα (;;) οι εκ­παιδευτικοί τα αφήνουν εκτεθειμένα. (Θα μπορούσαν π.χ. φεύγοντας να τα κρύψουν ή να τα πάει η διεύθυνση στην αστυνομία). Και όλα αυτά γίνονται «για την αναβάθμιση της παιδείας»!!!

Στα παιδιά που «αγωνίζονται» συμπαρα­στέκονται ενεργά πολλοί καθηγητές, ακόμα και όταν οι καταληψίες κάνουν ποινικά αδική­ματα· και ιδού οι αποδείξεις:

1. Ψήφισμα καταγγελίας Γ.Σ. προέδρων
ΕΛΜΕ όλης της χώρας, Σάββατο 5-12-92.

«....Οι καθηγητές ως εργαζόμενοι και παι­δαγωγοί υπερασπίζονται το δικαίωμα των μα­θητών να διεκδικούν μέσω των Κοινοτήτων τους τα αιτήματα τους χωρίς επεμβάσεις ε­ξωσχολικών παραγόντων ή μηχανισμών κα­ταστολής που δημιουργούν κλίμα έντα­σης...». (Πληροφοριακό δελτίο ΟΛΜΕ, τεύχος 636 Γενάρης-Φλεβάρης '93). Δεν μπορούμε να παραθέσουμε όλη την ανακοίνωση-καταγ-γελία αλλά ως εξωσχολικούς παράγοντες δεν θεωρεί τους αλήτες που έκαναν ζημιές στο σχολείο μαζί με του ιδίου φυράματος καταλη­ψίες αλλά... τις αστυνομικές δυνάμεις και τον Εισαγγελέα...

2.  Στο ίδιο τεύχος, ανακοίνωση της ΟΛΜΕ καταγγέλει τον Διευθυντή του Λυκείου Τού­μπας Θεσσαλονίκης διότι παρέκαμψε τη γνώ­μη των εκπαιδευτικών του σχολείου και κατέ­θεσε μήνυση εναντίον 12 μαθητών-καταλη-ψιών και καταστροφέων του σχολείου. Τον καταγγέλει ως αντιπαιδαγωγό(ϋ) και αυταρ­χικοί!!).

3.  Καταγγελία της ΕΛΜΕ Λάρισας (μειοψή-φισαν κάποιοι εκπαιδευτικοί, προφανώς «μη προοδευτικοί») εναντίον του διευθυντού του 3ου ΤΕΛ Λάρισας κ. Νοτόπουλου που έ­κανε μήνυση εναντίον των καταστροφέων του σχολείου του, παρά τις αντιδράσεις των συνδικαλιστών (Οικ. Ταχυδρ. 15 Απριλίου 1993 σελίς 7).

Ποιος λοιπόν, μετά τα αποδεικτικά στοι­χεία που παρέθεσα, έχει την παραμικρή αμφι­βολία ως προς το ποιοι επικροτούν αυτές τις καταστάσεις; Πού μας οδηγούν οι «προοδευ­τικοί» της Εκπαιδεύσεως; Εύγε στο διευθυ­ντή του Λυκείου Τούμπας και στον κ. Νοτό-πουλο, ας συνεχίσουν να φέρονται έτσι, είναι φωτεινά παραδείγματα που μας κάνουν να ελπίζουμε.

Ο υφιστάμενος νόμος Σουφλιά είναι σα­φέστατος: Όσες ημέρες μαθημάτων χάνο­νται εξαιτίας καταλήψεων, τόσες ημέρες θα παρατείνεται το σχολικό έτος. Παρόλα αυτά ο εκάστοτε υπουργός παρανομώντας κάθε χρόνο στέλνει εγκύκλιο στα σχολεία λέγο­ντας «βρέστε τον τρόπο να αναπληρώσετε τις χαμένες ώρες διδασκαλίας» και οι εκπαιδευ­τικοί αρχίζουν τις αλχημείες που τελικά κατα­λήγουν στο ότι μάλλον πρέπει να συντομευ-θεί το σχολικό έτος. Σχολείο το οποίο είχε κα­τάληψη 3 εβδομάδες, δηλαδή 15 εργάσιμες ημέρες, τελικά δεν έκανε ούτε μέρα παραπά­νω μάθημα.

Δεν πήγαν τις καθιερωμένες πια εκδρο­μές, ούτε πενθήμερη (που την κάνει μόνο η Γ' Λυκείου), η γιορτή της 25ης Μαρτίου περιορί­στηκε σε 10 λεπτό (δεν θα συνέβαινε ασφα­λώς το ίδιο αν ήταν του πολυτεχνείου), δεν έ­γιναν οι «πολιτιστικές εκδηλώσεις» που αλ­λιώς θα γίνονταν και τελικά δεν παρετάθη το έτος. Σε πολλά σχολεία, αν οι ημέρες καταλή­ψεως είναι περισσότερες, ίσως γίνουν 2-3 η­μέρες παραπάνω μάθημα. Το γνωρίζουν αυτό οι μαθητές γι' αυτό όταν ακούνε από τον υ­πουργό για παράταση σχολικού έτους χαμο­γελάνε.

Ποιοι και πώς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά μας

Από όσα προανέφερα ήδη, έχετε βγάλει τα συμπεράσματα σας αλλά ας πούμε κάτι πε­ρισσότερο για τη διαπαιδαγώγηση της ελλη­νικής νεολαίας. Οι εκπαιδευτικοί απέτυχαν παταγωδώς στον τομέα αυτό, εφόσον βέβαια δε δεχτούμε ότι πολλοί εξ αυτών, και ειδικά οι «προοδευτικοί», δεν το έκαναν συνειδητά.

Κατ' αρχήν δεν μπορεί να παραδειγματι-στεί θετικά η νεολαία όταν βλέπει εικόνες διαπληκτισμών των καθηγητών τους με αστυ­νομικές δυνάμεις στην πρωθυπουργική κα­τοικία και στη Θεσσαλονίκη. Αλλά εκτός αυ­τού, διαβρωτική δουλειά γίνεται μέσα στην τάξη όπου δεν υπάρχει έλεγχος και ούτε πρό­κειται στο μέλλον να υπάρξει. Την περασμένη δεκαετία αντί μαθημάτων γινόταν κομματική κατήχηση. Πολλοί εκπαιδευτικοί αντί να δρά­σουν ως παιδαγωγοί, μετετράπησαν σε ιν-στρούχτορες. Το ελληνικό σχολείο αντί να προσφέρει εθνικά ιδανικά, προσέφερε κομ­ματικά, κυρίως δε «προοδευτικά», διότι οι «προοδευτικοί» κυριαρχούσαν και κυριαρ­χούν δυστυχώς μέχρι σήμερα. Το σχολείο σε πρώτη φάση κομματικοποιήθηκε για να αναρ-χικοποιηθεί αμέσως μετά. Τα παιδιά διδάσκο­νται ότι «με αγώνες κατακτούν τα δικαιώματα τους» κι όχι με διάβασμα- διδάσκονται κοπά­νες, πεζοδρόμιο, τραμπουκισμούς. Οι ελάχι­στες φωνές διαμαρτυρίας που υψώθηκαν κα­τηγορήθηκαν και διασύρθηκαν ως «αντιδρα­στικές», «φασιστικές» κ.τ.λ. Έτσι και τα επι­μελή παιδιά, που είναι ευτυχώς τα περισσότε­ρα, άρχισαν να χαλάνε και αυτά. Η τιμωρία α­νύπαρκτη.

Παρατηρούνται φαινόμενα όπως π.χ. να καπνίζουν στο προαύλιο μπροστά στους κα­θηγητές τους, να μην τους σέβονται, να κα­ταστρέφουν τα σχολεία ατιμωρητί κ.ά. Για ό­λα αυτά αποκλειστικά υπεύθυνοι είναι οι εκ­παιδευτικοί που απέτυχαν να διοικήσουν σω­στά τα του οίκου τους. Όσον αφορά για την καθοδήγηση της ελληνικής νεολαίας με τις πατροπαράδοτες αξίες του Ελληνισμού ας μη συζητούμε καλύτερα.

Στον Οικονομικό Ταχυδρόμο (23 Απριλίου 1992 σελίς 43) δημοσιεύθηκε επιστολή ενός μαθητού του αμαρτωλού Ενιαίου Πολυκλαδι­κού Λυκείου Αμπελοκήπων στην οποία ανα­φέρεται ότι ενώ οι μαθητές είπαν να υψώ­σουν την ελληνική σημαία στο σχολείο τους πήραν από κάποιους την απάντηση: «Η ση­μαία είναι σύμβολο μίσους, πολέμου και φα­νατισμού, πως τους θυμίζει παλαιότερες επο­χές».

Τακτικά πάνε στο σχολείο εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας για «χαμένες πατρί­δες»· και αντί οι καθηγητές να πουν στα παι­διά, αυτά που συνιστά το Υπουργείο, κάνουν ξεδιάντροπα, οι δήθεν «προοδευτικοί», «α-ντιεθνικιστική» προπαγάνδα. Εννοείται ότι οι γιορτές της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτί­ου είναι υποβαθμισμένες ενώ αυτή του Πολυ­τεχνείου «ορόσημο» που φωτίζει, ενώ παράλ­ληλα εκθειάζονται οι εισβολείς και καταστρο­φείς του Πολυτεχνείου.

Είναι γνωστό εξάλλου ότι όταν πριν από λίγα χρόνια δικάζονταν ο Πρύτανης του Πο­λυτεχνείου ως υπεύθυνος για τον εμπρησμό της Πρυτανείας η ΟΛΜΕ πήγε σύσσωμη να τον υποστηρίξει. Είναι πράξεις αυτές παιδα­γωγικές και εθνικές; Τι δουλειά είχε στη δίκη η ΟΛΜΕ;

Πρόσφατα οι εκπαιδευτικοί δεν φιλοτιμή­θηκαν να υποδεχθούν τη χρυσή μας ομάδα των 6 παιδιών που ήρθαν πρώτοι στον Παγκό­σμιο Μαθηματικό Διαγωνισμό! Πού ήταν η ΟΛΜΕ που νοιάζεται μόνο για τους κατα­στροφείς; Όταν κάποιο από αυτά τα παιδιά ε­ρωτήθηκε σχετικά, πικραμένο απάντησε ότι η Ελλάδα δεν έχει να του προσφέρει τίποτα. Για το λόγο αυτό θα σπουδάσει στο εξωτερι­κό απ' όπου ήδη έλαβε σχετικές προτάσεις α­πό σοβαρά πανεπιστήμια. Ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τους δεξιώθηκε (ίσως να μην το έμαθε) ενώ δεξιώθηκε την Ειρήνη Σκλήβα. Πού είναι η «γνωστή και δεδομένη ευαισθησία» των εκπαιδευτικών να δώσουν δημοσιότητα και βραβεία στα καλύτερα μα­θηματικά μυαλά του κόσμου;

Πολλοί, πιθανόν, να ερωτήσουν: «ίσως δεν κάνουν μάθημα, ως παιδαγωγοί όμως;».

Δυστυχώς η παιδαγωγική τους συμπυ­κνώνεται στο εξής: «Ας του σβήσουμε απου­σίες, ας το περάσουμε το παιδί διότι έχει προ­βλήματα». Εδώ αρχίζει και σταματάει η παιδα­γωγική τους συμπεριφορά, τίποτε περισσότε­ρο, και όπως προανέφερα αποτελούν οι ίδιοι κάκιστα πρότυπα για την ελληνική νεολαία. Αν με τις ενέργειες τους έπειθαν την ελληνι­κή κοινωνία ότι έχουν υψηλή συναίσθηση του καθήκοντος τους, η ελληνική κοινωνία, να εί­ναι βέβαιοι, θα αποδεχόταν μεγάλες αυξή­σεις. Περιττό να τονίσω ότι στην «παιδαγωγι­κή συμπεριφορά» που προανέφερα για σβή­σιμο απουσιών και αλλοίωση βαθμολογίας πρωτοστατούν οι «προοδευτικοί», και μάλι­στα το μαχητικό τους τμήμα, οι συνδικαλι­στές.

Η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και πού κατέληξε το «επίδομα βιβλίων»

Στο 11 ο αίτημα των απεργών (πληροφο­ριακό δελτίο 651 της ΟΛΜΕ σελίς 5) διαβά­ζουμε: Ετήσια επιμόρφωση για τους εκπαι­δευτικούς που να στηρίζεται στις αρχές της καθολικότητας, της περιοδικότητας, της α-ποκέντρωσης(;;) και της πολυμορφίας(;;). Τα δύο τελευταία είναι ακατάληπτα, τουλάχι­στον στον γράφοντα. Είναι όροι ενός άλλου κομματικού ανεκδότου.

Πληροφορώ το αναγνωστικό κοινό ότι σε­μινάρια με ποικίλα θέματα, ψυχολογικά, παι­δαγωγικά, διδασκαλίας μαθημάτων, πειράμα­τα κ.λ.π. γίνονται τακτικότατα και έχει δικαίω­μα να πάει ο καθένας, με αμοιβή μάλιστα πε­ρίπου 1.200 δρχ. καθαρά, εκτός όμως ωραρί­ου... Δεν καταλαβαίνω την σκοπιμότητα αυ­τού του αιτήματος. Μάλλον θέλουν να γίνο­νται στο ωράριο του σχολείου με ειδικές απο­σπάσεις κ.τ.λ.

Πλη ροφοριακά σας λέγω ότι στο τέλος κά­θε σεμιναρίου προβλέπεται και υποδειγματι­κή διδασκαλία των εκπαιδευτικών αλλά αντι­δρούν σε αυτή κάποιοι «υπέρ προοδευτικοί» «διότι είναι έμμεσος τρόπος αξιολόγησης του καθηγητή από τους συμβούλους».

Το 1988 έγινε μία μεγάλη απεργία για να μην γίνουν οι πανελλήνιες εξετάσεις. Στα αι­τήματα ήταν και το επίδομα αγοράς βιβλίων για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Πράγματι η κυβέρνηση έδωσε ένα ετήσιο πο­σό 35.000 δρχ. σε κάθε εκπαιδευτικό για αγο­ρά βιβλίων, αλλά όφειλε ο εκπαιδευτικός, προκειμένου να το λάβει, να προσκομίσει τις σχετικές αποδείξεις. Τι έγινε όμως στην πρά­ξη; Το ανακοίνωσαν πολλές φορές οι βιβλιο­πώλες. Προσήρχοντο οι εκπαιδευτικοί, πλή­ρωναν απλώς το ΦΠΑ, δεν αγόραζαν βιβλία και έπαιρναν τις αποδείξεις.

Δημιουργήθηκε μάλιστα, όπως πληροφο­ρήθηκα, και βιβλιοπωλείο που είχε τέτοια ει­δικότητα. Πολλά ακούστηκαν ότι ανήκε σε συνδικαλιστή!!!

Όταν το Υπουργείο το πληροφορήθηκε α­πό τους βιβλιοπώλες κάτι ψέλλισε γι' αυτό το αίσχος αλλά το «ώριμο» πια συνδικαλιστικό κίνημα έβαλε στόχο την κατάργηση των απο­δείξεων «διότι η προσκόμιση τους προσβάλ­λει την εκπαιδευτική αξιοπρέπεια». Τελικά το πέτυχαν(!) και το υπουργείο ενσωμάτωσε αυ­τό το επίδομα στο μισθό!! Ένα ωραίο μέτρο το κατήργησαν οι Ίδιοι οι εκπαιδευτικοί.

Χαρακτηριστικό της «δημοκρατικής» τους συμπεριφοράς και των σχέσεων τους με την μόρφωση και την «ελεύθερη» διακίνηση ιδεών είναι και το παρακάτω γεγονός.

Ο γνωστός εκπαιδευτικός Σαράντος Καρ-γάκος (κάθε άλλο παρά «φασίστας»), που συ­χνά αρθρογραφεί στον Οικονομικό Ταχυδρό­μο, για θέματα παιδείας, είχε προσκληθεί σε κάποιο σχολείο της Κορινθίας για ομιλία.

Η ομιλία αυτή κατόπιν επεμβάσεως της ΟΛΜΕ δεν πραγματοποιήθηκε^) διότι... ο Καργάκος είναι «γνωστός αντιπαιδαγωγός». Δεν γνωρίζω αν τελικά πραγματοποιήθηκε η ομιλία σε άλλο χρόνο και χώρο. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι οι «προοδευτικοί» συνδικαλιστές είναι οι δικτάτορες της παιδεί­ας. Οι συνδικαλιστές κάνουν ό,τι θέλουν χω­ρίς κανείς να τους ενοχλεί.

καταστροφικός ο κομματισμός στα σχολεία

Ο μαθητικός συνδικαλισμός καθιερώθηκε τον Ιούλιο του 1982 από το ΠΑΣΟΚ. Ο Κακλα­μάνης με δηλώσεις του τάσσεται πια εναντίον του κομματισμού στην παιδεία, ίσως διότι επί υπουργείας του έβλεπε συντεταγμένους δε-καπεντάχρονους μαθητές που πήγαιναν «εκ­δρομή» και φώναζαν εν χορώ «έβγα έξω Κα­κλαμάνη». Δεν γνωρίζω τι ήθελε να πετύχει το ΠΑΣΟΚ και οι άλλες «δημοκρατικές» δυνά­μεις με την καθιέρωση του συνδικαλισμού και των κομματικών αντιπαραθέσεων στα σχο­λεία. Εκείνο που γνωρίζω όμως είναι ότι δημι­ούργησε προβλήματα, καταλήψεις και επεμ­βάσεις στο έργο των εκπαιδευτικών (τότε το σχολείο δεν είχε ακόμα καταρρεύσει). Τα παι­διά ασχολούνται τώρα εκτός των καταλήψε­ων με το πότε θα πάνε εκδρομή, πότε θα κά­νουν συνέλευση τμήματος για να χάσουν μά­θημα, διότι κανείς δεν προσέρχεται στη συ­νέλευση κ.λ.π.

Διευθυντές στα σχολεία γίνονται όσοι έ­χουν υπηρετήσει ορισμένο αριθμό ετών. Υποβάλλουν αίτηση και αν η κομματική συ­γκυρία είναι ευνοϊκή γίνονται διευθυντές για μία τετραετία. Ίσως είναι επιτυχημένοι ίσως όχι. (Συνήθως όχι). Ένας πάντως διευθυντής και να θέλει να κάνει σωστά τη δουλειά του, δεν μπορεί. Πολλές φορές αδυνατεί να εφαρ­μόσει το νόμο διότι θα γίνει μισητός από αρ­κετούς και θα τον ταλαιπωρήσουν αν αργότε­ρα τύχει κάποιος από τα «θύματα» του να γί­νει διευθυντής. Πάντως, ουσιαστικά, τα σχο­λεία διευθύνονται αυτή τη στιγμή από τους «προοδευτικούς» συνδικαλιστές.

Η παιδεία χρειάζεται νοικοκύρεμα κι όχι αύξηση δαπανών

Δεν γνωρίζω ακριβώς τι ποσοστό δαπανά το Κράτος για τα Γυμνάσια και Λύκεια της χώ­ρας. Έχω την εντύπωση όμως ότι είναι αρκε­τά. Απλώς γίνεται άσκοπη σπατάλη (το 1993 ήταν για όλη την παιδεία 13% επί του καθα­ρού προϋπολογισμού - Οικ. Ταχυδ. 31 Δεκεμ­βρίου 1992 σελίς 19). Γνωρίζω κωμόπολη πλη­σίον της Αθήνας με οργανωμένο Γυμνάσιο, Λύκειο και Τεχνικό Λύκειο, που διαθέτει λεω­φορεία που μεταφέρουν δωρεάν τους μαθη­τές με κρατικά έξοδα. Και όμως, για μικροπο­λιτικούς λόγους, σε αποστάσεις μέχρι 30 χι­λιόμετρα περιφερειακά από την κωμόπολη υ­πάρχουν 4 Γυμνάσια και 2 Λύκεια με ελάχι­στους μαθητές και φυσικά αυξημένο κόστος. Στις σπατάλες πρέπει βέβαια να συμπεριλά­βουμε και την αποκατάσταση των ζημιών από τις καταλήψεις. Μάλλον νοικοκύρεμα χρειά­ζεται η παιδεία μας παρά την αύξηση δαπα­νών. Απ' ό,τι πληροφορούμαι για μεγάλα σχο­λεία των Αθηνών με πολλά και πλήρη από μα­θητές τμήματα, το κόστος ανά μαθητή φτάνει τις 400.000 μόνο από μισθούς εκπαιδευτικών. Φανταστείτε να υπολογισθούν τα έξοδα από συντήρηση κτιρίων, απόσβεση κεφαλαίων για το χτίσιμο σχολείων και άλλα παρεμφερή. Και όλα αυτά για περίπου 600 ώρες μάθημα το χρόνο. Αν τα συγκρίνετε με τις 600.000 που παίρνουν τα καλύτερα φροντιστήρια που δι­δάσκουν 15 ώρες/εβδομάδα όλο το χρόνο, τα συμπεράσματα δικά σας.

Όσον αφορά την έλλειψη αιθουσών διδα­σκαλίας οι εκπαιδευτικοί λένε την μισή αλή­θεια.

Όταν το ωράριο είναι πρωΐ-απόγευμα δεν υπάρχει πρόβλημα ελλείψεως αιθουσών. Πρόβλημα θα υπάρξει όταν όλα τα σχολεία ε­νταχθούν αμέσως σε πρωινό πρόγραμμα. Αλλά αυτό προϋποθέτει πρώτα ανεύρεση οι­κοπέδων, κτίσιμο σχολικών κτιρίων κ.τ.λ. Αυ­τά όμως δεν γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη...

Μέτρα εξόδου από την κρίση

Σαν πρώτης προτεραιότητας μέτρα προ­τείνουμε:

-  Τακτικό έλεγχο του εκπαιδευτικού μέσα και έξω από την τάξη, αξιολόγηση αυτού και σύνδεση μισθού με την παραγωγικότητα. Έτσι θα υπάρξει άμιλλα μεταξύ των εκπαι­δευτικών.

-  Κατάργηση της επετηρίδας και πρόσλη­ψη των νέων με αξιοκρατικά κριτήρια όπως κάνει ο κάθε ιδιώτης.

-  Εξετάσεις σε πανελλήνια κλίμακα όλων των τάξεων του Λυκείου σε όλα τα μαθήματα και έκδοση αποτελεσμάτων μόνο από τα γρα­πτά δοκίμια. Τα μαθήματα να είναι ισοδύναμα και όποιος υστερεί σε δύο ν' απορρίπτεται ε­νώ αν είναι ένα να παραπέμπεται τον Σεπτέμ­βριο με τις ίδιες διαδικασίες και αν πάλι υστε­ρήσει να απορρίπτεται. Οι πάντες θα διαβά­ζουν τότε. Έτσι θα αποκτήσει αξία και το απο­λυτήριο λυκείου.

Μόνον η ιδιωτική εκπαίδευση λειτουργεί σωστά. Και όμως την κατηγορούν σαν «παραπαιδεία»

Επειδή όμως αυτά δεν φαίνεται να υλο­ποιούνται, έστω και στο μακρινό μέλλον, κα­λά θα κάνει ο ελληνικός λαός να το πάρει α­πόφαση ότι για πολλά έτη ακόμα για τη μόρ­φωση των παιδιών του θα πληρώνει διπλά, δηλαδή θα πληρώνει από την τσέπη του την ι­διωτική εκπαίδευση, και μέσω της φορολο­γίας και την δημόσια. Η ιδιωτική εκπαίδευση, η οποία προσφέρει πράγματι μεγάλο έργο, καθώς σ' αυτήν προσφεύγουν οι νεολαίοι για να μάθουν τα πάντα, ελληνικά, ξένες γλώσ­σες, θετικές επιστήμες, κακώς ονομάζεται παραπαιδεία. Μάλλον οι χαρακτηρισμοί πρέ­πει να αντιστραφούν. Το δαιμόνιο του Έλλη­να τον έστρεψε μακρυά από το κράτος και βρήκε τη λύση για τη μόρφωση των παιδιών του. Καλά θα κάνει το κράτος να καθιερώσει ακόμα και δραστικές φοροαπαλλαγές για τα φροντιστήρια.

Απίστευτες υπουργικές αλχημείες «για να μην ζημιωθούν οι ζημιούντες την εκπαίδευση»

Από την απεργία των εκπαιδευτικών το κράτος ανέλπιστα είχε κάποια οικονομία λό­γω μη καταβολής τόσων μισθών και μάλιστα σε καιρούς οικονομικής δυσπραγίας.

Το πλεονέκτημα όμως αυτό το απεμπόλι-σε διότι, ως γνωστόν, υπουργοί και συνδικα­λιστές είναι συγκοινωνούντα δοχεία, επιπλέ­ον δε πρέπει να μη θιγεί το δόγμα που λέει «ό­ποιος απεργεί κερδίζει» ή «μ' αγώνες κατα­κτάμε τα δικαιώματα μας» (σ.σ. μήπως από την τσέπη τους τα δίνουν οι υπουργοί;).

Σκέφτηκαν λοιπόν να επιστρέψουν τα α-πωλεσθέντα χρήματα με την αλχημική μέθο­δο των καλά αμοιβομένων πλασματικών υπε­ρωριών (5.290 δρχ./ώρα). Με υπουργική από­φαση, που ελήφθη κατόπιν πολλών συζητή­σεων, αντεγκλίσεων, αλληλοκατηγοριών κ.τ.λ. προσετέθη στο ημερήσιο σχολικό πρό­γραμμα μία «υπερωριακή» ώρα ως εξής:

Μειώθηκαν κατά πέντε (5) λεπτά οι υπάρ­χουσες διδακτικές ώρες, και με παράταση του ημερήσιου προγράμματος κατά 10 (δέκα) λεπτά εξοικονομήθηκε η επιπλέον διδακτική ώρα!!!

Πρόταση: Αυτό το μέτρο να εφαρμόζεται από εδώ και στο εξής μονίμως ώστε το σχολι­κό έτος να τερματίζεται πριν το Πάσχα!!!

Σε κάποια σχολεία έγινε διδασκαλία τριών ημερών την Μεγάλη Εβδομάδα, όλων δε η λειτουργία παρετάθη επί μία εβδομάδα τον Ιούνιο.

Εννοείται ότι για σοβαρή αναπλήρωση των χαμένων ωρών δεν έγινε λόγος, όπως συνήθως.

Με λογιστικούς υπολογισμούς (ώρες δι­δασκαλίας, αμοιβή υπερωρίας κ.τ.λ.) προκύ­πτει ότι με την μέθοδο των «πλασματικών υ­περωριών» αναπληρώθηκε το απωλεσθέν λό­γω απεργίας εισόδημα των εκπαιδευτικών α­πό 50 έως 100%!!!

Είναι βέβαιο ότι θα επαναληφθούν τα ίδια ή χειρότερα φαινόμενα διότι απλούστατα οι εκπαιδευτικοί δεν θίγονται οικονομικά! Όσον αφορά τη χαμένη από καιρού αξιοπρέπεια τους δεν την συζητάμε. Η αφορμή για απερ­γίες θα βρίσκεται πάντα.

Ο ελληνικός λαός ας γνωρίζει ότι για πολ-λά-πολλά χρόνια θα πληρώνει και μέσω της φορολογίας για την μη εκπαίδευση των παι­διών του και απ' ευθείας από την τσέπη του σε φροντιστήρια κ.τ.λ. για την πραγματική τους εκπαίδευση.

Απίθανες (δήθεν) μαρξιστικές αρλούμπες, διδάσκονται ως... Φυσική!

Και τελειώνοντας σας παραθέτω ένα από­σπασμα βιβλίου φυσικής που από εφέτος δι­δάσκεται σε όλα τα σχολεία της Ελλάδος. Αν αυτό είναι διδασκαλία φυσικής θα το κρίνετε μόνοι σας:

«...Παράλληλα η Νευτωνική θεωρία για τη βαρύτητα σημαδεύει την έναρξη μιας νέας ε­ποχής. Το καινούριο κοσμοείδωλο του σύ­μπαντος έχει χαρακτήρα δυναμικό σε αντίθε­ση με το στατικό χαρακτήρα, ο οποίος ικανο­ποιούσε τους αρχαίους. Έτσι ο Νεύτωνας συμβάλλει -σε ένα βαθμό ακούσια- σε αρμο­νία με τις κοινωνικές τάσεις της εποχής του, στην κατάρρευση της ιδέας για μια σταθερή και αιώνια τάξη των πραγμάτων, μιας ιδέας που κυριαρχούσε και στην κλασική αλλά και στη φεουδαρχική εποχή, σύμφωνα με την ο­ποία κάθε άνθρωπος από τη γέννηση μέχρι το θάνατο του έχει μια κοινωνική θέση προκα­θορισμένη και σταθερή...».

Φυσική, Α' τάξη Ενιαίου Πολυκλαδικού Λυκείου, Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, σελίς 141.

Τελειώνοντας δηλώνω ότι είμαι πρόθυμος για σοβαρό διάλογο με οιονδήποτε.        J

-Τοτε...    59

Περιοδικο ΤΟΤΕ τευχος  67 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  1997

Σελιδες 53-59