Ενας "θυμωμένος" στον Αλέξη

Η λύση δεν είναι να ταυτισθεί κανείς με τα ένστικτα του μίσους ή τις ακροδεξιές θεωρίες και μεθοδεύσεις. Αν είναι να επιλέξουν αυτοί οι άνθρωποι αυτόν τον δρόμο θα ακολουθήσουν τους Ταλιμπάν, τους πραγματικούς αντισυστημικούς ευαγγελιστές. Οχι, θέλει δουλειά, συζήτηση και μεγάλη προσπάθεια να τους πείσουμε πως το μίσος δεν αποτελεί λύση για την πατρίδα και πως ο άκριτος εθνικισμός οδηγεί στην εθνική καταστροφή. Εχουμε όλοι ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια: το κράτος που ευτυχώς επιβάλλει πλέον τον νόμο και την τάξη αντί να απουσιάζει από τις γειτονιές μας, η Εκκλησία που μπορεί και «μιλάει» στην ψυχή τους, οι πολιτικοί, τα μέσα ενημέρωσης, οι τοπικές κοινωνίες, ο καθένας μας ως γείτονας ή φίλος. Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Μέσα στον θυμό τους μας βλέπουν όλους ως κομμάτι ενός «συστήματος» ή μιας μεγάλης συνωμοσίας. Παραξενεύονται, μάλιστα, όταν αντιλαμβάνονται πως αγαπάμε αυτόν τον τόπο, πως η γαλανόλευκη στο απόμακρο εκκλησάκι σε έναν βράχο στο Αιγαίο μάς «μιλάει» όσο κανένα άλλο σύμβολο, πως κρατιόμαστε κι εμείς με νύχια και με δόντια από τα «σκοινιά της παράδοσης» τις δύσκολες αυτές μέρες. Μερικοί ισχυρίζονται πως είναι αργά για να ξανακερδίσουμε αυτόν τον κόσμο γιατί έχει μπει πολύ δηλητήριο στις φλέβες του. Ενδεχομένως να έχουν δίκιο. Πρέπει, όμως, να δώσουμε τη μάχη και να μην τον χαρίσουμε με ευκολία ή ελιτίστικη υπεροψία σε κανέναν απολύτως... Οι Θυμωμενοι,Αλέξης Παπαχελάς, Καθημερινή 4/5/2013

 Αλέξη μου! Οι ένοχοι, κατά τον λόγο του Μωριάκ, έχουν πληθύνει τόσο πολύ, ώστε περνούν για ένοχοι οι αθώοι.

Για 40  χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της αριστεράς. Η Αριστερά είναι αυτή που καταβρόχθισε τον πλούτο της χώρας. Αριστερά είναι αυτή που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια σε χωματερές ελπίδων. Αριστερά είναι αυτή που διαστρέβλωσε και άλλαξε  με αργουελικό τρόπο τις έννοιες των λέξεων; “λαμογία” = ανακατανομή του πλούτου, “ανυπακοή” = αντίσταση, “κατάληψης”  = διαμαρτυρία, “ξυλοδαρμός των αντιπάλων”= δημοκρατική  έκφραση.

Είχα κάποτε διαβάσει πως εάν ποτέ γίνει πυρηνικός πόλεμος, τα μόνα όντα, που θα επιβιώσουν απ’ τον πυρηνικό όλεθρο, θα είναι οι κατσαρίδες. Τα «ορφανά του Μαρξ» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά «οι κατσαρίδες του ιδεολογικού ολέθρου», που προέκυψε από την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων και τώρα υπηρετούν πιστά την «παγκοσμιοποίηση».

 Απο το 1974 η Μεταπολίτευση έγινε η συνέχεια ενός εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα, ένα ζωντανό πολιτικό διακύβευμα. Το τσουνάμι του αριστερίστικου λαϊκισμού της μεταπολίτευσης μας είχε μετατρέψει σε μία κοινωνία που θεοποιούσε την έν ψυχρώ δολοφονία κάποιου, τις καταστροφές, τις λεηλασίες, την βία,  το βρώμισμα της τέχνης.  Η σεσημασμένη δημοσιογραφία των μυστικών κονδυλίων  και των μπετατζήδων τα νομοιμοποιουσε έμμεσα. Επικροτώντας τους τρομοκράτες επειδή φροντιζαν να μη χτυπάν “αθώα θύματα”, λες και τα θύματά τους ήταν εξ’ ορισμού ένοχα επειδή η αριστερόστροφη προοδευτικάντζα αποφάσισε να το παιξει δικαστής, ένορκος και δήμιος, εκτελώντας όποιον θεωρούσε ένοχο. Θεοποιούσε την βία επειδή είναι η μαμή της ιστορίας και αντεπίθεση στο αστικό κράτος που τους έδωσε τις βίλες, τα Armani, τα Rolex τις Ferrari και το Αμερικάνικο Κολέγιο. Λάτρευε τα καλλιτεχνικά σκουπίδια που ξέρναγε η αριστερόστροφη προοδευτική σάχλα. Σφύριζε αδιάφορα στην εισβολή των λαθροστιφών.

Κάθε δημόσιος διάλογος σε αυτήν την χώρα είναι στην πραγματικότητα ένας εσωτερικός διάλογος μέσα στους κόλπους της αριστεράς, αφού εθνική ή έστω και δεξιά διανόηση φρόντισε ο Καραμανλής Α’  να μη υπάρχει. Έτσι, λοιπόν, και από την μία πλευρά και από την άλλη στέκονται «τα ορφανά του Μαρξ». Αυτοί που από τις γιάφκες της δεκαετίας του ’70 βρέθηκαν στις πολυεθνικές και από τις γενικές συνελεύσεις των σχολών με τα κόκκινα «κασκόλ» βρέθηκαν διευθυντές, παρουσιαστές και δημοσιογράφοι στα πολύχρωμα κανάλια της αποχαύνωσης του Ελληνικού λαού.Φαίνεται πως σκέφθηκαν ότι αφού δεν μπορούν να… σώσουν τους προλετάριους, καλύτερα θα ήταν να σώσουν τουλάχιστον τους εαυτούς τους και έτσι είναι σήμερα τα πιο σκληρά σκυλιά του καπιταλιστικού «παραδείσου». Δεν είναι τυχαίο ότι από έρευνα που είχε δημοσιευθεί προ καιρού, προέκυπτε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της γενιάς του Πολυτεχνείου (εκείνων δηλαδή που συνελήφθησαν τον Νοέμβριο του 1973) οι περισσότεροι σήμερα είναι δημοσιογράφοι…”

Η εκτραχηλισμένη Αριστερά πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά που για 40 χρόνια στην ιστορία της λεγόμενης “δημοκρατίας”  η Αριστερά με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα

Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή Αριστερά προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της Αριστεράς  ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.

Η Αριστερά  έκαψε την Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της η Αριστερά, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.

Σήμερα μετά 40 χρόνια η αριστερά είναι κλινικά νεκρή. Διατηρείται στη ζωή  διασωληνωμένη  με τα λεφτά  των διάφορων κέντρων,  παράκεντρων και παρασυναγωγών και με την μηχανική υποστήριξη των ΜΜΣ(κοταδισμού) για να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχουν αναθέσει, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων και την μετατροπή του Ελληνα ανθρώπου από υποκείμενο στης ιστορίας σε άψυχο αντικείμενο χωρίς παρελθόν, αβέβαιο παρόν και ακόμη χειρότερο μέλλον. Ο σύντροφος Τσίπρας,  η συμμορία του και Σια ουρλιάζοντας “το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει” έκαψαν την Αθήνα τον “πορτοκαλή” Δεκέμβρη του 2008 τώρα μονοπωλεί τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) με ωραία λόγια και παχιά. Ο Κουβέλης με δημώδη βλακεία το παιζει καλός καγαθός. Ο Καμμένος αγόρασε αραμπά τον φόρτωσε με ότι βρήκε από ταλαιπωρημένους νεοφιλελεύθερους, κλαψιάριδες πασόκους, πρώην ΚΝΙτες και ξαπολύθηκε να πουλήσει την πραμάτεια του.

Καλή η προσπάθεια Αλέξη μου. αλλά θα μείνει προσπάθεια. Οι Έλληνες δεν είναι θυμωμένοι..... Κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η Αριστερά κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της.