Οι καμποτίνοι του “Δειμοκρατικού Τόξου”

Καμποτίνος: Ο άνθρωπος που επιδιώκει να εμφανιστεί σαν σπουδαίος με αγύρτικα μέσα, ο τσαρλατάνος, ο κομπογιανίτης.

Δειμοκρατικό Τόξο,  Δειμοκρατία: Δείμος ο γιος του Αρη που μαζί με τον αδελφό του Φόβο έσερναν το άρμα του. Η μεταπολίτευση έκανε θριαμβευτικά την εισοδο της στην Ελλάδα το 74 με τον Φόβο και φαίνεται πως θα κλείσει την αυλαία με τον Δείμο (Τρόμο).

Είναι ένα φριχτό δράμα να ακούς, να διαβάζεις τους αφορισμούς κατά της Χρυσής Αυγής και συγχρόνως να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που αυτοαποκαλούνται “δειμοκρατικο τόξο”.   “Δειμοκρατικο τόξο”  που λατρεύει  τον Μαμωνά, έχει μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο του είναι η αποσύνθεση. Κάθε του πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία  μυρίζει πτωμαΐνη.

Σκούζουνε, συνδυάζοντας την επιπολαιότητα με την έπαρση,  οι καμποτίνοι του “δειμοκρατικού τόξου” κατά της Χρυσής Αυγής, οι αυλικοί του κομματισμού, οι παρακεντέδες των ΜΜΕ(ξαπάτησης) και οι κορώνες τους παράγουν κενά προσχήματα. Το παίζουν ανεξάρτητοι, αδέσμευτοι, αντικειμενικοί, ελεύθεροι αλλά είναι εθελοντές δούλοι της εξουσίας. Άνθρωποι με θράσος χιλίων πιθήκων ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών,  παιδιών του κομματικού σωλήνα, γόνοι των βορείων προαστίων, αμερικανοτσόκαρα, δημοσιογράφοι φίλοι του χουβαρντά μπάρμπα Χριστοφοράκου και τρόφιμοι ξένων υπηρεσιών επί 40 χρόνια "δειμοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντάς μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων.

Με τα μυαλά τους ντοπαρισμένα από τα αναβολικά της 40χρονης κυριαρχίας νομίζουν ότι θα φοβίσουν. Η απειλή να χαρακτηρισθείς δεξιός ή ακροδεξιός, φασίστας ή χουντικός δεν πτοεί πλέον κανέναν. Δεν μας νοιάζει να λένε οι καμποτίνοι του “δειμοκρατικού τόξου”  ότι έχουμε τέτοιες απόψεις,. Γιατί στην πραγματικότητα η αριστερά είναι αυτή  που έχει διαλύσει τα πανεπιστήμια.  Η αριστερά   κρύβεται μέσα στο καταχρηστικό άσυλο και εμποδίζει τις σπουδές της πλειοψηφίας των Ελλήνων φοιτητών, Η αριστερά  φοράει κουκούλες. Η αριστερά καίει, ληστεύει, καταστρέφει. Η αριστερά κατασπάραξε τον πλούτο της χώρας. Ολα τα κράτη γνωρίζουν τι είναι “εγκλημα και τιμωρία”. Η αριστερά δίδαξε στην Ελλάδα τι είναι “έγκλημα και ατιμωρησία”

Ένα θεατρικό μπουλούκι  που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι τον Καμμένο, και τα διάφορα υποπροϊόντα των ΜΜΕ(εξαπάτησης) του “δειμοκρατικού τόξου”  με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα, να ζήσει;  Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, κακοί στην δημιουργία εξαιρετικοί στην καταστροφή, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον λαό, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν.

“Δειμοκρατικό τόξο” ανθρώπων τελειωμένων. Ανθρώπων που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας  πολιτικός κόσμος κατάβαθος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής. Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί.