Οι Σπάνιοι....

Στην Ελλάδα σήμερα, σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που διακηρύσσουν ότι είναι δεξιοί. Αφού η δεξιά αγωνίστηκε για την Ελλάδα. Πρόσφερε το Έπος του 40 τις νίκες στο Γράμμο και το Βίτσι, δεν προσφέρει πια από τον εαυτό της καμιά επίσημη αντιπροσώπευση ειλικρινή και παραδεδεγμένη. Η αποθητικότητα της σημερινής δεξιάς να σηκώνει τα δικά της λάβαρα δεν εξαπατά βεβαίως κανένα. Πέρα από το καιροσκοπισμό και το ευμετάβλητο των ατόμων, προδίδει την επιμονή μιας βαθιάς σύγχυσης ένα είδος ηθικής θραύσης.

Ο δισταγμός της δεξιάς να αυτοκαθοριστεί σαν δεξιά, έχει διαφόρους λόγους. Ο πιο ευγενής, θα μπορούσε κανείς να πει, είναι μία σιωπηλή άρνηση της πραγματικότητας. Καίγονται τα βιβλιοπωλεία της από το αριστερό παρακράτος και όμως η δεξιά δεν τολμάει να ονοματίσει τους δράστες σαν αριστερούς αλλά του αποκαλεί "αναρχοφασίστες". Σπάζουν στο ξύλο καθηγητές, καίνε την Αθήνα και η δεξιά μιλάει για φασιστικές μεθόδους. Ο Λαζόπουλος καθυβρίζει τους πάντες και τα πάντα, προτρέπει να τα κάψουν όλα και όμως αντί η δεξιά να πει τα πράγματα στους Έλληνες με το όνομα τους απλά και σταράτα: "Αυτή είναι η Αριστερά", τον παρομοιάζει με τον Χίτλερ. Η δεξιά αυτοαναιρείται απονέμει στους εμπρηστές, τους βανδάλους, του τραμπούκους και τους γελοίους σαλτιμπάγκους των ΜΜΣ(κοταδισμού) την πινακίδα του φασίστα και νομίζει ότι έτσι θα γίνει παραδεκτή και αποδεκτή. Την απονομή της πινακίδας διακρίνει ένας σκοτεινός ευνουχιστικός ελιγμός. Μία γεύση ημιπληγίας.

Δεν τολμάει να αρθρώσει λέξη. Περιορίζεται σε ένα γιατί. Το γιατί της Αρσακειάδας. Εκτελέστηκε ο Γρηγορόπουλος και για μέρες, εβδομάδες ήταν πρώτο θέμα, δολοφονήθηκε ο Μιχάλης Σπανουδάκης και άκρα σιωπή βασίλευσε και η δεξιά περιορίστηκε σε ένα γιατί. Ενώ θα έπρεπε να ξεσκεπάσει την βαρβαρότητα της σιωπής της βάρβαρης αριστεράς.

Έχουν πει, ότι οι λέξεις κλειδιά του λεξιλογίου της δεξιάς έχουν πέσει σε δυσμένεια από τους φασισμούς. Αυτή η δυσμένεια δημιουργήθηκε και διατηρήθηκε "επιστημονικά" από ομάδες καλό-ταϊσμένες και έμπειρες στην διασπορά μύθων που ενοχοποιούν και ανικανοποιούν. Εδώ τα πράγματα πρέπει να γίνουν ξεκάθαρα. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μία ανάλυση, αλλά μπροστά σε μία φτηνή προπαγάνδα χωρίς αντίλογο.

Η προπαγάνδα αυτή, ας την ονομάζουμε ΑΗΔια (Αριστερή Ηθική Διαπαιδαγώγηση), συνίσταται στην αφομοίωση με τον φασισμό, κάθε δόγματος της δεξιάς που διακηρύσσεται με κάποια ζωηρότητα και, αλληλένδετα να καθορίζει σαν μόνες "δημοκρατικές" τις ιδέες που αντιλαμβάνονται την δημοκρατία υπό την μορφή μιας θεσμοθετημένης άδειας ασυδοσίας στις επαναστατικές επιχειρήσεις της αριστεράς. Αριστεράς ή άκρας αριστεράς με αφήνει αδιάφορο. Τις διαφορές ή την διαφορά να τις βρούνε μεταξύ τους.