Περι Παρελάσεων....

Περνάει ο στρατός...

Tου Θανου Oικονομοπουλου (Καθημερινή 27/3/09)

Δεν γνωρίζουμε αν αμέσως μετά την 25η Μαρτίου, βρίσκεται σε εξέλιξη κάποια δημοσκόπηση – θα είχε όμως ενδιαφέρον να γίνει. Για να διαπιστωθεί επιστημονικά αν και κατά πόσο ισχύει η... διαβεβαίωση κάποιου επίσημου που έσπευσε να κάνει δηλώσεις μετά τη στρατιωτική παρέλαση, ότι «το υψηλό εθνικό φρόνημα των Ενόπλων Δυνάμεων, που κατεφάνη στην παρέλαση, αποτελεί πηγή αισιοδοξίας για τον ελληνικό λαό...». Να δούμε, δηλαδή, αν η μόνιμη απαισιοδοξία της κοινωνίας (που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, σε επίπεδο περί το 70% των ερωτωμένων) αντιστράφηκε ως αποτέλεσμα της παρέλασης πεζοπόρων και μηχανοκίνητων τμημάτων και των τριών Οπλων. Θα πείτε: «Εντάξει, τυπικότητες λέγονται ύστερα από τέτοιες εθιμοτυπικές εκδηλώσεις...», έστω και καθ’ υπερβολή, όπως λ.χ. η επισήμανση άλλου επίσημου πως «οι περήφανες Ενοπλες Δυνάμεις μας, διασφαλίζουν την εθνική ακεραιότητα και τη... δημοκρατία»(;) ή η άλλη ότι «η παρέλαση αυτή ενίσχυσε σοβαρά την εθνική αυτοπεποίθηση, την πίστη στο μέλλον της χώρας».

Σχόλιο: Ο κύριος αυτός με πολύ οίηση αμφισβητεί την χρησιμότητα των παρελάσεων σαν ενισχυτικό της εθνικής αυτοπεποίθησης. Γιατί δεν μας λέει όλη την αλήθεια. Οι παρελάσεις είναι η μόνη εκδήλωση πλέον που έχει απομείνει στους Έλληνες για να εκδηλώσουν το εθνικό τους φρόνημα και να πουν ότι υπάρχουν σαν έθνος. Όσον αφορά την δημοσκόπηση που ζητάει. Δεν χρειάζεται. Οι δημοσκοπήσεις τραγουδάνε όποιο τραγούδι τους βάλουν στο γραμμόφωνο. Αν πράγματι θέλει να δει αν οι παρελάσεις χρειάζονται, ένα δημοψήφισμα, ένα γνήσιο δημοψήφισμα θα του έλυνε τις όποιες απορίες έχει.

Δεν αμφισβητεί κανείς τη σκοπιμότητα της ύπαρξης και τη σοβαρότητα και υπευθυνότητα του ρόλου που διαδραματίζουν οι Ενοπλες Δυνάμεις. Σε κάθε χώρα. Η αμυντική θωράκιση των σύγχρονων κρατών είναι μια κατ’ εξοχήν πολύπλοκη (και δαπανηρή...) επιχείρηση, η αποτελεσματικότητα της οποίας ευχόμαστε όλοι να... μη χρειαστεί ποτέ να αποδειχθεί – και πάντως, δεν αποδεικνύεται από στρατιωτικές παρελάσεις, που παραπέμπουν σε άλλες εποχές – όπου υπήρχε η ανάγκη της «επίδειξης» της ισχύος – και άλλες νοοτροπίες, που κάθε άλλο παρά συνάδουν με τις σύγχρονες δημοκρατικές αντιλήψεις. Οι Ενοπλες Δυνάμεις, έχουν συγκεκριμένη αποστολή να επιτελέσουν. Οι παρελάσεις δεν περιλαμβάνονται σε αυτήν...

Σχόλιο: Οι παρελάσεις δεν αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα ή την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων είναι φόρος τιμής που αποδίδεται σε εκείνους που έδωσαν την ζωή τους για να μπορεί να γράφει αυτά που γράφει. Όσον αφορά "τις σύγχρονες δημοκρατικές αντιλήψεις" ας πάει να τα πει στους γάλλους που γιορτάζουν με παρέλαση την πτώση της Βαστίλης.

Εχουν διατυπωθεί στο παρελθόν και άλλες επικριτικές απόψεις για την αναγκαιότητα και τη «χρησιμότητα» των στρατιωτικών παρελάσεων – και δη στο κέντρο της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας. Οι σοβαρότερες, αφορούν την ασφάλεια αστικών περιοχών με υπερπληθυσμό, όπως η Αθήνα, από το ενδεχόμενο λ.χ. να συμβεί κάποιο αεροπορικό δυστύχημα κατά την υπερπτήση σμηνών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από το κέντρο της πόλης. Γι’ αυτό και κατά καιρούς έχει αναπτυχθεί ο προβληματισμός (χωρίς όμως να καταλήξει στις σχετικές αποφάσεις) προκειμένου να απαγορευθούν τέτοιες πτήσεις στο πλαίσιο των στρατιωτικών παρελάσεων.

Σχόλιο: Σε μία εποχή που οΈλληνας πολίτης δεν μπορεί να περπατήσει γύρω από την Ομόνοια, ξαφνικά τον έπιασε ο πόνος για την ασφάλεια των αστικών περιοχών.

Υπάρχουν ακόμη και οι επιστημονικές ενστάσεις των ειδικών, που επιμένουν ότι τόσο οι υπερπτήσεις όσο και οι κραδασμοί και οι «συντονισμοί» που προκαλούνται από τη διέλευση βαρέων και ερπυστριοφόρων στρατιωτικών προκαλούν σημαντικές ζημιές, όχι μόνο στην (ήδη ευαίσθητη) Ακρόπολη και τα άλλα αρχαιολογικά εκθέματα, αλλά ακόμη και στις αστικές υποδομές, με ιδιαίτερη επιβάρυνση στις υπόγειες στοές που έχουν δημιουργηθεί για τις ανάγκες του μετρό.

Σχόλιο: Αχ! Αυτοί οι "ειδικοί" που είναι έτοιμοι να τραγουδήσουν ότι τραγούδι επιθυμεί αυτός που θα ρίξει την "χαρτούρα"

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη διάσταση, πιο «επίκαιρη»: το συνολικό κόστος (δοκιμές, παραδοκιμές, τελική παρέλαση και πτήσεις) αυτών των στρατιωτικών εκδηλώσεων (δύο φορές τον χρόνο) σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και των μικρότερων σε άλλες πόλεις. Θα πρέπει να είναι κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, ευρώ. Σε μιαν εποχή, αναγκαστικής και άγριας λιτότητας και (διακηρυγμένης...) προσπάθειας μειώσεως όσο το δυνατόν περισσότερο των δημοσίων δαπανών.

Σχόλιο: Είναι πολύ ωραίος. Ξαφνικά τον έπιασε πόνος για τα λεφτά. Να μη ξεράσω. Ε πι χρόνια ολόκληρα η "μεγάλη δημοκρατική παράταξη"(κλικ) διασπάθισε το χρήμα του ελληνικού λαού μετατρέποντάς το σε βίλες και κότερα και ξαφνικά τον έπιασε ο πόνος.

Θα αντιτάξουν, πιθανόν, ορισμένοι πως η συνολική δαπάνη που θα εξοικονομηθεί από την κατάργηση των στρατιωτικών παρελάσεων, είναι ποσοστιαία αμελητέα μπροστά στον όγκο των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους – σύμφωνοι. Ως συμβολική κίνηση, όμως, θα είχε την αδιαμφισβήτητη σημειολογική σκοπιμότητά της («εδώ κατήργησαν ακόμη και τις παρελάσεις!») και θα λειτουργούσε παρακινητικά σε όλο τον δημόσιο μηχανισμό, αλλά και στη δημιουργία πνεύματος περιστολής και αυτοπεριορισμού του κοινωνικού συνόλου...

Σχόλιο: Ας επιστρέψουν τα λαμόγια το βιός του ελληνικού λαού που καταβρόχθισαν και μετά μιλάμε.

Και οι δεξιώσεις της Προεδρίας της Δημοκρατίας (τις οποίες περιόρισε και ορισμένες κατήργησε ο κ. Παπούλιας) συγκριτικά με το χρέος και τις «τρύπες» των δημοσιονομικών, αμελητέο κόστος είχαν – και όμως, αποφασίσθηκαν ακριβώς για να λειτουργήσουν παραδειγματικά, ως απόδειξη ότι στη συνολική προσπάθεια περιστολής των δημοσίων δαπανών, μετέσχουν όλα τα δημόσια πρόσωπα και οι κρατικές υπηρεσίες, στον βαθμό που διαπιστώνουν κάποιες δαπάνες που μπορούν να καταργηθούν (προσωρινά, έστω...) ή ακόμη και να περιορισθούν.

Οι συμβολισμοί, σε κρίσιμες και ευαίσθητες εποχές κατά τις οποίες εκπέμπονται κάθε είδους μηνύματα «αυτοσυγκράτησης» και «υπεύθυνης συμπεριφοράς», έχουν το ειδικό βάρος τους –και εκτιμώνται, αξιολογούνται ανάλογα από την κοινωνία, που έτσι και αλλιώς έχει... εθισθεί στην αμφισβήτηση των «εξαγγελιών» και άνωθεν παραινέσεων, από μια πολιτική τάξη, που με τη συμπεριφορά της έχει διαχρονικά αποδείξει ότι τους περιορισμούς και τις θυσίες τις απαιτεί από... τους άλλους.Οι στρατιωτικές παρελάσεις, ως «εθνικές εκδηλώσεις», είναι ήδη ξεπερασμένες και κατάλοιπο άλλων εποχών και αντιλήψεων. Οι συγκυρίες ευνοούν την «ευκαιριακή» κατάργησή τους. Με το όποιο πιθανόν μικρότερο κόστος...

Σχόλιο: Γιατί δεν μας λέει ξεκάθαρα και σταράτα αυτό που πράγματι θέλει να πεί. Τον ενοχλούν οι εθνικές εκδηλώσεις, κάθε είδους εθνικές εκδηλώσεις. Αν οι παρελάσεις είναι ξεπερασμένες ή όχι θα μας το πουν οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι, οι Ρώσοι