Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Χρόνια Πολλά και Ελεύθερη Πατρίδα......




Ο βράχος και το κύμα


«Μέριασε, βράχε, να διαβώ!» το κύμα ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο.
«Μέριασε! μες τα στήθη μου, που 'σαν νεκρά και κρύα
μαύρος βοριάς εφώλιασε και μαύρη τρικυμία.
Αφρούς δεν έχω γι' άρματα, κούφια βοή γι' αντάρα,
έχω ποτάμι αίματα, με θέριεψε η κατάρα
του κόσμου, που βαρέθηκε, του κόσμου που 'πε τώρα:
«Βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου η ώρα!»
Όταν ερχόμουνα σιγά, δειλό, παραδαρμένο,
και σο 'γλυφα και σο 'πλενα τα πόδια δουλωμένo,
περήφανα μ' εκοίταζες και φώναζες του κόσμου,
να δει την καταφρόνεση που πάθαινε ο αφρός μου.
Κι αντίς εγώ κρυφά-κρυφά, εκεί που σε φιλούσα,
μέρα και νύχτα σ'έσκαφτα τη σάρκα σου εδαγκούσα
και την πληγή που σ' άνοιγα, το λάκκο που 'θε κάμω,
με φύκη τον επλάκωνα, τον έκρυβα στον άμμο.
Σκύψε να ιδείς τη ρίζα σου στης θάλασσας τα βύθη,
τα θέμελά σου τα 'φαγα, σ' έκαμα κουφολίθι.
Μέριασε, βράχε, να διαβώ! Του δούλου το ποδάρι
θα σε πατήσει στο λαιμό...Εξύπνησα λιοντάρι...»


Ο βράχος εκοιμότουνε. Στην καταχνιά κρυμμένος,
αναίσθητος σου φαίνεται, νεκρός, σαβανωμένος.
Του φώτιζαν το μέτωπο, σχισμένο από ρυτίδες,
του φεγγαριού, που 'ταν χλωμό, μισόσβηστες αχτίδες.
Ολόγυρα του ονείρατα, κατάρες ανεμίζουν
και στον ανεμοστρόβιλο φαντάσματα αρμενίζουν,
καθώς ανεμοδέρνουνε και φτεροθορυβούνε
τη δυσωδία του νεκρού τα όρνια αν μυριστούνε.

Το μούγκρισμα του κύματος, την άσπλαχνη φοβέρα,
χίλιες φορές την άκουσεν ο βράχος στον αθέρα
ν' αντιβοά τρομαχτικά χωρίς καν να ξυπνήσει,
και σήμερα ανατρίχιασε, λες θα λιγοψυχήσει.


«Κύμα, τι θέλεις από με και τι με φοβερίζεις;
Ποιος είσαι συ κι ετόλμησες, αντί να με δροσίζεις,
αντί με το τραγούδι σου τον ύπνο μου να ευφραίνεις,
και με τα κρύα σου νερά τη φτέρνα μου να πλένεις,
εμπρός μου στέκεις φοβερό, μ' αφρούς στεφανωμένο;
Όποιος κι αν είσαι μάθε το, εύκολα δεν πεθαίνω!»


«Βράχε, με λένε Εκδίκηση. Μ' επότισεν ο χρόνος
χολή και καταφρόνεση. Μ' ανάθρεψεν ο πόνος.
Ήμουνα δάκρυ μια φορά και τώρα κοίταξέ με,
έγινα θάλασσα πλατιά, πέσε, προσκύνησέ με.
Εδώ μέσα στα σπλάχνα μου, βλέπεις, δεν έχω φύκη,
σέρνω ένα σύγνεφο ψυχές, ερμιά και καταδίκη,
ξύπνησε τώρα, σε ζητούν του άδη μου τ' αχνάρια...
Μ' έκαμες ξυλοκρέβατο... Με φόρτωσες κουφάρια...
Σε ξένους μ' έριξες γιαλούς... Το ψυχομάχημά μου
το περιγέλασαν πολλοί και τα πατήματά μου
τα φαρμακέψανε κρυφά με την ελεημοσύνη.
Μέριασε βράχε, να διαβώ, επέρασε η γαλήνη,
καταποτήρας είμαι εγώ, ο άσπονδος εχθρός σου,
γίγαντας στέκω εμπρός σου!»


Ο βράχος εβουβάθηκε. Το κύμα στην ορμή του
εκαταπόντησε μεμιάς το κούφιο το κορμί του.
Χάνεται μες την άβυσσο, τρίβεται, σβήεται, λιώνει
σα να 'ταν από χιόνι.
Επάνωθέ του εβόγγιζε για λίγο αγριεμένη
η θάλασσα κι εκλείστηκε. Τώρα δεν απομένει
στον τόπο που 'ταν το στοιχειό, κανείς παρά το κύμα,
που παίζει γαλανόλευκο επάνω από το μνήμα.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

Ελλήνες πατριώτες είμαστε το κύμα. Η 25 Μαρτίου 2009 έχει μεγάλο συμβολισμό. Μετά 35 χρόνια σκλαβιάς και καταφρόνιας ο πατριωτικός λόγος υψώνεται δυνατός, ακμαίος, ακούραστος. Μας χλεύασαν, μας λοιδόρησαν, "μας έκοψαν στα δυό". Οι φωτιές του βάρβαρου Δεκέμβρη 2008 έπεσαν σαν κεραυνός:

Τάχα το θάμα κι' έγινε - πες μου το να σ' τό πώ,

γνώμη άβουλη, γνώμη άδικει μιας νιότης

σαν τη δικιά μας, πόσβησεν έτσι χωρίς σκοπό,

κι' ακόμα ζή και ζένεται - με το σκοπό της!

Ιωάννης Γρυπάρης



1 σχόλιο:

  1. Δεν υπαρχει κανενα μήνυμα της ΟΛΜΕ για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου , Κανένα... Ψάξτε στην ιστοσελίδα της www.olme.gr

    Μηδέν. Τίποτα. Σαν να μην υπάρχει.

    εγω παντως εστειλα στα ζωα αυτα την κατωθι επιστολη(olme@otenet.gr) μηπως και ξυπνηση κανεις.. :

    ΑΘΗΝΑΙ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009


    ΕΙΣ ΠΡΟΣΟΧΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
    ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ
    ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ


    Αποτελει ντροπη και ονειδος η σταση της ομοσπονδιας σας να μην
    εκδωσει την παραμικρη ανακοινωση σημερα επετειο της εθνικης
    επαναστασεως των Ελληνων.

    Η ενοχη σιωπη σας μας παρεχει με ασφαλεια πληροφορηση για το
    ειδος της ταυτοτητας σας και για το ποιον σας .

    Δεν ειστε δασκαλοι και δεν θα γινετε ΠΟΤΕ, ισως ινστρουχτορες
    παρωχημενων και ολοκληρωτικων ιδεολογιων να ειστε , ισως κηρυκες
    αθλιου κομματισμου και παραληρηματικης εμμονης σε καταδικασμενες
    απο τους λαους (του..17ου αιωνος !) μαρξιστικες φουσκες
    να ειστε , ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ , γιατι ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
    ειναι πανω απο ολα ΑΝΘΡΩΠΟΣ ειναι ΦΩΣ ειναι ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΗΘΙΚΟ , και
    οχι συμπλεγματικα οντα γεματα μικροπρεπεια και ιδεολογικο
    ΤΑΛΙΜΠΑΝΙΣΜΟ..

    Δραττομαι της ευκαιριας να σας υπενθυμισω τα λογια του μεγαλου
    Ελληνος προγονου μας , του στρατηγου ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ μηπως και βρειτε
    καποια σπιθα αξιοπρεπειας και καθηκοντος (οχι συντεχνιακου..)
    μεσα σας να αναψει..

    «Πατρίς, να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, ότι θυσιάστηκαν για σένα, να σ’αναστήσουνε, να ξαναειπωθείς άλλη μια φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαμένη και σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών. Όλους αυτούς να τους μακαρίζεις. Όμως να θυμάσαι και να λαμπρύνεις εκείνους που πρωτοθυσιάστηκαν στην Αλαμάνα, πολεμώντας με τόση δύναμη Τούρκων• κι εκείνους που αποφασίστηκαν και κλείστηκαν σε μια μαντρούλα με πλίθες, αδύνατη, στο Χάνι της Γραβιάς• κι εκείνους που λιώσανε τόση Τουρκιά και πασάδες στα Βασιλικά• κι εκείνους που αγωνίστηκαν σα λιοντάρια στη Λαγκάδα του Μακρυνόρου, όπου πολεμήθηκαν συνχρόνως σ’αυτές τις δυο θέσες πού’ναι τα κλειδιά σου -ένα η Πόρτα του Μακρυνόρου, και τ’άλλο των Θερμοπύλων. Κι αφού πήγανε κι από τα δυο μέρη ν’ανοίξουνε δρόμο οι Τούρκοι, εκείνοι οι αθάνατοι, τόσοι λίγοι, ογδόντα ένας στη Λαγκάδα, γιόμωσαν τον τόπο κόκαλα εκεί. Και τους καταδιάλυσαν, εκείνοι οι ολίγοι, στ’άλλο μέρος των Θερμοπύλων κι άλλού. Αυτήνοι σε ανάστησαν και δεν μπήκε δύναμη και ζαϊρέδες και πολεμοφόδια. Αυτήνοι ψύχωσαν εκείνους που πολιορκούσαν τους ντόπιους Τούρκους και φρουρές• και νηστικούς κι αδύνατους τους περιλάβαν και τους σφάξαν σαν τραγιά. Και τέλος πάντων, πατρίδα, αυτήνοι κατατρέχονται από τους Εκλαμπρότατους, τους Εξοχώτατους, από τον Κυβερνήτη σου κι αδελφούς του. O Αγουστίνος κι ο Βιάρος αυτήνων των σκοτωμένων τις γυναίκες και κορίτσια κυνηγούν. Αυτούς τους αγωνιστάς κατατρέχουν και τους λένε να πάνε να διακονέψουν: «Ποιος σας είπε» τους λένε «να σηκώσετε άρματα να δυστυχίσετε;» (Β΄ 67-68).

    Δεν θελω να πιστευω -οσο και αν επιμενετε γιαυτο- οτι την τελευταια ερωτηση την εκαναν οι δικοι σας προγονοι...

    Εκ μερους των Ελληνων που γιορταζουμε την απελευθερωση της χωρας μας (σε αντιθεση με εσας) απο τον αθλιο και βαρβαρο τουρκικο ζυγο , καθως και για τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΣ (δεν εχω απαιτηση να γιορταζετε ουτε και για Εκεινη..)


    ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ


    υγ
    ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΑΣ (μονο τετοιες εχετε) ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ
    ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΕΦΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ (ΕΜΑΣ) ΟΣΟ ΠΙΟ ΛΙΓΩΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ
    ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή