Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

...έλα πάλι..


“Εκει μέσα εκατοικούσες
πικραμένη εντροπαλή,
κι’ ένα στόμα ακαρτερούσες
έλα πάλι, να σου πή”  

Απο τον Ύμνο εις την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού

Σήμερα μετά 40χρόνια “μεταπολίτευσης” η αριστερά είτε πλατιά, στενή φαρδουλή, είτε κοινοβουλευτική ή εξωκοινοβουλευτική σαν τρόπος σκέψης, είναι κλινικά νεκρή.  Διατηρείται στη ζωή,  επενδύοντας στην απόγνωση και την φτώχεια,  διασωληνωμένη  με τα λεφτά  του Soros, των διάφορων κέντρων,  παράκεντρων και παρασυναγωγών και με την μηχανική υποστήριξη των ΜΜΣ(κοταδισμού) για να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχουν αναθέσει, τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων και την μετατροπή του Ελληνα ανθρώπου από υποκείμενο στης ιστορίας σε άψυχο αντικείμενο χωρίς παρελθόν, αβέβαιο παρόν και ακόμη χειρότερο μέλλον και τον διαμελισμό της Ελλάδας.

Τα 40 χρόνια “μεταπολίτευσης” η πατρίδα μας καταστράφηκε από τις ιδεοληψίες της αριστεράς. Διαλύθηκε ο παραγωγικός ιστός της χώρας στο όνομα του αγώνα κατά του καπιταλισμού και του κεφαλαίου για να μετατραπεί στον παράδεισο του “καπιταλισμού του τσιπουράδικου” και της καφετέριας. Η Nissan του Βόλου, και όχι μόνο,έκλεισε για να μην καρπούται ο καπιταλίστας την υπεραξία του εργάτη και την αντικατέστησαν τα τσιπουράδικα. Διάβαστε το βιβλίο “στη Φυλακη” και θα καταλάβαιτε  http://www.inews.gr/230/sti-fylaki.htm

Το αποτέλεσμα αυτης της 40ετούς κατοχής ήταν η δημιουργία ενός διανοητικού κενού, το οποίο, ώς την κατ' ευφημισμό θετική πλευρά του, υποβοήθησε το έργου του αποπροσανατολισμού και της κατ' εθισμό πλέον αποδοχής πολλών από τα κηρύγματά της αριστεράς - ελλείψει αντιλόγου - και της ανατροπής των παραδεδεγμών αξιών που καθιστούσαν δυνατή την Κοινή Συγκατάθεση, χωρίς την οποία καμία κοινωνική δομή δεν μπορεί να σταθεί. Αλλά, όπως σε όλα, υπάρχει και η αρνητική πλευρά γι΄αυτήν την ίδια την αριστερά. Ο εθισμός στην παντοδυναμία του μονόλογου των πραιτοριανών της, η τυφλή βία,  κατέστησε την αριστερά ευάλωτη από τους άγρυπνους σκεπτόμενους, τους αγωνιστές του μόχθου και της αγωνία, τους νέους και τις νέες της Χρυσής Αυγής.

Η Χρυσή Αυγή που προφέρει χωρίς φόβο και πάθος τις λέξεις: πατρίδα, έθνος, παράδοση, ιστορικό παρελθόν και είναι υπερήφανη.  Όχι του παλαιούς, τους νωχελικούς, του μεσαίου χώρου που με πνευματική οκνηρία έστρωσαν απο το 1974 το κρεββάτι της αριστεράς και σαν καλές καμαριέρες πήγαν και κλείστηκαν στο δωμάτιο τους να θρηνήσουν απονέμοντας στους άλλους την ευθύνη της δικής τους μοίρας.

Για 40 χρόνια η Ελλάδα έζησε την κομματοκρατία μία πραγματική κατοχή που μπροστά της τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας φαντάζουν σαν παράδεισος. Επί τουρκοκρατίας ο Ελληνας άνθρωπος ήταν σκλαβωμένος αλλά είχε την ελευθερία της ιστορίας, της παράδοσης, της πίστης. Στα 40 χρόνια κομματοκρατίας που κατ’ ευφημισμόν ονομάζουμε “μεταπολίτευση” οι έλληνας έζησαν την βάρβαρη κατοχή του αριστερού μονόλογου, της αντιστροφής των εννοιών και του μίσους για την πατρίδα. Σήμερα  η Χρυσή Αυγή είναι η φωνή της ελευθερίας. Είναι το στόμα που  Έλληνα, Ελληνίδα, Ελληνόπουλο...“ακαρτρούσες, έλα πάλι, να σου πή”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου