«Υπάρχει ένα παρακράτος δομημένο, το οποίο εμφανίζεται κάθε τόσο και επιτελεί το έργο του και ξανα εξαφανίζεται. Καμιά οργανωμένη πολιτεία δεν μπορεί να δεχθεί τη συνύπαρξη με ένα παρακράτος. Είναι θέμα για όλους μας, να τελειώνουμε με αυτά τα φαινόμενα» δήλωσε κατά την έξοδό του από το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» ο βουλευτής Β' Αθήνας του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου, όπου παρέμεινε για προληπτικούς λόγους, μετά την επίθεση που δέχθηκε χθες, από οπλισμένο με σιδηρολοστό άτομο.(κλικ)
Πολύ σωστά λέει ότι "ουδείς κάτω των 45 περίπου καταλαβαίνει για τι πράγματα μιλάμε". Εκείνο το οποίο καταλαβαίνουμε σήμερα είναι μία πολιτεία ανοχύρωτη στις συμπληγάδες του παρακράτους των κουκουλοφόρων του Αλαβάνου, των "ταλιμπάν" του "πολυπολιτισμικά ορθού". Το παρακράτος του τότε, που περιέγραψε απαράμιλλα ο Ανδρέας Λεντάκης και το παρουσίασε με άφθαστη γλαφυρότητα ο Σκαμπαρώνης στο "Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου"(κλικ) ξαναγεννήθηκε, βαφτίστηκε στην
κολυμβήθρα του ΣΙ(λο)Αμ και με καινούργια ονόματα, Antifa, Αντιρατσιστικές Οργανώσεις και Συσπειρώσεις, για να αποτελέσει το σύγχρονο Gladio, την σημερινή "Κόκκινη Προβιά" που θέλει σώνει και καλά να επιβάλει στους Έλληνες τα Diktat της Νέας Τάξης.Τα αποβράσματα του τότε κλωνοποιήθηκαν όπως οι προβατίνες Ντόλη στα καθίκια του "αντιεξουσιαστικού" χώρου του σήμερα που πάνω τους στηρίζεται ένας ολόκληρος μηχανισμός υποταγής των Ελλήνων. Οι εγκάθετοι του σημερινού παρακράτος καίνε βιβλιοπωλεία, προκαλούν τρομακτικούς βανδαλισμούς σε σχολεία και Πανεπιστήμια, καίνε εκκλησίες, την Ελληνική Σημαία, οργανωμένα και κατευθυνόμενα με την σιγουριά της ΚΑΡΦΊΤΣΑΣ του τότε, ότι τίποτα δεν θα πάθουν.
Μέρα μεσημέρι σε κεντρικά σημεία της Αθήνας, μέσα σε πολύ κεντρικούς και γεμάτους κόσμο δρόμους γίνονται σημεία και τέρατα και δεν συλλαμβάνεται κανένας, δεν εντοπίζεται τίποτα. Πήγαινε κύριε Παπαχελά να διαβάσεις καμιά εφημερίδα της εποχής του πρώτου Καραμανλικού Impero. Έπεφτε καμιά προκήρυξη η έβγαινε καμιά αφίσα που διασάλευε την αρμονία "Καραμανλής ή τανκς" και σε λίγες ημέρες τους είχαν μπουζουριάσει και τσιφ στον εισαγγελέα.
Ο κύριος Παπαχελάς έβγαλε και συμπέρασμα "παρακράτος δεν υπάρχει". Είναι αφελής ή πλανάται. Η αφέλεια και η πλάνη είναι ανθρώπινες ατέλειες του νού. Η εσκεμμένη αφέλεια και η εσκεμμένη πλάνη, αν δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι εδώ κάτι βρωμάει και ζέχνει κάτι παίζεται, είναι ύποπτες και φανερώνουν ιδιοτέλεια συμφέροντος.
Το παρακράτος του σήμερα χρησιμοποιώντας τις ίδιες κλασσικές συνταγές, που στοίχησαν την ζωή στον Λαμπράκη και θανάτωσαν την δημοκρατία την δεκαετία του 60, προσπαθεί να επιβάλει τις πολιτικές λύσεις που θέλουν τα υπερεθνικά κέντρα εξουσίας.
Όλο αυτό το παρακράτος ο Παπαχελάς προσπαθεί να το παρουσιάσει ουδέτερα και ανώδυνα σαν μια Ντίσνεϋλαντ ανομίας και αναρχίας, ένα αναγκαίο κακό που πήρε ασυλία με τον μπαμπούλα της κακιάς δεξιάς. Δεν έχει τον Θεό του το άτομο. Συγγνώμη δεν θέλω να τον προσβάλω με το θρησκόληπτο καλαμπούρι μου. Γιατί πράγματι δεν έχει τον Θεό του ή τον οποιοδήποτε Θεό η Μαμμωνά. Λίγο ακόμη και θα μας πει ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι παρά τα συμπτώματα μιας "
παιδικής αρρώστιας" κάτι σαν ιλαρά ή κοκκύτης πού την κόλλησαν τα παιδία κάνοντας κακές παρέες ή ακούγοντας το "στην ταράτσα χτυπάνε τον Αντρέα". Η αντοχή μας έχει τα όρια της.Δεν θα μπούμε στην κρανιακή κάψα του συντρόφου Ευθυμίου για να βρούμε τους "κούφιους δαίμονες" που προκάλεσαν τα σχόλια του Παπαχελά και που τον προτρέπουν για περισσότερη "πολιτική ωριμότητα". Είναι ατυχής η προσπάθεια του να μας μεταφέρει πενήντα χρόνια πίσω για να κρύψει το παρακράτος που νέμεται κυριολεκτικά την χώρα σήμερα. Δυστυχώς για αυτόν και τα λοιπά εγκάθετα φερέφωνα των πλανητικών νταβατζήδων οι Έλληνες βλέπουν, ακούν και διαβάζουν.
Βλέπουν την αλητεία της παραμορφωμένης πολιτικής ιντριγκας, την κουστωδία των φαντασμάτων της πολυπολιτισμικότητας προάγγελων άλλων κακών που έρχονται και διαισθάνονται ότι η ΚΑΡΦΊΤΣΑ είναι εδώ. Είδαν τις καταστροφές του σχολικού συγκροτήματος Παγκρατίου και
συγκλονίστηκαν. Όταν άκουσαν τις δηλώσεις του γραφείου τύπου του "συνασπισμού" που ταύτιζε τις καταστροφές των βανδάλων με την κυβερνητική πολιτική στηνεκπαίδευση τότε κατάλαβαν ότι οι Γκοτζαμάνηδες είναι ανάμεσα μας.Οι αφιονισμένοι τραμπούκοι που διακόπτουν βίαια τις διαδικασίες εκλογής πρυτάνεων, καταλαμβάνουν εργαστήρια γιατί βρίσκουν τα θέματα δύσκολα, προπηλακίζουν χυδαιότατα καθηγητές κινούνται στην χώρα με ασυδοσία και ατιμωρησία, ακριβώς όπως οι τραμπούκοι του παρακράτους του τότε που μας θύμισε ο Παπαχελάς.
Όπως οι τραμπούκοι του τότε είχαν την υποστήριξη σκοτεινών κύκλων χρηματοδοτούμενων από μυστικά κονδύλια και κάναν τον τσάμπα κόκκορα με τα λεφτά της CIA. Οι τραμπούκοι του σημερινού παρακράτους έχουν την υποστήριξη των ανωτάτων κομματικών ηγεσιών της Αριστεράς ή τουλάχιστον την ανοχή τους. Θα πρέπει, ρε Αλέξη, να διαβάσεις τον Αναγνωστόπουλο στην Αυγή(κλικ) για να καταλάβεις τι λέμε. Εκτός και αν από τότε που έπαψες να είσαι ο ανταποκριτής της στην Νέα Υόρκη, τι ωραίο κτίσιμο προφίλ, έπαψες να την διαβάζεις. Ακόμη και πανεπιστημιακοί παγκοσμίως άγνωστοι(κλικ) για το επιστημονικό τους έργο αντί τουλάχιστον να σιγούν αιδημόνως δεν ντρέπονται και υπερασπίζονται άμεσα την βία του παρακράτους " Στο επίπεδο της κινηματικής αριστεράς τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εκεί οι ενέργειες πρέπει να έχουν την πρωτόγονη, βίαιη υποχρεωτικά έκφραση και είναι ηλίθιοι αυτοί που λένε να καταδικάσουμε τη βία. Δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή αν δεν υπάρξει βία, ως μαμή της ιστορίας, που είναι η περίφημη έκφραση του Μαρξ"
Οι κάποιοι μάγκες δεν πέτυχαν πλήρη ασυλία με τον μπαμπούλα της κακής αστυνομίας, του κακ
ού κράτους της Δεξιάς. Έχουν ασυλία γιατί κάποιος τους την παρέχει. Οι πολιτικές κακουργίες του σημερινού παρακράτους της αριστεράς έχουν πολιτική κάλυψη την ίδια πολιτική κάλυψη που είχαν οι παρακρατικοί του 60.Αναρωτιέται ο Αλέξης "Μα, Ποιο Παρακράτος;" Μα, αυτό που βιώνουμε καθημερινά.
Το παρακράτος που δρα ανενόχλητα να καίει. να καταστρέφει, να λεηλατεί και ένα χέρι αόρατο να κρατά τις αστυνομικές δυνάμεις σε ακινησία, σε απόσταση αναπνοής από τους κουκουλοφόρους εμπρηστές, τους κουκουλοφόρους βανδάλους.
Το παρακράτος που τρομοκρατεί τους Έλληνες που αρνούνται να καταπιούν τις κοσμοπολίτικες και πολυπολιτισμικές αρλούμπες και επιμένουν, παρ' όλα τα ελαττώματα τους, να εμμένουν στις εθνικές και αγωνιστικές παραδόσεις τους, όπως έχουν μεταφερθεί από την μία γενιά στην άλλη στην ιστορική τους πορεία πολλών δεκάδων αιώνων.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή