Πώς.. "γίνεται".. η Ιστορία....

Ομιλία καθηγητού Κουμελη

Στις 16 Ιανουαριου 2012 ημέραν Δευτέρα και ώρα 19.00 το σώμα Ομότιμων καθηγητών του πανεπιστήμιου Αθηνών οργάνωσε ομιλία με θέμα <<το 1453 του Εικοστου Αιωνος ενενηκοντα ετη απο της Μικρασιατικης καταστροφης>. με ομιλητή τον καθηγητή Φυσικής Χρήστον Κουμέλην .Η ομιλία έγινε στο κεντρικό κτήριον επί της οδού Πανεπιστημίου 30 με προγραμματισμένη διάρκεια ομιλίας 90 λεπτά

Ο κύριος Κουμελης καταγόμενος από το χωριό Μουσταφουλι της Αιτωλοακαρνανιας είδε 17 άτομα του χωριού του να δολοφονούνται από τις σφαίρες βενιζελικών χωροφυλάκων και άρχισε να ψάχνει σε βάθος την ιστορία για να απαντήσει στο γιατί δολοφονήθηκαν;;

Εκπαιδευμένος στην έρευνα επί της φυσικής έψαξε σε βάθος την ιστορία μέσα από απόρρητα τότε, αλλά σήμερα φανερά έγγραφα ξενα αρχεία, ελληνικά αποσπάσματα εφημερίδων ένθεν και εκείθεν και κατέληξε να δωσει μια απάντηση τόσον στα αίτια του εθνικού διχασμού τα έτη 1916-1920 όσον και της Μικρασιατικής καταστροφής

Τα πορίσματα του θέλησε να τα παραθέσει στο πολυπληθές ακροατήριον που συγκεντρώθηκε να τον παρακολουθήσει, όπου πράγματι υπήρξε το αδιαχώρητο

Διένειμε μάλιστα την ομιλία του σε βιβλιαράκι
Άρχισε η εκδήλωση και ο ομότιμος καθηγητης κ Μποζώνης πρόεδρος των ομότιμων καθηγητών του πανεπιστήμιου έκανε την παρουσίαση του ομιλητή που κρατησε 25 λεπτα!!!

Ο ομιλητής άρχισε την ομιλία παραθέτοντας επίσημα έγγραφα για τον ρόλο πολλών και ειδικά του Βενιζέλου αφήνοντας άφωνο το κοινό. Τότε έγινε το ωραίο και καταπληκτκό. Κατα τις 8.20 ξαφνικά ο Μποζώνης ανακοίνωσε οτι πρέπει να σταματήσει η ομιλία για να παραδοθεί η αιθουσα!!! Που;

Σε διαμαρτυρία του κοινού ότι ο κύριος Κουμελης πρέπει να συνεχίσει την ομιλια ο κυριος αυτός,που προφανώς είχε δυσαρεστηθεί από αυτά που άκουγε που του χαλουσαν την εικονα του εθναρχου...επεμενε!!!
Ακολούθησε εκνευρισμός φασαρία. Ο κύριος Κουμελης επί τέλους πήρε τον λόγο για να κηρύξει την ομιλία του περατωθεισα!!! Ετσι αντιλαμβάνονται κάποιοι ...πνευματικοί ταγοί την Ελευθερία γνώμης στα πανεπιστήμια.....

Κάπως έτσι το παρελθόν γίνεται ιστορία. Με τσαμπουκά και νταϊλίκι μεταμορφώνουν την ιστορική συνείδηση, την ξαπλώνουν στην προκρούστεια κλίνη των σκοπιμοτήτων. Την ιστορία από συνάντηση των συλλογικών εμπειριών με τις προσδοκίες των λαών την έχουν παραδόσει στα νύχια του μονόλογου. Αν κάποιος σκεφτεί διαφορετικά θα φροντίσουν οι διάφοροι δήθεν “έγκριτοι πανεπιστημιακοί” να τον επαναφέρουν στον ορθό δρόμο της σιωπής. Θα συκοφαντήσουν, βυσσοδομήσουν: κηπουροί, βοσκοί, νοικοκυρές, και τέλος θα επιστρατεύσουν τους κουκουλοφόρους που με “συγκεκριμένα ποσά βίας” θα φροντίσουν ώστε η ιστορική έρευνα να προσανατολιστεί στις ανάγκες της Νέας Τάξης. Η καθηγήτρια Τζανη την μία ήμερα κριτίκαρε την Ρεπούση και το έκτρωμα του συνωστισμού, την επομένη οι κουκουλοφόροι την κυνηγούσαν σαν αγρίμι μέσα στις αίθουσες του πανεπιστημίου Τυχαίο; Δεν νομίζω. Ευτυχώς το διαδίκτυο εισήγαγε αντισώματα και καταλύτες δίνοντας στον καθένα μέσα για να κρίνει, να εκφραστεί και να αντιδράσει στην επέλαση των επιδοτούμενων ιστορικών.
Η ιστορία είναι μία συνεχής διαδικασία αλληλεπίδρασης, ανάμεσα στον ιστορικό και τα γεγονότα του, ένας ατέλειωτος διάλογος ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν. αλλά και διάλογος μεταξύ ιστορικών. Στην Ελλάδα του σήμερα διάλογος δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι ένας μονόλογος. Μαζεύονται μερικοί τους απονέμεται ο τίτλος του “έγκριτου” και συζητάνε. Η συζήτηση εξ αρχής απομακρύνεται από το επίπεδο της αντικειμενικότητας, τα επιχειρήματα δεν λαμβάνονται υπόψη κατά την αξία τους, αλλά κατά το πόσο ταιριάζουν στο σύστημα, και, αν δεν ταιριάζουν, πώς μπορούν να γίνουν έτσι ώστε να ταιριάσουν. Το παρακολουθήσαμε στις συζητήσεις που ακολουθούσαν την προβολή απο το ΣΚΑΙ του 1821. Προσεκτικά επιλεγμένο πάνελ φρόντιζε ωστε τα γεγονότα να ταιριάζουν στα προαποφασισμένα παραδείγματα.

Μέχρις ότου στην Ελλάδα υπάρξει η δυνατότητα πραγματικού διαλόγου χωρίς αγκυλώσεις και επιστημοσύνη της πλάκας, και οι γνώμες των διάφορων ιστορικών που ερμηνεύουν τα γεγονότα με νέους σκοπούς μπούνε στο καμίνι του διαλόγου με τους “άλλους”, τα πτυχία των διαφόρων κυρίων και κυριών νεο-ιστορικών αξίζουν όσο και οι αφίσες των Εξαρχείων.