Η CIA είναι περισσότερο γνωστή για την ανατροπή κυβερνήσεων, Μοσαντέχ στο Ιράν 1953 http://www.nytimes.com/library/world/mideast/041600iran-cia-index.html , Αμπενζ στη Γουατεμάλα το 1954 http://www.fff.org/comment/com0502f.asp, Την επιχείρηση Gladio http://www.isn.ethz.ch/php/collections/coll_gladio.htm Υπέστη την καταστροφική νίλα του κόλπου των Χείρων http://www.parascope.com/articles/1296/bayofpigs.htm, Εκτέλεσε το περιβόητο σχέδιο Φοίνιξ στο Βιετνάμ http://www.serendipity.li/cia/operation_phoenix.htm.

Κατασκοπεύει χιλιάδες ανθρώπους ανά τον κόσμο. Επηρεάζει δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Συνωμότησε για την δολοφονία πολιτικών ηγετών Αλλιέντε http://archives.cnn.com/2000/WORLD/americas/09/19/us.cia.chile.ap/. ,

Λουμούμπα http://www.africawithin.com/lumumba/murder_of_lumumba.htm Αρνείται τα πάντα και ανεβάζει σε ύψη δυσθεώρητα την τέχνη της ψευτιάς και της απάτης.

Είναι λιγότερο γνωστό ότι η CIA καθ’ όλη την διάρκεια του ψυχρού πολέμου κατόρθωσε, ταίζοντας και επιδοτώντας ανάλογα, να επιστράτευση τους διανοούμενους της μαρξιστικής αριστεράς σε ένα αγώνα για την καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων με τελικό στόχο να τους αποσπάσει από την επιρροή του Κρεμλίνου και να τους φέρει κάτω από την κυριαρχία του αμερικανικού αιώνα.

Μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου και το ξεκίνημα της αντιπαράθεσης ανατολής δύσης το ψυχρό πολεμικό ιερατείο ανησυχεί, ότι αυτοί οι οποίοι διαμορφώνουν τη κοινή γνώμη, την επηρεάζουν και της δίνουν κατεύθυνση θα ήταν η εμπροσθοφυλακή ενός λαϊκού κινήματος που θα έφερνε τα πάνω κάτω και θα παρέδιδε την ρημαγμένη Ευρώπη στον Στάλιν Αναρωτιόντουσαν όπως παλαιότερα ο Λένιν. «Τι Να Κάνουμε;»

Το τι πραγματικά έγινε ήτανε μια γιγαντιαία προσπάθεια να χειραγωγηθεί η συνείδηση μιας ολόκληρης γενιάς και να μπει στο καλούπι της Δύσης. Στόχος του μυστικού πολέμου ενάντια στο κομουνισμό, ήταν να δέσει στο άρμα του Αμερικανισμού την δυτική διανόηση. Αποστόλητης CIA ήταν η ιδεολογική και πολιτική «ανάσχεση» του σοβιετικού ολοκληρωτικού κομμουνισμού, Αποστολή η οποία στόχευε, τα ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα, τα σοσιαλιστικά κόμματα, τα προοδευτικά κοινωνικά κινήματα, τα εθνικό απελευθερωτικά κινήματα στις αποικίες . Ήταν μία αποστολή που η CIA πήρε πολύ στα σοβαρά. Οπλισμένη με εκατομμύρια δολάρια, τόσα πολλά που δεν ήξερε που να πρώτο δώσει, προχώρησε στη επίτευξη του σκοπού.

Τεράστια, για την εποχή τους κονδύλια σχημάτισαν μία τεχνητή λίμνη, μια θάλασσα που ο καθένας ήθελε να τσαλαβουτήσει, ένα τεράστιο λιβάδι που όλοι θέλανε να το βοσκήσουν. Κύριος στόχος αυτού του πακτωλού χρημάτων ήταν η δημιουργία ενός πολιτιστικού Gladio. Αυτή ηοικονομική απλοχεριά λάδωσε τα γρανάζιαενός υπερβολικού κυκλώματος διεθνών διασκέψεων, εκδόσεων, εφημερίδων, περιοδικών, εκθέσεων, μουσικών φεστιβάλ και κανένας από τους φιλελεύθερουςδιανοητές δεν αναρωτήθηκε ποιος πλήρωνε πραγματικά το λογαριασμό. Καμία ερώτηση δεν υποβλήθηκε για το εάν η μυστική χρηματοδότηση από τα χέρια τηςCIA υπονόμευσε την ίδια την φύση της ελεύθερης σκέψης. Στο ψυχρό πολεμικό κουκλοθέατρο δεν υπήρχε θέση για αμφισβητίες.

Μόλις ελήφθη η απόφαση του πολιτιστικού πολέμου τέθηκε το ερώτημα: ποιοι θα επανδρώσουν το πολιτιστικό Gladio; Ποιοί θα επωμισθούν την αποστολή να κερδίσουν τις καρδιές και το μυαλό των λαών του κόσμου υπέρ της Αμερικής και ενάντια της Σοβιετικής Ένωσης; Οι άνθρωποι της CIA κατάλαβαν ότι οι μόνοι εφοδιασμένοι με τις απαραίτητες γνώσεις και το αναγκαίο πάθος για την σταυροφορία κατά της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν άλλοι από τους πρώην κομμουνιστές. Την μόνη ιδεολογική έκφραση αντίστασης στα σχέδια του Κρεμλίνου εκπροσωπούσε η μαρξιστική αλλά «προοδευτική» (αποκομμένη από την σοβιετική καθοδήγηση) άλλη Αριστερά. Για τους ανθρώπους τηςCIA η προώθηση της αριστεράς αυτής είχε σαν απώτερο σκοπό να αποτελέσει το θεμέλιο πάνω στο οποίο θα κτιζόταν το οικοδόμημα του πολιτιστικού ψυχρού πολέμου.

Δυστυχισμένοι Κοριολανοί , μαρξιστές, τροτσκιστές και όλοι αυτοί που κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου αποτελούσαν τους μπροστάρηδες του αριστερού κινήματος, ορφανά της «ροζ επανάστασης», ταλαιπωρημένα αουτσάιντερ της πάλης των τάξεων που ξαφνικά έμειναν άνεργοι στο κρύο, αιωρούμενοι στο κενό κάθε νοήματος της ύπαρξης και της ζωής, ψάχνανε με απελπισία να βρουν την χαμένη αρρενωπή συντροφικότητα τους και ένα καινούργιο αφεντικό και προστάτη. Καιρός ήτανε να μεταγραφούν. Οι ανάγκες της ζωής καθορίζουν τις διεργασίες της συνείδησης. Δήλωσαν απογοητευμένοι από τον κομμουνισμό. Οι πρώην αγκιτάτορες και προπαγανδιστές των Σοβιετικών, τα πρώην παραπαίδια του Willi Munzenberg και της Γ’ Διεθνούς δήλωσαν μετάνοια, ανακυκλώθηκαν, απολυμάνθηκαν από το μικρόβιο του κομουνισμού. Με νονό την CIA βαφτίσθηκαν στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ και με γενιτσαρικό φανατισμό άρχισαν της συνεργασία με τα καινούργια αφεντικά για να υπομονεύουν την Σοβιετική μηχανή την οποία στο παρελθόν είχαν τόσο καλά λαδώσει. The God That Failed -- by David Engerman (Foreword), Richard Crossman

Οι σχηματοποιημένοι πρώην σταλινικοί λειτούργησαν συσπειρωτικά ώστε να βρει στέγη ένας ευρύτερος ιδεολογικός κόσμος του οποίου η εμβέλεια θα ήτανε περιορισμένη ή ανύπαρκτη στην κυριαρχούμενη από τα κομουνιστικά κόμματα Ευρώπη. Η ιδεοπολιτική φυσιογνωμία αυτού του συνονθυλεύματος εκτεινότανε από την άκρα «αριστερά» μέχρι την άκρα «δεξιά». Με την βοήθεια και αρωγή της CIA απέκτησε σάρκα και οστά. Με την ονομασία Congress of Cultural Freedomέμελλε να κυριαρχήσει καθοδηγήσει και ποδηγετήσει την κάθε, μορφωτική, πολιτισμική δραστηριότητα και έκφραση της Ευρώπης

Who Paid the Piper? : CIA and the Cultural Cold War by Frances Stonor Saunders

http://bss.sfsu.edu/fischer/IR%20360/Readings/Congress%20Cultural%20Freedom.htm

Ποτέ δεν ασκήθηκε κριτική στην πολιτική των Δυτικών ανά τον κόσμο. Η Σοβιετική Ένωση κατηγορείτο για αποικιοκρατία την ίδια στιγμή που οι γνήσιοι αποικιοκράτες με πρωτοφανή θηριωδία πνίγανε στο αίμα τα απελευθερωτικά κινήματα της Κένυας, Κύπρου, Μαλαισίας. Οι κρεμάλες στην Κύπρο, η βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκεντρώσεως στην Κένυα δεν απασχόλησαν ποτέ τους ρέκτες της «ελευθερίας». Ενώ η Αμερική, η χώρα των αφεντικών σπαρασσότανε από τον αγώνα των μαύρων για ανθρώπινα δικαιώματα στις σελίδες των οργάνων του Congress of Cultural Freedom, ούτε μια λέξη για τα λιντσαρίσματα, τις δολοφονίες αγωνιστών η το κάψιμο εκκλησιών.

Ενώ το Congress of Cultural Freedom κατηγορούσε συνεχώς τους σοσιαλιστές για τον κρατικό έλεγχο των τεχνών στη Σοβιετική Ένωση το κεφάλαιο και το κράτος (η CIA και οι επιχειρησιακοί σύμμαχοί της ) στη Δύση συνέργησαν για να διαχειριστούν τον «ελεύθερο» πολιτισμό. Δεν γινότανε τίποτα, δε γραφότανε τίποτα, δεν κουνιότανε τίποτα στη ψυχροπολεμική Ευρώπη χωρίς να έχει πρώτα εγκριθεί από αυτούς που κρατούσανε το μετρητό. Η CIA είχε ανακηρυχθεί σε παγκόσμιο υπουργείο πολισμού. http://www.monthlyreview.org/1199petr.htm

Η επιχείρηση αυτή βάζει πολλά ερωτηματικά Κατά πόσον η επιλεκτική επιχορήγηση διαστρέβλωσε τις διαδικασίες που παράγουν ιδέες; Οι άνθρωποι που επιλέγηκαν για να προωθηθούν στα φώτα της δημοσιότητας άξιζαν πραγματικά; Επιλέγηκαν για την πρωτοτυπία των ιδεών τους; Την δύναμη της δημιουργίας ή απλά και μόνο επειδή είχαν την ικανότητα να χορεύουν στον ρυθμό της CIA. .

Το Congress of Cultural Freedom ήταν απλά μια μετωπική οργάνωση ένα συνονθύλευμα ατόμων μαριονέτες που τα νήματα κινούσε η CIA η οποία μπορεί να οργάνωσε και χρηματοδότησε αλλά ο κοινός τόπος και η κοινή ρίζα των ανθρώπων που μπήκαν στη υπηρεσία της υπήρχε ήδη. Η CIA απλά έδωσε το κίνητρο να ομογενοποιηθεί αυτό το ετερόκλητο συνονθύλευμα να απόκτηση στόχο και σκοπό ύπαρξης. Μερικά από τα «μεγαλύτερα» ονόματα στη φιλοσοφία, την πολιτική, κοινωνιολογία και την τέχνη κέρδισαν δημόσια αναγνώριση πριμοδοτούμενη από την CIA Οι διασκέψεις τα συνέδρια και τα επιστημονικά περιοδικά καθιέρωσαν τα πρότυπα συμπεριφοράς βασισμένα σε καθαρά πολιτικές παραμέτρους. Όχι αξία, ούτε ικανότητα αλλά υποταγή και υποτέλεια στην καθορισμένη από την Ουάσινγκτον πολιτική γραμμή ήταν οι προϋποθέσεις για μελλοντικές θέσεις σε ιδρύματα, μουσεία και πανεπιστημιακές έδρες.

Όταν η «σύγκρουση των πολιτισμών» κατά Χάντιγκτον και η παγκοσμιοποίηση αντικατέστησαν την ψυχροπολεμική ρητορική, στα πανεπιστήμια στις εφημερίδες, στα ΜΜΕ, στα αποθετήρια σκέψης, στις ομάδες αυθεντίας και σε οτιδήποτε διαμορφώνει την κοινή γνώμη οι άξιες του ψυχρού πολέμου, που επέβαλε η CIA δια μέσου του Congress of Cultural Freedom, είναι ορατές και κυρίαρχες:

Το Ιδεολογικοπολιτικό συνονθύλευμα του Congress of Cultural Freedom που ροκάνισε το προοδευτικό κίνημα της Ευρώπης, κλωνοποιήθηκε όπως η προβατίνα Ντόλη δημιουργώντας επιγόνους ομοτροπίας σε ιστορικές συνθήκες εντελώς διαφορετικές. Το σημερινό πολιτιστικόGladiohttp://globalresearch.ca/articles/MOW502A.html , αυτό το εκφυλισμένο σύμφυρμα παρατάχθηκε με τον αγγλοαμερικανικό άξονα στην αιματηρή εθνο κάθαρση δεκάδων χιλιάδων Σέρβων και τη δολοφονία αθώων πολιτών από την ΝατοϊκήLuftwaffe.

Έχει βαλθεί να υποστηρίζει με πάθος και φανατισμό κάθε αυθαιρεσία του αγγλοαμερικανικού άξονα, κάθε παράβαση του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, κάθε βιασμό της εννοίας Διεθνούς Δικαίου, κάθε νομιμοποίηση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καθολική και παντοτινή καταστολή της ανεξαρτησίας των λαών. Οι επίγονοι του Congress of Cultural Freedom έχουν μάθει να διασώζονται όχι με επίπλαστες δικαιολογίες άλλα με θωρακισμένες ψυχολογικές βεβαιότητες. Δεν ανησυχούν γιατί οι αξίες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ηθική αλληλεγγύη προς τα θύματα καταπίεσης και μαζικού εξανδραποδισμού δεν είναι ανάγκη να επιβληθούν ή να αναχαιτίσουν την γενοκτονία των Ιρακινών, των Αφγανών, τον εκπατρισμό των Παλαιστινίων η την εθνοκάθαρση στην Βόρεια Κύπρο. Οι εγχώριοι κλώνοι,. ερωμένοι του Χάντιγκτον σε όλες τις ιδεολογικοπολιτικές τους εκδοχές και συγκυρίες με τρομακτικές ανασφάλειες, επιθετικές φοβίες που γεννάει η ανορθόλογη φυγή στο μηδενισμό, τον πανικό που κρύβεται μέσα σε κάθε μαινόμενο ιδεολόγο ανοίγουν την κερκόπορτα από όπου περνάει η ξενοκρατία, η ξένη εξάρτηση και ο αυταρχισμός . Πάγια χαρακτηριστικά των ιδεολογικοπολιτικών εκλογικεύσεων της ντόπιας συντεχνίας του νεου Gladio, των κλωνοποιημένων νεροκουβαλητών της Νέας Τάξης είναι η προσπάθεια απώθησης στο κοινωνικό περιθώριο κάθε προσπάθειας υπεράσπισης παραδοσιακών ιδιαιτεροτήτων, η αμφισβήτηση της φιλοπατρίας, τα αναμάσημα μαρξιστικών καταλοίπων περί διεθνισμού, η καλλιέργεια αμπελοφιλοσοφημάτων περί κοσμοπολιτισμού και παγκοσμιοποίησης που εμφανίζουν τις πατρίδες ως περιττές και η καλλιέργεια της θέσης ότι η υποταγή στην θέληση του ισχυρότερου αποτελεί, δήθεν, αναγκαιότητα στην οποία οι αδύναμοι θα πρέπει, δήθεν, να υποτάσσονται μονίμως και αδιαμαρτύρητα. Οι θέσεις τους κινούνται σε διανοητικό επίπεδο παιδαριώδους κραυγαλέου ανορθολογισμού με πολύ λογισμό, λίγη διαίσθηση, αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση. Η παρακολούθηση των διανοητικών τους ακροβατισμών γεννάει πανικό, ναυτία και εμετό.