Ευρωλιγούρι Εγκώμιον

Μία φορά και έναν καιρό, στα πολύ παλιά χρόνια ρήτορες, φιλόσοφοι, δημόσιοι διανοούμενοι και διάφοροι που ανήκαν στην συνομοταξία του σκεπτόμενου ανθρώπου, για να επιδείξουν το μέτρο της διανοητικής τους δεινότητας διάλεγαν ένα ασήμαντο, ανάξιο, αμελητέο θέμα και με γλαφυρότητα το στόλιζαν και το ανειδίκνυαν σε κάτι σημαντικό. Έτσι έχουμε το Εγκώμιο της Μύγας του Λουκιανού, το Εγκώμιο της Μωρίας του Εράσμου και εγκώμια πολλών άλλων χαμηλών και ανάξιων με το απόλυτα επίκαιρο “κλανιάς εγκώμιον” του Μερσιέ ντε Κόμπιέν ή επί το βροντοδέστερον Ροντόλφους Γκοκλένοιυς.

Έτσι και εμείς κηπουροί βοσκοί και νοικοκυρές, ζηλεύοντας την δόξα εκείνων, θελήσαμε να βρούμε κάτι ποταπό και τρισάθλιο να παινέσουμε. Δυστυχώς παρά τις προσπάθειες μας, φιλότιμες θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, οι διανοητικές μας ικανότητες αποδείχθηκαν λίγες και ανεπαρκείς. Παρόλο που βρήκαμε αρκετά ποταπά θέματα ακροδεξιά, φασισμός, εθνικισμός, έθνος, πατρίδα, θρησκεία για να τα στολίσουμε και να διεκδικήσουμε την δόξα ενός Εράσμου ή Λουκιανού και να μας ανοίξει η πόρτα της φήμης και τα παράθυρα της TV. Να τα διαβάσουν οι Έλληνες και να μας θαυμάσουν. Τελικά αποδείχθηκε ότι ένας κηπουρός δεν μπορεί να αχθεί σε τέτοια ύψη δεινότητας και να εγκωμιάσει το ποταπό και το άχρηστο και να διεκδικήσει εύσημα ύψηλής διανόησης. Επιστρέψαμε στην πεπατημένη και ασχοληθήκαμε ,για να μη πάει χαμένος ο χρόνος μας, με κάτι δυνατό, σημαντικό, ιστορικό γεμάτο πεπρωμένο τον ευρωλιγούρι και να που βγήκε του “Ευρωλιγούρι Εγκώμιον”.

Ευρωλιγούρι Εγκώμιον

Το πρώτο πράγμα που μας προκαλεί εντύπωση στο ευρωλιγούρι είναι ότι τα ξέρει όλα (συγχωρήστε με, αλλά η λέξη “ξέρει” μου θυμίζει την θεία Όλγα της διαφήμισης του παλιού απορρυπαντικού ΟΜΟ). Έχει μυηθεί σε όλα, ωρύεται για τα πάντα τα Ευρωπαϊκά και αλίμονο στους Έλληνες που διαφωνήσουν, θα μεταβληθούν ξαφνικά σε μάζα ηλιθίων, σε άτομα ψυχοπαθή. Έχει ανακαλύψει την απόλυτη αλήθεια, το απόλυτο, το οριστικό και το ασάλευτο.

Επιμένει ότι το διεθνές περιβάλον (και τα λεφτά του Soros προσθέτουμε εμείς) συντελεί στη μετάλλαξη της εθνικής συλλογικής ταυτότητας των Ελλήνων σε πολυπολιτισμική. Με πάθος και αυταπάρνηση θέλει να εκσυγχρονίσει τους Έλληνες απαλλάσσοντας τους από παραδοσιακές καταβολές και να τους παραδώσει στην Ευρώπη του Καρλομάγνου.

Ο Ευρωλιγούρης δεν σκέφτεται τίποτα. Η Ευρώπη σκέφτεται για αυτόν. Ζει σαν σύγχρονος άνθρωπος τρώει, πεινάει, καπνίζει, δουλεύει, πηδάει και αφήνει τις τηλε εκπομπές και τα τηλε παράθυρα να τηλεκοντρολάρουν την ζωή του. Η ζωή του είναι μία συνεχής έκπτωση αξιών, ιστορικότητας, πίστης στο όνομα του “ανήκομεν στην Δύση”.

Διαβάζει το παρελθόν του όχι με τον κώδικά που μεταδίδεται από την μία γενιά στην άλλη και αρδεύει τα Έθνη για να κατακτήσουν το μέλλον αλλά τον κώδικα που του προσφέρει η Ευρώπη ώστε να γίνουμε Γάλλοι, Γερμανοί ή Άγγλοι.

Ο Ευρωλιγούρης κατόρθωσε να ελευθερώσει την ατομικότητα του και να αναπτύξει πρωτοβουλίες χωρίς να γίνει δουλικός μαθητής της χώρας που τον σπούδασε. Σε αντίθεση με έμας τους άλλους τα ελεύθερα και ευλύγιστα πνεύματα που επιμένουμε σε εθνικές ιδιαιτερότητες χωρίς προκαταλήψεις ή φανατισμούς.

Αγωνίζεται να απαλλαγούμε απο τα ψυχικά σύνδρομα ενοχής, έλλειψης αυτοπεποίθησης, ανασφάλειας και κυρίως έλλειψης αυτοεκτίμησης που κουβαλάμε μέσα μας για 3000 χρόνια και μας ταλανίζουν. Όπως η Ελληνική γλώσσα που στερείται παγκοσμιότητας και είναι μία διάλεκτος ουδόλως πιό σημαντική απο δανέζικα ή ολλανδικά και πρέπει να αντικατασταθεί από τα αγγλικά

Λειτουργεί σαν ψυχαναλυτής για να μας θεραπεύσει απο το βασικό ψυχολογικό πρόβλημα έναντι της Ευρώπης προς δυσμάς και της Τουρκίας προς Ανατολάς με το να επιμένει ότι, όπως εμείς “ανήκομεν στην Δύση” οι Τούρκοι ανήκουν στην Ευρώπη άρα είμαστε όλοι Ευρωπαίοι.

Ο Ευρωλιγούρης με μεγάλη αυταπάρνηση που σκοντάφτει στους τρισκατάρατους Ελληνολάγνους, φορώντας την περούκα του δήθεν προσπαθεί και χτυπιέται να αποδείξει ότι το μέλλον είναι η νεοτερικότητα. Διαγράφει το πονεμένο παρελθόν των αγώνων, του ιδρώτα και του αίματος και μας οδηγεί στο μέλλον απαλλαγμένους από τα βαρίδια ενός τέτοιου παρελθόντος.

Κάπως έτσι τελειώνει το εγκώμιο του Ευρωλιγούρι, Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε χωρίς μία τελευταία παρατήρηση. Η κρίση τους ξεβράκωσε και κάτι πρέπει να κάνουν.

Μα αυτό είναι μία άλλη ιστορία.....