Το αριστερό-Παρακράτος βγήκε παγανιά

Οι κάτοικοι του πολύπαθου Αγιου Παντελεήμονα δέχθηκαν επίθεση (30/9/2012) απο τους Γκοτζάμάνηδες του σήμερα που ακούν στο όνομα αντιεξουCIAστές και σαν να μη συνέβει τίποτα. Οι τυραγνισμένοι Έλληνες του Άγιου Παντελεήμονα έπρεπε να τιμωρηθούν για το αυγό στην Κουρτοβικ. Τα αντίποινα τα ανέλαβαν τα Sturm Ableitung του αντιεξουCIAστικού "χώρου". Δύο Έλληνες πήγαν στο νοσοκομείο και δεν βρέθηκε  κάνενας να πάρει τηλέφωνο:“Έλα Ελένη! έχουμε πρόβλημα”.

Τρομαγμένο το σύστημα καταδυνάστευσης της χώρας από την είσοδο  στην Βουλή και την αποδοχή τους απο την κοινωνία των ελληνόψυχων της Χρυσής Αυγής, των Ελλήνων που αντιστέκονται, κινητοποίησε τους καλοταΪσμένους και ασύδωτους μηχανισμούς του. Μάζεψε από τα καταγώγια και τα καπηλειά  τον κοινωνικό ντελβέ και το λούμπεν του φραπέ απο το Ψυχικό και την Εκάλη που για 38+1 χρόνια καταδυναστεύει την Ελλάδα και τους έδωσε την εντολή “θέλουν να είναι Έλληνες, απάνω τους”. Η χορωδία των  “πονηρών πνευμάτων” της διαπλοκής, των φίλων του χουβαρντά Χριστοφοράκου και των επισκεπτών των ξένων πρεσβειών μουγκάθηκε.  Προσπαθούν να το κάνουν ουδέτερο, όμορφο σαν μία δήθεν συγκρουση ακροδεξιών με αντιεξουCIAστες, αυτούς τους ίδιους που τον Δεκέμβρη 2008 τιμώρησαν τον Καραμανλή τον Μικρό, κάψαν τους ανθρώπους στην Marfin,  ξυλοφόρτωσαν τον Χατζηδάκη.

Θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι για 38+1 χρόνια οι Έλληνες ζούν κάτω από το βαρύ χέρι  της  βίας του αριστερού παρακράτους που την ύμνησε ο Αλαβάνος στην βουλή..

Οι  τραμπούκοι αντιεξουCIAστές στον Άγιο Παντελεήμονα έχουν την υποστήριξη σκοτεινών κύκλων χρηματοδοτούμενων από μυστικά κονδύλια, λεφτά δουλεμπόρων και κάνουν  τον τσάμπα κόκκορα. Οι τραμπούκοι του παρακράτους  έχουν την υποστήριξη των ανωτάτων κομματικών ηγεσιών της Αριστεράς ή τουλάχιστον την ανοχή τους και μιάς  ΝΔ που κοιτάζει αλλού αλλά βγάζει, πολύ γρήγορα, ωραίες εγκυκλίους όταν πρόκειται για Έλληνες πατριώτες.

Οι κάποιοι μάγκες δεν πετυχαίνουν πλήρη ασυλία με τον μπαμππούλα της Χρυσής Αυγής. Έχουν ασυλία γιατί κάποιος τους την παρέχει. Οι πολιτικές κακουργίες του σημερινού παρακράτους έχουν πολιτική κάλυψη.

Προφυλακτικό: "Ελευθερία του Λόγου"

Την "ελευθερία του λόγου" επικαλούνται οι διάφορο δήθεν της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας και οι νεοφιλεύθεροι κολαούζοι της...Αρπάζοντας την ευκαιρία της δίωξης του νεαρού που σατίριζε τον πατέρα Παϊσιο κινητοποιήθηκε ο λόχος μεγαφώνων των προοδευτικών για να μας δείξει πόσο καλοί άνθρωποι είναι.

Όλοι αυτοί ειδικευμένοι επαγγελματικώς στην συκοφαντία και δυσφήμηση κάθε εθνικής ιδιαιτερότητας (ποιος ξέρει από τι υπσυνείδητες παρορμήσεις) και στηρίζοντας εισπρακτικές ελπίδες σε αυτήν μόλις ενοχληθούν  επικαλούνται την "ελευθερία του λόγου". Δύο εκπορνευμένες λέξεις-ασπίδες στο όνομα των οποίων ο πρώτος τυχών άρρωστος ή βλαμμένος ή ασυνείδητος έχει την αξίωση να βρομίζει την χώρα  με τα αποξέσματα των εντέρων του και τις εκσπερματώσεις του συφιλιδικού μυαλού του και να τιμάται ταυτοχρόνως σαν "πνευματικός άνθρωπος". ¨Ολη αυτή η συμμορία έχει πάρει την "ελευθερία του λόγου" και την έχει ράψει στα μέτρα της. Το βασικό της επιχείρημα ότι σε μία δημοκρατία οι πολίτες είναι ελεύθεροι να εκφράζονται όπως τους καθοδηγεί η φαντασία και η αισθητική τους, έστω και αν όσα γράφουν δεν αποδίδουν την πραγματικότητα ή σχολιάζουν κατά τρόπο που ενοχλεί ή προσβάλλει κάποιους.

Οι διάφοροι εν λόγω  υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για την απρόσκοπτη διάδοση του δικού τους αριστερό-προοδευτικού-νεοφιλεύθερου λόγου, χάριν της οποίας δεν διστάζουν να τάσσονται υπέρ της κατάπνιξης κάθε άλλης άποψης που αμφισβητεί τη μονομερώς  επικρατούσα αγιογραφία τους.

Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, που σήμερα πεθαίνει, οι ιδιαίτερα προβεβλημένοι σαν "προοδευτικοί" υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου εννοούσαν την ελευθερία του δικού τους λόγου και κανενός άλλου. Για 38+1 χρόνια μετέτρεψαν την ελευθερία του λόγου σε προφυλακτικό που το ανοίγουν, το φοράνε, το φουσκώνουν και το πετάνε όπως τους βολεύει. Το χρησιμοποιούν οι "προοδευτικοί" αγύρτικα και το γεγονός αυτό άλλοτε του αποκοιμίζει και άλλοτε τους αποθηριώνει.

Όλοι οι ολοκληρωτικοί (του ασιατικού ή του λατινοαμερικανικού τύπου), οι οπισδρομικοί, οι μισαλλόδοξοι, οι κεφαλοκυνηγοί κυκλοφορούν με το προφυλακτικό "ελευθερία του λόγου" στο πορτοφόλι ή στην τσάντα. Καμία ανάγκη συνέπειας αισθάνονται, το προφυλακτικό τους προστατεύει από τα πλέον επικίνδυνα και αντιφατικά. Γιατί  φορώντας το προφυλακτικό τους ανοίγεται ο δρόμος στην μηδαμινότητα τους, βάζει νερό στο αυλάκι τους και παραμερίζει ή εξοντώνει κάθε ένα ή μία που δεν ανήκει στην καλοταϊσμένη κλίκα τους. "Ελευθερία του λόγου" είναι το προφυλακτικό που πλασάρεται με όλα τα χρώματα της ίριδας, κατασκευάζεται από όλων των ειδών τα υλικά, φωσφορίζει την νύχτα, θεωρείται σαν το απαραίτητο αξεσουάρ για κάθε κομματικό ενεργούμενο και χρησιμοποιείται από όλους όσους "σέβονται" ή δεν σέβονται τον εαυτό τους. Το χρησιμοποιούν με δεξιοτεχνία και κυνισμό οι προοδευτικοί κατεργαραίοι όλων των διαμετρημάτων για να αυτοπραστατευθούν, να επιτύχουν  "αλλαγή ελέγχου", να θολώσουν τα νερά γύρω από το υποκείμενο τους και να εξέλθουν αλώβητοι και θριαμβευτες (δηλαδή, "να την βγάλουν καθαρή", όπως θα λέγαμε στην "προοδευτική" διάλεκτο)

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία

Ακούσαμε τον βουλευτή επικρατείας της Χρυσής Αυγής κύριο Παππά να επαναλαμβάνει απο τα έδρανα της Βουλής το σύνθημα αγώνα  των παιδιών του Πολυτεχνείου: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία.  Τα παιδιά τότε με αυθορμητισμό, ανιδιοτέλεια και αυταπάρνηση αγωνίστηκαν για ένα καλίτερο αύριο.

Την  κραυγή αγώνα και ελπίδας, ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την άρπαξαν στα λιμάρικα χέρια τους οι αυτοπροσδιορισμένοι σαν "γενιά του Πολυτεχνείου" και την έκανα ΜΙΖΑ-ΑΡΠΑΧΤΗ-ΛΑΜΟΓΙΑ.

Τα παιδιά εκείνα πάλεψαν για ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Απο τον Ιούλιο 1974 και για 38+1 χρόνια ένας συρφετός από αδίστακτους αριβίστες φορώντας την μάσκα του "αριστερού", του "σοσιαλιστή" του "προοδευτικού διανοούμενου" ακόμη και του "πρωτοπόρου καλλιτέχνη" ακόμη και του "τίμιου δεξιού" έπεσε σαν πεινασμένες ακρίδες πάνω στην χώρα καταβροχθίζοντας τον πλούτο που πρόσφεραν οι διεθνείς συγκυρίες. 38+1 χρόνια μετά τα παιδιά εκείνα που με ενθουσιασμό, αυθορμητισμό αυταπάρνηση, πίστη και ανιδιοτέλεια διεκδικούσαν ένα καλύτερο αύριο είδαν τον αγώνα τους να πέφτει στα νύχια αυτοεξόριστων περιπατητών του Quartier Latin που επέστρεψαν σαν σωτήρες όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και διαφόρων άλλων που από αφού δεν είχαν αφήσει επωμίδα αξεσκόνιστη και πουλί απεριποίητο μετεξελίχθηκαν σε “αντιστασιακούς” πολιτικούς κομισάριους κυνικούς διαχειριστές της εξουσίας, υπηρέτες των συμφερόντων των αφεντικών τους, έτοιμοι να υποθηκεύσουν την χώρα και το μέλλον της, τυφλοί εντολοδόχοι και εκτελεστές των κελευσμάτων της Νέας Τάξης.

Το ΨΩΜΙ για το οποίο πάλεψαν γίνεται όλο και πιο μαύρο και μπορεί σε λίγο να μην υπάρχει. Οι θιασώτες της κοινωνικής ισότητας το έκαναν παντεσπάνι για τους εαυτούς τους. Η λεγόμενη “γενιά του Πολυτεχνείου” μεταλλάχθηκε όπως η προβατίνα Ντόλι  στην παρέα της Μυκόνου που προχώρησε χωρίς ενδοιασμούς στην λεηλασία του δημοσίου χρήματος και των φυσικών θησαυρών της χώρας στο όνομα του λαού.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ προδόθηκε. Τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια αντί για κέντρα μάθησης και γνώσης  πέσαν στα χέρια μικρονοϊκών μειοψηφιών που τα  μετατρέψαν σε κέντρα βαρβαρότητας και εκχυδαϊσμού. Καταστρέφουν γραφεία καθηγητών, προπηλακίζουν οποιονδήποτε υψώσει φωνή διαμαρτυρίας έχοντας τις πλάτες γερά καλυμμένες από πολιτικές ηγεσίες που έχουν εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών τους σε κάποιο ιδιωτικό σχολείο και μετά σε κάποιο Πανεπιστήμιο στην Εσπερία.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έχει πάει περίπατο. Από κοινό αγαθό έχει γίνει κοινή του πεζοδρομίου που μπορεί να την αγοράσει ο κάθε αγύρτης του σύγχρονου παρακράτους. Το παρακράτος Antifa, αντιεξουCIAστές και “λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις” βρίσκεται εδώ για να ρίχνει "συγκεκριμένα ποσά βίας" σε όσους αρνούνται την υποταγή. Τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) με καταπληκτική ομοιομορφία, ομοιομορφία που θα ζήλευε και η χούντα, βυσσοδομούν, χλευάζουν ασύστολα όποιον τολμήσει να μιλήσει για πατρίδα, Θράκη, Ιμια, Κύπρο,  Θρησκεία, Έθνος, καλλιεργώντας την πλέον βάναυση μισαλλοδοξία και μίσος εναντίον κάθε πατριωτικής θέσης.

Οι χρυσαυγίτες κάνουν σημαία αγώνα το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία. Το κάνουν σημαία αγώνα γιατι προέρχονται απο τον λαό, είναι ο λαός και για τον λαό αγωνίζονται. Οι χρυσαυγίτες ξέρουν τον λαό τις αγωνίες του, το δράμα του γιατί είναι παιδιά του. Ποιοι  ξέρουν καλίτερα τον λαό, οι γυιοί και οι κόρες του μπαμπά και της μαμάς των βορείων προαστείων; Ποιοί ξέρουν καλίτερα τον λαό, οι αρσακειάδες και τα κολεγιόπαιδα; Ποιοί αφουγκράζονται τις αγωνίες του λαού οι κηφήνες της Αριστεράς ή οι κρατικοδίαιτοι εργατοπατέρες; Η απαντηση είναι μία και μόνο μία. Η Χρυσή Αυγή ξέρει τον λαό, αφουγκράζεται τον λαό, αγωνίζεται για τον λαό. Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία ας γίνει το σύνθημα που θα μας απαλλάξει απο την παρακμή και την λαμογιά της “ηρωες Πολυτεχνείου ΑΕ”.

Η Ελευθερία του Λογου και μία ύποπτη δίωξη...

Η δίωξη του νεαρού για τα σχόλια που έβαλε στο Facebook σατιρίζοντας τον Πατέρα Παϊσιο με βάση τον νόμο περί βλασφημίας είναι γεμάτη από τόσες συμπτώσεις που την κάνουν ύποπτη και πονηρή. Πριν από την δίωξη του νεαρού κάποιο νούμερο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είχε ζητήσει με επερώτηση την κατάργηση του νόμου που τιμωρεί την βλασφημία των θείων. Τυχαίο; Δεν νομίζω! Οι διάφοροι προοδευτικοί καραγκιόζηδες δεν τολμούν να ζητήσουν από την Βουλή να ψηφίσει κατάργηση του νόμου γιατί έτσι θα πήγαινε περίπατο τον πρόσωπο του καλού πολίτη που απεγνωσμένα προσπαθούν τα παιδία της Madison Avenue  να τους καλλιεργήσουν. Καμαρώσαμε τους Συριζανθρώπους πως κάθισαν μέσα στην Βουλή κατά τους δύο τελευταίους  Αγιασμούς, όταν πριν (2009)  από την μία πόρτα έμπαινε ο Αρχιεπίσκοπος και από την άλλη συριζάνθρωποι και κκουέδες φεύγαν χέρι-χέρι. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν οι μολότοφ κσι οι κουκούλες μπήκαν στα μπαούλου. Αλλά δεν μπορούν να απαλλαγούν από τις εμμονές και τις ψυχώσεις τους κατά την Ελλάδας. Η δίωξη του νεαρού δίνει στην συμπλεγματική αριστερά την ευκαιρία  να απαλλαγεί από τον νόμο μέσα από την νομολογία και έτσι αποφεύγει την κακοτοπιά μιας ψηφοφορίας στην Βουλή που θα μας έδειχνε για μία ακόμη φορά πόσο μισαλλόδοξο είναι αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών που ακούει στο όνομα η Αριστερά.

¨Οσον άφορα την "ελευθερία του λόγου" που την μηρυκάζουν οι διάφορες έμπουσες και οι σεσημασμένοι της δημοσιογραφίας και της πολιτικής τους παραθέτουμε άρθρο του καθηγητή Μουζέλη....

Τα όρια της ελευθερίας του λόγου

Ν. ΜΟΥΖΕΛΗΣ | Αθήνα - Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2006

Για ένα μεγάλο μέρος της κεντροαριστερής και νεοφιλελεύθερης διανόησης οι βίαιες αντιδράσεις του μουσουλμανικού κόσμου στη δημοσίευση των σκίτσων σχετικά με τον Προφήτη Μωάμεθ σε Δανία και Γαλλία δεν δικαιολογούνται. Κατ' αυτή την άποψη είναι αναφαίρετο δικαίωμα και του απλού πολίτη και των MME να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους επί παντός επιστητού. Για άλλους το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης δεν μπορεί να περιοριστεί - αλλά τέτοιου είδους δημοσιεύματα ρίχνουν λάδι στη φωτιά, σε μια περίοδο όπου οι αραβικοί πληθυσμοί βάλλονται βάναυσα στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη και αλλού.

Νομίζω ότι και οι δύο παραπάνω θέσεις είναι λανθασμένες. Το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, όπως και κάθε άλλο δικαίωμα, δεν είναι απόλυτο. Υπάρχουν πάντα περιορισμοί. Στην προκειμένη περίπτωση, το δικαίωμα του άλλου να απαιτεί τον σεβασμό θρησκευτικών πεποιθήσεων που συγκροτούν τον πυρήνα της ατομικής και εθνικής ταυτότητάς του. Μπορεί φυσικά κανείς να ισχυριστεί ότι υπάρχουν θρησκευτικές αντιλήψεις που οδηγούν στην κατάργηση των ατομικών ελευθεριών και πως σε αυτή την περίπτωση η γελοιοποίησή τους είναι δικαιολογημένη - είτε αυτή η γελοιοποίηση οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις είτε όχι. Αυτός ο ισχυρισμός όμως δεν είναι πειστικός - τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις τρεις αβραμαϊκές θρησκείες: τον ιουδαϊσμό, τον χριστιανισμό και τον μωαμεθανισμό. Και οι τρεις αυτές μονοθεϊστικές θρησκείες, παρ' όλο που στο παρελθόν έχουν ταυτιστεί με θηριωδίες στο όνομα της πίστης και παρόλο που είναι στη βασική τους δομή λιγότερο ανεκτικές από πανθεϊστικές θρησκείες, στην τωρινή τους κυρίαρχη μορφή προτάσσουν έναν λόγο που τονίζει την αγάπη παρά το μίσος, την ειρήνη παρά τον πόλεμο, τον σεβασμό παρά τη δαιμονοποίηση άλλων θρησκευτικών δοξασιών.

Βέβαια και οι τρεις θρησκευτικές παραδόσεις βασίζονται σε ιερά κείμενα που επιδέχονται πολλές ερμηνείες. Και γι' αυτό και στις τρεις περιπτώσεις βλέπουμε την ανάδυση φονταμενταλιστικών τάσεων που, σε συνδυασμό με εξωθρησκευτικούς παράγοντες, οδηγούν στη βία, στη μισαλλοδοξία και στη δογματική, επιλεκτική προσκόλληση στο γράμμα παρά στο πνεύμα του θρησκευτικού νόμου. Αλλά εδώ πρέπει να τονιστεί ότι ο φονταμενταλισμός δεν έχει μόνο θρησκευτικές αλλά και λαϊκές ρίζες. Είτε αναφερθούμε στις ολοκληρωμένες ιδεολογίες του Χίτλερ, του Στάλιν και του Μάο, είτε στον ακραίο ιακωβινισμό που βλέπουμε στη Γαλλική Επανάσταση, ο τυφλός φανατισμός και οι βαρβαρότητες στις οποίες συχνά οδηγεί δεν χαρακτηρίζουν μόνο τις θρησκείες αλλά και τις μη θρησκευτικές ιδεολογίες.

Από την άλλη μεριά πρέπει επίσης να τονιστεί ότι όσοι απολυτοποιούν το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου πολύ συχνά δεν εφαρμόζουν αυτή την αρχή όταν θίγονται τα δικά τους «ιερά και όσια». Για να δώσω ένα παράδειγμα, είναι εύκολο για την «προοδευτική» διανόηση να υποστηρίζει την ελευθερία της έκφρασης όταν πρόκειται για τη γελοιοποίηση του Προφήτη, αλλά της είναι πολύ πιο δύσκολο να είναι εξίσου φιλελεύθερη σε δημοσιεύματα που εξυμνούν, π.χ., τη ναζιστική ιδεολογία.

Με τα παραπάνω δεν θέλω να υποστηρίξω τον ακραίο πολιτισμικό σχετικισμό που παίζει κεντρικό ρόλο σε θεωρίες περί πολυπολιτισμικότητας. Συχνά οι θεωρίες αυτές υποστηρίζουν ότι οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι απλώς ένα μέρος της δυτικής κουλτούρας. Σαν τέτοια τα άτομα που ανήκουν σε διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις, ακόμη και αν ζουν σε δυτικές κοινωνίες, δεν έχουν καμία υποχρέωση να τα σέβονται. Ετσι, π.χ., στοχαστές που βλέπουν τον λόγο περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως μια έκφανση του δυτικού πολιτισμικού ιμπεριαλισμού υποστηρίζουν ότι πρακτικές όπως η κλειτοριδεκτομή ή το πατριαρχικό δικαίωμα του παραδοσιακού πατέρα-αφέντη να έχει εξουσίες ζωής ή θανάτου πάνω στα άλλα μέλη της οικογένειας πρέπει να είναι σεβαστές.

Αυτού του είδους ο ακραίος αξιακός σχετικισμός είναι τόσο παράλογος όσο και η απολυτοποίηση των αξιών που σχετίζονται με την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Δεν υπάρχει βέβαια αμφιβολία ότι η ρητορεία περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων συχνά χρησιμοποιείται για την προώθηση γεωπολιτικών, ιμπεριαλιστικών στόχων (π.χ. Ιράκ). Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι τα δημοκρατικά ιδεώδη, όπως σωστά υποστηρίζουν οι εχθροί τους, δεν αποτελούν αιώνιες, πλατωνικού τύπου αξίες που ισχύουν παντού και πάντα (δεν ισχύουν, για παράδειγμα, σε απλές, μη διαφοροποιημένες κοινωνίες όπου δεν υπάρχει εξατομίκευση).

Από την άλλη μεριά όμως μπορεί να δει κανείς τις αξίες που είναι στη βάση των ατομικών ελευθεριών ως «εξελικτικές καθολικότητες» (Τ. Parsons). Δηλαδή ως αξίες, που παρ' όλο που θεσμοθετήθηκαν σε μαζική κλίμακα στη Δυτική Ευρώπη τον 19ο και 20ό αιώνα, τείνουν σήμερα να γίνουν αποδεκτές παντού από άτομα που ζουν σε μεταπαραδοσιακά πλαίσια. Ετσι, είτε κοιτάξουμε χώρες όπου υπάρχουν δημοκρατικοί θεσμοί, είτε χώρες όπου δεν υπάρχουν (π.χ. Κίνα), παντού η εξατομίκευση και η περιθωριοποίηση παραδοσιακών δομών (κυρίως σε αστικά κέντρα) οδηγούν σε στάσεις ζωής που αξιολογούν θετικά τις ατομικές ελευθερίες. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις (που πολλαπλασιάζονται λόγω της αυξανόμενης συγκέντρωσης του πληθυσμού της γης σε μεγάλα αστικά κέντρα), οι δημοκρατικές αξίες τείνουν να χαίρουν καθολικής αποδοχής.

Συμπερασματικά, και η απολυτοποίηση του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης από τη μια μεριά και ο ακραίος πολιτισμικός σχετικισμός από την άλλη οδηγούν σε ηθικά και πρακτικά αδιέξοδα. Στις σύγχρονες ευνοούμενες κοινωνίες υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν όρια και στο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και στην πολυπολιτισμική απαίτηση ανοχής κοινωνικών πρακτικών που υποσκάπτουν την αυτονομία ή/και το ευ ζην του ατόμου.

Ο κ. Νίκος Μουζέλης είναι ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στη London School of Economics.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=171422&ct=114

Και οι δημοσιογράφοι είναι ένοχοι.....

Η RealNews ( 23/9/2012) έκανε το μεγάλο δημοσιογραφικό scoop, το μεγάλο κόλπο βγάζοντας τα ονόματα μερικών βουλευτών που εμπλέκονται σε σκάνδαλα εύκολου πλουτισμού. Δεν μας λέει τίποτα καινούργιο. ¨Ολοι εμείς, οι κηπουροί, οι βοσκοί, οι νοικοκυρές κατά τον κύριο Λιάκο, το ξέραμε, το βλέπαμε. Ο καθένας από μας στη πόλη αλλά κυρίως στο χωριό ξέρει κάποιον που από ένα τίποτα έγινε κομμάτι της "γενιάς Πολυτεχνείου ΑΕ" και βρέθηκε να κολυμπάει στο χρήμα. Εκείνο που περιμένουμε, αλλά δεν έρχεται, από το ανεξάρτητο, μαχητικό, αδέσμευτο, ελεύθερο group του κυρίου Χ"Νικολάου πέραν των πολιτικών είναι και τα ονόματα των δημοσιογράφων που ήταν στον κατάλογο της Siemens, η των δημοσιογράφων που τα παίρνανε από το ΥΠΕΞ και την γραμματεία Τύπου.  

Η εξεταστική για το σκάνδαλο της Siemens έσκαψε , έψαξε , άνοιξε λογαριασμούς πολιτικών, επιχειρηματιών και άλλων εμπλεκομένων και σταμάτησε. Κυκλοφόρησαν φήμες για δημοσιογράφους που τα έπαιρναν. Ονόματα σβήστηκαν με μπλανκο. Το καλοκαίρι του 2011 κυκλοφόρησε η φήμη για δημοσιογράφους που τα έπαιρναν απο το ΥΠΕΞ και το Υπουργείο Τύπου φημες για μυστικά κονδυλια . Τα παραστατικα, ειπε ο κυριος Μοσιαλος (RealFm 26/8/2011)  καταστράφηκαν Τα πάντα σταματησαν στις φήμες, στις οικασιες, στις υποψιες. Οι Έλληνες αναρωτιούνται γιατί τα ονόματα των δημοσιογράφων είναι ανύπαρκτα και κρατιούνται μακριά από την δημοσιότητα. Είναι οι δημοσιογράφοι στο απυρόβλητο; Η απάντηση είναι απλή. Ναι! Οι δημοσιογράφοι είναι στο απυρόβλητο.

Το 1928 ο ανιψιός του Φρόυντ Edward L. Bernays δημοσίευσε ένα βιβλιαράκι με τίτλο Propagnda. Όπου έγραφε: “Μας κυβερνάνε, το μυαλό μας μπαίνει σε καλούπια, τα γούστα μας διαμορφώνονται, οι ιδέες μας υποβάλλονται, κυρίως από ανθρώπους που δεν τους έχουμε ακούσει ποτέ”. Μια “αόρατη κυβέρνηση”, όπως την είδε ο Bernays που ήταν κομμάτι αυτής της κυβέρνησης Κάτι ήξερε που εμείς οι κοινό θνητοί αγνοούμε. Ήταν σε θέση να γνωρίζει γιατί ήταν ο πατέρας της αμερικανικής βιομηχανίας των δημοσίων σχέσεων.

Οι δημοσιογράφοι είναι το απαραίτητο εργαλείο αυτού του μηχανισμού, ελέγχου και επηρεασμού της κοινής γνώμης. Οι δημοσιογράφοι ζυμώνουν, πλάθουν και ψήνουν την κοινή γνώμη για να την φέρουν σε σημείο να απαρνηθεί, να υποταχθεί, να υπακούσει στα κελεύσματα του μεγάλου ρυθμιστεί του σύμπαντος. Είναι ο παράνομος μηχανισμός των πλανητικών νταβατζήδων και πρέπει να φυλαχτεί σαν κόρη οφθαλμού. Οι πολιτικατζήδες είναι αναλώσιμοι Δώστε τους βορά στις διψασμένες μάζες. Ένας θα “καεί” δέκα περιμένουν τρίβοντας τα χέρια τους για να πάρουν τη θέση του. Υπάρχουν χιλιάδες μετριότητες με αδίστακτες φιλοδοξίες.

Οι δημοσιογράφοι είναι άλλο. Για να φθάσουν στο σημείο εγκυρότητας και πειστικότητας και να γίνουν αποτελεσματικά όργανα ελέγχου και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης χρειάστηκε δουλειά πολύ και χρόνος πολύς. Στοίχησαν λεφτά, σπουδές στην εσπερία, ταξίδια, συνέδρια, γράψιμο βιβλίων. Πέρασαν πολλά χρόνια καλλιέργειας του απαραίτητου , κατά προτίμηση “δημοκρατικού” προφίλ .Πέρασμα από την μία εφημερίδα στην άλλη. Διαφημίστηκαν, προωθήθηκαν Έτσι αφού έλαβαν περιωνύμου ανθρώπου σχήμα είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν το σχέδιο Ανάν, το όνομα των Σκοπίων, το βιβλίο αίσχος. το έκτρωμα του ΣΚΑΙ, 1821. η το περιβάλλον από εκεί που περνάνε αγωγοί και πολλά άλλα.

Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιοι ήταν στην λίστα Siemens του ΥΠΕΞ, του Υπουργείου Τύπου και συνεργαζομένων. Γιατί τότε θα γίνουν οι διάφοροι συσχετισμοί και οι Έλληνες θα καταλάβουν ποιος πληρώνει τα όργανα για να μπορούν οι διάφοροι «έγκυροι» να βυσσοδομούν κατά παντός που επιμένει να αγωνίζεται κατά της μετατροπής των Ελλήνων σε πολτό.
Μέχρι ως ότου μάθουμε τα ονόματα των διαπλεκόμενων δημοσιογράφων ισχύει αυτο που είπε ο Μ. Κεφαλογιάννης για τους πολιτικούς “οι πολιτικοί είναι ένοχοι μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητα τους”RealFm(25/9/2012). Οι δημοσιογράφοι είναι ένοχοι....

Η Πανουργία σαν "επιστήμη"

"Πάσα τε επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία τις και ού σοφία φαίνεται" Πλάτων

Ο πολύς συνταγματολόγος κύριος Νίκος Αλιβιζάτος από την Καθημερίνη (23/9/2012) με πολύ στόμφο, κοινό χαρακτηριστικό των προοδευτικών αρλουμπολόγων, αναρωτιέται: "Επιτρέπεται η απαγόρευση πολιτικού κόμματος;" Φυσικά αντικείμενο του πάθους του είναι η Χρυσή Αυγή. Μας ρίχνει και ένα "Σε ένα κράτος δικαίου, όπως ευτυχώς παραμένει Ελλάδα, η βία είναι καταδικαστέα, απ οπουδήποτε και αν προέρχεται, όποιο χρώμα και αν έχουν οι σημαίες όσων την υποστηρίζουν"

"Απ' οπουδήποτε και αν προέρχεται!" Είναι η φράση κλισέ που οι απελπισμένες μετρέσες της νεοταξίτικης αριστεράς χρησιμοποιούν για να βάλλουν στο ίδιο τσουβάλι θήτες και θύματα. Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει μόνο μία βία. Η βία της αριστεράς.
Η Ελλάδα επί 38+1 χρόνια ζει την βαρβαρότητα της "επαναστατικής" μεταπολίτευσης. Η αριστερά γεμάτη βαθύτατη, υπεροπτική και κυνική περιφρόνηση προς τους Έλληνες και το μέλλον τους, με τρόπο αγύρτικο, δημαγωγικό και παραπλανητικό επέβαλε  την θέληση της με την απροκάλυπτη βία. Που ήταν, ο κύριος Αλιβιζάτος; Όταν οι συνάδελφοί του Μάνθος, Τζανή, Γρησπολάκης, Κίττας ακόμη και ο "προοδευτικός" Πανούσης δοκίμαζαν στο πετσί τους την "διαλεκτική" της αριστερής βιας. Ο κύριος Αλιβιζάτος έρχεται σήμερα από την Καθημερινή  με πολύ λογισμό και άφθονη οίηση να προσπαθεί,  σαν άλλος καλόγερος Τέτζελ, να μας πουλήσει το πολιτικό συγχωροχάρτι της αριστεράς καταδικάζοντας την βία από όπου και έαν προέρχεται. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο καλός αυτός άνθρωπος θέλει  να μας πείσει  ότι η βαρβαρότητα που βιώνουμε καθημερινά δεν είναι πολιτική έκφραση της αριστεράς αλλά απλή βία.  Επειδή η λέξη βία ενοχλεί έντονα την "δημοκρατική" μας συνείδηση την επικαλείται με μόνο σκοπό την δημιουργία εντυπώσεων και την ικανοποίηση υποκειμενικών ιδεολογικών ανασφαλειών. Όλα στην προτεραιότητα των εντυπώσεων, στην αμνησία των γεγονότων, στον συμβιβασμό με την αοριστολογία, ώστε να μη θίξουμε τα αριστερά θέσφατα. Μιλάει  για το πρόβλημα (ώστε να κερδίσει τις εντυπώσεις των τυραγνισμένων πολιτών της Ελλάδας) και επιδιώκει  την άφεση αμαρτιών της φράξιας του αοριστολογώντας για κάποια βία.Θυμήθηκε τον Ποινικό Κώδικα και την Ποινική Δικονομία. Τον Δεκέμβρη του 2008 έκανε την πάπια. Πόσα άρθρα του ΠΚ και της ΠΔ είχαν παραβιάσει οι συμμορίτες και κατσαπλιάδες του ΣΥΡΙΖΑ όταν καίγανε την Ελλάδα ή οι δασκάλες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που παίρνανε τα παιδάκια του δημοτικού και τα πηγαίναν έξω από τα αστυνομικά τμήματα και το σπίτι του Καραμανλή για να πετάξουν πέτρες και να φωνάξουν Δολοφόνοι-Δολοφόνοι; Εκείνο που μας άρεσε ποιο πολύ είναι η αποστροφή του "Όσο για τους ηγέτες των κομμάτων της βίας, οι οποίοι σχεδιάζουν τα έκτροπα αποφευγοντας να συμμετάσχουν οι ίδιοι σε αυτά, θα μπορούσαν να διωχθούν σαν ηθικοί αυτουργοί" Να η ευκαιρία! Να στείλουμε στον εισαγγελέα τον Αλαβάνο που μέσα στην βουλή, επικαλούμενος τον Σολωμό, νομιμοποιούσε την βία τον Δεκέμβρη 2008 που όλοι τον έχουν ξεχάσει.

Ο κύριος Αλιβιζάτος  σαν γνήσιος αβανταδόρος της αριστερής λεηλασίας και τρομοκρατίας, έντρομος μπροστά στην πιθανότητα οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να καταλάβουν, επί τέλους, τι είναι αριστερά, προσπαθεί να την σώσει από την απαξίωση της ελληνικής κοινωνίας, κοινωνίας που διαπερνάται από φόβο, ανησυχία, ανασφάλεια για το μέλλον της και το μέλλον των παιδιών της.

Σέρνεται  αγκυλωμένος με ιδεολογικά στερεότυπα του παρελθόντος, δίχως να αντιλαμβάνεται ότι η φράση “η βία είναι καταδικαστέα, απ οπουδήποτε και αν προέρχεται" δεν είναι παρά η ιδεολογική γλίτσα που έχει κατακαθίσει στα αρρωστημένα μυαλά των παπατζήδων της αριστερόστροφης σάχλας που καλουπωμένοι μέσα σε ιδεολογήματα και νεκρές πολιτικές οριοθετήσεις αδυνατούν να αρθρώσουν δημιουργικό λόγο. Της αριστεράς που πέταξε το προσωπείο και εμφάνισε το πραγματικό της πρόσωπο, αποδεικνύοντας πόσο μισάνθρωπη, μισαλλόδοξη και μισελληνική είναι και θα είναι πάντα. Από τα πειθήνια 45άρια της "17 Νοέμβρη", το μαρξιστικό καθηγηταριό με την κούφια ρητορεία που προσπαθεί να βρεί μία αρρενωπή συντροφικότητα μέσα από την "κινηματική βία" του Βέλτσου, μέχρι τις αριστερές συμμορίες των παρακρατικών που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια και τα έχουν μετατρέψει σε άντρα ανομίας μοιράζοντας "συγκεκριμένα ποσά βίας" σε όποιον τολμήσει να φέρει εμπόδιο στην ποικίλη και σκοτεινή συναλλαγή φοιτητικών παρατάξεων και κομμάτων με την διοίκηση των πανεπιστημίων και τους "φωταδίστικους" μηδενιστές. Είναι όλη αυτή η καμαρίλα που συμπεριφέρεται σαν να είναι όχι μόνο το κράτος, αλλά ολόκληρη η ελληνική κοινωνία δική της.

Κύριε Αλιβιζάτο! Εκτός νόμου πρέπει να τεθεί η "Συμμορία καθαρμάτων" της αριστεράς.
Μία συμμορία καθαρμάτων (schooligans) που  λυμαίνεται τα πανεπιστήμια έχοντάς τα μετατρέψει σε Γκούλαγκ των προσδοκιών και των ελπίδων των νέων. Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν είναι παρά το άλλοθι των μκρονοϊκών μειοψηφιών που επιβάλουν με την βία ή “τα συγκεκριμένα ποσά βίας”  την βάρβαρη προώθηση των πλέον παρακμιακών στρεβλώσεων ξεπερασμένων δοξασιών. Η συμμορία της αριστεράς  στο σύνολό της με πρωτογονικό ντελίριο έχει μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε γκούλαγκ απελπισίας. Η μαφία των τραμπούκων με την ανοχή των ασήμαντων και των τενεκέδων της πανεπιστημιακής κοινότητας που διαχειρίζεται φιλοσοφώντας και μπουκώνει τα απύλωτα στόματα της με το βιός των Ελλήνων έχει κάνει τα πανεπιστήμια "αυλές των θαυμάτων".

Μία συμμορία καθαρμάτων  που οργανικά διαπλεκόμενη με τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) επιβάλλει στην ταλαιπωρημένη κοινωνία της Ελλάδας τους νόμους των μαφιών της νύχτας. Βγήκε στο σεργιάνι με τις γνωστές ομάδες, τις καλό-πληρωμένες και καλό- ταϊσμένες ΜΚΟ που κανείς δεν εξέλεξε και κανείς δεν ελέγχει, και θέλει να επιβάλει με το έτσι θέλω και χυδαίο τσαμπουκά την μετατροπή της Ελλάδας σε χωματερή του κάθε κολασμένου ή αδικημένου της γης.  

Μία συμμορία καθαρμάτων που δεν είναι παρά οι κομματικοί χούλιγκαν χωρίς αξίες, όραμα ή πιστεύω.  Κρύβουν το μπασταρδο πρόσωπο τους  και το συμπλεγματικό τους μίσους κατά της ελληνικής κοινωνίας, που δεν τους έχει δώσει παρά θέσεις δευτερεύουσες, πίσω από μηδενιστικά φληναφήματα.  

Ο φόβος του κυρίου Αλιβιζάτου δεν είναι ο εξευτελισμός της  έννοιας του κράτους. Φοβάται ότι οι τυραγνισμένοι πολίτες  αυτής της χώρας καταλάβανε, επί τέλους, ότι η αριστερά δεν είναι το πλέον ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας, αλλά μία συμμορία καθαρμάτων με διάφορες σφραγίδες και ονόματα που για 38+1 χρόνια λυμαινόταν την Ελλάδα και ζήτησαν την λύτρωση στη Χρυσή Αυγή....

Το Πλατωνικό ρητό που παραθέσαμε στην αρχή είναι η επιτομή στο πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει η επιστήμη όταν στρατεύεται για να εξυπηρετήσει κομματικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες....

Η Δασκάλα που σοκαρίστηκε....Ας γελάσουμε

Στην Πετρούπολη μια δασκάλα είδε τους μαθητές της (της Ε' τάξης) να μπαίνουν στην αίθουσα φωνάζοντας εν χορώ: "Χρυσή Αυγή" Όπως λέει η ίδια μιλώντας στο "Βήμα" "ήταν μία σκηνή που αρχικά με σόκαρε" (Το Βήμα 23/9/2012)

Η κυρά δασκάλα της Πετρούπολης σοκαρίστηκε. Δεν έχει δει τίποτα; Δεν ξέρει τίποτα; Τα 38+1 χρόνια της μεταπολίτευσης η αριστερά με ιησουίτικη μονομέρεια δίδαξε στα παιδιά ότι: η δημοκρατία είναι η αυθαιρεσία, η κατάληψη διαμαρτυρία, ο ξυλοδαρμός καθηγητών επανάσταση, ελευθερία είναι να ψεύδεσαι ασύστολα και ο στοχασμός είναι η φθηνή προπαγάνδα των μακντολναντοποιημένων γνωμοδιαμορφωτών της παγκοσμιοποίησης. Σήμερα σοκαρίστηκε γιατί μια ομάδα μαθητών κραύγασε "Χρύση Αυγή". Τον Δεκέμβρη 2008 οι σημερινοί σοκαρισμένοι μαζεύαν τα παιδάκια του δημοτικού και τα πηγαίναν να πετροβολήσουν τα αστυνομικά τμήματα και να φωνάξουν "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι".

Στην Ραφήνα, που σήμερα έχει γίνει ένα είδος cult της αριστερόστροφης προοδευτικάντζας και των απανταχού "δημοκρατών", κατά την "παρδαλή εξέγερση" του Δεκέμβρη 2008: "γυναίκες εκπαιδευτικοί, προερχόμενες από τον χώρο της Αριστεράς και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες υπηρετούσαν σε δημοτικό σχολείο της Ραφήνας, πήραν τους εξάχρονους μαθητές τους, τους οδήγησαν με διάταξη πορείας έξω από το σπίτι του πρωθυπουργού και τους έβαλαν να φωνάζουν συνθήματα του τύπου "Δολοφόνοι-Δολοφόνοι!". Το σοκ για τα παιδιά του Καραμανλή ήταν μεγάλο! (Μανώλης Κοττάκης, Καραμανλής off the record, Αθήνα, 2011, σελ. 344). Τότε τον Δεκέμβρη 2008 οι δασκάλες δεν σοκαρίστηκαν αλλά απλά έκαναν την δουλειά που τους υπαγόρευε η ιδεοληψία τους. 

Μη σοκάρεσε κυρά μου. Τα παιδιά κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να μιλάνε πλέον στο όνομα του λαού, στο όνομα του μεροκαματιάρη πατέρα τους και της μητέρας τους, οι γυιοί του μπαμπά και της μαμάς των βορείων προαστίων.

Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για την Ελλάδα

Ο κύριος Στέφανος Κασιμάτης της Καθημερινής (16/9/2012) θέλει να κρυφτεί άλλα η χαρά δεν τον αφήνει. Με μεγάλη χαρά, έχοντας κάνει την πολιτική ελαστικότητα επάγγελμα, μας πληροφορεί με πιασάρικο τρόπο ότι: “Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία”. Δεν είναι καταπληκτικό; Το κείμενο του εκφράζει την ψυχοσωτήρια ψυχρή απομάκρυνση. Με πολύ ενθουσιασμό, τον ενθουσιασμό του πραιτοριανού και τον φανατισμό του κοζάκου, θέλει  να βάλει τους αγωνιστές Έλληνες της Χρυσής Αυγής στο ίδιο σακί με τους διεστραμμένους ψυχοπαθείς “γυιούς και κόρες του μπαμπά” ή “προνομιούχους λυμεώνες του δημοσίου ταμείου” τραμπούκους της Αριστεράς. Το ίδιο πίστευαν άλλοτε και οι φυματικοί, που έφτυναν κρυφά στο φαγητό των υγιών για να μεταδώσουν και σ’αυτούς την ασθένεια, να την γενικεύσουν και έτσι να την εκμηδενίσουν. Δεν πρόκειται για μία συνηθισμένη πολιτική πλάνη, αλλά για μια πραγματικά φυτική προσαρμοστικότητα μιας ορισμένης μερίδας των “διαλεκτικά σκεπτόμενων” εφημεριδογράφων  στις πολιτικές συνθήκες.   

Οι εγκληματίες την Marfin κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι και κανείς δεν τους πλησιάζει. “Ιδιαίτερη εντύπωση που επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες δημιουργήθηκε όταν κυκλοφόρησε φωτογραφία του κ.. Κωνσταντίνου στο Διαδίκτυο μπροστά στη φλεγόμενη τράπεζα Marfin, εκείνο το θλιβερό μεσημέρι του περσινού Μαΐου, να τρέχει στην οδό Σταδίου με ένα σακίδιο στην πλάτη και ένα μαντήλι στο στόμα.” ( εφημερίδα Δημοκρατία,  28/1/2011). Ο κύριος Χαζηδάκης, βουλευτής της ΝΔ, δάρθηκε  και μάτωσε από αγνώστους και ακόμη περιμένουμε την ταυτοποίηση. Καίγονται βιβλιοπωλεία, Πανεπιστήμια λεηλατούνται, ο πρύτανης του ΑΠΘ δέχτηκε στο πετσί του τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίδες ποδοπατούνται και οι μικρονοϊκοί βάνδαλοι παραμένουν άγνωστοι.  Οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της βαρβαρότητας που ζούμε κάθονται στα έδρανα της Βουλής και τώρα παίζουν τους δημοκρατικούς ιστρίωνες με το αίμα των θυμάτων στα χέρια τους.

Στην Ελλάδα είναι  κοινωνικό must, να ευχαριστηθεί και η κυρία Διαμαντοπούλου, να είσαι αριστερό-προοδευτικός αρλουμπολόγος. Η αυθαιρεσία, η βία, η βαρβαρότης της αριστεράς και των “προοδευτικών” είναι διαμαρτυρία, κινηματική δράση. Είναι  “παιδιά” που μας δέρνουν στην δικτατορία του κοινωνικού σνομπισμού..  Όλοι οι άλλοι είναι από άλλο ανέκδοτο. Ο Φαρισαϊσμός της αριστεράς πήρε τέλος. Υπάρχει σαν ένα παλιό ρούχο που το φοράμε επειδή μας το επέβαλαν και το συντηρούν οι ρεπατζούδες των  ΜΜΕ(ξάπατησης).

Οι τυραγνισμένοι πολίτες κατάλαβαν. Μάταια προσπαθεί ο Κασιμάτης,  οι διάφοροι δήθεν, οι διάφορες τσούλες της πολιτικής. οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου, οι σεσημασμένοι δημοσιογράφοι, οι έμπουσες, οι μποβαρίζουσες  και Μεσσαλίνες να  γλιτώσουν την αριστερά  από την απαξίωση  και την χλεύη. Τίποτα δεν θα την βοηθήσει να γλυτώσει από την μοίρα της, τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Αρκετά με την αριστερά της  “διαμαρτυρίας”, της Υπατίας, της ρυπαρότητας, του βιασμού της  μνήμης, τον εξευτελισμό του συλλογικού “είναι και ανήκειν” των Ελλήνων. Οι υστερικές τσιρίδες της καλοζωισμένης Κωνστανοπούλου και τα φληναφήματα του καημένου, αλλά συμπαθέστατου, Παπαδημούλη προκαλούν ένα μεγάλο γέλιο. Ο δε Πάκης Παυλόπουλος του Δεκέμβρη 2008 μας αφήνει αδιάφορους ούτε να γελάσουμε μπορούμε γιατί το γελοίο δεν παράγει γέλιο.

Η αριστερά με τις ευλογίες της ΝΔ κατέβασε την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα και επιδιώκει να χτίσει  και άλλα για να την κατεβάσει ακόμα πιο χαμηλά.  Αυτό πήρε τέλος. Οι λέξεις Δεξιός, ακροδεξιός, φασίστας, ρατσιστής δεν τρομάζουν κανέναν. Είναι η γλίτσα η κολλημένη στο μυαλό των αριστερο-προοδευτικών και γλίτσα θα παραμένει. Σήμερα η λέξη χρυσαυγίτης είναι κήρυγμα αγώνα. Είναι η σημαία που σηκώνει η ελληνική κοινωνία ενάντια στον ισοπεδωτισμό της μεταπρατικής ξεπουλημένης αριστεράς και των διαφόρων “προοδευτικών” που θέλουν να μετατρέψουν το ιστορικό Έθνος των Ελλήνων σε ουδέτερο πληθυσμό έρμαιο στις επιταγές του αμερικανισμού και της Νέας Τάξης.

Θα μας πούνε δεξιούς, ακροδεξιούς, χρησαυγίτες, ακόμη και φασίστες. Η χρήση επιθέτων κύριε Κασιμάτη είναι το τελευταίο επιχείρημα των διαφόρων ολετήρων, των νενέκων και των υπαλλήλων  του Soros. Δεν τρομάζουν πλέον κανέναν. Το να σε αποκαλούν  σήμερα χρυσαυγίτη η δεξιό ή φασίστα  είναι τίτλος τιμής. Είναι τίτλος αγώνα. Τα επίθετα δεξιός, ακροδεξιός, χρησαυγίτης ακόμη και φασίστας  προσδιορίζουν τους Έλληνες αγωνιστές και ήρωες, τους πιστούς και συνειδητούς και ολοζώντανους.  Χαρακτηρίζουν τους δυνατούς και εμπνευσμένους, τους άξιους και συνεπείς, τους αρμονικούς στη τέχνη, τους φωτεινούς στο λόγο, του υπέροχους στην σύλληψη και ήρωες στην Πράξη, με μία λέξη ΕΛΛΗΝΕΣ.

Το Κολωνάκι, η Κηφισιά η Εκάλη τρέμουν....Μα αυτό είναι άλλη ιστορία....

Ραφήνα

Η μαχητική αμμεσοδημοκρατική δράση της Χρυσής Αυγής στην Ραφήνα ξεσήκωσε όλους τους ολετήρες που για 38+1 χρόνια καίγανε την Ελλάδα, διαγούμιζαν τον πλούτο των Ελλήνων, υπερασπιζόντουσαν τα πειθήνια 45αρια της 17Ν, τα παιδιά τους ληστεύαν τράπεζες, φτιαχναν μολότοφ, φαντασιώνονται με τα συγκεκριμένα ποσά βίας και εκστασιάζονται ρουφώντας τις προτροπές για άγρια βία του παρακμιακού αρλουμπολόγου Zisek.

Φωνάζουν οι αυλικοί του κομματισμού και της λαμογιάς για την δράση της Χρυσής Αυγής και οι κορώνες τους  παράγουν κενά προσχήματα.

Πολιτικοί ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών επί 38+1 χρόνια "δημοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντας μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων.

Άνθρωποι, που πλούτισαν τσαλαβουτώντας και τρώγοντας το βιός των Ελλήνων και υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας, αρπάζουν την ευκαιρία της αγωνιστικής δράσης της Χρυσής Αυγής από τα μαλλιά για να μας δείξουν το πόσο καλοί πολίτες είναι! Το πόσο ενδιαφέρονται για μας! Είναι ένα φριχτό δράμα να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται πολιτικοί ή ταγοί ή άρχοντες μας που γράφουν την δημοκρατία στα παλαιά τους παπούτσια και έχουν ένα μόνο μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο τους είναι η αποσύνθεση. Κάθε τους λέξη κατά της Χρυσής Αυγής, κάθε τους πράξη, γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία,  μυρίζει πτωμαΐνη.

Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι μετά την Ραφήνα οι πολικατζήδες έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, περισσότερο δημαγωγοί. ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους  με δημαγωγία, αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση,  ο χρόνος τρέχει ροκανίζοντας τα ποδάρια της χώρας και το γκονγκ της ιστορίας να κτυπάει το απόλυτο μηδέν.

Το συμπέρασμα από τις αντιδράσεις, τις δηλώσεις, τα διάφορα ευρηματικά και ανεύθυνα που εκτοξεύουν από τα έδρανα της βουλής ή τα τηλεπαράθυρα και τις εφημερίδες των μπετατζήδων για την αγωνιστική παρουσία της Χρυσής Αυγής στις γειτονιές, στις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας, είναι πως το χαρακτηριστικό του σήμερα είναι ότι το πολιτικό μας σύστημα, η πολιτική μας τάξη αποτελείται  από ανθρώπους που είτε δε θέλουν, είτε δεν έχουν την δύναμη να δουν. Χρεοκοπημένους.

Συνεταιρισμός Εμπόρων η Νεα Δημοκρατία

Το κόμμα των  κυρίων Σαμαρά, Δενδια είναι πολιτικά ανύπαρκτο γιατί το κόμμα τους αγνοεί ολοφάνερα την σχέση πολιτικής με την ιστορία. Η ΝΔ δεν είχε ούτε θα αποκτήσει πολιτικό αντίλογο, κριτική αντιπρόταση, διαφορετική άποψη, άλλη εκδοχή.

Η Νέα Δημοκρατία έχει φθάσει στο σημείο κάθε φορά που ψελλίζει πολιτικές θέσεις να αισθάνεται την ανάγκη να απολογείται για να μη δυσαρεστήσει το εμποτισμένο απο τις εκχυδαϊσμένες αριστερες αρλουμπολογίες καρατικοδίαιτο ακροατήριο της. Τρομάζει με την ιδέα ότι μπορεί τα Botox των ειδήσεων των 8, οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου,ή οι οριστερόστοφες προοδευτικάντζες του Φίλιον και του Μπαλταζάρ την κατηγορήσουν για δεξιά στροφή.

Η ΝΔ είναι κόμμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς κοινωνική πρόταση,  δεν είναι παρά ένα μεταλλαγμένο πολιτικό μόρφωμα, μία σχεδία πάνω στην οποία ξάπλώνουν  οι άνθρωποι της και αφήνονται  να τους πηγαίνουν τα κύματα των προοδευτικών ιδεών της διεθνιστικής θολο-κουλτούρας του αναχρονιστικού μαρξισμού της δεκαετίας του 20. Εσιώπησε και σιωπά στην απογύμνωση της Ελλάδας από κάθε περιεχόμενο πολιτιστικής ιδιαιτερότητας, γόνιμης ετερότητας ιστορικών εθισμών και συλλογικών αναγκών και  περιορίζεται  σε κουφια κενά περιεχομένου φληναφήματα χωρίς την μεγάλη σύνθεση που θα φέρει την Ελλάδα σε μία δημιουργική επαφή με την κληροδοτημένη πείρα της παράδοσης. Την παράδοση που δεν είναι αντίθετη με τον νεωτερισμό , αλλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να γίνονται οι νεωτερισμοί, ώστε να έχουν σημασία και διάρκεια. Όχι αυτό που είναι «πίσω μας», αλλά αυτό που είναι μόνιμο, αυτό που είναι «μέσα μας».


Αντί του δυνατού πολιτικού λόγου σε όλα από την ιστορία, την γλώσσα, την πολιτική, την εγκληματικότητα, την λαθρομενάστευση η ΝΔ έγινε μαζική. Ανίκανη να παράγει ιδεολογία και πίστη σε ιδεώδη περιορίζεται σε κούφια διλλήματα “ευρώ ή δραχμή” και διαχείριση της κυβέρνησης. Καλλιεργεί τον φόβο άντι την υπερηφάνεια του ανήκειν.   Αυτοκαθησυχάζεται με την σκέψη μίας “σιωπηλής πλειοψηφίας”. Δεν βλέπει πως η μάζα αυτή είναι πρώτα σιωπηλή και μετά πλειοψηφία ή μάλλον δεν είναι πλειοψηφία παρά σαν σιωπή. Κυριολεκτικά γλύφει την αριστερά. Δεν έχει καταλαβει ότι όλα έχουν αλλάξει. Όπως οι μαθητές των τελευταίων θρανίων η ΝΔ παρακολουθεί το πολιτικό γίγνεσθαι ανίκανη να εκφράσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Χιλιάδες Έλληνες φοιτητές και μαθητές ταλαιπωρήθηκαν  απο τους τραμπούκους της εκτραχιλισμένης αριστεράς που κατάλληλα καθοδηγούμενοι εκλειναν τα σχολεία για τον νόμο Διαμαντοπούλου. Η ΝΔ αντί να καταδικάσει απερίφραστα και δυναμικά τον τραμπουκισμό των καταλήψεων και των βανδαλισμών απλά οι δήθεν λεπτεπίλεπτοι άνθρωποι της μουρμούριζαν και στηλίτευαν το φαινόμενο. Για να  αλλάξουν τον νόμο τελικά,  επειδή έτσι το θελαν η ΔΗΜΑΡ, το ΣΥΡΙΖΑ και τα μπάζα του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στο καινούργια μαγαζί.

Η ΝΔ αγωνίζεται να πείσει με αριστερό λαϊκίστικο λόγο τούς Ελληνες ότι είναι το κόμμα του κέντρου και ότι εκπροσωπεί την κεντρο-δεξιά. Αλλά κέντρο ποιου πράγματος; Με ποιο πολιτικό θαύμα μία αριστερά χωρίς δεξιά μπορεί να δημιουργήσει ένα πολιτικό κέντρο; Περιορίζεται μόνο σε τσιτάτα τύπου “κοινωνικός φιλευθερισμός” σε αφορισμούς χωρίς νόημα. Σε μία εποχή που τα πάντα ισοπεδώνονται.

Η ΝΔ με συστολή και ευπρέπεια, με το “σας” και με το “σεις”, διεκδικεί εύσημα καθωσπρεπισμού στην λαίλαπα της ισοπεδωτικής αριστεράς σε μία προσπάθεια να μη κοπούν οι γέφυρες διαλόγου μαζί της.


Η ΝΔ θυμίζει το γνωστό γαϊδούρι του Μπουριντάν που δεμένο σε ίση απόσταση μεταξύ σανού και κριθαριού δεν μπορούσε να αποφασίσει ποιο να φάει πρώτο και πέθανε από την πείνα. Είναι ανίκανη να εκφράσει πολιτικό λόγο γιατί ακόμη είναι εγκλωβισμένη στην κληρονομιά του ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο ιδεολόγημα του “μεσαίου χώρου” ή με άλλα λόγια του “να τα έχουμε καλά με όλους”. Προς Θεού να μη δυσαρεστήσουμε το αριστερό ακροατήριο. Περισσότερο την ενδιαφέρουν τα τσογλάνια, οι τεντιμπόηδες πρασινοφρουροί η ροζέ αριστερά παρά οι Έλληνες που ζούνε μέσα στην ένδεια και τον φόβο. Η Παιδεία αφελληνίζεται. Η Ιστορία έχει πέσει στα νύχια εμπαθών ιστοριοδηφών που με τα λεφτά του ΝΑΤΟ(Παρασκευή+13, 15/4/11), επιδιώκουν την αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Σκοτεινές και περίεργες ΜΚΟ, φωνακλάδικες και τσαμπουκαλούδες προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες τις σχηματοποιήσεις του Χάντιγκτον και να τους μετατρέψουν από Ιστορικό Έθνος σε ουδέτερο πολτό, έναν πολυπολιτισμικό Φρανκεστάιν. Επιδιώκεται η αλλαγή της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων όπως κυνικά έγραψε ο πρωτεργάτης της σειράς 1821 του ΣΚΑΙ κύριος Βερέμης  ότι η εκπομπή “προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία υπερβάσεως της καθηλωμένης συνειδήσεως μας” (Καθημερινή 27/2/2011).
Η απάντηση της ΝΔ σε αυτήν την επέλαση που θέλει να μετατρέψει τους Έλληνες από Έθνος σε πληθυσμό είναι η σιωπή.

Οι διάφοροι  επιδοτούμενοι ψευτοπροδευτικοί βυσσοδομούσαν με καλογερική μανία εναντίον όποιου θα είχε κριτική άποψη για το έκτρωμα του ΣΚΑΙ και η ΝΔ διάλεξε την φυγή δια της σιωπής. Τα καλά παιδιά της προτίμησαν τον ευδαιμονισμό της φακιρικής ανυπαρξίας αντί του δυνατού λόγου.Ο Τσίπρας λέει στον Αβραμόπουλο να φέρει στην Ελλάδα  Σύρους πρόσφυγες και ο κύριος ΝΔ τον άκουσε “προσεχτικά” . Δεν τόλμησε να βγάλει άχνα. Η ΝΔ κοιτάζει αλλού. Σφυρίζει αδιάφορα. Η ΝΔ έκανε πίσω και ο λαθρονόμος Ραγκούση παραμένει γιατί η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να απαρνηθεί τις ιδέες της που θέλουν τον εξανδραποδισμό και την εξαφάνιση των Ελλήνων.  

Η ΝΔ δεν μπορεί να καταλάβει ότι οι δύσκολοι καιροί χρειάζονται μεγάλους ανθρώπους. Στις ταραχώδης και απελπισμένες εποχές, εμφανίζεται πάντα μία ομάδα ανθρώπων, μία κίνηση στην οποία τα πεπρωμένο εμπιστεύεται να αλλάξει την ροπή των πραγμάτων. Με τους ανθρώπους της να στριμώχνονται στα διαπλεκόμενα τηλεπαράθυρα, η ΝΔ ακόμη ψάχνεται. Οι άνθρωποι της δεν έχουν άλλη εκλογή από το να παίζουν με τους αριθμούς, να χρησιμοποιούν τον απλοϊκό χωρίς πλατιές ιδέες λόγο που καταλήγει στην παρακμή. Η ΝΔ πρέπει να μάθει επιτέλους ότι κάθε πολιτική προϋποθέτει μία δύναμη και κάθε δύναμη προϋποθέτει θέληση. Ένα κόμμα άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κόμμα καθοδηγούμενο από οικονομικά, χρηματικά, η κοινωνικά συνθήματα δεν είναι κόμμα, αλλά ένας συνεταιρισμός εμπόρων. Και μάλιστα ευπαθής και ευάλωτος συνεταιρισμός Η ΝΔ δεν είναι παρά μία παρέα “καλών παιδιών”. Μέσα στην λαίλαπα που καταστρέφει την Ελλάδα η ΝΔ περιορίζεται σε ψιθύρους. Είναι μία παρέα καλόπαιδων ανίκανων να εκφράσουν κριτικό λόγο στην επέλαση της Νέας Τάξης. Περιορίζονται σε αφορισμούς  αφήνοντας την αριστερόστροφη ανακυκλωμένη προοδευτικάντζα να έχει λόγο για όλους και για όλα.

Η "μεγάλη δημοκρατική παράταξη"

Όλο και ποιό συχνα διάφοροι παράξενοι, παρηκμασμένοι άνθρωποι μηρυκάζουν “η μεγάλη δημοκρατική παράταξη” ή η “μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη”. Σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια. Πήραν την δημοκρατία και την πρόοδο και την έκαναν κούφιο σύνθημα, ένα κενό περιεχομένου ιδεολόγημα.  Αλλά τέλος πάντων ας του απαλλάξουμε από τις παραπάνω κατηγορίες έστω και λόγω αμφιβολιών και ας εξετάσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα αυτός ο συρφετός που με άφθονη οίηση αυτοαποκαλείται "Δημοκρατική παράταξη".

Η Ελλάδα πήρε μια γεύση του τι εστί “δημοκρατική παράταξη” όταν το "Κίνημα" ΄κύριος εκφραστής της και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Κόμμα μάζας διείσδυσε σε κάθε τομέα της ζωής και χειραγώγησε τους Έλληνες σε τρόπο ώστε να νομιμομποιεί το καθεστώς με το να κινητοποιεί τις μάζες. Επέβαλε μια “αριστερά” ιδεολογία που ίσχυε ως η μόνη επιτρεπόμενη στο κράτος και απέβλεπε στο να μεταβάλλει ριζικά Κράτος και κοινωνία ώστε να προσαρμόζονται στο περιεχόμενο της όπως και να δημιουργήσει νέους ανθρώπους σύμφωνα με αυτή. Η γενική πολιτικοποίηση έγινε κανόνας και στο όνομα της δημοκρατιας κυριάρχισε μια μονολιθική ομοιομορφία στην κοινωνική και ατομική ζωή, μαζί μ’ αναγκαστική “ενθουσιώδη” συμμετοχή στις εκδηλώσεις της. Εξουδετέρωσε και αφάνισε κάθε πολιτική, κοινωνική και πολυτιστική ομάδα που δεν εντάσσονταν στην “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” και στις πολιτικές-κοινωνικές διακλαδώσεις της. Έστησε ένα επιστημονικά οργανωμένο δίκτυο προπαγάνδας, επηρεασμού και “διαφωτίσεως” που με μονοπωλιακό χαρακτήρα και με σύγχρονες ψυχολογικές μεθόδους δικαιολογούσε τις πράξεις της παράταξης και υπότασσε την ελευθερη σκέψη. Τα συμπλήρωσε με ένα εκτεταμένο μηχανισμό κλαδικών και πρασινοφρουρών που χρησιμοποίησε κάθε φυσικό ή ψυχικό μέσο καταπίεσης  για την “ομαδική” εξουδετέρωση κάθε ταξικού ή ιδεολογικού εχθρού.

Κάτω απο το βαρύ πέλμα της “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης” οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι της δημοκρατίας πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ή σε κομματικές νεολαίες και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, ανέχεια που ανάγκαζε τις γυναίκες τους να κάνουν baby sitting, στο όνομα της "δημοκρατικής παράταξης" βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο.

Για μία εικοσαετία τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη “δημοκρατική παράταξη” ήξερε να αμοιβει τους ανθρώπους της. Κολακέψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έχει ο Nεοέλληνας μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε το περιβραχιόνιο της περιφρούρησης για να αποκτήσεις πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Για χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της “δημοκρατικής παράταξης”.


Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία, συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια του πνιγερού κομματισμού της δημοκρατικής παράταξης . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι. Σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία ο καθένας μας γνωρίζει έναν Χ που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε με ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, κότερα, παιδιά να σπουδάζουν στην Εσπερία και το κυριότερο πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Και ο κοσμάκης έτρωγε ότι περίσσευε και έλεγε και ευχαριστώ! Η “δημοκρατική παραταξη” πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι,  ίσως, η πρώτη φορά  χρόνια στην ιστορία της Ελλάδας που η λεγόμενη “δημοκρατική παράταξη”  με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού  συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία  πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα

Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή “δημοκρατική παράταξη” προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της   ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.

Η “δημοκρατική παράταξη”,  αφού διαγούμισε τον πλούτο της χώρας την έκαψε  τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της “η παράταξης”, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλές οι προσπάθειες να την αναστήσουν, αλλά θα μείνουν προσπάθειες. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η “δημοκρατική παράταξη” κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της. Προκαλεί ένα μεγάλο χασμουρητό.