Απο το 1974 η Μεταπολίτευση έγινε η συνέχεια ενός εμφυλίου πολέμου με άλλα μέσα, ένα ζωντανό πολιτικό διακύβευμα. Το τσουνάμι του αριστερίστικου λαϊκισμού της μεταπολίτευσης μας μετετρέψε σε μία κοινωνία χωρίς πυξίδα, μας κλωνοποίησε σε λαό αμνήμονων γλεντοκόπων των επιπόλαιων απολαύσεων, (ταβέρνα μπαρότσαρκα και διανοουμενίστικα σκουπίδια).
Η Αριστερά, φορέας του μηδενός, άρπαξε την καρέκλα που της πρόσφερε ο κυριαρχούμενος απο ενοχικά σύνδρομα και ανασφάλειες Καραμανλής Α’. Με τον φόβο, τον τρόμο να φωλιάζει στην ψυχή του, αν είχε ποτέ ψυχή, πήρε “χάος και έκανε κράτος” και για να επιβιωσει παρέδωσε τα πάντα στα χέρια της Αριστεράς, επειδή είχε ανάγκη τους παράνομούς μηχανισμούς της, Το καραμανλικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας πάσχοντας απο μονοκαταδίωξη υφάρπαξε τις ψήφους των Ελλήνων και απελάκτισε την ίδια ιστορία της ηρωικής παράταξης. Δημιούργησε ένα κράτος παρασινοφρουρών και ερυθροφρουρών φακελλώνοντας και στέλνοντας στον εισαγγελέα όσους παρέμεναν πιστοί σε εθνικές ιδέες και αξίες και δεν παραδέχονταν ότι οι μεγαλύτεροι προασπιστές της δημοκρατίας είναι ο αιμοσταγής Αρης βελουχιώτης και ο πίθηκος του Στάλιν Νίκος Ζαχαριάδης η αναρωτιόνταν: “ως πότε οι δολοφόνοι του 5/42 θα είναι αναμεσά μας”. Το σύστημα της μεταπολίτευσης βολεύτηκε και άραξε και σε όλες της εκφάνσεις του όχι μόνο κατάκλεψε τους Έλληνες (Πάντειο, Υποβρύχια, Χρηματιστήριο....), όχι μόνο έφαγε με δέκα μασέλες (ευρωπαϊκά προγράμματα, ΜΚΟ αλά Soros....), όχι μόνο μεταβλήθηκε σε ένα απεριγραπτο κηφηναριό που δεν παράγει τίποτα, αλλά με τα Adidas και τα Nike αποδύθηκε, με την ελευθερη διακίνηση της βίας, σε ένα ηροστράτειο έργο (ημέρες οργής) κατεδάφισης κάθε αξίας, κάθε έννοιας δικαίου. Έγινε βαποράκι της παρακμής εξισώνοντας την κοινωνία προς τα κάτω..
Για την αριστερά η νομιμότητα είναι κατ΄αποκοπή και ορίζεται αναλογα της πολιτικής συγκυρίας και στηρίζεται στην "αυθεντία" των ψευδαισθήσεων της λαϊκής δημοκρατίας των εικόνων. Βλεπαμε, διαβάζαμε και άκουγαμε την αγωνία του πολιτικού μας συστήματος, τους διάφορους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, που μάζεψε τα μπάζα του ΠΑΣΟΚ, την συμπλεγματική προοδευτική αριστερή σάχλα και CIA, τους λεπτεπίλεπτους ευπατρίδηδες της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά), την σεσημασμένη δημοσιογραφία των μυστικών κονδυλίων και των μπετατζήδων, που νομοιμοποιουσε έμμεσα την βαρβαρότητα της αριστεράς, “να καταδικάζουν” την αγωνιστική παρουσία της Χρυσής Αυγή και μας προκαλούσαν ένα μεγάλο γέλιο, ένα μεγάλο χασμουριτό.
Η μεγάλη ηρωική παράταξη που με βίαιο τρόπο ο καραμανλισμός την φίμωσε, βρήκε φωνή. Η δύναμη μιάς ιδέας δεν έγκειται στην ρητορική της διατύπωση, αλλά στο πραγματικό φορτίο που μεταφέρει. Η Χρυσή Αυγή μεταφέρει το φορτίο του Έθνους.
Να θυμήσουμε στον κύριο Δένδια που έθεσε σε διαθεσημότητα την δοικητή του αστυνομικού τμήματος Ραφήνας, και απέσυρε τους αστυνομικούς απο τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής: Το 1917 ακόμη και στις 24 Οκτωμβρίου (παλαιό ημερολόγιο) ο αξέχαστος εσέρος Κερένσκι, λυσσούσε στο γραφείο του στα χειμερινά ανάκτορα: “Ο κίνδυνος μας απειλεί απο τα δεξιά!”. Βλέπεις, κύριε Δένδια, κινδύνευε απο τον Γκουτσκώφ και τον Ροντζιάκο, κι όμως την άλλη μέρα χρειάστηκε να φύγουν μαζί και προς την ίδια κατεύθυνση...
Η Αριστερά, φορέας του μηδενός, άρπαξε την καρέκλα που της πρόσφερε ο κυριαρχούμενος απο ενοχικά σύνδρομα και ανασφάλειες Καραμανλής Α’. Με τον φόβο, τον τρόμο να φωλιάζει στην ψυχή του, αν είχε ποτέ ψυχή, πήρε “χάος και έκανε κράτος” και για να επιβιωσει παρέδωσε τα πάντα στα χέρια της Αριστεράς, επειδή είχε ανάγκη τους παράνομούς μηχανισμούς της, Το καραμανλικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας πάσχοντας απο μονοκαταδίωξη υφάρπαξε τις ψήφους των Ελλήνων και απελάκτισε την ίδια ιστορία της ηρωικής παράταξης. Δημιούργησε ένα κράτος παρασινοφρουρών και ερυθροφρουρών φακελλώνοντας και στέλνοντας στον εισαγγελέα όσους παρέμεναν πιστοί σε εθνικές ιδέες και αξίες και δεν παραδέχονταν ότι οι μεγαλύτεροι προασπιστές της δημοκρατίας είναι ο αιμοσταγής Αρης βελουχιώτης και ο πίθηκος του Στάλιν Νίκος Ζαχαριάδης η αναρωτιόνταν: “ως πότε οι δολοφόνοι του 5/42 θα είναι αναμεσά μας”. Το σύστημα της μεταπολίτευσης βολεύτηκε και άραξε και σε όλες της εκφάνσεις του όχι μόνο κατάκλεψε τους Έλληνες (Πάντειο, Υποβρύχια, Χρηματιστήριο....), όχι μόνο έφαγε με δέκα μασέλες (ευρωπαϊκά προγράμματα, ΜΚΟ αλά Soros....), όχι μόνο μεταβλήθηκε σε ένα απεριγραπτο κηφηναριό που δεν παράγει τίποτα, αλλά με τα Adidas και τα Nike αποδύθηκε, με την ελευθερη διακίνηση της βίας, σε ένα ηροστράτειο έργο (ημέρες οργής) κατεδάφισης κάθε αξίας, κάθε έννοιας δικαίου. Έγινε βαποράκι της παρακμής εξισώνοντας την κοινωνία προς τα κάτω..
Για την αριστερά η νομιμότητα είναι κατ΄αποκοπή και ορίζεται αναλογα της πολιτικής συγκυρίας και στηρίζεται στην "αυθεντία" των ψευδαισθήσεων της λαϊκής δημοκρατίας των εικόνων. Βλεπαμε, διαβάζαμε και άκουγαμε την αγωνία του πολιτικού μας συστήματος, τους διάφορους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, που μάζεψε τα μπάζα του ΠΑΣΟΚ, την συμπλεγματική προοδευτική αριστερή σάχλα και CIA, τους λεπτεπίλεπτους ευπατρίδηδες της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά), την σεσημασμένη δημοσιογραφία των μυστικών κονδυλίων και των μπετατζήδων, που νομοιμοποιουσε έμμεσα την βαρβαρότητα της αριστεράς, “να καταδικάζουν” την αγωνιστική παρουσία της Χρυσής Αυγή και μας προκαλούσαν ένα μεγάλο γέλιο, ένα μεγάλο χασμουριτό.
Η μεγάλη ηρωική παράταξη που με βίαιο τρόπο ο καραμανλισμός την φίμωσε, βρήκε φωνή. Η δύναμη μιάς ιδέας δεν έγκειται στην ρητορική της διατύπωση, αλλά στο πραγματικό φορτίο που μεταφέρει. Η Χρυσή Αυγή μεταφέρει το φορτίο του Έθνους.
Να θυμήσουμε στον κύριο Δένδια που έθεσε σε διαθεσημότητα την δοικητή του αστυνομικού τμήματος Ραφήνας, και απέσυρε τους αστυνομικούς απο τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής: Το 1917 ακόμη και στις 24 Οκτωμβρίου (παλαιό ημερολόγιο) ο αξέχαστος εσέρος Κερένσκι, λυσσούσε στο γραφείο του στα χειμερινά ανάκτορα: “Ο κίνδυνος μας απειλεί απο τα δεξιά!”. Βλέπεις, κύριε Δένδια, κινδύνευε απο τον Γκουτσκώφ και τον Ροντζιάκο, κι όμως την άλλη μέρα χρειάστηκε να φύγουν μαζί και προς την ίδια κατεύθυνση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου