Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.....

Κ΄ένα σάλεμα σάλεψε στα ολόβαθα του νου τους
Και στην καρδιά τους μιά φωνή, κ΄έτσι η φωνή μιλούσε.
«Στρατιώτες και σπαθάρηδες, τουρμάρχες και σεργέντες,
του Λογοθέτη οι σύντροφοι, του βασιλιά οι νομάτοι,
χαρά σ’έσας κι αλλοίμονο σ’ έσας του ξένου διώχτες!
Άγριο κι αν είναι το όραμα καλό είναι το σημάδι.»…


Κωστή Παλαμά, Η Φλογέρα του Βασιλιά, Λόγος Πρώτος.

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά,

θα πάρω μονοπάτια,

να βρω τα σκαλοπάτια,

που πάν' στη λευτεριά».

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

(Τον έστειλαν στην κρεμάλα οι Άγγλοι 14 Μαρτη 1957, γιατί είθελε, λέει νάναι λεύτερος)

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για την Ελλάδα



Ο κύριος Στέφανος Κασιμάτης της Καθημερινής (16/9/2012) θέλει να κρυφτεί άλλα η χαρά δεν τον αφήνει. Με μεγάλη χαρά, έχοντας κάνει την πολιτική ελαστικότητα επάγγελμα, μας πληροφορεί με πιασάρικο τρόπο ότι: “Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία”. Δεν είναι καταπληκτικό; Το κείμενο του εκφράζει την ψυχοσωτήρια ψυχρή απομάκρυνση. Με πολύ ενθουσιασμό, τον ενθουσιασμό του πραιτοριανού και τον φανατισμό του κοζάκου, θέλει  να βάλει τους αγωνιστές Έλληνες της Χρυσής Αυγής στο ίδιο σακί με τους διεστραμμένους ψυχοπαθείς “γυιούς και κόρες του μπαμπά” ή “προνομιούχους λυμεώνες του δημοσίου ταμείου” τραμπούκους της Αριστεράς. Το ίδιο πίστευαν άλλοτε και οι φυματικοί, που έφτυναν κρυφά στο φαγητό των υγιών για να μεταδώσουν και σ’αυτούς την ασθένεια, να την γενικεύσουν και έτσι να την εκμηδενίσουν. Δεν πρόκειται για μία συνηθισμένη πολιτική πλάνη, αλλά για μια πραγματικά φυτική προσαρμοστικότητα μιας ορισμένης μερίδας των “διαλεκτικά σκεπτόμενων” εφημεριδογράφων  στις πολιτικές συνθήκες.   

Οι εγκληματίες την Marfin κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι και κανείς δεν τους πλησιάζει. “Ιδιαίτερη εντύπωση που επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες δημιουργήθηκε όταν κυκλοφόρησε φωτογραφία του κ.. Κωνσταντίνου στο Διαδίκτυο μπροστά στη φλεγόμενη τράπεζα Marfin, εκείνο το θλιβερό μεσημέρι του περσινού Μαΐου, να τρέχει στην οδό Σταδίου με ένα σακίδιο στην πλάτη και ένα μαντήλι στο στόμα.” ( εφημερίδα Δημοκρατία,  28/1/2011). Ο κύριος Χαζηδάκης, βουλευτής της ΝΔ, δάρθηκε  και μάτωσε από αγνώστους και ακόμη περιμένουμε την ταυτοποίηση. Καίγονται βιβλιοπωλεία, Πανεπιστήμια λεηλατούνται, ο πρύτανης του ΑΠΘ δέχτηκε στο πετσί του τα “συγκεκριμένα ποσά βίας” του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίδες ποδοπατούνται και οι μικρονοϊκοί βάνδαλοι παραμένουν άγνωστοι.  Οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της βαρβαρότητας που ζούμε κάθονται στα έδρανα της Βουλής και τώρα παίζουν τους δημοκρατικούς ιστρίωνες με το αίμα των θυμάτων στα χέρια τους.

Στην Ελλάδα είναι  κοινωνικό must, να ευχαριστηθεί και η κυρία Διαμαντοπούλου, να είσαι αριστερό-προοδευτικός αρλουμπολόγος. Η αυθαιρεσία, η βία, η βαρβαρότης της αριστεράς και των “προοδευτικών” είναι διαμαρτυρία, κινηματική δράση. Είναι  “παιδιά” που μας δέρνουν στην δικτατορία του κοινωνικού σνομπισμού..  Όλοι οι άλλοι είναι από άλλο ανέκδοτο. Ο Φαρισαϊσμός της αριστεράς πήρε τέλος. Υπάρχει σαν ένα παλιό ρούχο που το φοράμε επειδή μας το επέβαλαν και το συντηρούν οι ρεπατζούδες των  ΜΜΕ(ξάπατησης).

Οι τυραγνισμένοι πολίτες κατάλαβαν. Μάταια προσπαθεί ο Κασιμάτης,  οι διάφοροι δήθεν, οι διάφορες τσούλες της πολιτικής. οι ομοτράπεζοι του Χριστοφοράκου, οι σεσημασμένοι δημοσιογράφοι, οι έμπουσες, οι μποβαρίζουσες  και Μεσσαλίνες να  γλιτώσουν την αριστερά  από την απαξίωση  και την χλεύη. Τίποτα δεν θα την βοηθήσει να γλυτώσει από την μοίρα της, τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Αρκετά με την αριστερά της  “διαμαρτυρίας”, της Υπατίας, της ρυπαρότητας, του βιασμού της  μνήμης, τον εξευτελισμό του συλλογικού “είναι και ανήκειν” των Ελλήνων. Οι υστερικές τσιρίδες της καλοζωισμένης Κωνστανοπούλου και τα φληναφήματα του καημένου, αλλά συμπαθέστατου, Παπαδημούλη προκαλούν ένα μεγάλο γέλιο. Ο δε Πάκης Παυλόπουλος του Δεκέμβρη 2008 μας αφήνει αδιάφορους ούτε να γελάσουμε μπορούμε γιατί το γελοίο δεν παράγει γέλιο.

Η αριστερά με τις ευλογίες της ΝΔ κατέβασε την Ελλάδα στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα και επιδιώκει να χτίσει  και άλλα για να την κατεβάσει ακόμα πιο χαμηλά.  Αυτό πήρε τέλος. Οι λέξεις Δεξιός, ακροδεξιός, φασίστας, ρατσιστής δεν τρομάζουν κανέναν. Είναι η γλίτσα η κολλημένη στο μυαλό των αριστερο-προοδευτικών και γλίτσα θα παραμένει. Σήμερα η λέξη χρυσαυγίτης είναι κήρυγμα αγώνα. Είναι η σημαία που σηκώνει η ελληνική κοινωνία ενάντια στον ισοπεδωτισμό της μεταπρατικής ξεπουλημένης αριστεράς και των διαφόρων “προοδευτικών” που θέλουν να μετατρέψουν το ιστορικό Έθνος των Ελλήνων σε ουδέτερο πληθυσμό έρμαιο στις επιταγές του αμερικανισμού και της Νέας Τάξης.

Θα μας πούνε δεξιούς, ακροδεξιούς, χρησαυγίτες, ακόμη και φασίστες. Η χρήση επιθέτων κύριε Κασιμάτη είναι το τελευταίο επιχείρημα των διαφόρων ολετήρων, των νενέκων και των υπαλλήλων  του Soros. Δεν τρομάζουν πλέον κανέναν. Το να σε αποκαλούν  σήμερα χρυσαυγίτη η δεξιό ή φασίστα  είναι τίτλος τιμής. Είναι τίτλος αγώνα. Τα επίθετα δεξιός, ακροδεξιός, χρησαυγίτης ακόμη και φασίστας  προσδιορίζουν τους Έλληνες αγωνιστές και ήρωες, τους πιστούς και συνειδητούς και ολοζώντανους.  Χαρακτηρίζουν τους δυνατούς και εμπνευσμένους, τους άξιους και συνεπείς, τους αρμονικούς στη τέχνη, τους φωτεινούς στο λόγο, του υπέροχους στην σύλληψη και ήρωες στην Πράξη, με μία λέξη ΕΛΛΗΝΕΣ.

Το Κολωνάκι, η Κηφισιά η Εκάλη τρέμουν....Μα αυτό είναι άλλη ιστορία....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου