Όλο και ποιό συχνα διάφοροι παράξενοι, παρηκμασμένοι άνθρωποι μηρυκάζουν “η μεγάλη δημοκρατική παράταξη” ή η “μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη”. Σαν τα γραμμόφωνα που τα κουρδίζουν επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια. Πήραν την δημοκρατία και την πρόοδο και την έκαναν κούφιο σύνθημα, ένα κενό περιεχομένου ιδεολόγημα. Αλλά τέλος πάντων ας του απαλλάξουμε από τις παραπάνω κατηγορίες έστω και λόγω αμφιβολιών και ας εξετάσουμε τι ακριβώς είναι αυτό το πράγμα αυτός ο συρφετός που με άφθονη οίηση αυτοαποκαλείται "Δημοκρατική παράταξη".
Η Ελλάδα πήρε μια γεύση του τι εστί “δημοκρατική παράταξη” όταν το "Κίνημα" ΄κύριος εκφραστής της και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Κόμμα μάζας διείσδυσε σε κάθε τομέα της ζωής και χειραγώγησε τους Έλληνες σε τρόπο ώστε να νομιμομποιεί το καθεστώς με το να κινητοποιεί τις μάζες. Επέβαλε μια “αριστερά” ιδεολογία που ίσχυε ως η μόνη επιτρεπόμενη στο κράτος και απέβλεπε στο να μεταβάλλει ριζικά Κράτος και κοινωνία ώστε να προσαρμόζονται στο περιεχόμενο της όπως και να δημιουργήσει νέους ανθρώπους σύμφωνα με αυτή. Η γενική πολιτικοποίηση έγινε κανόνας και στο όνομα της δημοκρατιας κυριάρχισε μια μονολιθική ομοιομορφία στην κοινωνική και ατομική ζωή, μαζί μ’ αναγκαστική “ενθουσιώδη” συμμετοχή στις εκδηλώσεις της. Εξουδετέρωσε και αφάνισε κάθε πολιτική, κοινωνική και πολυτιστική ομάδα που δεν εντάσσονταν στην “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” και στις πολιτικές-κοινωνικές διακλαδώσεις της. Έστησε ένα επιστημονικά οργανωμένο δίκτυο προπαγάνδας, επηρεασμού και “διαφωτίσεως” που με μονοπωλιακό χαρακτήρα και με σύγχρονες ψυχολογικές μεθόδους δικαιολογούσε τις πράξεις της παράταξης και υπότασσε την ελευθερη σκέψη. Τα συμπλήρωσε με ένα εκτεταμένο μηχανισμό κλαδικών και πρασινοφρουρών που χρησιμοποίησε κάθε φυσικό ή ψυχικό μέσο καταπίεσης για την “ομαδική” εξουδετέρωση κάθε ταξικού ή ιδεολογικού εχθρού.
Κάτω απο το βαρύ πέλμα της “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης” οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι της δημοκρατίας πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ή σε κομματικές νεολαίες και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, ανέχεια που ανάγκαζε τις γυναίκες τους να κάνουν baby sitting, στο όνομα της "δημοκρατικής παράταξης" βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο.
Για μία εικοσαετία τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη “δημοκρατική παράταξη” ήξερε να αμοιβει τους ανθρώπους της. Κολακέψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έχει ο Nεοέλληνας μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε το περιβραχιόνιο της περιφρούρησης για να αποκτήσεις πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Για χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες της “δημοκρατικής παράταξης”.
Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία, συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια του πνιγερού κομματισμού της δημοκρατικής παράταξης . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι. Σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία ο καθένας μας γνωρίζει έναν Χ που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε με ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, κότερα, παιδιά να σπουδάζουν στην Εσπερία και το κυριότερο πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Και ο κοσμάκης έτρωγε ότι περίσσευε και έλεγε και ευχαριστώ! Η “δημοκρατική παραταξη” πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι, ίσως, η πρώτη φορά χρόνια στην ιστορία της Ελλάδας που η λεγόμενη “δημοκρατική παράταξη” με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα
Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή “δημοκρατική παράταξη” προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.
Η “δημοκρατική παράταξη”, αφού διαγούμισε τον πλούτο της χώρας την έκαψε τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της “η παράταξης”, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλές οι προσπάθειες να την αναστήσουν, αλλά θα μείνουν προσπάθειες. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η “δημοκρατική παράταξη” κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της. Προκαλεί ένα μεγάλο χασμουρητό.
Η Ελλάδα πήρε μια γεύση του τι εστί “δημοκρατική παράταξη” όταν το "Κίνημα" ΄κύριος εκφραστής της και με σύνθημα "ο λαός στην εξουσία" ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας. Κόμμα μάζας διείσδυσε σε κάθε τομέα της ζωής και χειραγώγησε τους Έλληνες σε τρόπο ώστε να νομιμομποιεί το καθεστώς με το να κινητοποιεί τις μάζες. Επέβαλε μια “αριστερά” ιδεολογία που ίσχυε ως η μόνη επιτρεπόμενη στο κράτος και απέβλεπε στο να μεταβάλλει ριζικά Κράτος και κοινωνία ώστε να προσαρμόζονται στο περιεχόμενο της όπως και να δημιουργήσει νέους ανθρώπους σύμφωνα με αυτή. Η γενική πολιτικοποίηση έγινε κανόνας και στο όνομα της δημοκρατιας κυριάρχισε μια μονολιθική ομοιομορφία στην κοινωνική και ατομική ζωή, μαζί μ’ αναγκαστική “ενθουσιώδη” συμμετοχή στις εκδηλώσεις της. Εξουδετέρωσε και αφάνισε κάθε πολιτική, κοινωνική και πολυτιστική ομάδα που δεν εντάσσονταν στην “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” και στις πολιτικές-κοινωνικές διακλαδώσεις της. Έστησε ένα επιστημονικά οργανωμένο δίκτυο προπαγάνδας, επηρεασμού και “διαφωτίσεως” που με μονοπωλιακό χαρακτήρα και με σύγχρονες ψυχολογικές μεθόδους δικαιολογούσε τις πράξεις της παράταξης και υπότασσε την ελευθερη σκέψη. Τα συμπλήρωσε με ένα εκτεταμένο μηχανισμό κλαδικών και πρασινοφρουρών που χρησιμοποίησε κάθε φυσικό ή ψυχικό μέσο καταπίεσης για την “ομαδική” εξουδετέρωση κάθε ταξικού ή ιδεολογικού εχθρού.
Κάτω απο το βαρύ πέλμα της “μεγάλης δημοκρατικής παράταξης” οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έζησαν ένα έμπρακτο συλλογικό παραλήρημα. Πουλώντας το παραμύθι της δημοκρατίας πολλοί ανίκανοι για τον επιστημονικό ή επαγγελματικό στίβο, προσκολλήθηκαν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις ή σε κομματικές νεολαίες και έφθασαν σε υπουργικές καρέκλες λανσάροντας πίστη σε κάτι που πότε δεν πίστεψαν. Άνθρωποι που δεν τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους ΄ξαφνικά εκτοξεύθηκαν στην κορυφή και άλλοι από την φτώχεια και την ανέχεια, ανέχεια που ανάγκαζε τις γυναίκες τους να κάνουν baby sitting, στο όνομα της "δημοκρατικής παράταξης" βρέθηκαν να κατοικούν σε ανάκτορα τίγκα στο μάρμαρο.
Για μία εικοσαετία τα προσόντα για την κατάληψη κάποιας θέσης μετρίοντουσαν με τους πόντους, μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό, τις αφίσες που είχε κολλήσει. Η μεγάλη “δημοκρατική παράταξη” ήξερε να αμοιβει τους ανθρώπους της. Κολακέψε ό,τι πιο εγωκεντρικό και ευτελές έχει ο Nεοέλληνας μέσα του, εκμεταλλεύτηκε την ανασφάλεια, την απαιδευσιά, την ιταμότητα, να καταξιώσει την ηδονοθηρία, την καταναλωτική βουλιμία. Aλλά σφραγίδα στον ψυχισμό ανεξάλειπτη άφησε κυρίως η γεύση της εξουσίας, η αίσθηση της εξόδου από την ανωνυμία και το περιθώριο, η ηδονή να είσαι επιτέλους «κάποιος». Αρκούσε το περιβραχιόνιο της περιφρούρησης για να αποκτήσεις πρόσωπο και να βγεις από την κοινωνική αχρωμία. Αυτοί οι κάποιοι εγκαταστάθηκαν σε κάθε πτυχή του δημοσίου βίου. Aυτοί έκριναν για όλα, αυτοί αποφάσιζαν. Διόριζαν, απόλυαν, έκαναν προαγωγές και μεταθέσεις, μοίραζαν επιχορηγήσεις και δάνεια. Kαταλύθηκε κάθε κρατική ιεραρχία. Για χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες της “δημοκρατικής παράταξης”.
Σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά αλλά και σε σωματεία, συλλόγους, «πνευματικά ιδρύματα», εφημερίδες , είχαν απλωθεί τα αναρίθμητα πλοκάμια του πνιγερού κομματισμού της δημοκρατικής παράταξης . H στράτευση ήταν (κατά κανόνα) με το αζημίωτο. Ασήμαντοι ρυπαροί και τρισάθλιοι ξαφνικά έγιναν πάμπλουτοι. Σε κάθε χωριό, σε κάθε συνοικία ο καθένας μας γνωρίζει έναν Χ που από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε με ξενοδοχεία, πολυτελείς κατοικίες, κότερα, παιδιά να σπουδάζουν στην Εσπερία και το κυριότερο πρώτο τραπέζι πίστας στα σκυλάδικα πολυτελείας. Και ο κοσμάκης έτρωγε ότι περίσσευε και έλεγε και ευχαριστώ! Η “δημοκρατική παραταξη” πορνομανιακά κατέστρεψε κάθε έκφραση δημιουργίας, επέβαλε στην Ελλάδα μία άνευ προηγουμένου απολυταρχία. Εξευτέλισε κάθε έννοια λόγου, έργου και πράξης. στο όνομα της “δημοκρατίας που επανήλθεν στην κοιτίδα της”. Αντικατέστησε το πνεύμα με συνθηματολογία της δεκάρας. Και είναι, ίσως, η πρώτη φορά χρόνια στην ιστορία της Ελλάδας που η λεγόμενη “δημοκρατική παράταξη” με τον μανδύα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού συσσώρευσε τόσα σκουπίδια. Το αποτέλεσμα αυτής της προοδευτικής και εκσυγχρονιστική επέλασης ήταν η δημιουργία πραγματικού αισθητικού, ηθικού και πολιτικού χάους, ο θρίαμβος της ασυνειδησίας και της ασυδοσίας, και ο βαρύτατος τραυματισμός της πολιτικής αισθητικής των υποταγμένων Ελλήνων χωρίς κανένα αντιστάθμισμα
Τώρα όμως η προοδευτική και εκσυγχρονιστή “δημοκρατική παράταξη” προκαλεί ένα ασυγκράτητο χασμουρητό, η δε κανθαριδίνη της ενδιαφέρει μόνο τους ανώριμους και τους ανίκανους, το λούμπεν (τσογλαναρία στην μαρξιστική) του Ψυχικού, της Πολιτείας, της Εκάλης που βαρέθηκε το αποστειρωμένο περιβάλλον των ιδιωτικών σχολείων και τις βουτιές στην πισίνα και κατεβαίνει στα Εξάρχεια να ρίξει καμιά μολότοφ ή συγκεκριμένα ποσά βίας για να γεμίσει την άδεια του ζωή.
Η “δημοκρατική παράταξη”, αφού διαγούμισε τον πλούτο της χώρας την έκαψε τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της “η παράταξης”, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.
Καλές οι προσπάθειες να την αναστήσουν, αλλά θα μείνουν προσπάθειες. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η “δημοκρατική παράταξη” κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της. Προκαλεί ένα μεγάλο χασμουρητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου