Τσίρκο: “Για την Ελλάδα, τώρα”

Ο ευρωλιγούρικος μπερντές έχει νέα παράσταση. Οι ευρωτραφείς μπερτόδουλοι, με την αυταπόδεικτη και προφανή πνευματική υπεροχή τους ως φορείς αξιών επίσης αυταπόδεικτα και προφανών υπερεχουσών που εμφορούνται απο μίσος κατά της Ελλάδας, από υπεραπλουστευμένες ιδέες για το καλό και το κακό, αυτόανακηρύχθηκαν σε σωτήρες. Με επικεφαλής την Διαμαντοπούλου ,που το όνομά της είναι Άννα, γεννήθηκε σε ορυχείο και της αρέσουν τα γεμιστά κολοκυθάκια αυγολαίμονο. Στην μεγάλη τους πλειονότητα είναι απολύτως αστοιχείωτοι. Η μόνη τους επαφή με την Ελλάδα, τον Ελληνισμό τους Ελληνες είναι το διαβατήριο που κουβαλάνε στην τσέπη του Armani ή στην τσάντα Louis Vuitton. Επαναλαμβάνουν εδάφια των γραφών τους, συνθήματα και κοινοτοπίες, μία γλώσσα και ένα πιστεύω προσκολλημένες σε μία πολιτική που ταυτίζεται με την ελληνική τραγωδία. Όλο αυτός ο μπερντές των εξ επαγγέλματος σωτήρων έχει ένα κοινό, περιφρονεί τον λαό. Σου λέει, τι θα κάνουν, θα ξεχάσουν τον εθνομηδενιμό και θα μπερδευτούν από το ψυδεπίγραφο “για την Ελλάδα, τώρα” και θα ξαναπεράσουν απο το “μαγαζί”, μαζί με την έρμη την ψήφο τους.

Ζητιάνοι και οι οσφυοκάμπτες κατασκεύασαν ένα αναξιόπιστο κομματικό κράτος ξεπουλημένο στην λεγόμενη Ευρώπη και επέβαλαν στην χώρα μία εωσφορική αλλοίωση του αιώνιου μηνύματος της Ελλάδας. Οι χαμαιλέοντες του “για την Ελλάδα, τώρα” με μικροευρωπαϊκό επαγγελματισμό, εξουσιαστική φύμωση, μικρονοϊκή αμβλυωπία, ηθικολογική παιδαριωδία είναι τα προϊόντα της καταστροφικής για την Ελλάδα τριακονταετίας (το 1981 ήλθε στην Ελλάδα η δημοκρατία, κατά Πάγκαλο). Από το 1981 και την ένταξη μας στην τότε ΕΟΚ εδραίωσαν την γραφικότητα σαν εθνική ιδεολογία. Ευαγγελίστηκαν μία Ελλάδα χωρίς παρελθόν.

Με τον φανατισμό των μουζαχεντίν εξοστράκισαν την έννοια της διαχρονικής αξίας του Ελληνισμού. Με πρόσχημα την “σύγχρονη ιστορική έρευνα” το “φαν κλάμπ” των σχηματικοποιήσεων του Samuel Huntington έφριττε και ωρύονταν εναντίον εκείνου που θα τολμούσε να εκφράσει άποψη αντίθετη με την αλήθεια της πολυπολιτισμικής “αποκάλυψης”. Πρόκειται για μία παραλλαγή του σκοταδισμού των ιμάμηδων της Τεχεράνης. Μία στάση που προϋποθέτει μία άκρως υποτιμητική γνώμη για τους Έλληνες, γιατί τους αντιμετωπίζει σαν μικρά παιδιά. Οι μπερτόδουλοι του “για την Ελλάδα, τώρα” ξεχνούν ότι τα παιδιά θυμούνται καλύτερα. Έχουν πιό βαθιά μνήμη. Θυμούνται ότι αυτοί οι άνθρωποι βησσοδόμησαν ασύστολα κατά παντός που θα πρόφερε την λέξη πατρίδα Έθνος. ελληνισμός. Διαμόρφωσαν μία κυρίαρχη ιδεοληψία που υπομόνευσε την έννοια του Έθνους, την εθνική ιστορία, προσπάθησε να μας αποκόψει απο τις ρίζες μας, την παράδοση, μας αφελλήνισε.

Ευρωλιγούρι Εγκώμιον

Μία φορά και έναν καιρό, στα πολύ παλιά χρόνια ρήτορες, φιλόσοφοι, δημόσιοι διανοούμενοι και διάφοροι που ανήκαν στην συνομοταξία του σκεπτόμενου ανθρώπου, για να επιδείξουν το μέτρο της διανοητικής τους δεινότητας διάλεγαν ένα ασήμαντο, ανάξιο, αμελητέο θέμα και με γλαφυρότητα το στόλιζαν και το ανειδίκνυαν σε κάτι σημαντικό. Έτσι έχουμε το Εγκώμιο της Μύγας του Λουκιανού, το Εγκώμιο της Μωρίας του Εράσμου και εγκώμια πολλών άλλων χαμηλών και ανάξιων με το απόλυτα επίκαιρο “κλανιάς εγκώμιον” του Μερσιέ ντε Κόμπιέν ή επί το βροντοδέστερον Ροντόλφους Γκοκλένοιυς.

Έτσι και εμείς κηπουροί βοσκοί και νοικοκυρές, ζηλεύοντας την δόξα εκείνων, θελήσαμε να βρούμε κάτι ποταπό και τρισάθλιο να παινέσουμε. Δυστυχώς παρά τις προσπάθειες μας, φιλότιμες θα μπορούσαμε να προσθέσουμε, οι διανοητικές μας ικανότητες αποδείχθηκαν λίγες και ανεπαρκείς. Παρόλο που βρήκαμε αρκετά ποταπά θέματα ακροδεξιά, φασισμός, εθνικισμός, έθνος, πατρίδα, θρησκεία για να τα στολίσουμε και να διεκδικήσουμε την δόξα ενός Εράσμου ή Λουκιανού και να μας ανοίξει η πόρτα της φήμης και τα παράθυρα της TV. Να τα διαβάσουν οι Έλληνες και να μας θαυμάσουν. Τελικά αποδείχθηκε ότι ένας κηπουρός δεν μπορεί να αχθεί σε τέτοια ύψη δεινότητας και να εγκωμιάσει το ποταπό και το άχρηστο και να διεκδικήσει εύσημα ύψηλής διανόησης. Επιστρέψαμε στην πεπατημένη και ασχοληθήκαμε ,για να μη πάει χαμένος ο χρόνος μας, με κάτι δυνατό, σημαντικό, ιστορικό γεμάτο πεπρωμένο τον ευρωλιγούρι και να που βγήκε του “Ευρωλιγούρι Εγκώμιον”.

Ευρωλιγούρι Εγκώμιον

Το πρώτο πράγμα που μας προκαλεί εντύπωση στο ευρωλιγούρι είναι ότι τα ξέρει όλα (συγχωρήστε με, αλλά η λέξη “ξέρει” μου θυμίζει την θεία Όλγα της διαφήμισης του παλιού απορρυπαντικού ΟΜΟ). Έχει μυηθεί σε όλα, ωρύεται για τα πάντα τα Ευρωπαϊκά και αλίμονο στους Έλληνες που διαφωνήσουν, θα μεταβληθούν ξαφνικά σε μάζα ηλιθίων, σε άτομα ψυχοπαθή. Έχει ανακαλύψει την απόλυτη αλήθεια, το απόλυτο, το οριστικό και το ασάλευτο.

Επιμένει ότι το διεθνές περιβάλον (και τα λεφτά του Soros προσθέτουμε εμείς) συντελεί στη μετάλλαξη της εθνικής συλλογικής ταυτότητας των Ελλήνων σε πολυπολιτισμική. Με πάθος και αυταπάρνηση θέλει να εκσυγχρονίσει τους Έλληνες απαλλάσσοντας τους από παραδοσιακές καταβολές και να τους παραδώσει στην Ευρώπη του Καρλομάγνου.

Ο Ευρωλιγούρης δεν σκέφτεται τίποτα. Η Ευρώπη σκέφτεται για αυτόν. Ζει σαν σύγχρονος άνθρωπος τρώει, πεινάει, καπνίζει, δουλεύει, πηδάει και αφήνει τις τηλε εκπομπές και τα τηλε παράθυρα να τηλεκοντρολάρουν την ζωή του. Η ζωή του είναι μία συνεχής έκπτωση αξιών, ιστορικότητας, πίστης στο όνομα του “ανήκομεν στην Δύση”.

Διαβάζει το παρελθόν του όχι με τον κώδικά που μεταδίδεται από την μία γενιά στην άλλη και αρδεύει τα Έθνη για να κατακτήσουν το μέλλον αλλά τον κώδικα που του προσφέρει η Ευρώπη ώστε να γίνουμε Γάλλοι, Γερμανοί ή Άγγλοι.

Ο Ευρωλιγούρης κατόρθωσε να ελευθερώσει την ατομικότητα του και να αναπτύξει πρωτοβουλίες χωρίς να γίνει δουλικός μαθητής της χώρας που τον σπούδασε. Σε αντίθεση με έμας τους άλλους τα ελεύθερα και ευλύγιστα πνεύματα που επιμένουμε σε εθνικές ιδιαιτερότητες χωρίς προκαταλήψεις ή φανατισμούς.

Αγωνίζεται να απαλλαγούμε απο τα ψυχικά σύνδρομα ενοχής, έλλειψης αυτοπεποίθησης, ανασφάλειας και κυρίως έλλειψης αυτοεκτίμησης που κουβαλάμε μέσα μας για 3000 χρόνια και μας ταλανίζουν. Όπως η Ελληνική γλώσσα που στερείται παγκοσμιότητας και είναι μία διάλεκτος ουδόλως πιό σημαντική απο δανέζικα ή ολλανδικά και πρέπει να αντικατασταθεί από τα αγγλικά

Λειτουργεί σαν ψυχαναλυτής για να μας θεραπεύσει απο το βασικό ψυχολογικό πρόβλημα έναντι της Ευρώπης προς δυσμάς και της Τουρκίας προς Ανατολάς με το να επιμένει ότι, όπως εμείς “ανήκομεν στην Δύση” οι Τούρκοι ανήκουν στην Ευρώπη άρα είμαστε όλοι Ευρωπαίοι.

Ο Ευρωλιγούρης με μεγάλη αυταπάρνηση που σκοντάφτει στους τρισκατάρατους Ελληνολάγνους, φορώντας την περούκα του δήθεν προσπαθεί και χτυπιέται να αποδείξει ότι το μέλλον είναι η νεοτερικότητα. Διαγράφει το πονεμένο παρελθόν των αγώνων, του ιδρώτα και του αίματος και μας οδηγεί στο μέλλον απαλλαγμένους από τα βαρίδια ενός τέτοιου παρελθόντος.

Κάπως έτσι τελειώνει το εγκώμιο του Ευρωλιγούρι, Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε χωρίς μία τελευταία παρατήρηση. Η κρίση τους ξεβράκωσε και κάτι πρέπει να κάνουν.

Μα αυτό είναι μία άλλη ιστορία.....

Ιωάννης Μεταξάς, Αιώνιος

Ο χρόνος και το πέρασμά του είναι η δοκιμασία που ο κάθε πολιτικός θα υποχρεωθεί να πέραση ώστε να μετρηθεί το βάθος των αχναριών του στην ιστορία της Ελλάδας.. Ποιός θυμάται τον Πάγκαλο, τον Σοφούλη και τόσους άλλους από δαύτους; Αναρωτήθηκε κανείς πόσα εκατομμύρια έχουν επενδυθεί (βιβλία, άρθρα, συμπόσια κλπ) ώστε να κρατιέται φρέσκια η μνήμη μερικών άλλων για να μη μπουν στην ανυπαρξία του χρονοντούλαπου της ιστορίας. Πόσα ιδρύματα πρώην πολιτικατζήδων χρηματοδοτούν οι Ελληνες και οι Ελληνίδες για να διατηρείται ζωντανή η μνήμη των διαφόρων ολετήρων του Εθνους που ανακάλυψαν ότι η Κύπρος είναι μακρυά, έκαναν δώρα στον εαυτόν τους, κατέβασαν σημαίες και ευχαρίστησαν.

Ο Ιωάννης Μεταξάς περνάει την δοκιμασία του χρόνου και το πέρασμα του με άριστα . Σήμερα 76 χρόνια από την 4η Αυγούστου 1936 και 71 χρόνια από τον θάνατό του αφθονούν οι βιογραφίες του, οι περισσότερες συκοφαντικές, υβριστικές και ανόητες γραμμένες από πανεπιστημιακούς, ξυλόσοφους λογάδες, δημόσιους υπαλλήλους που αγωνίζονται για το ψωμάκι τους ή το κρουασάν ελπίζοντας για καμιά θεσούλα επισκέπτη καθηγητή στην Εσπερία και τυμβωρυχόντας στα απορρίμματα των αρχείων συνθέτουν ιστορικά παραμύθια. Αφθονούν τα "περισπούδαστα" άρθρα από πουλημένους κονδυλοφόρους, πλέκτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες, που προσπαθούν να βγάλουν κανένα τάλιρο με πολύ λογισμό αλλά καθόλου αυτοπεποίθηση.

Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Δεν άλλαξε τις σκέψεις του, τα πιστεύω του. Δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες τις στιγμής ώστε να διευκολύνει την πολιτική του καριέρα. Πόσοι και ποίοι πολιτικοί της σημερινής Ελλάδας έχουν αυτό το προνόμιο; Κανένας! Τα τελευταία πενήντα χρόνια οι εναγκαλισμοί του χθές εναλλάσσονται με τις ύβρεις του σήμερα και στη μέση ο λαός περιμένει μια καλύτερη μέρα, βλέποντας τα όνειρα του να ποδοπατούνται, τις ελπίδες του να λεηλατούνται στο όνομα της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που από πολίτευμα έχει μετατραπεί σε ιδεολόγημα. Έχει μετατραπεί στην στυγνότερη μορφή δικτατορίας όπου στον λαό της Ελλάδας επιβάλλονται οι ανεξέλεγχετες παρορμήσεις του αφιονισμένου όχλου. Ενός όχλου που κυριαρχείται από ένστικτα,. τρώει τα ψίχουλα που περισσεύουν από το τραπέζι της κομματικής νομενκλατούρας ήσυχος ασυνείδητος και ευτυχής μη έχοντας γνωρίσει άλλη ευτυχία παρά μόνο την πλάνη της ευτυχίας των reality show. Και μία ναρκισσιστική αριστερά που αυτοαποκαλείται “δημοκρατική” με την πτώση του υπαρκτού, της πνευματικής της πατρίδας, έσπευσε να πνίξει το πένθος μπουκώνοντας το απύλωτο στόμα της με το βιός της Ελλάδας και τις επιδοτήσεις του State Department και του Soros.

Ο Ιωάννης Μεταξάς ήτανε, είναι και θα παραμείνει ο μοναδικός πολιτικός που μέσα στην Βουλή, («αυτό το μπορντέλο όπου τριακόσοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού» Μ. Καραγάτση, Τα στερνά του Μίχαλου, σελ. 225), βροντοφώναξε. ΕΓΩ! Αναλαμβάνω τις ευθύνες....και η βουλή υποτάχθηκε. Τα ανθρωπάκια γίνανε χαμηλά-χαμηλά, ισόπεδα, ταπεινά, χώμα-γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου, δουλοπρεπείς χατζηαβάτηδες και τον ψήφισαν Πρωθυπουργό..και μετά άρχισαν να στριμώχνονται στις πόρτες των ξένων πρεσβειών γλείφοντας τα πόδια των ισχυρών πρακτορεύοντας την Ελλάδα μπας και τους ξαναπαραδόσουν την εξουσία.

Μετά το 1974 οι εκπορνοποιημένοι όχλοι όρμησαν με γερανούς και τσιγκέλια και γκρέμισαν κάθε άγαλμα και κάθε προτομή του. Οι ίδιοι αυτοί συρφετοί μέσα στην υστερία τους περνάνε μπρος από το άγαλμα του Τρούμαν και δεν έχουν τους γεννητικούς αδένες να το ρίξουν δημόσια , με νταϊλίκι και τσαμπουκά στο φώς της ημέρας, όπως έριξαν του Μεταξά. Του Τρούμαν που συν τοις άλλοις, έκαψε με napalm τους ομοϊδεάτες τους στο Γράμμο... Αλλά τι μπορεί κανείς να περιμένει απο τους δειλούς νταήδες της απελπισίας επιγόνους των καπεταναίων; Τι μπορεί κανείς να περιμένει από του λαϊκούς ηγέτες που ιδρώνουν μπάς και η κόρη ή γιος δεν πάρει την πολυπόθητη υποτροφία για το......Έτσι δεν είναι σύντροφοι .και συντρόφισσeς....;

Οι Άριοι (let's laugh),, Κολεγίου Αθηνών....

Διαβάσαμε το άρθρο του κυρίου Π. Κερτεζίτη στο Crash (τευχος 10, Ιανουάριος 2012, σελ. 34-46) για την “Άρια φυλή του Αμερικάνικου Κολεγίου Αθηνών” και πραγματικά αισθανθήκαμε υπερήφανοι. Το ίδιο υπερήφανοι με τους πεινασμένους όχλους του Παρισιού που μια φορά στο κάθε τόσο τους άνοιγαν τις πόρτες των Βερσαλιών για να πάρουν μάτι πώς και τι έτρωγε ο Λουδοβίκος ΙΔ, ο βασιλιάς Ήλιος, και μετά ευτυχισμένοι επιστρέφανε στο πλιγούρι και στην μιζέρια τους.

Με πιασάρικο τίτλο και γλυκερό τρόπο τα άρθρο μας δίνει ανάγλυφη την εικόνα του κομματικού κοτσαμπασισμού και των λεκέδων του. Όλοι βγήκαν από εκεί! Αριστεροί, Δεξιοί, Κεντρώοι σαν καλοί φίλοι. Απο τον “ακροδεξιό” εθνικιστή Βορίδη στον αριστερό εθνομηδενιστή Μπίστη και όλους τους ενδιάμεσους. Μετά από 13 χρόνια σκληρή δουλειά χωρίς καταλήψεις και καταστροφές, ούτε κουκουλοφόρους και χωρίς "συγκεκριμένα ποσά βίας" πήραν το πολυπόθητο χαρτί. Αποφοίτησαν ο Βορίδης και ο Μπίστης με σκούρο κουστούμι και γραβάτα και η “προλετάρισσα” Παπαρήγα με μακριά βραδινή τουαλέτα, γιατί έτσι επιβάλλει η σημαντική αυτή στιγμή και οι κανόνες του σχολείου. Σκεφτείτε για λίγο! Εάν ο υπουργός παιδείας έστελνε μια εγκύκλιο στα δημόσια σχολεία της χώρας και πρότεινε μία παρόμοια αμφίεση κατά τις τελετές αποφοίτησης, τι θα είχε γίνει; Ο Τσίπρας θα είχε αμπολήσει του κουκουλοφόρους να ρίξουν πέντε κιλά βίας Ο σύντροφος Κουβέλης θα μας έλεγε με βλακώδη θυμοσοφία ότι τα ξενόφερτα αυτά έθιμα υποσκάπτουν αυτές τις ρίζες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η συντρόφισα Παπαρήγα θα καταριόταν τον καπιταλισμο.

Το Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών όπως μας το περιγράφει ο δημοσιογράφος και ο κατάλογος των πολιτικατζήδων και λακέδων που αποφοίτησαν ή στέλνουν εκεί τα βλαστάρια τους, είναι η εικόνα της χαμέρπειας, της διανοητικής αναπηρίας και της βλακείας της Ελληνικής "άρχουσας τάξης", που μας φέρνει στην ανάγκη να ξεράσουμε. Είναι η εικόνα της μωρίας της ελληνικής άρχουσας ελίτ που για 36+1 καλλιέργησε, με δημαγωγικό φανατισμό, τον φιλιστινισμό των μαζών, την ευκολία, τον ωχαδερφισμό. Καταξευτίλισε κάθε έννοια δικαίου υποτάσσοντας τους Έλληνες μαθητές και φοιτητές στις ανεξέλεγκτες παρορμήσεις των κομματικών μικρονοϊκών μειοψηφιών μετατρέποντας τα σχολεία, τα Πανεπιστήμια σε σχολεία τρόμου και βαναυσότητας.

Αφού αποφοίτησαν και κράτησαν και μία θεσούλα για τα παιδιά τους πίσω από υψηλά τείχη στο θερμοκήπιο του Κολεγίου αμπολήθηκαν για να μετατρέψουν τα σχολεία του μεροκαματιάρη Έλληνα, του λαού σε οικόπεδα με τσουκνίδες, παραδίδοντάς τα στην πιο εξαθλιωτική ρυπαρότητα, στην ασυδοσία κάθε μικρονοϊκής μειονότητας, στην ψυχοπαθολογία του κάθε κομματικού εγκάθετου που ασελγεί αναίσχυντα στην παιδεία του κοσμάκη.

Οι κύριοι και οι δεσποινίδες, οι συντρόφοι και οι συντρόφισσες! με το απολυτήριο στο χέρι τράβηξαν, ασυνείδητοι ήσυχοι και ευτυχείς, άλλος για Oxford, άλλος για Cambridge, LSE, Tuffts, Imperial, ΜΙΤ και πάει λέγοντας. Δεν ήταν δύσκολη η προσαρμογή μετά το θερμοκήπιο του Κολεγίου τα ιδρύματα γνώσης της εσπερίας ήταν ευπρόσδεκτα. Φοίτησαν σε Πανεπιστήμια όπου οι καθηγητές κρίνονται, οι φοιτητές είναι αφιερωμένοι στη γνώση, οι καταλήψεις αδιανόητες και οι κομματικές παρατάξεις είναι ανύπαρκτες και αν υπάρχουν ούτε που τολμάνε να λερώσουν τους τοίχους με τα αποξέσματα του μυαλού τους.

Αφού σπούδασαν, δυναμωμένοι με θεωρία και μελέτη, επέστρεψαν στην Ελλάδα για να μπαρμπερίσουν στο κεφάλι του κασίδη όπως μπαρμπέρισαν οι παππούδες τους. Έχοντας λάβει “περιωνύμου ανθρώπου σχήμα”, με την επιστροφή τους άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά για να συμμετάσχουν στους μεγάλους κοινωνικούς αγώνες για ένα καλύτερο αύριο. Με τις κομματικές τους παρατάξεις, μπροστάρηδες του λαού φρόντισαν ώστε τα σχολεία, τα πανεπιστήμια της χώρας να εξακολουθούν να συνιστούν μία ανυπόφορη ντροπή εξαθλιωτικής ρυπαρότητας και βαρβαρισμού.

Όλοι αυτοί οι απόφοιτοι του Κολεγίου, οι κομματάνθρωποι, οι χαμαιλέοντες της πολιτικής βγαίνουν στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, στην Βουλή ουρλιάζοντας για την παιδεία του λαού, όταν δεν τους καίγεται καρφί. Σήμερα το δημόσιο σχολείο έχει καταντήσει εργαστήρι του χειρότερου πολιτικού φανατισμού και το ιδιόρρυθμο σχολείο της πλέον ανιαράς πολιτικολογίας όπου οι νέοι της Ελλάδας, εάν δεν ακούσουν καθημερινά το αντεθνικό επαναστατικό δίδαγμα, μεγαλώνουν από της παιδικής ηλικίας μέσα σε μίαν ακατονομάστως πνιγηρή ατμόσφαιρα πολιτικής βαναυσότητας και εμπαθείας.

Τις δεκαετίες του 60-70 το Δημόσιο Σχολείο ήταν πανίσχυρο..Οι Άριοι, οι πραγματικοί, οι γνήσιοι, οι Έλληνες Άριοι βγαλμένοι μέσα απο τα σπλάχνα του λαού, οι μανάδες να δουλεύουν καθαρίστριες και οι πατεράδες οικοδόμοι, φοιτούσαν στο Δημόσιο Σχολείο. Το Βαρβάκειο, τα Πειραματικά Σχολεία (Αθήνας, Θεσσαλονίκης) που τα έκλεισε βάζοντας κλήρο στην γνώση ο ολετήρας αρπακολατζής Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν τα σχολεία των Αρίων. Οι Αριοι του λαού, οι άξιοι, με τα ντρίλινα παντελόνια και τις ποδιές, μέσα από το δημόσιο σχολείο, διαβάζοντας με λάμπες, σάρωναν τα βραβεία της Μαθηματικής Εταιρείας. Μπαίνανε με την σκληρή δουλειά τους στο κραταιό Πολυτεχνείο του τότε και άνοιγαν τις πόρτες του ΜΙΤ, του Harvard, του CALTEC, του Berkley....με το σπαθί της γνώσης που είχε δώσει το Δημόσιο σχολείο και Πανεπιστήμιο. Με το σπαθί τους και όχι οι εκλεκτικές συγγένειες και οι διακριτικές επιλογές...

Το Αμερικάνικο Κολέγιο Αθηνών, από ότι μου λένε οι παλαιότεροι, απλά ξέρανε ότι υπάρχει και κανείς δεν νοιαζότανε. Το μόνο που ζήλευαν ήταν το γήπεδο μπάσκετ με το παρκέ που όμως δεν το έσωζε από την ομάδα του 10ου. Αν δεν πιστεύουν! Ας ρωτήσουν τον κύριο Ευθυμίου του ΠΑΣΟΚ υπερήφανο απόφοιτο του Ε’, τον Αβραμόπουλο απόφοιτο του Α’ στην Πλάκα, τον Πρόεδρο της δημοκρατίας κύριο Παπούλια απόφοιτο του 7ου. Πολύ αμφιβάλω αν θα στέλνανε τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους στα ίδια γυμνάσια.

Η Ωρα της Δεξιάς…Η Ωρα της Αλήθειας...

Η πολιτική σήμερα μας προσφέρει το καταπληκτικό θέαμα μιας δεξιάς που δεν μπορεί να αυτοδιακηρυχθεί δεξιά χωρίς να κατηγορηθεί για"φασισμό" και μιάς αριστεράς που μπορεί, οποιαδήποτε στιγμή να αυτοαποκαλείται "σοσιαλιστική, κομμουνιστική, μαρξιστική",ισχυριζόμενη ότι τα δόγματα της δεν έχουν καμία σχέση με τον Λένιν,τον Στάλιν, τον Μάο ή τον Πολ Ποτ. Αλλά αν οι οπαδοί των διαφόρων παραλλαγών της αριστεράς δεν αισθάνονται εκτεθειμένοι από τα Δεκεμβριανα του 44 και του 2008, το αρχιπέλαγος των Γκούλαγκ και τα Killing Fields, δεν βλέπω τον λόγο γιατί η σύγχρονη δεξιά, που απωθεί κάθε ολοκληρωτικό πειρασμό, πρέπει να αισθάνεται ένοχη, ή να δικαιολογείται.

Μπροστά σ' αυτήν την αξιοθαύμαστη αναίδεια των οπαδών ενός δόγματος, στο όνομα του οποίου εσφάγησαν εκατομμύρια άνθρωποι, και στραγγίστηκαν ψυχές, στην αναίδεια των υμνητών του πατερούλη Στάλιν που "σκύβει και φυσάει την φωτιά σου ν' ανάψει" ή του "ο Στάλιν ζεί" και που παρ' όλα αυτά εμφανίζονται με ένα τριαντάφυλλο στο πέτο, ένα ρόπαλο στον ώμο, ώς υπερασπιστές της ελευθερίας, η Δεξιά ας απαντήσει με ένα μεγάλο γέλιο και ας συνεχίσει την αγωνιστική της πορεία.

Η δικτατορία της αριστεράς σκέψης και διανόησης που επέβαλε ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει παραδεκτό αν δεν είναι δεμενο μαζί της πήρε τέλος. Η Αριστερά είναι οι πολλοί, ένα τσούρμο στρατολογημένο σε υπόγεια καπηλειά, εκεί που συναντώνται οι πιό αδίστακτες φιλοδοξίες και τα παρακολουθήματα τους η χθαμαλότητα, η ιταμότητα, “του πλούτου αχορταγιά και τση δόξας πείνα”. Υπό μίαν έννοια, η ποιότητα των ανθρώπων καθορίζει και την ποιότητα των φιλοδοξιών. Η Δεξιά είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς. Στους αρίστους, στους μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες, είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή αναφερονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα, ένα σπίτι η μία επαυλη…και απο την άλλη την φιλοδοξία της Δεξιάς, αυτή που σημαίνει ετοιμότητα θυσίας και προσφοράς.

Ο Ηράκλειτος είπε: "ο Θεός είναι η ημέρα και η νύχτα, το θέρος και ο χειμώνας, ο πόλεμος και η ειρήνη,το ψωμί και η πείνα", ο Παράκελσος δήλωσε: "'Όλα είναι μέσα σε σένα τον ίδιο και τίποτα δεν μπορεί νασου έλθει από έξω, ούτε απο πάνω". Και αυτά εγκλείουν το να αγωνισθεί κανείς ανοικτά εναντίον μίας ψευτοδημοκρατικής, τραμπούκας αριστεράς αρνήτριας των πάντων.

Η Δεξιά με καθαρές ιδέες έχει δικαίωμα και υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς και να τις αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει θέληση υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Πρέπει η Δεξιά να αντιληφθεί την ανάγκη να διακηρύξει αυτό που είναι. Να αναγνωρίσει τον κυριότερο εχθρό της, τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το κυριότερο να παραδεχθεί ότι τίποτα δεν είναι ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.

Στην Ελλάδα σήμερα, σε μία εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να είναι κανείς Δεξιός, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...Οι Δεξιοί είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν σε ημιμαθείς με πασσαλείματα γνωσεων να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας.Προχωρούν ίσα μπροστά δεν στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των οπαδών του δόγματος του αίματος.

Οι Δεξιοί είναι φώς. Προχωρούν…Οδηγούν…

Η πρασινοσκουφίτσα και τα Φαρμακεία....

Λύσσαξε η πρασινοσκουφίτσα Κάτια Μακρή στο RealFM (25/1/2012) γιατί καταψηφίστηκε χθες από την Βουλή το άρθρο 29 που θα απελευθέρωνε το ωράριο των φαρμακείων. Με πάθος και αγανάκτηση, τυπικά του Αγκιτ-Προπ που έχει αποστολή να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη και να την βάζει σε καλούπια, εφαγε σιδερα. Θεώρησε το άνοιγμα του ωραρίου κάτι δευτερεύον, ασήμαντο. Με την φράση “σιγά τα ωά” γεμάτη με μισές αλήθειες που είναι χειρότερες από το ψέμα προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις και να επηρεάσει τις αποφάσεις. Ασε πρασινοσκουφίτσα μου τα σάπια περί κοινού καλού και τις άλλες παρλαπίπες. Τις φάγαμε στην μάπα για 36+1 χρόνια.

Πες την αλήθεια! Αλήθεια είναι ότι η απελευθέρωση του ωραρίου θα ανοίξει την πόρτα στις πολυεθνικές αλυσίδες, που περιμένουν στην γωνία για να εισβάλουν, να έχουν τα κέρδη έτοιμα και τα οποία θα τα στέλνουν στις εταιρείες μαμά. Ο κύριος Λοβέρδος το ξέρει. Τον έχουνε συμβουλεύσει καλά και δυνατά και οι ρεπατζούδες των ΜΜΕ(ξαπάτησης) θα δουλέψουν παρέα για να πετύχει το σχέδιο. Με την απελευθέρωση του ωραρίου (24 ώρες ανοικτά) των φαρμακείων σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ έγινε μακελειό. Η απελευθέρωση του ωραρίου συνέτριψε τα ανεξάρτητα φαρμακεία και έκανε τους φαρμακοποιούς υπαλλήλους των αλυσίδων φαρμακείων.

Αυτό είναι το μυστικό, παρασινοσκουφίτσα μου. Ασε τα επιφωνήματα του τύπου “αδιανόητο” και άλλες λαϊκίστικες σαπουνόφουσκες. Όπως είναι τώρα το νομικό καθεστώς που διέπει την λειτουργία φαρμακείον δεν επιτρέπει το άνοιγμα αλυσίδων και οι πολυεθνικές βλέπουν με βουλιμία την ελληνική αγορά. Δεν αρκούν τα κέρδη από τα υπερτιμολογημένα φάρμακα που μας πουλάν θέλουν να αρπάξουν και τα κέρδη της λιανικής.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων και οι ντόπιοι τουρκολάγνοι....

Η Γαλλική γερουσία ψήφισε τον νόμο που κάνει αδίκημα την άρνηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Η Τουρκία αντέδρασε όπως ήταν φυσιό. Περιμένουμε με ενδιαφέρον τις “απόψεις” ή τις αντιδράσεις των ντόπιων τουρκολάγνων. Ελπίζουμε να είναι αρκετά ευρηματικές και να μας δώσουν την ευκαιρία να εκτιμήσουμε την βαρύτητα των επιχειρημάτων τους. Μπορεί να σκεφτούν ότι: οι Αρμένιοι έκαναν γενοκτονία σε βάρος των Τούρκων. Ακόμα δε καλύτερα, δεν ήταν γενοκτονία αλλά συνωστισμός στις ερήμους της Μ. Ασίας ή ακόμα καλύτερα πορείες προς την λύτρωση. Περιμένουμε.

“Συνωστισμός” στην Παλαιά Βουλή

Μαζεύτηκαν στην Παλαιά Βουλή (22/1/2012) όλοι οι γραφικοί, οι πρώην επαγγελματίες της αφισοκόλλησης, οι αγαπησιάρηδες των λάθρο, οι ανέμελοι προοδευτικοί, οι δημόσιοι διανοούμενοι, οι ομοτράπεζοι της Bilderberg, . Αρκεί να ακούσεις μία φορά κάποιον από δαύτους, τους πυγμαίους επαγγελματίες της εξουσίας, τους μειονεκτικούς απέναντι στη Δύση που μεταχειρίζονται την αγωνία των Ελλήνων για το αύριο με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίζονται το εκλογικό κοινό τους για να νοσταλγήσεις την κάποτε αποδιοπομπαία “ημιμάθεια”, για να καταλάβεις ότι μας περιπαίζουν.

Κάτω από τον απατηλό τίτλο “για την Ελλάδα, τώρα” συνωστιστικε όλη η λερή φάλαγγα της καθεστωτικής “προόδου”. Μισέλληνες, χολερικοί, που μισούν την ίδια γη που πατάνε, μέλη της “Ήρωες Πολυτεχνείου” ΑΕ, ατζέντηδες ξένων συμφερόντων και ντόπιων νταβατζήδων.
Ακούσαμε τις γλυκερές φωνές τους που αναμασησαν με ηδονή μουχλιασμένα προϊόντα της ιδεοληψίας τους, χωρίς να βρίσκουν κανέναν λόγο να ξανασκεφτούν κάτι, μόνιμα ασφαλείς στις γενικολογίες τους ή τις αερολογίες τους, μόνιμα βέβαιοι ότι αυτές δείχνουν τον σωστό δρόμο, τον ίσιο και λείο δρόμο προς ένα φωτεινό μέλλον που θα τραγουδά.

Είναι οι ίδιοι κουλτουριτζήδες που μετά την μεταπολίτευση έκαναν επάγγελμα την κουλτούρα, την κουλτούρα που έγινε ιδεολογικό πρόσχημα των πιο αδρανών, των πιο βολεμένων στο τέλμα και την διαφθορά και εφαλτήριο ανέλιξης και βίλες με πισίνες. Ανίκανοι για δημιουργία που να δένεται με το παρελθόν για να δώσει ζωή στο μέλλον απέρριψαν την διαχρονική αξία και δύναμη του Ελληνισμού για να γίνουν δεκτοί στην Ευρώπη του Καρλομάγνου. Πολέμησαν με ιησουίτικη λύσα τις παραδόσεις, την ιστορία που δένουν την μία γενιά με την άλλη στην πορεία τους Έθνους στους αιώνες και θεωρώντας τα βαρίδια που εμποδίζουν την πρόοδο.

Αυτοί οι ίδιοι έρχονται σήμερα να μας παρουσιαστούν σαν οι καλοί άνθρωποι γεμάτη ανησυχία για το μέλλον της χώρας. Υπάρχει μία μόνο απάντηση. Κάθε Ελληνας πατριώτης τους στέλνει από εκεί που ήλθαν....

Τραγική και φαιδρή φιγούρα ο εκπρόσωπος της ΝΔ (Νυχτωμένης Διαχρονικά) κύριος Κωστής Χατζηδάκης.....Μα αυτό είναι μία άλλη ιστορία...

Που γεννήθηκες....;

Είναι το καινούργιο εύρημα που πρέπει να χαρακτηρίζει τον πολιτικό που θέλει να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και να κάτσει με άνεση στο σβέρκο μας.

Πρίν από χρόνια το τι δουλειά έκανε ο πατέρας σου ήταν το απαραίτητο αξεσουάρ για κοινωνική ανέλιξη. Έτσι γεμίσαμε με γιους του αγωγιάτη, του χωροφύλακα, του ταχυδρόμου και διάφορα άλλα τίμια άλλα λαϊκά επαγγέλματα που έδωσαν φωτιά στον αριβισμό των καλών παιδιών.

Αργότερα έγινε πολύ in να δηλώνεις μετανάστης. Την αρχή την έκανε ο ΓΑΠ ή Yorgo που δήλωσε μετανάστης στην Σουηδία ακολούθησαν και πολλοί άλλοι, Ακόμη και η Χάρις Αλεξίου δήλωσε μετανάστρια από την....Λιβαδειά

Σήμερα έγινε της μόδας το που γεννήθηκες. Μετά τις δηλώσεις της Διαμαντοπούλου ότι γεννήθηκε σε ορυχείο. Κατά έγκυρες πληροφορίες δεκάδες άνθρωποι με φιλοδοξίες πολιτικατζή, δημόσιου διανοουμένου, κλπ έχουν επιδοθεί σε τρελές αναζητήσεις. Προσπαθούν να βρουν αν η μάνα τους η κάποια έστω και συγγενής που να μην έχει γεννήσει στο Έλενας, το Αλεξάνδρας, το Λητώ, το Ιασώ. Ψάχνουν απελπισμένα. Tα ορυχεία δεν μετράνε πλέον τα καπάρωσε η κυρία που το όνομα της είναι Άννα και της αρέσουν τα κολοκυθάκια αβγολέμονο, στην Bilderberg τα αντικατέστησε με filet mignon και sauce για να γλιστράει.

Ευτυχώς η Ελλάδα προσφέρει πολλές εναλλακτικές λύσεις στο πρόβλημα τους. Να είστε έτοιμοι στο μέλλον θα ακούσουμε ώραίες ιστορίες. Του τάδε η γιαγιά, ή θεία, μπορεί και η μάννα γέννησε σε περιβόλι, του δείνα κοντά σε πηγάδι και κάποιος πολύ ευρηματικός θα μας πεί ότι γέννησε σε βάρκα, να επωφεληθεί απο τις νησιωτικές και παραθαλάσσιες ψήφους.

Ακόμα μας θεωρούν χαχόλους.....

"Για την Ελλάδα, τώρα"...

Στην κατάμεστη αίθουσα της Παλαιάς Βούλης (22/1/2012) και με πλήθος κόσμου στον προαύλιο χώρο του κτιρίου πραγματοποιήθηκε η ανοικτή δημοσία εκδήλωση της Επιτροπής Πρωτοβουλίας με τον πιασάρικο τίτλο “Για την Ελλάδα, τωρα” στην οποία συμμετέχουν επιστήμονες και πνευματικοί άνθρωποι της χώρας με προεδρεύοντα τον καθηγητή του πανεπιστημίου Αθηνών Νίκο Αλιβιζάτο.

Μέσα τους ξύπνησε ο πονηρός ανατολίτης και διάλεξαν ένα ψυχρό ορθολογιστικό τίτλο “για την Ελλάδα, τωρα” που ικανοποιεί απόλυτα τόσο την πολυπολιτισμική αριστερόστροφη προοδευτικάντζα, όσον και τους ιδεοληπτικούς του ουδέτερου “μεσαίου χώρου”. Η γραμμή που χωρίζει τα δύο ανωτέρω στρατόπεδα δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρη: και ανίερες συμμαχίες συνάπτονται μεταξύ των μεν και των δε και παντός είδους καιροσκοπισμοί εκδηλώνονται σε μια φθηνή προσπάθεια να μπερδεύουν τους Έλληνες.

Ήταν όλοι τους εκεί τα αποσαρίδια του πολιτικού και επιστημονικού κόσμου.. οι εξευτελιστικές θεραπαινίδες των φεουδαρχικών αξιώσεων του “μνημονίου”, οι παραλυτικά ανίκανοι να εκφράσουν ουσιαστικό πολιτικό λόγο εκπρόσωποι της ΝΔ, παλαιοημερολογίτες του μαρξισμού, καριερίστες του αριστεροκάπηλου εθνομηδενισμού, αετονύχηδες ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης του φόβου, της φοβίας και των ουτοπικών απωθημένων του λαού. Το περίεργο ινστιτούτο ΕΛΙΑΜΕΠ το χρηματοδοτούμενο απο τον Σόρος, το ίδρυμα Ροκφέλλερ, των γνωστών διασυνδέσεων με την CIA της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, δεν μπορούσε να λείψει απο το πάρτι. Ο Λουκάς Τσούκαλης ήταν εκεί....

Οι ιδιοτελείς του κομματικού παλκοσένικου και οι ρηχόψυχοι της ανθελληνικής μονοτροπίας μαζεύτηκαν στην Παλαιά Βουλή με κοινό αμοιβαίο όφελος τον αποπροσανατολισμό των Ελλήνων. Οι κοσμοπολίτες κρύψανε το μπάσταρδο πρόσωπο τους πίσω από την ψευδεπίγραφη μάζωξη “για την Ελλάδα, τώρα”.

Το συνδικάτο των συμφερόντων τους που έχει μοιράσει τα πάντα προς ίδιον όφελος βρίσκεται σε αδιέξοδο. Οι Έλληνες παρά την συστηματική, μεθοδική και κατά παραγγελία προώθηση της παραποίησης της ελληνικής ιστορίας, υπό την επίφαση δήθεν “συγχρόνου επιστημονικής και αντικειμενική ερεύνης” αντιστέκονται και γυρνά την πλάτη. Κάποιες μυστικές δημοσκοπήσεις θα τους είπαν, προς μεγάλη τους έκπληξη ότι:παρά τις προσπάθειες των ΜΜΣ(κοταδισμού) και των μακντοναλντοποιημένων γνωμοδιαμορφωτών ο Ελληνας είναι εδώ. Θα μάθανε ότι:

Αν όμως η πίστη έχει τραγικά υποχωρήσει αφήνοντας ερημωμένες τις συνειδήσεις, η αγάπη προς αυτήν την πατρίδα που είναι υπόθεση και κοινωνική συμπεριφορά παραμένει ισχυρή. "Σε τούτο το λαό, ο δεσμός του αίματος, εξακολουθεί πάντοτε να είναι τρομακτικά ιερός, όπως άλλοτε. Ο οίκος και το γένος δένουν τους ανθρώπους με αλυσίδες βαρύτατες, άλλοτε χρυσές και άλλοτε μολυβένιες"(Μ. Καραγάτση, Η Μεγάλη Χίμαιρα). Δολοφονήθηκε ο νομοθέτης αλλά ο νόμος του παραμένει δρών, ισχυρός και ρυθμίζει όχι πια την συμπεριφορά των ανθρώπων αλλά την στάση απέναντι στην επέλαση της Νέας Τάξης.

Αναρωτήθηκαν: “Κάτι πρέπει να γίνει”. Πρέπει να δείξουμε στους Ελληνες ένα νέο πρόσωπο. Ας βάλουμε και λίγη Ελλάδα στο λεξιλόγιο μας... Μαζεύτηκαν όλοι αυτοί οι ολετήρες κάτω από την ουδέτερη στέγη “για την Ελλάδα, τώρα”. Όχι για τους Ελληνες, το Εθνος, τον Ελληνισμό, αλλά για την Ελλάδα. Η λέξη Ελλάδα Greece. Grece, Ynanistan, είναι γεωγραφικός όρος. Τον διάλεξαν για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Χρειαζόταν μία λέξη ώστε να μπορέσουν να συγκατοικήσουν οι βερεμλίδες, οι επιδοτούμενοι ιστορικοί, οι λαθρολάγνοι, οι θιασώτες του σχεδίου Αναν, ο λαθρολάγνος αριστερός ελληνοαμερικανός Καμίνης, ο ανιστόρητος τουρκολάγνος Μπουτάρης, οι επιστήμονες του ΕΛΙΑΜΕΠ και οι διάφοροι επαγγελματίες γραικύλοι. Η Ελλάδα σαν γεωγραφικός χώρος τους καλύπτει πλέρια περιλαμβάνει λάθρο, Ελληνες, Τουρκους, Αλβανούς, Πακιστανούς, Αφγανούς και όλοι την σάρα και τη μάρα που έχει εισβάλει.

Το “για την Ελλάδα, τώρα” είναι μία απελπισμένη προσπάθεια των ολετήρων που βλέπουν το καράβι τους να βουλιάζει. Προσπαθούν να το κρατήσουν στην επιφάνεια. Ξέρουν ότι χωρίς σαβούρα το καράβι μπατάρει. Είναι η σαβούρα.

Το Μακελειό, ο Πασοκάνθρωπος και το γέλιο

Στα νέα του MEGA/ΥΕΝΕΔ (22/1/2012) ακούσαμε τις θρασύτατες και ιταμές δηλώσεις του συντρόφου “συνταγματολόγου” Λοβέρδου. Θα γίνει μακελειό αν κάποιοι επιχειρήσουν να πλήξουν, πειράξουν ή να προσβάλουν πολιτικά τον ΓΑΠ. Ο σύντροφος Λοβέρδος με ιταμότητα γνήσιου πασοκανθρώπου (μισός πασόκος-μισος άνθρωπος) απειλεί. Δεν τον ενδιαφέρει το μακελειό στα εισοδήματα των νοικοκυριών, η φτώχεια που το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα συσσώρευσε στην χώρα για να μπορέσει να συσσωρεύσει πλούτο.

Ο πασοκάνθρωπος απέδειξε με τις δηλώσεις του ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το πολιτικό μέλλον του αρχηγού του και το δικό του. Κλαψουρίζει στα κανάλια για τα δύσκολα και σκληρά μέτρα που γονατίζουν τους Έλληνες και τους σπρώχνουν στην ανεργία απο την άλλη έχει το θράσος να απειλεί τους Έλληνες άν πειραχτεί ο αρχηγός του ο ¨¨εφτά υπάρχουν”.

Του συντρόφου Λοβέρδου διαφεύγει ότι κανένας Έλληνας δεν δίνει δεκάρα για τον Yorgo και την φάρα του. Το 2012 δεν είναι το 1989 που απειλούσαν να κάψουν την Ελλάδα αν πειραζόταν ο ολετήρας Ανδρέας. Σήμερα οι πρασινοφρουροί έχουν λουφάξει στις τρύπες και του υπονόμους απο όπου βγήκαν και όσον αφορά τους οπαδούς, ψηφοφόρους δεν τους καίγεται καρφί για τον Yorgo. Αν τολμάει ας πάει κάπου δίχως μπράβους και φουσκωτούς και θα το διαπιστώσει ιδίοις όμμασι.

Οι δηλώσεις Λοβέρδου είναι η επιτομή του πανικού, της απελπισίας. της δυστυχίας να είσαι μόνος. Το μεγάλο γκόγκ της ιστορίας κτυπάει στα αυτιά του το μεγάλο μηδέν. Ο πανικός του ροκανίζει τα ποδάρια. Πάνε οι χιλιάδες που γέμιζαν τις πλατείες. Οι πρασινοφρουροί που κάποτε τρομοκρατούσαν τους Έλληνες σε κάθε χωριό, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε κοινωνική εκδήλωση εξαφανίστηκαν. Πήγαν εκεί που τους άξιζε τον σκουπιδοτενεκέ Το κόμμα του ΠΑνελληνια ΣΟσιαληστρικά Καθάρματα αφού έφαγε-έφαγε, διαγούμισε το βιός των Ελλήνων και τον πλούτο της χώρας ύπο τις επευφημίες των αφιοσμένων του όχλων που γλείφανε ένα καοκαλάκι και χειροκρότούσαν και την συνένοχη σιωπή των άλλων (ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ.......) που βλέπανε, ακούγανε αλλά κάνανε την πάπια, πέρασε στην πολιτική ανυπαρξία. Τα περί μακελειού που ξεφούρνισε ο πασοκανθρωπος Λοβέρδος μάλλον τα διάβασε σε κάποιο Μίκυ-Μάους και αυτός νομίζει ότι είναι ο Ντόναλντ Ντακ.

Απάντηση στο Αγκιτ-Προπ της Νετ "η μάχη της Αθήνας" Δεκέμβρης 1944

Απάντηση στο Αγκιτ-Προπ της "Μηχανής του Χρόνου" για την εκπομπή "Η Μάχη της Αθήνας" (19/1/2012) και τους διάφορους που θέλησαν να μας διαφωτίσουν.

Πηγή: ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944, οι ΣΦΑΧΤΕΣ της ΟΠΛΑ

Leonidas στό Τετ Dec 21, 2011 11:38 pm

Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα

Δεν έχει υπάρξει στην Ελληνική Ιστορία χειρότερος μακελάρης του λαού μας, από την ΟΠΛΑ τη διαβόητη εγκληματική πολιτοφυλακή του ΚΚΕ.
Η ιδέα για τη δημιουργία ομάδας εκτελεστών -όπως η Τσεκά και η Γκεπεού στην ΕΣΣΔ- γεννήθηκε στο ημιπαρανοϊκό μυαλό του εκ Βουλγαρίας υπαρχηγού του ΚΚΕ, Γιάννη Ιωαννίδη. Ως πρώτος αρχηγός της ΟΠΛΑ κατά τα χρόνια της Κατοχής έδρασε ο σύντροφος Σπύρος Κωτσάκης ή "Νέστορας".

Αυτός φρόντισε να στελεχώσει την τρομοκρατική οργάνωση του με τους πλέον φανατισμένους και αδίστακτους εγκληματίες. Ο αριθμός τους θα φτάσει τα 1000 άτομα από τα οποία τελικά θα συλληφθούν και θα τιμωρηθούν περίπου 150. Αυτοί θα αρχίσουν στην Αττική αλλά και σε όλη τη χώρα τις εκκαθαρίσεις των αντιφρονούντων. Οι πράξεις τους θα προκαλέσουν την αντίδραση του Ζέβγου ο οποίος θα χαρακτηρίσει τον Κωτσάκη "αιμοπτύοντα παράφρονα κακούργο" και τους άντρες του "δολοφόνους". Θα τον αντικαταστήσει με κάποιον που έμελλε να φανεί ακόμη πιό αιμοχαρής, τον σύντροφο Στέργιο Αναστασιάδη ή "Τάκη Πετρίτη".


Ο "μονολιθικός μπολσεβίκος" από τη Θράκη ο οποίος ανέλαβε αρχηγός της ΟΠΛΑ πριν τα Δεκεμβριανά, είχε απελευθερωθεί από το σανατόριο "Σωτηρία" από τους τρομοκράτες του Κωτσάκη. Συνωμότης, ανάλγητος, μοχθηρός και αρχιχαφιές θα δώσει διαταγή να παρακολουθείται ο αθηναϊκός λαός και να σημειώνεται οποιαδήποτε αντικομμουνιστική πράξη, κουβέντα, σχόλιο εναντίον του ΕΑΜ. Έγινε πλήρης καταγραφή όλων των αντιφρονούντων, των ανθρώπων που δεν συμπαθούσαν τον Κομμουνισμό, που είχαν συγγενείς στρατιωτικούς, αστυνομικούς, αντάρτες Εθνικών οργανώσεων, οποιουδήποτε που ΔΕΝ ήταν κομμουνιστής. Όλοι αυτοί έπρεπε να ΠΕΘΑΝΟΥΝ.


Enlarge this image


Η μάζωξη των Δολοφόνων θα γίνει στις 11-10-44 στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός. Ανά τριάδες, συνωμοτικά, θα προσέρχονται αυτοί που σε δύο μήνες θα κατασφάξουν τους συμπολίτες τους. Πίσω από τις κουρτίνες θα παρακολουθεί ο Αναστασιάδης, ενώ μέσα στο αμφιθέατρο κουμάντο θα κάνει ο Γιώργης Καζιάνης, παλιός καπνεργάτης ο οποίος δούλευε αρχινοσοκόμος στο σανατόριο "Σωτηρία"
(* τα Νοσοκομεία εκέινη την εποχή ήταν άντρα των κομμουνιστών λόγω του ασύλου που πρεσέφεραν, όπως σήμερα είναι τα Πανεπιστήμια)
Ο Καζιάνης θα δώσει τις κατευθύνσεις και αποχαιρετώντας τους συντρόφους θα βάλει στις τσέπες τους τα σημειώματα με τα ονόματα αυτών που θα δολοφονούνταν σε κάθε περιοχή. Σε λίγες εβδομάδες ο σύντροφος Καζιάνης θα "διακριθεί" ως στρατοπεδάρχης του Ασύλου Κοκκινιάς και θα προσφέρει στον Λαϊκό Αγώνα σφαγιάζοντας ιδιοχείρως πάνω από 200 ανθρώπους.

Ο Αναστασιάδης, θέλοντας να κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο, όρισε ως όργανο του τον σύντροφο "καπετάν Ανανία"Παντελή Κιουρτζή .

Ο Κιουρτζής θα λειτουργήσει τυραννικά προς τους υφισταμένους του και με αυταρχικό τρόπο θα απαιτήσει "αποτελέσματα". Θα γίνει πολύ αντιπαθής στους αναρχικούς δολοφόνους, τόσο που εικάζεται οτι δολοφονήθηκε από τα χέρια τους στη Μακρόνησο.
Σαν δεξί του χέρι ο Κιουρτζής θα ορίσει έναν σφαγέα της Κατοχής, τον σύντροφο Ηρακλή Μπογιατζίδη ο οποίος θα ελέγχει κατά τα Δεκεμβριανά τους Τομείς των "εκκαθαρίσεων".


[ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ


Enlarge this image Click to see fullsize

Επί 33 ημέρες η Αθήνα θα μεταβληθεί σε απέραντο σφαγείο. Οι δολοφονηθέντες θα υπερβούν τους 20.000, με τους μετριότερους υπολογισμούς. Περιστέρι, Άσυλο Κοκκινιάς, Τουρκοβούνια, Ούλεν, Κυψέλη, Δρουγούτι, Υμηττός, Καισαριανή, Βύρωνας, Μπαρουτάδικο, Λατομεία Κοπανά...όλη η Αθήνα.
Από αυτούς ελάχιστοι θα πεθάνουν από σφαίρες. Οι περισσότεροι θα ξεψυχήσουν με μεσαιωνικά μαρτύρια, στα οποία θα τους υποβάλουν οι πρώην γείτονες, συνάδελφοι, γνωστοί τους...

ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΗΣ ΟΥΛΕΝ
Πάνω από 300 άνθρωποι θα βρουν ανηλεή θάνατο στον περίβολο των διυλιστηρίων Ούλεν στο Γαλάτσι.

Enlarge this image Click to see fullsize


Απόσπασμα από την κατάθεση του Στέφανου Λιόλιου:
"...Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίσουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μιά τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου "να τα βροντήξουν"...
Άλλα παλληκάρια, όπως ο Τζογανάκης και ο Μακαρώνας, τους έδιναν κάμποσες μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου..."


Ο σύντροφος Τζογανάκης επιδεικνύει τον τρόπο με τον οποίον αφαίρεσε τη ζωή άνω των 100 ανθρώπων.
Καθώς τους διέταζαν να βγάλουν τα παπούτσια τους, ο σύντροφος τους χτυπούσε ύπουλα με τσεκούρι πίσω στο κεφάλι


Ο αλήτης-λαϊκός αγωνιστής, σύντροφος Μακαρώνας.
Αυτός σκότωσε με μαχαιριές την Ελένη Παπαδάκη, ενώ μετά δήλωσε οτι λυπήθηκε μόνο επειδή δεν μπόρεσε να της πάρει το πανωφόρι της

ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΑΔΕΣ
Τα κάτωθι άτομα περιγράφονται από τις εφημερίδες να πρωτοστατούν σε σφαγές σε διάφορα μέρη της Πρωτεύουσας, κυρίως στην Καισαριανή-Βύρωνα και στον Πειραιά.
Γιώργης Κολημένος, Δημήτρης "στραβοκέφαλος" Υφαντής, Σοφοκλής Σουλιτσιδάκης, Μήτσος Αυγέρης:

Enlarge this image Click to see fullsize


ΚΑΙ ΜΙΑ "ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣ"

Άννα Λώρη

Στον ΥΜΗΤΤΟ, σύμφωνα με μαρτυρίες ρόλο στρατοπεδάρχη έπαιξε η συντρόφισσα Άννα Λώρη, ηθοποιός και πρώτη σύζυγος του Εαμοελασίτη ηθοποιού Μάνου Κατράκη.
Εφημερίδα ΕΛΛΑΣ 18-1-1945
"Αυτή η θεατρινούλα υπεδύθη κατά την Δεκεμβριανή μαύρη περίοδο της Ελλάδος πρωτεύοντα ρόλον στο έγκλημα με τον χαρακτηριστικό τίτλο: ¨Το Μακελλειό της Αθήνας".
Και διατάσσει! Και χοροπηδά πάνω σε μισοπεθαμένους πατριώτες από τα μαρτύρια που τους έκαναν οι ...λαοκράτες,...οι οπαδοί που εκήρυτταν στο λαό ζωή μιάς καλύτερης ημέρας, γιά να μεταβάλλουν την Αθήνα και τους συνοικισμούς της σε απέραντο νεκροταφείο!
Διατάσσει και πάλι αφρίζοντας:
-Σκοτώστε κι αυτόν. Και εκείνον. Σπάστε τους τα χέρια πρώτα. Βγάλτε τους τα μάτια. Και τη γλώσσα! Κόφτε και τη γλώσσα!
Από τους εκτελεστάς ζητούσε, όπως λένε, σαν νέα Ηρωδιάς, και τα κεφάλια μερικών γνωστών της, αντιθέτων φρονημάτων, κατοίκων του συνοικισμού και του Μπραχαμίου, να της τα φέρουν μπροστά της να τα ...θαυμάση, να τα καμαρώση και να εξαφθή πιό πολύ το μένος της κατά των αόπλων, των φιλησύχων, των απροστάτευτων κι' ανυποστηρίκτων ανθρώπων.
Ο δάσκαλος Ματζούρης δεν χαλούσε το χατήρι της καλλιτέχνιδος Άννας Λώρη, της δικαστίνας, γιατί περί αυτής πρόκειται, και σαν συνεκτελεστικό όργανο προσπαθούσε να την ικανοποιήσει περισσότερο, μεταχειριζόμενος κι αυτός με βαναυσότερο τρόπο τα θύματα του, που άθελα των έπεφταν στα αιματοβαμμένα χέρια του".

Ο ΕΚΔΟΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΚΙΔΗΣ
Ο εκδοροσφαγέας σύντροφος Νίκος Ανδρικίδης μαζί με τους Κομσομόλους του, θα εφαρμόσει την τέχνη του επί ανθρώπων στο Μπαρουτάδικο και σε άλλα μέρη της Αθήνας:


Enlarge this image


Enlarge this image Click to see fullsize


ΚΥΨΕΛΗ
Στην περιοχή της Κυψέλης θα απολαύσει το ματωμένο όργιο του, ο γιαννιώτης σύντροφος Ι. Έξαρχος:


Enlarge this image


ΑΣΥΛΟΝ ΑΛΗΤΟΠΑΙΔΩΝ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ
Ένα από τα μεγαλύτερα σφαγεία των Δεκεμβριανών. Γέμισε όλη τη νοτιοδυτική Αττική με πτώματα. Στρατοπεδάρχης ο διαβόητος "Μπάρμπας", σύντροφος Γιώργης Καζιάνης.



Μεγάλα "μαχαίρια" του Ασύλου ο σύντροφος Αντώνης Μπουρδής ο οποίος σκότωσε 165 ανθρώπους,...



...καθώς και ο Χάνιμπαλ Λέκτερ του Λαϊκού Κινήματος, ο σύντροφος Μιχάλης Μονέδας.



Ο Μονέδας 23 χρονών, σιδηροδρομικός από την Καλαμάτα, δολοφόνησε δεκάδες ανθρώπων, ακόμα και στενούς του συγγενείς. Μόνο και μόνο επειδή δεν αποδέχονταν την κομμουνιστική κοσμοθεωρία του. Αλλά δεν σκότωνε απλά με κονσερβοκούτι. Του άρεσε, καθώς το θύμα ψυχοραγούσε, να του βγάζει τα μάτια με τα δάχτυλα ή -σε κάποιες περιπτώσεις- να του χώνει στο στόμα τα σπλάχνα του.



Enlarge this image Click to see fullsize


Πολλοί άλλοι μανιακοί δολοφόνοι - "λαϊκοί αγωνιστές" της ΟΠΛΑ θα διαφύγουν τη σύλληψη. Άλλοι θα φύγουν στο Μπούλκες και θα σκοτωθούν αργότερα κατά τον Συμμοριτοπόλεμο, ενώ πολλοί άλλοι θα γλυτώσουν και θα δραπετεύσουν στο Παραπέτασμα. Ίσως κάποιοι απο αυτούς να ζουν σήμερα με τις συντάξεις που τους παρέχει το Κράτος...