Θέλουμε Μεταξάδες και όχι Σαμαράδες

Θέλουμε Μεταξάδες και όχι Σαμαράδες

Χρ. Παππάς: Θέλουμε Μεταξάδες και όχι Σαμαράδες

«Για να διεκδικήσουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις, «θέλουμε Μεταξάδες και όχι Σαμαράδες», τόνισε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής από το βήλμα της Βουλής.

Νέα πρόκληση προς το δημοκρατικό πολίτευμα συνιστά η δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής Χρήστου Παππά, ο οποίος στη συζήτηση στη Βουλή για την διεκδίκηση αποζημιώσεων από τη Γερμανία είπε ότι «για να διεκδικήσουμε τα όσα μας οφείλουν, θέλουμε Μεταξάδες και όχι Σαμαράδες».  Hμερομηνία : 24/4/13

Copyright: http://www.kathimerini.gr

Σήμερα που τραγικά ξεδιπλώνεται μπροστά μας, η  καθολική απαξίωση και πλήρης κατάρρευση του Κοινωνικού Κράτους. με θράσος και ιταμότητα κάποιος κονδυλφόρος θεωρησε ότι η δήλωση του Χρηστου Παππα είναι πρόκληση προς το δημοκρατικό πολιτευμα.

Στην Πατρίδα μας, πρωτεργάτης του Κοινωνικού Κράτους υπήρξε ο Ιωάννης Μεταξάς. Ο οποίος όχι μόνο πρωτοπορεί για την εποχή του, αλλά και ανοικτά αντιπαρέρχεται παγιωμένα συμφέροντα στον πολιτικό, οικονομικό και συνδικαλιστικό στίβο προκειμένου με αγώνα να επιτύχει την θεμελίωσή του. Με σθένος εγκαθιδρύει τις βάσεις πάνω στις οποίες εργάτες και αγρότες, αλλά και όλη η μεσαία τάξη της χώρας, στηρίχθηκαν για να προστατευθούν και να ευημερήσουν.

1)Καθιέρωση 8ώρου και πληρωμής υπερωριών. Σήμερα έχει ήδη εν πολλοίς καταλυθεί στην πράξη

2)Καθιέρωση υποχρεωτικής αργίας την Κυριακή. Μερική κατάλυση για πολλούς συμπολίτες μας

3)Καθιέρωση ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος. Σήμερα έχει ήδη εν πολλοίς καταλυθεί στην πράξη

4)Καθιέρωση αδείας μετ’ αποδοχών και θερινών διακοπών. Σήμερα έχει ήδη εν πολλοίς καταλυθεί στην πράξη

6)Ίδρυση του ΙΚΑ. Σήμερα έχει πτωχεύσει

7)Ίδρυση Κρατικών παιδικών σταθμών. Σήμερα αδυνατεί το Κράτος να τους συντηρήσει επαρκώς σε πλείστες περιπτώσεις

8)Χαρίζονται δάνεια σε αγρότες. Σήμερα επιβάλετε η αποπληρωμή τους ακόμη και με το πέρασμα των χρεών στις επόμενες γενιές

9)Επιτυγχάνεται πλήρης απασχόληση. Σήμερα επισήμως έχουμε 1.500.000 ανέργους

10)Επιτυγχάνεται για πρώτη φορά στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους, πλεονασματικός προϋπολογισμός. Σήμερα παρά την σωρευτική κατακρήμνιση του ΑΕΠ κατά 20% και άνω αυτό δεν έχει καταστεί δυνατό

11)Ξεκινούν οι πρώτες γεωτρήσεις για την άντληση πετρελαίου στα δυτικά κοιτάσματα της χώρας στην περιοχή Κατακόλου Ηλίας. Οι πιστωτές μας το περιμένουν πράγματι με ανυπομονησία.

Tα θεμέλια του κοινωνικού κράτους που έβαλε ο Μεταξάς καταρρεύσαν μετά από  τρείς δεκαετίες κομματικής διαχείρισης, δημοκρατικού διαγουμίσματος  και εντέλει Μνημονίου.

Ήτανε, είναι και θα είναι ο μοναδικός πολιτικός που δεν συμβιβάστηκε ποτέ. Δεν άλλαξε τις σκέψεις του, τα πιστεύω του. Δεν προσαρμόστηκε στις ανάγκες της στιγμής ώστε να διευκολύνει την πολιτική του καριέρα. “Εξάλλου ο Νικολούδης μου έλεγε ότι πριν αρχίσει η δημοσιογραφική επίθεση της Ιταλίας εναντίον μας, νόμισε χρέος του να ρωτήσει τον Μεταξά μήπως θα 'πρεπε να σκεφθεί να τα φτιάξει με τους Βουλγάρους κάνοντας μερικές παραχωρήσεις (έξοδο στο Αιγαίο). Ο Μεταξάς αγρίεψε: "Όσο είμαι εγώ πρωθυπουργός, δεν παραχωρώ ούτε μία σπιθαμή ελληνικού εδάφους. Αυτά να τα κάνετε εσείς, όταν καθίστε σ' αυτή την καρέκλα."

Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο τόμος Α' 1935-1944 σελ. 33

Πόσοι και ποίοι πολιτικοί της σημερινής Ελλάδας έχουν αυτό το προνόμιο; Κανένας! Τα τελευταία πενήντα χρόνια οι εναγκαλισμοί του χθές εναλλάσσονται με τις ύβρεις του σήμερα και στη μέση ο λαός περιμένει μια καλύτερη μέρα, βλέποντας τα όνειρα του να ποδοπατούνται, τις ελπίδες του να λεηλατούνται στο όνομα της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που από πολίτευμα έχει μετατραπεί σε ιδεολόγημα. Έχει μετατραπεί στην στυγνότερη μορφή δικτατορίας όπου στον λαό της Ελλάδας επιβάλλονται οι ανεξέλεγχετες παρορμήσεις του αφιονισμένου όχλου. Ενός όχλου που κυριαρχείται από ένστικτα,. τρώει τα ψίχουλα που περισσεύουν από το τραπέζι της κομματικής νομενκλατούρας ήσυχος ασυνείδητος και ευτυχής μη έχοντας γνωρίσει άλλη ευτυχία παρά μόνο την πλάνη της ευτυχίας των reality show. Και μία ναρκισσιστική αριστερά που αυτοαποκαλείται “δημοκρατική” με την πτώση του υπαρκτού, της πνευματικής της πατρίδας, έσπευσε να πνίξει το πένθος μπουκώνοντας το απύλωτο στόμα της με το βιός της Ελλάδας και τις επιδοτήσεις του State Department και του Soros.

Ο Ιωάννης Μεταξάς  ήτανε, είναι και θα παραμείνει  ο μοναδικός πολιτικός που μέσα στην Βουλή, («αυτό το μπορντέλο όπου τριακόσοι μασκαράδες γαμούν τις πολιτικές ελευθερίες του ελληνικού λαού» Μ. Καραγάτση, Τα στερνά του Μίχαλου, σελ. 225), βροντοφώναξε. ΕΓΩ! Αναλαμβάνω τις ευθύνες....και η βουλή υποτάχθηκε. Τα ανθρωπάκια γίνανε χαμηλά-χαμηλά, ισόπεδα, ταπεινά, χώμα-γιοφύρι να γενώ να με πατήσεις άρχοντά μου, δουλοπρεπείς χατζηαβάτηδες και τον ψήφισαν Πρωθυπουργό..και μετά άρχισαν να στριμώχνονται στις πόρτες των ξένων πρεσβειών γλείφοντας τα πόδια των ισχυρών πρακτορεύοντας την Ελλάδα μπας και τους ξαναπαραδόσουν την εξουσία.

Μπουλούκι: "το συνταγματικό τόξο:

Μπουλούκι: "το συνταγματικό τόξο:

…”Αλλά η πολιτική είναι όπως το πορνείο, πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας με τις περιστάσεις της στιγμής.” Γιώργος Σεφέρης, Πολιτικό Ημερολόγιο, τόμος Α 1935-1944, σελ 81.

...“Τελεια χαύνωση, παρακμή, αηδία, κατάπτωση, εξευτελισμός, θεομπαιχτισμός του πολιτικού μας κόσμου. [...]” σελ 257

Δύο φράσεις του Γιώργου Σεφέρη που αν και γράφτηκαν σχεδόν πριν από 70 χρόνια είναι τόσο επίκαιρες σαν να γράφτηκαν χθες, Όταν βλέπουμε αυτόν τον συρφετό των  πολιτικατζήδων να χτυπιέται στα τηλεπαράθυρα, να αρθογραφεί, να κάνει δηλώσεις κατά της Χρυσής Αυγής  και αβουλος και μοιραίος να κοιτάζεται σαν τις γάτες καταλάβαμε ότι οι μάσκες έπεσαν.

Φωνάζουν κατά της Χρυσής Αυγής οι αυλικοί του κομματισμού και οι κορώνες τους παράγουν κενά προσχήματα. Άνθρωποι ανίκανοι, κωμικοτραγικές φιγούρες πρώην πειθήνιων αφισοκολλητών επί 40 χρόνια "δημοκρατίας" μας χλευάζουν λογαριάζοντας μας αθύρματα σκηνογραφικών εντυπώσεων. 

Άνθρωποι, που πλούτισαν τσαλαβουτώντας και τρώγοντας το βιός των Ελλήνων και υποθηκεύοντας το μέλλον της χωράς, άρπαζουν την ευκαιρία της δυναμικής παρουσίας της Χρυσής Αυγής  από τα μαλλιά για να μας δείξουν το πόσο καλοί πολίτες είναι! Το πόσο ενδιαφέρονται για μας! Θέλουν να ξεχάσουμε ότι όλοι τους και “όταν λέμε όλοι εννούμε όλοι”  άρπαξαν τις μίζες του χουβαρντά Χριστοφοράκου. Ο Φλωράκης που βοήθησε τον γιό του Πέτρου, Σωκράτη Κόκαλη. Ο Κοροβέσης παραλίγο να εκπαραθυρωθεί απο τον ΣΥΡΙΖΑ όταν ομολόγησε ότι και η αριστερά συμμετείχε στο μιζα-παρτι.

Είναι ένα φριχτό δράμα να ακούς, να διαβάζεις τους αφορισμούς κατά της Χρυσής Αγυγής και συγχρόνως να βλέπεις την απελπισία του κόσμου, να βλέπεις τα νέα παιδιά να γυρεύουν βοήθεια από τούτες τις ανθρώπινες χαλκομανίες που αυτοαποκαλούνται “συνταγματικό τόξο”.   “Συνταγματικό τόξο” που έχει μότο “διέλυε για να κυβερνάς.” και όπλο του είναι η αποσύνθεση. Κάθε του πράξη γεμάτη με ιδιοτέλεια και μωρία  μυρίζει πτωμαΐνη.

Έχουμε μία πολιτική τάξη ανίκανη για πλατιές χειρονομίες. Ένα θεατρικό μπουλούκι  που η ατμόσφαιρα του είναι θλιβερά ενοχλητική. Από το ΚΚΕ μέχρι τον Καμμένο, και τα διάφορα υποπροϊόντα των ΜΜΕ(εξαπάτησης) του “συνταγματικού τόξου”  με τις ιδιοσυγκρασίες τους, τις ψοφοδεείς, άνθρωποι των έμμονων ιδεών, και στα περασμένα και τα τωρινά, πως μπορούν να διευθύνουν την πολιτική του λαού που πολεμά να τα βγάλει πέρα, να ζήσει;  Άνθρωποι εύκολων καιρών, με το εμπόδιο της δυσαρέσκειας στην ψυχή τους, υπεροπτικοί, ωμά αδιάφοροι για τον λαό, στο όνομα του οποίου δήθεν αγωνίζονται, είναι εδώ περισσότερο για να μπερδεύουν τα πράγματα παρά για να τα διευκολύνουν.

Ο schooligan  Τσίπρας, πολιτικό κατασκεύασμα του Σόρος, με τα συστηματικά του λαγούμια, τις συνιστώσες του και μεταφυσική Ναστραντίν Χότζα  ρουφάει τον Σιζεκ, ονειρεύεται τον Che, κλεισμένος μέσα στο βοναπαρτίστικο μηδενισμό της αριστεράς που παρέα με τον Τζέρι Καραμεσίνη, εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA Τομ Καραμεσίνη, έκαψε την Ελλάδα τον Δεκέμβρη 2008. Σήμερα υπό το άγρυπνο μάτι σου Σόρος κεφαλαιοποιεί την “πορτοκαλί εξέγερση” του 2008. Με ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, αντί ο πολιτικός του λόγος να είναι μεστός και ουσιαστικός, έχει εκπέσει, με ωραία ρητορική, σε προσβλητική και της μέσης νοημοσύνης κενολογία, σε παιδαριώδεις κομπασμούς, κυριαρχούμενος από μία εξουσιαστική λογική. Έχει ήδη υποθηκεύσει την Μακεδονία, την Θράκη, το Αιγαίο, την Κύπρο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι διάφοροι και διάφορες παρατρεχάμενοι του Τσίπρα μιλάνε για τα Σκόπια σαν Μακεδονία, οι μουσουλμανικές μειονότητες να αυτοπροσδιορίζονται, το κυπριακό να λυθεί στα πλαίσια του ΟΗΕ (σχέδιο Ανάν) κλπ. και δεν ανοίγει μύτη. Θα πουν στους μετά τις εκλογές κοψοχέρηδες. Σας το είχαμε πει. 

Ο Καμμένος φαντασιώνεται, πουλώντας αρλουμπολογία και ψευτοπατριωτισμό, ότι είναι ο μοχλός των εξελίξεων.

Ο σύντροφος Κουτσούμπας, διάδοχος της  Παπαρήγα, σαν γνήσιο άεργο επαγγελματικό στέλεχος έχει μείνει ακόμη στην δεκαετία του 20 και 30. Ανίκανος να πιάσει το μήνυμα της ιστορίας και των καιρών και για να αποφύγει την ευθύνη καταφεύγει στην προσφιλή Λενινιστική σοφιστεία ότι υπαίτιος είναι πάντα κάποιοι άλλοι. Τον εμποδίζουν τα δέντρα να δει το δάσος.

Δέντρα είναι η πολιτική των τσιτάτων ενός λενινισμού σταλισνισμού ξεπερασμένου από την ιστορία και τα γεγονότα. Το δάσος είναι ο λαός που πεινάει και διψάει για πολιτική εθνική πατριωτική που να δίνει λύσεις και όχι τις επαναστατικές γυμναστικές του όπλου πάρα πόδα.

Η ΝΔ χωρίς ιδεολογία και πιστεύω  δειλή και άβουλη αντάμα προσμένη ίσως σε κάποιο θάμα.

Οι άνθρωποι της φοβισμένοι μη “κατηγορηθούν” για δεξιά ή ουραγοί της Χρυσής Αυγής άγονται και φέρονται από τα κύματα της αριστερόστροφης σάχλας ανίκανοι να εκφράσουν πολιτική. Τρανό παράδειγμα η υπαναχώρηση για την τροπολογία που θα επανέφερε το γένος σαν προϋπόθεση εισαγωγής στις στρατιωτικές σχολές. Ένα βήξιμο της αριστεράς ήταν αρκετό για να κάνει πίσω.

Το ΠΑΣΟΚ της λαμογιάς και της απάτης ξέμεινε από λαμόγια και απατεώνες που μετακόμισαν στην φιλόξενη  στέγη  του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας για νέες καλές ημέρες που θα ξαναδέσουν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, λουκάνικα αγορασμένα με τον ιδρώτα και αίμα του λαού. Τα μπάζα του ΠΑΣΟΚ μεταφέρθηκαν με το ανατρεπόμενο στο ΣΥΡΙΖΑ του Σόρος. Θα μείνει μόνος ο κύριος Βενιζέλος που περνάει αργά αλλά σταθερά από πρωταγωνιστής, σε δευτεραγωνιστή για να καταλήξει κομπάρσος που θα παίζει για το μεροκάματο.

“Συνταγματικό τόξο” ανθρώπων τελειωμένων. Ανθρώπων που δημιουργούν γύρω τους μία ατμόσφαιρα αγοράς και φτηνής συνδιαλλαγής, όχι μία ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης. Ένας  πολιτικός κόσμος κατάβαθος περιστοιχισμένος από διάφορους παράγοντες και μύγες της πολιτικής. Είναι κιόλας για καρπάζωμα κρεμασμένος στο κενό για να τσιμπήσει ότι μπορεί.

Έχουν ξεχάσει δύο πράγματα: πώς η πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα και πώς τα γεγονότα όταν τα νιώσεις δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσεις χωρίς την εμπιστοσύνη ανθρώπων που σ’ ακολουθούν.

Η πολιτική άποψη του ζητήματος είναι ότι με την Χρυσή Αυγή στη Βουλή, να καλπάζει, να οδηγεί τους Έλληνες και να ανοίγει το δρόμο της ιστορίας έγιναν περισσότερο κάλπηδες, περισσότερο σαράφηδες, περισσότερο μικροκολπαδόροι, περισσότερο δημαγωγοί; ΟΧΙ, δεν έγιναν, ξεσκεπάστηκαν...Χάνουνε τον καιρός τους  με δημαγωγία, αντιδράσεις, δηλώσεις και μανούβρες της εποχής του Δεληγιάννη, ενώ τα πράγματα περιπλέκονται με μίαν απολύτως σύγχρονη επιτάχυνση,  ο χρόνος τρέχει ροκανίζοντας τα ποδάρια της χώρας και το γκονγκ της ιστορίας να κτυπάει το απόλυτο μηδέν.

Είναι δράμα να σκέπτεται κανείς αυτήν την τραγωδία που ζούμε δημιουργούν πέντε δέκα παλιόπαιδα του κομματικού σωλήνα, πέντε δέκα εργατοπατέρες, πέντε δέκα ανεπάγγελτοι, πέντε δέκα άεργοι, πέντε δέκα προιόντα της Madison Avenue που πλάσαρισαν στον λαό τα κανάλια των μπετατζήδων της ενημέρωσης, οι καραγκιόζηδες με ipad  που δεν θα ήταν άξιοι να πουλούν μήτε στραγάλια στο Ζάπειο. Αυτές οι πολιτικές χαλκομανίες κάτω από το πανό του “συνταγματικού τόξου”  επιμένουν να θέλουν να διακυβερνήσουν  τις τύχες της Ελλάδας μόνο και μόνο επειδή θα αρπάξουν κάποια στιγμή, όταν οι δημοσκοπήσεις φανερές και μυστικές θα είναι ευνοικές, την ψήφο των Ελλήνων με την καλοπληρωμένη πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ(ξαπάτησης), υποσχόμενοι τα πάντα. Οι άνθρωποι του “συνταγματικού τόξου” είναι  ανίκανοι να πάν μπροστά - ενώ το λαχταρούν - αν δεν αποκτήσουν απόλυτη κι ανεξέλεγκτη εξουσία, γιατί μόνο να εξουσιάζουν είναι ικανοί.

Την εποχή του "Διαφωτισμού"

Βρισκόμαστε στον 17ον αιώνα εποχή του Ρασιοναλισμου και της απαρχής του Διαφωτισμού. Τα καλύτερα και πιο ζωντανά πνεύματα  της εποχής αγωνίζονται για να βγάλουν τον άνθρωπο από το σκοτάδι και να του δώσουν ένα καλύτερο αύριο. Όμως μακριά από τα φωτισμένα σαλόνια, τις βασιλικές αυλές και τα boudoires, στους σκοτεινούς, λασπωμένος δρόμους και στα σοκάκια του Λονδίνου παίζεται ένα βάρβαρο, άγριο, άγνωστο δράμα. Οι πέραν του Ατλαντικού αποικίες του Στέμματος διψούν για φτηνά εργατικά χέρια. Ο ντόπιος πληθυσμός, οι Ινδιάνοι, είναι ανυπότακτος και τα μουσκέτα δεν είναι αποτελεσματικά απέναντι στα τόξα και τα βέλη και τα καινούργια αφεντικά δεν μπορούν να περιμένουν τα Winchester και τα πολυβόλα Gatling. Θέλουν λύση "εδώ και τώρα".  Η λύση δεν άργησε να βρεθεί. Χιλιάδες άνθρωποι  αρπάχτηκαν από τους Αγγλικούς δρόμους της μητέρας πατρίδας φορτώθηκαν με την βία στα πλοία και στάλθηκαν στις αμερικάνικες αποικίες πραγματικοί λευκοί δούλοι.

Αυτό το απάνθρωπο εμπόριο, το προσεκτικά κρυμμένο από τους ιστορικούς πραγματεύονται, με σκληρή γλώσσα οι Don Jordan και Michael Walsh στο βιβλίο τους White Cargo:The Forgotten History of Britain's White Slaves, in America (NYU Press, 2008). Γραμμένο απλά, λυτά χωρίς εξάρσεις είναι ένα τρομακτικό διάβασμα. Χιλιάδες άνθρωποι, απόκληροι της μοίρας φορτώθηκαν στα καράβια δια της βίας για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Πολλοί μπορεί να ήταν   εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, χιλιάδες άλλοι έτυχε να βρεθούν σε λάθος στιγμή στο δρόμο των δουλεμπόρων που αρπάζανε όποιον έβρισκαν μπροστά τους για να καλύψουν τους αριθμούς των συμβολαίων τούς .  Χιλιάδες   ανήλικα κορίτσια, πιθανόν παιδιά πόρνες, αρπάχτηκαν φορτώθηκαν και στάλθηκαν στις αποικίες.

Το ποιο αποτρόπαιο είναι η  περιγραφή το πώς χιλιάδες χαμίνια ακόμη και πέντε χρόνων μαζεύτηκαν από του δρόμους του Λονδίνου και φορτώθηκαν για την Αμερική, όπου πέρασαν  την σύντομη ζωή του δουλεύοντας με τον θάνατο μόνη ελπίδα ελευθερίας, μιας και κανένα  δυστυχισμένο δεν πρόλαβε να ενηλικιωθεί.

Η αποτρόπαια πρακτική εκλογικεύτικε και απέκτησε ανθρωπινό πρόσωπο, μη ξεχνάμε ότι ζούμε στην εποχή των φώτων. Με τον ίδιο τρόπο που τα καλύτερα μυαλά προσπαθούσαν να απελευθερώσουν τον άνθρωπο, με την ίδια ευκολία έγραφαν διατριβές υμνώντας  το δουλεμπόριο των παιδιών σαν πράξη ανθρωπιστική και σταλμένη από τον Θεό να βοηθήσει του δύστυχους και μοιραίους. Ο ποιητής John Donne έγραψε και στίχους υμνώντας την τρομακτική αυτή επιχείριση: "Θα σκουπίσω τους δρόμους, θα ξεπλύνω τα κατώφλια, από ακαμάτιδες και τα παιδιά των ακαμάτιδων"

Με την ανεξαρτησία της Αμερικής το θλιβερό αυτό εμπόριο σταμάτησε και φυσικά ξεχάστηκε.  Όσοι το  εκμεταλλεύθηκαν και πλούτισαν έγιναν, πρόεδροι, φιλάνθρωποι, πολιτικοί,  ευυπόληπτα στελέχη της νέας αμερικάνικης άρχουσας τάξης

Ποιος θυμάται ότι τον Απρίλιο του 1775, δυο ημέρες μετά την έναρξη του αγώνα της Ανεξαρτησίας, μια αγγελία εμφανίσθηκε στην Virgina Gazette, προσφέροντας αμοιβή για την σύλληψη και επιστροφή στον νόμιμο ιδιοκτήτη τους 10 δούλων που το είχαν σκάσει.  Ο νόμιμος ιδιοκτήτης και αγγελιοδότης δεν ήταν άλλος από το πρώτο πρόεδρο Γεώργιο Ουάσινγκτον.

Το δουλεμπόριο δεν σταμάτησε. Η Αμερική είχε ακόμη ανάγκη  από εργατικά χέρια, κυρίως για τις σκληρές δουλειές που τυραννούν το κορμί, ξεκουρδίζουν τα νεύρα και συντρίβουν τον άνθρωπο, στις φυτείες του  ζαχαροκάλαμου και αργότερα στις φυτείες μπαμπακιού του αμερικάνικου Νότου του "Όσα παίρνει ο άνεμος" και της "Καλύβας του Μπάρμπα Θωμά". Η λύση βρέθηκε. Το εργατικό δυναμικό άλλαξε χρώμα. Εργατικό δυναμικό από την Αφρική μέσα από το δουλεμπόριο των μαύρων με τον πιο φρικτό τρόπο σύλληψης με δίχτυα, θηλιές, λάσα και απόχες σαν πραγματικά ανθρώπινα θηράματα και τον ακόμη πιο αποτρόπαιο τρόπο μεταφοράς. Από τους τόπους συγκέντρωσης κάπου στα παράλια της Δυτικής Αφρικής όσοι επιζούσαν στοιβαζόντουσαν στα αμπάρια των πλοίων για το μακρινό ταξίδι στην νέα "Γη της Επαγγελίας".

Το μακρινό αυτό ταξίδι περιγράφει  ο Marcus Rediker στο βιβλίο του "The  Slave  Ship: A Human History"(Penguin Books, 2008).  Ξεκινάει με ένα πραγματικό και τρομακτικό στην σύλληψη και βάρβαρο στην εκτέλεση κατάλογο της απανθρωπιάς που κυριαρχούσε στα καταστρώματα και του σκοταδιου που βασίλευε στα αμπάρια των πλοίων της κόλασης.

Διαβάζουμε με αποτροπιασμό ότι όσοι επέζησαν από μια ανταρσία που απέτυχε υποχρεώθηκαν, από τους ανθρωποφύλακες, να φάνε τις καρδιές και τα εντόσθια αυτών που είχαν μακελευθεί. Ποίο κάτω μας περιμένει το μαύρο αρχοντόπουλο που μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να΄λυτρωθεί πεθαίνοντας ανοίγοντας την καρωτίδα του με τα νύχια, τελικά βρίσκει τον ελευθερωτή θάνατο καταδικάζοντας τον εαυτό του να πεθάνει από την πείνα.

Πάρα πέρα μας περιμένει ο μαύρος που καρφώθηκε ζωντανός για τρεις ολόκληρες εβδομάδες  στο μεσαίο κατάρτι  μέχρι να πεθάνει.

Τα σκυλόψαρα έχουν τις απαραίτητες σελίδες του. Ξεκινάνε αδύνατα από την Αφρική για να φθάσουν στα παράλια της Αμερικής παχιά και καλοταισμένα από τα ανθρώπινα απόβλητα που ξερνάνε τα σκλαβοκάραβα. Δεν λείπει τίποτα από το φοβερό αυτό βιβλίο. Τα σκλαβοκάραβα την μία μέρα είναι φάλαγγιστήρια βαρβαρότητας και την επομένη πλωτά μπορντέλα όπου τα σεξουαλικά υποσιτισμένα σερνικά των αυτοκρατοριών κορένουν τις ορέξεις τους πάνω στο δύσμοιρο φορτίο τους.

Το  "The  Slave  Ship" είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα βιβλία και μελέτες  που ασχολήθηκαν με το δουλεμπόριο και τα πλοία του. Μέχρι τώρα οι συγγραφείς και μελετητές περιοριζόντουσαν σε  στατιστικές και νούμερα  πόσοι, από πού, και που. Ήταν μία ποσοτική προσέγγιση που άφηνε απέξω το ανθρώπινο δράμα. Ο Rediker  μας δίνει με ανατριχιαστικό τρόπο το τι επικρατούσε πάνω στις πλωτές πλατφόρμες ανθρώπινης βαρβαρότητας. Κάθε σελίδα του βιβλίου είναι γεμάτη από  κτυπήματα του βούρδουλα,  ουρλιαχτά πόνου, οιμογές, λόξυγγες αγωνίας,  τα χάχανα των μπόγηδων και θάνατο.

Οι βαρβαρότητες  που περιγράφονται στα δύο βιβλία που περιγράψαμε έλαβαν  χώρα μέσα στην περίοδο του Διαφωτισμού,  όταν τα εμπνευσμένα μυαλά αυτάρεσκα και με πολύ λογισμό ασχολιοντουσαν με το πνεύμα τών νόμων και κραύγαζαν Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη. Διαβάζοντάς  τα αυτές οι τρεις λέξεις  ακούγονται κούφιες και στείρες. 

Ένα ανέκδοτο: ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ

Να ερευνούν,

να σκέφτονται,

να ρωτάνε,

 να συζητούν

ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ

Αυτό διάβασε ο μαθητής Μανωλιό και σκέφτηκε; Να επί τέλους η ευκαιρία να ρωτήσω κάτι που με απασχολεί για καιρό. Δεν φοβάμαι πλέον. Αφού το γράφει η ΕΛΜΕ έτσι θα είναι.

Μία  μέρα λοιπόν  στην τάξη η καθηγήτρια του με στόμφο, με  αέρα που τις έδιναν τα 40 χρόνια αριστερόστροφης σάχλας και ύφος ιστρουχτορα σε ΚΟΒΑ ή κοινοβίου τύπου βίλα Αμαλία κατακεραύνωνε το φασισμό

Σε οίστρο, με τα μάτια γυρισμένα ανάποδα, τις αξύριστες μασχάλες της να ιδρώνουν έριχνε την σοφία της.

Ο φασισμός έκανε εκείνο, έκανε τούτο, έκανε το άλλο, είναι κατάρα, είναι αρρώστια, είναι κακό σπυρί, είναι ρατσισμός, εθνικισμός κλπ, κλπ..

Αφού έφτασε στην κορύφωση, ηρέμησε σίγουρη ότι είχε κάνει την δουλειά που της είχαν αναθέσει και την είχε κάνει καλά, στράφηκε  στην σιωπηλή τάξη και ρώτησε αν υπάρχει κάποια ερώτηση.

Δειλά, δειλά το Μανωλιό σήκωσε το  χέρι του.

Καθηγήτρια: Ορίστε Μανωλιό

Μανωλιό: Κυρία όλα όσα είπατε για τον φασισμό τα κατάλαβα. Έχω όμως μία απορία.

Καθηγήτρια(με γλυκερό ύφος): Πες μου Μανωλιό.

Μανωλιό: Γιατί ο παππούς  μου κάθε τόσο λέει ότι: το ΚΚΕ είναι το κόμμα του αίματος και της προδοσίας και ότι ο κομμουνισμός και αριστερά είναι αρρώστιες που καταστρέφουν την Ελλάδα.

Η καθηγήτρια τα έχασε προς στιγμήν, αλλά γρήγορα τα βρήκε και με στόμφο απάντησε.

Καθηγήτρια: Μανωλιό θα σου απαντήσω στο επόμενο μάθημα..

Στο επόμενο μάθημα η καθηγήτρια τον χαβά της περί φασισμού και φυσικά κλείνει τον μονόλογο με το τυπικό και δημοκρατικό: Κάποια ερώτηση; Το Λενιώ σηκώνει το χέρι.

Καθηγήτρια: ορίστε Λενιώ πια είναι η ερώτηση; Δεν πιστεύω να επαναλάβεις την βλακώδη ερώτηση του Μανωλιό.

Λενιώ: Όχι κύρια! Θέλω να ρωτήσω: γιατί το Μανωλιό έφαγε πέντε μέρες αποβολή;

Τα παραπάνω είναι μία φανταστική ιστορία. Μη νομίζετε όμως ότι απέχει από την πραγματικότητα..

Πάγκαλος: "Θα τον θάψω"

Ο πρώην υπουργός, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό ΒΗΜΑ 99,5, τόνισε ότι ουδείς μπορεί να αναγκάσει μάρτυρα υπερασπίσεως να προσέλθει στο δικαστήριο, για να ξεκαθαρίσει:

«Με ενοχλεί, ως συνταξιούχος δικηγόρος μιλώ, όταν οι εν ενεργεία δικηγόροι κάνουν φιγούρες, κινήσεις για το θεαθήναι. Αυτή η εξώδικος πρόσκληση που πήρα εγώ από τον κ. Κούγια που υπερασπίζεται τον Άκη Τσοχατζόπουλο, είναι εντελώς άνευ αντικειμένου.

Και συνέχισε χαρακτηριστικά: «Κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει μάρτυρα υπερασπίσεως να προσέλθει. Μάρτυρα κατηγορίας μπορεί ο εισαγγελέας να εισαγάγει βιαίως. Αν εμένα με αναγκάσουν βιαίως να καταθέσω ως μάρτυρας υπεράσπισης του Άκη, θα τον 'θάψω'."

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_23/04/2013_495482

Αυτά τα ωραία και κατά την άποψη μας σημαντικά έδήλωσε ο κύριος Πάγκαλος.

“Θα το θάψω”! Τι θέλει να πει ο σοσιαλεβέντης; Σε εμάς τους αμόρφωτους, τους αγράμματους, τους αντιδραστικούς, άντε και φασίστες, για να ευχαριστηθεί,  ακούγεται σαν μια δήλωση ομολογίας; “ότι κάτι ξέρω”.

Δεν φανταζόμαστε, ούτε πέρασε από το απλοϊκό μυαλό μας ότι αν καταθέσει θα τον θάψει λέγοντας ότι είναι κακό παιδί, δεν χόρευε καλό ζεϊμπέκικο, κεράτωνε την γυναίκα του ή έτρωγε κρέας την Παρασκευή!

Αλλά δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα που άμα μας συμφέρει είμαστε ανατολίτες, άμα μας συμφέρει βαλκάνιοι, άμα μας συμφέρει Ευρωπαίοι,  μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε αεράτα και με ύφος ξερόλα σίγουροι ότι θα την σκαπουλάρουμε.

Οι τρεις αυτές λέξεις που ξεστόμισε, έτσι αβασάνιστα, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, ευνομούμενη χώρα που οι θεσμοί λειτουργούν θα ήταν αρκετές να κλιθεί από τον εισαγγελέα να καταθέσει ενόρκως: τι ξέρει;

21 Απριλίου: Μία επέτειος...

21 Απριλίου: Μία επέτειος...

Σαράντα έξη  χρόνια μετά την 21 Απριλίου 1967, μέσα σε μια Ελλάδα διεφθαρμένη και συνεχώς παρακμάζουσα, οι παλαιοί γνώριμοι του Ρήγα Φεραίου ή της ΚΝΕ που αποτελούν την παρέα της Μυκόνου που κοιμήθηκαν σκατατατζήδες και ξύπνησαν πάμπλουτοι, τα  παιδιά γύρω από τον αρχηγό, τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, οι ανεπάγγελτοι γόνοι, οι φίλοι δημοσιγράφοι ενός διεφθαρμένου, διαπλεκόμενου μέχρι το μεδούλι πολιτικού συστήματος, οι τυχάρπαστοι αρχηγίσκοι μας βομβάρδισαν με κενούς λόγους  και κούφιους αφορισμούς για τους συνταγματάρχες που υποχρέωσαν έναν λαό να ζει υπό το καθεστώς απαγορεύσεων.

Δεν κοστίζει τίποτα! Είναι εύκολο και τους κάνει να αισθάνονται όμορφα με τον εαυτό τους, όπως όταν βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα των μεσημεριανάδικων.. Ακούμε τα όρνεα και τα κοράκια του “συνταγματικού τόξου” που κατασπάραξαν την Ελλάδα, τις βδέλλες της “γεννιάς Πολυτεχνείου ΑΕ” που ήπιαν το αίμα μας με άνεση και ύφος να μιλάνε για την χούντα και την δημοκρατία  και θυμόμαστε τον Σεφέρη:Ψυχές μαγαρισμένες από δημόσιες αμαρτίες.

Ας γελάσουμε! Ναι, η “χούντα” έβαλε πίσω από τα κάγκελα μερικούς και λοιπόν τί έγινε! Η “δημοκρατία 74” έχει βάλει όλη την Ελλάδα πίσω από κάγκελα. Δείξτε μου ένα σπίτι χωρίς κάγκελα στα πορτοπαράθυρα. Απαγόρευσε, λένε οι διάφοροι ρέκτες, η χούντα,την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών Η “δημοκρατία 74” είναι αυτή που παρέδωσε τα πάντα στους μουσάτους με τα αμπέχωνα και το στρατονισμένο ύφος, στις άλουστες με τις αξύριστες μασχάλες τα ταγάρια και το απλανές υφος που επέβαλαν, με θυριώδικο τρόπο, στον ελληνικό λάο την στυγνή δικτατορία της μονομέρειας των συμπλεγματικών απωθημένων τους.

Για 40 χρόνια “δημοκρατίας 74” οι Έλληνες ζούνε κάτω από το πλέον βάρβαρο απολυταρχικό καθεστώς. Δεν τολμάς  να μιλήσεις για πατρίδα, θρησκεία, Έθνος και πέφτεις θύμα της πλέον βάναυσης επίθεσης, λοιδορίας και συκοφαντίας,  κάτι σαν το κατακάθι της γής: ελληνάδες, καραγκιόζηδες με γκράδες. Οι βάκιλοι, οι ιοί, τα σαπρόφυτα της στρατευμένης δημοσιγραφίας των μυστικών κονδυλίων είναι έτοιμοι να σου ρίξουν το δηλητήριο τους. Ένας φόβος κυριαρχούσε μην πέσεις στα νύχια των κάθε λογής πρακτόρων και πρακτορίδιων της επιδοτούμενης δημοσιογραφίας.

Η “χούντα” επέβαλε λογοκρισία και όλοι το ήξεραν. Η λογοκρισία της χούντας δεν εμπόδισε τον Κέδρο να εκδώσει τα “Δεκαοκτώ κείμενα” και το περιοδικό “Συνέχεια” σαν έκφραση αντίστασης στο στρατιωτικό καθεστώς, π.χ. το τεύχος 5 του περιοδικού υποστήριζε το “οχι” στο στημένο δημοψήφισμα του Γ. Παπαδοπουλου. Η “δημοκρατιά 74” επέβαλε την πλέον στυγνή λογοκρισία, την λογοκρισία “να προσέχω τι θα πώ”. Όποιος τολμήσει  να μιλήσει, να πάει κόντρα στις ορδές των δυστυχισμένων αουτσάιντερ της πάλης των τάξεων, στους  ιδεοληπτικούς του  “αντιπατριωτικού κοσμοπολιτισμού”, στους μυξοπροοδευτικούς τον έφαγε το μαύρο φίδι του φραγκοφορεμένου διεθνισμού. Η Δημοκρατία έγινε το πρώτο καταφύγιο της κάθε αριστερόστροφης σάχλας, της κάθε σαχλής προοδευτικάντζας.

Η χούντα βίασε την δημοκρατία την 21 Απριλίου 1967. Δημοκρατία που την είχαν μετατρέψει σε πόρνη οι κεκράχτες της Βουλής. “Το 1967 το δημοκρατικό πολίτευμα καταλύθηκε μέσα σε λίγες ώρες χωρίς να προβάλει καμιά αντίσταση, επειδή πριν καταλυθεί είχε υπονομευθεί πολιτικά, ιδιαίτερα μετά τα «ιουλιανά» του 1965. Ενα παράδοξο παιχνίδι μεταξύ ακραίων δυνάμεων, μια αλληλοτροφοδοσία σε ακραία συνθήματα θα έλεγα μια υπόγεια και άτυπη συμμαχία διέβρωσε το δημοκρατικό πολίτευμα, ιδεολογικά το αχρήστευσε. Επεσε όχι σαν ώριμο φρούτο, αλλά σαν σαπισμένο.” (Αντώνης Καρκαγιάννης+ Καθημερινή, 24/4/2007) 

Σήμερα και για 40  χρόνια η Δημοκρατία βιάζεται καθημερινά από τις αλλαλάζουσες μειοψηφίες που επιβάλουν στους Έλληνες την στυγνή δικτατορία της ψυχικής τους νύχτας.

Η “δημοκρατία 74”  πέρασε την χώρα από όλα τα στάδια της παρακμής και την έφερε στην εξάρτηση και την κρίση. Για 40 χρόνια η “μεγάλη δημοκρατική παράταξη”  – δεν ασχολούμεθα με την ΝΔ ήταν, είναι και θα παραμείνει ανύπαρκτη πολιτικά, ουραγός της άξεστης αριστεροσύνης του καναπέ – καλλιέργησε τον άξεστο ατομικισμό την βλαχογκλαμουριά του ΚΛΙΚ και του ΝΙΤΡΟ. Καταρράκωσε του θεσμούς με το πάνω από τους θεσμούς είναι ο λαός. Θεσμοθέτησε την μίζα στο μεγαλύτερο φαγοπότι του αιώνα,  βάζοντας μάλιστα και όριο: είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του όχι και 500 εκατομμύρια του ολετήρα αρπακολατζη Ανδρέα  Απαξίωσε την πολιτική μέσω του σημιτικού εκσυγχρονισμού. Λήστεψε τις οικονομίες των Ελλήνων με το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και την φιέστα των Olympic Games και πάει λέγοντας.

Τα διάφορα ευρηματικά και χαζοχαρούμενα περί “χούντας” που θα μας ξεφουρνίσουν αφήνουν αδιάφορους τους Έλληνες.

Η “δημοκρατία 74” μας πέταξε μέσα στο ευρωπαϊκό σακί και πρέπει να βολευτούμε ραγιάδικα.

Η “δημοκρατία 74” άνοιξε την πύλη της Κόλασης και μας είπε: περάστε  αφήνοντας κάθε Ελπίδα έξω.

οσοι θελουν ας κατεβασουν τα τραγουδια τςη 21ης απριλιου και ας τα συγκρινουν με τα σημερινα συχαματα ...κουλτουριαρηδων κρατικοδιαιτων ...καλλιτεχνων


rapidshare.com %CE%A4%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%B1_21%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85.rar

21η Απριλίου 1967: Σαράντα έξη χρόνια μετά...

21η Απριλίου 1967: Σαράντα έξη  χρόνια μετά...

Πριν από 46 χρόνια τα άρματα των Παπαδόπουλου, Μακαρέζου, Παττακού επέβαλαν στον ελληνικό λαό την επτάχρονη δικτατορία.

46 χρόνια μετά θα ξαναγραφούν τα ίδια και τα ίδια, θα εκφωνηθούν λόγοι της δεκάρας, θα επαναληφθούν τα ίδια βαρετά κλισέ για τους πραξικοπηματίες και το πώς κατέλυσαν την Δημοκρατία.

Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 παρουσιάζεται σαν ένα στιγμιαίο γεγονός. Όλοι οι ρέκτες που θα χύσουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την δημοκρατία που χάθηκε δεν θα βγάλουν λέξη για το πώς φτάσαμε ως εκεί.

Το 1967 η βουλή είχε μετατραπεί, κατά την έκφραση του Γεωργίου Παπανδρέου, σε οίκο ανοχής και η δημοκρατία δεν ήταν παρά μία πεπειραμένη μελαχρινή με τσακίρικα μάτια, πονηρό μουτράκι και ένα κορμάκι με μικρά ηδονικά τρεμουλιαστά λακκάκια. Πόρνη που τριγυρνούσε στα έδρανα της βουλής με το βρακί της η και χωρίς βρακί. Κούναγε προκλητικά το τροφαντά πισινά και τους πουδραρισμένους γλουτούς της. Ανέμιζε δύο μαστάρια καλά κρεατωμένα, σφικτά, γεροστεκούμενα με μεγάλες καστανόμαυρες ρώγες ορθωμένες. Έβαζε χέρι στη σχισμή του παντελονιού τους και οι 300 κερατάδες με βλέμμα απλανές, με μισάνοιχτο στόμα ευχαριστούσαν εκ βάθους καρδίας την καλή κυρία που το σπίτι της ήταν τόσο εξυπηρετικό.

Μέσα σ’ αυτό το μπορντέλο δεν υπήρχαν πλέον, εκτός εξαιρέσεων, παρά βουλευτές εξαγορασμένοι και βουλευτές προς εξαγορά. Όλοι αυτοί, και ήταν 45, που σαν βουλευτές της Ένωση Κέντρου, δέχτηκαν με αυτές τις συνθήκες να εγκαταλείψουν το κόμμα τους και να γίνουν υπουργοί. Θα έπρεπε να παραμείνουν στην συνείδηση του ελληνικού λαού η ντροπή του κοινοβουλευτισμού και όμως ο Μητσοτάκης ζει και βασιλεύει και επί πλέον μας κληρονόμησε την σπορά του.

Έξω ο λαός σπρωχνόταν στα πεζοδρόμια από πολιτικατζήδες της κακιά ώρας που δεν ξέρανε τι τους γινότανε και τι θέλανε.

Το δίδυμο της αριστεράς ΕΔΑ (νόμιμη) ΚΚΕ (παράνομο) ακολουθώντας την παλιά και πάγια «πολιτική» του εναντία και κόντρα, το Viagra της ύπαρξης της, έσπρωχνε τον λαό στο αγώνα και στην πάλη, χωρίς στόχους, σκοπό και λύσεις. Το μόνο που έκανε ήτανε να επαναλαμβάνει το ηττοπαθές καλαμπούρι: «ο Θεός να βάλει το χέρι του»! για να την πιάσουν χαράματα στον ύπνο και να την σύρουν με τις πιτζάμες και τα νυχτικά στα κρατητήρια και στις εξορίες.

Ο Ανδρέας που κατέπλευσε στην Ελλάδα μετά 30 χρόνια, χρησίμευσε σαν σύνδεσμος της CIA με την Ένωση Κέντρου του πατέρα του, χειροφίλησε την Φρειδερίκη, αποφάσισε να υπερκεράσει την αριστερά ΕΔΑ/ΚΚΕ. Δημαγωγώντας ασύστολα, οδήγησε τις πλάνες του λαού και ακολούθησε την αλήθεια της ιστορίας για να βρεθεί στο Πικέρμι και από εκεί με το αμερικάνικο διαβατήριο στη τσέπη να την κοπανίσει, αφήνοντας τον λαό στο σκοτάδι.

Σήμερα 46 χρόνια μετά, οι ίδιοι άνθρωποι αδύναμοι, άβουλοι, ταπεινοί παθητικά υποταγμένοι στην οποιαδήποτε μοίρας τους και φοβερότερη μοίρα από την κομματοκρατία δεν υπάρχει, αποτελούν την άρχουσα ελίτ, μια άρχουσα ελίτ στενοκέφαλη, απαιτητική, αυταρχική, επίμονη στις ελάχιστες ηλίθιες ιδέες της τις ριζωμένες στο κουτοπουλίσιο κεφάλι της πιστό αντίγραφο της κομματικής της ρίζας με μία γερή δόση υστερίας επιπλέον.

Δεν χτυπάνε πλέον τον Αντρέα στη ταράτσα της Μπουμπουλίνας.

Η “Μπουμπουλίνας” μετακόμισε. Εγκαταστάθηκε στα ΜΜΕ(ξαπάτησης), στις ΜΚΟ, στα Πανεπιστήμια, στα Σχολεία. Εκεί χτυπάνε τους Έλληνες, τις Ελληνίδες, τα Ελληνόπουλα  οι εγκάθετοι του Νεοταξίτικου παρακράτους. Προσπαθούν να επιβάλουν στους Ελληνες την ισοπεδωτική ομοιομορφία της Νέας Τάξης του αμερικανισμου. Σήμερα, 45 χρόνια μετά,"βαράνε" τις παραδόσεις τους, την ιστορία τους, το είναι τους.

Το ΕΑΤ/ΕΣΑ μεταλλάχθηκε στην νεοταξίτικη GESTAPO του ΕΛΙΑΜΕΠ, των διαφόρων καλοταϊσμένων χωματερών και αποθετηρίων σκέψεις, των ΜΚΟ που κανείς δεν εξέλεξε και κανείς δεν ελέγχει και που με πολύ λογισμό, συμπλεγματική μανία βυσσοδομούν κατά της Ελλάδας. Πρακτορεύουν ξένα συμφέροντα προσπαθώντας να κάνουν τους Έλληνες αντικείμενα χωρίς μνήμη, χωρίς παρελθόν και μέλλον, κατακάθια δουλοπαροίκων της νέας φεουδαρχίας της Νέας Τάξης. http://tabouri.blogspot.com/2007/08/1967.html

Οι συμπλεγματικοί σκυλάνθρωποι αγράμματοι υποδεκανείς της ΕΣΑ που έπαιζαν μπάλα με το σώμα του Ανδρουλάκη -- Μίμη δεν σε πονάνε πλέον οι κατεστραμμένοι αυχενικοί σου σπόνδυλοι; -- κλονοποιήθηκαν στα σημερινά νεοταξίτικα σκυλιά του Παβλόφ, Δήμου, Σωμερίτη Μανδραβέλη, Βερέμη, Πρετεντέρη, Δραγώνα,Ρεπούση, Λιάκο......., που γαβγίζουν λυσσάρικα στο άκουσμα των λέξεων πατρίδα, έθνος, θρησκεία.

Σήμερα, 46 χρόνια μετά, τα δεκανίκια της Νέας Τάξης έχουν επιβάλλει στους Ελληνες την πλέον στυγνή δικτατορία που θέλει να καταργήσει κάθε εθνική συγκρότηση και συλλογική υπόσταση και να μας ρίξει πίσω σε μία νέα αποικιοκρατία με σύγχρονο μανδύα.

“Υπάρχει κράτος στη Μανωλάδα;”

“Κύριε Δένδια και κύριε Ρουπακιώτη, οι φραστικές καταδίκες τέτοιων φαινομένων δεν λένε πια τίποτε. Οφείλατε να  ξέρετε ότι εδώ και χρόνια  έχει δημιουργηθεί ένα δουλεμπορικό καθεστώς στη Μανωλάδα. Γιατί από το 2008  έχουν καταγγελθεί επανειλημμένα οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και εκμετάλλευσης των μεταναστών στη συγκεκριμένη περιοχή. Γιατι δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια μεμονωμένα περιστατικά, όπως  συστηματικά τα υποβάθμιζαν εδώ και πολύ καιρό οι υπηρεσίες σας. Γιατί οφείλατε να ξέρατε ότι  αυτό το καθεστώς βαρβαρότητας, δεν θα μπορούσε να ισχύει, αν δεν υπήρχε ανοχή, για να μην πούμε συγκάλυψη  από την τοπική εξουσία, που είναι επιφορτισμένη να ελέγχει και να επιβάλλει το νόμο.” (ηλεκτρονικό ΤΟ ΒΗΜΑ 19/4/2013)

Το κράτος απουσιάζει. “Υπάρχει κράτος στη Μανωλάδα;” Ρωτάει ο δήθεν του Βήματος και οι απλοί πολίτες,  τα φορολογικά υποζύγια που κάθε μέρα δέχονται την βάρβαρη επίθεση στους μισθούς τους, τα εισοδήματα τους, τις επιθέσεις των εγκληματιών, των ληστών και οι διάφοροι άνθρωποι των ΜΜΣ(κοταδισμού) συμφωνούν και επαυξάνουν. Τώρα  ανακάλυψαν το κράτος; Που ήταν τόσα χρόνια; Καθηγητές δέρνονταν στα Πανεπιστήμια! Που ήταν το κράτος; Στην Ελλάδα γίνονται πράγματα και θάματα, μολότοφ, κουκουλοφόροι ρίχνουν “συγκεκριμένα ποσά βίας” και το κράτος απουσιάζει. Μίζα-Απάτη-Λαμογιά ή κάντε ότι θέλετε αρκεί να μας ψηφίζετε ήταν η κυρίαρχη πολιτική. 

Εκείνο το οποίο δεν μας λένε οι κύριοι και οι κυρίες που σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τα τραγικά γεγονότα της Μανωλάδας, είναι ότι το Κράτος δεν είναι παρά ένα περίβλημα που απεικονίζει την μορφή και το χρώμα του περιεχομένου του. Η ποιότης του Κράτους δεν είναι άλλη από την ποιότητα των ανθρώπων που μπήκαν στην υπηρεσία του. Ανθρώπους που εμείς διαλέξαμε.  Έκαναν δώρα στον εαυτό τους, φρόντισαν το μέλλον των παιδιών τους και εμείς εξακολουθούμε να τους διαλέγουμε είτε ψηφίζοντας είτε απέχοντας.   Το Κράτος δεν είναι παρά ένας καθρέπτης που μέσα του ο καθένας μας πρέπει πρώτα να δει τον εαυτό του και μετά να χτυπιέται: “Που είναι το κράτος;”.

Τα πραγματικά Κράτη έχουν την ισχύ και την ενέργεια της θέλησης εκείνων που τα δημιούργησαν Το σύγχρονο ελληνικό Κράτος είναι απεικόνιση εκείνων που το χρησιμοποιούν: βαρύ και αδύνατο συγχρόνως, κλυδωνιζόμενο επάνω στις βάσεις του, έρμαιο των σκανδάλων, συγκεντρώνοντας όλες του τις φροντίδες σε σκοπούς κοινωνικής πρόνοιας, καθοδηγούμενο από απόψεις καθαρά εμποροκρατικές του δούναι και λαβείν. Το ελληνικό Κράτος έχει μεταβληθεί σε "θεία πρόνοια" κάνοντας την κοινωνία εύκολη και βολική σε κάθε είδους αλισβερίσια και σχέσεις. Σήμερα στην Ελλάδα θριαμβεύουν η εξασφάλιση, η αγαθοεργία, γλυκύτης, ελεημοσύνη και πάνω από όλα το βόλεμα.

Το Κράτος δεν πρέπει να είναι "θεία πρόνοια", αλλά εξουσία. Μία εξουσία, καθαρή, δίκαια, αμερόληπτη που καθορίζει τους στόχους, που αποκτά τα μέσα για την επίτευξή τους και κάνει τις τομές.

Το Κράτος πρέπει να είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στον λαό, με την ανεμπόδιστη και χωρίς στεγανά κυκλοφορία των επίλεκτων μέσα από τα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει να κρατά τα ινία του λαού και συνάμα να τον βοηθά να διακρίνει τα αιώνια ένστικτα τα οποία μιλούν μέσα του.

Κράτος άξιο του ονόματός του είναι πρώτα ένας πολιτικός θεσμός. Ένα κράτος καθοδηγούμενο κατ΄ουσίαν από οικονομικές, χρηματικές ή κοινωνικές φροντίδες δεν είναι κράτος, αλλά ένας συνεταιρισμός, ευπαθής και ευάλωτος, εμπόρων. Από την στιγμή που οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική (όπως άλλωστε προσπαθούν να τους κάνουν να πιστέψουν) δεν είναι παρά θέμα τεχνικής, δημοσίων σχέσεων, Madison Avenue,  ή μεροκάματου περιορίζουν τις διεκδικήσεις τους σ' αυτόν τον τομέα μόνο. Με όλο το βάρος τους (το βάρος της μάζας) επηρεάζουν τις αποφάσεις των "ηγετών", οι οποίοι με την σειρά τους παρασύρονται στη φυγή προς το πουθενά και το τίποτα του κοινωνικού και "θειοπρονοητικού" τομέα μια τάση την πρωτοβουλία της οποίας πήραν από συγκυρία ή δημαγωγία,”Αλλαγή” “Εκσυγχρονισμός” “Λεφτά υπάρχουν!”,  “κατάργηση του μνημονίου”και που θα είναι πάντοτε η αιτία του χαμού τους. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στην εξουσία δεν μπορούν να συναγωνισθούν τους άλλους που είναι στην αντιπολίτευση , οι οποίοι δεν έχουν να ζητάνε πάντα περισσότερα!

Μούιζνιεκς “butt out”

Μούιζνιεκς “butt out”

Κάποιος Μούιζνιεκς ευρωπαϊκός επίτροπος για την “ιερή αγελάδα” των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έβαλε την υπογραφή του κάτω από μία έκθεση που την έγραψαν τα ντόπια φερέφωνα, οι Κουίσλινγκ του Σόρος   και σαν άλλος Πιουροφόι κουνάει το δάκτυλο στους πάντες και τα πάντα. Για παράδειγμα, στην έκθεσή του ο επίτροπος στηλιτεύει δήλωση του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά τον Νοέμβριο 2012 για "ανακατάληψη" των κέντρων των πόλεων που έχουν "καταληφθεί' από μετανάστες και έχουν παραδοθεί στις "παράνομες δραστηριότητές τους' όπως και δήλωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδια τρεις μήνες νωρίτερα ότι εξαιτίας της παράνομης μετανάστευσης "η χώρα χάνεται... Πρόκειται για βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας". Οι κύριοι Σαμαράς και Δενδιας κρατάνε την αμυντική στάση του καρπαζοεισπράκτορα, αντί να πουν  στον κύριο αυτό  Butt out και επίπλεον ότι λέει μπούρδες.

Μπούρδες κάποιου που πρέπει να δικαιολογήσει τον μισθό που του δίνουν. Πάντως το καλύτερο ανέκδοτο είναι η βία που προέρχεται από την Χρυσή Αυγή  "είναι ένα διαφορετικό είδος βίας, πιο σοβαρής διότι αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία”. Ποια δημοκρατία;  ασυδοσία είναι,  εξάλλου το να βρίζεις καθηγητές και να τους κρατάς ομήρους στα πανεπιστήμια, - όπως έκανα τα προοδευτικά τσόκαρα και τσογλάνια στο ΤΕΙ Πάτρας- , να τους χτίζεις τα γραφεία , να κλέβεις τις κάλπες η να δέρνεις όσους πάνε να ψηφίσουν εκεί , να καις μαγαζιά , να πετάς μολότοφ , να κανεις πλιάτσικο στο βιός του άλλου , να καταλαμβάνεις περιουσία , να δημιουργείς ελληνοποιημένους ψηφοφόρους , να ανέχεσαι την μαύρη εργασία και το παρεμπόριο , να έχεις διαλύσει κάθε κοινωνική συνοχή σε αυτήν την χώρα δεν είναι απειλή για την "δημοκρατία".  

Μούιζνιεκς δεν είδες, δεν ξέρεις, δεν άκουσες; Μάθε λοιπόν και μήπως καταλάβεις το γιατί η "εκθεση" σου προκαλεί ένα μεγάλο χασμουρητό. Στην λογική της στολισμένης ολόκληρης με κρατικά μπιχλιμπίδια έξαλλης αριστεράς δεν υπάρχουν συντεταγμένοι θεσμοί. Μόνος θεσμός είναι το πεζοδρόμιο “νομος είναι το δίκαιο του εργάτη”  και εξαρτάται απο το ισοζύγιο της βίας. Η αριστερά απέτυχε να πείσει την κοινωνία με τις παρωχημένες πολιτικές ιδέες και τις αντικατέστησε με την πολιτική της πλήρους άρνησης και της βίαιης επιβολής της άποψης της θεωρητικοποιώντας την βία σαν “την μαμή της ιστορίας”.   Κάθε αποδεδειγμένο “καθίκι” που με την κουκούλα του δήμιου και 45άρι ξεφώνιζε “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός” γινόταν σημείο αναφοράς και ηρωισμού γιατί η αριστερά έχει “καθαρές απόψεις σαν γάργαρο νερό για τη βία και τους κουκουλοφόρους και δεν ζήτά πιστοποιητικά κοινωνικής νομιμοφροσύνης”. Την ίδια στιγμή κυκλοφορούσε το ημερολόγιο της “Αυγής” με 70 φωτογραφίες, προβάλλοντας την δράση των κουκουλοφόρων, δηλαδή την καταστροφή και την διαρπαγή καταστημάτων, φλεγόμενους αστυφύλακες, το κάψιμο και το χάος της Αθήνας τον Δεκέμβρη 2008. Επί πλέον η αριστερά βία δικαιώνονταν,  με ασπίδα τις ψυχώσεις τους, από τα αγόρια κόπανους, τα κορίτσια γλάστρες των ΜΜΕ(ξαπάτησεις) του "Mnimonio macht frei" και στη “τηλεοπτική δημοκρατία” οι κουκουλοφόροι και οι δολοφόνοι της αριστεράς κάναν καριέρα.. Όταν οι ιδέες της καταρρέουν η Αριστερά καταφεύγει σε εκδηλώσεις ανομίας. Εν τούτοις ισχυρίζεται πως καταδικάζει την βία. Την οποία όμως ουσιαστικά ενθαρρύνει. Με την στάση και τις επιλογές της. "Οι τρομοκράτες δεν ενοχοποιούν την Αριστερά", κάποιοι υποστήριζαν όταν συνελήφθησαν στελέχη της 17Ν. Αλλά οι ίδιοι οι τρομοκράτες υπερηφανεύονταν για τα Αριστερά τους πιστεύω. Και η Αριστερά στήριξε με πολλούς τρόπους την δικαστική τους πορεία. Το ίδιο και με τους βανδάλους των δρόμων. Από την μιά η αναποφασιστική κι' αντιφατική Νυχτωμένη Διαχρονικά (ΝΔ). Κι από την άλλη τα αντανακλαστικά της παραδοσιακής Αριστεράς που αισθάνεται σχεδόν υποχρεωμένη να υποστηρίζει τις όποιες διαμαρτυρίες - ανεξάρτητα πόσο αστήρικτες είναι - ενάντια στο κακό "αστικό " κράτος. Ακόμα κι ενάντια στις αποφάσεις της Βουλής. Την οποία, κατά τα άλλα, σέβεται!! Η άνομη βία λοιπόν εκπορεύεται από το ίδιο λίκνο που επωάζει τις Αριστερές δοξασίες. Με συνέπεια να ταυτίζονται στο μυαλό  της κοινής γνώμης!! Είναι  μικρόψυχα ανθρωπάκια ξεχαλεινωμένα στην ασυνειδησία,  αισχροί υποκριτές. Ξεχαληνωμένοι κάψαν την Αθήνα τον Δεκέμβρη του 2008, δολοφόνησαν 4 ανθρώπους στην Marfin, ρίχνουν “συγκεκριμένα ποσά βίας” σε όποιον διαφωνεί. Η ύπαρξει τους είναι ένα όργιο βίας, καταστροφής και αίματος. ". 

Ο Μούιζνιεκς χύνεται ακάθεκτος κατά της Χρυσής Αυγής “Η Χρυσή Αυγή αποτελεί μόνο ένα μέρος του προβλήματος αυτού το οποίο απαιτεί συνολική αντιμετώπιση - εφαρμογή νομοθεσίας που συχνά μένει στα χαρτιά, ρόλος Αστυνομίας, γενικότερη μεταναστευτική πολιτική...”

Έχει απόλυτο δίκιο “Δεν αντέχουμε άλλο. Δεν μπορούμε τα βράδια να βγούμε έξω από το σπίτι μας.Κλειδωνόμαστε και δεν μπορούμε να κοιμηθούμε απο τον φόβο μας.Φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά μας να παίξουν στους δρόμους..Ορδές χρυσαυγιτων κυκλοφορούν με Καλάσνικοφ και δολοφονούν αστυνομικούς και πολίτες...Συμμορίες χρυσαυγιτων κάνουν δουλεμπόριο ,σωματεμπορία και εμπόριο ναρκωτικών.Οι χρυσαυγιτες έχουν γεμίσει με πρέζα και αραπινες πόρνες φορείς του AIDS όλη την Ελλάδα.Οι κλοπές και οι διαρρήξεις είναι εκατοντάδες καθημερινά σε όλη την Ελλάδα....Έχουμε συνέχεια ξυλοδαρμούς και φόνους ηλικιωμένων για 10 ευρω.Επίσης οι χρυσαυγιτες κάνουν βιασμούς μικρών κοριτσιών. Άσε που έχουν ρημάξει τα καλώδια της ΔΕΗ και του ΟΣΕ.”

Η υπερήφανη απάντηση στο άνθρωπο αυτό την δίνει ο απλός Έλληνας ο τυραγνισμένος από τα 40 χρόνια δικτατορίας που επέβαλαν τα τσόκαρα και οι τσόγλανοι της Αριστεράς του schooligan Τσίπρα. Μούιζνιεκς: Butt out! Παράτα μας. Butt out το σημερινό ΟΧΙ!

Γιατί να σε σεβαστεί ο Σόιμπλε;...

Γιατί να σε σεβαστεί ο Σόιμπλε;...

Με αφορμή την τοποθέτηση  του υπουργού  οικονομικών της Γερμανίας κυρίου Σοίμπλε για το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων ξεσηκώθηκαν οι χατζηαβάτηδες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας Ο κύριος Σόιμπλε  και δεν είναι ο μόνος, βυσσοδομεί ασύστολα κατά της πατρίδας μας και εμείς φωνάζουμε και χτυπιόμαστε σαν μαριονέτες....Κώνωψ επι κεράτου βοός.... είμαστε σίγουροι ότι οι Γερμανοί  γελάνε με την καρδιά τους με τα καμώματα της ντόπιας καμαρίλα.. Δεν μας σέβονται είναι το αγαπημένο ρεφρέν των διάφορων δήθεν. Εκείνο που δεν λένε είναι ότι για να σε σέβονται οι άλλοι πρέπει πρώτα εσύ ο ίδιος να σέβεσαι τον εαυτό σου, την ιστορία σου, το παρελθόν σου.

Γιατί να σε σεβαστούν;

Όταν την ιστορία σου  την γράφει το ΝΑΤΟ.

Όταν σε ολόκληρη Αθήνα δεν υπάρχει ούτε ένα μνημείο που να θυμίζει τις κρεμάλες στην Κύπρο.

Όταν κανείς δεν θυμάται τους Ευάγγελο Γεροντή 28 ετών, Ι.Κωνσταντοπουλο 21 ετών, Φραγκίσκο Νικολάου 23 ετών, ασυφύλακα Κ. Γιαννακούρη που έπεσαν απο τις σφαίρες του Καραμανλικού κράτους στις 9 Μαίου 1956 μία μέρα πριν οι Καραολής και Δημητρίου, οι νεομάρτυρες του Ελληνισμού, οδηγηθούν στην κρεμάλα, και σήμερα παρακολουθούμε στα βοθροκάναλα το πανηγύρι του Ιωβιλαίου της Ελισάβετ που είχε αρνηθεί να τους δώσει χάρι.

Όταν η “Μαύρη Βίβλος” των εγκλημάτων των Άγγλων στην Κύπρο δεν δημοσιεύτηκε ποτέ, γιατί έτσι θέλησαν οι Αγγλοι. Παραμένει ακόμη στα υπόγεια του ΥΠΕΞ και κανείς δεν τόλμάει έστω και να τη διαρρεύσει, εκτός και αν πολτοποιήθηκε.

Όταν ακόμη μαθαίνουμε ότι τα Επτάνησα μας τα χάρισαν, αγνοώντας τους αγώνες των Επτανησίων και τις κρεμάλες.

Όταν στην Αθήνα δεν υπάρχει ούτε μία κολόνα που να μας θυμίζει  τις χιλιάδες νεκρούς απο την πείνα του 1941. Δεν υπάρχει γιατί θα τους κρατά ζωντανούς στην μνήμη του έθνους και θα αρχίσει το “ψάξιμο” και θα μάθουμε το ρόλο που έπαιξε ο Αγγλικός αποκλεισμός στην σύγχρονη γενοκτονία των Ελλήνων.

Όταν κάποιος κύριος Lauder στην Θεσσαλονίκη κουνάει το δάκτυλο στην ελληνική πολιτική ελίτ και τους προστάζει να θέσουν εκτόν νόμου ένα ελληνικό κόμμα.

Όταν κάποιος κύριος Muižnieks κάνει υποδηξεις στην κυβέρνηση και τους κυρίους Δένδια και Σαμαρά και αυτo;i αντι να του πούνε άντε πηγαινε κάπου αλλού να μιλήσεις για ανθρώπινα δικαιώματα τον ακούνε και απολλογούνται σας δειλές αρσακειάδες.

Ας αποκτήσουμε εθνική υπερηφάνεια. Ας απαντήσουμε στα παραπάνω που είναι μερικά από τα όταν και μετά θα μας σεβαστούν.

Ας θυμηθούμε ένα άλλο περιστατικό. Μήπως και καταλάβουμε τι είναι εθνική υπερηφάνεια και γιατί ορισμένα κράτη είναι φτιαγμένα να υπαγορεύουν την θέληση τους στα άλλα ή όπως λέει ο φίλος Π να τα πηδάνε.  Το 1985 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Reagan θα επισκεπτόταν την Γερμανία στα πλαίσια της συνάντησης  G7. Το πρόγραμμα περιλάμβανε κατάθεση στεφάνου στο νεκροταφείο Bitburg όπου ήταν θαμμένοι άνδρες των Waffen-SS. Αμέσως άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου.  Αρθρα, επιστολές, και κάθε είδους πιέσεις,  ζητούσαν την ακύρωση της κατάθεσης στεφάνου στο νεκροταφείο. Ο καγκελάριος της Δ. Γερμανίας Kohl με θάρρος είπε τότε ότι η κατάθεση στεφάνου θα γίνει γιατί τυχόν ακύρωση  θα προσβάλει τον γερμανικό λαό, θα προτιμούσε να ακυρωθεί η επίσκεψη Reagan παρά να προσβάλει τον λαό του...

Καταλάβατε; Αν όχι; Ας πάτε μία βόλτα στο άγαλμα του Τρούμαν...

Το Γερμανικό Κτήνος: Η απαντηση μας στο Der Spiegel

Το Γερμανικό Κτήνος: Η απαντηση μας στο Der Spiegel 

http://www.scribd.com/doc/93478466/Το-γερμανικό-κτήνος

Το περιοδικό Der Spiegel , με λόγο που έχει απαλλαγεί από τις κακοδαιμονίες του παρελθόντος του Arbeit macht frei και του Αουσβιτς βυσσοδομεί ασύστολα κατα των Ελληνόψυχων της Χρυσή Αυγή,  Ευχαριστούμε το Der Spiegel και τα ντόπια φερέφωνα του. Ευχαριστούμε το δωσιλογικό (Ελεύθερο) ΒΗΜΑ, κάτι ξέρουν αυτοί από SS. Τους ευχαριστούμε γιατί έτσι ξανα διαβάσαμε την ιστορία, την πραγματική ιστορία μας. Δεν υπάρχει καλλίτερη πηγή ιστορίας από ότι γράφηκε την εποχή των τραγικών γεγονότων. Σε ένα μικρο βιβλιαράκι “Το Γερμανικό Κτήνος” που τυπώθηκε τον Αυγουστο 1944 μέσα στην γερμανική κατοχή διαβάζουμε μεταξύ άλλων:

Ανακοίνωση του Γερμανού Στρατιωτικού Διοικητού Ελλάδος, κατα την οποίαν “δια κάθε φονευόμενο Γερμανό στρατιώτη θα εκτελλούνταν 50 Έλληνες και δια κάθε τραυματιζομενο 10 Έλληνες” σελ 42

Καλαβρυτα: “...όλα αυτά τα αιματηρά γεγονότα ωχριούνε μπροστά στο γερμανικό έγκλημα του αφανισσμού των Καλαβρύτων. Η ημέρα του φοβερού αυτού εγκλήματος, η 13 Δεκεμβρίου 1943, θα παραμείνει ιστορική για την απεριόριστη φρίκη και για χωρίς προήγουμενο γερμανική κακουργία...” σελ 45

Δίστομο: “Ο Γερμανικός στρατός αφου επυρπολησε τα επιταγμένα αυτοκίνητα επανεστράφη παρευθύς στο Δίστομο. Στρατιωτική πορεία, στρατιωτική διαδρομή φρικιαστική” σελ 55.

Γερμανοί ήταν οι δολοφόνοι και οι σφαγείς. Όλα άλλαξαν μέσα στο Ψυχρό Πόλεμο όταν η Γερμανία εγινε κομμάτι της Ατλαντικής Συμμαχίας εναντίον της επάρατου Σοβιετικής Ένωσης. Μία μεγάλη προπαγανδιστική προσπάθεια ξεκίνησε ώστε το Γερμανικό Κτήνος να συγχωρεθεί να απαλλαγεί απο τα εγκλήματα του παρελθόντος. Ανακάλυψαν το σαθρό επιχείρημα ότι οι Ναζί ήταν εγκληματίες.  Ξαναγράφτηκε η ιστορία. Τα γερμανικά εγκλήματα έγιναν, το πολιτικά ορθό, ναζιστικά. Η πλάκα έξω από το κτίριο του Παρνασσού στην οδό Χρήστου Λαδά που έγραφε ¨εδω ήταν το Γερμανικό στρατοδικείο" αντικαταστάθηκε με μια πολιτικά ορθή το "ναζιστικό στρατοδικείο". Το παραμύθι το τελείωσε ο Γκολντχάγκεν, Ντάνιελ Τζόνα στο βιβλίο “Πρόθυμοι δήμιοι- Οι εκτελεστές του Χίτλερ”. Ο Γερμανός της διπλανής πόρτας ήταν ο εκτελεστής του Χιτλερ.

Όσον αφορά την αποστροφή για τα οικονομικά της Χρυσής Αυγής. ¨Ενα είναι σίγουρο. Δεν τα παίρνει από την CIA όπως τα έπαιρνε Adenauer και οι διάφοροι επίγονοι των δολοφόνων.

This is Sparta!

This is Sparta!

«This is Sparta!». Οι «300» υπήρξαν φαινόμενο. Θα 'πρεπε από τότε να μας βάζει σε σκέψεις το πόσο η ταινία εκείνη τόνωσε το «εγώ» πλήθους συμπατριωτών μας/ Νέα ταινία για το έπος των Σπαρτιατών, του Νόαμ Μούρο. Διότι πέρα από το χαβαλέ του πράγματος («Hot Gates» κ.λπ.), έφερε στην επιφάνεια διάφορα εθνικιστικά και σεξιστικά (βλ. τον θηλυπρεπή Ξέρξη) απωθημένα. Και μάλιστα σε χρόνια πολύ λιγότερο ταπεινωτικά από τούτα εδώ που ζει σήμερα η Ελλάδα.Φαντάζεστε λοιπόν τι έχει να γίνει τον Αύγουστο (22/8) που θα βγει η -τρόπον τινά- «συνέχεια» των «300»! Πάρτι θα κάνει η Χ.Α!

Ευάννα Βενάρδου (Ελευθεροτυπία (11/4/2013)

Κυρά μου..συντροφισσά μου..Αγαπούλα..

Βλέποντας την ταινία 300, στάθηκε αδύνατο να μην παραλληλίσουμε το τότε με το σήμερα. Δεν είναι απλά μια αναφορά, απόδοση, μεταφορά στην οθόνη ενός ιστορικού γεγονότος που συνέβη πριν από 2500 χρόνια. Είναι μια αλληγορία του τι γίνεται σήμερα. Η ταινία δεν είναι απλά μια αναπαράσταση, ενός ιστορικού συμβάντος. Είναι ένα κατηγορώ κατά της αυθάδειας, του θράσους, της βαρβαρότητας της σημερινής Νέας Τάξης που η αριστερά την πρακτορεύει στην Ελλάδα. Είναι ύμνος σ’ αυτούς που αγωνίζονται στο όνομα του καθήκοντος, της τιμής, στο όνομα της πατρίδας και για το μέλλον των επερχομένων γενεών.

Τα λόγια του Ξέρξη δεν διαφέρουν σε τίποτα από το αυθάδες και αλαζονικό της αριστεράς που τα ξέρει όλα.Οι αγγελιαφόροι του Ξέρξη δεν είναι τίποτε άλλο παρά  η Αριστερά, οι σημερινοί ανθύπατοι του αμερικανισμού, της Νέας Τάξης,  οι οποίοι στολισμένοι με φρουρού και λιλιά, κρατώντας τα κεφάλια όσων αρνήθηκαν υποταγή, ξητούν να πατήσουν την γή μας , να αλλοιώσουν την ύπαρξη μας. Απαιτούν να πάψουμε να αγωνιζόμαστε, να ξεχάσουμε την ιστορία μας, να απαρνηθούμε το παρελθόν μας και να γίνουμε αντικείμενα χωρίς παρελθόν και αμφίβολο μέλλον. Να γίνουμε μία άμορφη μάζα θεραπαινίδα της κατανάλωσης, της ηδονοθηρίας, της κερδομανίας και φυσικά υποταγμένη στα κελεύσματα των αφεντικών της Νέας Τάξης. Θέλουν να μετατραπούμε σε αδιαφοροποίητο πολτό χωρίς αντιστάσεις, σε παρίες με νεκρωμένες μνήμες, χωρίς εθνικές ευαισθησίες, θρησκεία, φιλοσοφία, βαλσαμωμένες υπάρξεις. Αλλιώς! Θα μας στείλουν πίσω, στην εποχή της πέτρας

.

Ο φοβερός και τρομερός ρινόκερος που στέλνεται να ποδοπατήσει τον Έλληνα άνθρωπο είναι τα  einsatzgruppen της Νεοταξίτικης αριστεράς που προσπαθούν να επιβάλουν την ισοπέδωση των λαών συκοφαντώντας και βρίζοντας , όταν η καλλιέργεια της βλακείας από τα ΜΜΕ(ξαπάτησης) αποτυγχάνει. Ρινόκερος είναι η μεταπρατική αριστερά της πολιτικής καριέρας, της κομματικής δημοσιότητας, της άκοπης ανέλιξης στην πανεπιστημιακή ιεραρχία που μάχεται την Ελλάδα, πρακτορεύει την Νέα Τάξη ελπίζοντας να πάρει την ιδεολογική ρεβάνς της ήττας της στο Γράμμο, στο όνομα των φατριαστικών ιδεολογημάτων της «προόδου», του «εκσυχρονισμού» και της «παγκοσμιοποίησης».

Ο ρινόκερος της παγκοσμιοποίησης προσπαθεί με λύσσα να συνθλίψει, να σπάσει, να κόψει την χρυσή αλυσίδα που δένει και ενώνει την μία γενιά με την άλλη, την αλυσίδατης κοινής καταγωγής, της κοινής γλώσσας, της κοινής θρησκείας, των κοινών τρόπων ζωής, των κοινών αγώνων, των κοινών πόνων, των κοινών αγωνιών του κοινού πιστεύω και της κοινής ιστορίας.

Τον ρινόκερο της Νέας Τάξης ο Έλληνας άνθρωπος,ο Χρυσαυγίτης αγωνιστής απτόητος, σταθερός, ακλόνητος στην πίστη και στις παραδόσεις του, δημιουργικός στη σύλληψη και ηρωικός στην πράξη τον «καμακώνει με το καμάκι του ήλιου» και προχωρεί.

Οι λεπροί έφοροι του τότε διεφθαρμένοι, δολοπλόκοι, διαπλεκόμενοι υποταγμένοι στην διατήρηση της ταλαιπωρημένης τους ύπαρξης, και των προνομίων τους υπάρχουν σήμερα. Ζουν ανάμεσα μας και κυβερνούν, γιατί εμείς τους διαλέξαμε. Για μία ώρα εξουσίας και μια χούφτα χρυσάφι. είναι πρόθυμοι να υποθηκεύσουν το μέλλον, την ελευθερία της πατρίδας μας υπομονεύοντας την ζωή την δική μας και την ζωή των παιδιών μας. Ασελγούν στην προσωπική μας αξιοπρέπεια, και επιδιώκουν να μας μετατρέψουν σε Κάφρους, εξασφαλίζοντας για τον εαυτό τους την απόλαυση της εξουσίας και σε άλλους την δυνατότητα να θησαυρίζουν ασύδοτα απομυζώντας τον μόχθο των πολλών.

Θήρων ο προδότης ωραίος ευσταλής ερωτικός, δολοπλόκος, οσφυοκάμπτης«ασυνείδητος και ευτυχής» με το κεμέρι του γιομάτο χρυσές λίρες μεταλλάχθηκε στη νεοταξίτικη αριστερή φράξια που μπουκωμένη με τα φακελάκια του State Department και Soros ξεπουλάει την ιστορία μας, ασελγώντας αδίσταχτα πάνω στην εξουθενωμένη οργανικά και ηθικά Ελλάδα, αλυχτώντας τον πανικόβλητο μηδενισμό της. Εκκρίνει μίσος από τους ιοβόλους αδένες της για τον πολιτισμό του τόπου μας τον αρθρωμένο στο άθλημα της κρυστάλλινης φιλοσοφίας και σκέψης, κτισμένο με κόκαλα και ζυμωμένο με αίμα. Προσπαθεί να μας κάνει κλάσματα ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, χωρίς όραμα, τίποτα το συλλογικό έτοιμους για την κρεατομηχανή της παγκοσμιοποίησης,

Η βασίλισσα Γοργό, η Ελλάδα του σήμερα,η Χρυσή Αυγή του τώρα μπήγει το ξίφος στα σωθικά του πουλημένου και προχωράει προς την δόξα και την αθανασία, αρνούμενη τον συμβιβασμό με τα απατηλά αυτονόητα.

Ο εφιάλτης παραμορφωμένο παράξενο παιχνίδι της φύσης και της μοίρας απορρίπτεται και προδίδει, για μία νύχτα χλιδής και ηδονής. Πιθανό να έχει το ελαφρυντικό της άρνησης., της απόρριψης να λάβει μέρος στην τιτάνια μάχη. Nα αισθανθεί Σπαρτιάτης, έστω και πεθαίνοντας. Του αρνήθηκαν την υπέρτατη τιμή, να πεθάνει για την πατρίδα και αυτός εκδικείται προδίδοντας. Η λίγη αγάπη που μπορεί να είχε για την χώρα του έγινε μίσος βαθύ, πάθος, βρασμός ψυχής και οδύνης. Mε θολωμένο το μυαλό ήθελε εκδίκηση. Χωρίς αμφιβολία ο εφιάλτης του τότε ήτανε πρόσωπο τραγικό και φρικτό.

Οι κλωνοποιημένοι εφιάλτες του σήμερα είναι φαιδροί. Η μάχη για βιβλίο της ιστορίας μας, το 1821 του ΣΚΑΙ, έδειξε την γύμνια τους, απλοί υπάλληλοι αποθετηρίων σκέψης, ανθρωπάρια χωρίς οίκτο μήτε για τον εαυτό τους μήτε για τους άλλους. Ρεπούση, Δραγώνα, Λιάτσου Φραγκουδάκη στρυγγόφωνες κηρύχτρες του δαίμονα της Νέας τάξης, που το παρελθόν τους είναι βουβό. Πρόβατο του Λαμπράκη ο Λιάκος φοβισμένος μην ξεφύγει από το μαντρί και τον φαει ο λύκος της ανυπαρξίας, και μέχρι τότε τρώει κατά βούληση και βυσσοδομεί κατά παραγγελία.Ο Βερέμης που το όνομα του στα τούρκικα είναι ο φυματικός

«Να! Διαγουμιστάδες όλοι των όλων. Τίμιων μαγαριστές και σφάχτες.», μας κοιτάνε πίσω από τα καθωσπρεπίστηκα γυαλάκια τους, με το αγέρωχο ύφος ενός Πρετεντέρη, τα χατζηαβάτικα δουλικά ματάκια του Δήμου, τα γλυκερά του Ανδρουλάκη η τα απλανή χωρίς νόημα και πάθος του Σκουρλέτη και προσπαθούν να πούνε κάτι. Τι μπορούν άλλωστε, να μας πουν «οι φονιάδες της ζωής και οι πνίχτες της αλήθειας....με τα γιομάτα ονόματα και τάδεια τα κεφάλια, πλέχτες των αερόλογων και των ανόητων ψάλτες!» Τι λόγο να αρθρώσουν τα νεοταξίτικα μαλάκια, ο Μανδραβέλης, ο Μπουκάλας ή ο Ανδριανόπουλος, που έχουν κολλήσει στη καρίνα του καραβιού της Ελλάδας τρέφονται από τους οχετούς των επιδοτήσεων και των μυστικών κονδυλίων και εμποδίζουν το καράβι να αναπτύξει ταχύτητα.

Στις Θερμοπύλες τότε οι 300 θυσιάστηκαν και οι κάτοικοι αυτής της ξέρας που κατοικούμε ενώθηκαν κατά του κοινού εχθρού. Εμείς σήμερα στα σύγχρονα Θερμοπύλια ενωθήκαμε «για πάλεμα για μάτωμα για την καινούργια γέννα» ενάντια στην διαστρέβλωση της ιστορίας μας από τους εγκάθετους της Νέας τάξης «ιστορικούς». Ο αγώνας και η πάλη για την αναγέννηση του Ελληνισμού ας γίνει το ΟΧΙ του 21ου αιώνα για αξιοπρέπεια και ειρήνη. Επιτέλους οι λακέδες της παγκοσμιοποίησης της πολυπολιτισμικότητας δεν μπορούν να παίζουν άλλα με την υπομονή μας. Ο αγώνας είναι κοινός. Δεν υπάρχουν δεξιοί, αριστεροί η ουδέτεροι.. Υπάρχουν μόνο Έλληνες που θέλουν και αγωνίζονται να παραμείνουν υποκείμενα της ιστορίας και να μην τους μετρεψει το ραβδί της νεοταξίτικης Κίρκης σε καταναλωτικά αντικείμενα, σε πολτώδες υλικό και άμορφη μάζα. Η Χρυσή Αυγή φυλάει τις Θερμοπύλες. Οι ρινόκεροι δεν θα περάσουν..Όλοι οι Ελληνες ΕΔΩ...Τα λόγια του Ηγέτη Ιωάννη Μεταξά είναι ο φάρος που δείχνει τον δρόμο..

Σήκω λοιπόν, Ελληνική Νεολαία, απόβαλε μακράν σου τας αγυρτείας και τα ψεύδη, με τα οποία σού εδηλητηρίασαν την ψυχήν. Πέταξε μακράν σου τα ελεεινά αναγνώσματα, τα οποία σε διδάσκουν την ανηθικότητα και την ανανδρίαν, ακόμα και εκείνα τα οποία, δήθεν φιλολογικά έργα, σε διδάσκουν να φοβάσαι τους αγώνας τής ζωής και να μη σκέπτεσαι παρά το άτομόν σου και την υλικήν απόλαυσίν σου.

Αλέξη , αν δεν ξέρεις! Ρώτα... για τους συριζαιους σου

Αλέξη , αν δεν ξέρεις! Ρώτα...

                                                                       

Η αριστερά ήταν θύμα της βίας.  Η αριστερά ήταν θύμα της βίας μετά τον εμφύλιο πόλεμο με τις διώξεις και του βασανισμούς, με τα ξερονήσια. Η αριστερά ήταν θύμα της βίας κατά την δικτατορία. Παραμένει και σήμερα θύμα της βίας από τις βάναυσες τραμπούκικες επιθέσεις των μελών μιας οργάνωσης η οποία είναι μεν στο κοινοβούλιο αλλά κατά την άποψη μας είναι στα όρια της νομιμότητας της Χρυσής Αυγής

Αυτά είναι μερικά από τα τα ωραία ευρηματικά και ανεύθυνα που είπε Αλέξης Τσίπρας  στην συνέντευξή του στο  ΣΚΑΙ στον Παπαχελά της Bilderberg  των Wikileaks και των Νέων Φακέλλων (9/4/2013). Αλέξη  αν δεν ξέρεις; Ρώτα!...Ρώτησε τους Έλληνες να σου πούν...ποιός είναι θύμα της βίας.           

Για 40 χρόνια αυτό το συνονθύλευμα που εκπροσωπείς  Αλέξη Τσίπρα   και ακούει στο όνομα αριστερά και αυτάρεσκα αυτοαποκαλείται “μεγάλη δημοκρατική παράταξη” εφάρμοσε με γενιτσαρικό φανατισμό την βία.

 Ιδού, λοιπόν, μερικές από τις δημοκρατικές "αρχές" και "αξίες" του ΣΥΡΙΖΑ, που δε μοιάζουν σε τίποτα με τις  αρχές της Χρυσής Αυγής:

-Η "νομιμότητα" δεν είναι αυτονόητη και αιώνια.

 -Ούτε πιστεύουμε πως "η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων."

-Για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα απαιτούνται συγκεκριμένα "ποσά" βίας.

Άρθρο του συριζαίου Παπαδάτου Αναγνωστόπουλου

«Η βία, τα δελτία τύπου και ο σοσιαλισμός», που δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ στις 21/06/2008: 

Για 40  χρόνια η Ελλάδα είχε παραδοθεί στους σκοταδιστές, στους τραμπούκους, στους λυμεώνες  της αριστεράς. Αριστερά είναι Αλέξη,  αυτή που μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια σε χωματερές ελπίδων. Αριστερά είναι αυτή που διαστρέβλωσε και άλλαξε   με αργουελικό τρόπο τις έννοιες των λέξεων; “λαμογία” = ανακατανομή του πλούτου, “ανυπακοή” = αντίσταση, “κατάληψης”  = διαμαρτυρία, “ξυλοδαρμός των αντιπάλων”= δημοκρατική  έκφραση, “ληστεία”=απαλλοτρίωση.

Η Αριστερά  έκαψε την Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Μία βόλτα στις εφημερίδες του τότε, ας είναι καλά το Διαδίκτυο, θα μας δείξει όλο το μυστικιστικό μίσος που κρύβει μέσα της η Αριστερά, αυτό το συνονθύλευμα ελαττωματικών όντων, κατά των Ελλήνων.

Βία της αριστεράς είναι να δολοφονούνται εργαζόμενοι από κουκουλοφόρους αναρχικούς του παρακράτους, χωρίς να οδηγηθεί κανείς ποτέ στην δικαιοσύνη. Να καίγονται και να λεηλατούνται οι περιουσίες των Ελλήνων παρουσία της αμέτοχης αστυνομίας. Να ξυλοκοπούνται ομιλητές σε πανεπιστημιακούς χώρους από ομάδες αριστερών. Να συγκρούονται κομματικές νεολαίες με βόμβες μολότοφ, φωτοβολίδες, τούβλα και καδρόνια. Να εξορμούν ομάδες κουκουλοφόρων από τους χώρους αυτούς, προστατευμένοι από το άσυλο και να τους χαϊδεύει τα αυτιά ο ΣΥΡΙΖΑ. Να οργανώνονται αντισυγκεντρώσεις, αντιδιαδηλώσεις και ομαδικές επιθέσεις κατά πάντων αντιφρονούντων στην αριστερή, διεθνιστική, παγκοσμιοποιητική δικτατορία. Να είναι η χώρα έρμαιο "γκρουπούσκουλων και συνδικάτων", σε συνεχή ομηρία υπό των φόβο επεισοδίων, εμπρησμών και καταστροφών.

Καλέ μου άνθρωπε! Αλέξη μου άσε τα σάπια! Η  “δημοκρατία 74” παρήκμασε μέσα στην πυκνή ανομία,  την απουσία κανόνων και την πλήρη ελευθεριότητα των “προοδευτικών” δυνάμεων  που επέβαλαν τις απόψεις τους στην πλειοψηφία των πολιτών με βία, τραμπουκισμό και παρανομία. Την  ανομία της βίας και την πλέον χυδαία τυραννία την επέβαλαν στην Ελλάδα οι αριστερές συμμορίες των μουσάτων με τα αμπέχονα και την νομιμοποιούσαν οι αξύριστοι  με Armani γραβάτες Ermenegildo Zegna, τα Botox των 8, τα αγόρια κόπανοι και τα κορίτσια γλάστρες των ΜΜΕ(ξαπάτησεις).  Η αριστερά είναι η αιτία της παρακμής της χώρας  

Καλή η προσπάθεια Αλέξη Τσίπρα, αλλά θα μείνει προσπάθεια. Οι Έλληνες κατάλαβαν και τα καλλίτερα έρχονται......Αν δεν φας στο πετσί σου το χειρότερο δεν θα μπορέσεις ποτέ  να εκτιμήσεις το καλλίτερο . Η Αριστερά κατέστρεψε, έφαγε, διαγούμισε, λεηλάτησε. Έφτασε το τέλος της....Η Χρυσή Αυγή δίνει ελπίδα για ένα καλλίτερο αύριο...

Όσον αφορά την αναφορά σου στην χούντα. Θα  την γνώρισες από τις αφηγήσεις του πατέρα σου και του θείου σου.

Η αποστροφή σου:  "Η αριστερά ήταν θύμα της βίας μετά τον εμφύλιο πόλεμο με τις διώξεις και του βασανισμούς, με τα ξερονήσια." ...Αυτό είναι μία άλλη ιστορία.. 

Τσιπρας: Το “πορτοκαλί” παιδί

Τσιπρας: Το “πορτοκαλί” παιδί

Πολλές συζητησεις, αρθρα, και άλλα πικρά διαβάσαμε παρακολουθησμε τις τελευταίες ημέρες για υποκλοπές, ακόμη και απόπειρα δολοφόνιας του Κώστα Καραμανλή. Εκείνο που πέρασε στο ντούκου είναι η “εξέγερση” του Δεκέμβρη 2008 που πρωταγωνιστικό ρόλο είχε παίξει ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.

...Δικαστικές πηγές ανέφεραν στην εφημερίδα πως οι αξιωματικοί της ΕΥΠ που κατέθεσαν στο πλαίσιο της έρευνας εντάσσουν μια σειρά γεγονότων που σημάδεψαν αρνητικά την εποχή Καραμανλή σε ένα οργανωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος.

Στις καταθέσεις τους, που ολοκληρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες κατονομάζουν συγκεκριμένες υποθέσεις που θεωρούν ότι εντάσσονται στο εν λόγω σχέδιο. Φέρονται δηλαδή να αναφέρουν μεταξύ άλλων τα επεισόδια που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, τις πυρκαγιές του 2007, την επίθεση στην ΚΕΔ το 2007 και το χτύπημα στα δικαστήρια της Λάρισας το 2004, εν όψει της μεταγωγής εκεί των μελών της «17 Νοέμβρη».

http://dailynews24.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=25649:πολλές-οι-συμπτώσεις-στην-υπόθεση-καραμανλή

".....Η κατάσταση όμως είναι κρίσιμη ως προς το εξής: εμφανίζεται ότι συντονίζεται πανελλαδικά. Αναρωτιέμαι πώς και γιατί. Και απαντώ: μήπως πρόκειται για προσπάθεια παρέμβασης των δυνάμεων που θέλουν να ανατρέψουν τον Καραμανλή; Τα τρία «διπλωματικά» ανοίγματα που έκανε πρόσφατα (προς τη Ρωσία, προς την Κίνα και η άρνηση της υιοθέτησης της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια) τον έχουν βάλει στο στόχαστρο... Και είναι σίγουρο ότι δεν είναι πια καθόλου ευχάριστος..."

Πηγή: GreekAlert http://www.greekalert.com/2008/12/blog-post_2274.html

Κάποιοι εκμεταλλεύθηκαν ένα τραγικό περιστατικό και εξαπέλυσαν μια  "πορτοκαλι εξέγερση"  στην Ελλάδα (κατά τα πρότυπα της Γεωργίας και της Ουκρανίας). Η διεθνής κοινή γνώμη έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί  ήταν η πρώτη τέτοια "πορτοκαλί εξέγερση» που επιχειρείθηκε  σε δημοκρατική χώρα δυτικού τύπου. Ακόμα και το ΚΚΕ αναγκάστηκε να κατονομάσει τους προβοκάτορες και να καταγγείλει αυτούς ( τον Αλάβάνο του ΣΥΡΙΖΑ) που τους "χαϊδεύουν"! Κα Παπαρήγα: "Οι μολότωφ και οι λεηλασίες των κουκουλοφόρων, που το καθοδηγητικό κέντρο τους συνδέεται με μυστικές κρατικές υπηρεσίες και από κέντρα που βρίσκονται στο εξωτερικό , δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τη μαζική οργή των μαθητών, των φοιτητών, γενικά του λαού"

Το Δεκέμβρη 2008 έγινε μια «πορτοκαλί» επανάστασης, πιστή αντιγραφή όσων έγιναν στην Ουκρανία το 2005 και στη Γεωργία το 2004. Αυτό το αντιλαμβάνονται  όλοι . Μόνο εδώ  το έχουμε ξεχάσει ή μας έκαναν να το ξεχάσουμε ακόμα.

Ο μηχανισμός κινητοποίησης τον Δεκέμβρη 2008 ήταν πανομοιότυπος: Μηνύματα SMS σε κινητά τηλέφωνα, κεντρικές οδηγίες από «ανατρεπτικά sites του Ιντερνετ (σε μας ενεργοποιήθηκε και το Facebook, πέρα από το γνωστό Indymedia).

Αποδέκτες αυτών των μηνυμάτων νέοι, άτομα μικρής (στην περίπτωσή μας πολύ μικρής) ηλικίας.

Τρόπος κινητοποίησης, η συντονισμένη διασπορά και συγκέντρωση δυνάμεων συνεχώς. Οι πιτσιρικάδες τρέχουν πολύ, αντέχουν πολύ κι η πόλη δίνει μεγάλη τακτικό πλεονέκτημα σ'; όποιον συντονίζει σωστά αυτό το αστείρευτο απόθεμα ζωτικότητας.

Στις «πορτοκαλί τύπου εξεγέρσεις», η διάχυση του μηνύματος από τους ξεσηκωμένους νέους στον ευρύτερο πληθυσμό γίνεται με διασπορά φημών στόμα με στόμα και με διαδικτυακά μέσα, με την «ηθική στήριξη» των ξένων ηλεκτρονικών μέσων (ραδιοφωνικών- τηλεοπτικών εκπομπών από ξένες χώρες που «συμπαθούν την εξέγερση»).

Εδώ δεν χρειάστηκε να συμβεί αυτό, διότι τα δικά μας ηλεκτρονικά ΜΜΕ μετέδιδαν live και με τον πιο στρεβλό τρόπο, όλη την «εμψύχωση» που ήταν απαραίτητη.

Τα ελληνικά ΜΜΕ και οι κάθε λογής "Χατζηνικολάου" ή "Πρετεντέρηδες"" λειτούργησαν ως ιμάντες μεταβίβασης του "επαναστατικού κλίματος" στον ευρύτερο πληθυσμό! Ακόμα κι όταν οι κάτοικοι πήραν την ευθύνη της αυτοπροστασίας τους στα χέρια τους, τους κατηγόρησαν ότι ήταν "ακροδεξιοί και χρυσαυγίτες"! Για να αναγκαστούν να σωπάσουν μετά, όταν τους έπαιρναν και τους έβριζαν από παντού - κι από την Πάτρα κι από το Βόλο κι από τη Λάρισα κι από το Ηράκλειο Κρήτης κι από τη Χαλκίδα κι από τις Σέρρες.

Αυτό που έγινε τον Δεκέμβρη 2008 ήταν συστηματικό, οργανωμένο και άριστα συντονισμένο. Οι διάφοροι ρέκτες δημόσιοι διανοούμενοι, ξερόλες, αναλυτές και δεν συμμαζεύεται στριμώχνονταν στα κανάλια,γράφαν στις εφημερίδες περισπούδαστα άρθρα προσπαθώντας να μας εξηγήσουν ότι αυτό που βλέπαμε καθημερινά ήταν έκρηξης αγανάκτησης της νεολαίας και τίποτε άλλο. Υπήρχε ένας κοινός τόπος, ένα κοινό σημείο μεταξύ όλων αυτών των διαμορφωτών της κοινής γνώμης που μπορεί να ήταν τυχαίος, αλλά εμείς δεν πιστεύουμε στις συμπτώσεις. Από τον Μανδραβέλη στον Μπουκάλα και πολλούς άλλους  μεταξύ τους υπήρχε και υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό. Τάχθηκαν και υποστήριξαν, ή έκαναν την πάπια, σε όλες τις αυθαιρεσίες του αμερικανισμού, από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, το σχέδιο Ανάν, το χρηματοδοτημένο από το State Department βιβλίο αίσχος, την ξεδιάντροπη επίθεση κατά της Εκκλησίας του πατριωτισμού των Ελλήνων, τα Σκόπια.

Ο Καραμανλής έπρεπε να φύγει. Η εποχή των αρμάτων που κατέβαιναν στους δρόμους για να βοηθήσουν στην απαλλαγή από ενοχλητικούς προέδρους ή πρωθυπουργούς πέρασε. Τώρα οι μάζες είναι το νέο εργαλείο ανατροπής. Το είδαμε στις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες όπου οι παρδαλές εξεγέρσεις ταϊσμένες κατάλληλα με άφθονο δολάριο πέτυχαν να φέρουν στην εξουσία τα δικά μας τα παιδιά,τα "πορτοκαλιά" παιδιά.

Φυσικά δεν αρκούν μόνο οι μάζες πρέπει να υπάρχει και μία ντόπια ελίτ που αφού θα ρίξει λάδι στην φωτιά να είναι έτοιμη να αρπάξει την εξουσία και να φέρει τα πάνω κάτω από το σχέδιο Ανάν, τα σχολικά βιβλία, την Εκκλησία, τους αγωγούς πετρελαίου. Λέτε να είναι σύμπτωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η μαφία του είναι το μόνο κόμμα που δεν ψήφισε υπέρ της συμφωνίας των αγωγών;

Ο Τσίπρας κεφαλαιοποιεί τον  πορτοκαλί Δεκέμβρη 2008....Ο Τσίπρας από το Langley πέρασε στην Madison Avenue που τον παρέδωσε στα επιδέξια χέρια των επικοινωνιολόγων για να του δώσουν σχήμα περιώνυμου ανδρός ώστε η ψηφομάζα, μοιραία και άβουλη  αντάμα, να ξεχάσει, να διαγράψει από την μνήμη τον τσόγλανο καταληψία, το ανεγκέφαλο schooligan και να περάσει  από το μαγαζί του ΣΥΡΙΖΑ με την έρμη ψήφο της....και η δουλειά θα έχει γίνει...


"Ας μη κάνουμε τέτοιους ιστορικούς παραλληλισμούς δεν θέλω να πω ότι εμείς σήμερα είμαστε υπό κατοχή. Δεν είμαστε.." Αυτά είπε ο Τσίπρας στον Αλέξη Παπαχελά στο ΣΚΑΙ (9/4/2013) Πάει ξεχάστηκε η ρητορική περί Τσολάκογλου, δοσίλογων, προδοτών κλπ.Με αυτή την δήλωση μετανοίας το πορτοκαλί παιδί είναι έτοιμο να γίνει πρωθυπουργός. Ξέχασε ότι η ψηφομάζα ξύπνησε. Χρυσή Αυγή για να ξεβρομίσει ο τόπος

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

http://politis-gr.blogspot.com/2008/12/blog-post_13.html

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=2926714&publDate=3/7/2005

http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=794

http://tabouri.blogspot.com/2008/11/blog-post_16.html

http://www.globalresearch.ca/articles/MOW502A.html