Χρυσή Αυγή:Πατρις Θρησκεία Οικογένεια
Ένας δημόσιος διανοούμενος
ο καλός κύριος Τάκης Θεοδωρόπουλος από την
Καθημερινή (2/4/2013) με ένα
πιασάρικο άρθρο “Χρυσή Αυγή και εκκλησία” αναρωτιέται: Για ποιο λόγο ένας
ιεράρχης, όπως ο Πωγωνιανής Ανδρέας, αποκαλεί τα μέλη της Χρυσής Αυγής
«τα παιδιά τα καλά, τα αγωνιστικά»; Ή τους καλεί, όπως ο Αιγιαλείας
Αμβρόσιος, να αποφεύγουν «κάποιες ανωφελείς ακρότητες» ώστε «να είναι
περισσότερο ωφέλιμοι και να καταστούν μια γλυκιά ελπίδα για τον
απελπισμένο πολίτη». Τις απαντήσεις τις βρήκε στο βιβλίο ενός άλλου δημόσιου
διανοουμένου ( μου διαφεύγει το όνομά του)
από μία ενδιαφέρουσα οπτική γωνία: Πρώτον, γιατί αποσυνδέει τη
ρητορική της Χρυσής Αυγής από την παράδοση του τρίγωνου «Πατρίς,
Θρησκεία, Οικογένεια». Δεύτερον, γιατί προτάσσει ένα δέον: θεωρεί ότι
μόνον η επίσημη Εκκλησία έχει τη δυνατότητα και οφείλει να απομονώσει
κοινωνικά και πολιτικά το νεοναζιστικό μόρφωμα..Το άρθρο είναι σχοινοβασία
ενός μυαλού μεταξύ κενότητας και ανοησίας. Μυαλού που βγήκε από τα σπλάχνα μιας
διεφθερμένης μεταπολίτευσης που έφαγε τα πάντα για να μας πει μετά ότι μαζί τα
φάγαμε. Το κείμενο του μυρίζει πτωμαΐνη γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι ένας
εθελούσιος δούλος της νεοταξίτικη πολιτικής καμαρίλας και προσπαθεί με
φαυλοκυκλικά επιχειρήματα να προστατεύσει το σαθρό πολιτικό σύστημα που τον
συντηρεί. Έχει σκαρφαλώσει πάνω σε έναν άμβωνα και μιμείται τους Αμερικανούς
ιεροκήρυκες που με τεντωμένο δάκτυλο προσπαθούσαν να νουθετήσουν τα απολωλότα
πρόβατα. Η σκέψη του βγήκε από κονσέρβα και μάλιστα ληγμένη και έχει χάσει την
φρεσκάδα της . Επαναλαμβάνει ωραίες καινοτομίες με το θράσος ένος ανθρώπου που
τα ξέρει όλα και όλοι εμείς οι άλλο είμαστε από άλλο ανέκδοτο. Προσπαθώντας να
εξαπατήσει το κοινό του καταφεύγει στη επιτηδειότητα λόγω των πενιχρών
πνευματικών του μέσων. Έχει συγγράψει πολλά βιβλία και αυτό του δίνει την εξουσία
να λέει και να γράφει ότι θέλει. Αλλά
πρέπει κάποιος να του θυμίσει ότι η εξουσία γιγαντώνει την βλακεία. Η “εξουσία
αποβλακώνει”, έγραψε ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε. Άτομα, σαν του λόγου
του που έχουν την εξουσία στην διανόηση, εξουσία που του την παρέχουν οι
καλοταϊσμένοι και καλοκουρδισμένοι μηχανισμοί των ΜΜΕ(ξαπάτησης), πέφτουν στο
λάκο με τα φίδια της φαντασίωσης ότι είναι οι καλύτεροι, οι πιο ικανοί, οι πιο
έξυπνοι, οι πιο σοφοί από όλου εμας τους άλλους του βοσκούς, του κηπουρούς τις
νοικοκυρές.
Στην αξιοθαύμαστη αναίδεια
της υπαλληλικής δημοσιογραφίας του
κυρίου Θοδωρόπουλου και του άλλου του κατά παραγγελία συγγραφέα που βυσσοδομούν ασύστολα, η
Χρυσή Αυγή απαντάει με ένα μεγάλο γέλιο και συνεχίζει την αγωνιστική της πορεία για την
απελευθέρωση και αναγέννηση του Ελληνισμού...
Γράφει: Παιδιά της εθνικιστικής
και ξενόφοβης Ακροδεξιάς, οι ιδεολόγοι της Χρυσής Αυγής έχουν κάνει κι αυτοί τη
μικρή τους επανάσταση. Εκεί που οι πρόδρομοι τους στήριζαν την ύπαρξή τους στον
ιερό δεσμό έθνους και Εκκλησίας, οι ίδιοι ανακάλυψαν τη γοητεία του παγανισμού.
Εμείς του δίνουμε την αγωνιστική απάντηση;
Χρυσαυγίτες είναι η γενιά που
άρχισε να σκέφτεται μετά τον κατακλυσμό, το μεταπολιτευτικό τσουνάμι. Είναι η
γενιά που παρά τις προσπάθειες των σεσημασμένων διαγουμιστάδων του Ελληνισμού να
της κόψουν τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν, την ιστορία, τις παραδόσεις
ξεκίνησε τον αγώνα. της τιμής και της αξιοπρέπειας. Τιμή είναι να υπηρετείς την
Ελλάδα χωρίς ματαιοδοξία, χωρίς να λυπάσαι τον εαυτό σου, και μέχρι την
τελευταία συνέπεια.
Οι Χρυσαγίτες βγήκαν απο τα
σπλάχνα του λαού. Πήγαν στα δημόσια σχολεία και όχι στα Αρσάκεια, τα Κολέγια,
του Κωστέα-Γείτονα (ξέρουν αυτές), ούτε στην Εσπερία. Δουλεύουν την γη και την
έχουν ποτίσει με ιδρώτα. Είναι παιδιά δικά μας. Είναι παιδιά της Ελλάδας. Είναι οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς,
οι τυραννοκτόνοι. Στους αρίστους, στους
μοναδικούς, στους ευγενείς ανθρώπους οι φιλοδοξίες, όσο και αν είναι μεγάλες,
είναι πάντοτε υψηλές, όχι βέβαια, επειδή “χτυπούν” ψηλά, αλλά επειδή
αναφέρονται σε στόχους που δεν έχουν επίκεντρο το άτομο που τις τρέφει. Από την
μία πλευρά έχουμε την φιλοδοξία της
αριστεράς που σημαίνει απλά κοινωνικό ανελκυστήρα, ένα σπίτι η μία
επαυλη…και απο την άλλη την φιλοδοξία της Χρυσής Αυγής, αυτή που σημαίνει
ετοιμότητα θυσίας, προσφοράς και αγάπης για την αιώνια Ελλάδα.
Στην Ελλάδα σήμερα,
σε μία
εποχή που όλος ο κόσμος αυτοδιακηρύσσεται στ' αριστερά, ή σχεδόν, το να
είναι
κανείς Χρυσαυγίτης, είναι ακόμη ο καλύτερος τρόπος να είναι αλλού...Οι
Χρυσαυγίτες είναι σήμερα η βαθύτερη συνείδηση μιάς πάσχουσας κοινωνίας.
Είναι
οι άριστοι, οι μοναδικοί, οι ευγενείς που δεν επιτρέπουν στους
ημιμαθείς σαν τον κύριο αυτό (που το όνομά του μου διαφεύγει) με τα
πασσαλείματα γνωσεων, τις συλλογές τσιτάτων και τα πιασάρικα, κατα
παρεγγελία,
άρθρα τους να υποθηκεύουν το μέλλον της Ελλάδας. Προχωρούν ίσα μπροστά
δεν
στέκονται στην άκρη με ρεβεράντζες και τσιριμόνιες στην απολυταρχία των
οπαδών
του δόγματος του αίματος.
Η Χρυσή Αυγή, με
τις καθαρές ιδέες της, έχει δικαίωμα και
υποχρέωση να αρνηθεί τις "αλήθειες" της μεταπρατικής αριστεράς, των
νεοφιλελεύθερων άσχετων και να τις
αντιπαρατάξει με τις πιο δυνατές δικές της αλήθειες. Εκεί που υπάρχει
θέληση
υπάρχει ένας δρόμος. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Η Χρυσή Αυγή
διακηρύσσει αυτό που είναι. Αναγνωρίζει τον κυριότερο εχθρό της
Ελλάδας,
τον ισοπεδωτισμό, αρνητή και μειωτή της διαφοροποιήσεως του κόσμο και το
κυριότερο, ότι τίποτα δεν είναι
ουδέτερο στην ύπαρξη και ότι σε κάθε θέμα πρέπει να έχει τον λόγο της.
Μία τελευταία λέξη για το
γελοίο: Ποια κρυφά -ή όχι και τόσο κρυφά- χαρίσματα συνθέτουν τη γοητεία που
ασκεί η Χρυσή Αυγή σε ορισμένους λαλίστατους ιεράρχες; Ο αταβιστικός
αντικομμουνισμός που κληρονόμησε η Ορθοδοξία από την εποχή του Εμφυλίου και τη
συνόδευσε σε όλη τη μεταπολεμική της θητεία.
Ώριμε σοφέ ρεαλιστή,
αρθρογράφε, επιμελητή εκδόσεων συγγραφέα, δημόσιε διανοούμενε:
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία
(Ταμείο Ασφαλίσεως Κλήρου Ελλάδος), ιδού ποιός έσφαζε τους ιερείς κατά την
Κατοχή: 26 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Βούλγαρους επιδρομείς, 20 ιερείς
δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες, 75 ιερείς από τους Γερμανούς ναζιστές
και… 224 (!!!) από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ. Φυσικά και μετά το τέλος
της Κατοχής οι κομμουνιστές συνέχισαν με την ίδια και μεγαλύτερη αγριότητα το
“έργο” τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου